บททั้งหมดของ ตัวเล็กของเสี่ยโอม: บทที่ 21 - บทที่ 30

หลังจากกินข้าวเช้ากันเสร็จ เสี่ยก็พาเธอมาแถวตลาดในเมือง“ คุณพาฉันมาแถวนี้ทำไมคะ “ พอลงจากรถเธอก็หันไปถามเขาทันทีด้วยความสงสัย ที่เขาพาเธอมาแถวศูนย์การค้าไอที“ ผมก็พาคุณมาดูโทรศัพท์เครื่องใหม่ไง เครื่องเก่าพังไปแล้วไม่ใช่เหรอ มานี่” พูดจบประโยคเขาก็จูงแขนเด็กของเขาข้ามถนนไปอีกฝั่งนึง“ สวัสดีค่ะคุณลูกค้า สนใจสินค้าตัวไหนเป็นพิเศษไหมคะ “ พอเข้ามาถึงในร้านพนักงานก็ทักทาย“ ผมขอดูรุ่นใหม่ล่าสุดรุ่นที่แพงที่สุดครับ “ เสี่ยโอมหันไปสั่งกับพนักงาน เล่นเอาครีมหอมอ้าปากค้าง ตั้งแต่เกิดมาเวลาไปซื้อของ เธอจะขอดูสินค้าที่ราคาถูกที่สุดในร้านตลอดเลยไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งจะได้มาสัมผัสกับอะไรแบบนี้“ รุ่นนี้เลยค่ะ กล้องก็สวยคมชัด เล่นสะดวกว่องไวชาร์จเร็วทันใจแน่นอน เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดเลย ”เสี่ยโอมพยักหน้าฟังที่พนักงานแนะนำ ก่อนที่เขาจะหันมามองหน้าเด็กเลี้ยงของเขาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ “ ชอบไหมรุ่นนี้ “ “ ไม่รู้ค่ะ มันแพงเกินไปหรือเปล่า ราคาตั้งหลายหมื่น“ หลายหมื่นแล้วทำไม ดูนี่สิ “ เสี่ยโอบไหล่ครีมหอมเข้ามาชิดตัว ก่อนจะจับมือถือ เครื่องนั้นขึ้นมาเซลฟี่กับน้องไปหลายรูป“ ผมว่าเอารุ่นนี้สีนี้แหละ เช็คเครื่อ

“ คนอะไรหล่อจังเลย “ หญิงสาวพูดทั้งใช้นิ้วชี้ไปที่ปลายจมูกโด่งของเสี่ย ไล่ลงมาที่ริมฝีปากที่เธอคุ้นเคย เธอจ้องริมฝีปากของเขาไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ประกบริมฝีปากของตัวเองลงไป เสี่ยโอมเห็นแบบนั้น เขาก็รีบโต้ตอบอย่างไม่ให้เสียโอกาส เขาพยายามหักห้ามใจแล้วนะ แต่เธอมารุกเร้าเขาแบบนี้คงจะยอมปล่อยโอกาสให้เสียเปล่าไม่ได้หรอก คิดแล้วเขาก็ซ้อนร่างบางขึ้นมาแนบตัว แล้วพาทั้งสองร่างของเขาและเธอเดินไปที่เตียง เสี่ยค่อย ๆ วางเธอลงบนเตียง แล้วโน้มตัวตามลงไป ปากของทั้งคู่ประกบเข้าหากันอีกครั้ง มือเรียวยาวของเข้าล้วงเข้าไปในเสื้อบาง จับคลึงยอดอกของคนใต้ล่างอย่างสมใจ“ อ๊า…” เสียงร้องหวาดเสียวของเธอทำให้เขามีความสุขอย่างมาก ปากของเขาคลายออกจากปากอิ่ม แล้วเรื่อยลงมาจูบที่ลำคอ หญิงสาวร้องงึมงำออกมาเบา ๆ เพราะความเจ็บ ตอนนี้เธอรู้สึกมีสติขึ้นมาแล้ว แต่ร่างกายกลับไม่ยอมให้เธอห้ามเขา หน้าคมซุกไซ้ลงไปที่อกของครีมหอม“ สวยจังเลย “ เขาพึมพำในขณะที่กำลังปลดเสื้อของเธอขว้างทิ้งไป เผยให้เห็นหน้าอกใหญ่อวบอิ่มที่เธอซ่อนเอาไว้ “ อย่ามองนะคะ “ คนเมานึกอาย รีบเอามือขึ้นไปปิดที่จุกดอกบัวสีสวย เสี่ยโอมรีบส่ายหน้า “ ไม่เอ

“ ว่าแต่ครีมพักอยู่ที่ไหน” “ อยู่กับผัว “ เสี่ยโอมเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ ครีมหอม และไม่ลืมยื่นมือไปโอบเอวเธอมากอดไว้“ คุณเป็นใคร “ แท่งเทียนรีบมองคนมาใหม่ตาเหลือกโผน ไอ้นี่มันเป็นใคร แล้วมันมาจับต้องตัวครีมหอม ที่เขาพยายามทะนุถนอมมาตั้งนานแบบนี้ได้ยังไง“ ผัว ฉัน เป็น ผัว ของ ครีมหอม “เสี่ยโอมตอบกับเน้น ๆ จนครีมหอมที่นั่งอยู่ข้างกันถึงกับกุมขมับรู้สึกอยากจะร้องไห้“ หมายความว่ายังไงครีม พี่นึกว่าครีมอยู่กับพ่อไม่ใช่เหรอ หรือว่าไอ้นี่มันบังคับขืนใจครีม “ “ ไม่ใช่แบบนั้นน่ะพี่เทียน ตอนนี้ครีมไม่รู้จะพูดอะไร แล้วครีมจะเล่าให้ฟังน่ะ ครีมขอตัวก่อน “ครีมหอมที่ตอนนี้ทั้งรู้สึกผิดและรู้สึกละอายต่อเทียน เธอรีบแกะมือของเสี่ยโอมออกจากเอว แล้วก็ลุกหนีทันที เสี่ยโอมเห็นแบบนั้นก็ลุกตามไป แต่เขาก็ไม่ลืมหันมาย้ำกับเทียนว่า“ อย่ามายุ่งกับเมียกู “ “ ครีมหอมหยุดเดี๋ยวนี้ “ เสี่ยโอมเดินสับขาออกมาตามเมีย ก่อนจะร้องขึ้นให้ร่างบางหยุด ครีมหอมที่ยังมีพันธ์เรื่องสัญญา และคำพูดที่เคยเอ่ยไว้ เธอจึงต้องสั่งให้ขานั้นหยุดแม้ในใจจะไม่อยากก็ตาม“ มันใช่ไหม ผู้ชายที่คุณมีความรู้สึกอะไรนั่นด้วย” “ คุณจะมาพูดอะไรอย

“ อือ “ ครีมหอมรู้สึกตัว เธอพลิกตัวไปมา ก่อนจะหันไปเห็นเสี่ยโอมกำลังนอนคอตก อยู่บนโซฟาใกล้กัน หมดสภาพเสี่ยโอมแสนเพอร์เฟคไปเลย เธอลุกขึ้นแล้วจับเสาน้ำเกลือเดินไปที่ห้องน้ำ กลับออกมาเขาก็ยังไม่ตื่น“ วันนี้วันอะไร” ครีมหอมบ่นแล้วรีบค้นหาโทรศัพท์มือถือตามลิ้นชัก โต๊ะข้างเตียงคนป่วย“ หาเจอแล้ว เฮ้ย!วันนี้วันเสาร์แล้วเหรอ ตายแล้ว พี่เทียนกลับบ้านไปแล้วหรือยังเนี่ย “ครีมหอมปลดล็อคมือถือ ตรวจดูการแจ้งเตือนก็เห็นสายค้างหลายสายจากเทียน เธอจึงรีบกดโทรกลับคืนหาเขา เมื่อหญิงสาวหันหลังกลับคืนมา เธอก็เห็นว่าเสี่ยโอมมายืนประชิดเธออยู่[“ ฮัลโหลครีม พี่โทรหาตั้งหลายสายทำไมไม่รับ ไอ้หน้าหล่อนั่นมันทำอะไรให้ครีมหรือเปล่า ครีมเป็นอะไรไหม”]“ กูเตือนมึงไปแล้วไง ว่าอย่ามายุ่งกับเมียกู “เสี่ยโอมดึงมือถือจากครีมหอมไปตอบกลับเทียน แล้วก็กดวางสาย จากนั้นก็เอามือถือของเธอยัดใส่กระเป๋ากางเกงของเขา“ คุณทำอะไรนะ เอาโทรศัพท์ของครีมคืนมาเดี๋ยวนี้! “ เธอพยายามจะแย่งมันคืนมา“ ไม่ให้ ถ้าคุณมีมัน แล้วอยากจะโทรหาแต่ไอ้นั่นก็ไม่ต้องมีมันหรอกโทรศัพท์น่ะ ทำไมเหรอครีม คุณชอบมันมากเหรอ “เสี่ยโอมจับที่ต้นแขนของตัวเล็ก“ โอ๊

ที่สวนมะม่วง ของหงส์ฟ้า“ นี่เสี่ย ใครเขาเก็บมะม่วงกันแบบนี้ มันช้ำหมดแล้ว แล้วแบบนี้ใครจะซื้อ “ ครีมหอมที่เห็นเสี่ยโอมเก็บมะม่วงลูกเดียวแต่ก็ไม่หล่นลงมาสักทีจึงเดินเข้ามาต่อว่าเขา“ แล้วผมจะรู้ไหมล่ะ ก็ไม่เคยเก็บเคยแต่ซื้อกินเนี่ย “ “ เฮ้อ “ หญิงสาวถอนหายใจเพราะเถียงไม่ออก คนแบบเขานะหรือจะเคยเก็บมะม่วง“ ถ้างั้นคุณก็ไม่ต้องทำ “ “ แต่ผมอยากช่วย” “ เหรอ? ถ้างั้นก็ไปตรงนู้นเลย “ ครีมหอมชี้นิ้วไปทางคนงาน 2 คนที่แม่จ้างมา ซึ่งพวกเขานั้นกำลังโอ๋ลูกน้อยที่กำลังร้องไห้กระจองอแงอยู่“ อะไร” เขามองตามแล้วก็ถามเธอด้วยความมึนงง“ คุณก็ไปช่วยเลี้ยงลูกให้พวกคนงาน แล้วให้คนงานมาเก็บ” เสี่ยโอมมองไปยังเด็กน้อย 2 คนนั้น เขานี่หรือจะเลี้ยงเด็ก“ ฮ่า ๆ “ เสียงเด็กน้อยร้องหัวเราะอย่างมีความสุขเพราะหยอกเล่นกับเสี่ยโอมที่ทรงเหมือนจะไม่เข้ากับเด็กเลย แต่ก็แค่ทรงเฉย ๆ “ แฟนครีมนี่เข้ากับเด็กดีน่ะ พี่ว่าต้องมีสักคนแล้วมั้ง “แม่ของเด็กน้อยพวกนั้นที่เอ็นดู จึงรีบแซวครีมหอมที่เก็บมะม่วงอยู่ใกล้กัน“ อย่าพูดแบบนั้นนะคะพี่นิ่ม มันเป็นไปไม่ได้หรอก “ ครีมหอมรีบตอบกลับ ในใจเธอก็รู้สึกตุ้ม ๆ ต่อม ๆ เมื่อคิดว่าตนก็