ตอนที่ 46 งานวันเกิด

“ ครีม ถ้ารู้สึกรัก ก็รักไปเถอะ เก็บเกี่ยวความสุขที่สามารถเก็บได้ในตอนที่ยังมีกันอยู่ ส่วนอนาคตจะเบื่อหรือจะเกลียดกัน มันก็เป็นเรื่องของอนาคต ดีกว่ามานั่งเสียดายทีหลังว่าไม่เคยลองรักกับคนนี้ “

“ อือ ครีมจะไปลองคิดดูก็ได้ค่ะ ”คนน้องตอบกลับพี่สาวอย่างไม่มั่นใจ จนพลอยเจนเอาฝ่ามือมาทาบลงที่บ่าของเธอ

“ โอ้ย จะคิดอะไรให้มันเยอะ ใช้ใจสินำทางน่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะพาไปซื้อของมาแต่งห้อง รอเสี่ยโอมของน้องครีมกลับมาเนอะ “ พลอยเจนพูดด้วยท่าทีตื่นเต้น

“ ทำไมต้องแต่งห้องคะ ”แต่ครีมหอมกลับถามกลับด้วยความสงสัย

“ อ้าว นี่ครีมไม่รู้เหรอ วันที่โอมมันจะกลับมาเนี่ย ตรงกับวันคล้ายวันเกิดครบรอบ 30 ปีของมันพอดีเลยน่ะ “ครีมหอมฟังแบบนั้นแล้วก็ทำท่าว่าเข้าใจ

“ วันเกิดงั้นเหรอ แล้วแบบนี้ครีมจะให้ของขวัญอะไรกับเสี่ยดีคะ “ ครีมหอมเริ่มมีสีหน้าคิดหนัก ถ้าจะซื้อนั่นนี่ให้ ก็ไม่รู้ว่าเสี่ยโอม จะจับไปใช้ไหม เพราะเธอก็มีเงินไม่มาก พอที่จะซื้อของแบรนด์เนมให้เขาเสียด้วย แต่ถ้าจะใช้บัตรเครดิตที่เขาให้ไปซื้อของขวัญให้เขา มันก็คงไม่ดีมั้ง เธอหันไปมองพลอยเจนเพื่อจะขอคำปรึกษา แต่คนโดนมองกับจ้องกลับมาด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ 

“ ของขวัญที่ดีที่สุดของโอม มันก็อยู่ตรงหน้าพี่แล้วไง จะคิดอะไรเยอะ ” พลอยเจนจึงชี้ทางสว่างให้น้อง ทำเอาสองสาวที่เหลืออ้าปากค้าง

“ ห๊าา “ 

เช้าวันต่อมา

อินทร์มณีรีสอร์ท

“ อือ เรามาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่ตอนไหน “ คิตตี้ที่ตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่คุ้นเคย เธอลุกบิดขี้เกียจไปมา ก่อนที่จะก้มมองสภาพตัวเองที่ไม่หน้ามองเอาเสียเลย

“ เฮ้ย! หรือว่า เมื่อคืน…” หญิงสาวสตั้นไปเมื่อจำได้ว่า เมื่อคืนอนันดา เป็นคนอาสามาส่งเธอที่ห้อง แต่พอคิดดี ๆ แล้วคิตตี้ก็พึ่งมาจำได้อีกว่า ตัวเธอเพิ่งจะเสียสาวให้กับอนันดาไปเมื่อคืน เธอแสดงสีหน้าเสียใจออกมา แต่อยู่ ๆ ก็คิดถึงคำที่แม่บอก ถ้าลูกได้กับพี่เอก เราก็จะสบาย เธอจึงรีบหลับตาถี ๆ เพื่อไม่ให้น้ำตาไหล แล้วลุกไปอาบน้ำใส่เสื้อผ้าเดินออกไปตามหาเอกจนทั่วบ้าน

ในห้อง ห้องหนึ่ง

“ เสี่ยมาทำไม ผมบอกแล้วไง ว่าผมจะหาเงินไปให้เอง ทำไมต้องตามมาหาถึงที่นี้ด้วย ” เอกที่ตอนนี้กำลังเจรจากับเจ้าหนี้

“ ทำไมกูจะต้องรอด้วย ในเมื่อมึงมีรีสอร์ทสวยขนาดนี้ กูก็จะเอารีสอร์ทมึงนี่แหละ“ แต่เจ้าหนี้นั้นไม่ยอม

“ ไม่ได้น่ะ นี่มันรีสอร์ทของแม่ผม ผมยกให้คุณไม่ได้หรอก ”

“ ถ้างั้นมึงก็เอาเงินหนี้ครึ่งหนึ่งมาจ่ายกูสิ เอามาเดี๋ยวนี้เลยนะ“ เอกเงียบพูดไม่ออกเพราะตอนนี้เขาก็ไม่มีเงินมากขนาดนั้น

“ ถ้าไม่มีปัญญา ก็ยกรีสอร์ทนี้ให้กูซะ แต่ไม่ต้องห่วง กูยังจะให้มึงบริหารตามเดิมนี่แหละ ไอ้เอก แค่เปลี่ยนมาใส่ชื่อกูเป็นเจ้าของที่นี้แทนมึง ” อนันดาครุ่นคิดหนัก นี่มันมรดกอันเดียวที่เขาเหลืออยู่เลยนะ

พึบ! เสียงของใครบางคนชนข้าวของตกอยู่ใกล้ ๆ 

“ เสียงใคร !“ เอกหันไปดุ แล้วก็เห็นว่าคนที่ทำของตกนั้นคือใคร

“ ผมขอตัวแป๊บเดียวน่ะเสี่ย ” 

“ คิตตี้ ” เอกเดินออกมาหาคิตตี้ด้านนอก ที่กำลังมองเขาอย่างแปลกใจ

“ นี่หมายความว่า คุณไม่เหลืออะไรแล้วงั้นเหรอ “ เมื่อเอกมายืนอยู่ต่อหน้า คิตตี้ก็พูดออกมา

“ ถ้าอย่างนั้นฉันจะกลับแล้ว” แต่พอเห็นอีกฝ่ายไม่ตอบ คิตตี้ที่หวังจะมาแค่เอาเงินตั้งแต่แรก รู้แล้วว่าเขาไม่มีอะไรให้เธอปลอกลอก เธอจึงคิดจะหนีกลับบ้าน แต่คนแบบไอ้เอกนั้นหรือ จะยอมปล่อยเธอไปง่ายดาย มันรีบใช้แขนคล้องคอคิตตี้ไว้

“ คุณคิดว่าคุณ จะไปจากผมได้ง่าย ๆ เหรอ “

เพนท์เฮ้าส์ ถูกตกแต่งไปด้วยแสงสีและสัญลักษณ์วันเกิด สองสาวเจนและจีนทั้งคู่พากัน เข้ามาช่วยครีมหอมแต่งตัวในห้อง เพราะใกล้ถึงเวลาที่เสี่ยโอมจะกลับมาแล้ว

“ ครีมสวยมาก นี่แหละของขวัญที่ดีที่สุด “ พลอยเจนมัดโบว์อันใหญ่ตรงหน้าอกของครีมหอม แล้วก็พูดขึ้นอย่างพอใจ

“ แต่ครีมไม่ถนัดใส่กระโปรงแบบนี้เลย มันรู้สึกแปลก ๆ ”ครีมหอมที่ไม่ได้ใส่กระโปรงมานานมากแล้วบ่นออกมาเบา ๆ อย่างไม่มั่นใจ จีนเน่จึงจับตัวน้องให้หันไปดูกระจก

“ แต่ดูสิ สวยขนาดนี้ ครีมไม่อยากให้เสี่ยโอมตะลึงที่ได้เห็นครีมในชุดนี้เหรอ “ ครีมหอมจ้องมองตัวเองในกระจก ชุดเดรสสีชมพูยาวถึงหัวเข่า พร้อมกับโบว์อันใหญ่ที่ผูกไว้ตรงหน้าอก

“ นี่ พี่หนึ่งแชทมาพอดี เสี่ยโอมถึงหน้าคอนโดแล้ว เรารีบออกไปเตรียมตัวกันเถอะ ” จีนเน่ที่จับโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความจากสามีบอก ก่อนที่ทั้งสามจะออกไปสมทบกับไนยะ ที่กำลังจัดไฟอยู่ด้านนอก

“ อ้าว พวกมึงทำไมไม่เปิดไฟ แล้วนี่เมียกูอยู่ไหน “ เสี่ยโอมที่ลืมไปแล้วว่าวันนี้เป็นวันพิเศษอะไร จึงเทศน์การ์ดหน้าประตูชุดใหญ่ ที่ไม่ยอมเข้าไปเปิดไฟในห้อง เขาคิดในใจว่าสองสาวแสบนั่น คงพาเมียเขาออกไปเที่ยวข้างนอกแน่ทั้งที่มันมืดขนาดนี้แล้ว

“ มึงรีบเข้าไปก่อนเถอะ ” หนึ่งเดียวที่รู้กันกับคนในเพนท์เฮ้าส์รีบบอกให้เสี่ยรีบเข้าไป ก่อนที่จะเสียแผน

แฮปปี้ เบิร์ดเดย์ ทูยูว์

เสียงร้องเพลงวันเกิดดังขึ้นมา พร้อมกับครีมหอมที่ถือเค้กเดินมาหา ทำเอาเสี่ยโอมยืนอึ้งจ้องไปที่ตัวเล็ก ซึ่งวันนี้แต่งตัวสวยมาก จากปกติที่เธอไม่แต่งตัวแต่งหน้าก็สวยจนเขาไปไหนไม่รอดแล้ว พอมาเห็นเธอแต่งตัวสวยแบบนี้ เขาจะคิดไปไหนได้อีก

“ สุขสันต์วันเกิดนะคะเสี่ย “ ครีมหอมยืนอยู่ต่อหน้าเสี่ยโอม เสี่ยก็ได้สติเผยรอยยิ้มออกมา จากนั้นจึงอธิษฐานและเป่าเทียน เมื่อเทียนดับลง เสียงโหร้องก็ดังขึ้นพร้อมกับแสงไฟ

“ พวกมึงทำอะไรกันเนี่ยกูตกใจหมด นึกว่าพาครีมออกไปเถลไถลที่ไหน” แสงไฟสว่างขึ้น เสี่ยโอมก็หันไปพูดกับสองสาวเจนและจีนทันที

“ ก็ห่วงแต่เมียนั่นแหละ จนลืมวันเกิดตัวเองแล้ว “ ไนยะแทรกพูดขึ้นมา เสี่ยโอมทำทีเขินเล็กน้อย แล้วหันมาพูดกับครีมหอมที่กำลังวางก้อนเค้กลงไว้ที่โต๊ะ

“ ครีมช่วยพี่ตัดเค้กหน่อยสิ ” เสี่ยโอมไม่พูดเฉย เขาจับมีดขึ้นมาแล้วจับมือน้องมาจับที่มือของตัวเองเพื่อที่จะตัดเค้กด้วยกัน

“ โอ้ย ให้มันน้อย ๆ หน่อย เค้กวันเกิดน่ะ ไม่ใช่เค้กแต่งงาน “ จึงโดนพลอยเจนแซวขึ้นพร้อมกับเสียงขบขันของเพื่อนคนอื่น

“ มึงเงียบ จะกินไหมเค้กเนี่ย ” เสี่ยโอมจึงหันไปพูดดุใส่เพื่อน แล้วจึงหันกลับมาหาร่างบางข้างกาย

“ เสี่ยไปนั่งเถอะ เดี๋ยวครีมตัดให้ก็ได้ “ ครีมหอมเองที่เขินเพราะโดนแซวไม่น้อยเหมือนกัน รีบดันเขาออก

“ ไม่เอา พี่อยากยืนใกล้ ๆ ครีมมากกว่า ” เสี่ยโอม ยกมือขึ้นลูบหัวน้องก่อนจะลดมือลงมาโอบเอวบางและยืนคุมน้องตัดเค้กอยู่อย่างนั้น