All Chapters of ตัวเล็กของเสี่ยโอม: Chapter 31 - Chapter 38

หญิงสาวที่ใส่เสื้อคอกระเช้า และนุ่งผ้าซิ่น กำลังนั่งสระผมให้กับเสี่ยโอมอยู่ริมน้ำ“ สบายตัวจังเลย “ เสี่ยโอมที่กำลังหลับตาให้เมียสระผมให้อยู่พึมพำ เขาชอบให้เธอจับหัวของเขาแบบนี้จัง“ สบายแค่คุณคนเดียวน่ะสิ ขนาดครีมนั่งเก้าอี้ แล้วเสี่ยนั่งพื้น ครีมยังต้องเงยหน้ามองขนาดนี้ “ หญิงสาวบ่นเพราะถึงเธอจะนั่งสูงกว่า แต่เธอก็ยังต้องได้แหงนหน้ามองเขาอยู่ดี เพราะเธอมีส่วนสูงแค่ 160 แต่เสียโอมก็สูงไปแล้ว 180 + เป็นครีมหอมนี้มันลำบากจริง ๆ“ ไม่ต้องบ่นสิ ทำตัวเป็นเมียที่ดีหน่อย เดี๋ยวคืนนี้ พี่จะจัดให้เน้น ๆ เลย “ ครีมหอมชะงักทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น“ ฮ่า ๆ พูดเล่นน่ะ พี่จะไม่ทำอะไรให้หนูหรอก ถ้าหนูไม่เต็มใจ “ “ คำพูดจากปากเสี่ยเชื่อได้กี่เปอร์เซ็นต์คะ “ “ ต้องร้อยแน่นอน “ เสี่ยโอมพูดจบก็หันหน้ามาซุกใส่หน้าอกเมีย“ เฮ้ย! เสี่ยทำอะไร ครีมเปียกหมดแล้ว “ “ ถ้าเปียกก็แก้ผ้ามาอาบใหม่สิ จะกลัวอะไร “ เขาพูดแล้วเงยหน้าจ้องตาเธอ“ จะทำอะไรนะเดี๋ยวคนอื่นก็มาเห็นหรอก “ “ วันนี้พี่ยังไม่ได้จูบหนูเลย ขอจุ๊บหน่อยได้ไหมครับ ““ ไม่ตอบแบบนี้แสดงว่าไม่ปฏิเสธ “ เสี่ยโอมเผยยิ้มก่อนจะจัดให้เมียไปหนึ่งรอบอย่างคนก

“ ก็หุ่นดีจริง ๆ แหละ สมคำร่ำลือ “ ครีมหอมที่เพิ่งจะได้สังเกตร่างกายของเขาเต็มตาก็วันนี้ เธอลากสายตาตั้งแต่เนินอกนูน ๆ ไล่ลงมาตามเนื้อ 6 ก้อน จนมาสะดุดอยู่ที่ ที่เดียวที่เขาปกปิดมันไว้ เจ้างูยักษ์สีชมพูตัวนั้นยังคงติดตาเธอ บ้าจริงนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่นะ แต่ว่าอยากรู้จังว่าเวลามันหลับ ตัวมันจะโตเหมือนตอนตื่นมั้ยนะ!?“ แกคิดบ้าอะไรอยู่เนี้ย “ เธอรีบเอามือขึ้นจับขมับเพราะละอายความคิดในหัวตัวเอง“ อือ “ เสี่ยโอมพลิกตัวนอนหงาย ทำให้ครีมหอมที่นอนดูอยู่ถึงกับตาค้าง ด้วยความตกใจ“ ยังไม่นอนอีกเหรอครีม “ เสียงบ่นเบา ๆ จากเขาดังขึ้น ถึงแม้ว่าตาของเขาจะยังหลับอยู่“ ไม่ไหว” ครีมหอมสบถออกมา ก่อนที่มือบางจะทาบลงที่หน้าท้องนูนของเขาพร้อมกับขยับใบหน้าเข้าไปแนบอกของเสี่ยโอม หน้าอายจัง เธอจะบอกเขาอย่างไรว่าเธออยาก…“ ครีมนอนไม่หลับเลยค่ะเสี่ย “ เสียงหวานดังแว่วข้างหู ทำเอาคนหลับถึงกับตาสว่าง ก้มลงมามองเธอที่กำลังอ้อนเขาตาหวานเยิ้ม“ ครีมเป็นอะไรคะ “ เขาแกล้งถามไปอย่างนั้น ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าตัวเล็กของเขาต้องการอะไร “ มันร้อน ๆ นะคะ “ เธอบอกทั้งใช้มือลูบไล้ไปตามซอกอกของเขา เสี่ยโอมเห็นเช่นนั้นจึง

“ หรือกูจะหูฝาดวะ ”ครีมหอมเดินขึ้นมานั่งที่เก้าอี้ไม้บนบ้าน ข้างคนเป็นแม่ที่กำลังมองออกไปยังนอกหน้าต่าง “ ครีมแม่รู้ความจริงหมดแล้ว ว่ามึงไปอยู่กับพ่อไม่ได้สุขสบาย เหมือนที่กูคิด “หงส์ฟ้าหันมามองลูกสาว“ แม่รู้ได้ไง หรือว่า ”“ โอมบอกแม่หมดแล้ว ว่าที่แกสองคนมาเป็นผัวเมียกันได้ เพราะพ่อมึงเป็นหนี้มัน นี่ไอ้คงยุทธมันทำกับมึงขนาดนี้เลยเหรอ เลี้ยงดูก็ไม่เคยเลี้ยง พอมึงโผล่หน้าไปอยู่ด้วยไม่ถึงเดือนก็จับมึงไปขายใช้หนี้แบบนี้“ ครีมหอมเอาแต่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จานอกเสียจากฟังที่แม่พูด“ ต่อไปนี้ ไม่ต้องกลับไปแล้วได้ไหม ถึงกูจะไม่ชอบขี้หน้ามึง แต่กูก็อยากให้มึงอยู่กับกู ดีกว่าไปอยู่ชดใช้เวรใช้กรรมให้พวกมัน” หงส์ฟ้าจับมือลูกสาวไว้ ถึงเธอจะมองหน้าลูกแล้วคิดถึงวันที่ตัวเองโดนข่มเหง แต่เธอก็ไม่อยากให้ลูกไปลำบากแทนคนอื่นแบบนั้น โดยเฉพาะคนพวกนั้นที่เธอเกลียดเข้ากระดูกดำ“ แต่ครีมรับปากกับเสี่ยโอมไว้แล้ว ที่สำคัญถ้าครีมไม่กลับไป พ่อจะเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้ ตอนนี้พ่อเดินไม่ได้ ครีมสงสารพี่เคเปอร์มากกว่าที่ต้องรับภาระทั้งหมด ถึงพ่อเขาจะไม่เคยเลี้ยงดู แต่อย่างน้อยเขาก็คือสาเหตุที่ทำให้ครีมได้เกิดมาอยู่บนโ

ห้องเช่าที่นิโล่อยู่กลิ้ง ๆ ครีมหอมรู้สึกตัวเพราะเสียงโทรศัพท์ สายเรียกเข้าจากแม่“ แม่ “ครีมหอมลุกนั่งก่อนจะรับสายวิดิโอคอลของแม่ที่โทรเข้ามา[“ เฮ้ยอีครีม ตาไปโดนอะไรต่อยมา “ ] เมื่อได้ยินแม่ทักแบบนั้น ครีมหอมก็ถึงกับตกใจรีบจับเอากระจกที่อยู่ใกล้ ๆ มาส่องดูสภาพตัวเอง ซึ่งเมื่อคืนหลังจากที่เธอกลับมาถึงห้องเธอก็เอาแต่ร้องไห้จนเพลียหลับไปเลย [“ ครีมจับโทรศัพท์ขึ้น แล้วบอกกูมาเดี๋ยวนี้ ง้อเสี่ยโอมของมึงไม่สำเร็จเหรอ ถึงได้เป็นแบบนี้ มึงร้องไห้ใช่ไหม ”]ครีมหอมจับมือถือที่เมื่อกี้วางเอาไว้ขึ้นมา“ ง้ออะไรล่ะแม่ เขาไม่ดีกับครีมหรอก เลิกพูดเรื่องเขาได้แล้ว“[“ หมายความว่ายังไงฮึ มันทำอะไรให้มึง”]“ เขาไม่ได้ทำอะไร ครีมเองต่างหากที่ทำตัวเอง คิดไปเองผิดหวังเอง “ ครีมหอมตอบแม่ทั้งเสียง และสีหน้าแสดงออกว่าเศร้าอย่างชัดเจน[“ เป็นอะไรมากไหมเนี่ย ยังไหวอยู่ไหม”]“ ครีมก็แค่ เด็ก! ที่เรียนจบมัธยม ไม่มีหน้าที่การงาน ไม่มีชาติตระกูล จะไปสมกับนักธุรกิจไฟแรงแบบนั้นได้ยังไง วันหนึ่งถ้าเขาเบื่อ ครีมก็เป็นเพียงขยะชิ้นหนึ่งอยู่ดี “ ครีมหอมตาลอย พลั้งปากบอกความรู้สึกของเธอออกมาให้มารดาฟัง[“ มึงจะมาเป็นเ