ตอนที่ 81 เล่นได้แต่อย่าพลาด

“ เธอเป็นใคร!! “ พอเห็นรสากับลูกนั่งอยู่ข้าง ๆ เตียงของลูกชาย แม่อย่างอเล็กซ่าก็รีบถามอย่างสนใจทันที รสาก็หันมามองหน้าหญิงกลางคน แต่เพราะตัวรสาพอจะรู้จักอเล็กซ่าในนามนางแบบมาบ้าง จึงได้รีบยกมือไหว้ 

“ สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ รสา “ 

“ แล้วมาทำอะไรที่นี้ รู้จักโอมหรือ?” 

“ ค่ะ พอดีว่าฉันพาลูกมาดูหน้าพ่อเขา “ 

“ ห๊ะ!! “ หญิงกลางคนอุทานออกมาเสียงดัง นี้มันเรื่องอะไรกัน เธอไม่รู้มาก่อนว่าลูกชายจะเจ้าชู้ไข้ทิ้งไปทั่วแบบนี้ 

“ นี้มันอะไร “ อเล็กซ่ารีบหันไปโวยวายจะเอาความจริงจากหนึ่งเดียว คนโดนถามก็อ้ำอึ้งพยายามจะเรียบเรียงคำพูด แต่โชคดีที่คนบนเตียงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเสียก่อน 

“ ครีม ครีมหอม “ เสี่ยโอมที่ยังหลับตาอยู่ละเมอเพ้อชื่อเมียของเขาออกมา พร้อมกับกระดิกนิ้วขึ้นลง

“ โอม “ หนึ่งเดียวที่เห็นแบบนั้นก็รีบโทรตามหมอทันที 

เสี่ยโอมลุกขึ้นมานั่งมองหน้าคนในห้องพักของตัวเองไปทีละคน แต่กลับไม่ปรากฏเห็นหน้าหญิงสาวที่เขาอยากจะเจอ 

“ ครีมหอมอยู่ไหน “เสี่ยหันไปถามเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างตน โดยไม่สนใจคนเป็นแม่หรือแม้แต่ผู้หญิงอีกคนเลยสักนิด 

“ เดี๋ยว กูจะโทรตามน้องให้น่ะ “ หนึ่งเดียวยังไม่กล้าบอกเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะทุกคนเอาแต่จ้องมองกันอยู่ จึงเดินเลี่ยงออกไปก่อน 

“ คุณเป็นใคร “ พอเพื่อนรักออกไปแล้ว เสี่ยก็มองไปยังหญิงสาวหน้าคุ้นอย่างสงสัย

“ ฮา ฮ่า “ ทำเอาอเล็กซ่ากลั้นขำไม่อยู่

“ นี้โอม จำรสาไม่เหรอคะ ?” รสาพูดขึ้นทั้งน้ำตาคลอเบ้า เสี่ยโอมเห็นเช่นนั้นก็ทำท่าทีครุ่นคิด

“ คุณแม่ ทำไมคุณพ่อถึงจำคุณแม่ไม่ได้ล่ะ “ แอมมี่ถามขึ้นย่างไร้เดียงสา 

“ แม่? พ่อ? นี้มันหมายความว่าอย่างไรรสา “ เสี่ยโอมรีบถามขึ้นอย่างตกใจ มองไปยังคนที่ก้มหน้าทำเป็นร้องไห้อยู่ 

“ รสาก็แค่เห็นข่าวว่าโอมถูกแทง ก็เลยรีบมาหา เพราะคิดว่าถ้าโอมเป็นอะไรไป รสากลัวจะไม่ได้บอกโอมเรื่องลูก “ 

“ อยากได้มรดกนะสิไม่ว่า “ อเล็กซ่าได้พูดแทรกขึ้น เสี่ยโอมจึงหันมาจ้องแล้วพูดกับคนเป็นแม่อย่างเธอ

“ คุณออกไปก่อนได้มั้ย ผมจะคุยกับรสาสองคน “ คำพูดของลูกชายทำเอาอเล็กซ่าหน้าแตกจึงรีบเดินหนี ส่วนแอมมี่ก็โดนไนยะจูงออกไป พอเห็นว่าทุกคนออกไปกันหมดเขาจึงถามกับเธอ 

“ ตั้งแต่เมื่อไหร่ “ เขาถามด้วยท่าทีนิ่งเฉย ไม่มีทีท่าตื่นเต้นหรือตกใจอะไร เพราะเขานั้นรู้อยู่แก่ใจตัวเองดี 

“ ก็ตอนที่เราเลิกกัน ตอนที่โอมกำลังจะไปเรียนต่อไง ที่ตอนนั้นรสาไม่ได้บอกว่าตัวเองท้อง เพราะกลัวโอมจะไม่ไปเรียน แต่แอมมี่เป็นลูกโอมจริง ๆ น่ะ “ 

“ แล้วพึ่งจะมาบอกตอนนี้เนี้ยน่ะ! “ เขาถามคนที่กำลังจ้องหน้าเขาอยู่ อย่างไม่พอใจนัก

“ รสาก็บอกแล้วไง ว่ารสาแค่กลัวว่าโอมจะเป็นอะไรไปโดยไม่รู้ว่าตัวเองมีลูก รสาก็เลยแค่มาบอกแค่นั้น ไม่ได้คิดอย่างอื่นเลยจริง ๆ “ พอรสาพูดจบประโยค ความเงียบก็เข้าปกคลุม เสี่ยโอมไม่พูดตอบโต้อะไรแม้รสาจะหาเรื่องมาชวนคุยเขาก็ไม่ตอบ จนเธอนั้นเงียบไปเอง 

ณ สวนสาธารณะไม่ไกล จากโรงพยาบาล

ครีมหอมนั่งซึมอยู่ที่ม้านั่งข้างคลองน้ำ หวนคิดถึงความหลังของเธอ และ อศิร 

“ ครีมควรจะทำอย่างไรดี ครีมควรออกไปจากชีวิตของเขาได้แล้ว หรือ กลับไปถามเขาให้แน่ใจเรื่องผู้หญิงคนนั้นก่อน “ ครีมหอมที่ตอนนี้กลืนไม่เข้าคายไม่ออก คิดยังไงก็ไม่ตก ดีที่โทรศัพท์มือถือดังขึ้นมาเสียก่อน

[“ ฮัลโหล ครีม ตอนนี้โอมมันฟื้นแล้วน่ะ ครีมมาหามันหน่อยมั้ย “] 

“ ครีมยังไปหาเขาได้อยู่หรือคะ “ ครีมหอมตอบหนึ่งเดียวออกไปอย่างไม่แน่ใจ

[“ มาเถอะครีม พี่ก็ไม่รู้เหรอกว่าเรื่องราวจริง ๆ มันเป็นอย่างไรกันแน่ แต่พี่อยากให้ครีมมาฟังจากปากมัน แล้วครีมค่อยตัดสินใจได้ไหม “] 

“ อืม ..” ครีมหอมรีบวางสายจากหนึ่งเดียว แล้วก็นั่งนิ่งอยู่นานโข

“ มึงมันลูกเมียน้อยไอ้โอม ไอ้ลูกเมียน้อย “ เสียงของอนันดาวัย 10 ขวบกำลังต่อว่าด่าทอน้องชายต่างแม่ที่กำลังนั่งร้องไห้ 

“ ไม่ใช่ แม่ฉันเป็นเมียแต่งน่ะ “ 

“ แต่กูเกิดก่อน พ่อ กับแม่ของกูรักกันมาก่อน ที่พ่อจะไปแต่งงานกับแม่ของมึง “ 

“ เอกพอได้แล้ว!! ไปว่าน้องแบบนี้ทำมั้ย “ อินทร์มณีวิ่งเข้ามาตีก้นลูกชายของตัวเอง แล้วหันมาอุ้มอศิรให้ลุกขึ้นยืน

“ ทำไมพี่เอกต้องว่าโอมแบบนั้นครับ พ่อไม่ได้รักแม่ของโอมเหรอ “ เด็กชายมานั่งคุยกับแม่เลี้ยงของเขา

“ แม่ก็ไม่รู้หรอก แต่โอมจำไว้น่ะ เป็นผู้ชายเล่นได้แต่อย่าพลาด เพราะคนที่เขามาพลาดไปด้วยกับเรา ถ้าไม่ใช่คนที่เรารักขึ้นมา คนที่ทุกข์ใจก็คือเรากับคนที่เขารักเราเข้าใจมั้ย “ 

“ แม่อินทร์พูดอะไรครับ โอมไม่เข้าใจเลย “ 

“ เดี๋ยว พอโอมโตขึ้น โอมจะเข้าใจในสิ่งที่แม่บอกเอง “ 

“ ผมเข้าใจที่แม่อินทร์พูดแล้วครับ แต่ว่าตอนนี้ผมเองจะต้องทำอย่างไรดี “ เสี่ยโอมยืนอยู่ที่มุมหน้าต่างกระจกบานใสของห้องพัก มองออกไปยังด้านนอก ถ้าแอมมี่เป็นลูกของเขาขึ้นมาจริง ๆ เขาจะต้องทำอย่างไร 

เสียงประตูเปิดออก เผยให้เห็นร่างบางที่เขากำลังคิดถึง 

“ ครีม “ เสี่ยโอมรีบจับเอาเสาน้ำเกลือแล้วเดินมาหาครีมหอม ด้วยเพราะเดินไม่ระวังเขาจึงล้มลงกับพื้น

“ เสี่ย “