All Chapters of ตัวเล็กของเสี่ยโอม: Chapter 41 - Chapter 50

เพนท์เฮ้าส์“ เข้าไปไม่ได้นะครับ เสี่ยโอมไม่ได้อยู่ “ การ์ดที่อยู่หน้าประตูได้ยืนขวางทางผู้หญิงคนนั้น มีมี่“ ทำไมจะเข้าไม่ได้ ฉันเป็นเมียเสี่ยโอมน่ะ วันนั้นพวกแกก็เห็นอยู่นิ“ มีมี่เถียงสุดใจ ยังไงเธอก็จะเข้าไปให้ได้“ ไม่ได้ครับถ้าเสี่ยไม่อยู่ คนนอกแบบคุณก็ห้ามเข้าครับ” การ์ดยังคงปฏิบัติตามหน้าที่จนครีมหอมที่ได้ยินเสียงโวยวายจึงเดินออกมาดู“ แล้วอีนี่เป็นใคร มันเข้ามาอยู่ในนี้ได้อย่างไร!“ แต่พอมีมี่มองเห็นครีมหอม เธอก็รีบถามขึ้นด้วยความไม่พอใจ“ อ๋อ หรือมึงคือครีมหอมที่ เสี่ยชอบพูดถึง ตายแล้ว นึกว่าเสี่ยเบื่อแล้วเขี่ยมึงทิ้งแล้วเสียอีก แต่ดูจากสภาพแล้วคงอยู่ได้อีกไม่นาน ”มีมี่มองครีมหอมตั้งแต่หัวจรดเท้า ด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม“ คุณพูดว่าฉัน แล้วตัวเองคุณล่ะเป็นใคร ดูจากสภาพของคุณแล้ว ฉันว่าคงโดนเสี่ยเบื่อ เขี่ยทิ้งไปตั้งนานแล้วใช่มั้ยคะ?“ ครีมหอมพูดใส่มีมี่แบบเน้น ๆ จนยายนั่นเริ่มปรี๊ดแตกเพราะรับความจริงไม่ได้“ ตาย มึงกล้าดียังไง มาพูดแบบนี้กับกู วันนั้นมึงก็เห็นแล้วนี่ ว่าเสี่ยโอมยังคงติดอกติดใจในตัวกูอยู่ ”ครีมหอมถึงกับพูดไม่ออก เพราะเมื่อคิดเห็นเรื่องวันนั้น เธอก็รู้สึกจุกอกขึ้

“ นี่เราเป็นลูกหนี้จริงเหรอ “เธอบ่น แต่ก็แอบอมยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วรีบเดินออกไปข้างนอก“ ตื่นแล้วหรือคะคุณครีมหอม เสี่ยฝากบอกว่าเดินทางแล้วนะคะอีก 2-3 วันจึงจะกลับ” แม่บ้านที่ยืนรออยู่ที่โต๊ะกินข้าวบอกต่อเธอ ครีมหอมจึงพยักหน้ารับรู้ และนั่งลงเพื่อจะกินข้าวด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายนิดหน่อย ที่ต้องอยู่แต่ในเพนท์เฮ้าส์แบบนี้“ เซอร์ไพรส์ “ แต่แล้วเธอก็ยิ้มออกเมื่อได้ยินเสียงของคนที่คุ้นหู“ พี่จีน ” ครีมหอมลุกจากเก้าอี้เพื่อชะโงกหน้ามองจีนเน่ ที่เดินเข้ามาให้ชัด ๆ “ ใช่แล้วพี่เอง 2-3 วันนี้พี่จะมาอยู่เป็นเพื่อนครีมเองน่ะ “จีนเน่ยิ้มให้กับครีมหอม คนน้องก็ยิ้มตอบอย่างดีใจ อย่างน้อยเสี่ยก็หาเพื่อนให้เธอก่อนจะไป“ ถ้าทั้งสองคนไปอยู่กับครีมแล้ว อย่าลืมหลอกถามครีมให้ด้วยน่ะ ทำให้น้องใจอ่อนให้ได้ยิ่งดี[“ โธ่เอ้ย ทำน้องงอนเอง แต่กลับให้เพื่อนไปช่วยง้อเนี่ยน่ะ “ ]พลอยเจนบ่น[“ ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวจะถามน้องให้ว่าคิดยังไงกับโอมกันแน่ ”]ส่วนจีนเน่ก็ตอบคืนมาอย่างไม่ติดขัด“ ฝากกันด้วยน่ะ “ ในห้องนั่งเล่นของเพนท์เฮ้าส์“ นั่งเหม่อจังเลยครีม คิดถึงเสี่ยโอมเหรอ ““ ใช่ค่ะ เอ้ย ไม่ใช่ ” ครีมหอมรีบหันไปปฏ

“ ครีม ถ้ารู้สึกรัก ก็รักไปเถอะ เก็บเกี่ยวความสุขที่สามารถเก็บได้ในตอนที่ยังมีกันอยู่ ส่วนอนาคตจะเบื่อหรือจะเกลียดกัน มันก็เป็นเรื่องของอนาคต ดีกว่ามานั่งเสียดายทีหลังว่าไม่เคยลองรักกับคนนี้ ““ อือ ครีมจะไปลองคิดดูก็ได้ค่ะ ”คนน้องตอบกลับพี่สาวอย่างไม่มั่นใจ จนพลอยเจนเอาฝ่ามือมาทาบลงที่บ่าของเธอ“ โอ้ย จะคิดอะไรให้มันเยอะ ใช้ใจสินำทางน่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะพาไปซื้อของมาแต่งห้อง รอเสี่ยโอมของน้องครีมกลับมาเนอะ “ พลอยเจนพูดด้วยท่าทีตื่นเต้น“ ทำไมต้องแต่งห้องคะ ”แต่ครีมหอมกลับถามกลับด้วยความสงสัย“ อ้าว นี่ครีมไม่รู้เหรอ วันที่โอมมันจะกลับมาเนี่ย ตรงกับวันคล้ายวันเกิดครบรอบ 30 ปีของมันพอดีเลยน่ะ “ครีมหอมฟังแบบนั้นแล้วก็ทำท่าว่าเข้าใจ“ วันเกิดงั้นเหรอ แล้วแบบนี้ครีมจะให้ของขวัญอะไรกับเสี่ยดีคะ “ ครีมหอมเริ่มมีสีหน้าคิดหนัก ถ้าจะซื้อนั่นนี่ให้ ก็ไม่รู้ว่าเสี่ยโอม จะจับไปใช้ไหม เพราะเธอก็มีเงินไม่มาก พอที่จะซื้อของแบรนด์เนมให้เขาเสียด้วย แต่ถ้าจะใช้บัตรเครดิตที่เขาให้ไปซื้อของขวัญให้เขา มันก็คงไม่ดีมั้ง เธอหันไปมองพลอยเจนเพื่อจะขอคำปรึกษา แต่คนโดนมองกับจ้องกลับมาด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ “ ของข

“ ครีม!! “ ตื่นเช้ามาไม่เห็นเมียนอนข้าง ๆ เสี่ยโอมก็รีบลุกพรวดพราด ลงจากเตียงมาใส่กางเกง เขารีบเดินออกมาก็เห็นว่าครีมหอม กำลังต้มโจ๊กอยู่ในครัว มุมปากของเขาเผยยิ้มแล้วเดินเข้าไปหาเธอ“ ครีมทำไมตื่นเช้าจัง พี่ตกใจหมดเลยนึกว่าครีมหนีพี่ไปแล้ว ”“ ครีมแค่หิวข้าว ก็เลยลุกมาหาอะไรกินก็เท่านั้นเอง “ ครีมหอมจับหม้อข้าวต้มสีขาว เดินผ่านหน้าของเขามาวางไว้ที่โต๊ะ เสี่ยโอมเห็นก็รีบเข้าไปกอดเอวออเซาะเมีย“ ถ้าอย่างนั้นเรากินอิ่มแล้วกลับไปนอนต่อไหม ” ครีมหอมฟังเช่นนั้นแล้วก็กระตุกคิ้วยกสูง รู้สึกทะแม่งทะแม่งในหัว เธอจึงจับทัพพีขึ้นมาชี้หน้าเขา จนเสี่ยโอมต้องรีบคลายกอดออกห่าง“ ได้คืบจะเอาศอกหรือคะ ครีมยังไม่ลืมน่ะ เรื่องคุณกับผู้หญิงคนนั้นนะ “เธอเอาเรื่องนั้นมาขู่ ก็เมื่อคืนเขาทำไปหลายรอบแล้วนี่ ทำไมยังจะมาชวนทำอีก บ้าที่สุด คนอะไรเหนื่อยไม่เป็นหรือไง“ โหก็ลืม ๆ มันไปซะสิครีม ” เสี่ยโอมพยายามพูดออดอ้อน“ อย่ามาพูดเลย ที่ครีมยอม เพราะครีมไปไหนไม่ได้หรอกน่ะ กลับไปใส่เสื้อได้แล้ว ซิปกางเกงก็ไม่รูด “ เธอว่าหลังจากสังเกตเขามาสักพักแล้ว“ รูดทำไม เดี๋ยวก็ต้อง…” “ ไปใส่เสื้อเดี๋ยวนี้!! “ เธอพูดเสียงดัง

คิริต้า นอนเล่นมือถือ กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง เพราะเสี่ยโอมนั้นได้ลงไปที่งานเลี้ยงชั้นล่าง“ โอ๊ยหิวข้าวจัง ง่วงก็ง่วง เมื่อไหร่เสี่ยจะกลับขึ้นมาเนี่ย “ เธอจึงตัดสินใจวางมือถือแล้วไปหาเอากางเกงวอร์มขายาวมาสวมทับ กางเกงยีนส์ขาสั้นของเธอ จากนั้นจึงเดินออกจากห้องไป“ ทำงานกันยังไงวะ แค่ขับรถแค่เนี้ย ก็ทำให้ข้าวของด้านในแตกเสียหายไม่เป็นชิ้นดี นี่ดีน่ะที่เจ้าของงานเขาไม่ว่า ไม่งั้นกูจะเอา หน้าที่ไหนไปร่วมงานเขาวะ เดี๋ยวกลับไปกูจะไล่ออกให้หมด “ เสี่ยโอมหัวร้อน ยืนด่าลูกน้องที่ทำงานพลาด อยู่ที่มุมหนึ่งของงานเลี้ยง ก่อนที่จะมีมือเรียวมาสะกิดที่หลังของเขา เขาจึงหันไปมองอย่างหัวเสีย แต่พอเห็นหน้าคนที่มาสะกิดเท่านั้นแหละ ก็เปลี่ยนสีหน้าทันที“ อ้าว ตัวเล็กลงมาทำไม พี่บอกว่าไม่ให้ลงมาไม่ใช่เหรอ ที่นี่มีแต่ผู้ชายนะ “เขาพูดทั้งใช้มือจับสองบ่าของเธอ“ ครีมหิวข้าว ครีมยังไม่ได้กินอะไรเลย “ เสี่ยโอมถึงกับบางอ้อ มัวแต่ด่าลูกน้องที่ทำงานพลาดจนลืมเรื่องนี้ไปเลย รู้แบบนั้นเขาจึงเดิน ไปจับคัพเค้กบนโต๊ะใกล้ ๆ ใส่จานมา 3-4 ชิ้น“ หิวมากไหมคะ กินขนมนี้ไปก่อนได้ไหม อร่อยนะ “ ว่าแล้วก็จับเข้าปากตัวเองกินโชว์