ตอนที่ 28 อย่ามายุ่งกับเมียกู!

“ อือ “ ครีมหอมรู้สึกตัว เธอพลิกตัวไปมา ก่อนจะหันไปเห็นเสี่ยโอมกำลังนอนคอตก อยู่บนโซฟาใกล้กัน หมดสภาพเสี่ยโอมแสนเพอร์เฟคไปเลย เธอลุกขึ้นแล้วจับเสาน้ำเกลือเดินไปที่ห้องน้ำ กลับออกมาเขาก็ยังไม่ตื่น

“ วันนี้วันอะไร” ครีมหอมบ่นแล้วรีบค้นหาโทรศัพท์มือถือตามลิ้นชัก โต๊ะข้างเตียงคนป่วย

“ หาเจอแล้ว เฮ้ย!วันนี้วันเสาร์แล้วเหรอ ตายแล้ว พี่เทียนกลับบ้านไปแล้วหรือยังเนี่ย “ครีมหอมปลดล็อคมือถือ ตรวจดูการแจ้งเตือนก็เห็นสายค้างหลายสายจากเทียน เธอจึงรีบกดโทรกลับคืนหาเขา เมื่อหญิงสาวหันหลังกลับคืนมา เธอก็เห็นว่าเสี่ยโอมมายืนประชิดเธออยู่

[“ ฮัลโหลครีม พี่โทรหาตั้งหลายสายทำไมไม่รับ ไอ้หน้าหล่อนั่นมันทำอะไรให้ครีมหรือเปล่า ครีมเป็นอะไรไหม”]

“ กูเตือนมึงไปแล้วไง ว่าอย่ามายุ่งกับเมียกู “เสี่ยโอมดึงมือถือจากครีมหอมไปตอบกลับเทียน แล้วก็กดวางสาย จากนั้นก็เอามือถือของเธอยัดใส่กระเป๋ากางเกงของเขา

“ คุณทำอะไรนะ เอาโทรศัพท์ของครีมคืนมาเดี๋ยวนี้! “ เธอพยายามจะแย่งมันคืนมา

“ ไม่ให้ ถ้าคุณมีมัน แล้วอยากจะโทรหาแต่ไอ้นั่นก็ไม่ต้องมีมันหรอกโทรศัพท์น่ะ ทำไมเหรอครีม คุณชอบมันมากเหรอ “เสี่ยโอมจับที่ต้นแขนของตัวเล็ก

“ โอ๊ย ครีมเจ็บน่ะ” 

“ ก็รีบตอบมาสิ “

“ เออใช่ ครีมชอบพี่เทียน ชอบมา 5 ปีแล้วด้วยพอใจหรือยัง “เสี่ยโอมถึงกับเลือดขึ้นหน้าเมื่อได้ยินแบบนั้น

“ ไม่ได้!! “ เขาจับครีมหอมดันหลังเธอใส่ฝาห้อง

“ โอ๊ย “แต่เขาทำแรงเกินไปจนสายน้ำเกลือนั้นตึง ครีมหอมจึงร้องออกมาด้วยความเจ็บ

“ ครีม “พอเห็นว่าตัวเล็กเจ็บ เขาก็รีบจับที่แขนของเธอด้วยความรู้สึกผิด แต่ครีมหอมกับสะบัดเยื่อใยนั้นออก

“ ช่วยปล่อยครีมไปก่อนได้ไหม ครีมขอร้องละ ขอแค่ 3 วันก็ได้น่ะเสี่ย “ ครีมหอมยกมือไหว้ขอร้องเขาทั้งน้ำตา

“ จะไปไหนล่ะ จะไปพลอดรักกับมันงั้นหรือ “ 

“ มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะ แม่ครีมป่วย ครีมต้องไปหาแม่ขอร้องละ ถ้าคุณปล่อยครีมไป ครีมจะยอมทำตามที่คุณบอกทุกอย่างก็ได้ “ ครีมหอมนั่งคุกเข่าลงต่อหน้าเสี่ยโอม

“ ไม่มีทาง “ 

เช้าวันอาทิตย์ รถเฟอร์รารี่สีแดงขับมาตามถนนดินแดง ที่สองข้างทางเต็มไปด้วยทุ่งนา แต่สุดท้ายรถหรูก็จบที่หลุมโคลนกลับขึ้นมาไม่ได้

“ อ้าวเฮ้ย! เป็นอะไรไปวะ “เสี่ยโอมทุบไปที่พวงมาลัยด้วยความโมโห ทำเอาคนที่นั่งข้าง ๆ ต้องถอนหายใจยาว

“ เห็นมั้ยคะ ครีมบอกแล้วว่าไม่ต้องมาด้วย แล้วแบบนี้วันไหนครีมถึงจะได้ไปเจอแม่สักที” 

“ เอ้า! แล้วใครมันจะปล่อยให้คุณไปกับไอ้พี่เทียนนั่นล่ะ เดี๋ยวก็แอบไปแวะพลอดรักกันกลางทางอีก “ เขายังคงแดกดันเธอไม่เลิก

“ เสี่ยโอม ครีมไม่ได้สำส่อนขนาดนั้นนะคะ เลิกดูถูกกันได้แล้ว “ หญิงสาวหันมาว่าเขาด้วยความไม่พอใจ

“ ถ้าไม่ได้สำส่อนจริง ๆ ก็จำเอาไว้ว่าใครคือผัว แล้วคนที่เธอควรชอบน่ะคือใคร เข้าใจ? “ เขาพูดพร้อมขยับหน้าเข้ามาใกล้ ๆ เธอ ทั้งสองจ้องตากัน

“ เสี่ยอยากให้ ครีมชอบเสี่ยหรือคะ” เธอเผลอพูดคำถามที่สงสัยออกมา หญิงสาววัย 20 ปีกำลังทำให้หัวใจของหนุ่มวัยเลข 3 เต้นไม่เป็นจังหวะ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“ แล้วเราจะไปถึงบ้านแม่คุณได้ยังไงล่ะทีนี้ “ เขารีบเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อน แล้วหันหน้าหนีจากเธอไป

“ คุณนี้มัน “ ครีมหอมถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนที่ร่างของทั้งสองจะวาร์ปมาอยู่บนรถอีแต๋น เสียงตบยุงของเสี่ยโอม ทำเอาครีมหอมหันมามองหน้าเขา แล้วเผลอหัวเราะออกมา

“ คุณขำอะไรมันตลกเหรอ ทำไมยุงมันเยอะขนาดนี้ ช่วยเกาหลังให้หน่อยสิ “ เสี่ยโอมโยกซ้ายโยกขวาหันหลังให้เธอ ส่วนหญิงสาวก็ทั้งขำทั้งยังเกาหลังให้เขาไปด้วย จะรอดไหมเนี่ย

“ ผู้ชายคนนี้เป็นแฟนหนูหรือครีม “ลุงที่ขับรถอีแต๋นถามขึ้น

“ ไม่ใช่นะคะ! “ ครีมหอมปฏิเสธทันที จนเสี่ยโอมหันขวับมาดู

“ ไม่ใช่แฟนครับเพราะว่าเป็นผัวจ้ะ “ เขาตอบให้

“ เสี่ย!! “ 

“ ทำไมอายเหรอ มีผัวหล่อขนาดนี้ยังอาย ว่าไมลุง “ เขาเปรย

“ ใช่ ๆ ถ้าสาว ๆ ในหมู่บ้านเห็นเนี่ย คงจะอิจฉาตาค้างกันเลยละ“ 

“ ไม่ใช่นะลุงมี นี่ลุงจะเลือกเชื่อครีม หรือจะเชื่อเขาที่เพิ่งเจอคะ ?” ครีมหอมพูด แล้วหันหลังให้กับเสี่ยโอม ด้วยความไม่ชอบใจ

“ ฮ่า ๆ ผัวเมียกันก็แบบนี้แหละ มีงอนง้อกันบ้าง แต่ลุงว่า ถ้าแม่หนูรู้คงจะดีใจมากเลยน่ะได้ลูกเขยหล่อขนาดนี้ “ 

“ ลุง หยุดเลยนะคะ” 

“ เอา ๆ หยุดก็หยุด นี่ถึงบ้านพอดี มีข่าวดีเมื่อไหร่อย่าลืมชวนลุงด้วยน่ะ “ ลุงมีจอดรถและหันไปหยอดครีมหอม ที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ เธอรีบลงรถแล้วเดินไปที่บ้าน

“ ฮ่า ๆ ขอบคุณมากนะครับลุงมี “เสี่ยโอมที่เดินตามหลังครีมลงจากรถ ก็ไม่ลืมหันมาขอบใจลุง และเดินตามเมียไป บ้านไม้ทรงสูงมีใต้ถุนที่ใช้เป็นห้องครัวและที่กินข้าว รอบ ๆ เต็มไปด้วยทุ่งนาเขียวขจี 

“ มึงกลับมาทำไม “ ครีมหอมที่กำลังจะเดินขึ้นบันได ต้องหยุดชะงักยืนมองดูคนเป็นแม่ที่ยืนอยู่บนเรือน

“ แล้วนี่ พาผู้ชายที่ไหนมาด้วย “