ตอนที่ 29 ฉันจะไปหึงคุณทำไม

“ แล้วนี่ พาผู้ชายที่ไหนมาด้วย “ คนเป็นแม่ขมวดคิ้วใส่เสี่ยโอมที่กำลังยกมือขึ้นไหว้ตัวเอง 

“ สวัสดีครับ ผมชื่อโอม อศิร เป็น…” 

“ ผัวครีมเองแหละ “ ครีมหอมที่น้อยใจแม่ เลยได้พูดประชดออกไป ก่อนที่เสี่ยโอมจะได้แนะนำตัวเสร็จเขาจึงหันมองเธออย่างแปลกใจ

“ ต๊ายตาย มึงดื้อไปหาพ่อ นึกว่าจะได้เรียนหนังสือที่แท้มันกลับให้มึงเอาผัวงั้นหรือ มึงนี่มันลูกพ่อไม่มีผิด “ หงส์ฟ้าจับข้าวของที่อยู่ใกล้ ๆ โยนลงมาใส่ลูกสาว เสี่ยโอมเห็นแบบนั้นก็รีบเอาตัวไปบังไว้

“ แม่! ผมหมายถึงแม่ของครีม ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ มีอะไรค่อย ๆ คุยกันก็ได้ “ เขาพูด แต่หงส์ฟ้าหาได้ฟัง

“ ครีมก็คิดว่าแม่ไม่สบาย จะกลับมาพาไปหาหมอ อะไรได้แข็งแรงยิ่งกว่าควายอีก “ ครีมหอมพูดขึ้นเสียงดัง ก่อนจะรีบวิ่งออกไปที่ทุ่งนาข้างเรือน

“ ครีม! “ เสี่ยจึงรีบหันไปมองพร้อมวิ่งตามตัวเล็กไป ปล่อยให้คนเป็นแม่ ยืนชะเง้อหน้าดูเขาทั้งสอง แต่เห็นแบบนั้นแล้วหงส์ฟ้าก็ยังใจแข็ง ทำเป็นไม่สนใจและเดินเข้าบ้านไปนอนอย่างไม่ใยดี

“ ครีม…” เสี่ยโอมเดินเข้ามาหาครีมหอม ที่นั่งยอง ๆ ร้องไห้อยู่ข้างเถียงนา เขาจึงเข้าไปนั่งข้างเธอ แล้วลูบหัวเธออย่างเบามือ

“ ใจเย็นนะครีม “ 

“ ครีมก็คิดว่า ถ้าครีมไปอยู่ที่อื่น มันจะทำให้แม่คิดถึงขึ้นมาบ้าง ครีมคิดว่าจะได้รับอ้อมกอดจากแม่สักครั้งในชีวิต “หญิงสาวหันหน้าไปซบอกชายหนุ่ม แล้วปล่อยโฮร้องไห้ออกมายกใหญ่ 

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หงส์ฟ้าลุกจากเตียงเพราะนอนไม่หลับ เธอเดินออกมาเปิดประตู แล้วมองไปรอบ ๆ

“ นี่คุณ!! ผัวนังครีมน่ะ!! มานี่หน่อยสิ “ เสี่ยโอมที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนเถียงนาให้ครีมหอมซบ จนเธอนั้นหลับไปแล้ว ได้ยินเสียงเรียกของหงส์ฟ้าก็รีบเขย่าตัวของหญิงสาว แต่เธอกลับไม่ยอมตื่น

“ สงสัยจะเพลีย “ พอเห็นแบบนั้น เขาจึงเอาแขนของครีมหอมมาคล้องคอตัวเองไว้ แล้วอุ้มช้อนเธอขึ้นในท่าเจ้าหญิงเดินไปที่ ใต้ถุนบ้าน

“ มันหลับไปแล้วหรือ “หงส์ฟ้าเห็นแบบนั้น ก็ทำท่าทำทีถามขึ้นมาลอย ๆ เสี่ยมองหน้าเธอแล้วก็พยักหน้า หงส์ฟ้าจึงกวักมือให้เสี่ยโอมอุ้มลูกสาวของตนขึ้นมาบนบ้าน แล้วเดินไปเปิดห้องนอนของครีมหอมให้ เขาจึงพาตัวเล็กไปนอนบนเตียง จากนั้นก็เดินออกมาหาหงส์ฟ้า

“ คุณแม่พอจะมีผ้ามั้ยครับ พอดีเราเดินทางกันมาไกล ครีมคงจะเหนียวตัว ผมกลัวว่าเธอจะหลับไม่สนิท “ หงส์ฟ้าเงยหน้ามองเสี่ยโอมทันทีเมื่อได้ยินที่เขาบอก เธอไม่พูดอะไรแล้วเดินไปเอาผ้าขาวในตู้มาให้เขา

“ ส่วนน้ำอยู่ข้างล่าง ตรงบันไดมีโอ่งอยู่ แต่เดี๋ยว! “ พอชายหนุ่มจะเดินออกไปเธอก็ร้องห้าม

“ คุณรักลูกสาวฉันจริงเหรอ “ เสี่ยโอมเงียบให้กับคำถาม จนหงส์ฟ้าพูดขึ้นมาอีก

“ ฉันไม่อยากให้ลูกสาวของฉันเจอคนไม่ดี เพราะว่าฉันเคยเจ็บมาก่อน ฉันรู้ถึงความทุกข์นั้นดี “เธอพูด

“ คุณแม่ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมจะดูแลน้องให้ได้เท่าที่ผมจะทำได้ “ 

“ อืม “ หงส์ฟ้าเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตนเอง เสี่ยโอมจึงเดินลงไปข้างล่าง เพื่อเอาผ้าไปชุบน้ำ มาเช็ดตัวให้ตัวเล็กของเขา

“ เปลี่ยนชุดให้เลยดีไหมเนี่ย “ เสี่ยโอมหันไปหันมา ก่อนจะไปสะดุดอยู่ที่ผ้าซิ่นและเสื้อคอกระเช้าซึ่งวางอยู่บนตู้ เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย จากนั้นก็ลุกไปหยิบมันมา เขาคลี่ดูแล้วก็อมยิ้มในหัวคิดเห็นภาพของเธอต้องเปลือย บ้าจริงนี้เขากลายเป็นโรคจิตไปแล้วหรือ ชายหนุ่มคิดเช่นนั้นแล้วก็หันมาถอดชุดเดิมของเธอออก แต่พอจะสวมชุดใหม่ให้ เขากลับเอาแต่นิ่งมองร่างบางที่ก้นเป็นก้น นมเป็นนม เอวก็คลอดเล็ก ช่างหน้าขย้ำเสียจริงไม่คิดให้มากความ มือหนาเอื้อมไปยังยอดอกสีชมพู หวังจะบดขยี้มันให้แหลกคามือ แต่ทว่าตัวเล็กกับร้องออกมาเสียก่อน

“ อือ หนาวจัง “ พอได้ยินดั่งนั้น เสี่ยโอมก็ได้แต่ยิ้มแห้ง แล้วรีบใส่เสื้อผ้าให้เธออย่างเสียดาย เอาเป็นว่าวันนี้เขาจะปล่อยให้เธอพักผ่อนเต็มที่ก่อนก็แล้วกัน 

“ อ๊าย “ 

“ โอ้ย ครีม มันเจ็บนะคะ” ครีมหอมรู้สึกตัวก็ตกใจ ที่เห็นเสี่ยโอมมานอนกอดเธออยู่ เธอเลยใช้ตีนถีบเขาจนตกเตียง

“ คุณทำอะไรครีม “ ครีมหอมก้มมองตัวเองที่อยู่ในเสื้อคอกระเช้าและผ้าซิ่นที่นุ่งแบบลวก ๆ 

“ ยังไม่ชินอีกเหรอ?” เขาก็ตอบเธอกลับอย่างยียวน

“ ทะลึ่ง! “ ครีมหอมโยนหมอนข้างใส่เขา

“ ทำอะไรกัน ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำล้างหน้าจะได้ไปทำงาน ถ้าไม่อย่างนั้นก็กลับเข้าเมืองกันไปเลยน่ะ “ หงส์ฟ้าเดินมายืนดูอยู่ที่ประตู ก่อนจะพูดกัดฟันใส่ลูกสาว

ครีมหอมที่นุ่งกระโจมอก เดินถืออุปกรณ์อาบน้ำมาที่ลำธาร ซึ่งมีเขาเสี่ยโอมที่นุ่งเพียงกางเกงขาสั้นผืนเดียวเดินตามมาติด ๆ 

“ ตัวเล็ก นี่เราจะไปอาบน้ำกันที่ไหนเหรอ “ เขาถามตามหลังไว ๆ ของเมีย

“ ก็นี่ไง “ เธอพูด แล้วชี้นิ้วไปที่ลำธาร

“ ในลำธารเนี่ยนะ “ 

“ ก็ใช่น่ะสิคะ หรือว่าคุณอาบไม่ได้ เปลี่ยนใจกลับไปที่คฤหาสน์ของคุณตอนนี้ยังทันนะ “ ครีมหอมทำหน้าทะเล้นใส่

“ ไม่มีทาง คุณกะจะไล่ผมกลับ แล้วนัดไอ้เทียนนั่นมาหานะสิ ฝันไปเถอะ “ 

“ หูย หล่อ ขาวมาก “ เสียงทักร้องโห่ของหญิงสาวที่อยู่อีกฟากฝั่งหนึ่งของแม่น้ำดังขึ้น

“ พวกเธอมองอะไร “ ครีมหอมรีบร้องตะโกนไปใส่พวกผู้หญิงพวกนั้นทันที

“ ซิกแพคแน่นมากเลยขาว ขาว~ “ แต่สาว ๆ พวกนั้นก็ไม่ได้สนใจเธอ เอาแต่มองเสี่ยโอมอยู่อย่างนั้น

“ อ้าวนี่! พวกแกไม่ไปทำงานทำการหรือไง จะมายืนดูอะไรอยู่ตรงนี้ห๊ะ “ ครีมหอมร้องโต้เสียงดังกลับไป พร้อมผลักเสี่ยโอมตกลงไปในน้ำอย่างหมั่นไส้ สาว ๆ พวกนั้นเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเดินหนี

“ ครีม! ครีมคุณทำอะไรให้ผมเนี่ย “ เสี่ยโอมโผล่หัวขึ้นมาจากน้ำ แล้วยื่นมือไปให้หญิงสาวหวังให้ดึงขึ้น พอครีมหอมจับมือของเขา เขากลับดึงเธอลงน้ำมาด้วยกันเสียได้

“ ว๊าย! คุณทำบ้าอะไรคะ ครีมเปียกหมดแล้ว” 

“ เอ้า! ก็อาบน้ำไง จะไม่ให้เปียกได้อย่างไรล่ะ แล้วเมื่อกี้เนี่ย คุณหึงผมเหรอ? ชายหนุ่มทำแววตาแพรวพราว ก่อนจะขยับหน้าเข้ามาใกล้ตัวเล็กของเขา

“ เป็นบ้าเหรอ ฉันจะไปหึงคุณทำไม “ 

“ จริงหรือ ใช่หรือ “ เขาพูดพร้อมกับจุ๊บไปที่แก้มเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ คุณทำบ้าอะไรเนี่ย ถ้าไม่อายผีสางนางไม้ ก็อายแม่ครีมบ้างน่ะ “ เสี่ยโอมส่ายหน้าอย่างไม่แคร์ เขาพุ่งตัวไปใกล้หน้าของเธออีกครั้ง แต่หญิงสาวก็รีบหลบทันและว่ายน้ำหนีไป

“ หยุดน่ะคุณจะไปไหน! มาให้ผมจับเดี๋ยวนี้เลย “