รุ่งเช้าของวันต่อมา
“ อ้าว แม่ครับ แล้วครีมล่ะ “ เสี่ยโอมที่พึ่งจะตื่น ล้างหน้าเสร็จ กำลังจะไปอาบน้ำที่ลำธาร แต่ก็มองหาเมียไม่เจอ เขาจึงได้หันไปถามแม่เมียที่กำลังหุงข้าวอยู่
“ เดินออกไปคุยโทรศัพท์ตรงนู้นน่ะ “ หงส์ฟ้าชี้ทางให้เขา อศิรจึงเดินเอาผ้าเช็ดตัวคล้องคอออกไป
พอเดินมาเจอตัวก็เห็นว่าตัวเล็กของเขาคุยโทรศัพท์เสร็จแล้วพอดี
“ อุ้ย! ตกใจหมด “ ครีมหอมหันมาแล้วสะดุ้งตื่น
“ ตกใจอะไร คนหล่อขนาดนี้ หรือวาเมื่อกี้นี้แอบคุยกับหนุ่ม?? “ เขาถามเธออย่างจับผิด
“ จะบ้าหรือ! พี่เคเปอร์โทรมา ว่าแต่เสี่ยเถอะถอดเสื้อเดินออกมาตรงนี้ทำไม “
“ ทำไม กลัวสาว ๆ จะมาเห็นหรือ? “ เขาพูดพร้อมกับขยับเข้าไปใกล้เธอ
“ แล้วตรงที่ตัวต่อต่อยหายหรือยังคะ “ เธอถามพร้อมกับจับที่ต้นแขนของเขา
“ มันคัน ๆ“ เขาบอก
“ ถ้าอย่างนั้นก็ไปอาบน้ำค่ะ ครีมจะได้บดยาทาให้อีก “ เธอพูดแล้วก็เดินนำเขาไปก่อน
“ เดี๋ยวสิ แล้วครีมจะไปไหน ไม่ไปอาบด้วยกันเหรอ?” เขาร้องเสียงอ้อนตามหลังไว ๆ ของเธอ
“ ครีมจะไปอาบน้ำให้พี่ใช่มั้ยคะ “
“ โตขนาดนี้แล้ว “
“ ก็ใช่ไง เพราะโตแล้วมีเมียแล้วด้วย เมียก็ต้องไปอาบให้สิ “
“ มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า “ เสี่ยโอมที่เห็นว่าหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังเช็ดผมให้เขานั้นยืนเหม่อลอย จึงได้เอ่ยถาม
“ พี่…เสี่ยโอม…”
“ เลือกเรียกสักอย่างเถอะครีม “
“ คือ เสี่ยโอม คิตตี้น่ะ เสี่ยจำคิตตี้ได้มั้ย ?” ครีมหอมเอาผ้าลงจากหัวเสี่ย แล้วเดินอ้อมมานั่งที่เตียงต่อหน้าเขา
“ มีเรื่องอะไรหรือ ทำไมสีหน้าครีมดูไม่ดีเลย “
“ ก็เมื่อกี้ พี่เคเปอร์โทรมาบอกครีมว่า คิตตี้ไปที่รีสอร์ทของนายเอกนั่น แต่ติดต่อไม่ได้หลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าเกิดอะไรไม่ดีขึ้นหรือเปล่า เสี่ย…”
“ ครีมอยากให้พี่ช่วยใช่มั้ย “ ครีมหอมรีบพยักหน้ารับ
“ เดี๋ยวพี่จะโทรให้ลูกน้องของพี่ที่อยู่ใกล้ ๆ ที่นู้นไปสืบ ครีมไม่ต้องกังวลน่ะ ถึงเอกมันจะเลวแต่มันก็ไม่กล้าทำอะไรรุนแรงหรอก พี่รู้จักมันดี “ เขาพูดเพื่อปลอบใจเธอ แต่ใครจะรู้ว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดจริง ๆ เพราะสิ่งที่เอกมันเคยทำในอดีตมันก็โหดร้ายไม่น้อยเลย
3วันต่อมา
เกลวาดี
“ เราจะทำยังไงดีคะ ฉันจะบินไปหาลูกที่นู้น ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ลูกไม่เคยขาดการติดต่อกับฉัน “ มาลาลัยเริ่มนั่งไม่ติดเกาอี้เมื่อลูกสาวสุดที่รักเงียบหายไปหลายวันแล้ว
“ แล้วแบบนี้เราจะทำยังไงดี หรือ แจ้งตำรวจเลยดีไหม “ คงยุทธเสนอแต่คนเป็นเมียก็รีบคัดค้าน
“ ไม่ได้น่ะ! จะแจ้งความไม่ได้ ถ้ามันมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับลูกจริง ลูกฉันจะเสียหาย อนาคตของลูกจะเป็นอย่างไร “ คงยุทธคิ้วขมวดอย่างอารมณ์เสีย
“ ผมก็คิดว่าคุณเป็นห่วงลูกไม่ใช่หรือ แล้วจะไปสนใจชื่อเสียงทำไมอีก ไม่ใช่ลูกหรือที่สำคัญกว่า “
“ ช่างฉันสิคะ คุณจะไปรู้อะไร “
“ คุณพ่อคุณแม่เลิกเถียงกันได้แล้วครับ ครีมไลน์มาบอกว่ากำลังจะถึงบ้าน “ เคเปอร์ที่นั่งฟังอยู่เริ่มทนฟังไม่ไหวจึงลุกแล้วแยกพ่อแม่ให้หยุดทะเลาะกัน ไม่นานครีมหอมกับเสี่ยโอมก็เดินเข้ามา
“ มึงมาทำไม!! “ แต่พอมาลาลัยเห็นหน้าลูกเลี้ยงก็ทักทายอย่างไม่เป็นมิตรเสียเท่าไหร่
“ มึงจะมาหัวเราะเยาะกูกับลูกใช่มั้ย “
“ มาลาคุณหยุดเดียวนี้น่ะ เคเปอร์ก็บอกอยู่ว่าครีมหอมจะมาช่วยเรื่องคิตตี้ แล้วคุณจะมาคิดลบใส่ลูกมันทำไม “ คงยุทธพูดห้ามปรามคนเป็นเมีย
“ ฉันไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือจากมัน ที่สำคัญมันไม่ใช่ลูกฉัน ออกไป! “ มาลาลัยโวยวายตรงหน้าของครีมหอมแล้วทำเล็บยาว ๆ ของเธอไปขูดปลายคางของลูกเลี้ยงเข้า
“ โอ้ย “ ครีมหอมร้องออกมาเพราะตกใจ
“ ครีม? “ เสี่ยโอมมองเธออย่างเป็นห่วงเขาจับที่ปลายคางมน แล้วหันไปสวดแม่เลี้ยงของเมียยับ
“ เสียสติไปแล้วเหรอะ! คุณจะมาเกลียดชังอะไรครีมหอมนักหนา หนี้ที่คุณเองเป็นคนยืมเธอก็มาขัดดอกให้ ลูกสาวคุณไปที่โน้นก็ไม่ใช่เพราะครีมเสียหน่อย พวกคุณไม่ใช่หรือที่สะเออะเสนอหน้ากันไปเอง! “ เขาพูดเสียงดังด้วยความโมโห จนมาลาลัยเงียบพูดไม่ออก
“ ผมขอโทษที ที่ต้องพูดตรง ๆ “ เสี่ยโอมหันมาพูดกับคงยุทธ
“ ไม่เป็นไรหรอก แล้วได้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับคิตตี้บ้างหรือยัง ? “
“ รีสอร์ทของเอก ตอนนี้เปลี่ยนชื่อเจ้าของแล้ว “ เสี่ยโอมรีบบอกในสิ่งที่เขาก็พึ่งรู้มาเช่นกัน
“ ห๊ะ หมายความว่ายังไง “ เคเปอร์รีบถามกลับอย่างตกใจ
“ ไอ้เอกมันติดหนี้พนัน รีสอร์ทนั่นผมก็พึ่งเซ็นยกให้มันยังไม่ถึงเดือนเลย เจ้าหนี้มันน่าจะรู้แล้วตามไปยึด ส่วนเอกกับคิตตี้ตอนนี้ ไม่ได้อยู่ที่รีสอร์ทแล้ว “
“ แล้วลูกผมอยู่ที่ไหน คุณพอจะรู้มั้ย “ คงยุทธโผล่ถาม
“ คนของผมที่ไปสืบให้ก็ยังไม่รู้ ผมเลยจะมาคุยกับพวกคุณ ว่าจะให้แจ้งความให้ตำรวจที่นู้นช่วยตามหา “
“ แจ้งเลย ผมอนุญาต!” คงยุทธรีบตอบ พร้อมกับหันไปถลึงตาใส่เมียของเขาที่กำลังจะเอ่ยปากห้าม
“ อืม “ เสี่ยโอมพยักหน้าเข้าใจ
“ ถ้าอย่างนั้น ผมจะไปช่วยตามหาน้องด้วย “ เคเปอร์เสนอขึ้น
“ แม่ไปด้วย แม่ก็ห่วงน้องเหมือนกัน “ มาลาลัยพูดออกมา สีหน้าของเธอเป็นกังวลและผิดหวังอย่างมาก เพราะคาดไว้ว่าเอกจะแสนดีแต่เปล่าเลย เธอส่งลูกสาวไปลงนรก
“ ครีม ลูกไปคุยกับพ่อหน่อยสิ พ่อมีอะไรจะคุยด้วย “ ครีมหอมพยักหน้า แล้วเดินมาเข็นรถวีลแชร์ของคนเป็นพ่อออกไปที่สวน
“ คุณมีอะไรจะคุยกับครีมคะ ถ้าเป็นเรื่องคิตตี้คุณไม่ต้องห่วง ครีมจะไปช่วยพี่เคเปอร์ตามหาน้องเอง “ พอมาถึงสวนหลังบ้านครีมหอมก็ได้พูดก่อนที่คนเป็นพ่อจะหันมายิ้มให้
“ อือ พ่อต้องขอบใจลูกมาก ๆ น่ะ ที่ยังอุตส่าห์เป็นห่วงน้อง ทั้งที่น้องไม่เคยทำดีกับลูกเลย “ คงยุทธพูดทั้งรู้สึกละอายใจ แล้วรีบเปิดประเด็นถึงคำถามที่เขาอยากจะคุยกับลูกจริง ๆ ขึ้นมา
“ ครีมกับเสี่ยโอมนี้ เป็นอย่างไร “ ครีมหอมจ้องหน้าของคนเป็นพ่อแล้วถามเขากลับ
“ คุณหมายถึงอะไรคะ ? “
“ พ่ออยากรู้ว่าเสี่ยโอมเขาดีกับลูกไหม เขาไม่เคยทำร้ายครีมใช่มั้ย “ ครีมหอมรีบส่ายหน้าแล้วยิ้มจาง ๆ พร้อมคำตอบ
“ ไม่เลยค่ะ เขาดีกับครีมมาก “
“ อืม ถ้าเป็นแบบนั้นพ่อก็ดีใจ เพราะจากที่พ่อสังเกตดู เขาดูเป็นห่วงครีมมากเลยน่ะ ส่วนเรื่องใช้หนี้ครีมไม่ต้องห่วง พ่อว่าคงอีกไม่นาน พี่ชายลูกเขาเก่ง “ ครีมหอมยิ้มเจื่อน ๆ ถ้าวันนั้นมันมาถึงจริง เสี่ยโอมยังจะให้เธออยู่กับเขาเหมือนกับทุกวันนี้มั้ยนะ?
“ มีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า ทำไมสีหน้าแปลก ๆ “ คงยุทธที่เห็นว่าสีหน้าของคนเป็นลูกไม่สู้ดีเขาจึงถามเธอกลับด้วยความเป็นห่วง แต่ครีมหอมก็รีบปฏิเสธ
“ ไม่ค่ะ สงสัยจะเหนื่อย พอดีครีมพึ่งกลับมาจากบ้านแม่แล้วก็มาที่นี้เลย ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ครีมขอตัวนะคะ “
“ อืม “ คงยุทธได้แต่พยักหน้า ต่อให้เขาอยากจะสนิทกับลูกสาวคนนี้ขนาดไหน แต่ตอนนี้มันคงจะสายไปเสียแล้ว
เพนท์เฮ้าส์“ ครีมอาบแล้วเสร็จแล้วก็พักผ่อนน่ะ พี่ว่าจะออกไปคุยกับพวกไนยะ อยู่ที่ร้านไอ้เจนมัน แล้วพี่จะชื้อข้าวเย็นกลับมาด้วย “ เสี่ยโอม ที่หิ้วกระเป๋าขึ้นมาส่งครีมหอมบนเพนท์เฮ้าส์ เสร็จแล้วเขาก็ลาน้องเตรียมจะออกไป ซึ่งครีมหอมก็พยักหน้าให้“ ค่ะ เสี่ยไปเถอะ ครีมก็ว่าจะนอนพักสักหน่อย “ “ อืม อย่าลืมใส่ยาตรงแผลด้วยน่ะ “ เขาพูดและชี้นิ้วไปที่คางของน้องอย่างเป็นห่วง“ ไม่เป็นอะไรหรอกน่า รอยช้ำแค่นี้ ไม่จำเป็นต้องใส่ยาก็ได้ “ เธอบอกด้วยความเคยชินเพราะตอนอยู่บ้านนอกเจ็บตัวเยอะกว่านี้อีก“ ครีม “ เขาจึงมองดุเธอ ทำไมเด็กนี่ดื้อจัง“ โอเค ใส่ยาก็ใส่ยา แต่เสี่ยนะรีบไปได้แล้ว “ “ นี้ไล่เหรอ? “ “ แล้วแต่จะคิดนะคะ “ ครีมหอมแลบลิ้นใส่เขา แล้วเธอก็รีบเดินหลีกเข้าห้องนอน“ รอกลับมาก่อนน่ะ โดนดีแน่ “ เขาขู่เธอแล้วก็อมยิ้ม เจระวี คาเฟ่“ นี่มึงคิดว่าไอ้เอกเป็นคนจับตัวน้องที่ชื่อคิตตี้ไปเหรอ “ ไนยะถามหลังจากที่เสี่ยโอมเล่าเรื่องวีรกรรมของพี่ชายนอกคอกให้เพื่อน ๆ ฟัง“ กูก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถึงไอ้เอกมันจะเจ้าชู้ หลอกฟันผู้หญิงไปทั่ว แต่มันก็ไม่น่าจะทำเรื่องแบบนั้นได้ “ เสี่ยโอมพยายามคิดในด้านดี ๆ เอ
“ เสี่ย! ทำอะไรคะ? “ หลังจากทานข้าวเก็บโต๊ะล้างจานเสร็จ ร่างบางก็โดนจับอุ้มขึ้นมาไว้บนโต๊ะเคาน์เตอร์บาร์ของห้องครัว“ ครีม พี่เจ็บ “ เขาก้มหน้าพร้อมกับตอบเธอด้วยเสียงสั่นคอ“ เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ “ ครีมหอมตกใจรีบสำรวจตัวเขา แต่พอเขายืนตัวตรงเธอจึงได้รู้ว่าอะไรเจ็บ“ เสี่ย ! “ หญิงสาวมองไปรอบ ๆ ไม่น่าล่ะวันนี้เงียบแปลก ๆ ไม่เห็นพวกการ์ดเลยสักคน “ พี่ไล่พวกการ์ดกลับบ้านหมดแล้ว เพราะตอนนี้มันคือเวลาส่วนตัว ทั้งชั้นนี้มีแค่เราสองคนนะคะ เริ่มจากตรงไหนดีคนเก่ง “ เขาพูดแล้วก็ลูบคลำไปที่ต้นขาสวย ซึ่งปกปิดแค่เสื้อคลุมอาบน้ำ“ เสี่ยเป็นตั้งแต่ตอนไหนเนี้ย โอ้ย~ “ เธอถามเขาแต่ก็ต้องร้องออกมาเมื่อมือใหญ่ล้วงเข้าไปถึงกุหลาบสวยของเธอเรียบร้อยแล้ว “ ก็ตั้งแต่ที่ครีมอ้อนพี่ในห้อง รู้มั้ยคะว่าพี่ต้องอดทนขนาดไหน ต้องนั่งรอให้ครีมกินอิ่มพี่ถึงจะได้กินต่อ “ เสี่ยโน้มหน้าไปกระซิบข้างหูเธอ มือข้างหนึ่งเอื้อมขึ้นมาดึงสายรัดเสื้อคลุมสีขาวออก จากนั้นก็ซุกหน้าเข้าดูดยอดอกชูชัน ที่มันทำเขาของขึ้นเมื่อกี้นี้“ อ๊า..เสี่ยเบา ๆ สิคะ อ๋า มันเจ็บน่ะ “ ถึงจะบอกเช่นนั้น แต่มือเล็กของเธอกับเอื้อมขึ้นมาลูบไล้ที่ท
“ พี่หนึ่ง พี่จะไปจริง ๆ หรือ ?” จีนเน่เดินเข้ามาหาสามีของเธอที่กำลังจัดข้าวของใส่กระเป๋า หนึ่งเดียวจึงหันไปมองที่ภรรยาแล้วดึงเธอมาแนบชิด“ พี่ไปทำงานไงจีน ทำไมคราวนี้ถึงได้งอแงล่ะ? “ “ ถ้ามันไม่เกี่ยวกับเอก จีนก็จะไม่ว่าอะไรเลยค่ะ แต่นี้ ถ้าเอกมันยังเกลียดพวกเราอยู่ แล้วทำร้ายพี่ขึ้นมาจีนจะอยู่อย่างไรคะ? “ จีนเน่พูดถึงเหตุผลของเธอพร้อมกับหยดน้ำไหลลงมาตามแก้มมน“ จีนไม่เอาน่ะ ไม่ร้องสิ ถ้าเอกมันจะทำอะไรพี่ ป่านนี้พี่ตายไปนานแล้ว “ “ แต่ ใครจะไปไว้ใจคนแบบมันได้ล่ะคะ จีนยังจำวันที่พี่หนึ่งถูกซ้อมปางตายได้อยู่เลย จีนไม่มีวันลืมว่ามันทำอะไรไว้กับเรา “ จีนเน่พูดอย่างจริงจังคล้อยไปทางโกรธ“ พี่รู้ว่าจีนเป็นห่วง แต่พี่ต้องไปช่วยดูแลครีมหอมให้โอมมันไง แถมโอมมันยังให้การ์ดไปด้วยอีกตั้ง 5 คน จีนอย่าคิดมากเลย เอาเป็นว่าพี่จะระวังตัว “ จีนเน่ฟังแล้วก็พยักหน้าแม้จะไม่เห็นด้วย แต่เธอก็รู้จักสามีของตัวเองดี แล้วรู้ว่าคงไม่สามารถจะห้ามอะไรเขาได้ “ พี่อย่าประมาทละ จีนฝากน้องครีมด้วย จีนไม่อยากให้น้องครีม ต้องเจอเรื่องแบบเดียวกันกับจีน “ สองร่างสวมกอดกันแน่น หวนคิดถึงอดีตที่ลืมไม่ลง แต่ก็ทำให้รู้ว่า
โรงแรม“ บ้านท้ายซอยอย่างนั้นเหรอ? หรือ ที่สองคนนั้นคุยกันจะเป็นเอกกับคิตตี้? “ ครีมหอมนั่งนึกถึงเรื่องที่เธอนั้นได้ยินมา แต่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน[“ โห่ ครีม ไม่คิดจะโทรหาพี่บ้างเลยหรือครับ รู้หรือเปล่าว่าพี่ต้องนอนเหงาคนเดียวอะ “] เป็นเสี่ยโอมเจ้าเดิมที่โทรมาออดอ้อนเธอ“ จริงหรือคะ? ไม่ใช่ว่านัดสาวที่ไหนไปนอนกอดหรอกหรือ “ เธอตอบกลับเขาด้วยท่าทีประชดประชันเล็กน้อย [“ โอ่ย ถ้ากลับมาครีมมาถามป้านวลกับแต้วได้เลย เพราะพี่กลับมานอนที่บ้านครับ “ ] เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ“ อือ ก็ดี ว่าแต่วันนี้ประชุมเป็นอย่างไรบ้างล่ะคะ?” [“ ก็ดีอยู่ พี่คิดว่าอีก 2-3 วันก็น่าจะเสร็จ ถ้าเสร็จหมดแล้วพี่จะรีบไปหาครีมที่นู้นน่ะ แต่ก่อนที่พี่จะได้ไป ครีมต้องห้ามไปไหนมาไหนคนเดียว จะไปไหนต้องมีหนึ่งกับการ์ดไปด้วยเข้าใจมั้ยครับ “ ]เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังปนสั่งมาด้วย“ รู้แล้วค่ะ ตอนจะมาก็บอกแล้วนี่น่า ครีมไม่ใช่ปลาทองนะคะ ไม่ต้องคอยบอกทุกครั้งก็ได้ ครีมจำได้อยู่ “ ครีมหอมตอบเขาพร้อมกับเดินมาคุยที่ระเบียงห้อง แล้วเธอก็ไปสังเกตเห็นคนที่คุ้นตาเข้าพอดี อนันดาที่ตอนนี้มารับชายวัยกลางค
“ ซวยล่ะ “ เธอหลับหูหลับตาขึ้นลงคิดหาวิธีที่จะคุยกับเขา เพราะป่านนี้เสี่ยคงโมโหเธอควันออกหูแล้วแน่เลย “ เสี่ยโอมขา “ เสียงหวานอ้อยอิ่งดังขึ้น แต่คนตอบกลับไม่เกรงใจความหวานของเธอเลย[“ ไปไหนมา!! รู้มั้ยว่ามันเป็นห่วงเนี้ย!!! ทำไมดื้อแบบนี้!!! “ ] เขาเสียงดังจนเธอสะดุ้ง นี้ถ้าอยู่ด้วยกันเวลานี้หูเธอไม่ดับไปแล้วเหรอ“ ขอโทษค่ะ พอดีเมื่อกี้ครีมไปคุยกับพี่เคเปอร์ แล้วลืมมือถือไว้ในห้องอะ “ [“ จริงหรือ แต่ที่หนึ่งมันแชทมาบอกพี่มันไม่ใช่แบบนั่นน่ะ “] ครีมหอมหน้าจืดพูดไม่ออกทันที ตาพี่หนึ่งก็รายงานไวเกิ๊น เป็นลูกน้องที่ดีจริง ๆ [“ เปิดกล้องมาให้ดูหน้าเดียวนี้! คนดื้อตอนนี้ทำหน้ายังไงห๊ะ!! “] เสี่ยสั่งเสียงแข็งทั้งขอเปิดวิดีโอคอลกับเธอ ครีมหอมจึงรีบกดรับเพราะกลัวโดนดุ เธอพยายามที่จะหลบหน้าเขา แต่เมื่อเหลือบตามองเขานิดหน่อยก็เห็นว่าเขาตอนนี้มองเธอด้วยแววตาที่ดุมาก “ ทำไมเสี่ยไม่ใส่เสื้อคะ ไม่หนาวเหรอ? “ เธอพยายามเปลี่ยนเรื่อง แต่เขาก็ไม่ตอบอะไรกลับมา ตอนโทรด้วยเสียงก็เอาแต่ดุเธอเสียงดัง พอเปิดกล้องก็ทำเงียบแล้วเอาแต่ดุเธอผ่านสายตาชะงั้น “ คือ…เมื่อกี้ครีมเห็นว่ามีคนไปกับเอก ครีมก็เลยตามไ
ที่บ้านเก่า ๆ ท้ายซอยหลังนั้น “ อืม เอกผมมีอะไรจะบอกคุณด้วย “ ชายวัยกลางคน คนเดียวกับที่ครีมหอมสงสัยตอนนี้มันได้มานั่งอยู่ตรงหน้าของอนันดา “ คุณมีอะไรก็รีบพูด “ เอกที่นั่งนับเงินอยู่เงยหน้าขึ้นมามอง“ ตอนที่ผมกลับไปเอาเงินที่โรงแรมมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาถามผม ว่ารู้จักคุณหรือเปล่า แถมผมว่าหน้าตาก็คล้าย ๆ น้องคิตตี้ด้วยน่ะ เขาเป็นญาติกันเหรอ ? คุณหรอกน้องคิตตี้มาขายตัวหรือครับ “ ชายคนนั้นถามอย่างคนอยากรู้อยากเห็น“ หุบปาก!! “ เอกโวยขึ้นทำให้คนตรงหน้าเงียบเพราะตกใจ“ แล้วคุณได้บอกอะไรมันไปหรือเปล่า ? “ “ ผมไม่ได้บอก เพราะคิดว่ามันจะไม่เป็นผลดีต่อเรา ว่าแต่ คุณรู้จักเธอใช่มั้ย “ “ รู้จักดีเลยแหละ “ เอกเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา “ ถ้างั้นคุณช่วยอะไรผมหน่อยได้มั้ย คืนนี้ผมจะไม่เอาเงินคุณสักแดง “ เอกยื่นเงินที่พึ่งนับเมื่อกี้ให้กับชายคนนั้น “ แล้วถ้าแผนของผมสำเร็จผมจะตบรางวัลให้คุณอีกงาม ๆ เลย “ เขาพูดเสริมเพราะกลัวคนตรงหน้าจะปฏิเสธ ซึ่งคนหน้าเงินเห็นแก่ได้พอเอาเงินมาล่อก็ใจอ่อนยอมทำตามเช้าของวันต่อมา“ ครีม ทำไมหาวนอนบ่อยจัง เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ ?” เคเปอร์ถามกับน้องสาว เพราะเห็นเธอนั่งหาวอ
บริษัทศิลาทรัพย์ห้องประชุม“ สวัสดีครับทุกคน วันนี้ก็เป็นวันที่สามของการประชุมของเรากันแล้ว สำหรับวันนี้เราจะมาคุย…” อศิรยังไม่ทันได้พูดจนจบประโยค โทรศัพท์มือถือที่วางไว้ข้างกายก็สั่น มันโชว์บอกเขาว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ของ ครีมหอม “ สักครู่นะครับ “ เขาเลือกที่จะกดรับเพราะกลัวว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า ซึ่งสิ่งที่เขาสงสัยก็เกิดขึ้นจริง เพราะเสียงของคนที่พูดมาจากปลายสายเล่นเอาหัวใจของเขาตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม[“ ถ้าอยากให้เมียมึงรอด เอาเงินสดร้อยล้านมาให้กู “] สิ้นเสียงพูด สายก็ถูกตัดโดยที่เขายังไม่ได้เอ่ยปากถามอะไรเสียด้วยซ้ำ เสี่ยโอมหันกลับมามองหน้าแขกในห้องประชุม “ ผมขอเลื่อนการประชุม “ “ อ้าว ได้อย่างไรครับ โครงการเราจะเริ่มทำเดือนหน้านี้แล้วไม่ใช่หรือ “ “ ใช่ ๆ“ “ จริง พวกเราไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นน่ะ ทำเป็นเล่นเป็นเด็กแบบนี้ได้ไง“ เสียงประท้วงของคนทั้งห้องเริ่มดังเจื้อยแจ้ว เสี่ยโอมจึงหันมาหยุดพวกเขาอย่างหัวเสีย “ ถ้ารอกันไม่ได้ก็เลิกสิครับ ขายหุ้นที่มีเลย เดี๋ยวผมจะรับชื้อไว้ให้ก็ได้!! “ เขาทุบโต๊ะลงตรงหน้าทุกคน แค่นี้เขาคงจะไม่ขาดทุนอะไรมากมายหรอก แต่ถ้าครีมหอมเป็
“ ปล่อยน่ะ! แกจะพาฉันไปไหน “ ครีมหอมที่ตอนนี้นั่งอยู่บนรถตู้ของพวกมัน ที่ขับออกมาได้ไกลแล้ว เธอดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดพ้นจากเอกที่จับตัวเธอไว้อยู่ แต่เพราะว่ามันมัดมือมัดเท้าของเธอไว้ด้วยเสียแน่นหนา เธอจึงขยับอะไรมากไม่ได้“ กูก็จะพามึงไปเอาเงินจากไอ้โอมไง มึงคิดว่ากูจะปล่อยมึงไปง่าย ๆ เหรอ ในเมื่อมันเคยยกรีสอร์ทให้กูก็เพราะเป็นห่วงมึง ยังไงซะ คราวนี้เงินหนึ่งร้อยล้านก็คงอยู่ไม่ไกลมือกูเช่นกัน “ ครีมหอมที่ได้รู้แบบนั้นเธอก็เงียบไป แล้วรีบพูดปฏิเสธออกมา“ คุณคิดผิดแล้วละ ฉันจะไปมีค่าขนาดนั้นได้อย่างไร ปล่อยฉันไปเถอะน่ะ โทษของคุณจะไปเบาลง “ หญิงสาวพยายามพูดดีเพื่อหวังให้คนตรงหน้าใจอ่อน“ ฝันไปเถอะ “ แต่เอกก็ไม่ได้คล้อยตามเสียง่าย มันเอามือถือของครีมหอมขึ้นมา แล้วต่อสายหาเสี่ยโอมเป็นวิดีโอคอลเพราะอยากจะให้น้องชายได้เห็นเมียสุดที่รัก แล้วรีบหอบเงินมาให้ตัวเองเสียที เมื่อปลายสายรับ มือของมันก็ยื่นไปบีบแก้มครีมหอมจนแดงก่ำ[“ ไอ้เอก!!! มึงทำบ้าอะไร !! อย่าทำร้ายครีมสิวะ “ ] พอเสี่ยโอมได้เห็นแบบนั้นเขาก็ร้องขึ้น มันมีสิทธิ์อะไรไปจับแก้มสวยของผู้หญิงของเขา [“ เอกกูขอร้อง “ ] เสี่ยยอมพูดดีเพราะไม
แก๊ก เสียงเปิดประตูดัง ร่างบางที่นอนเล่นจนเผลอหลับรีบดีดตัวลุก“ ใครนะ? “ เธอร้องถามไปก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเดินออกมาดู “ เสี่ย! ครีมตกใจหมดนึกว่ากลับไปแล้ว“ เธออุทานเมื่อเจอเขายืนอยู่“ เสี่ยแค่ไปหาซื้อของมาน่ะ “ เขาบอกพร้อมยื่นถุงสีดำให้เธอ ครีมหอมรับมาแล้วเปิดดูก็ต้องตาเหลือกโผนในถุงที่เขายื่นให้มีถุงยางอนามัยในนั้นตั้งยี่สิบกว่ากล่อง “ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หนูไม่มีเรียนสินะ “ เขาพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ ครีมหอมขนลุกซู่ ให้ตายสิเขาเหมือนเสือที่อดเนื้อมาหลายปีเลย เขาจะขย่ำเธอมั้ยเนี้ย“ แต่นี่มันดึกแล้ว เรานอนกันก่อนเถอะนะคะ ครีมง่วงแล้ว “ เธอที่เริ่มกลัวจึงเปลี่ยนเรื่อง เสี่ยโอมเหลือบมองเธอแล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้น“ โอ้ย ๆ “ เขาร้องโอดโอยออกมาเหมือนเจ็บปวดมาก ครีมหอมก็รีบคุกเข่าลงมาดูเขา“ เสี่ย เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ ไปทำอะไรมา ไปหาหมอไหมคะ อ๊า“ หญิงสาวเผลอร้องครางออกมาเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นของเธอ“ เสี่ย? “ “ ไม่ต้องไปหาหมอหรอก เพราะไม่มีใคร รู้จักร่างกายพี่ดีเท่าหนูอีกแล้ว “ เขาพูดจบก็จับตัวเธอให้มานั่งที่ตักของเขา “ เสี่ย หลอกหนูเหรอ“ เธอกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่า
โรงแรมเสี่ยโอมเดินมาส่งครีมหอมจนถึงหน้าห้องพัก “ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วนอนเสียน่ะตัวเล็ก “ มือหนาเอื้อมขึ้นยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่โดนตัวเล็กจับห้ามไว้“ จะไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ “ เขาหันมาพยายามกลั้นยิ้ม“ อืม หนูจะได้รีบพักผ่อนไง หรือว่าครีมอยากจะได้อะไรหรือเปล่า “ ครีมหอมมองคนพูดสีหน้าบูดบึ้ง นี้เขาชินชากับการที่เธอไม่ให้แตะต้องไปแล้วเหรอ“ แล้วเสี่ยจะไปนอนที่ไหน จะทิ้งหนูให้นอนคนเดียวเหรอคะ” เธอพูดกับเขาเสียงออดอ้อน “ ก็พี่เห็นว่าครีมเหนื่อย พี่ก็เลยไม่อยากจะกวนแล้ว “ เขายังคงตีเนียนแกล้งน้องต่อ“ แต่หนูอยากให้กวน “ “ ห๊ะ “ “ ครีมหมายถึง เสี่ยเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อย่ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวครีมจะยอมให้นอนที่เตียงด้วย “ เธอพยายามพูด พร้อมกับส่งชิกทางสายตาเพื่อบอกเขา คนฟังได้ยินก็เผยยิ้มปนขันออกมา“ แต่ถ้าให้พี่นอนบนเตียงด้วย พี่จะไม่นอนเฉย ๆ นะครับ “ ครีมหอมเผยยิ้มอาย ๆ ให้เขา“ ก็ไม่เป็นไรมั้ง หมั้นไว้แล้วนิ ครีมไม่อยากนอนคนเดียวแล้วค่ะ คืนนี้เสี่ยนอนกับครีมนะคะ “ เธอพูดเสร็จก็ก้มหน้า นี้เราพูดอะไรออกไป เธอคิดก็นึกอาย แต่จะให
เสี่ยโอมก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ“ เสี่ยโอม .” “ พี่รู้ว่าที่ผ่านมาทุกอย่างในอดีตของพี่มันทำให้ครีมเจ็บปวด รวมถึงความเอาแต่ใจอยากได้ครีมในตอนแรกด้วย แต่ตอนนี้พี่รักครีมจริง ๆ น่ะ ครีมยอมให้พี่ชดใช้ให้ครีมได้มั้ย “ คนพูดยกแหวนขึ้นมาต่อหน้าเธอ“ พี่ขอชดใช้ด้วยคำสัญญาว่าจะอยู่รักและดูแลครีมไปตลอดชีวิตของพี่เลย จนกว่าพี่จะตายไปจากโลกนี้ “ “ เสี่ยอย่าพูดเรื่องตายได้มั้ย ครีมเคยจะเสียเสี่ยไปรอบหนึ่งแล้ว ครีมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก “ “ ถ้าอย่างนั้นครีมคงต้องมาเป็นเมียพี่ มาดูแลพี่แล้วละสิ เพราะถ้ามีครีมอยู่ข้าง ๆ พี่ พี่คงจะอายุยืนยาวเป็นพันเป็นหมื่นปีแน่นอน “ คำพูดที่แสนจะโอเวอร์ของเขาได้ทำให้ครีมหอมยิ้มออกมา เธอมองเขาด้วยความซาบซึ้ง ในสายตาเขาคงเห็นเธอเป็นยาวิเศษเลยสินะ “ ครีม…” เมื่อเห็นว่าน้องเงียบไปนาน เสี่ยโอมจึงเรียกเพื่อสะกิดไม่ให้น้องลืมรับแหวนจากตัวเอง ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าแล้วยื่นมือข้างซ้ายของเธอออกมาให้เขา เสี่ยโอมจึงบรรจงสวมแหวนเก้ากะรัตที่ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ลงหมั้นหมายไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เขาลุกขึ้นแล้วสวมกอดเธอด้วยความดีใจ“ เย้!! เพื่อนกูก็มีเมียเป็นต
ครีมหอมเดินชื่นชมดอกไลแลคในมือออกมาจากร้าน ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังรัว ๆ มือเล็กรีบล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก็เห็นว่าป้าชลลี่ส่งข้อความมาหาเธอ [เป็นเรื่องแล้วครีม! ] [มาหาป้าด่วน!][@โลเคชั่น]“ ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น “ เธออุทานด้วยความตกใจ แล้วรีบวิ่งไปตามโลเคชั่นที่ชลลี่ส่งมาให้ ด้วยความเป็นห่วง ใครทำอะไรให้ป้าชลลี่ของเธอหรือเปล่า “ แถวนี้เหรอ “ ตากลมหยุดมองที่โทรศัพท์ในมือ เพราะตอนนี้เธอมาถึงที่ตามในโลเคชั่นแล้ว เธอมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย แถวนี้เป็นชายหาด ไม่ไกลจากที่พักของเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เธอพึ่งจะได้สังเกตว่าที่ชายหาดแห่งนี้เต็มไปด้วยดอกไลแลคสีม่วงที่เธอตามหา ซึ่งมันถูกตบแต่งประดับประดาสวยงามเต็มชายหาดไปหมด“ ใครจะขอสาวแต่งงานเนี้ย “ เธอบ่นออกมาเพราะเห็นว่าเขาจัดดอกไม้เหมือนกับอยู่ในงานแต่งเลย เธอเลยลองก้าวขาเดินไปตามทางที่ทั้งสองฟากฝั่งมีดอกไลแลคประดับบนพื้นไปจนสุดทาง ร่างเล็กยืนมาหยุดอยู่ที่ซุ้มดอกไม้ ที่มีผ้าขาวปิดอยู่ เธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นใครจึงถือวิสาสะขยับเข้าไปดมกลิ่นดอกไลแลคสีม่วงที่เธอคิดถึง “ อืม หอมจัง ใครกันนะที่เป็นผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้น คนที่ทำแบ
5 เดือนต่อมา “ ทำไมอาทิตย์นี้ถึงไม่มา “ ครีมหอมบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแล้วจ้องมองไปที่โซฟา เพราะปกติอศิรจะชอบบินมาหาทุก ๆ วันศุกร์แล้วก็ไปรอรับเธออยู่หน้าที่เรียนทุกสัปดาห์ จากนั้นก็จะมานอนเฝ้าเธอที่โซฟาหน้าห้องนอนตลอด แต่วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว เขายังไม่โผล่หน้ามาเลย “ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วหรือเปล่า “ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า เพราะในใจเธอก็กำลังคิดที่จะใจอ่อนให้เขาแล้ว เนื่องจาก 5 เดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอ แถมยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะไปรับถ่ายแบบที่ไหนเขาก็จะตามไปเฝ้า คอยคุ้มกันเธอจากคนที่ไม่ประสงค์ดี ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนางแบบของเธอคงจะไม่ง่ายหรอก อาจจะโดนหลอกไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้“ หรือว่าเราจะเล่นตัวมากเกินไป …ฮือ ไม่น่า พี่เขาอาจจะติดงานก็ได้“ เธอพยายามคิดบวก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วหรือเปล่า ความคิดของเธอตีกันไปมา “ ออกไปข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่คิดมาก “ เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ แล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม “ อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงกลิ่นดอกไลแลคขึ้นมา “ ครีมหอมเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านขายดอกไม้ ก็คิดถึงดอกไม้ที่เสี่ยโอมเคยให้เธอ“ สวัสดีค่ะลูกค้
“ ได้แล้วครับ ทุกคนทำดีมาก เลิกกองได้ “ ผู้กำกับสั่งทุกคนก็กับสู่ภาวะปกติรีบพากันเก็บข้าวของ รวมถึงครีมหอมด้วยเช่นกัน เธอเองก็กำลังรีบจะเดินกลับขึ้นมายังที่พัก “ เดี๋ยวน้องครีม “ ผู้กำกับเดินเข้ามาหาเธอ“ วันนี้น้องสวยมากเลย แถมยังตีบทได้ดี เล่นรอบเดียวผ่าน พี่ว่าอนาคตหนูคงไปได้ไกลแน่เลย “ ครีมหอมจ้องคนตรงหน้าพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ ทำไมผู้กำกับถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ เขามองเหมือนเธอเป็นอาหารของเขาเลย “ เย็นนี้น้องไปกินข้าวกับพี่ได้มั้ยครับ เผื่อว่าอนาคตเราอาจจะได้ร่วมงานกันอีก “ ไม่พูดเฉยเขายื่นมือมาแตะบ่าของเธอ จนครีมหอมสะดุ้ง เธอรู้สึกกลัวจนทำตัวไม่ถูก ดีที่มีมือใหญ่ที่คุ้นเคยเดินเข้ามาชิดเธอแล้วปัดมือไอ้ผู้กำกับสุดหื่นนี้ออกให้ เธอรีบหันไปจ้องหน้าเขาในเวลาเดียวกันกับที่อศิรก็เอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมใส่ให้เธอ แล้วดึงเธอไปหลบข้างหลัง “ ทำอะไรครับ ผมเห็นหลายรอบแล้วน่ะ “ อศิรที่สังเกตตั้งนานแล้วว่าผู้กำกับคนนี้มองเมียของเขาแปลกไป แถมยังพยายามจะแตะตัวเธอหลายครั้งเวลาเข้าไปแนะนำงาน “ คุณเป็นใครยุ่งอะไรด้วย “ “ ผมเป็นผัวเธอ “ เขาตอบสั้น ๆ ทำให้ไอ้ผู้กำกับที่ตัวเล็กกว่าเขารีบกลืนน้
โรงแรม“ กลับไปได้แล้ว “ เมื่อครีมหอมเดินมาถึงห้อง เธอก็พยายามจะปิดประตูใส่เขา แต่คนพี่ก็เอาแขนดันประตูเอาไว้ “ ครีม พี่ขอโทษ “ เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างสำนึกผิด ทำให้คนที่พยายามใช้แรงปิดประตูต้องผ่อนแรงลง แล้วหยุดฟังเขา“ ขอโทษ? ขอโทษอะไร หรือว่า ไปทำอะไรผิดมาอีก “ เขาส่ายหน้า“ พี่แค่อยากขอโทษ ขอโทษทุกเรื่องที่เคยทำให้ครีมเสียใจ ครีมจะไม่ยกโทษให้พี่ก็ได้ แต่ขออย่าผลักไสพี่ได้ไหม ขอให้พี่ได้แก้ตัวหน่อยจะได้มั้ยคะ “ ทั้งคำพูดและแววตาที่อ้อนวอนขอความเห็นใจของเขาที่หวังให้เธอใจอ่อน แต่ครีมหอมก็ไม่ได้ตอบอะไรเขานอกเสียจากเดินหันหลังเข้าไปในห้อง แบบนี้ไม่รู้ว่าใจอ่อนให้แล้วหรือเปล่า แต่เสี่ยโอมก็ยิ้มดีใจ แล้วก็รีบเดินตามตัวเล็กของเขาเข้าไปข้างใน“....” ครีมหอมหันมามองค้อนเขาทันทีเมื่อเขากำลังจะเดินเข้ามาในห้องนอนของเธอ “ เอ้อ พี่แค่เดินเข้ามาส่งเฉย ๆ เดี๋ยวพี่นอนอยู่ข้างนอก ตรงโซฟา “ คนโดนดุรีบแก้ตัว เพราะกลัวว่าเจ้าของห้องจะไล่เขาให้ไปจากเธออีก ขายาวถอยออกมาหนึ่งก้าว แล้วปล่อยให้หญิงสาวปิดประตูห้องนอน “ แกยิ้มอะไรเนี้ย! “ หญิงสาวปรามตัวเองเมื่อเผลอยิ้มคนเดียว “ จะคอยดูก็แล้วกัน ว่าถ้าไม่
หญิงสาวนั่งจ้องโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ในจอขึ้นเป็นข้อมูลเบอร์โทรของ เสี่ยโอม คนที่เงียบหายไปเป็นอาทิตย์ ๆ แล้วไม่คิดจะติดต่อมาเลย “ คนใจร้าย “ เธอบ่นพึมพำจ้องไปที่โทรศัพท์ เพราะคิดว่าเขาจะโทรหาเธอบ้าง แต่กลับไม่เลย“ ครีม ๆ มานี่หน่อยสิ “ สักพักเพื่อนของหญิงสาวที่เรียนในห้องเรียนเดียวกัน ก็เดินเข้ามาดึงแขนเธอออกไปจากห้อง “ อะไรเนี่ย “ พอลงมาจากตึกเรียน เธอก็เห็นว่าอศิรกำลังยืนพิงรถหรู พร้อมกับรอยยิ้มมองมาที่เธอ เขากำลังรอเธออยู่“ มาทำไม” แต่ด้วยที่ยังโกรธเขาที่ชอบมาเล่นกับใจของเธอ ต่อให้ใจจะคิดถึงแค่ไหนปากก็ยังพูดดีด้วยไม่ได้ “ พี่คิดถึงขอมาหาหน่อยไม่ได้เหรอ “ เขาพูดด้วยแววตาออดอ้อน ทำเอาเพื่อนสาวชาวอังกฤษที่แม้ฟังทั้งสองคุยกันไม่ออก แต่ก็เขินแทนเพื่อนจนตัวบิด“ เขาเป็นใครหรือ ?แฟนแกเหรอ” เพื่อนสาวได้ถามกับครีมหอมเป็นภาษาของเธอ“ ใช่ครับ ครีมเป็นแฟนของผม “ เสี่ยโอมที่ได้ยินคำถามก็รีบมึนตอบแทน ทำให้ครีมหอมมองตาขวางมาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “ ไม่ใช่ เขาก็แค่คนบ้าคนหนึ่ง “ เธอรีบหันมาบอกกับเพื่อน แต่เพื่อนที่ดูออกว่าทั้งสองคนคงมีเรื่องผิดใจกันจึงขอตัวแยกกันไป“ ถ้างั้นฉันขอกลับก่
2วันต่อมา ที่สตูดิโอ“ ดีมากลูกสาว นั่งลงไปเลยลูก นั่งตักเลย “ ชลลี่ที่กำลังยืนกำกับครีมหอมในการถ่ายแบบชุดนอนคู่รัก กับนายแบบชื่อดังคนหนึ่ง เพราะเธอไปสะดุดตาเจ้าของแบรนด์ก็เลยถูกจ้างมาทำงานนี้ ครีมหอมลังเลนิดหน่อยที่จะทำตาม แต่เพื่อความเป็นมืออาชีพเธอก็ต้องยอมทำ โดยไม่คิดอะไร “ อุ้ย! “ ชลลี่อุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้คนที่คิด กำลังเดินมาทำตาเหลือกอย่างไม่พอใจ มายืนอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง“ น้องทำงานอยู่นะจ้ะ “ ชลลี่หันไปพูดกับเสี่ยโอมที่ยืนกอดอกคิ้วขมวดอยู่ให้ใจเย็นลง เพราะถ้าเขาใจร้อนขึ้นมา จากที่ครีมหอมกำลังจะปัง ได้พังเป็นแน่ “ ครีม ผู้ชายคนนั้นรู้จักกับเธอหรือเปล่า “ นายแบบที่อยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาว ถามเมื่อเขารู้สึกว่าตนเองได้รับรังสีอำมหิตแรงมากส่งมาจากผู้ชายตัวสูงคนนั้น เขาสะกิดบอกเธอให้หันไปดู “ ยังไม่กลับไปอีกเหรอ? “ แต่พอเธอหันไปเห็นเขา ก็บ่นออกมาเพราะตัวเธอคิดว่าเขากลับไปนานแล้ว “ ครีมไม่รู้จักเขาค่ะ พี่อย่าไปสนใจเขาเลย “ เธอบอกกับนายแบบรุ่นพี่ เพื่อไม่ให้เขาเป็นกังวล จากนั้นจึงถ่ายงานต่อจนเสร็จ ครีมหอมเดินขึ้นมาตามบันไดของโรงแรม พร้อมกับแอบเหลือบมองคนข้างหลังที่เขาเอ