ตอนที่ 62 คิดถึงหนู

“ ซวยล่ะ “ เธอหลับหูหลับตาขึ้นลงคิดหาวิธีที่จะคุยกับเขา เพราะป่านนี้เสี่ยคงโมโหเธอควันออกหูแล้วแน่เลย  

“ เสี่ยโอมขา “ เสียงหวานอ้อยอิ่งดังขึ้น แต่คนตอบกลับไม่เกรงใจความหวานของเธอเลย

[“ ไปไหนมา!! รู้มั้ยว่ามันเป็นห่วงเนี้ย!!! ทำไมดื้อแบบนี้!!! “ ] เขาเสียงดังจนเธอสะดุ้ง นี้ถ้าอยู่ด้วยกันเวลานี้หูเธอไม่ดับไปแล้วเหรอ

“ ขอโทษค่ะ พอดีเมื่อกี้ครีมไปคุยกับพี่เคเปอร์ แล้วลืมมือถือไว้ในห้องอะ “ 

[“ จริงหรือ แต่ที่หนึ่งมันแชทมาบอกพี่มันไม่ใช่แบบนั่นน่ะ “] ครีมหอมหน้าจืดพูดไม่ออกทันที ตาพี่หนึ่งก็รายงานไวเกิ๊น เป็นลูกน้องที่ดีจริง ๆ  

[“ เปิดกล้องมาให้ดูหน้าเดียวนี้! คนดื้อตอนนี้ทำหน้ายังไงห๊ะ!! “] เสี่ยสั่งเสียงแข็งทั้งขอเปิดวิดีโอคอลกับเธอ ครีมหอมจึงรีบกดรับเพราะกลัวโดนดุ เธอพยายามที่จะหลบหน้าเขา แต่เมื่อเหลือบตามองเขานิดหน่อยก็เห็นว่าเขาตอนนี้มองเธอด้วยแววตาที่ดุมาก 

“ ทำไมเสี่ยไม่ใส่เสื้อคะ ไม่หนาวเหรอ? “ เธอพยายามเปลี่ยนเรื่อง แต่เขาก็ไม่ตอบอะไรกลับมา ตอนโทรด้วยเสียงก็เอาแต่ดุเธอเสียงดัง พอเปิดกล้องก็ทำเงียบแล้วเอาแต่ดุเธอผ่านสายตาชะงั้น 

“ คือ…เมื่อกี้ครีมเห็นว่ามีคนไปกับเอก ครีมก็เลยตามไปนั่งดักรอ ว่าจะไปถามเขาเฉย ๆ“ พอเริ่มทนสายตากดดันไม่ไหวเธอจึงได้สารภาพออกมา 

[“ ครีม!! “ ] แต่เขากลับดูจะโกรธกว่าเดินเสียอีก 

[“ทำไมที่พี่ห้ามไม่ฟังเลยกลับมาพรุ่งนี้เลยมั้ย ทำไมดื้อ“] 

“ แต่ครีมไม่ได้ไปคนเดียวนะคะเสี่ย พี่เคเปอร์ก็ไปด้วย “ เธอรีบตอบเขาพร้อมทำหน้าทำตาอย่างคนรู้สึกผิด

[“ แล้วรู้บ้างมั้ยว่าพี่ตกใจ และเป็นห่วงเราขนาดไหนที่อยู่ ๆ ครีมก็หายไปน่ะ เกือบพี่กดชื้อตั๋วเครื่องบิน บินไปหาแล้วรู้หรือเปล่า “] เขาพูดทั้งแสดงสีหน้าหงิกงอ

“ โอ๋ ๆ ไม่เอานะคะ เสี่ยมีงานจะต้องทำนี่น่า อย่าหวงครีมเลยนะคะ ครีมก็ไม่ได้ไปไหนมาไหนคนเดียวเสียหน่อย “ เธอพูดเสียงสองกับเขา นี้ถ้าอยู่ใกล้เธอคงยื่นมือไปเกาคางเขาแล้ว คนอะไรเวลางอนเหมือนแมวเลย “ เนี้ยเมื่อกี้พี่หนึ่งก็เอาจีพีเอสมาให้ ปลอดภัยหายห่วงแน่นอนค่ะ ครีมจะติดตัวไว้ตลอดเลย “ เธอโชว์สร้อยข้อมืออันนั้นให้เขาดู หวังให้เขาคลายกังวล

[“ หึ! “ ] ตอนแรกดูทรงเหมือนจะหายงอน แต่กลับทำเป็นเล่นตัว วางมือถือตั้งไว้แล้วยกแขนขึ้นกอดอก

“ ทำไมคะ ทำยังไงจึงจะหายงอนล่ะ “ 

[“ ตั้งกล้องไว้แล้วถอดเสื้อผ้าออก” ] เขาพูดหน้าตาเฉย ต่างจากคนฟังที่กำลังอ้าปากค้าง

“ ห๊ะ ทะลึ่งเหรอคะ! “ เมื่อได้ยินครีมหอมพูดแบบนั้น เขาก็หันมาจ้องเธออย่างไม่พอใจ ทำให้ครีมหอมพูดอะไรมากไม่ได้ นอกจากบ่นเบา ๆ

“ คนอะไรหื่นชะมัด “ 

[“ ว่าอะไรนะ “ ] แต่เหมือนว่าเขาจะได้ยินที่เธอบ่น

“ ไม่มีอะไรนิค่ะ “ 

[“ แล้วจะง้อมั้ยเนี่ย “] เขาทำหน้าอ้อนใส่เธอ ก่อนหลัง ๆ จะทำสีหน้าหวาดเสียวอะไรสักอย่าง

“ เสี่ยเป็นอะไร “ 

[“ เสี่ยคิดถึงตอนที่หนูบอกรัก แล้วไอ้งูตัวนั้นของหนูมันก็ตื่น เพราะมันคิดถึงหนู “] เขาจ้องมาที่เธอด้วยแววตายั่วยวน

[“ หนูจะไม่รักมันแล้วเหรอคะ?” ] เขาถาม มาไม้นี้อีกแล้วเหรอ ครีมหอมได้แต่คิดแล้วสังเกตว่า

“ นี่เสี่ยไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสักชิ้นเลยเหรอ ?” 

[“ ก็ใช่ เสี่ยอาบน้ำพอเห็นหนูกลับมาตอบ ก็รีบวิ่งออกมา ครีมอยากเจอเจ้างูมั้ย “]

“ ไม่!! ทำไมต้องอยากเธอด้วย ไม่เอาหรอก “ เธอรีบปฏิเสธในทันที เพราะรู้ใจตัวเองดีว่าถ้าเห็นเจ้านั่นของเขา เธอคงได้มีอารมณ์เป็นแน่ 

[“ แต่เจ้างูอยากให้ครีมเห็น” ] แต่คนอยากโชว์มีหรือจะฟัง เสี่ยโอมแพนกล้องลงต่ำให้เธอได้เห็นขาที่สามของเขา ที่กำลังตั้งผงาดชูคอลำแท่งแข็งทื่อจนเป็นสีชมพูเข้ม ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็รีบหันหน้าหนี

[“ ทำไมครีมใจร้ายกับเสี่ยแบบนี้ เสี่ยอุตส่าห์อดทนรอครีม ถ้าไม่อย่างนั้นเสี่ยคงไปหาอีหนูคนอื่นนานแล้ว “] เขาตีหน้าเศร้า เหมือนเด็กถูกขัดใจ

[“ ครีมใจร้ายจัง เจ้างูน้อยคิดถึงรูรักของมันจะตายแล้วด้วย ทำไมตัวเล็กของพี่ใจร้ายแบบนี้ “] 

“ นี่เสี่ยจะให้ครีมถอดให้ได้ใช่มั้ยคะ “ 

[ “ ทำไม ครีมไม่รักเสี่ยแล้วหรือคะ? “ ]ครีมหอมถอนหายใจแรงทันที อีตาบ้านี้ชอบชวนเธอทำอะไรแปลก ๆ อยู่เรื่อยเลย 

“ พอใจหรือยังคะ? “ เธอถามเขาเมื่อร่างกายเธอได้ปราศจากสิ่งปกปิด

[“ ขย่มด้วยสิครับ “ ] 

“ ห๊ะ!! “ 

[ “ นิ้วไง แบบที่เสี่ยเคยทำให้ ตัวเล็ก “] ให้ตายสิเขาไปโดนตัวไหนมาถึงได้ออดอ้อนเสียขนาดนี้ ถึงเธอไม่อยากทำแต่ก็ต้องใจอ่อนให้ ยอมทำตามที่เขาขอทุกอย่าง แต่มันกลับทำให้เธอไม่รู้สึกฝืนเลย นิ้วเรียวขยับเข้าออกตรงรูสวาท ดวงตาหลับปี้คิดถึงคราวที่เขาทำให้เธอก็มีความสุขจนตัวลอย เลยไม่ได้สังเกตคนที่มองอย่างเอ็นดู

“ พอใจหรือยังคะ ?” เธอเหลือบมองเขาแล้วถาม 

[“ ใกล้แล้วค่ะ “ ]เขาตอบเสียงสั่น เพราะกำลังเล่นกับเจ้างูให้หายตื่น

“ อ๊า อ๊า…” จนเจ้างูยักษ์ตัวนั้นพ่นน้ำกามออกมาเรอะกล้ามท้องแน่นนูนของเขา ครีมหอมเขินหน้าแดงแจ๋ ที่ได้เห็นเขาทำตัวเองแบบนั้น 

[“ ยิ้มอะไรคะ? ถูกใจเหรอ? “ ]เขาที่รู้ว่าเธอแอบมองก็เหลือบถาม 

[“ รู้มั้ยว่าพี่คิดถึงหนูใจจะขาดแล้ว “ ] เขายังคงอ้อนเธอไม่เลิก

“ เลิกอ้อนได้แล้วค่ะ มันดึกมากแล้วนอนได้แล้ว พรุ่งนี้มีประชุมไม่ใช่หรือคะ? “ 

[“ ใจร้าย อุตส่าห์บอกคิดถึงแต่กลับ จะไล่กันไปนอน “] 

“ เอ้า แล้วจะให้ทำไงคะ “ เขาไม่ตอบ เอาแต่จ้องเธอ อีตาบ้านี้ทำตัวหน้าตีจัง 

“ นอนเถอะนะคะเสี่ย เดี๋ยวกลับไปครีมจะยอมให้เสี่ยเบิ้ลจนสว่างเลยไป “ หญิงสาวพูดออกไปอย่างฝืนใจ เธอเองก็ง่วงจะตายอยู่แล้ว ทำไมเขายังดีดอยู่ได้

[“ ก็ได้ พูดแล้วห้ามคืนคำละ คืนคำโดนปรับแน่ “ ] เขาพูดพร้อมกับจับเอาผ้าขนหนูขึ้นมาแล้วเดินหนีเธอไป

[“ ไปอาบน้ำแล้วดีกว่า ปิดเองน่ะ “] 

“ อ้าว คนอะไรพอได้สิ่งที่ต้องการแล้ว ก็จากไปง่าย ๆ “ เธอบ่นอย่างติดตลกแต่ในใจก็แอบหวั่นนิดหน่อย น้อยใจจัง หรือเธอจะเป็นได้แค่นางบำเรอของเขากัน