เสียงเคาะประตูดังลั่น แล้วมีร่างเล็กเดินออกมาเปิดให้
“ เสี่ยโอม! “ มีมี่ เจ้าของห้อง รีบพุ่งตัวเข้ามาสวมกอดชายหนุ่มทันทีเมื่อได้เห็นหน้า
“ มี่ คิดว่าเสี่ยทิ้งมี่ไปแล้วเสียอีก รู้ไหมว่ามี่คิดถึง “
“ ไปที่เตียง “ ชายหนุ่มเอ่ยพูดน้ำเสียงเฉยชา ทั้งเดินนำเข้ามาในห้อง
2 ร่างกายเสียดสีกันไปมาบนเตียงด้วยความกระหาย
“ เสี่ย….อ้า…”
“ ครีม ครีมหอม “
“ เสี่ยโอม คุณจะไปไหนคะ “ พอเสร็จกิจเสี่ยโอมก็ลุกอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวใส่เสื้อผ้า มีมี่ที่เห็นเช่นนั้นก็เลยรีบร้องถาม เสี่ยโอมจึงเดินเข้ามาหา แล้วยื่นแบงค์เทาให้เธอ 2-3 ใบ
“ อะไรกันคะ ทำไมคุณถึงทำกับมี่แบบนี้ ไหนจะผู้หญิงที่ชื่อครีม ที่คุณร้องออกมาตอนนั้นอีก “ เธอลุกยืนและพูดกับเสี่ยโอมที่กำลังจะเดินจากไป แต่เสี่ยโอมที่ยืนหันหลังอยู่หาได้สนใจไม่ เขายกมือข้างหนึ่งขึ้นแล้วก็เดินออกไปอย่างไม่ใยดี
“ อ๊าย! คอยดูนะ สักวันหนึ่งคุณต้องเป็นของฉัน “
เพนท์เฮ้าส์
เสี่ยโอมเดินเข้ามาในเพนท์เฮ้าส์ มุ่งหน้ามาที่ห้องนอนของคิริต้า แล้วยืนดูเธอที่กำลังนอนหลับ
“ ทำไมฉันต้องคิดเห็นหน้าเธอ ตอนที่ฉันอยู่กับคนอื่นด้วย “ เขาบ่นพึมพำอยู่ที่ปลายเตียงอย่างคนไม่เข้าใจ
5:35 น
“ ฮือ “ ครีมหอมรู้สึกตัวตื่นขึ้น เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรนิ่ม ๆ มาถูที่ใบหน้า และบริเวณปากของเธอ
“ เฮ้ย! “
“ ตื่นแล้วเหรอตัวเล็ก “ พอลืมตาขึ้นมาดูก็เห็นว่าเสี่ยโอมกำลังจุมพิตไปทั่วใบหน้าของเธออยู่
“ คุณกำลังทำอะไรคะ “
“ ทำไมล่ะ เดี๋ยวนี้จุ๊บก็ไม่ได้เหรอ ถ้าไม่ได้ ผมจะได้ปล้ำเอาเลย “ ร่างบางกลืนน้ำลายลงคอเมื่อได้ฟังที่เขาพูดก็รู้สึกเสียวสันหลัง ซึ่งสุดท้ายเธอก็ยอมจำนนให้เขาจูบแต่โดยดี แต่เขากลับจูบแล้วจูบอีกเหมือนกับว่ามันไม่อาจเพียงพอกับความต้องการข้างในตอนนี้ จนครีมหอมต้องรีบเอามือมาปิดปากของเขาไว้
“ พอเถอะค่ะ ฉันหายใจไม่ทันแล้ว “
“ อ้าว แต่ผมยังไม่พอใจเลยน่ะ “
“ แล้วต้องถึงขนาดไหนคุณถึงจะพอใจล่ะ”
“ ให้เอาได้ไหมล่ะ “
“ จะบ้าเหรอ!!”
“ โอ้ย “ ครีมหอมตาเบิกกว้างด้วยความตกใจและยังยกตีนขึ้นมาถีบเขาจนตกเตียง
“ นี่คุณกล้าดียังไง ถึงทำกับผมแบบนี้เนี้ย “ เสี่ยโอมลุกขึ้นนั่งบนพื้นใช้มือจับที่หลังด้วยความเจ็บ
“ ฉันขอโทษค่ะ แต่ว่ามันไม่ได้จริง ๆ นะคะ “ เธอรีบวิ่งหนีลงจากเตียงแล้วเข้าไปในห้องน้ำล็อคประตูไว้
“ เฮ้อ ทำไมมันถึงเต้นแรงขนาดนี้น่ะ “ ครีมหอมพูดกับตัวเองอยู่ที่หน้ากระจกในห้องน้ำ พร้อมกับเอามือทาบอก หายใจเข้าออกอย่างคนตั้งตัวไม่ทัน
“ ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันจะรอดไปถึงวันไหนวะเนี่ย “
ก๊อก ๆ
“ รีบ ๆ อาบนะตัวเล็ก เราต้องออกไปข้างนอกกัน “ ครีมหอมสะดุ้งเฮือกใหญ่ เขาเรียกเธอแบบนี้รู้สึกเสียวสันหลังอย่างไรก็ไม่รู้
“ ถ้าจัดโต๊ะเสร็จแล้วก็พากันออกไปซะ ถ้าไม่ได้เรียกไม่ต้องเข้ามา “ เสี่ยโอมในเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์ได้รูป พูดสั่งกับแม่บ้านและพวกการ์ดเมื่อพวกเขาจัดโต๊ะอาหารเตรียมมื้อเช้าให้กับเขาและตัวเล็กของเขาเรียบร้อยแล้ว พอเมื่อพวกการ์ดและแม่บ้านเดินออกไปครีมหอมก็เดินเข้ามาพอดี เสี่ยโอมจึงรีบเข้าไปจับสองแขนของหญิงสาว จากนั้นก็ดึงเข้ามาจุ๊บ
“ อือ “ ครีมหอมที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ได้แต่ใช้ฝ่ามือตบ ๆ ไปที่ต้นแขนของชายหนุ่ม จนเขานั้นพอใจ และเป็นคนคายจูบออกเอง
“ คุณทำอะไรของคุณเนี่ย ฉันใจเกือบขาดเลยรู้ไหม “
“ นี่คือบทลงโทษ ลืมไปแล้วหรือว่าเมื่อเช้าคุณทำอะไรกับผมไว้ แล้วคุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะขัดขืนด้วย รวมทั้งเรื่องนั้นก็เช่นกัน “ ครีมหอมถึงกับหูผึ่ง เมื่อได้ยินคำท้าย ๆ จนเธอต้องรีบถอยหลังห่างจากเขาไปหนึ่งก้าวโดยอัตโนมัติ
“ เป็นอะไร มากินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวเราจะต้องออกไปข้างนอกกันน่ะ “ แต่เขากลับดึงเธอกลับมา
“ ไปไหนคะ ?” เธอถามเขาพร้อมสีหน้าสงสัย
“ เดี๋ยวก็รู้เองแหละ “ เสียโอมบอก และนั่งลงที่โต๊ะกินข้าว ก่อนจะใช้สายตาสั่งให้เธอนั้นนั่งลงตรงข้ามกัน
“ พอแล้วค่ะ คุณจะตักให้ฉันทำไมเยอะแยะ “ เมื่อครีมหอมนั่งลงไม่ทันได้จับช้อนส้อม เสี่ยโอมก็เอาแต่ตักนั่นนี่ให้เธอ จนเจ้าตัวต้องรีบร้องห้าม
“ กินเยอะ ๆ นะตัวเล็ก บอบบางแบบนี้จะไปสู้แรงใครได้ “ เขาบ่น แต่ก็ยังไม่ทันเงยหน้าขึ้นมามองเธอ
“ คุณไม่ชอบแบบนี้งั้นเหรอ เห็นชอบเรียกตัวเล็กตัวเล็กอยู่ได้ “ ครีมหอมทำทีพูดประชดไป เขาจึงเงยหน้าขึ้นมาจ้องเธอ
“ อืม ตัวเล็ก ถ้าอย่างนั้นต่อจากนี้ห้ามแทนตัวเองว่าฉัน แล้วเรียกผมว่าคุณอีกเข้าใจไหม “
“ อ้าว ถ้าคุณไม่ให้ฉันเรียกแบบนั้น คุณจะให้ฉันเรียกว่าอย่างไรล่ะคะ “ เสี่ยโอมเอาศอกขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ 2 มือของเขาเท้าคางตัวเอง จ้องมองที่หญิงสาว
“ ก็คุณเป็นเด็กเลี้ยงของผม คุณจะเรียกยังไงก็ได้ให้ผมพอใจ ไหนลองเรียกมาดูสิ “ เสี่ยโอมพูดเสียงหวาน จนว่ามดที่ตอมน้ำตาลยังน้ำลายไหล แถมสายตาที่มองมายังเธออีก ครีมหอมจึงทำได้เพียงหลบสายตา เธอรีบตักข้าวใส่ปากแต่ก็ยังไม่วายหน้าแดงเพราะเสี่ยโอมที่นั่งอยู่ตรงข้ามเอาแต่จ้องเธอตาไม่กระพริบ
“ อย่าอมข้าวสิตัวเล็ก “ เสียงทุ้มพูดขึ้น
“ ไม่ ครีมไม่ได้อมข้าวนะคะนี่มันแก้ม ครีม “
“ หรือครับ หนูครีมหอมของเสี่ย “ไม่พูดเฉย เขายังยื่นมือไปบีบแก้มของหญิงสาวตรงหน้าอย่างมั่นเขี้ยว
หลังจากกินข้าวเช้ากันเสร็จ เสี่ยก็พาเธอมาแถวตลาดในเมือง“ คุณพาฉันมาแถวนี้ทำไมคะ “ พอลงจากรถเธอก็หันไปถามเขาทันทีด้วยความสงสัย ที่เขาพาเธอมาแถวศูนย์การค้าไอที“ ผมก็พาคุณมาดูโทรศัพท์เครื่องใหม่ไง เครื่องเก่าพังไปแล้วไม่ใช่เหรอ มานี่” พูดจบประโยคเขาก็จูงแขนเด็กของเขาข้ามถนนไปอีกฝั่งนึง“ สวัสดีค่ะคุณลูกค้า สนใจสินค้าตัวไหนเป็นพิเศษไหมคะ “ พอเข้ามาถึงในร้านพนักงานก็ทักทาย“ ผมขอดูรุ่นใหม่ล่าสุดรุ่นที่แพงที่สุดครับ “ เสี่ยโอมหันไปสั่งกับพนักงาน เล่นเอาครีมหอมอ้าปากค้าง ตั้งแต่เกิดมาเวลาไปซื้อของ เธอจะขอดูสินค้าที่ราคาถูกที่สุดในร้านตลอดเลยไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งจะได้มาสัมผัสกับอะไรแบบนี้“ รุ่นนี้เลยค่ะ กล้องก็สวยคมชัด เล่นสะดวกว่องไวชาร์จเร็วทันใจแน่นอน เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดเลย ”เสี่ยโอมพยักหน้าฟังที่พนักงานแนะนำ ก่อนที่เขาจะหันมามองหน้าเด็กเลี้ยงของเขาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ “ ชอบไหมรุ่นนี้ “ “ ไม่รู้ค่ะ มันแพงเกินไปหรือเปล่า ราคาตั้งหลายหมื่น“ หลายหมื่นแล้วทำไม ดูนี่สิ “ เสี่ยโอบไหล่ครีมหอมเข้ามาชิดตัว ก่อนจะจับมือถือ เครื่องนั้นขึ้นมาเซลฟี่กับน้องไปหลายรูป“ ผมว่าเอารุ่นนี้สีนี้แหละ เช็คเครื่อ
เจระวีคาเฟ่“ อ้าวมาแล้วเหรอโอม พาน้องคนนี้มาอีกแล้วน่ะ เด็กใหม่ใช่ไหมเนี่ย” เจระวีหรือพลอยเจนเจ้าของร้านได้ทักทาย หลังจากมาเปิดประตูให้ทั้งสองเข้ามา เสี่ยโอมไม่ตอบอะไรนอกจากจูงมือพาร่างบางเดินเข้ามาในห้อง ที่นี้มีทั้งหนึ่งเดียว จีนเน่ แล้วก็ไนยะคบหน้า“ สวัสดีครับน้องครีม เจอกันอีกแล้วน่ะ “ ไนยะทักทาย ซึ่งครีมหอมก็ยิ้มตอบและยกมือไหว้เขา“ น้องครีมมานั่งกับพี่เถอะ “ จีนเน่ที่สนิทกับครีมหอมประมาณหนึ่งแล้วเรียกหา ซึ่งตัวเล็กก็รีบสะบัดมือออกจากเสี่ยโอม แล้วรีบวิ่งไปหาจีนเน่ทันที ปล่อยให้เสี่ยโอมทำได้เพียงมองตามหลังไป ทุกคนนั่งเล่นด้วยกันไปจนค่ำ“ ไง ไม่คิดเลยว่าวันนี้มึงสองคนจะว่าง มาดื่มกับพวกกูด้วย ปกติเห็นทำแต่งาน “ ไนยะจับแก้วขึ้นมาชนกับเพื่อนทั้งสองแล้วพูดไปด้วย“ มึงก็ถามไอ้เสี่ยนี่ดูสิ ว่ามันไปทำท่าไหนให้กูลางานวันหนึ่ง แล้วขับรถไปไหนมาไหนเอง โดยไม่ต้องการคนขับรถส่วนตัว “ หนึ่งเดียวพูดแซวหางตาก็มองหน้าอศิร“ สงสัยอยากได้ฟิวแฟนกับเด็กมันละมั้ง” ไนยะเสริมขึ้นและหัวเราะ“ มึงหุบปากไปเลยน่ะ จะพูดออกมาทำไม “ เสี่ยโอมรีบปรามแล้วหันไปมองครีมหอม ที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่าง 2 สาวในมือเธอถือแ
“ คนอะไรหล่อจังเลย “ หญิงสาวพูดทั้งใช้นิ้วชี้ไปที่ปลายจมูกโด่งของเสี่ย ไล่ลงมาที่ริมฝีปากที่เธอคุ้นเคย เธอจ้องริมฝีปากของเขาไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ประกบริมฝีปากของตัวเองลงไป เสี่ยโอมเห็นแบบนั้น เขาก็รีบโต้ตอบอย่างไม่ให้เสียโอกาส เขาพยายามหักห้ามใจแล้วนะ แต่เธอมารุกเร้าเขาแบบนี้คงจะยอมปล่อยโอกาสให้เสียเปล่าไม่ได้หรอก คิดแล้วเขาก็ซ้อนร่างบางขึ้นมาแนบตัว แล้วพาทั้งสองร่างของเขาและเธอเดินไปที่เตียง เสี่ยค่อย ๆ วางเธอลงบนเตียง แล้วโน้มตัวตามลงไป ปากของทั้งคู่ประกบเข้าหากันอีกครั้ง มือเรียวยาวของเข้าล้วงเข้าไปในเสื้อบาง จับคลึงยอดอกของคนใต้ล่างอย่างสมใจ“ อ๊า…” เสียงร้องหวาดเสียวของเธอทำให้เขามีความสุขอย่างมาก ปากของเขาคลายออกจากปากอิ่ม แล้วเรื่อยลงมาจูบที่ลำคอ หญิงสาวร้องงึมงำออกมาเบา ๆ เพราะความเจ็บ ตอนนี้เธอรู้สึกมีสติขึ้นมาแล้ว แต่ร่างกายกลับไม่ยอมให้เธอห้ามเขา หน้าคมซุกไซ้ลงไปที่อกของครีมหอม“ สวยจังเลย “ เขาพึมพำในขณะที่กำลังปลดเสื้อของเธอขว้างทิ้งไป เผยให้เห็นหน้าอกใหญ่อวบอิ่มที่เธอซ่อนเอาไว้ “ อย่ามองนะคะ “ คนเมานึกอาย รีบเอามือขึ้นไปปิดที่จุกดอกบัวสีสวย เสี่ยโอมรีบส่ายหน้า “ ไม่เอ
“ ครีม! ครีม!! “เสี่ยโอมลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียง ด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าเขารีบบิดตัวลุกนั่งเพราะความตกใจ เมื่อเห็นว่า หญิงสาวที่เป็นความสุขของเขาเมื่อคืนนั้นตอนนี้เธอได้หายไปแล้ว เธอไม่ได้อยู่บนเตียงกับเขา เสี่ยรีบลุกแล้วสวมใส่กางเกงกับเสื้อ“ ครีมหอมออกไปไหน เห็นเธอหรือเปล่า “ เมื่อเดินหาจนทั่วห้องแล้วไม่เจอ เขาจึงเดินออกมาถามการ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่ข้างนอก“ วันนี้ยังไม่เห็นเธอแต่เช้าเลยนะครับเสี่ย” พอบอดี้การ์ดตอบกลับมาแบบนั้น เสี่ยโอมจริงนึกออกทันทีว่าเธอจะไปอยู่ที่ไหนได้อีก เขาจึงเดินไปที่ชั้นดาดฟ้าครีมหอมตื่นขึ้นมาด้วยเนื้อตัวที่ปวดร้าว เธอตกใจมาก เมื่อคืนเธอยอมรับว่าสติไม่ครบร้อย แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอสมยอมเขา“ แกทำบ้าอะไรลงไปว่ะครีมหอม “ เธอพึมพำแล้วเดินร้องไห้ออกมาจากห้องนอน หาที่เงียบ ๆ เพื่อที่จะได้อยู่กับตัวเอง หญิงสาวเดินมาที่ชั้นดาดฟ้าแล้วร้องไห้โฮด้วยความเสียใจ“ แกทำบ้าอะไรลงไป ไหนแกเคยบอกว่าจะเก็บมันไว้ให้คนที่แกรักไง “ เธอพูดกับตัวเอง พร้อมกับเอามือขึ้นมาจับที่หัวแล้วส่ายไปมา เมื่อคืนเธอคิดอะไรอยู่ถึงได้ทำเช่นนั้นลงไป ทำไมเธอไม่ห้ามเขา จนถึงตอนนี้ครีมหอมเองก็ยังไม่เ
“ ว่าแต่ครีมพักอยู่ที่ไหน” “ อยู่กับผัว “ เสี่ยโอมเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ ครีมหอม และไม่ลืมยื่นมือไปโอบเอวเธอมากอดไว้“ คุณเป็นใคร “ แท่งเทียนรีบมองคนมาใหม่ตาเหลือกโผน ไอ้นี่มันเป็นใคร แล้วมันมาจับต้องตัวครีมหอม ที่เขาพยายามทะนุถนอมมาตั้งนานแบบนี้ได้ยังไง“ ผัว ฉัน เป็น ผัว ของ ครีมหอม “เสี่ยโอมตอบกับเน้น ๆ จนครีมหอมที่นั่งอยู่ข้างกันถึงกับกุมขมับรู้สึกอยากจะร้องไห้“ หมายความว่ายังไงครีม พี่นึกว่าครีมอยู่กับพ่อไม่ใช่เหรอ หรือว่าไอ้นี่มันบังคับขืนใจครีม “ “ ไม่ใช่แบบนั้นน่ะพี่เทียน ตอนนี้ครีมไม่รู้จะพูดอะไร แล้วครีมจะเล่าให้ฟังน่ะ ครีมขอตัวก่อน “ครีมหอมที่ตอนนี้ทั้งรู้สึกผิดและรู้สึกละอายต่อเทียน เธอรีบแกะมือของเสี่ยโอมออกจากเอว แล้วก็ลุกหนีทันที เสี่ยโอมเห็นแบบนั้นก็ลุกตามไป แต่เขาก็ไม่ลืมหันมาย้ำกับเทียนว่า“ อย่ามายุ่งกับเมียกู “ “ ครีมหอมหยุดเดี๋ยวนี้ “ เสี่ยโอมเดินสับขาออกมาตามเมีย ก่อนจะร้องขึ้นให้ร่างบางหยุด ครีมหอมที่ยังมีพันธ์เรื่องสัญญา และคำพูดที่เคยเอ่ยไว้ เธอจึงต้องสั่งให้ขานั้นหยุดแม้ในใจจะไม่อยากก็ตาม“ มันใช่ไหม ผู้ชายที่คุณมีความรู้สึกอะไรนั่นด้วย” “ คุณจะมาพูดอะไรอย
[“ อย่าลืมนะครับเสี่ย วันนี้มีประชุม “] ลูกน้องโทรมาย้ำบอกกับเขา“ เออ! เดี๋ยวกูออกไป “ ร่างของเสี่ยโอมที่กำลังใส่เสื้อผ้า วางสายจากลูกน้อง แล้วหันมามองร่างบางที่นอนไร้สติอยู่คนเดียว“ ถ้าไม่ติดประชุม เธอคงไม่ได้พักหรอก “ เขาพูดแล้วจับเอาเสื้อสูท เดินออกไปอย่างไม่ใยดี ปล่อยให้หญิงสาวที่มีเพียงผ้าห่มผืนเดียวปิดกายไว้ ให้หลับอยู่ตามลำพังบริษัทศิลาทรัพย์“ ทำไมถึงรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดีแบบนี้ “ พอมาถึงบริษัท อศิรก็รู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมา“ เป็นอะไรหรือเปล่า อีก 5 นาทีจะเริ่มประชุมแล้วน่ะ “ หนึ่งเดียวเดินเข้ามาพร้อมกับเอกสารที่เตรียมไว้ให้กับเขา“ ไอ้หนึ่ง มึงช่วยกลับไปดูครีมหอมที่คฤหาสน์ให้กูหน่อยดิ “ “ นี่มึง.. “ หนึ่งเดียวกำลังจะด่าเขาแต่เขาก็รีบตัดบท“ กูก็แค่รู้สึกผิด มึงรีบไปเถอะ “ “ โอเคก็ได้ เดี๋ยวจะรีบไปดูให้ “ บ้านศิลาแดงในห้องนอนที่เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้ว แต่ร่างบางก็ยังไม่ได้สติ ซึ่งมันได้มีร่างของชายร่างสูงคนหนึ่งเดินเข้ามา มันคนนั้นยิ้มอย่างมีความสุข“ ไอ้โอมนี่มันร้ายจริง ๆ “ อนันดาพูดทั้งยังมองไปที่ร่างบางบนเตียง เขามองแว๊บแรกก็รู้ว่าภายใต้ผ้าห่มนั่น คงไม่มีอะไรปิดบังเป็
“ อือ “ ครีมหอมรู้สึกตัว เธอพลิกตัวไปมา ก่อนจะหันไปเห็นเสี่ยโอมกำลังนอนคอตก อยู่บนโซฟาใกล้กัน หมดสภาพเสี่ยโอมแสนเพอร์เฟคไปเลย เธอลุกขึ้นแล้วจับเสาน้ำเกลือเดินไปที่ห้องน้ำ กลับออกมาเขาก็ยังไม่ตื่น“ วันนี้วันอะไร” ครีมหอมบ่นแล้วรีบค้นหาโทรศัพท์มือถือตามลิ้นชัก โต๊ะข้างเตียงคนป่วย“ หาเจอแล้ว เฮ้ย!วันนี้วันเสาร์แล้วเหรอ ตายแล้ว พี่เทียนกลับบ้านไปแล้วหรือยังเนี่ย “ครีมหอมปลดล็อคมือถือ ตรวจดูการแจ้งเตือนก็เห็นสายค้างหลายสายจากเทียน เธอจึงรีบกดโทรกลับคืนหาเขา เมื่อหญิงสาวหันหลังกลับคืนมา เธอก็เห็นว่าเสี่ยโอมมายืนประชิดเธออยู่[“ ฮัลโหลครีม พี่โทรหาตั้งหลายสายทำไมไม่รับ ไอ้หน้าหล่อนั่นมันทำอะไรให้ครีมหรือเปล่า ครีมเป็นอะไรไหม”]“ กูเตือนมึงไปแล้วไง ว่าอย่ามายุ่งกับเมียกู “เสี่ยโอมดึงมือถือจากครีมหอมไปตอบกลับเทียน แล้วก็กดวางสาย จากนั้นก็เอามือถือของเธอยัดใส่กระเป๋ากางเกงของเขา“ คุณทำอะไรนะ เอาโทรศัพท์ของครีมคืนมาเดี๋ยวนี้! “ เธอพยายามจะแย่งมันคืนมา“ ไม่ให้ ถ้าคุณมีมัน แล้วอยากจะโทรหาแต่ไอ้นั่นก็ไม่ต้องมีมันหรอกโทรศัพท์น่ะ ทำไมเหรอครีม คุณชอบมันมากเหรอ “เสี่ยโอมจับที่ต้นแขนของตัวเล็ก“ โอ๊
“ แล้วนี่ พาผู้ชายที่ไหนมาด้วย “ คนเป็นแม่ขมวดคิ้วใส่เสี่ยโอมที่กำลังยกมือขึ้นไหว้ตัวเอง “ สวัสดีครับ ผมชื่อโอม อศิร เป็น…” “ ผัวครีมเองแหละ “ ครีมหอมที่น้อยใจแม่ เลยได้พูดประชดออกไป ก่อนที่เสี่ยโอมจะได้แนะนำตัวเสร็จเขาจึงหันมองเธออย่างแปลกใจ“ ต๊ายตาย มึงดื้อไปหาพ่อ นึกว่าจะได้เรียนหนังสือที่แท้มันกลับให้มึงเอาผัวงั้นหรือ มึงนี่มันลูกพ่อไม่มีผิด “ หงส์ฟ้าจับข้าวของที่อยู่ใกล้ ๆ โยนลงมาใส่ลูกสาว เสี่ยโอมเห็นแบบนั้นก็รีบเอาตัวไปบังไว้“ แม่! ผมหมายถึงแม่ของครีม ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ มีอะไรค่อย ๆ คุยกันก็ได้ “ เขาพูด แต่หงส์ฟ้าหาได้ฟัง“ ครีมก็คิดว่าแม่ไม่สบาย จะกลับมาพาไปหาหมอ อะไรได้แข็งแรงยิ่งกว่าควายอีก “ ครีมหอมพูดขึ้นเสียงดัง ก่อนจะรีบวิ่งออกไปที่ทุ่งนาข้างเรือน“ ครีม! “ เสี่ยจึงรีบหันไปมองพร้อมวิ่งตามตัวเล็กไป ปล่อยให้คนเป็นแม่ ยืนชะเง้อหน้าดูเขาทั้งสอง แต่เห็นแบบนั้นแล้วหงส์ฟ้าก็ยังใจแข็ง ทำเป็นไม่สนใจและเดินเข้าบ้านไปนอนอย่างไม่ใยดี“ ครีม…” เสี่ยโอมเดินเข้ามาหาครีมหอม ที่นั่งยอง ๆ ร้องไห้อยู่ข้างเถียงนา เขาจึงเข้าไปนั่งข้างเธอ แล้วลูบหัวเธออย่างเบามือ“ ใจเย็นนะครีม “ “ ครีม
แก๊ก เสียงเปิดประตูดัง ร่างบางที่นอนเล่นจนเผลอหลับรีบดีดตัวลุก“ ใครนะ? “ เธอร้องถามไปก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเดินออกมาดู “ เสี่ย! ครีมตกใจหมดนึกว่ากลับไปแล้ว“ เธออุทานเมื่อเจอเขายืนอยู่“ เสี่ยแค่ไปหาซื้อของมาน่ะ “ เขาบอกพร้อมยื่นถุงสีดำให้เธอ ครีมหอมรับมาแล้วเปิดดูก็ต้องตาเหลือกโผนในถุงที่เขายื่นให้มีถุงยางอนามัยในนั้นตั้งยี่สิบกว่ากล่อง “ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หนูไม่มีเรียนสินะ “ เขาพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ ครีมหอมขนลุกซู่ ให้ตายสิเขาเหมือนเสือที่อดเนื้อมาหลายปีเลย เขาจะขย่ำเธอมั้ยเนี้ย“ แต่นี่มันดึกแล้ว เรานอนกันก่อนเถอะนะคะ ครีมง่วงแล้ว “ เธอที่เริ่มกลัวจึงเปลี่ยนเรื่อง เสี่ยโอมเหลือบมองเธอแล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้น“ โอ้ย ๆ “ เขาร้องโอดโอยออกมาเหมือนเจ็บปวดมาก ครีมหอมก็รีบคุกเข่าลงมาดูเขา“ เสี่ย เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ ไปทำอะไรมา ไปหาหมอไหมคะ อ๊า“ หญิงสาวเผลอร้องครางออกมาเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นของเธอ“ เสี่ย? “ “ ไม่ต้องไปหาหมอหรอก เพราะไม่มีใคร รู้จักร่างกายพี่ดีเท่าหนูอีกแล้ว “ เขาพูดจบก็จับตัวเธอให้มานั่งที่ตักของเขา “ เสี่ย หลอกหนูเหรอ“ เธอกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่า
โรงแรมเสี่ยโอมเดินมาส่งครีมหอมจนถึงหน้าห้องพัก “ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วนอนเสียน่ะตัวเล็ก “ มือหนาเอื้อมขึ้นยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่โดนตัวเล็กจับห้ามไว้“ จะไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ “ เขาหันมาพยายามกลั้นยิ้ม“ อืม หนูจะได้รีบพักผ่อนไง หรือว่าครีมอยากจะได้อะไรหรือเปล่า “ ครีมหอมมองคนพูดสีหน้าบูดบึ้ง นี้เขาชินชากับการที่เธอไม่ให้แตะต้องไปแล้วเหรอ“ แล้วเสี่ยจะไปนอนที่ไหน จะทิ้งหนูให้นอนคนเดียวเหรอคะ” เธอพูดกับเขาเสียงออดอ้อน “ ก็พี่เห็นว่าครีมเหนื่อย พี่ก็เลยไม่อยากจะกวนแล้ว “ เขายังคงตีเนียนแกล้งน้องต่อ“ แต่หนูอยากให้กวน “ “ ห๊ะ “ “ ครีมหมายถึง เสี่ยเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อย่ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวครีมจะยอมให้นอนที่เตียงด้วย “ เธอพยายามพูด พร้อมกับส่งชิกทางสายตาเพื่อบอกเขา คนฟังได้ยินก็เผยยิ้มปนขันออกมา“ แต่ถ้าให้พี่นอนบนเตียงด้วย พี่จะไม่นอนเฉย ๆ นะครับ “ ครีมหอมเผยยิ้มอาย ๆ ให้เขา“ ก็ไม่เป็นไรมั้ง หมั้นไว้แล้วนิ ครีมไม่อยากนอนคนเดียวแล้วค่ะ คืนนี้เสี่ยนอนกับครีมนะคะ “ เธอพูดเสร็จก็ก้มหน้า นี้เราพูดอะไรออกไป เธอคิดก็นึกอาย แต่จะให
เสี่ยโอมก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ“ เสี่ยโอม .” “ พี่รู้ว่าที่ผ่านมาทุกอย่างในอดีตของพี่มันทำให้ครีมเจ็บปวด รวมถึงความเอาแต่ใจอยากได้ครีมในตอนแรกด้วย แต่ตอนนี้พี่รักครีมจริง ๆ น่ะ ครีมยอมให้พี่ชดใช้ให้ครีมได้มั้ย “ คนพูดยกแหวนขึ้นมาต่อหน้าเธอ“ พี่ขอชดใช้ด้วยคำสัญญาว่าจะอยู่รักและดูแลครีมไปตลอดชีวิตของพี่เลย จนกว่าพี่จะตายไปจากโลกนี้ “ “ เสี่ยอย่าพูดเรื่องตายได้มั้ย ครีมเคยจะเสียเสี่ยไปรอบหนึ่งแล้ว ครีมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก “ “ ถ้าอย่างนั้นครีมคงต้องมาเป็นเมียพี่ มาดูแลพี่แล้วละสิ เพราะถ้ามีครีมอยู่ข้าง ๆ พี่ พี่คงจะอายุยืนยาวเป็นพันเป็นหมื่นปีแน่นอน “ คำพูดที่แสนจะโอเวอร์ของเขาได้ทำให้ครีมหอมยิ้มออกมา เธอมองเขาด้วยความซาบซึ้ง ในสายตาเขาคงเห็นเธอเป็นยาวิเศษเลยสินะ “ ครีม…” เมื่อเห็นว่าน้องเงียบไปนาน เสี่ยโอมจึงเรียกเพื่อสะกิดไม่ให้น้องลืมรับแหวนจากตัวเอง ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าแล้วยื่นมือข้างซ้ายของเธอออกมาให้เขา เสี่ยโอมจึงบรรจงสวมแหวนเก้ากะรัตที่ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ลงหมั้นหมายไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เขาลุกขึ้นแล้วสวมกอดเธอด้วยความดีใจ“ เย้!! เพื่อนกูก็มีเมียเป็นต
ครีมหอมเดินชื่นชมดอกไลแลคในมือออกมาจากร้าน ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังรัว ๆ มือเล็กรีบล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก็เห็นว่าป้าชลลี่ส่งข้อความมาหาเธอ [เป็นเรื่องแล้วครีม! ] [มาหาป้าด่วน!][@โลเคชั่น]“ ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น “ เธออุทานด้วยความตกใจ แล้วรีบวิ่งไปตามโลเคชั่นที่ชลลี่ส่งมาให้ ด้วยความเป็นห่วง ใครทำอะไรให้ป้าชลลี่ของเธอหรือเปล่า “ แถวนี้เหรอ “ ตากลมหยุดมองที่โทรศัพท์ในมือ เพราะตอนนี้เธอมาถึงที่ตามในโลเคชั่นแล้ว เธอมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย แถวนี้เป็นชายหาด ไม่ไกลจากที่พักของเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เธอพึ่งจะได้สังเกตว่าที่ชายหาดแห่งนี้เต็มไปด้วยดอกไลแลคสีม่วงที่เธอตามหา ซึ่งมันถูกตบแต่งประดับประดาสวยงามเต็มชายหาดไปหมด“ ใครจะขอสาวแต่งงานเนี้ย “ เธอบ่นออกมาเพราะเห็นว่าเขาจัดดอกไม้เหมือนกับอยู่ในงานแต่งเลย เธอเลยลองก้าวขาเดินไปตามทางที่ทั้งสองฟากฝั่งมีดอกไลแลคประดับบนพื้นไปจนสุดทาง ร่างเล็กยืนมาหยุดอยู่ที่ซุ้มดอกไม้ ที่มีผ้าขาวปิดอยู่ เธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นใครจึงถือวิสาสะขยับเข้าไปดมกลิ่นดอกไลแลคสีม่วงที่เธอคิดถึง “ อืม หอมจัง ใครกันนะที่เป็นผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้น คนที่ทำแบ
5 เดือนต่อมา “ ทำไมอาทิตย์นี้ถึงไม่มา “ ครีมหอมบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแล้วจ้องมองไปที่โซฟา เพราะปกติอศิรจะชอบบินมาหาทุก ๆ วันศุกร์แล้วก็ไปรอรับเธออยู่หน้าที่เรียนทุกสัปดาห์ จากนั้นก็จะมานอนเฝ้าเธอที่โซฟาหน้าห้องนอนตลอด แต่วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว เขายังไม่โผล่หน้ามาเลย “ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วหรือเปล่า “ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า เพราะในใจเธอก็กำลังคิดที่จะใจอ่อนให้เขาแล้ว เนื่องจาก 5 เดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอ แถมยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะไปรับถ่ายแบบที่ไหนเขาก็จะตามไปเฝ้า คอยคุ้มกันเธอจากคนที่ไม่ประสงค์ดี ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนางแบบของเธอคงจะไม่ง่ายหรอก อาจจะโดนหลอกไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้“ หรือว่าเราจะเล่นตัวมากเกินไป …ฮือ ไม่น่า พี่เขาอาจจะติดงานก็ได้“ เธอพยายามคิดบวก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วหรือเปล่า ความคิดของเธอตีกันไปมา “ ออกไปข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่คิดมาก “ เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ แล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม “ อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงกลิ่นดอกไลแลคขึ้นมา “ ครีมหอมเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านขายดอกไม้ ก็คิดถึงดอกไม้ที่เสี่ยโอมเคยให้เธอ“ สวัสดีค่ะลูกค้
“ ได้แล้วครับ ทุกคนทำดีมาก เลิกกองได้ “ ผู้กำกับสั่งทุกคนก็กับสู่ภาวะปกติรีบพากันเก็บข้าวของ รวมถึงครีมหอมด้วยเช่นกัน เธอเองก็กำลังรีบจะเดินกลับขึ้นมายังที่พัก “ เดี๋ยวน้องครีม “ ผู้กำกับเดินเข้ามาหาเธอ“ วันนี้น้องสวยมากเลย แถมยังตีบทได้ดี เล่นรอบเดียวผ่าน พี่ว่าอนาคตหนูคงไปได้ไกลแน่เลย “ ครีมหอมจ้องคนตรงหน้าพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ ทำไมผู้กำกับถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ เขามองเหมือนเธอเป็นอาหารของเขาเลย “ เย็นนี้น้องไปกินข้าวกับพี่ได้มั้ยครับ เผื่อว่าอนาคตเราอาจจะได้ร่วมงานกันอีก “ ไม่พูดเฉยเขายื่นมือมาแตะบ่าของเธอ จนครีมหอมสะดุ้ง เธอรู้สึกกลัวจนทำตัวไม่ถูก ดีที่มีมือใหญ่ที่คุ้นเคยเดินเข้ามาชิดเธอแล้วปัดมือไอ้ผู้กำกับสุดหื่นนี้ออกให้ เธอรีบหันไปจ้องหน้าเขาในเวลาเดียวกันกับที่อศิรก็เอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมใส่ให้เธอ แล้วดึงเธอไปหลบข้างหลัง “ ทำอะไรครับ ผมเห็นหลายรอบแล้วน่ะ “ อศิรที่สังเกตตั้งนานแล้วว่าผู้กำกับคนนี้มองเมียของเขาแปลกไป แถมยังพยายามจะแตะตัวเธอหลายครั้งเวลาเข้าไปแนะนำงาน “ คุณเป็นใครยุ่งอะไรด้วย “ “ ผมเป็นผัวเธอ “ เขาตอบสั้น ๆ ทำให้ไอ้ผู้กำกับที่ตัวเล็กกว่าเขารีบกลืนน้
โรงแรม“ กลับไปได้แล้ว “ เมื่อครีมหอมเดินมาถึงห้อง เธอก็พยายามจะปิดประตูใส่เขา แต่คนพี่ก็เอาแขนดันประตูเอาไว้ “ ครีม พี่ขอโทษ “ เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างสำนึกผิด ทำให้คนที่พยายามใช้แรงปิดประตูต้องผ่อนแรงลง แล้วหยุดฟังเขา“ ขอโทษ? ขอโทษอะไร หรือว่า ไปทำอะไรผิดมาอีก “ เขาส่ายหน้า“ พี่แค่อยากขอโทษ ขอโทษทุกเรื่องที่เคยทำให้ครีมเสียใจ ครีมจะไม่ยกโทษให้พี่ก็ได้ แต่ขออย่าผลักไสพี่ได้ไหม ขอให้พี่ได้แก้ตัวหน่อยจะได้มั้ยคะ “ ทั้งคำพูดและแววตาที่อ้อนวอนขอความเห็นใจของเขาที่หวังให้เธอใจอ่อน แต่ครีมหอมก็ไม่ได้ตอบอะไรเขานอกเสียจากเดินหันหลังเข้าไปในห้อง แบบนี้ไม่รู้ว่าใจอ่อนให้แล้วหรือเปล่า แต่เสี่ยโอมก็ยิ้มดีใจ แล้วก็รีบเดินตามตัวเล็กของเขาเข้าไปข้างใน“....” ครีมหอมหันมามองค้อนเขาทันทีเมื่อเขากำลังจะเดินเข้ามาในห้องนอนของเธอ “ เอ้อ พี่แค่เดินเข้ามาส่งเฉย ๆ เดี๋ยวพี่นอนอยู่ข้างนอก ตรงโซฟา “ คนโดนดุรีบแก้ตัว เพราะกลัวว่าเจ้าของห้องจะไล่เขาให้ไปจากเธออีก ขายาวถอยออกมาหนึ่งก้าว แล้วปล่อยให้หญิงสาวปิดประตูห้องนอน “ แกยิ้มอะไรเนี้ย! “ หญิงสาวปรามตัวเองเมื่อเผลอยิ้มคนเดียว “ จะคอยดูก็แล้วกัน ว่าถ้าไม่
หญิงสาวนั่งจ้องโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ในจอขึ้นเป็นข้อมูลเบอร์โทรของ เสี่ยโอม คนที่เงียบหายไปเป็นอาทิตย์ ๆ แล้วไม่คิดจะติดต่อมาเลย “ คนใจร้าย “ เธอบ่นพึมพำจ้องไปที่โทรศัพท์ เพราะคิดว่าเขาจะโทรหาเธอบ้าง แต่กลับไม่เลย“ ครีม ๆ มานี่หน่อยสิ “ สักพักเพื่อนของหญิงสาวที่เรียนในห้องเรียนเดียวกัน ก็เดินเข้ามาดึงแขนเธอออกไปจากห้อง “ อะไรเนี่ย “ พอลงมาจากตึกเรียน เธอก็เห็นว่าอศิรกำลังยืนพิงรถหรู พร้อมกับรอยยิ้มมองมาที่เธอ เขากำลังรอเธออยู่“ มาทำไม” แต่ด้วยที่ยังโกรธเขาที่ชอบมาเล่นกับใจของเธอ ต่อให้ใจจะคิดถึงแค่ไหนปากก็ยังพูดดีด้วยไม่ได้ “ พี่คิดถึงขอมาหาหน่อยไม่ได้เหรอ “ เขาพูดด้วยแววตาออดอ้อน ทำเอาเพื่อนสาวชาวอังกฤษที่แม้ฟังทั้งสองคุยกันไม่ออก แต่ก็เขินแทนเพื่อนจนตัวบิด“ เขาเป็นใครหรือ ?แฟนแกเหรอ” เพื่อนสาวได้ถามกับครีมหอมเป็นภาษาของเธอ“ ใช่ครับ ครีมเป็นแฟนของผม “ เสี่ยโอมที่ได้ยินคำถามก็รีบมึนตอบแทน ทำให้ครีมหอมมองตาขวางมาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “ ไม่ใช่ เขาก็แค่คนบ้าคนหนึ่ง “ เธอรีบหันมาบอกกับเพื่อน แต่เพื่อนที่ดูออกว่าทั้งสองคนคงมีเรื่องผิดใจกันจึงขอตัวแยกกันไป“ ถ้างั้นฉันขอกลับก่
2วันต่อมา ที่สตูดิโอ“ ดีมากลูกสาว นั่งลงไปเลยลูก นั่งตักเลย “ ชลลี่ที่กำลังยืนกำกับครีมหอมในการถ่ายแบบชุดนอนคู่รัก กับนายแบบชื่อดังคนหนึ่ง เพราะเธอไปสะดุดตาเจ้าของแบรนด์ก็เลยถูกจ้างมาทำงานนี้ ครีมหอมลังเลนิดหน่อยที่จะทำตาม แต่เพื่อความเป็นมืออาชีพเธอก็ต้องยอมทำ โดยไม่คิดอะไร “ อุ้ย! “ ชลลี่อุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้คนที่คิด กำลังเดินมาทำตาเหลือกอย่างไม่พอใจ มายืนอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง“ น้องทำงานอยู่นะจ้ะ “ ชลลี่หันไปพูดกับเสี่ยโอมที่ยืนกอดอกคิ้วขมวดอยู่ให้ใจเย็นลง เพราะถ้าเขาใจร้อนขึ้นมา จากที่ครีมหอมกำลังจะปัง ได้พังเป็นแน่ “ ครีม ผู้ชายคนนั้นรู้จักกับเธอหรือเปล่า “ นายแบบที่อยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาว ถามเมื่อเขารู้สึกว่าตนเองได้รับรังสีอำมหิตแรงมากส่งมาจากผู้ชายตัวสูงคนนั้น เขาสะกิดบอกเธอให้หันไปดู “ ยังไม่กลับไปอีกเหรอ? “ แต่พอเธอหันไปเห็นเขา ก็บ่นออกมาเพราะตัวเธอคิดว่าเขากลับไปนานแล้ว “ ครีมไม่รู้จักเขาค่ะ พี่อย่าไปสนใจเขาเลย “ เธอบอกกับนายแบบรุ่นพี่ เพื่อไม่ให้เขาเป็นกังวล จากนั้นจึงถ่ายงานต่อจนเสร็จ ครีมหอมเดินขึ้นมาตามบันไดของโรงแรม พร้อมกับแอบเหลือบมองคนข้างหลังที่เขาเอ