หญิงสาวที่ใส่เสื้อคอกระเช้า และนุ่งผ้าซิ่น กำลังนั่งสระผมให้กับเสี่ยโอมอยู่ริมน้ำ
“ สบายตัวจังเลย “ เสี่ยโอมที่กำลังหลับตาให้เมียสระผมให้อยู่พึมพำ เขาชอบให้เธอจับหัวของเขาแบบนี้จัง
“ สบายแค่คุณคนเดียวน่ะสิ ขนาดครีมนั่งเก้าอี้ แล้วเสี่ยนั่งพื้น ครีมยังต้องเงยหน้ามองขนาดนี้ “ หญิงสาวบ่นเพราะถึงเธอจะนั่งสูงกว่า แต่เธอก็ยังต้องได้แหงนหน้ามองเขาอยู่ดี เพราะเธอมีส่วนสูงแค่ 160 แต่เสียโอมก็สูงไปแล้ว 180 + เป็นครีมหอมนี้มันลำบากจริง ๆ
“ ไม่ต้องบ่นสิ ทำตัวเป็นเมียที่ดีหน่อย เดี๋ยวคืนนี้ พี่จะจัดให้เน้น ๆ เลย “ ครีมหอมชะงักทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น
“ ฮ่า ๆ พูดเล่นน่ะ พี่จะไม่ทำอะไรให้หนูหรอก ถ้าหนูไม่เต็มใจ “
“ คำพูดจากปากเสี่ยเชื่อได้กี่เปอร์เซ็นต์คะ “
“ ต้องร้อยแน่นอน “ เสี่ยโอมพูดจบก็หันหน้ามาซุกใส่หน้าอกเมีย
“ เฮ้ย! เสี่ยทำอะไร ครีมเปียกหมดแล้ว “
“ ถ้าเปียกก็แก้ผ้ามาอาบใหม่สิ จะกลัวอะไร “ เขาพูดแล้วเงยหน้าจ้องตาเธอ
“ จะทำอะไรนะเดี๋ยวคนอื่นก็มาเห็นหรอก “
“ วันนี้พี่ยังไม่ได้จูบหนูเลย ขอจุ๊บหน่อยได้ไหมครับ “
“ ไม่ตอบแบบนี้แสดงว่าไม่ปฏิเสธ “ เสี่ยโอมเผยยิ้มก่อนจะจัดให้เมียไปหนึ่งรอบอย่างคนกระหาย หน้าคมพุ่งเข้ามาประกบปากกับหน้ามนที่กำลังตั้งท่ารับ มือข้างหนึ่งของเขาสอดเข้าไปที่ด้านหลังของเธอแล้วดันให้เธอชิดเข้ามามากขึ้น ครีมหอมดูดริมฝีปากของเขาตอบเสียงดังจ๊วบจ๊าบ เล่นเอาเสี่ยโอมใจเต้นแรง นี้เธอกล้าขนาดนี้แล้วเหรอ หัวใจของเขาเหมือนตกไปอยู่ใต้ตาตุ่ม เมื่อเธอเอามือขึ้นมาจับสองแก้มของเขาแล้วดูดปากเขาแรงขึ้นกว่าเดิม พอริมฝีปากหลุดออกจากกันหญิงสาวก็รีบประกบกลับเข้ามาใหม่ เหมือนไม่อยากให้พลาดทุกวินาที ครีมหอมไม่รู้เลยว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง แต่เธอชอบที่ได้ทำแบบนี้ เธอชอบความรู้สึกตัวลอยที่ได้แลกลิ้นกับเขาเช่นนี้ จนไม่อยากแม้จะหยุดมันแค่เสี้ยววิ เธอรู้สึกว่าอยากทำเช่นนี้ทั้งวันทั้งคืนตั้งแต่ตอนไหนกันก็ไม่ทราบ รู้ตัวอีกทีทั้งคู่ก็แยกออกจากกันแล้ว
“ อะ พอแล้วครับ“ เป็นเสี่ยโอมเองที่เป็นฝ่ายคายจูบออกก่อน เพราะเขาหายใจไม่ทัน ที่เธอรุกเขาแรงขนาดนี้
“ ไปเรียนมาจากไหนคะ ดูดปากพี่เสียแรงเลย “ มือของเขาขยับมาจับที่สองแขนเธอ คนโดนถามหน้าแดงแจ๋ ไม่รู้จะตอบเขาว่าอย่างไง
“ ครีมแค่….ไม่อยากเสียเปรียบให้เสี่ยเองค่ะ เพราะคุณเสี่ยไม่มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนั้นคนเดียวน่ะ“ เธอพูดพร้อมผลักอกเขาออก
“ จะหนีไปไหนล่ะคะ พี่ยังสระผมไม่เสร็จเลย “ เขาร้องหา เมื่อเธอเดินหนีเขาไป
“ ทำเองเลย ! “ เธอตอบกลับมา ทำเอาเขายิ้มหน้าบาน ต่างจากอีกคนที่มองดูอย่างเจ็บปวด
“ ทำไม ทำไมผู้หญิงที่ฉันเฝ้าทะนุถนอมมาตลอด ถึงได้กลายไปเป็นของคนอื่น” แท่งเทียนบ่นกับตัวเองพร้อมกำหมัดแน่น ทำไมครีมหอมถึงทำกับพี่แบบนี้
หลังอาบน้ำเปลี่ยนชุดกันแล้ว 2 ร่างชายหญิง ก็กลับบ้านมาเตรียมกินข้าว แต่เสี่ยโอมนั้นยังคงอ้อยอิงอยู่กับร่างกายเมียของเขา ตัวติดเธอไม่ยอมห่าง
“ อะไรของเสี่ยเนี่ย ไปกินข้าวได้แล้ว ครีมหิวข้าวจะตายอยู่แล้วนะคะ “ หญิงสาวรีบดันหน้าของเสี่ยโอมออกจากหน้าอกของเธอ
“ แต่พี่อยากกินอย่างอื่นนี้ครับ “ เขาก็ยังคงไม่ยอมแพ้
“ ทะลึ่งหรือคะ ไหนบอกว่าจะไม่ทำถ้าครีมไม่เต็มใจ “ เธอเอาเรื่องที่เขาเคยพูดไว้มาขู่ เสี่ยโอมจึงต้องจำยอม
“ โอเค ๆ ครับ กินข้าวก็กินข้าว ไหนมาลองกินฝีมือพี่สิ ไม่เคยทำให้ใครกินมาก่อนเลยน่ะจะบอกให้ “ ทั้งสองคนขึ้นไปนั่งบนแคร่ไม้เพื่อเตรียมกินข้าวกัน
“ แล้วจะกินได้ไหมเนี่ย “ ครีมหอมมองอาหารหน้าตาดีบนแคร่แล้วพึมพำออกมา ไม่รู้ว่าจะดีแค่หน้าตาหรือเปล่า
“ อยากรู้ก็ต้องลองสิครับ “ เสี่ยโอมตักอาหารใส่จานข้าวให้กับครีมหอม เธอเห็นแบบนั้นจึงรีบตักใส่ปากอย่างฝืน ๆ
“ อืมก็ไม่ได้แย่นี่ค่ะ “ ตัวเล็กยิ้มออกมา อาหารรสดีกว่าที่เธอคิดไว้อีก
“ บอกแล้วพี่ไม่ได้มีดีแค่หล่อ “
“ แหวะ หลงตัวเอง “ พอนั่งกินข้าวกันไปสักพักหนึ่ง เสี่ยโอมก็ได้เริ่มถามในสิ่งที่เขาสงสัยขึ้นมา
“ ครีมพี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม “
“ ครีมพี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม ““ ว่า??” “ ทำไมแม่ของเด็กพวกนั้นถึงได้ทำท่าทางรังเกียจครีมของพี่ขนาดนั้น “ คำถามของเขาทำให้ครีมหอมเงียบไป“ ถ้าไม่สบายใจที่จะบอก ก็ไม่ต้องบอกก็ได้น่ะ “ เขาจึงตัดบทขึ้นมา เพราะกลัวจะเป็นคำถามที่ทำให้เธอไม่สบายใจ“ ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ พี่ถามก็ดีครีมก็ไม่เคยเล่าหรือระบายเรื่องนี้ให้ใครฟังเหมือนกัน “ ครีมหอมพูดขึ้น เธอทำท่าเหม่อลอยเหมือนกับนึกคิด“ เรื่องเริ่มตั้งแต่ 3-4 ปีก่อนตอนนั้นครีมอายุประมาณ 16-17 “ “ อ้าวครีมหอมมาก็ดี ครูมีอะไรจะบอก “ ครูมนัส ครูหนุ่มหน้าตาดี การงานดี ที่พึ่งย้ายมาสอนที่นี้เขาเป็นที่รักของคนในหมู่บ้าน วันหนึ่งเขาได้มาบอกกับครีมหอมว่า“ วิชาคณิตเธอได้แค่ 2 คะแนนน่ะ “ “ห๊า เป็นไปได้ยังไงคะอาจารย์ครีมนึกว่าครีมทำได้ 8 หรือ 9 ด้วยซ้ำ เพราะครีมมีข้อที่ทำไม่ได้แค่ข้อเดียวเอง “ “ ก็คะแนนมันออกมาแล้วนี่ ถ้างั้นเอาอย่างนี้ 5 โมงเย็นของวันนี้ครีมไปหาครูที่ทุ่งนาตาบุญได้ไหม ครูมีวิธีช่วย “ ตอนนั้นถ้าให้พูดแบบไม่เข้าข้างตัวเอง ครีมรู้สึกเลยว่าครูมนัส ไม่ได้เห็นครีมเป็นเพียงลูกศิษย์ จนถึงวันที่เขาเอ่ยปากให้ครีมไปหาที่ทุ่งนาในเวลาที่ไม่ควร“ แ
“ ก็หุ่นดีจริง ๆ แหละ สมคำร่ำลือ “ ครีมหอมที่เพิ่งจะได้สังเกตร่างกายของเขาเต็มตาก็วันนี้ เธอลากสายตาตั้งแต่เนินอกนูน ๆ ไล่ลงมาตามเนื้อ 6 ก้อน จนมาสะดุดอยู่ที่ ที่เดียวที่เขาปกปิดมันไว้ เจ้างูยักษ์สีชมพูตัวนั้นยังคงติดตาเธอ บ้าจริงนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่นะ แต่ว่าอยากรู้จังว่าเวลามันหลับ ตัวมันจะโตเหมือนตอนตื่นมั้ยนะ!?“ แกคิดบ้าอะไรอยู่เนี้ย “ เธอรีบเอามือขึ้นจับขมับเพราะละอายความคิดในหัวตัวเอง“ อือ “ เสี่ยโอมพลิกตัวนอนหงาย ทำให้ครีมหอมที่นอนดูอยู่ถึงกับตาค้าง ด้วยความตกใจ“ ยังไม่นอนอีกเหรอครีม “ เสียงบ่นเบา ๆ จากเขาดังขึ้น ถึงแม้ว่าตาของเขาจะยังหลับอยู่“ ไม่ไหว” ครีมหอมสบถออกมา ก่อนที่มือบางจะทาบลงที่หน้าท้องนูนของเขาพร้อมกับขยับใบหน้าเข้าไปแนบอกของเสี่ยโอม หน้าอายจัง เธอจะบอกเขาอย่างไรว่าเธออยาก…“ ครีมนอนไม่หลับเลยค่ะเสี่ย “ เสียงหวานดังแว่วข้างหู ทำเอาคนหลับถึงกับตาสว่าง ก้มลงมามองเธอที่กำลังอ้อนเขาตาหวานเยิ้ม“ ครีมเป็นอะไรคะ “ เขาแกล้งถามไปอย่างนั้น ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าตัวเล็กของเขาต้องการอะไร “ มันร้อน ๆ นะคะ “ เธอบอกทั้งใช้มือลูบไล้ไปตามซอกอกของเขา เสี่ยโอมเห็นเช่นนั้นจึง
เช้าวันต่อมาฟอด เสี่ยโอมเดินเข้ามากอดมาหอมเมียที่กำลังใส่เสื้ออยู่“ อีกเดี๋ยวเราต้องไปรับแม่นะคะ “ครีมหอมจึงได้หันมาพูดกับเขา“อืม เมื่อกี้นี้ลุงมีก็โทรมาบอกพี่ ว่ารถพี่ซ่อมเสร็จแล้ว อีกเดี๋ยวเขาจะมารับพี่ไปเอารถ ถ้างั้นพี่ไปเอารถแล้วเราค่อยไปรับแม่พร้อมกันน่ะ” ครีมหอมพยักหน้าให้ ก่อนจะมีสายเรียกเข้ามาในมือถือ“ ฮัลโหล “ [“ ครีมพี่มีเรื่องจะคุยด้วย มาหาพี่ตรงเถียงนาหน้าบ้านหน่อยได้ไหม “ ]“ ค่ะ เดี๋ยวครีมจะลงไปหา รอแป๊บนึงนะคะ “ ครีมหอมรีบเก็บเสื้อผ้าที่ต้องเอาไปจับซักเข้าตะกร้าไว้ หลังจากนั้นจึงเดินออกมาจากบ้านโดยมีเสี่ยโอมที่เห็นเดินตามมา“ ผัวหลานครีม ไป!ไปเอารถกันเถอะ ” แต่พอเมื่อตีนของเสี่ยโอมถึงพื้น ลุงมีก็เดินเข้ามาก่อนทำให้เขาต้องหยุดความคิดที่จะตามเธอไปครีมหอมเดินมาหาเทียนที่กำลังยืนยิ้มให้เธอ“ พี่เทียนยังไม่กลับเข้าไปทำงานในเมืองอีกเหรอ?“ แท่งเทียนส่ายหน้า แล้วก้มลงไปจับมือครีมหอมขึ้นมา“ เมื่อวานครีมไปหาป้าทัน ป้าบอกว่าพี่เทียนมาหาครีมที่นี้ แต่เหมือนจะไม่เห็นครีมใช่ไหม ” หญิงสาวถามต่อหลังจากเห็นว่าคนที่คุยด้วยไม่ยอมพูดด้วย“ พี่มา แต่เห็นว่าครีมกำลังมีความสุขอยู่กับเข
“ หรือกูจะหูฝาดวะ ”ครีมหอมเดินขึ้นมานั่งที่เก้าอี้ไม้บนบ้าน ข้างคนเป็นแม่ที่กำลังมองออกไปยังนอกหน้าต่าง “ ครีมแม่รู้ความจริงหมดแล้ว ว่ามึงไปอยู่กับพ่อไม่ได้สุขสบาย เหมือนที่กูคิด “หงส์ฟ้าหันมามองลูกสาว“ แม่รู้ได้ไง หรือว่า ”“ โอมบอกแม่หมดแล้ว ว่าที่แกสองคนมาเป็นผัวเมียกันได้ เพราะพ่อมึงเป็นหนี้มัน นี่ไอ้คงยุทธมันทำกับมึงขนาดนี้เลยเหรอ เลี้ยงดูก็ไม่เคยเลี้ยง พอมึงโผล่หน้าไปอยู่ด้วยไม่ถึงเดือนก็จับมึงไปขายใช้หนี้แบบนี้“ ครีมหอมเอาแต่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จานอกเสียจากฟังที่แม่พูด“ ต่อไปนี้ ไม่ต้องกลับไปแล้วได้ไหม ถึงกูจะไม่ชอบขี้หน้ามึง แต่กูก็อยากให้มึงอยู่กับกู ดีกว่าไปอยู่ชดใช้เวรใช้กรรมให้พวกมัน” หงส์ฟ้าจับมือลูกสาวไว้ ถึงเธอจะมองหน้าลูกแล้วคิดถึงวันที่ตัวเองโดนข่มเหง แต่เธอก็ไม่อยากให้ลูกไปลำบากแทนคนอื่นแบบนั้น โดยเฉพาะคนพวกนั้นที่เธอเกลียดเข้ากระดูกดำ“ แต่ครีมรับปากกับเสี่ยโอมไว้แล้ว ที่สำคัญถ้าครีมไม่กลับไป พ่อจะเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้ ตอนนี้พ่อเดินไม่ได้ ครีมสงสารพี่เคเปอร์มากกว่าที่ต้องรับภาระทั้งหมด ถึงพ่อเขาจะไม่เคยเลี้ยงดู แต่อย่างน้อยเขาก็คือสาเหตุที่ทำให้ครีมได้เกิดมาอยู่บนโ
เพนท์เฮาส์“ มีมี่มาแล้วค่ะเสี่ย “ มีมี่ในชุดสีแดงเดินเข้ามาในห้อง เสี่ยโอมที่พึ่งอาบน้ำเสร็จ ให้พอสร่างเมาหันไปมองเธอ ก่อนจะใช้มือขวาของเขาจับมีมี่ดันใส่ฝาห้อง“ โอ้ย เสี่ยใจเย็นสิคะ “ มีมี่พูดขึ้น เพราะคิดว่าเสี่ยโอมนั้นหยอกตน แต่เสี่ยกับพูดเสียงดุออกมา“ ทำไมคุณถึงทำกับผมแบบนี้ หักหลังกันง่าย ๆ เลยเหรอ ผมไม่ดีตรงไหน ” มีมี่เริ่มงง กับสิ่งที่คนตรงหน้าพูด เธอไปทำอะไรให้เขาตอนไหน“....ครีมหอม “ จนคำสุดท้ายโยนเข้ามาใส่หู เธอจึงเข้าใจ อีนี่อีกแล้วเหรอ“ มันไปทำอะไรให้คุณแล้วล่ะคะเสี่ย แต่ไม่เป็นอะไรนะยังมีมี่คอยปลอบใจอยู่นี่ไง ““ หือออ..” หน้าเพนท์เฮ้าส์ครีมหอมที่พึ่งขึ้นลิฟต์มาถึง พวกการ์ดก็มองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ“ มีอะไร เสี่ยอยู่ไหม ”เธอถาม แต่ก็ไม่มีใครตอบคำถามเธอได้ ครีมหอมจึงเดินเข้าไปในเพนท์เฮ้าส์ เธอมองไปที่ตู้ใส่รองเท้าที่ตอนนี้ปรากฏมีส้นสูงสีแดงที่เธอไม่คุ้นเคยวางคู่กับรองเท้าขัดมันของเขา? ทั้งเสียงครวญครางที่ทำให้ร่างของเธอเคลื่อนไหวช้าลง ขาเล็ก ของครีมหอมค่อย ๆ ก้าวเดินนำร่าง ไปที่หน้าประตูห้องนอน ห้องที่ขึ้นชื่อว่าเธอเคยใช้ ตอนนี้มันกลับมีคนอื่น ใช้ร่วมกับชายที่เธอคุ้นเคย
ห้องเช่าที่นิโล่อยู่กลิ้ง ๆ ครีมหอมรู้สึกตัวเพราะเสียงโทรศัพท์ สายเรียกเข้าจากแม่“ แม่ “ครีมหอมลุกนั่งก่อนจะรับสายวิดิโอคอลของแม่ที่โทรเข้ามา[“ เฮ้ยอีครีม ตาไปโดนอะไรต่อยมา “ ] เมื่อได้ยินแม่ทักแบบนั้น ครีมหอมก็ถึงกับตกใจรีบจับเอากระจกที่อยู่ใกล้ ๆ มาส่องดูสภาพตัวเอง ซึ่งเมื่อคืนหลังจากที่เธอกลับมาถึงห้องเธอก็เอาแต่ร้องไห้จนเพลียหลับไปเลย [“ ครีมจับโทรศัพท์ขึ้น แล้วบอกกูมาเดี๋ยวนี้ ง้อเสี่ยโอมของมึงไม่สำเร็จเหรอ ถึงได้เป็นแบบนี้ มึงร้องไห้ใช่ไหม ”]ครีมหอมจับมือถือที่เมื่อกี้วางเอาไว้ขึ้นมา“ ง้ออะไรล่ะแม่ เขาไม่ดีกับครีมหรอก เลิกพูดเรื่องเขาได้แล้ว“[“ หมายความว่ายังไงฮึ มันทำอะไรให้มึง”]“ เขาไม่ได้ทำอะไร ครีมเองต่างหากที่ทำตัวเอง คิดไปเองผิดหวังเอง “ ครีมหอมตอบแม่ทั้งเสียง และสีหน้าแสดงออกว่าเศร้าอย่างชัดเจน[“ เป็นอะไรมากไหมเนี่ย ยังไหวอยู่ไหม”]“ ครีมก็แค่ เด็ก! ที่เรียนจบมัธยม ไม่มีหน้าที่การงาน ไม่มีชาติตระกูล จะไปสมกับนักธุรกิจไฟแรงแบบนั้นได้ยังไง วันหนึ่งถ้าเขาเบื่อ ครีมก็เป็นเพียงขยะชิ้นหนึ่งอยู่ดี “ ครีมหอมตาลอย พลั้งปากบอกความรู้สึกของเธอออกมาให้มารดาฟัง[“ มึงจะมาเป็นเ
หน้าบ้านหลังใหญ่ที่ผู้คนรู้จักกันดีนั้นคือบ้าน เกลวาดี บ้านนักธุรกิจที่ผลิตและส่งออกปลากระป๋อง อาหารแปรรูป บริษัทที่ใหญ่ที่สุดของประเทศ นายคงยุทธ เกลวาดี และภรรยาชื่อ มาลาลัย เกลวาดี . มือของผู้มาใหม่กดไปที่ออดหน้าบ้าน สักพักก็มีแม่บ้านมาเปิดประตูให้“คุณเป็นใคร? แล้วมาหาใครหรือคะ ” พุดตาน สาวใช้ถามเมื่อมองหน้าหญิงสาวแล้วไม่คุ้นตา“ฉันชื่อคิริต้า ฉันมาหาท่านคงยุทธค่ะ ” ทันทีที่หญิงสาวพูด พุดตานก็รู้ได้ทันที ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร เธอจึงรีบช่วยถือกระเป๋าแล้วเดินนำคิริต้าเข้าไปในบ้าน “ตามฉันมาทางนี้เลยค่ะ” ขณะที่คิริต้าเดินเข้าไปในรั้วบ้าน รถเก๋งคันหรูก็ขับเข้ามาจอดอยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนจะเผยให้เห็นผู้หญิงสองคนเดินลงมา ทั้งสองก็คือมาลาลัย และ คาลิน่าสองแม่ลูกที่เพิ่งกลับจากการเดินทางไปเที่ยวฝรั่งเศส “มันเป็นใครพุดตาน ลูกหลานมึงหรือ?” มาลาลัยเดินเข้ามาทักทั้งสองคนแล้วมองที่เด็กสาวหน้าตาดีอย่างสงสัย ซึ่งเธอยิ่งมองก็ยิ่งเห็นว่าเด็กสาวละม้ายคล้ายคลึงกับคนเป็นสามีอย่างบอกไม่ถูก คิริต้าที่เห็นเช่นนั้นจึงยกมือไหว้มาลาลัย เพราะรู้จากพ่อของเธอมาแล้วว่าคนตรงหน้านี้เป็นใคร“สวัสดีค่ะ ฉันคิริต้า หร
“ เสี่ยครับ นี้คือข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับการกู้ยืมของตระกูลเกลวาดีครับ เสี่ยจะให้ผมเขียนร่างหนังสือยึดบ้าน ยึดที่ดิน หรือ บริษัทของพวกเขาดี ?“ หนึ่งเดียว ลูกน้องคนสนิทของ อศิร ศิลาหัตร์ทัย หรือ ที่ทุกคนรู้จักเขาในนาม เสี่ยโอม ได้เอาเอกสารกู้ยืมหนี้สินที่ตระกูลเกลวาดี มากู้ยืมคุณพ่อของเขาในสมัยก่อน แล้วยังไม่ได้ชำระคืนให้ มาให้แก่เขาได้ตรวจสอบ“ อย่าพึ่งใจร้อนสิสหาย ตอนนี้ฉันอยากจะรู้ก่อน ว่าทำไมครอบครัวนั้นถึงได้เงียบ ไม่มีการผ่อนผันหรือแม้แต่จ่ายดอกเบี้ยให้เราเลยสักครั้ง ถ้าจะบอกว่าเป็นคนรักใคร่รู้จักก็ไม่ใช่ เพราะในวันที่พ่อเสียก็ไม่เคยโผล่หัวมาร่วมงาน แล้วคนที่มากู้ ก็ไม่ระบุชื่อด้วยว่ากู้ยืมโดยใคร แต่กลับเซ็นสัญญาเป็นนามสกุลแทน “ เสี่ยโอมพูดถึงจุดประสงของเขาต่อลูกน้อง หนึ่งเดียวพยักหน้าเข้าใจ แล้วเรียกลูกน้องอีกคนเข้ามารับคำสั่ง “ ฮาฮา มึงอย่าทำหน้าเครียดไปสิไอ้หนึ่ง “ อศิร เดินเข้ามาตบบ่าเพื่อน เขากับหนึ่งเดียวนั้นเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก “ ใครจะไปเปลี่ยนอารมณ์ได้ง่ายแบบมึงล่ะวะ ไอ้โอม “ หนึ่งเดียวส่ายหน้าทันที ไอ้เพื่อนคนนี้มันชอบแกล้งเขาเวลาทำงานอยู่เรื่อยเลย “ ต๊อก ไปตามคร