หลังจากกินข้าวเช้ากันเสร็จ เสี่ยก็พาเธอมาแถวตลาดในเมือง
“ คุณพาฉันมาแถวนี้ทำไมคะ “ พอลงจากรถเธอก็หันไปถามเขาทันทีด้วยความสงสัย ที่เขาพาเธอมาแถวศูนย์การค้าไอที
“ ผมก็พาคุณมาดูโทรศัพท์เครื่องใหม่ไง เครื่องเก่าพังไปแล้วไม่ใช่เหรอ มานี่” พูดจบประโยคเขาก็จูงแขนเด็กของเขาข้ามถนนไปอีกฝั่งนึง
“ สวัสดีค่ะคุณลูกค้า สนใจสินค้าตัวไหนเป็นพิเศษไหมคะ “ พอเข้ามาถึงในร้านพนักงานก็ทักทาย
“ ผมขอดูรุ่นใหม่ล่าสุดรุ่นที่แพงที่สุดครับ “ เสี่ยโอมหันไปสั่งกับพนักงาน เล่นเอาครีมหอมอ้าปากค้าง ตั้งแต่เกิดมาเวลาไปซื้อของ เธอจะขอดูสินค้าที่ราคาถูกที่สุดในร้านตลอดเลยไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งจะได้มาสัมผัสกับอะไรแบบนี้
“ รุ่นนี้เลยค่ะ กล้องก็สวยคมชัด เล่นสะดวกว่องไวชาร์จเร็วทันใจแน่นอน เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดเลย ”เสี่ยโอมพยักหน้าฟังที่พนักงานแนะนำ ก่อนที่เขาจะหันมามองหน้าเด็กเลี้ยงของเขาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ
“ ชอบไหมรุ่นนี้ “
“ ไม่รู้ค่ะ มันแพงเกินไปหรือเปล่า ราคาตั้งหลายหมื่น
“ หลายหมื่นแล้วทำไม ดูนี่สิ “ เสี่ยโอบไหล่ครีมหอมเข้ามาชิดตัว ก่อนจะจับมือถือ เครื่องนั้นขึ้นมาเซลฟี่กับน้องไปหลายรูป
“ ผมว่าเอารุ่นนี้สีนี้แหละ เช็คเครื่องติดฟิล์มให้ด้วยนะครับ “ พอถ่ายรูปเสร็จเขาก็หันไปพูดกับพนักงาน
“ แล้วจะมาถามเราตั้งแต่แรกทำไม ”ครีมหอมก็ได้แต่ยืนบ่นอยู่ข้าง ๆ หลังจากซื้อโทรศัพท์แล้วเขาก็พาครีมหอมมาเดินห้างต่อ
“ อ้าวครีม ครีมทางนี้ “เสียงใสที่คุ้นหูดังขึ้น ครีมหอมรีบชะเง้อหน้ามอง ไปตามต้นเสียง
“ นิโล่ “ พอเห็นว่าเจ้าของเสียงคือใคร เธอก็รีบดีดตัวออกจากอ้อมแขนของเสี่ยโอมไปหาเพื่อนทันที
“ แกเป็นยังไงบ้าง ตั้งแต่วันนั้นก็ติดต่อไม่ได้เลย วันต่อมาผู้จัดการก็มาบอกว่าแกลาออก ฉันนึกว่าแกเป็นอะไรไปซะแล้ว ” นิโล่พรั่งพรูความในใจออกมาจนหมด
“ โอ๊ยโทรศัพท์พังเฉย ๆ ไม่ได้มีอะไรหรอก แล้วก็ขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้ติดต่อไป โทรศัพท์มันเปิดไม่ขึ้นเลยจำเบอร์ใครไม่ได้เลย “
“อืม แกไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ว่าแต่นี่มากับใคร “ นิโล่หันไปมองชายหนุ่มด้านหลังของเพื่อนที่ใส่แว่นดำ กำลังจ้องมองมายังพวกเธอเช่นกัน ครีมหอมเลิ่กลั่กเล็กน้อยเนื่องจากเสี่ยโอมค่อนข้างลึกลับเลยไม่ค่อยมีใครเคยได้เห็นหน้าเขา มีเพียงแต่คำบอกเล่าบอกต่อกันปานนิทาน นิโล่จะยังไม่รู้ว่าเขาคือเสี่ยโอมก็ไม่แปลก
“ ผม คือ อ “
“ พี่อ้น แฟนฉันเองแหละ “ ครีมหอมรีบตัดบทพูดของเสี่ยโอม เพราะคิดในใจว่า ถ้าเพื่อนรู้ว่าตัวเธอมาเป็นเด็กเสี่ยโอมที่เพื่อนปลื้มนักปลื้มหนา คงจะไม่ดีแน่นอน ครีมหอมทั้งพูดและเงยมองหน้าอศิร ที่กำลังมองเธอกลับมามาอย่างงง ๆ เช่นกัน
“ โห๊ มีแฟนหล่อขนาดนี้เลยเหรอ แอบไปคุยกันตอนไหนวะ ตอนทำงานด้วยกันยังโสดอยู่เลย นี่ถ้าพวกที่ร้านรู้ว่าแกหนีมามีแฟนคงจะกัดหำตายกันหมด “ นิโล่พูดออกมาอย่างตื่นเต้นปนขบขัน
“ ขนาดนั้นเลยหรือ แฟนของผมฮอตขนาดนั้นเลย ”เสี่ยโอมหันมาสนใจในสิ่งที่นิโล่ได้พูด
“ ใช่ค่ะ ตอนที่อยู่ที่ร้านน่ะทั้งพนักงานทั้งลูกค้า เที่ยวขายขนมจีบมันไม่ขาดสายเลยละ คุณโชคดีมากเลยน่ะที่ได้มันไปเป็นแฟนนะ พี่อ้น “
“ นิโล่..” ครีมหอมหันไปกัดฟันพูดกับเพื่อน เพราะเริ่มรู้สึกถึงอายร้อนของคนข้างกาย ถ้ากลับไปมีหวังเธอซวยอีกแน่ ๆ
“ เงียบทำไมเหรอ “นิโล่จึงหันมาถามครีมหอมกลับ
“ นิโล่ที่รัก มาอยู่นี่เอง เขาเสร็จธุระแล้วนะเรากลับกันเถอะ” อยู่ ๆ ก็มีผู้ชายผมทองหน้าตาดีคนหนึ่ง เดินเข้ามากอดคอนิโล่
“ คนนี้คือ? “ ครีมหอมถามกับเพื่อนอย่างสงสัย นิโล่ก็ทำท่าทำทีเขินเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับมา
“ จูโน่น่ะแฟนฉันเอง “
“ โห๊ แกมีแฟนหน้าตาดีขนาดนี้เลยเหรอ น่าอิจฉาจัง ”ครีมหอมพูดคุยกับเพื่อนพร้อมกับยิ้มแย้มแจ่มใส จนนิโล่และแฟนหนุ่มขอตัวกลับไปก่อน
“ ไว้จะโทรหานะแก บ๊ายบาย “
“ คุณจะมองหน้าครีมอีกนานไหมคะ “ เมื่อนิโล่เดินออกไป ครีมหอมก็หันมามองหน้าเสี่ยโอมที่จ้องหน้าเธอตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว
“ เสี่ยโอมคนนี้ไม่หล่อตรงไหน แล้วทำไมต้องโกหกเพื่อนว่าผมชื่ออ้นด้วย “
“ ครีมมีเหตุผลของครีมนะคะ ที่พูดไปแบบนั้นน่ะ “
“ แล้วเหตุผลอะไรล่ะ หรืออายที่ต้องบอกเพื่อนว่าตัวเองมาเป็นเด็กเสี่ยโอม ” เขาพูดออกมาอย่างน้อยใจโดยลืมคิดถึงความรู้สึกของเธอเลย
“ แล้วมีใครอยากมีชีวิตแบบนี้ล่ะคะ“ ครีมหอมพูดทั้งยังทำหน้าเศร้าจนเสียโอมได้สติว่าเขาคงพูดอะไรไม่ถูกต้องออกไป
“ ครีมเดินช้า ๆ หน่อยสิ” เขาจึงได้แต่เดินตามหลังเธอออกมา
เจระวีคาเฟ่“ อ้าวมาแล้วเหรอโอม พาน้องคนนี้มาอีกแล้วน่ะ เด็กใหม่ใช่ไหมเนี่ย” เจระวีหรือพลอยเจนเจ้าของร้านได้ทักทาย หลังจากมาเปิดประตูให้ทั้งสองเข้ามา เสี่ยโอมไม่ตอบอะไรนอกจากจูงมือพาร่างบางเดินเข้ามาในห้อง ที่นี้มีทั้งหนึ่งเดียว จีนเน่ แล้วก็ไนยะคบหน้า“ สวัสดีครับน้องครีม เจอกันอีกแล้วน่ะ “ ไนยะทักทาย ซึ่งครีมหอมก็ยิ้มตอบและยกมือไหว้เขา“ น้องครีมมานั่งกับพี่เถอะ “ จีนเน่ที่สนิทกับครีมหอมประมาณหนึ่งแล้วเรียกหา ซึ่งตัวเล็กก็รีบสะบัดมือออกจากเสี่ยโอม แล้วรีบวิ่งไปหาจีนเน่ทันที ปล่อยให้เสี่ยโอมทำได้เพียงมองตามหลังไป ทุกคนนั่งเล่นด้วยกันไปจนค่ำ“ ไง ไม่คิดเลยว่าวันนี้มึงสองคนจะว่าง มาดื่มกับพวกกูด้วย ปกติเห็นทำแต่งาน “ ไนยะจับแก้วขึ้นมาชนกับเพื่อนทั้งสองแล้วพูดไปด้วย“ มึงก็ถามไอ้เสี่ยนี่ดูสิ ว่ามันไปทำท่าไหนให้กูลางานวันหนึ่ง แล้วขับรถไปไหนมาไหนเอง โดยไม่ต้องการคนขับรถส่วนตัว “ หนึ่งเดียวพูดแซวหางตาก็มองหน้าอศิร“ สงสัยอยากได้ฟิวแฟนกับเด็กมันละมั้ง” ไนยะเสริมขึ้นและหัวเราะ“ มึงหุบปากไปเลยน่ะ จะพูดออกมาทำไม “ เสี่ยโอมรีบปรามแล้วหันไปมองครีมหอม ที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่าง 2 สาวในมือเธอถือแ
“ คนอะไรหล่อจังเลย “ หญิงสาวพูดทั้งใช้นิ้วชี้ไปที่ปลายจมูกโด่งของเสี่ย ไล่ลงมาที่ริมฝีปากที่เธอคุ้นเคย เธอจ้องริมฝีปากของเขาไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ประกบริมฝีปากของตัวเองลงไป เสี่ยโอมเห็นแบบนั้น เขาก็รีบโต้ตอบอย่างไม่ให้เสียโอกาส เขาพยายามหักห้ามใจแล้วนะ แต่เธอมารุกเร้าเขาแบบนี้คงจะยอมปล่อยโอกาสให้เสียเปล่าไม่ได้หรอก คิดแล้วเขาก็ซ้อนร่างบางขึ้นมาแนบตัว แล้วพาทั้งสองร่างของเขาและเธอเดินไปที่เตียง เสี่ยค่อย ๆ วางเธอลงบนเตียง แล้วโน้มตัวตามลงไป ปากของทั้งคู่ประกบเข้าหากันอีกครั้ง มือเรียวยาวของเข้าล้วงเข้าไปในเสื้อบาง จับคลึงยอดอกของคนใต้ล่างอย่างสมใจ“ อ๊า…” เสียงร้องหวาดเสียวของเธอทำให้เขามีความสุขอย่างมาก ปากของเขาคลายออกจากปากอิ่ม แล้วเรื่อยลงมาจูบที่ลำคอ หญิงสาวร้องงึมงำออกมาเบา ๆ เพราะความเจ็บ ตอนนี้เธอรู้สึกมีสติขึ้นมาแล้ว แต่ร่างกายกลับไม่ยอมให้เธอห้ามเขา หน้าคมซุกไซ้ลงไปที่อกของครีมหอม“ สวยจังเลย “ เขาพึมพำในขณะที่กำลังปลดเสื้อของเธอขว้างทิ้งไป เผยให้เห็นหน้าอกใหญ่อวบอิ่มที่เธอซ่อนเอาไว้ “ อย่ามองนะคะ “ คนเมานึกอาย รีบเอามือขึ้นไปปิดที่จุกดอกบัวสีสวย เสี่ยโอมรีบส่ายหน้า “ ไม่เอ
“ ครีม! ครีม!! “เสี่ยโอมลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียง ด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าเขารีบบิดตัวลุกนั่งเพราะความตกใจ เมื่อเห็นว่า หญิงสาวที่เป็นความสุขของเขาเมื่อคืนนั้นตอนนี้เธอได้หายไปแล้ว เธอไม่ได้อยู่บนเตียงกับเขา เสี่ยรีบลุกแล้วสวมใส่กางเกงกับเสื้อ“ ครีมหอมออกไปไหน เห็นเธอหรือเปล่า “ เมื่อเดินหาจนทั่วห้องแล้วไม่เจอ เขาจึงเดินออกมาถามการ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่ข้างนอก“ วันนี้ยังไม่เห็นเธอแต่เช้าเลยนะครับเสี่ย” พอบอดี้การ์ดตอบกลับมาแบบนั้น เสี่ยโอมจริงนึกออกทันทีว่าเธอจะไปอยู่ที่ไหนได้อีก เขาจึงเดินไปที่ชั้นดาดฟ้าครีมหอมตื่นขึ้นมาด้วยเนื้อตัวที่ปวดร้าว เธอตกใจมาก เมื่อคืนเธอยอมรับว่าสติไม่ครบร้อย แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอสมยอมเขา“ แกทำบ้าอะไรลงไปว่ะครีมหอม “ เธอพึมพำแล้วเดินร้องไห้ออกมาจากห้องนอน หาที่เงียบ ๆ เพื่อที่จะได้อยู่กับตัวเอง หญิงสาวเดินมาที่ชั้นดาดฟ้าแล้วร้องไห้โฮด้วยความเสียใจ“ แกทำบ้าอะไรลงไป ไหนแกเคยบอกว่าจะเก็บมันไว้ให้คนที่แกรักไง “ เธอพูดกับตัวเอง พร้อมกับเอามือขึ้นมาจับที่หัวแล้วส่ายไปมา เมื่อคืนเธอคิดอะไรอยู่ถึงได้ทำเช่นนั้นลงไป ทำไมเธอไม่ห้ามเขา จนถึงตอนนี้ครีมหอมเองก็ยังไม่เ
“ ว่าแต่ครีมพักอยู่ที่ไหน” “ อยู่กับผัว “ เสี่ยโอมเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ ครีมหอม และไม่ลืมยื่นมือไปโอบเอวเธอมากอดไว้“ คุณเป็นใคร “ แท่งเทียนรีบมองคนมาใหม่ตาเหลือกโผน ไอ้นี่มันเป็นใคร แล้วมันมาจับต้องตัวครีมหอม ที่เขาพยายามทะนุถนอมมาตั้งนานแบบนี้ได้ยังไง“ ผัว ฉัน เป็น ผัว ของ ครีมหอม “เสี่ยโอมตอบกับเน้น ๆ จนครีมหอมที่นั่งอยู่ข้างกันถึงกับกุมขมับรู้สึกอยากจะร้องไห้“ หมายความว่ายังไงครีม พี่นึกว่าครีมอยู่กับพ่อไม่ใช่เหรอ หรือว่าไอ้นี่มันบังคับขืนใจครีม “ “ ไม่ใช่แบบนั้นน่ะพี่เทียน ตอนนี้ครีมไม่รู้จะพูดอะไร แล้วครีมจะเล่าให้ฟังน่ะ ครีมขอตัวก่อน “ครีมหอมที่ตอนนี้ทั้งรู้สึกผิดและรู้สึกละอายต่อเทียน เธอรีบแกะมือของเสี่ยโอมออกจากเอว แล้วก็ลุกหนีทันที เสี่ยโอมเห็นแบบนั้นก็ลุกตามไป แต่เขาก็ไม่ลืมหันมาย้ำกับเทียนว่า“ อย่ามายุ่งกับเมียกู “ “ ครีมหอมหยุดเดี๋ยวนี้ “ เสี่ยโอมเดินสับขาออกมาตามเมีย ก่อนจะร้องขึ้นให้ร่างบางหยุด ครีมหอมที่ยังมีพันธ์เรื่องสัญญา และคำพูดที่เคยเอ่ยไว้ เธอจึงต้องสั่งให้ขานั้นหยุดแม้ในใจจะไม่อยากก็ตาม“ มันใช่ไหม ผู้ชายที่คุณมีความรู้สึกอะไรนั่นด้วย” “ คุณจะมาพูดอะไรอย
[“ อย่าลืมนะครับเสี่ย วันนี้มีประชุม “] ลูกน้องโทรมาย้ำบอกกับเขา“ เออ! เดี๋ยวกูออกไป “ ร่างของเสี่ยโอมที่กำลังใส่เสื้อผ้า วางสายจากลูกน้อง แล้วหันมามองร่างบางที่นอนไร้สติอยู่คนเดียว“ ถ้าไม่ติดประชุม เธอคงไม่ได้พักหรอก “ เขาพูดแล้วจับเอาเสื้อสูท เดินออกไปอย่างไม่ใยดี ปล่อยให้หญิงสาวที่มีเพียงผ้าห่มผืนเดียวปิดกายไว้ ให้หลับอยู่ตามลำพังบริษัทศิลาทรัพย์“ ทำไมถึงรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดีแบบนี้ “ พอมาถึงบริษัท อศิรก็รู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมา“ เป็นอะไรหรือเปล่า อีก 5 นาทีจะเริ่มประชุมแล้วน่ะ “ หนึ่งเดียวเดินเข้ามาพร้อมกับเอกสารที่เตรียมไว้ให้กับเขา“ ไอ้หนึ่ง มึงช่วยกลับไปดูครีมหอมที่คฤหาสน์ให้กูหน่อยดิ “ “ นี่มึง.. “ หนึ่งเดียวกำลังจะด่าเขาแต่เขาก็รีบตัดบท“ กูก็แค่รู้สึกผิด มึงรีบไปเถอะ “ “ โอเคก็ได้ เดี๋ยวจะรีบไปดูให้ “ บ้านศิลาแดงในห้องนอนที่เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้ว แต่ร่างบางก็ยังไม่ได้สติ ซึ่งมันได้มีร่างของชายร่างสูงคนหนึ่งเดินเข้ามา มันคนนั้นยิ้มอย่างมีความสุข“ ไอ้โอมนี่มันร้ายจริง ๆ “ อนันดาพูดทั้งยังมองไปที่ร่างบางบนเตียง เขามองแว๊บแรกก็รู้ว่าภายใต้ผ้าห่มนั่น คงไม่มีอะไรปิดบังเป็
“ อือ “ ครีมหอมรู้สึกตัว เธอพลิกตัวไปมา ก่อนจะหันไปเห็นเสี่ยโอมกำลังนอนคอตก อยู่บนโซฟาใกล้กัน หมดสภาพเสี่ยโอมแสนเพอร์เฟคไปเลย เธอลุกขึ้นแล้วจับเสาน้ำเกลือเดินไปที่ห้องน้ำ กลับออกมาเขาก็ยังไม่ตื่น“ วันนี้วันอะไร” ครีมหอมบ่นแล้วรีบค้นหาโทรศัพท์มือถือตามลิ้นชัก โต๊ะข้างเตียงคนป่วย“ หาเจอแล้ว เฮ้ย!วันนี้วันเสาร์แล้วเหรอ ตายแล้ว พี่เทียนกลับบ้านไปแล้วหรือยังเนี่ย “ครีมหอมปลดล็อคมือถือ ตรวจดูการแจ้งเตือนก็เห็นสายค้างหลายสายจากเทียน เธอจึงรีบกดโทรกลับคืนหาเขา เมื่อหญิงสาวหันหลังกลับคืนมา เธอก็เห็นว่าเสี่ยโอมมายืนประชิดเธออยู่[“ ฮัลโหลครีม พี่โทรหาตั้งหลายสายทำไมไม่รับ ไอ้หน้าหล่อนั่นมันทำอะไรให้ครีมหรือเปล่า ครีมเป็นอะไรไหม”]“ กูเตือนมึงไปแล้วไง ว่าอย่ามายุ่งกับเมียกู “เสี่ยโอมดึงมือถือจากครีมหอมไปตอบกลับเทียน แล้วก็กดวางสาย จากนั้นก็เอามือถือของเธอยัดใส่กระเป๋ากางเกงของเขา“ คุณทำอะไรนะ เอาโทรศัพท์ของครีมคืนมาเดี๋ยวนี้! “ เธอพยายามจะแย่งมันคืนมา“ ไม่ให้ ถ้าคุณมีมัน แล้วอยากจะโทรหาแต่ไอ้นั่นก็ไม่ต้องมีมันหรอกโทรศัพท์น่ะ ทำไมเหรอครีม คุณชอบมันมากเหรอ “เสี่ยโอมจับที่ต้นแขนของตัวเล็ก“ โอ๊
“ แล้วนี่ พาผู้ชายที่ไหนมาด้วย “ คนเป็นแม่ขมวดคิ้วใส่เสี่ยโอมที่กำลังยกมือขึ้นไหว้ตัวเอง “ สวัสดีครับ ผมชื่อโอม อศิร เป็น…” “ ผัวครีมเองแหละ “ ครีมหอมที่น้อยใจแม่ เลยได้พูดประชดออกไป ก่อนที่เสี่ยโอมจะได้แนะนำตัวเสร็จเขาจึงหันมองเธออย่างแปลกใจ“ ต๊ายตาย มึงดื้อไปหาพ่อ นึกว่าจะได้เรียนหนังสือที่แท้มันกลับให้มึงเอาผัวงั้นหรือ มึงนี่มันลูกพ่อไม่มีผิด “ หงส์ฟ้าจับข้าวของที่อยู่ใกล้ ๆ โยนลงมาใส่ลูกสาว เสี่ยโอมเห็นแบบนั้นก็รีบเอาตัวไปบังไว้“ แม่! ผมหมายถึงแม่ของครีม ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ มีอะไรค่อย ๆ คุยกันก็ได้ “ เขาพูด แต่หงส์ฟ้าหาได้ฟัง“ ครีมก็คิดว่าแม่ไม่สบาย จะกลับมาพาไปหาหมอ อะไรได้แข็งแรงยิ่งกว่าควายอีก “ ครีมหอมพูดขึ้นเสียงดัง ก่อนจะรีบวิ่งออกไปที่ทุ่งนาข้างเรือน“ ครีม! “ เสี่ยจึงรีบหันไปมองพร้อมวิ่งตามตัวเล็กไป ปล่อยให้คนเป็นแม่ ยืนชะเง้อหน้าดูเขาทั้งสอง แต่เห็นแบบนั้นแล้วหงส์ฟ้าก็ยังใจแข็ง ทำเป็นไม่สนใจและเดินเข้าบ้านไปนอนอย่างไม่ใยดี“ ครีม…” เสี่ยโอมเดินเข้ามาหาครีมหอม ที่นั่งยอง ๆ ร้องไห้อยู่ข้างเถียงนา เขาจึงเข้าไปนั่งข้างเธอ แล้วลูบหัวเธออย่างเบามือ“ ใจเย็นนะครีม “ “ ครีม
ที่สวนมะม่วง ของหงส์ฟ้า“ นี่เสี่ย ใครเขาเก็บมะม่วงกันแบบนี้ มันช้ำหมดแล้ว แล้วแบบนี้ใครจะซื้อ “ ครีมหอมที่เห็นเสี่ยโอมเก็บมะม่วงลูกเดียวแต่ก็ไม่หล่นลงมาสักทีจึงเดินเข้ามาต่อว่าเขา“ แล้วผมจะรู้ไหมล่ะ ก็ไม่เคยเก็บเคยแต่ซื้อกินเนี่ย “ “ เฮ้อ “ หญิงสาวถอนหายใจเพราะเถียงไม่ออก คนแบบเขานะหรือจะเคยเก็บมะม่วง“ ถ้างั้นคุณก็ไม่ต้องทำ “ “ แต่ผมอยากช่วย” “ เหรอ? ถ้างั้นก็ไปตรงนู้นเลย “ ครีมหอมชี้นิ้วไปทางคนงาน 2 คนที่แม่จ้างมา ซึ่งพวกเขานั้นกำลังโอ๋ลูกน้อยที่กำลังร้องไห้กระจองอแงอยู่“ อะไร” เขามองตามแล้วก็ถามเธอด้วยความมึนงง“ คุณก็ไปช่วยเลี้ยงลูกให้พวกคนงาน แล้วให้คนงานมาเก็บ” เสี่ยโอมมองไปยังเด็กน้อย 2 คนนั้น เขานี่หรือจะเลี้ยงเด็ก“ ฮ่า ๆ “ เสียงเด็กน้อยร้องหัวเราะอย่างมีความสุขเพราะหยอกเล่นกับเสี่ยโอมที่ทรงเหมือนจะไม่เข้ากับเด็กเลย แต่ก็แค่ทรงเฉย ๆ “ แฟนครีมนี่เข้ากับเด็กดีน่ะ พี่ว่าต้องมีสักคนแล้วมั้ง “แม่ของเด็กน้อยพวกนั้นที่เอ็นดู จึงรีบแซวครีมหอมที่เก็บมะม่วงอยู่ใกล้กัน“ อย่าพูดแบบนั้นนะคะพี่นิ่ม มันเป็นไปไม่ได้หรอก “ ครีมหอมรีบตอบกลับ ในใจเธอก็รู้สึกตุ้ม ๆ ต่อม ๆ เมื่อคิดว่าตนก็