“ ว่าแต่ครีมพักอยู่ที่ไหน”
“ อยู่กับผัว “ เสี่ยโอมเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ ครีมหอม และไม่ลืมยื่นมือไปโอบเอวเธอมากอดไว้
“ คุณเป็นใคร “ แท่งเทียนรีบมองคนมาใหม่ตาเหลือกโผน ไอ้นี่มันเป็นใคร แล้วมันมาจับต้องตัวครีมหอม ที่เขาพยายามทะนุถนอมมาตั้งนานแบบนี้ได้ยังไง
“ ผัว ฉัน เป็น ผัว ของ ครีมหอม “เสี่ยโอมตอบกับเน้น ๆ จนครีมหอมที่นั่งอยู่ข้างกันถึงกับกุมขมับรู้สึกอยากจะร้องไห้
“ หมายความว่ายังไงครีม พี่นึกว่าครีมอยู่กับพ่อไม่ใช่เหรอ หรือว่าไอ้นี่มันบังคับขืนใจครีม “
“ ไม่ใช่แบบนั้นน่ะพี่เทียน ตอนนี้ครีมไม่รู้จะพูดอะไร แล้วครีมจะเล่าให้ฟังน่ะ ครีมขอตัวก่อน “ครีมหอมที่ตอนนี้ทั้งรู้สึกผิดและรู้สึกละอายต่อเทียน เธอรีบแกะมือของเสี่ยโอมออกจากเอว แล้วก็ลุกหนีทันที เสี่ยโอมเห็นแบบนั้นก็ลุกตามไป แต่เขาก็ไม่ลืมหันมาย้ำกับเทียนว่า
“ อย่ามายุ่งกับเมียกู “
“ ครีมหอมหยุดเดี๋ยวนี้ “ เสี่ยโอมเดินสับขาออกมาตามเมีย ก่อนจะร้องขึ้นให้ร่างบางหยุด ครีมหอมที่ยังมีพันธ์เรื่องสัญญา และคำพูดที่เคยเอ่ยไว้ เธอจึงต้องสั่งให้ขานั้นหยุดแม้ในใจจะไม่อยากก็ตาม
“ มันใช่ไหม ผู้ชายที่คุณมีความรู้สึกอะไรนั่นด้วย”
“ คุณจะมาพูดอะไรอยู่ตรงนี้ “ เธอหันไปพูดกับเขา
“ ได้! งั้นก็มานี่ “ ครีมหอมโดนเสี่ยโอมลากมาขึ้นรถ
“ เดี๋ยวผมจะทำให้คุณ ลืมมันให้หมดเลย “ เขาพูดแล้วสตาร์ทรถขับออกไป ครีมหอมก็ได้แต่เพียงนั่งเงียบ ๆ ด้วยความสิ้นหวัง
บ้านเกลวาดี
“ อ๊าย “ เสียงคุ้นหูกรี๊ดดังลั่นบ้าน
“ คิตตี้เป็นอะไรอีกแล้วเนี่ย ช่วงนี้เหมือนว่าจะโวยวายเก่ง ๆ “ ป้าบัวที่นั่งทำกับข้าวอยู่ในครัวได้ยินก็พูดขึ้นด้วยความรำคาญ
“ ก็น่าจะเป็นเรื่องเก่า ๆ นั่นแหละป้าเอ้ย “ พุดตามพูดออกมาทำนองบ่น
ตัดเข้ามาในบ้านมาลาลัยที่ได้ยินเสียงลูกสาวก็รีบลงมาดู
“ เป็นอะไรหรือคิตตี้ ใครทำอะไรให้”
“ ทำไมหนูจะต้องมาปวดหัวกับการเรียนแบบนี้ด้วยล่ะแม่ แต่นังครีมหอมที่มันอายุเท่า ๆ กันกับหนู มันกับโชคดีได้เป็นเด็กเสี่ยโอม ได้ไปสุขสบาย อ๊าย! “ คิตตี้บ่นออกมาอย่างอิจฉา มาลาลัยนั่งลงข้างลูกสาวและพยายามจะปลอบเธอ
“ โถ่ลูก เดี๋ยวอีกไม่นานนังครีมหอมมันก็จะโดนเสี่ยโอมทิ้งเหมือนหมานี่แหละ ลูกจะไปอิจฉามันทำไม มันเป็นเด็กขัดดอกไม่ได้มีศักดิ์ศรีอะไรเท่าลูกของแม่เลย “
“ แล้วแม่มีผู้ชายรวย ๆ เตรียมไว้ให้หนูแต่งงานด้วยแล้วเหรอ ถึงได้กล้ามาพูดแบบนี้” มาลาลัยเงียบไป แต่พอเธอเห็นว่า ลูกสาวหัวเสียกำลังจะโวยวายเธอจึงรีบพูดขึ้น
“ ก็พี่เอกไงลูก “
“ เอก เอกพี่ชายเสี่ยโอมนั่นน่ะเหรอ “
“ ใช่จ้ะ หน้าตาพี่เขาก็ไม่ได้แพ้เสี่ยโอม ส่วนเรื่องรวยเป็นถึงระดับพี่ชายเสี่ยโอมนู้น ลูกคิดดูสิ แถมวันนั้นเขายังทำท่าทีเหมือนสนใจลูกแม่อีก “คิตตี้ฟังแล้วก็คิดตามที่แม่บอก คนเป็นแม่ก็ยิ้มอ่อนที่เห็นลูกสาวเคลิ้มไปกับคำพูดของตน โดยไม่รู้เลยว่าภัยกำลังจะตามมา
ณคฤหาสน์ศิลาแดงเรือนรับรอง
“ โธ่เอ๊ยทวง ๆ ทวงอยู่นั่น กูก็บอกอยู่ว่าไม่มี “อนันดาโยนมือถือทุ่มใส่พื้นด้วยความโมโห หลังจากที่เจ้าหนี้โทรมาทวงเงินไม่เว้นแต่ละวัน
“ เป็นอะไรไหมคะ? “ คนใช้ที่ได้ยินจึงเดินเข้ามาถาม
“ อย่ามาเสือก “
“ ขอโทษค่ะ ดิฉันแค่จะมาบอกว่านายน้อยกลับเข้ามาแล้วค่ะ “ สาวใช้คนนั้นก้มหน้าและบอกต่ออนันดาตามคำสั่ง ที่เขาเคยสั่งไว้
“ เออ “ เอกลุกจากโซฟาอย่างมีหวัง แล้วเดินมุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์ศิลาแดง แต่ทว่าเขากลับเห็นเสี่ยโอมมากับครีมหอม
“ คุณพาฉันมาที่นี้ทำไม “ ครีมหอมที่ตอนนี้ยังนั่งอยู่ในรถพูดถามหลังจากที่เสี่ยโอม เดินอ้อมมาเปิดประตูให้
“ ลงมาเดี๋ยวนี้ “ เขาสั่งเธอเสียงแข็ง
“ ไม่ค่ะ ครีมไม่ลง ว๊าย “ ไม่พูดเยอะเจ็บคอเสี่ยโอมรีบอุ้มครีมหอมขึ้นพาดบ่า แล้วพาเดินเข้าไปในคฤหาสน์
“ ว้ายตาย! แล้วนั่นมันอะไรกันนะ “ ป้านวลคนใช้ที่ได้ยินเสียงเอะอะจึงเดินเข้ามาดู พอเห็นว่าเจ้านายของตัวเองอุ้มผู้หญิงขึ้นห้องเธอก็ตกใจ
“ ผู้หญิงคนแรกที่นายน้อยพามาบ้านหรือเนี่ย “ แต้วแม่บ้านอายุน้อยพึมพำ
“ เงียบไปเลยน่ะแต้ว” แต่ก็โดนป้านวลดุให้
เสี่ยโอมพาครีมหอมมาบนห้องแล้วทุ่มร่างของเธอลงบนเตียงอย่างแรง จากนั้นเขาจึงขึ้นคร่อมเธอเอาไว้
“ คุณจะทำอะไร “ เธอถามเขาเสียงสั่น
“ ผมก็จะทำให้คุณรู้ไง ว่าใครคือเจ้าของของคุณ จะได้ไม่ต้องไปยุ่งกับมันอีก “ เขาพูดแล้วก็ดึงเข็มขัด ของตัวเองออก
“ ทุเรศ!! คิดว่าตัวเองเป็นใคร “ เธอก็ยังไม่วายปากดีใส่เขา
“ ก็เป็นผัวเธอนี่แหละ ไม่ว่าเธอจะรู้สึก หรือไม่รู้สึกอะไรกับฉัน ฉันก็คือผัวคนแรกของเธอ” เขาพูดขึ้นด้วยความโมโหจากนั้นก็ฉีกเสื้อผ้าของเธอออก มือใหญ่รีบถกกางเกงเธอลงอย่างชำนาญ
“ โอ๊ยปล่อยน่ะ! “ เธอพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้ บวกกับที่ยังเหนื่อย ๆ อยู่
“ ปล่อยแน่ แต่ปล่อยอย่างอื่น” เขาพูดจบ ก็เอานิ้วลงไปบดขยี้กลีบกุหลาบใต้ล่าง เพื่อเปิดทาง
“ อย่าจับน่ะ! อ๊า “ แต่พอเห็นว่าเธอขัดขืน เขาจึงรีบยัดแกนกายที่กำลังแข็งตัวเข้าไปที่รูสวรรค์ของเธอ
“ ห๊ะ! เสี่ยโอม ครีมเจ็บน่ะ อ๊า “ เธอที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว บวกกับที่เขายังไม่ได้เล้าโลมให้เธอมีอารมณ์ร่วมด้วยซ้ำ ทำให้ครีมหอมร้องออกมาด้วยความเจ็บ เขาพยายามยัดมันเข้าไปทั้งที่ประตูยังไม่เปิดรับเขาดีเลย เล่นเอาเธอเกือบใจจะขาดมันตรงนั้น.
“ เจ็บสิดีจะได้จำ! “ แต่คนข้างบนกลับไม่ได้สนใจว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร ไม่ว่าเธอจะร้องไห้หรือร้องอ้อนวอนขอชีวิต เขาก็ไม่สนใจ เอาแต่ทำตามใจตนเอง ครั้งนี้เขาทำรุนแรงมาก จนครีมหอมรู้สึกเหมือนใจจะขาดทุกครั้งที่เขาขยับ
“ อ๊า…ฮื้อ ๆ อ๊า เจ็บ “ เธอร้องโหยหวนจนเสียงดังลั่นห้อง ริมฝีปากของเขาก้มลงมาบดขยี้ยอดอกสีชมพูของเธอ ฝากร้อนจ้ำแดงจากแรงดูดไว้ให้จนทั่ว เมื่อคืนเขาคงจะอ่อนโยนกับเธอเกินไปใช่มั้ย ตื่นมาถึงได้กล้าไปหาผู้ชายคนอื่นแบบนั้น
“ อ๊า เสี่ย ครีมเจ็บนะคะ “
“ อ๊า…อ๊า…” เขาไม่สนใจเสียงของเธอ เอาแต่ขยับแรง ๆ จนหน้าท้องน้อยของครีมหอมเริ่มแดงไปหมด หญิงสาวดึงผ้าห่มขึ้นมาคาบไว้ที่ปาก ไม่รู้เพราะความเสียวหรือความเจ็บ ตัวของเธอตอนนี้เป็นสีแดงไปทั้งตัว เพราะเจ้าตัวรู้สึกเหมือนกำลังจะหมดลม แม้จะมีรู้สึกดีบ้าง แต่เธอก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ ทำไมเขาถึงต้องใจร้ายกับเธอด้วย ตากลมร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ เธอพึ่งละอายที่มีอะไรกับเขาไปเมื่อเช้า แต่ตอนนี้เธอกลับโดนเขาทำมันอีกครั้ง แถมยังทำด้วยความโกรธที่เขาเห็นว่า เธออยู่กับผู้ชายที่เธอมีใจให้อีก แล้วแบบนี้เธอจะกล้าเอาหน้าที่ไหนไปพบพี่เทียน
“ อ๊า…อือ ครีมเจ็บนะคะเสี่ย อ๊า ช่วยเบาลงหน่อยได้ไหม “ เธอพยายามร้องขอเขา
“ เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน “ เขาพูดจบก็เอามือบีบคั้นที่หน้าอกของเธอจนเป็นรอยแดงก่ำ ครีมหอมทำได้เพียงร้องไห้สะอื้นทำอะไรไม่ได้ นอกจากร้องบอกกับเขาว่าเธอเจ็บ จนเผลอหลับไปเองอย่างเหนื่อยล้าเหมือนครั้งก่อน
[“ อย่าลืมนะครับเสี่ย วันนี้มีประชุม “] ลูกน้องโทรมาย้ำบอกกับเขา“ เออ! เดี๋ยวกูออกไป “ ร่างของเสี่ยโอมที่กำลังใส่เสื้อผ้า วางสายจากลูกน้อง แล้วหันมามองร่างบางที่นอนไร้สติอยู่คนเดียว“ ถ้าไม่ติดประชุม เธอคงไม่ได้พักหรอก “ เขาพูดแล้วจับเอาเสื้อสูท เดินออกไปอย่างไม่ใยดี ปล่อยให้หญิงสาวที่มีเพียงผ้าห่มผืนเดียวปิดกายไว้ ให้หลับอยู่ตามลำพังบริษัทศิลาทรัพย์“ ทำไมถึงรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดีแบบนี้ “ พอมาถึงบริษัท อศิรก็รู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมา“ เป็นอะไรหรือเปล่า อีก 5 นาทีจะเริ่มประชุมแล้วน่ะ “ หนึ่งเดียวเดินเข้ามาพร้อมกับเอกสารที่เตรียมไว้ให้กับเขา“ ไอ้หนึ่ง มึงช่วยกลับไปดูครีมหอมที่คฤหาสน์ให้กูหน่อยดิ “ “ นี่มึง.. “ หนึ่งเดียวกำลังจะด่าเขาแต่เขาก็รีบตัดบท“ กูก็แค่รู้สึกผิด มึงรีบไปเถอะ “ “ โอเคก็ได้ เดี๋ยวจะรีบไปดูให้ “ บ้านศิลาแดงในห้องนอนที่เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้ว แต่ร่างบางก็ยังไม่ได้สติ ซึ่งมันได้มีร่างของชายร่างสูงคนหนึ่งเดินเข้ามา มันคนนั้นยิ้มอย่างมีความสุข“ ไอ้โอมนี่มันร้ายจริง ๆ “ อนันดาพูดทั้งยังมองไปที่ร่างบางบนเตียง เขามองแว๊บแรกก็รู้ว่าภายใต้ผ้าห่มนั่น คงไม่มีอะไรปิดบังเป็
“ อือ “ ครีมหอมรู้สึกตัว เธอพลิกตัวไปมา ก่อนจะหันไปเห็นเสี่ยโอมกำลังนอนคอตก อยู่บนโซฟาใกล้กัน หมดสภาพเสี่ยโอมแสนเพอร์เฟคไปเลย เธอลุกขึ้นแล้วจับเสาน้ำเกลือเดินไปที่ห้องน้ำ กลับออกมาเขาก็ยังไม่ตื่น“ วันนี้วันอะไร” ครีมหอมบ่นแล้วรีบค้นหาโทรศัพท์มือถือตามลิ้นชัก โต๊ะข้างเตียงคนป่วย“ หาเจอแล้ว เฮ้ย!วันนี้วันเสาร์แล้วเหรอ ตายแล้ว พี่เทียนกลับบ้านไปแล้วหรือยังเนี่ย “ครีมหอมปลดล็อคมือถือ ตรวจดูการแจ้งเตือนก็เห็นสายค้างหลายสายจากเทียน เธอจึงรีบกดโทรกลับคืนหาเขา เมื่อหญิงสาวหันหลังกลับคืนมา เธอก็เห็นว่าเสี่ยโอมมายืนประชิดเธออยู่[“ ฮัลโหลครีม พี่โทรหาตั้งหลายสายทำไมไม่รับ ไอ้หน้าหล่อนั่นมันทำอะไรให้ครีมหรือเปล่า ครีมเป็นอะไรไหม”]“ กูเตือนมึงไปแล้วไง ว่าอย่ามายุ่งกับเมียกู “เสี่ยโอมดึงมือถือจากครีมหอมไปตอบกลับเทียน แล้วก็กดวางสาย จากนั้นก็เอามือถือของเธอยัดใส่กระเป๋ากางเกงของเขา“ คุณทำอะไรนะ เอาโทรศัพท์ของครีมคืนมาเดี๋ยวนี้! “ เธอพยายามจะแย่งมันคืนมา“ ไม่ให้ ถ้าคุณมีมัน แล้วอยากจะโทรหาแต่ไอ้นั่นก็ไม่ต้องมีมันหรอกโทรศัพท์น่ะ ทำไมเหรอครีม คุณชอบมันมากเหรอ “เสี่ยโอมจับที่ต้นแขนของตัวเล็ก“ โอ๊
“ แล้วนี่ พาผู้ชายที่ไหนมาด้วย “ คนเป็นแม่ขมวดคิ้วใส่เสี่ยโอมที่กำลังยกมือขึ้นไหว้ตัวเอง “ สวัสดีครับ ผมชื่อโอม อศิร เป็น…” “ ผัวครีมเองแหละ “ ครีมหอมที่น้อยใจแม่ เลยได้พูดประชดออกไป ก่อนที่เสี่ยโอมจะได้แนะนำตัวเสร็จเขาจึงหันมองเธออย่างแปลกใจ“ ต๊ายตาย มึงดื้อไปหาพ่อ นึกว่าจะได้เรียนหนังสือที่แท้มันกลับให้มึงเอาผัวงั้นหรือ มึงนี่มันลูกพ่อไม่มีผิด “ หงส์ฟ้าจับข้าวของที่อยู่ใกล้ ๆ โยนลงมาใส่ลูกสาว เสี่ยโอมเห็นแบบนั้นก็รีบเอาตัวไปบังไว้“ แม่! ผมหมายถึงแม่ของครีม ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ มีอะไรค่อย ๆ คุยกันก็ได้ “ เขาพูด แต่หงส์ฟ้าหาได้ฟัง“ ครีมก็คิดว่าแม่ไม่สบาย จะกลับมาพาไปหาหมอ อะไรได้แข็งแรงยิ่งกว่าควายอีก “ ครีมหอมพูดขึ้นเสียงดัง ก่อนจะรีบวิ่งออกไปที่ทุ่งนาข้างเรือน“ ครีม! “ เสี่ยจึงรีบหันไปมองพร้อมวิ่งตามตัวเล็กไป ปล่อยให้คนเป็นแม่ ยืนชะเง้อหน้าดูเขาทั้งสอง แต่เห็นแบบนั้นแล้วหงส์ฟ้าก็ยังใจแข็ง ทำเป็นไม่สนใจและเดินเข้าบ้านไปนอนอย่างไม่ใยดี“ ครีม…” เสี่ยโอมเดินเข้ามาหาครีมหอม ที่นั่งยอง ๆ ร้องไห้อยู่ข้างเถียงนา เขาจึงเข้าไปนั่งข้างเธอ แล้วลูบหัวเธออย่างเบามือ“ ใจเย็นนะครีม “ “ ครีม
ที่สวนมะม่วง ของหงส์ฟ้า“ นี่เสี่ย ใครเขาเก็บมะม่วงกันแบบนี้ มันช้ำหมดแล้ว แล้วแบบนี้ใครจะซื้อ “ ครีมหอมที่เห็นเสี่ยโอมเก็บมะม่วงลูกเดียวแต่ก็ไม่หล่นลงมาสักทีจึงเดินเข้ามาต่อว่าเขา“ แล้วผมจะรู้ไหมล่ะ ก็ไม่เคยเก็บเคยแต่ซื้อกินเนี่ย “ “ เฮ้อ “ หญิงสาวถอนหายใจเพราะเถียงไม่ออก คนแบบเขานะหรือจะเคยเก็บมะม่วง“ ถ้างั้นคุณก็ไม่ต้องทำ “ “ แต่ผมอยากช่วย” “ เหรอ? ถ้างั้นก็ไปตรงนู้นเลย “ ครีมหอมชี้นิ้วไปทางคนงาน 2 คนที่แม่จ้างมา ซึ่งพวกเขานั้นกำลังโอ๋ลูกน้อยที่กำลังร้องไห้กระจองอแงอยู่“ อะไร” เขามองตามแล้วก็ถามเธอด้วยความมึนงง“ คุณก็ไปช่วยเลี้ยงลูกให้พวกคนงาน แล้วให้คนงานมาเก็บ” เสี่ยโอมมองไปยังเด็กน้อย 2 คนนั้น เขานี่หรือจะเลี้ยงเด็ก“ ฮ่า ๆ “ เสียงเด็กน้อยร้องหัวเราะอย่างมีความสุขเพราะหยอกเล่นกับเสี่ยโอมที่ทรงเหมือนจะไม่เข้ากับเด็กเลย แต่ก็แค่ทรงเฉย ๆ “ แฟนครีมนี่เข้ากับเด็กดีน่ะ พี่ว่าต้องมีสักคนแล้วมั้ง “แม่ของเด็กน้อยพวกนั้นที่เอ็นดู จึงรีบแซวครีมหอมที่เก็บมะม่วงอยู่ใกล้กัน“ อย่าพูดแบบนั้นนะคะพี่นิ่ม มันเป็นไปไม่ได้หรอก “ ครีมหอมรีบตอบกลับ ในใจเธอก็รู้สึกตุ้ม ๆ ต่อม ๆ เมื่อคิดว่าตนก็
หลังจากครีมหอมได้สติ เธอก็คะยั้นคะยอให้เขาพากลับมาบ้าน“ เดี๋ยวครีมจะไปไหน“ เมื่อเห็นว่าเมียกำลังจะเดินไปทางอื่น ไม่ได้จะเดินขึ้นบ้าน เสี่ยโอมก็รีบเรียกถาม“ ครีมจะไปบอกป้าทัน ให้ไปนอนเฝ้าแม่ ถึงแม่จะบอกว่าอยู่คนเดียวได้ ไม่ต้องเฝ้าแต่แม่ก็อยู่คนเดียวไม่ได้จริง ๆ หรอกครีมรู้ ”เสี่ยโอมพยักหน้า แล้วเขาก็นั่งลงที่แคร่ไม้ไผ่ตรงใต้ถุนบ้าน มองดูเมียเดินห่างออกไป“ เดี๋ยวนะ ป้าทัน? เทียน? อย่าบอกนะว่า “เขารีบลุกพรวด และวิ่งตามหลังครีมหอมออกไปทันทีบ้านของเทียน“ เอ้าครีม กลับมาบ้านตั้งแต่ตอนไหนลูก” ตอนเห็นครีมหอมเดินมา ป้าทันที่กำลังก้มหน้าทำกับข้าวอยู่ก็รีบทัก“ มาตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ เย็นนี้ป้าทันว่างไหม พอดีว่าแม่ครีมนอนโรงพยาบาลแล้วก็เหมือนเดิม แม่ไม่ยอมให้ครีมเฝ้า” “ อ๋อ ลายนั้นน่ะหรือ มันโทรมาบอกป้าแล้ว นี่ป้าก็ว่าจะกินข้าวแต่หัวเย็นแล้วก็จะไปนอนกับมันนี่แหละ ว่าแต่ครีมเถอะเทียนมันบอกว่ามันไปหาครีมแต่เช้านู้น ครีมได้เจอมันหรือยัง “ ครีมหอมส่ายหน้า“ ยังเลยค่ะป้า ครีมก็พึ่งกลับมาจากโรงพยาบาลเมื่อกี้นี้เอง “ “ อ๊า สงสัยมันจะไปเถลไถลที่อื่นแล้ว” “ งั้น ถ้าไม่มีอะไรแล้วครีมฝากแม่ด้วยน
หญิงสาวที่ใส่เสื้อคอกระเช้า และนุ่งผ้าซิ่น กำลังนั่งสระผมให้กับเสี่ยโอมอยู่ริมน้ำ“ สบายตัวจังเลย “ เสี่ยโอมที่กำลังหลับตาให้เมียสระผมให้อยู่พึมพำ เขาชอบให้เธอจับหัวของเขาแบบนี้จัง“ สบายแค่คุณคนเดียวน่ะสิ ขนาดครีมนั่งเก้าอี้ แล้วเสี่ยนั่งพื้น ครีมยังต้องเงยหน้ามองขนาดนี้ “ หญิงสาวบ่นเพราะถึงเธอจะนั่งสูงกว่า แต่เธอก็ยังต้องได้แหงนหน้ามองเขาอยู่ดี เพราะเธอมีส่วนสูงแค่ 160 แต่เสียโอมก็สูงไปแล้ว 180 + เป็นครีมหอมนี้มันลำบากจริง ๆ“ ไม่ต้องบ่นสิ ทำตัวเป็นเมียที่ดีหน่อย เดี๋ยวคืนนี้ พี่จะจัดให้เน้น ๆ เลย “ ครีมหอมชะงักทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น“ ฮ่า ๆ พูดเล่นน่ะ พี่จะไม่ทำอะไรให้หนูหรอก ถ้าหนูไม่เต็มใจ “ “ คำพูดจากปากเสี่ยเชื่อได้กี่เปอร์เซ็นต์คะ “ “ ต้องร้อยแน่นอน “ เสี่ยโอมพูดจบก็หันหน้ามาซุกใส่หน้าอกเมีย“ เฮ้ย! เสี่ยทำอะไร ครีมเปียกหมดแล้ว “ “ ถ้าเปียกก็แก้ผ้ามาอาบใหม่สิ จะกลัวอะไร “ เขาพูดแล้วเงยหน้าจ้องตาเธอ“ จะทำอะไรนะเดี๋ยวคนอื่นก็มาเห็นหรอก “ “ วันนี้พี่ยังไม่ได้จูบหนูเลย ขอจุ๊บหน่อยได้ไหมครับ ““ ไม่ตอบแบบนี้แสดงว่าไม่ปฏิเสธ “ เสี่ยโอมเผยยิ้มก่อนจะจัดให้เมียไปหนึ่งรอบอย่างคนก
“ ครีมพี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม ““ ว่า??” “ ทำไมแม่ของเด็กพวกนั้นถึงได้ทำท่าทางรังเกียจครีมของพี่ขนาดนั้น “ คำถามของเขาทำให้ครีมหอมเงียบไป“ ถ้าไม่สบายใจที่จะบอก ก็ไม่ต้องบอกก็ได้น่ะ “ เขาจึงตัดบทขึ้นมา เพราะกลัวจะเป็นคำถามที่ทำให้เธอไม่สบายใจ“ ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ พี่ถามก็ดีครีมก็ไม่เคยเล่าหรือระบายเรื่องนี้ให้ใครฟังเหมือนกัน “ ครีมหอมพูดขึ้น เธอทำท่าเหม่อลอยเหมือนกับนึกคิด“ เรื่องเริ่มตั้งแต่ 3-4 ปีก่อนตอนนั้นครีมอายุประมาณ 16-17 “ “ อ้าวครีมหอมมาก็ดี ครูมีอะไรจะบอก “ ครูมนัส ครูหนุ่มหน้าตาดี การงานดี ที่พึ่งย้ายมาสอนที่นี้เขาเป็นที่รักของคนในหมู่บ้าน วันหนึ่งเขาได้มาบอกกับครีมหอมว่า“ วิชาคณิตเธอได้แค่ 2 คะแนนน่ะ “ “ห๊า เป็นไปได้ยังไงคะอาจารย์ครีมนึกว่าครีมทำได้ 8 หรือ 9 ด้วยซ้ำ เพราะครีมมีข้อที่ทำไม่ได้แค่ข้อเดียวเอง “ “ ก็คะแนนมันออกมาแล้วนี่ ถ้างั้นเอาอย่างนี้ 5 โมงเย็นของวันนี้ครีมไปหาครูที่ทุ่งนาตาบุญได้ไหม ครูมีวิธีช่วย “ ตอนนั้นถ้าให้พูดแบบไม่เข้าข้างตัวเอง ครีมรู้สึกเลยว่าครูมนัส ไม่ได้เห็นครีมเป็นเพียงลูกศิษย์ จนถึงวันที่เขาเอ่ยปากให้ครีมไปหาที่ทุ่งนาในเวลาที่ไม่ควร“ แ
“ ก็หุ่นดีจริง ๆ แหละ สมคำร่ำลือ “ ครีมหอมที่เพิ่งจะได้สังเกตร่างกายของเขาเต็มตาก็วันนี้ เธอลากสายตาตั้งแต่เนินอกนูน ๆ ไล่ลงมาตามเนื้อ 6 ก้อน จนมาสะดุดอยู่ที่ ที่เดียวที่เขาปกปิดมันไว้ เจ้างูยักษ์สีชมพูตัวนั้นยังคงติดตาเธอ บ้าจริงนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่นะ แต่ว่าอยากรู้จังว่าเวลามันหลับ ตัวมันจะโตเหมือนตอนตื่นมั้ยนะ!?“ แกคิดบ้าอะไรอยู่เนี้ย “ เธอรีบเอามือขึ้นจับขมับเพราะละอายความคิดในหัวตัวเอง“ อือ “ เสี่ยโอมพลิกตัวนอนหงาย ทำให้ครีมหอมที่นอนดูอยู่ถึงกับตาค้าง ด้วยความตกใจ“ ยังไม่นอนอีกเหรอครีม “ เสียงบ่นเบา ๆ จากเขาดังขึ้น ถึงแม้ว่าตาของเขาจะยังหลับอยู่“ ไม่ไหว” ครีมหอมสบถออกมา ก่อนที่มือบางจะทาบลงที่หน้าท้องนูนของเขาพร้อมกับขยับใบหน้าเข้าไปแนบอกของเสี่ยโอม หน้าอายจัง เธอจะบอกเขาอย่างไรว่าเธออยาก…“ ครีมนอนไม่หลับเลยค่ะเสี่ย “ เสียงหวานดังแว่วข้างหู ทำเอาคนหลับถึงกับตาสว่าง ก้มลงมามองเธอที่กำลังอ้อนเขาตาหวานเยิ้ม“ ครีมเป็นอะไรคะ “ เขาแกล้งถามไปอย่างนั้น ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าตัวเล็กของเขาต้องการอะไร “ มันร้อน ๆ นะคะ “ เธอบอกทั้งใช้มือลูบไล้ไปตามซอกอกของเขา เสี่ยโอมเห็นเช่นนั้นจึง