“ เฮ้ย เราคิดถูกแล้วใช่ไหม “ พอเอกเดินออกไปคิตตี้ก็นั่งหน้ายุ่งลงที่เตียง
ก่อนจะมีสายเรียกเข้าจากเบอร์แปลกดังขึ้น
“ ใครวะ ?” ถึงจะสงสัย แต่เธอก็กดรับ
[“ ฮัลโหลคิตตี้ คิดอะไรอยู่ถึงได้ไปกับไอ้เอก” ] ปลายสายทักทายคิตตี้ก็จำได้ทันทีว่าเป็นใคร
“ อีครีม แกจะโทรมาทำไม หรือกลัวว่าฉันจะได้ดีไปกว่าแก ฉันบอกให้น่ะ รีสอร์ทของพี่เอกน่ะ ทั้งสวยทั้งหรู ฉันว่าเขาต้องรวยกว่าเสี่ยโอมของแกแน่ “
[“ แต่ไอ้เอกมันเป็นคนไม่ดีน่ะ มันไม่จริงจังกับคิตตี้หรอก คิตตี้อย่าไปหลงกลมัน เชื่อฉันสักครั้งเถอะ “] ปลายสายพูดด้วยเสียงจริงจังจนทำให้คิตตี้เองก็เอะใจ ไป แต่ด้วยความอิจฉามันบังตา เธอก็เลยไม่สนใจ
“ กลัวฉันได้ดีกว่าก็ว่ามาเถอะ “
ตุ๊ด ๆ
“ อ้าวตัดสายใส่เลยเหรอ “ ครีมหอมที่ตอนนี้นั่งอยู่บนดาดฟ้า จ้องไปที่โทรศัพท์ เธอกดโทรหาน้องสาวอีกครั้ง
“ ปิดเครื่อง โธ่คิตตี้ แล้วแบบนี้มันจะเป็นแบบไหนต่อล่ะ ใจไม่ดีเลย “ คนบ่นได้แต่ทำหน้าคิดไม่ตกถึงคิตตี้จะไม่เคยดีกับเธอ แต่ถ้าคิตตี้เป็นอะไรไป พ่อกับพี่เคเปอร์ก็คงจะเสียใจแย่
“ ครีมหอม “ เสี่ยโอมที่หายปวดจากการโดนถีบแล้ว เขาจึงเดินขึ้นมาหาร่างบาง เขาเรียกชื่อเธอซะดังจนครีมหอมสะดุ้ง
“ ตามขึ้นมาทำไมคะ “
“ ทำไม แล้วต้องทำยังไง ครีมถึงจะดีกับพี่ “ เสี่ยโอมตั้งคำถาม ครีมหอมจึงมองต่ำไปที่เขา
“ ก็ถ้า เสี่ยจะเปลี่ยนทุกอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นใช้ก็ควรจะเปลี่ยนมันด้วย เพราะครีมไม่อยากใช้อะไรร่วมกับใคร “
“ งั้นหรือ หวงพี่ล่ะสิ” คนพูดทำทีเข้าข้างตัวเอง แต่พอน้องตอบกลับก็ถึงกับหน้าเหวอ
“ รังเกียจต่างหาก “ พูดจบครีมหอมก็เดินหนีไปอีก
“ เฮ้อ เกิดมาไม่เคยต้องมาตามเอาใจผู้หญิงแบบนี้เลย แล้วน้องมันไม่ดีตรงไหน “ เสี่ยบ่น ๆ พร้อมกับมองต่ำดูตัวเอง
“ ของดีนะเนี่ย ก่อนจะได้มาเท่านี้ “ เขาพูดแล้วก็เดิมตามตัวเล็กลงไป
“ เสี่ย พี่หนึ่งให้ผมเอาเอกสารมาให้ พร้อมฝากบอกว่าพรุ่งนี้มีประชุมด่วนแต่เช้านะครับ “ พอเดินลงมา ลูกน้องที่คฤหาสน์ ก็เดินเข้ามาพร้อมกับเอกสาร
“ เออขอบใจ “ เขารับเอกสารจากลูกน้องก่อนจะเปิดมันและเดินไปที่ห้องทำงาน
“ ปล่อยให้อยู่คนเดียวก่อนก็แล้วกัน “ แต่ก่อนจะเข้าไปในห้องทำงาน ก็ไม่ลืมเหลือบมองดูครีมหอมในห้องนอนอย่างรู้สึกเสียดาย
22:58 น
เสี่ยโอมนั่งหาวนอนอยู่ที่โต๊ะทำงาน หลังจากทำงานเสร็จ เขาก็ลุกบิดขี้เกียจไปทีนึง
“ กว่าจะเข้าใจ ใครเป็นคนร่างเอกสารวะ เดี๋ยวจะเรียกมาเทศน์ให้หูดับเลย “ เขาบ่นแล้วเดินไปที่ห้องนอน จึงเข้ามาเห็นว่าครีมหอมกำลังหลับหันข้างให้เขาอยู่ เสี่ยโอมเลยว่าจะยื่นมือไปกอดน้องหวังชาร์จแบต แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อ
“ ถ้าคุณแตะตัวครีม โดยที่ครีมไม่ได้อนุญาต ครีมจะไม่คุยกับคุณอีกเลย “
“ ยังไม่นอนอีกเหรอเนี่ย “ แต่พอเขาถามเธอกลับ เธอก็เงียบ เขาจึงทำได้เพียงเอามือมากอดตัวเองไว้
วันต่อมาบริษัทศิลาทรัพย์
“ เกิดอะไรขึ้น ทำไมพนักงานพากันเดินออกมาจากห้องประชุม “ เสี่ยโอมที่พึ่งมาถึงบริษัท เห็นพนักงานและลูกค้าที่มารอ เดินออกมาจากห้องประชุม ทั้งที่การประชุมยังไม่ได้เริ่ม คนมาใหม่แบบเขาจึงรีบเดินไปถามกับลูกน้องคนสนิท
“ พอดีระบบไฟตรงนั้นมันช็อตน่ะ กำลังเรียกช่างมาดู เลยว่าจะย้ายคนไปประชุมอีกฟากหนึ่ง จะได้ไม่ร้อน” เสี่ยโอมได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้า แล้วจึงเดินนำพนักงานไปที่ห้องประชุมอีกฟากหนึ่งของบริษัท เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
หลังจากประชุมเสร็จแล้วเสี่ยโอมก็มายังชั้นล่าง เพื่อมาดูระบบไฟที่ช็อตด้วยตัวเองเพราะซ่อมตั้งนานแล้วไฟก็ยังไม่มาเสียที ทำให้พนักงานฟากซ้ายของบริษัทไม่ได้ทำงาน แต่มันกลับทำให้เขามาพบหน้ากับ ไอ้มารหัวใจที่มาเป็นหัวหน้าช่างไฟอยู่ในตอนนี้พอดี
“ อ้าวไอ้ช่างยนต์นี่แกเป็นช่างไฟด้วยเหรอ “ พอเทียนหันมามองเขา เขาก็รีบทักทายทันที
“ ครับ คุณคงจะเป็นเจ้าของบริษัทนี้ใช่ไหม “ เทียนหันมาพูดกับเขา ด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก
“ ก็ใช่น่ะสิ ว่าแต่พวกคุณทำงานกันยังไง ซ่อมมาเป็นชั่วโมงแล้ว ยังไม่เสร็จ พนักงานของผมต้องได้ทำงานน่ะ “ เสี่ยโอมพูดพร้อมกับยกแขนขึ้นมาดูนาฬิกาหรูบนข้อมือ
“ ก็มันพังหลายที่ก็ต้องเช็คให้ละเอียดก่อนเปิดไฟ คุณไม่ได้รู้วิชาการด้านนี้ก็ไม่ควรมาว่าแบบนั้น “ เทียนพูดตอบกลับอย่างมีสติ
“ ผมก็ไม่คิดว่าครีมหอม จะชอบคนแบบคุณลงได้ตั้งหลายปี “ เสียโอมที่ยังเคืองเรื่องนั้นกอดอก และพูดประโยคนี้ออกมาเบา ๆ แต่เทียนกลับได้ยิน
“ คุณไม่ควร มาพูดถึงครีมแบบนี้ เพราะมันเหมือนกับดูถูกในเมื่อครีมตัดสินใจกลับไปหาคุณ คุณก็ควรถนอมใจครีมและผมขอบอกตรงนี้เลย ว่าถ้าวันไหนคุณทำให้ครีมเสียใจ ผมคนนี้แหละ จะไปเอาครีมคืนมา แล้วคุณจะไม่มีสิทธิ์ในตัวเธออีก” แท่งเทียนพูดด้วยท่าทีจริงจัง แล้วหันไปหิ้วถุง เครื่องมือช่างตามลูกน้องเข้าไปในห้อง
เสี่ยโอมก็ยิ้มมุมปาก เพราะถ้าเทียนพูดแบบนี้ ก็แสดงว่าครีมหอมไม่ได้เลือกเทียนตั้งแต่แรก ยังไงซะตอนนี้เขาก็คือผู้ชนะ ถึงเธอจะไม่ได้บอกว่ารักเขา แต่เธอก็เหมือนกับลูกไก่ในกำมือของเขานั่นแหละ ไม่มีทางหนีไปไหนได้
เพนท์เฮ้าส์“ เข้าไปไม่ได้นะครับ เสี่ยโอมไม่ได้อยู่ “ การ์ดที่อยู่หน้าประตูได้ยืนขวางทางผู้หญิงคนนั้น มีมี่“ ทำไมจะเข้าไม่ได้ ฉันเป็นเมียเสี่ยโอมน่ะ วันนั้นพวกแกก็เห็นอยู่นิ“ มีมี่เถียงสุดใจ ยังไงเธอก็จะเข้าไปให้ได้“ ไม่ได้ครับถ้าเสี่ยไม่อยู่ คนนอกแบบคุณก็ห้ามเข้าครับ” การ์ดยังคงปฏิบัติตามหน้าที่จนครีมหอมที่ได้ยินเสียงโวยวายจึงเดินออกมาดู“ แล้วอีนี่เป็นใคร มันเข้ามาอยู่ในนี้ได้อย่างไร!“ แต่พอมีมี่มองเห็นครีมหอม เธอก็รีบถามขึ้นด้วยความไม่พอใจ“ อ๋อ หรือมึงคือครีมหอมที่ เสี่ยชอบพูดถึง ตายแล้ว นึกว่าเสี่ยเบื่อแล้วเขี่ยมึงทิ้งแล้วเสียอีก แต่ดูจากสภาพแล้วคงอยู่ได้อีกไม่นาน ”มีมี่มองครีมหอมตั้งแต่หัวจรดเท้า ด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม“ คุณพูดว่าฉัน แล้วตัวเองคุณล่ะเป็นใคร ดูจากสภาพของคุณแล้ว ฉันว่าคงโดนเสี่ยเบื่อ เขี่ยทิ้งไปตั้งนานแล้วใช่มั้ยคะ?“ ครีมหอมพูดใส่มีมี่แบบเน้น ๆ จนยายนั่นเริ่มปรี๊ดแตกเพราะรับความจริงไม่ได้“ ตาย มึงกล้าดียังไง มาพูดแบบนี้กับกู วันนั้นมึงก็เห็นแล้วนี่ ว่าเสี่ยโอมยังคงติดอกติดใจในตัวกูอยู่ ”ครีมหอมถึงกับพูดไม่ออก เพราะเมื่อคิดเห็นเรื่องวันนั้น เธอก็รู้สึกจุกอกขึ้
“ ทะลึ่งละ “ เธอรีบต่อว่าเขา“ ไม่น่า ว่าแต่ว่า วันนี้ไม่อยากขี่ม้าเหมือนวันนั้นเหรอ “ เขาเอาหน้าเข้ามากระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูเธอ แต่เธอกลับรีบตอบเขาเสียงดัง“ ไม่มีทาง!! “เธอรีบปฏิเสธอย่างทันควันจนเสี่ยโอมขมวดคิ้ว“ ทำไมล่ะ ทำไมถึงไม่ได้ “ เขาถามขึ้นอย่างอแง“ ครีมจะไม่ยอมให้ไอ้นั่น ”เธอมองต่ำ “ของเสี่ยมาโดนตัวครีมเร็ว ๆ นี้แน่ “ “ มันทำไมอ่ะ ”เขาก็ถามเธอกลับอย่างสงสัย“ ก็อยากเอาไปใช้กับคนอื่นเองนี่ เพราะฉะนั้น อย่าเอามันมาใกล้ครีม! “ครีมหอมพูดไปแล้วก็เดินหนี เสี่ยโอมจึงทำได้แค่ยืนงง นึกว่าวันนี้เขาจะได้มีแรงเสียอีก“ เอายังไงดีว่ะ ทำอย่างไรครีมถึงจะคืนดีกับกู พวกมึงช่วยกูคิดหน่อยสิ “เสี่ยโอมหนีมา วิดิโอคอลกลุ่มกับเพื่อน ๆ อยู่บนดาดฟ้าทั้งบ่นทั้งตัดพ้อ ที่ตัวเล็กของเขาไม่ยอมให้แตะต้อง[“ ฮา ๆ ก่อนที่จะให้พวกกูช่วยน่ะ มึงต้องตอบคำถามของพวกกูก่อน ” ไนยะหัวเราะขึ้น ก่อนจะส่งชิกให้พลอยเจนรับช่วงต่อ“ คำถามอะไรของพวกมึง “[“ มึงรักครีมหอมแล้วใช่ไหม ”] สองเสียงประสานกันขึ้นพร้อมเพียงอย่างรู้งาน จนหน้าจอของหนึ่งเดียวที่นั่งอยู่กับจีนเน่ถึงกับยิ้ม และมีเสียงหัวเราะออกมาเบา ๆ “ ทำไมพวกมึงถึ
“ นี่เราเป็นลูกหนี้จริงเหรอ “เธอบ่น แต่ก็แอบอมยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วรีบเดินออกไปข้างนอก“ ตื่นแล้วหรือคะคุณครีมหอม เสี่ยฝากบอกว่าเดินทางแล้วนะคะอีก 2-3 วันจึงจะกลับ” แม่บ้านที่ยืนรออยู่ที่โต๊ะกินข้าวบอกต่อเธอ ครีมหอมจึงพยักหน้ารับรู้ และนั่งลงเพื่อจะกินข้าวด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายนิดหน่อย ที่ต้องอยู่แต่ในเพนท์เฮ้าส์แบบนี้“ เซอร์ไพรส์ “ แต่แล้วเธอก็ยิ้มออกเมื่อได้ยินเสียงของคนที่คุ้นหู“ พี่จีน ” ครีมหอมลุกจากเก้าอี้เพื่อชะโงกหน้ามองจีนเน่ ที่เดินเข้ามาให้ชัด ๆ “ ใช่แล้วพี่เอง 2-3 วันนี้พี่จะมาอยู่เป็นเพื่อนครีมเองน่ะ “จีนเน่ยิ้มให้กับครีมหอม คนน้องก็ยิ้มตอบอย่างดีใจ อย่างน้อยเสี่ยก็หาเพื่อนให้เธอก่อนจะไป“ ถ้าทั้งสองคนไปอยู่กับครีมแล้ว อย่าลืมหลอกถามครีมให้ด้วยน่ะ ทำให้น้องใจอ่อนให้ได้ยิ่งดี[“ โธ่เอ้ย ทำน้องงอนเอง แต่กลับให้เพื่อนไปช่วยง้อเนี่ยน่ะ “ ]พลอยเจนบ่น[“ ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวจะถามน้องให้ว่าคิดยังไงกับโอมกันแน่ ”]ส่วนจีนเน่ก็ตอบคืนมาอย่างไม่ติดขัด“ ฝากกันด้วยน่ะ “ ในห้องนั่งเล่นของเพนท์เฮ้าส์“ นั่งเหม่อจังเลยครีม คิดถึงเสี่ยโอมเหรอ ““ ใช่ค่ะ เอ้ย ไม่ใช่ ” ครีมหอมรีบหันไปปฏ
“ เฮ่ย ไอ้โอมมันโทรมาทำไมวะ “ เหมือนคนมีหูตาทิพย์ เสี่ยโอมโทรมาได้จังหวะพอดี จนสามสาวลุกลี้ลุกลนไปไม่ถูก จีนเน่รีบดึงเอาโถเหล้า ในมือครีมหอมไปซ่อนไว้หลังโซฟาอย่างรู้งาน ก่อนส่งชิกให้พลอยเจนกดรับสาย[“ เฮ้ยเจน มึงไปหาครีมหรือยังวะ ”]พอพลอยเจนกดรับ ปลายสายก็รีบถามหาตัวเล็กของเขาทันที“ เออ กูเพิ่งมาถึงเนี่ยแหละ มึงมีอะไร กลัวว่ากูจะไม่มาหาน้องขนาดนั้นเลยเหรอ “ พลอยเจนทำทีพูดดุ ๆ ใส่เพื่อน เพื่อกลบเกลื่อนพิรุธเรื่องโถเหล้า[“ ไม่ มึงให้กูคุยกับครีมหน่อยสิ “]“ อ้าว แล้วทำไมมึงไม่โทรหาน้องเลยวะ ”[“ ก็น้องรับไหมล่ะ เร็วหน่อย “]“ เออ ๆ ครีม ” พลอยเจนรีบหันกล้อง แล้วยื่นโทรศัพท์ไปให้ครีมหอมที่นั่งอยู่ตรงหน้า ถึงแม้ครีมหอมจะมีท่าทีไม่อยากคุย แต่ก็โดนสองสาวยัดเยียด ให้เอามือถือไปอยู่ดี[“ ครีมยังไม่หายงอนพี่อีกเหรอตัวเล็ก “]เสียงสองของเสี่ยโอมดังขึ้น เมื่อคนในสายเป็นหน้าเมีย เล่นเอาสองสาวที่ได้ยินถึงกลับมองหน้ากันอย่างหมั่นไส้ ครีมหอมเห็นแบบนั้น จึงขอตัวออกมาคุยต่อข้างนอก“ คุณก็รู้ ว่าครีมไม่อยากคุยด้วย ยังจะดื้อโทรมาอีกนะคะ”[“ ก็คนมันคิดถึงนี่ ครีมน่ะใจร้าย ไม่ยอมคุยกับพี่“][“ เสี่ยโอมมา
“ ครีม ถ้ารู้สึกรัก ก็รักไปเถอะ เก็บเกี่ยวความสุขที่สามารถเก็บได้ในตอนที่ยังมีกันอยู่ ส่วนอนาคตจะเบื่อหรือจะเกลียดกัน มันก็เป็นเรื่องของอนาคต ดีกว่ามานั่งเสียดายทีหลังว่าไม่เคยลองรักกับคนนี้ ““ อือ ครีมจะไปลองคิดดูก็ได้ค่ะ ”คนน้องตอบกลับพี่สาวอย่างไม่มั่นใจ จนพลอยเจนเอาฝ่ามือมาทาบลงที่บ่าของเธอ“ โอ้ย จะคิดอะไรให้มันเยอะ ใช้ใจสินำทางน่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะพาไปซื้อของมาแต่งห้อง รอเสี่ยโอมของน้องครีมกลับมาเนอะ “ พลอยเจนพูดด้วยท่าทีตื่นเต้น“ ทำไมต้องแต่งห้องคะ ”แต่ครีมหอมกลับถามกลับด้วยความสงสัย“ อ้าว นี่ครีมไม่รู้เหรอ วันที่โอมมันจะกลับมาเนี่ย ตรงกับวันคล้ายวันเกิดครบรอบ 30 ปีของมันพอดีเลยน่ะ “ครีมหอมฟังแบบนั้นแล้วก็ทำท่าว่าเข้าใจ“ วันเกิดงั้นเหรอ แล้วแบบนี้ครีมจะให้ของขวัญอะไรกับเสี่ยดีคะ “ ครีมหอมเริ่มมีสีหน้าคิดหนัก ถ้าจะซื้อนั่นนี่ให้ ก็ไม่รู้ว่าเสี่ยโอม จะจับไปใช้ไหม เพราะเธอก็มีเงินไม่มาก พอที่จะซื้อของแบรนด์เนมให้เขาเสียด้วย แต่ถ้าจะใช้บัตรเครดิตที่เขาให้ไปซื้อของขวัญให้เขา มันก็คงไม่ดีมั้ง เธอหันไปมองพลอยเจนเพื่อจะขอคำปรึกษา แต่คนโดนมองกับจ้องกลับมาด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ “ ของข
บนดาดฟ้าของเพนท์เฮ้าส์ ปาร์ตี้บาร์บีคิวขนาดเล็กได้ถูกจัดขึ้น แต่เสี่ยโอมเจ้าของวันเกิด กลับนั่งอยู่ที่โซฟาสีแดงกับตัวเล็กของเขา ไม่ยอมไปสนุกกับเพื่อน“ เสี่ย ไม่ไปสนุกกับเพื่อนเหรอคะ ทำไมถึงมานั่งเฝ้าครีมอยู่ตรงนี้ “ ครีมหอมหันมาพูดกับเสี่ยโอมของเธอ เมื่อรู้สึกว่าเขาเอาแต่จ้องหน้าเธอนานเกินไปแล้ว“ ไม่ละ กว่าครีมจะให้พี่เข้าใกล้ พี่ต้องเก็บความสุขให้สาแก่ใจก่อนสิ” เขาโน้มตัวไปกอดร่างบางแน่น จนครีมหอมต้องแอบหยิก ให้เขาหยุด“ โอ๊ย ครีมยังไม่ได้อีกเหรอ “เขาบ่นออกมา“ ไม่อายเพื่อนบ้างหรือคะ เราไม่ได้อยู่กันสองคนน่ะ ” ครีมหอมกัดฟันพูดใส่เขา ที่กำลังมองมายังริมฝีปากของเธอ เมื่อเขาได้ยินแบบนั้นก็มองไปยังเพื่อน ๆ “ ถ้าอย่างนั้น ให้พี่ไปไล่พวกมันกลับเลยไหม“ เขาทำท่าจะลุกออกไป“ จะบ้าหรือ ” ครีมหอมจึงรีบดึงแขนของเขาเอาไว้“ พี่ล้อเล่นน่ะ ว่าแต่ทำไมพี่ไม่เห็นครีมดื่มเลย “ เขาพูดแล้วมองไปที่แก้วของเธอ“ ก็ครีมไม่อยากโดนเสี่ยมอมอีกไงคะ ” เธอก็ตอบ เล่นเอาเสี่ยโอมอมยิ้ม“ พี่ไปมอมครีมตอนไหนกัน “ เขาก็ทำเป็นตีเนียนไม่รู้ไม่ชี้“ อย่ามาทำเนียนเลย ครีมไม่หลงกลคุณอีกหรอก ” เธอบอกแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น
“ ครีม!! “ ตื่นเช้ามาไม่เห็นเมียนอนข้าง ๆ เสี่ยโอมก็รีบลุกพรวดพราด ลงจากเตียงมาใส่กางเกง เขารีบเดินออกมาก็เห็นว่าครีมหอม กำลังต้มโจ๊กอยู่ในครัว มุมปากของเขาเผยยิ้มแล้วเดินเข้าไปหาเธอ“ ครีมทำไมตื่นเช้าจัง พี่ตกใจหมดเลยนึกว่าครีมหนีพี่ไปแล้ว ”“ ครีมแค่หิวข้าว ก็เลยลุกมาหาอะไรกินก็เท่านั้นเอง “ ครีมหอมจับหม้อข้าวต้มสีขาว เดินผ่านหน้าของเขามาวางไว้ที่โต๊ะ เสี่ยโอมเห็นก็รีบเข้าไปกอดเอวออเซาะเมีย“ ถ้าอย่างนั้นเรากินอิ่มแล้วกลับไปนอนต่อไหม ” ครีมหอมฟังเช่นนั้นแล้วก็กระตุกคิ้วยกสูง รู้สึกทะแม่งทะแม่งในหัว เธอจึงจับทัพพีขึ้นมาชี้หน้าเขา จนเสี่ยโอมต้องรีบคลายกอดออกห่าง“ ได้คืบจะเอาศอกหรือคะ ครีมยังไม่ลืมน่ะ เรื่องคุณกับผู้หญิงคนนั้นนะ “เธอเอาเรื่องนั้นมาขู่ ก็เมื่อคืนเขาทำไปหลายรอบแล้วนี่ ทำไมยังจะมาชวนทำอีก บ้าที่สุด คนอะไรเหนื่อยไม่เป็นหรือไง“ โหก็ลืม ๆ มันไปซะสิครีม ” เสี่ยโอมพยายามพูดออดอ้อน“ อย่ามาพูดเลย ที่ครีมยอม เพราะครีมไปไหนไม่ได้หรอกน่ะ กลับไปใส่เสื้อได้แล้ว ซิปกางเกงก็ไม่รูด “ เธอว่าหลังจากสังเกตเขามาสักพักแล้ว“ รูดทำไม เดี๋ยวก็ต้อง…” “ ไปใส่เสื้อเดี๋ยวนี้!! “ เธอพูดเสียงดัง
“ จริงหรือ ครีมรักพี่ไหมล่ะ? “ “ ถ้าไม่รักใครเขาจะกลับมาหาคะ พูดมาได้ เอะ!! “ หญิงสาวรู้สึกเอะใจ จึงลืมตาหันหน้ามองคนที่นอนอมยิ้มอยู่“ เสี่ยหลอกครีมเหรอ !! “ เธอรีบลุกขึ้นนั่ง“ บ้า หลอกอะไร พี่ก็แค่ยืนกินลมชมวิว ครีมนั่นแหละคิดเองเออเอง” เขาบอก ครีมหอมจึงหันไปที่ระเบียงแล้วเห็นว่าตรงนั้นมันยังมีพื้นซีเมนต์ต่อออกไปอีก ไม่ใช่ที่โล่งแบบที่เธอคิดตอนแรก “ ฮ่า ๆ ถ้าครีมไม่เข้าใจผิดพี่คงจะไม่รู้สินะ ว่าครีมคิดยังไงกับพี่ “ เสี่ยโอมยิ้มออกมาปนขบขันนิดหน่อย ครีมหอมทำหน้าไม่ชอบใจด้วยความโมโหจึงตีไปที่อกของเขา“ โอ๊ย ดุยิ่งกว่าเสือ กัดได้น่ะ แต่” เขาพูดเว้นวรรคทำให้ครีมหอมหยุดการกระทำ จ้องหน้าเขาเพราะอยากรู้ว่าเขาจะพูดอะไรต่อ“ แต่ต้องกัดข้างล่าง “ พูดแล้วก็ก้มมองต่ำ“ ทะลึ่ง!! “ “ โอ้ย “ ก็เลยโดนครีมหอมฟาดไปที่อกหลายที“ ครีมนั่นแหละ คิดอะไรอยู่ ข้างล่างที่พี่หมายถึงคือขา หน้าท้อง หรือครีมคิดว่าพี่หมายถึง “ เขาพูดด้วยท่าทีกวน ๆ “ พอเลย ครีมไม่คุยด้วยแล้ว “ ตัวเล็กลุกจะเดินหนี แต่เสี่ยโอมก็รีบลุก ตามไปกอดรั้งน้องไว้“ เอะ! แขนเสี่ย? “ จึงทำให้เธอสังเกตเห็นว่าที่แขนของเขาเป็นรอยถลอก หญิงสาว
แก๊ก เสียงเปิดประตูดัง ร่างบางที่นอนเล่นจนเผลอหลับรีบดีดตัวลุก“ ใครนะ? “ เธอร้องถามไปก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเดินออกมาดู “ เสี่ย! ครีมตกใจหมดนึกว่ากลับไปแล้ว“ เธออุทานเมื่อเจอเขายืนอยู่“ เสี่ยแค่ไปหาซื้อของมาน่ะ “ เขาบอกพร้อมยื่นถุงสีดำให้เธอ ครีมหอมรับมาแล้วเปิดดูก็ต้องตาเหลือกโผนในถุงที่เขายื่นให้มีถุงยางอนามัยในนั้นตั้งยี่สิบกว่ากล่อง “ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หนูไม่มีเรียนสินะ “ เขาพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ ครีมหอมขนลุกซู่ ให้ตายสิเขาเหมือนเสือที่อดเนื้อมาหลายปีเลย เขาจะขย่ำเธอมั้ยเนี้ย“ แต่นี่มันดึกแล้ว เรานอนกันก่อนเถอะนะคะ ครีมง่วงแล้ว “ เธอที่เริ่มกลัวจึงเปลี่ยนเรื่อง เสี่ยโอมเหลือบมองเธอแล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้น“ โอ้ย ๆ “ เขาร้องโอดโอยออกมาเหมือนเจ็บปวดมาก ครีมหอมก็รีบคุกเข่าลงมาดูเขา“ เสี่ย เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ ไปทำอะไรมา ไปหาหมอไหมคะ อ๊า“ หญิงสาวเผลอร้องครางออกมาเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นของเธอ“ เสี่ย? “ “ ไม่ต้องไปหาหมอหรอก เพราะไม่มีใคร รู้จักร่างกายพี่ดีเท่าหนูอีกแล้ว “ เขาพูดจบก็จับตัวเธอให้มานั่งที่ตักของเขา “ เสี่ย หลอกหนูเหรอ“ เธอกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่า
โรงแรมเสี่ยโอมเดินมาส่งครีมหอมจนถึงหน้าห้องพัก “ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วนอนเสียน่ะตัวเล็ก “ มือหนาเอื้อมขึ้นยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่โดนตัวเล็กจับห้ามไว้“ จะไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ “ เขาหันมาพยายามกลั้นยิ้ม“ อืม หนูจะได้รีบพักผ่อนไง หรือว่าครีมอยากจะได้อะไรหรือเปล่า “ ครีมหอมมองคนพูดสีหน้าบูดบึ้ง นี้เขาชินชากับการที่เธอไม่ให้แตะต้องไปแล้วเหรอ“ แล้วเสี่ยจะไปนอนที่ไหน จะทิ้งหนูให้นอนคนเดียวเหรอคะ” เธอพูดกับเขาเสียงออดอ้อน “ ก็พี่เห็นว่าครีมเหนื่อย พี่ก็เลยไม่อยากจะกวนแล้ว “ เขายังคงตีเนียนแกล้งน้องต่อ“ แต่หนูอยากให้กวน “ “ ห๊ะ “ “ ครีมหมายถึง เสี่ยเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อย่ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวครีมจะยอมให้นอนที่เตียงด้วย “ เธอพยายามพูด พร้อมกับส่งชิกทางสายตาเพื่อบอกเขา คนฟังได้ยินก็เผยยิ้มปนขันออกมา“ แต่ถ้าให้พี่นอนบนเตียงด้วย พี่จะไม่นอนเฉย ๆ นะครับ “ ครีมหอมเผยยิ้มอาย ๆ ให้เขา“ ก็ไม่เป็นไรมั้ง หมั้นไว้แล้วนิ ครีมไม่อยากนอนคนเดียวแล้วค่ะ คืนนี้เสี่ยนอนกับครีมนะคะ “ เธอพูดเสร็จก็ก้มหน้า นี้เราพูดอะไรออกไป เธอคิดก็นึกอาย แต่จะให
เสี่ยโอมก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ“ เสี่ยโอม .” “ พี่รู้ว่าที่ผ่านมาทุกอย่างในอดีตของพี่มันทำให้ครีมเจ็บปวด รวมถึงความเอาแต่ใจอยากได้ครีมในตอนแรกด้วย แต่ตอนนี้พี่รักครีมจริง ๆ น่ะ ครีมยอมให้พี่ชดใช้ให้ครีมได้มั้ย “ คนพูดยกแหวนขึ้นมาต่อหน้าเธอ“ พี่ขอชดใช้ด้วยคำสัญญาว่าจะอยู่รักและดูแลครีมไปตลอดชีวิตของพี่เลย จนกว่าพี่จะตายไปจากโลกนี้ “ “ เสี่ยอย่าพูดเรื่องตายได้มั้ย ครีมเคยจะเสียเสี่ยไปรอบหนึ่งแล้ว ครีมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก “ “ ถ้าอย่างนั้นครีมคงต้องมาเป็นเมียพี่ มาดูแลพี่แล้วละสิ เพราะถ้ามีครีมอยู่ข้าง ๆ พี่ พี่คงจะอายุยืนยาวเป็นพันเป็นหมื่นปีแน่นอน “ คำพูดที่แสนจะโอเวอร์ของเขาได้ทำให้ครีมหอมยิ้มออกมา เธอมองเขาด้วยความซาบซึ้ง ในสายตาเขาคงเห็นเธอเป็นยาวิเศษเลยสินะ “ ครีม…” เมื่อเห็นว่าน้องเงียบไปนาน เสี่ยโอมจึงเรียกเพื่อสะกิดไม่ให้น้องลืมรับแหวนจากตัวเอง ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าแล้วยื่นมือข้างซ้ายของเธอออกมาให้เขา เสี่ยโอมจึงบรรจงสวมแหวนเก้ากะรัตที่ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ลงหมั้นหมายไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เขาลุกขึ้นแล้วสวมกอดเธอด้วยความดีใจ“ เย้!! เพื่อนกูก็มีเมียเป็นต
ครีมหอมเดินชื่นชมดอกไลแลคในมือออกมาจากร้าน ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังรัว ๆ มือเล็กรีบล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก็เห็นว่าป้าชลลี่ส่งข้อความมาหาเธอ [เป็นเรื่องแล้วครีม! ] [มาหาป้าด่วน!][@โลเคชั่น]“ ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น “ เธออุทานด้วยความตกใจ แล้วรีบวิ่งไปตามโลเคชั่นที่ชลลี่ส่งมาให้ ด้วยความเป็นห่วง ใครทำอะไรให้ป้าชลลี่ของเธอหรือเปล่า “ แถวนี้เหรอ “ ตากลมหยุดมองที่โทรศัพท์ในมือ เพราะตอนนี้เธอมาถึงที่ตามในโลเคชั่นแล้ว เธอมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย แถวนี้เป็นชายหาด ไม่ไกลจากที่พักของเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เธอพึ่งจะได้สังเกตว่าที่ชายหาดแห่งนี้เต็มไปด้วยดอกไลแลคสีม่วงที่เธอตามหา ซึ่งมันถูกตบแต่งประดับประดาสวยงามเต็มชายหาดไปหมด“ ใครจะขอสาวแต่งงานเนี้ย “ เธอบ่นออกมาเพราะเห็นว่าเขาจัดดอกไม้เหมือนกับอยู่ในงานแต่งเลย เธอเลยลองก้าวขาเดินไปตามทางที่ทั้งสองฟากฝั่งมีดอกไลแลคประดับบนพื้นไปจนสุดทาง ร่างเล็กยืนมาหยุดอยู่ที่ซุ้มดอกไม้ ที่มีผ้าขาวปิดอยู่ เธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นใครจึงถือวิสาสะขยับเข้าไปดมกลิ่นดอกไลแลคสีม่วงที่เธอคิดถึง “ อืม หอมจัง ใครกันนะที่เป็นผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้น คนที่ทำแบ
5 เดือนต่อมา “ ทำไมอาทิตย์นี้ถึงไม่มา “ ครีมหอมบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแล้วจ้องมองไปที่โซฟา เพราะปกติอศิรจะชอบบินมาหาทุก ๆ วันศุกร์แล้วก็ไปรอรับเธออยู่หน้าที่เรียนทุกสัปดาห์ จากนั้นก็จะมานอนเฝ้าเธอที่โซฟาหน้าห้องนอนตลอด แต่วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว เขายังไม่โผล่หน้ามาเลย “ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วหรือเปล่า “ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า เพราะในใจเธอก็กำลังคิดที่จะใจอ่อนให้เขาแล้ว เนื่องจาก 5 เดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอ แถมยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะไปรับถ่ายแบบที่ไหนเขาก็จะตามไปเฝ้า คอยคุ้มกันเธอจากคนที่ไม่ประสงค์ดี ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนางแบบของเธอคงจะไม่ง่ายหรอก อาจจะโดนหลอกไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้“ หรือว่าเราจะเล่นตัวมากเกินไป …ฮือ ไม่น่า พี่เขาอาจจะติดงานก็ได้“ เธอพยายามคิดบวก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วหรือเปล่า ความคิดของเธอตีกันไปมา “ ออกไปข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่คิดมาก “ เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ แล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม “ อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงกลิ่นดอกไลแลคขึ้นมา “ ครีมหอมเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านขายดอกไม้ ก็คิดถึงดอกไม้ที่เสี่ยโอมเคยให้เธอ“ สวัสดีค่ะลูกค้
“ ได้แล้วครับ ทุกคนทำดีมาก เลิกกองได้ “ ผู้กำกับสั่งทุกคนก็กับสู่ภาวะปกติรีบพากันเก็บข้าวของ รวมถึงครีมหอมด้วยเช่นกัน เธอเองก็กำลังรีบจะเดินกลับขึ้นมายังที่พัก “ เดี๋ยวน้องครีม “ ผู้กำกับเดินเข้ามาหาเธอ“ วันนี้น้องสวยมากเลย แถมยังตีบทได้ดี เล่นรอบเดียวผ่าน พี่ว่าอนาคตหนูคงไปได้ไกลแน่เลย “ ครีมหอมจ้องคนตรงหน้าพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ ทำไมผู้กำกับถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ เขามองเหมือนเธอเป็นอาหารของเขาเลย “ เย็นนี้น้องไปกินข้าวกับพี่ได้มั้ยครับ เผื่อว่าอนาคตเราอาจจะได้ร่วมงานกันอีก “ ไม่พูดเฉยเขายื่นมือมาแตะบ่าของเธอ จนครีมหอมสะดุ้ง เธอรู้สึกกลัวจนทำตัวไม่ถูก ดีที่มีมือใหญ่ที่คุ้นเคยเดินเข้ามาชิดเธอแล้วปัดมือไอ้ผู้กำกับสุดหื่นนี้ออกให้ เธอรีบหันไปจ้องหน้าเขาในเวลาเดียวกันกับที่อศิรก็เอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมใส่ให้เธอ แล้วดึงเธอไปหลบข้างหลัง “ ทำอะไรครับ ผมเห็นหลายรอบแล้วน่ะ “ อศิรที่สังเกตตั้งนานแล้วว่าผู้กำกับคนนี้มองเมียของเขาแปลกไป แถมยังพยายามจะแตะตัวเธอหลายครั้งเวลาเข้าไปแนะนำงาน “ คุณเป็นใครยุ่งอะไรด้วย “ “ ผมเป็นผัวเธอ “ เขาตอบสั้น ๆ ทำให้ไอ้ผู้กำกับที่ตัวเล็กกว่าเขารีบกลืนน้
โรงแรม“ กลับไปได้แล้ว “ เมื่อครีมหอมเดินมาถึงห้อง เธอก็พยายามจะปิดประตูใส่เขา แต่คนพี่ก็เอาแขนดันประตูเอาไว้ “ ครีม พี่ขอโทษ “ เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างสำนึกผิด ทำให้คนที่พยายามใช้แรงปิดประตูต้องผ่อนแรงลง แล้วหยุดฟังเขา“ ขอโทษ? ขอโทษอะไร หรือว่า ไปทำอะไรผิดมาอีก “ เขาส่ายหน้า“ พี่แค่อยากขอโทษ ขอโทษทุกเรื่องที่เคยทำให้ครีมเสียใจ ครีมจะไม่ยกโทษให้พี่ก็ได้ แต่ขออย่าผลักไสพี่ได้ไหม ขอให้พี่ได้แก้ตัวหน่อยจะได้มั้ยคะ “ ทั้งคำพูดและแววตาที่อ้อนวอนขอความเห็นใจของเขาที่หวังให้เธอใจอ่อน แต่ครีมหอมก็ไม่ได้ตอบอะไรเขานอกเสียจากเดินหันหลังเข้าไปในห้อง แบบนี้ไม่รู้ว่าใจอ่อนให้แล้วหรือเปล่า แต่เสี่ยโอมก็ยิ้มดีใจ แล้วก็รีบเดินตามตัวเล็กของเขาเข้าไปข้างใน“....” ครีมหอมหันมามองค้อนเขาทันทีเมื่อเขากำลังจะเดินเข้ามาในห้องนอนของเธอ “ เอ้อ พี่แค่เดินเข้ามาส่งเฉย ๆ เดี๋ยวพี่นอนอยู่ข้างนอก ตรงโซฟา “ คนโดนดุรีบแก้ตัว เพราะกลัวว่าเจ้าของห้องจะไล่เขาให้ไปจากเธออีก ขายาวถอยออกมาหนึ่งก้าว แล้วปล่อยให้หญิงสาวปิดประตูห้องนอน “ แกยิ้มอะไรเนี้ย! “ หญิงสาวปรามตัวเองเมื่อเผลอยิ้มคนเดียว “ จะคอยดูก็แล้วกัน ว่าถ้าไม่
หญิงสาวนั่งจ้องโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ในจอขึ้นเป็นข้อมูลเบอร์โทรของ เสี่ยโอม คนที่เงียบหายไปเป็นอาทิตย์ ๆ แล้วไม่คิดจะติดต่อมาเลย “ คนใจร้าย “ เธอบ่นพึมพำจ้องไปที่โทรศัพท์ เพราะคิดว่าเขาจะโทรหาเธอบ้าง แต่กลับไม่เลย“ ครีม ๆ มานี่หน่อยสิ “ สักพักเพื่อนของหญิงสาวที่เรียนในห้องเรียนเดียวกัน ก็เดินเข้ามาดึงแขนเธอออกไปจากห้อง “ อะไรเนี่ย “ พอลงมาจากตึกเรียน เธอก็เห็นว่าอศิรกำลังยืนพิงรถหรู พร้อมกับรอยยิ้มมองมาที่เธอ เขากำลังรอเธออยู่“ มาทำไม” แต่ด้วยที่ยังโกรธเขาที่ชอบมาเล่นกับใจของเธอ ต่อให้ใจจะคิดถึงแค่ไหนปากก็ยังพูดดีด้วยไม่ได้ “ พี่คิดถึงขอมาหาหน่อยไม่ได้เหรอ “ เขาพูดด้วยแววตาออดอ้อน ทำเอาเพื่อนสาวชาวอังกฤษที่แม้ฟังทั้งสองคุยกันไม่ออก แต่ก็เขินแทนเพื่อนจนตัวบิด“ เขาเป็นใครหรือ ?แฟนแกเหรอ” เพื่อนสาวได้ถามกับครีมหอมเป็นภาษาของเธอ“ ใช่ครับ ครีมเป็นแฟนของผม “ เสี่ยโอมที่ได้ยินคำถามก็รีบมึนตอบแทน ทำให้ครีมหอมมองตาขวางมาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “ ไม่ใช่ เขาก็แค่คนบ้าคนหนึ่ง “ เธอรีบหันมาบอกกับเพื่อน แต่เพื่อนที่ดูออกว่าทั้งสองคนคงมีเรื่องผิดใจกันจึงขอตัวแยกกันไป“ ถ้างั้นฉันขอกลับก่
2วันต่อมา ที่สตูดิโอ“ ดีมากลูกสาว นั่งลงไปเลยลูก นั่งตักเลย “ ชลลี่ที่กำลังยืนกำกับครีมหอมในการถ่ายแบบชุดนอนคู่รัก กับนายแบบชื่อดังคนหนึ่ง เพราะเธอไปสะดุดตาเจ้าของแบรนด์ก็เลยถูกจ้างมาทำงานนี้ ครีมหอมลังเลนิดหน่อยที่จะทำตาม แต่เพื่อความเป็นมืออาชีพเธอก็ต้องยอมทำ โดยไม่คิดอะไร “ อุ้ย! “ ชลลี่อุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้คนที่คิด กำลังเดินมาทำตาเหลือกอย่างไม่พอใจ มายืนอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง“ น้องทำงานอยู่นะจ้ะ “ ชลลี่หันไปพูดกับเสี่ยโอมที่ยืนกอดอกคิ้วขมวดอยู่ให้ใจเย็นลง เพราะถ้าเขาใจร้อนขึ้นมา จากที่ครีมหอมกำลังจะปัง ได้พังเป็นแน่ “ ครีม ผู้ชายคนนั้นรู้จักกับเธอหรือเปล่า “ นายแบบที่อยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาว ถามเมื่อเขารู้สึกว่าตนเองได้รับรังสีอำมหิตแรงมากส่งมาจากผู้ชายตัวสูงคนนั้น เขาสะกิดบอกเธอให้หันไปดู “ ยังไม่กลับไปอีกเหรอ? “ แต่พอเธอหันไปเห็นเขา ก็บ่นออกมาเพราะตัวเธอคิดว่าเขากลับไปนานแล้ว “ ครีมไม่รู้จักเขาค่ะ พี่อย่าไปสนใจเขาเลย “ เธอบอกกับนายแบบรุ่นพี่ เพื่อไม่ให้เขาเป็นกังวล จากนั้นจึงถ่ายงานต่อจนเสร็จ ครีมหอมเดินขึ้นมาตามบันไดของโรงแรม พร้อมกับแอบเหลือบมองคนข้างหลังที่เขาเอ