ตอนที่ 20 ฉันยังไม่พร้อม

“ ทำไมถึงมีลางสังหรณ์แปลก ๆ แบบนี้น่ะ” เธอบ่นแล้วก็เดินเข้าไปในเพนท์เฮ้าส์ ก่อนที่เธอจะเห็นว่า มีร่างสูงนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องโถง ครีมหอมพยายามจะเดินเลี่ยงหนีไปทางอื่น

“ คุณไปไหนมา “ เสี่ยโอมถามเสียงแข็ง จนขนแขนของคิริต้าลุกซู่ขึ้นมาทันที

“ ฉันนึกว่าคุณจะกลับมาพรุ่งนี้ “ เธอหันไปเผชิญหน้ากับเขาด้วยรอยยิ้ม

“ แล้วปล่อยให้คุณไปพลอดรักกับไอ้ช่างยนต์นั่นน่ะเหรอ !” คิริต้าหุบยิ้มทันทีเมื่อรู้สาเหตุที่ทำให้คนตรงหน้าโมโหเธออยู่ เขาลุกมายืนจ้องหน้าเธอ

“ ทำไมล่ะคะ หรือว่าการที่ฉันมาเป็นเด็กของคุณ คือการที่ฉันห้ามพบปะกับผู้คนเหรอ?” ครีมหอมตอบกลับเขา พร้อมกับจ้องหน้าเขาอย่างใจสู้

“ มันเป็นใคร!” เขากัดฟันถามเธอ

“ คุณจะอยากรู้ไปทำไมล่ะ “ 

“ ผมถามว่ามันเป็นใคร!” เสี่ยโอมตอนที่โมโหนี่ น่ากลัวจริง ๆ จนครีมหอมไม่กล้าที่จะทำให้เขาหัวร้อนไปมากกว่านี้

“ พี่เทียนเป็นรุ่นพี่ที่เคยเรียนด้วยกันตอนอยู่บ้านนอก พี่เขามาทำงานที่นี้ ส่วนฉันเองก็ไปหาพ่อ แล้วเขาก็ไปหาหมอ เลยไปเจอกันที่โรงพยาบาล ตอนที่ฉันไปเยี่ยมพ่อเฉย ๆ “ ครีมหอมตอบเสร็จ ก็รีบหลบหน้าเขา เพราะตอนนี้เขาจ้องหน้าเธอเหมือนกำลังจะกินหัวเธออยู่แล้ว

“ มันไม่ใช่รุ่นพี่ธรรมดาใช่ไหม “ คำถามของเขาเล่นเอาหญิงสาวมองหน้าเขาเลิ่กลั่ก ทำให้เสี่ยโอมรู้ได้ทันทีว่า เขาเดาถูก

“ ต่อไปนี้คุณห้ามไปพบกับมันอีก” 

“ ห๊ะ! คุณมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน “ 

“ เพราะว่าคุณเป็นผู้หญิงของผม คุณไม่มีสิทธิ์ไปชอบหรือรักกับผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น ถ้าผมไม่ได้อนุญาต “ ทั้งสองเริ่มมีปากเสียง เพราะคิริต้าเริ่มทนไม่ไหวกับการที่เขาชอบทำตัวเป็นเจ้าของเจ้าของเธอ

“ คุณจะบ้าเหรอ! พูดอย่างกลับว่าฉันจะต้องเป็นของคุณไปตลอดชีวิตงั้นแหละ ถ้าวันหนึ่งฉันมีเงินมาใช้หนี้ ฉันก็จะไปจากคุณอยู่ดี” 

“ แล้วคุณมีปัญญาหาเงินเยอะขนาดนั้นมาใช้ผมเร็ว ๆ นี้ไหมล่ะ บางทีถ้าคุณทำให้ผมเบื่อคุณ แล้วเป็นคนทิ้งคุณไปเองน่าจะง่ายกว่าอีก “ คำหลัง ๆ เสี่ยโอมเพียงแค่พึมพำออกมาแต่ก็ไม่คิดว่าหญิงสาวที่กำลังโมโหจะคิดจริงจัง เขาตาเกือบค้างเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าถอดเสื้อยืดสีขาวของเธอ ทิ้งลงต่อหน้าเขา แถมไม่รู้จะตกใจอะไรก่อนเพราะยังมีพวกการ์ดอยู่ในห้องนี้ด้วย เสี่ยโอมรีบดึงร่างบาง เข้าซบอกกว้างของเขา และเอาเสื้อคลุมนอกของตัวเองดึงมาปกร่างที่เปลือยเปล่าเหลือเพียงเสื้อซับในนั้นเอาไว้

“ ออกไปเดี๋ยวนี้!! “ เสี่ยโอมร้องขึ้นเสียงดัง ลูกน้อง 2-3 คนที่เดินไปเดินมาทำตัวไม่ถูกอยู่แถวนั้น ก็รีบพากันกู่ออกจากตรงนั้นไปในทันที เมื่อเห็นว่าพวกการ์ดออกไปแล้ว ครีมหอมก็ดันหน้าอกของเสี่ยโอมออกและดีดตัวเองออกจากเขา

“ คุณทำบ้าอะไร! ไม่อายพวกการ์ดมันบ้างเหรอ “

“ จะให้อายทำไม ฉันมันก็แค่ เด็กเสี่ย หรือเด็กเลี้ยง ไม่ใช่สิ ฉันก็เป็นเพียงเด็กขัดดอกที่ไม่มีคุณค่าอะไรอยู่แล้ว “ ครีมหอมพูดทั้งยังเอามือขึ้นมาเท้าเอว ทำให้หน้าอกไซส์ 36 ในเสื้อในผืนน้อยโผล่ออกมาทักทายเสี่ยโอม ที่กำลังเอาแต่จ้องตาค้าง

“ นี่คุณมองอะไร !“ พอเริ่มรู้สึกตัวว่าเสี่ยโอมไม่ได้มองที่หน้าเธออีกแล้ว ครีมหอมก็รีบเอามือขึ้นมาปิดอก

“ อ้าว ผมนึกว่าคุณจะให้ผมดูจนเบื่อเสียอีก “ 

“ ทะลึ่ง!! “ เธอเห็นว่าเสี่ยโอมมองตาไม่พับ ครีมหอมก็เกิดอาการปอดแหกกลัวขึ้นมา เธอรีบจับเอาเสื้อของตัวเองบนพื้นและเดินหนีเข้าไปในห้องนอน

“ ฮ่า ๆ จะไปไหนล่ะ จะมาทำผมค้างแบบนี้แล้วทิ้งไม่ได้น่ะ “ พูดเสร็จเสี่ยโอมก็เดินตามหญิงสาวเข้าไปในห้อง เขาไม่ลืมปิดประตู ซึ่งครีมหอมที่กำลังใส่เสื้ออยู่พอดีจึงไม่ทันสังเกต เสี่ยโอมเดินเข้าไปใกล้ ๆ พอหญิงสาวหันมาเขาก็อุ้มซ้อนร่างบางขึ้นนั่งบนโต๊ะ กลายเป็นว่าตอนนี้ สะโพกของเธอถูกวางอยู่ที่ระดับเดียวกับเอวของเขา

“ คุณจะทำอะไร! “ ครีมหอมถามด้วยเสียงสั่นกลัว

“ ทำไมวันนี้ผมโทรหาคุณตั้งหลายสาย แต่คุณก็ไม่รับ “ เขาพูดพร้อมใช้มือลูบปอยผมของเธอทัดหูให้

“ ก็โทรศัพท์ฉันมันเปิด… ไม่ได้แล้ว “ ครีมหอมตอบด้วยน้ำเสียงกุกกัก จ้องมองที่ริมฝีปากของชายหนุ่มที่กำลังขยับเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ 

“ ทำแบบนี้ ต้องโดนลงโทษ “ 

“ ห๊า…ย๊า “ ไม่ทันที่จะได้พูดจนจบประโยค ก็โดนกดจูบตรงริมฝีปาก เธอพยายามดันอกของเขาออก แต่ยิ่งดันเขาก็ยิ่งได้ใจ ดูดปากของเธอแรงขึ้น ครีมหอมรู้สึกตัวเบาอีกแล้ว ทำไมทุกเวลาที่เขาจูบเธอ ตัวเธอถึงได้ไร้เรี่ยวแรงเช่นนี้ แขนเล็กเผลอยกขึ้นมากอดคอของเขา เสี่ยโอมแอบยิ้มพอใจเพราะเขาจับความรู้สึกได้ว่า จากที่เธอเคยอยู่นิ่ง ๆ ปล่อยให้เขาจูบ แต่ครั้งนี้หญิงสาวแอบดูดริมฝีปากของเขากลับเป็นพัก ๆ 

“ อือ…อือ “ เสียงอื้ออึงดังออกมาจากตัวเล็กอย่างพอใจ นี้เธอทำอะไรลงไป ทำไมมันควบคุมตัวเองไม่ได้เลย เธอเหมือนต้องคำสาปทุกครั้งไปเมื่อโดนชายหนุ่มจุมพิตมอบรสสวาทนี้ให้

“ อือ…” หญิงสาวเริ่มทนไม่ไหวเธออยากลองเอาคืนด้วยการดูดปากของเขาแรง ๆ บ้าง เมื่อเธอได้ลองทำเธอก็รู้สึกว่าทั้งตัวมันร้อนผ่าว และเมื่อยิ่งได้ยินเสียงอูอี้พอให้จากเขา เธอรู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่บนกองเพริงเลย มันร้อนรุ่มจนอยากจะถอดทุกอย่างออกให้หมดเสียเดี๋ยวนี้

“ อือ..” มือหนาจับขาเรียวทั้งสองขา แล้วยกตัวเธอเข้ามาใกล้ ๆ เขา จนเนื้อตัวส่วนหน้าของพวกเขาชิดกัน มือหนาเอื้อมลงไปหวังเล้าโลมตรงนั้นของเธอ แต่เมื่อเขาสัมผัสโดนสิ่งนั้นหญิงสาวก็สะดุ้ง แล้วผลักอกเขาออกอย่างแรง 

“ อย่า!! “ เธอจับมือข้างนั้นของเขาเอาไว้ แล้วมองหน้าเขาด้วยแววตาอ้อนวอน

“ ฉัน ..ยังไม่พร้อม “ เธอพูดขึ้นมา ถึงแม้ว่าตอนนี้ข้างในของเธอมันจะร้อนรุ่มมีความรู้สึกต้องการไม่ต่างอะไรจากเขา แต่เธอเองก็รู้สึกละอายเกินกว่าที่จะทำสิ่งนั้นลงไป

“ อือ “ เสี่ยโอมมองหน้าเธอด้วยท่าทีผิดหวัง แล้วก็เดินหลีกออกมา จนหญิงสาวที่มองอยู่เริ่มรู้สึกผิด

“ ก็ฉันยังไม่อยากให้คุณทำแบบนั้นนี่ “เธอพึมพำขึ้น ทั้งรู้สึกว่าขนแขนกำลังลุกซู่