ตอนที่ 33 น่าอิจฉาเทียน

“ ครีมพี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม “

“ ว่า??” 

“ ทำไมแม่ของเด็กพวกนั้นถึงได้ทำท่าทางรังเกียจครีมของพี่ขนาดนั้น “ คำถามของเขาทำให้ครีมหอมเงียบไป

“ ถ้าไม่สบายใจที่จะบอก ก็ไม่ต้องบอกก็ได้น่ะ “ เขาจึงตัดบทขึ้นมา เพราะกลัวจะเป็นคำถามที่ทำให้เธอไม่สบายใจ

“ ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ พี่ถามก็ดีครีมก็ไม่เคยเล่าหรือระบายเรื่องนี้ให้ใครฟังเหมือนกัน “ ครีมหอมพูดขึ้น เธอทำท่าเหม่อลอยเหมือนกับนึกคิด

“ เรื่องเริ่มตั้งแต่ 3-4 ปีก่อนตอนนั้นครีมอายุประมาณ 16-17 “ 

“ อ้าวครีมหอมมาก็ดี ครูมีอะไรจะบอก “ ครูมนัส ครูหนุ่มหน้าตาดี การงานดี ที่พึ่งย้ายมาสอนที่นี้เขาเป็นที่รักของคนในหมู่บ้าน วันหนึ่งเขาได้มาบอกกับครีมหอมว่า

“ วิชาคณิตเธอได้แค่ 2 คะแนนน่ะ “ 

“ห๊า เป็นไปได้ยังไงคะอาจารย์ครีมนึกว่าครีมทำได้ 8 หรือ 9 ด้วยซ้ำ เพราะครีมมีข้อที่ทำไม่ได้แค่ข้อเดียวเอง “ 

“ ก็คะแนนมันออกมาแล้วนี่ ถ้างั้นเอาอย่างนี้ 5 โมงเย็นของวันนี้ครีมไปหาครูที่ทุ่งนาตาบุญได้ไหม ครูมีวิธีช่วย “ ตอนนั้นถ้าให้พูดแบบไม่เข้าข้างตัวเอง ครีมรู้สึกเลยว่าครูมนัส ไม่ได้เห็นครีมเป็นเพียงลูกศิษย์ จนถึงวันที่เขาเอ่ยปากให้ครีมไปหาที่ทุ่งนาในเวลาที่ไม่ควร

“ แล้วครีมไปเหรอ ?” เสี่ยโอมอุทานขึ้น เพราะแค่ฟังอดีตเขาก็ตกใจและเป็นห่วงเธอแล้ว

“ จะฟังไหมคะ “ หญิงสาวหันไปพูดกับเขา

“ พี่ไม่ขัดแล้ว “  

“ ครีมตัดสินใจไปหาเขาค่ะ “ …เพื่ออยากจะรู้ว่าเขาทำอะไรกับคะแนนของครีม แล้วมันทำให้ครีมได้รู้ว่า วันนั้นเป็นวันที่ครีมตัดสินใจผิดที่สุด วันนั้นมันเป็นหน้าฝนทำให้เวลา 5 โมงเย็น ไม่ต่างอะไรกับ 1-2 ทุ่ม แถมฝนยังตกโปรยปราย ครูมนัสเขาต้องการตัวครีม ตอนนั้นครีมไม่รู้จะเอาตัวรอดอย่างไร ไม่ว่าครีมจะกัดแขน กัดหูของเขาจนเลือดออก เขาก็ไม่ยอมปล่อยครีมไปง่าย ๆ แต่ก็ยังโชคดีอยู่ เพราะก่อนหน้าที่ครีมจะออกจากบ้านไปหาคุณมนัส ครีมได้เจอกับพี่เทียนกลางทาง แล้วครีมก็ได้บอกกับพี่เทียนไว้ว่าตัวเองจะไปหาครู ทำให้พี่เทียนตามมาช่วยครีมไว้ได้ทัน ก่อนที่ครูมนัสจะได้ทำอะไรครีมได้

“ เอ้า! แล้วแบบนี้ครูมนัสก็ต้องเป็นคนผิดไม่ใช่หรือ ครีมเป็นคนถูกกระทำนี่ “ เสี่ยโอมฟังจบก็งง ๆ แล้วถามออกมา 

“ ก็มันยังไม่ได้จบแค่นั้นนี่ค่ะ ครูมนัส ตอนที่ตามครีมกับพี่เทียนออกมา เขาถูกงูเห่ากัดค่ะ แต่ครีมกับพี่เทียนไม่ได้หันหลังไปดูเลยไม่รู้ ทำให้ครูมนัสเสีย ตาบุญเจ้าของนาจึงบอกว่าครูมนัสตายเพราะครีมนัดไปพบที่นั้น “ 

“ แล้วทุกคน ก็เชื่องั้นหรือ ?” 

“ ค่ะ เพราะว่าส่วนใหญ่จะมีแต่ผู้หญิงที่ชื่นชอบครูมนัส แล้วส่วนมาก ผัวของพวกผู้หญิงพวกนั้น ตอนนั้นก็ชอบมาวุ่นวายกับครีม ทำให้คนที่เขาไม่ชอบครีมตั้งแต่แรก ใส่สีตีไข่ทำให้ครีมเป็นคนผิด “ ครีมหอมพูดทั้งน้ำตาซึมออกมา

“ แล้วครีมไม่ได้บอกความจริงไปหรือ!? “ 

“ ตอนแรกครีมไม่กล้าบอก คนแรกที่ครีมบอกคือแม่ ทำให้ครีมรู้ว่า ขนาดแม่ตัวเองยังไม่เชื่อเลย แล้วคนอื่นจะเชื่อได้อย่างไร ครีมก็เลยไม่พูดมันออกมา แต่อย่างน้อยก็มีพี่เทียนที่รู้แล้วก็คุณตาที่เชื่อครีม ครีมก็พอใจแล้ว “ เธอพูดแล้วยิ้มจาง ๆ รู้สึกโชคดีที่ผ่านมันมาได้ 

“ อย่างนี้สินะ ถึงทำให้ครีมกับเทียนสนิทสนมกัน “ เสี่ยโอมพูด

“ ใช่ค่ะ เพราะตั้งแต่วันนั้น ที่คุณตารู้เรื่องว่าครูมนัสจะทำร้ายครีม คุณตาก็ฝากครีมให้พี่เทียนช่วยดูแล ไปเรียนด้วยกัน พี่เทียนคอยช่วยเหลือครีมทุกเรื่องเราก็เลยสนิทกัน จนกระทั่งพี่เขาเรียนจบเราถึงไม่ได้ติดต่อกันอีก “ ครีมหอมพูดด้วยท่าทีเฉย ๆ แล้วก็ยิ้มอ่อนให้กับเสี่ยโอมเล็กน้อย

“ น่าอิจฉาเทียนน่ะ ที่ได้ดูแลครีมตั้งแต่เด็กแต่น้อย ถ้าครีมไม่ต้องมาใช้หนี้ให้พี่ป่านนี้คงจะคบกับเทียนแล้วใช่ไหม “ เสี่ยโอมถามออกมาด้วยท่าทีน้อยใจ แล้วรอลุ้นฟังคำตอบจากปากหญิงสาว

“ ครีมว่าเราเลิกคุยเถอะค่ะ กินข้าวกันต่อเถอะจะคุยยาวกันไปทำไม “ แต่หญิงสาวกลับบ่ายเบี่ยงที่จะตอบแล้วก้มน่ากินข้าวต่อ

“ เสี่ยจะนอนชุดนี้จริง ๆ ดิ” ครีมหอมตาเบิกกว้างมองไปยังร่างสูงที่ใส่เพียงบ๊อกเซอร์ผืนเดียว

“ ทำไมเหรอ มันไปยั่วใจครีมหรือไง?” เสี่ยโอมเดินเข้ามาเกาที่คางของหญิงสาว ครีมหอมจริงรีบสะบัดมือของเขาออก

“ บ้าน่ะ!! จะนอนแล้ว” พูดจบเธอจึงรีบขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วหันหลังให้กับเขาทันที

“ โธ่ ไม่รู้สึกร้อนวูบวาบอะไรเลยเหรอครีม “ เสี่ยโอมพูด เขายืนเท้าเอวแล้วมองต่ำดูตัวเองจากนั้นก็ส่ายหัวไปมา ก่อนที่จะขึ้นไปนอนข้าง ๆ หญิงสาวบนเตียง

“ ทำไมถึงนอนไม่หลับแบบนี้ “ ครีมหอมที่กึ่งหลับกึ่งตื่นหันหน้ามาทางเสี่ยโอม เธอจ้องที่ตัวเขาซึ่งกำลังนอนตะแคงมาทางนี้

“ ก็หุ่นดีจริง ๆ แหละ สมคำร่ำลือ “ ครีมหอมที่เพิ่งจะได้สังเกตร่างกายของเขาเต็มตาก็วันนี้ เธอลากสายตาตั้งแต่เนินอกนูน ๆ ไล่ลงมาตามเนื้อ 6 ก้อน จนมาสะดุดอยู่ที่ ที่เดียวที่เขาปกปิดมันไว้ เจ้างูยักษ์สีชมพูตัวนั้นยังคงติดตาเธอ บ้าจริงนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่นะ แต่ว่าอยากรู้จังว่าเวลามันหลับ ตัวมันจะโตเหมือนตอนตื่นมั้ยนะ!?

“ แกคิดบ้าอะไรอยู่เนี้ย “