ตอนที่ 53 พี่ไม่ชอบมัน

หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว เสี่ยโอมก็ได้ควงเอวบางของเมียมาเดินเล่นที่ชายหาด

“ ตะวันกำลังจะตกดินแบบนี้สวยเนอะ “ ครีมหอมที่อยู่ในอ้อมแขนของคนที่เธอรัก พูดขึ้น ใช่แล้วตอนนี้เธอพูดได้เต็มปากว่ารักเขา

“ ก็สวยอยู่ แต่สวยสู้ครีมหอมของพี่ไม่ได้หรอก “ เขาหยอด

“ โห่ ปากหวานน่ะเนี่ย แต่ครีมก็ขอบคุณเสี่ยมากนะคะ ถ้าไม่มีเสี่ย ครีมคงไม่มีโอกาสได้มาเห็นอะไรสวยงามแบบนี้ คงจะยังเป็นเด็กเสิร์ฟ ใช้ชีวิตกลางคืนกลางวัน ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน “ ครีมหอมพูดพร้อมน้ำตาซึม

“ อย่าดราม่าได้ไหม ตอนแรกยังไม่อยากมาอยู่กับพี่อยู่เลยไม่ใช่เหรอ “ เสี่ยโอมดีดนิ้วไปที่หน้าผากมน ครีมหอมก็ทำปากเบ้ แล้วพูดออกมาอย่างน่ารัก

“ ก็ใครจะไปรู้ว่าเสี่ยโอมจะใจดีกับครีมแบบนี้ “ พูดไปด้วยเธอก็กอดเอวแล้วซบอกของเขาไปด้วย

“ แล้วจะให้พี่ใจร้ายกับครีมลงได้อย่างไร เพราะว่า..” เสี่ยพูดทั้งเว้นวรรค เหมือนกำลังคิดอะไรในใจ ทำให้ครีมหอมเองก็ลุ้นฟังแทบไม่ไหว

“ ว่าอะไรเหรอคะ “ 

“ ก็เพราะว่าครีมน่ารักขนาดนี้ ใครจะไปใจร้ายลง “ เขาตอบแล้วเอามือขึ้นมาเขย่าหัวของเธอไปทีนึง

“ อ๋อ “ นึกว่าจะบอกว่ารักเรา สงสัยคงจะสำคัญตัวผิดไป ครีมหอมรีบหันหน้าหนีไปจนเสี่ยโอม ต้องรีบจับคางของเธอให้หันกลับมา

“ เป็นอะไรไปแล้ว หรือว่าหิวข้าวอีก “ 

 “ บ้าหรือคะ ใครจะไปกินได้ตลอด “ 

“ ไม่รู้สิ เมื่อกลางวันก็เห็นกินขนมที่พี่ซื้อมาให้จนหมด แล้วนอน ก็ว่าล่ะทำไมหลับนาน “ ครีมหอมอมยิ้มทันทีเมื่อได้ฟัง ที่เขาพูดแบบนั้น

“ ก็ซื้อมาแล้ว ไม่กินก็เสียดาย “ 

“ หรือคะ “ เสี่ยโอมทั้งพูดและหอมแก้มเธอไปด้วย เล่นเอาครีมหอมเบี่ยงหน้าหนีแทบไม่ทัน

“ แล้วนี่เราจะกลับวันไหน พอดีแม่ครีมอยากให้ครีมกลับไปหา “ 

“ อ๊า ถ้างั้นกลับพรุ่งนี้เลยไหม แต่ว่าวันนี้จะต้องเสพสุขกับพี่ให้สาใจก่อนน่ะ “ เขาว่าพร้อมกับเสยคางมนให้เงยขึ้นมา

“ อย่าคิดนะคะ ครีมเป็นเมนส์อยู่ “ ร่างน้อยรีบปฏิเสธ ในสิ่งที่เธอคิดทันที

“ ทะลึ่งแล้วครีม พี่ก็ไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นนี่ฮ่า ๆ “ คนเริ่มทำเป็นหัวเราะกลบเกลื่อนให้กับความใสซื่อของเธอ แต่จริง ๆ แล้วเขาก็คิดนั่นแหละ

“ แล้วจะทำอะไรล่ะ “ 

“ เล่นน้ำกันไหมคะ “ 

“ ไม่— ว๊าย!! “ ไม่ทันที่เธอจะได้ตอบ ร่างกายก็โดนอุ้มขึ้นแล้วนำมาปล่อยลงที่ทะเล

“ เสี่ย! ครีมยังไม่ได้บอกเลยว่าจะเล่น ก็บอกอยู่ว่าเป็นเมนส์ “ ครีมหอมที่ตัวเปียกโวยวายออกมา แต่เสี่ยโอมหาได้สนใจเขาสาดน้ำใส่เธอไม่หยุด

“ จะเอาแบบนี้ใช่ไหม ได้ “ แต่เมื่อเขาไม่หยุด ครีมหอมเลยต้องร่วมเปิด สองร่างสาดน้ำใส่กันไปมา ร่างบางโดนอุ้มแล้วอุ้มอีก แล้วโดนโยนไปมาอยู่ที่ชายหาด จากนั้นจึงมาจบที่ห้อง

“ เสียดายอ่ะ ครีมไม่น่ามาเป็นเมนส์วันนี้เลย “ เสี่ยโอมที่กำลังเช็ดผมให้น้องพูดขึ้น

“ ก็ดีแล้วนี่คะ ครีมจะได้หลุดพ้น “ ครีมหอมหันมาตอบอย่างกวน ๆ จนโดนเสี่ยจุ๊บไปเพราะหมั่นไส้

“ ทำแบบนั้นไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าทำอย่างอื่นไม่ได้ เตรียมตัวโดนจุ๊บทั้งคืนได้เลย “ คนที่กระซิบข้างหูพูดด้วยน้ำเสียงหื่นกระหายจนครีมหอมเสียวสันหลัง

“ ครีมจะไปใส่เสื้อผ้าแล้ว “ ร่างบางที่อยู่ในเสื้อคลุมอาบน้ำรีบเดินหนีชายหนุ่ม ไปอย่างเคอะเขิน

“ เล่นตัวอีกแล้ว พรุ่งนี้เราก็ต้องกลับแล้วน่ะ ไม่เปลี่ยนใจแน่เหรอ “ เสี่ยโอมร้องถามตามหลังน้อง พร้อมกับแอบหัวเราะหัวไข้ออกมา เมื่อน้องตอบมาแบบจริงจัง

“ ไม่!! “ 

“ ฮาฮ่า “ 

หน้าคอนโด

“ ครีม “ เมื่อครีมหอมลงจากรถ แท่งเทียนก็เดินเข้ามาหา

“ มึงมีธุระอะไรกับเมียกู “ เสี่ยโอมที่เดินตามลงมาจากรถ ก็รีบถามแทนน้องขึ้น

“ ผมขอคุยอะไรกับครีมหน่อยได้ไหม “ เสี่ยโอมหันไปมองหน้าครีมหอม ที่กำลังทำตาหวานมาหาเขา เขาจึงจำเป็นต้องอนุญาตอย่างไม่เต็มใจ

ครีมหอมและเทียนเดินมาคุยกันที่มุมนึงของคอนโด โดยมีเสี่ยโอมยืนกอดอกคุมอยู่ไกล ๆ

“ พี่เทียนพี่มีอะไรจะพูดกับครีมเหรอคะ “ ครีมหอมที่เห็นว่าแท่งเทียนเงียบไป เธอจึงได้ถามกับเขา เพื่อเปิดประเด็น

“ เมื่อวานพี่โทรหาแม่ แล้วแม่ครีมก็อยู่ด้วย ได้ยินแม่ครีมบ่นว่า วันที่ครีมกลับมาเนี่ย ครีมร้องไห้จนตาบวม เขาทำอะไรให้ครีม เขาทำร้ายครีมใช่ไหม “ เทียนถามพร้อมกับมองไปยังเสี่ยโอม ที่ยืนมองมาอยู่ แต่ครีมหอมกลับทำได้เพียงเงียบไม่รู้จะตอบอย่างไร

“ ครีมบอกพี่มาเถอะน่ะ ถ้าเขาทำอะไรให้ครีมจริง พี่นี่แหละจะช่วยครีมเอง ครีมไม่ต้องกลัวมัน “ 

“ มันไม่ใช่แบบนั้นพี่เทียน วันนั้นมันมีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อย ถ้าเขาทำอะไรให้ครีมจริง แล้วครีมจะไปไหนมาไหนกับเขาทำไม ป่านนี้เขาคงขังครีมไว้อยู่มั้ง “ ครีมหอมตอบพร้อมกับยิ้มให้เขา เพื่อหวังให้เทียนเลิกคิดลบ

“ ถ้างั้นพี่ก็ขอโทษ พี่แค่เป็นห่วงครีม กลัวว่าครีมจะเจอคนไม่ดี “ 

“ โธ่ พี่เทียน ครีมโตแล้วน่ะ ครีมรู้ดีว่าอันไหนดีไม่ดี ถ้าวันหนึ่งเขาทำ แบบที่พี่เทียนพูดจริง ครีมจะเป็นคนไปจากเขาเอง “ หญิงสาวพูดพร้อมกับมีสีหน้าจริงจัง เทียนเห็นเช่นนั้นจึงพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะพูดอะไรที่ไม่ควรขึ้นมา

“ พี่คิดถึงครีมน่ะ แล้วก็ยังรอ “ 

“ พี่เทียน “ ครีมหอมรู้ว่าแท่งเทียนจะบอกอะไรกับเธอ เธอจริงรีบพูดขัดเขาขึ้นมาก่อน

“ พี่อย่าคิดแบบนั้นอีกเลย เรื่องของเรา มันจะเป็นได้เพียงพี่น้องเท่านั้น พี่เทียนอย่ามารอครีมเลย คนดี ๆ แบบพี่ ยังมีอีกหลายคนที่ต้องการนะคะ “ 

“ เพราะครีมรักเสี่ยโอมนั่นแล้วใช่ไหม “ ครีมหอมเงียบไม่พูด เพราะเธอเองก็ไม่อยากพูดให้เทียนรู้สึกไม่ดีไปมากกว่านี้

“ ถ้าอย่างนั้นพี่ขอกอดครีม เป็นครั้งสุดท้ายก่อนไปได้หรือเปล่า “ อยู่ ๆ เทียนก็ยิ้มขึ้นมา เหมือนกับเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ ขอโทษนะครับ ผมต้องพาเมียผมขึ้นห้องแล้ว “ แต่เมื่อเทียนจะเดินเข้ามาใกล้ครีมหอม ร่างสูงของเสี่ยโอมก็เข้ามาขวางทางไว้ จนเทียนต้องได้เงยคอมองหน้าเขา อย่างไม่พอใจ

“ หมดเรื่องจะคุยแล้วใช่ไหม ไปได้แล้วครีม” สุดท้ายเทียนก็ทำได้เพียงแค่มองคนอื่น พาคนที่เขารักจากไป

“ ทั้งที่เราเจอครีมก่อนแท้ ๆ “ แท่งเทียนยืนบ่นอยู่คนเดียว พร้อมกับกำมือแน่น

บน เพนท์เฮ้าส์

“ เฮ้อ “ มาถึงห้องเสี่ยโอมก็นั่งลงที่โซฟาต่อหน้าน้อง พร้อมกับถอนหายใจเสียงดังเพื่อหวังให้น้องหันมาสนใจ

“ เป็นอะไรไปหรือคะ “ ครีมหอมที่เงยหน้าจากกระเป๋า ก็ได้หันมาถาม

“ พี่เกลียดมัน “ 

“ แล้วเสี่ยจะไปเกลียดเขาทำไม “ 

“ ก็มันเคยได้ใจครีม เคยเป็นคนที่ครีมชอบ “ เสี่ยโอมพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง ทำไมเขาไม่เป็นคนเจอเธอก่อนมัน

“ แต่มันก็เป็นอดีตไปแล้วนะคะ ในเมื่อตอนนี้ เสี่ยเป็นคนทำให้ครีมเปลี่ยนใจจากพี่เทียนไปแล้ว เสี่ยยังจะไปจองเวรจองกรรมอะไรกับเขาอีก “ ครีมหอมพูดพร้อมกับจับกระเป๋าสะพายขึ้นมาค้นดูโทรศัพท์

“ ไม่รู้แหละ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ว่าแต่ครีมจะไปหาแม่วันไหน “ 

“ แม่อยากให้ครีมไปหาพรุ่งนี้ เพราะแม่บอกว่ามีคนที่แม่อยากจะแนะนำให้รู้จัก ตอนนี้เขารออยู่ที่บ้านแล้ว “ เสี่ยโอมที่ได้ยินแบบนั้นก็ยกคิ้วยุ่ง มันทะแม่งทะแม่ง

“ ถ้าอย่างนั้นพี่จะไปด้วย “ 

“ จะไปทำไมคะ ไม่ต้องทำงานทำการเหรอ “ 

“ ให้หนึ่งเป็นคนไปทำแทนก่อนก็ได้ คงยังไม่ได้มีงานอะไรสำคัญเข้ามาอยู่แล้ว หรือว่าครีมไม่อยากให้พี่ไปด้วยล่ะ นัดกับใครเอาไว้เหรอ “ 

“ อย่ามาหาเรื่องครีม ถ้าจะไปก็ไป ครีมจะไปอาบน้ำนอนแล้ว เหนื่อย “ ครีมหอมว่าแล้วก็เดินหนี เธอขี้เกียจที่จะเถียงกับเขาแล้ว

“ อ้าว แล้วพี่พูดอะไรผิดล่ะ “ เสี่ยโอมก็ได้แต่บ่น ๆ ตามหลังเธอ อยู่ดีไม่ว่าดีก็เหมือนจะงอนกันเสียแล้ว