ตอนที่ 17 จะทำกับเธอทุกวัน

ณเพนท์เฮ้าส์

“ เฮ้อ เขาคงไม่กลับมาแล้วมั้ง แต่ถ้ามาก็ไม่รู้ว่าเราจะต้องเจอกับอะไรบ้าง โอ๊ย ! แกคิดถูกแล้วใช่ไหมเนี้ย! “ คิริต้าที่นั่งอยู่บนเตียง พลิกตัวไปมา ในมือก็จับหมอนไปด้วยเพราะคิดไม่ตก นี่ตัวเธอจะต้องมาเป็นเมียเสี่ยโอมนี่จริง ๆ หรือ? คิดมาแล้วก็อยากจะร้องไห้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น แต่เธอก็ร้องไม่ออกเมื่อได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามา หญิงสาวชะโงกหน้า ออกไปดู ก็ตรงจังหวะกับที่เสี่ยโอมเหลียวมองมาทางนี้พอดี เขายิ้มอ่อนก่อนจะเลียริมฝีปากพร้อมกับเดินมาทางนี้

“ คุณยังไม่นอนอีกเหรอ หรือ ว่ารอผม? “ เสี่ยโอมเดินเข้ามานั่งใกล้ ๆ กับครีมหอมบนเตียง เห็นเช่นนั้นแล้วหญิงสาวจึงรีบขยับตูดของตัวเองให้ถอยหนี เธอกลืนน้ำลายลงคอไปกลืนใหญ่ ที่เห็นชายหนุ่มกำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขา

“ อะ พี่เคเปอร์โทรมาบอกฉัน ว่าคุณย้ายโรงพยาบาลให้พ่อของฉันหรือคะ?” เธอรีบหาเรื่องขึ้นมาคุยเพื่อเปิดบทสนทนากลบเกลื่อน

“ ใช่! พอดีผมเห็นว่าโรงพยาบาลนั้น มันไม่ค่อยโอเค ผมก็เลยย้ายเขาไปที่โรงพยาบาลของเพื่อนผมให้ “ 

“ แต่นั่นมันโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังเลยนะคะ “ 

“ คุณไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องค่าใช้จ่ายหรอกครับ ผมจะเป็นคนออกให้ แล้วก็ไม่เก็บไปเพิ่มกับหนี้แน่นอน เกลวาดียังมีหนี้สินเท่าเดิม แล้วก็จะไม่นับดอกเพิ่มตามสัญญา “ เขาหันมาบอกกับเธอ

“ ที่สำคัญคุณเห็นหรือเปล่าว่าโรงพยาบาลเก่านั่นเป็นยังไง คนกำลังจะตายยังจะให้ชำระค่ารักษาก่อน ถึงจะรักษาให้ คุณไม่ชอบให้คุณพ่อของคุณอยู่ในที่ดี ๆ หรือครับ “ 

“ ชอบสิคะ ใครจะไม่ชอบล่ะ ถึงพ่อจะ.. ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดมา แต่ยังไงก็เป็นพ่อ” ประโยคหลัง ๆ ครีมหอมพูดเสียงเบาลง ทำให้เสี่ยโอมรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังเศร้า

“ เจ้าเด็กมีปมเอ้ย” เสี่ยโอมตีเนียนดึงหญิงสาวเข้ามาซบอก แต่พอเขาคายมือออกหญิงสาวก็ตาเหลือกมาใส่เขาทันที ด้วยความโมโห

“ อย่าใช้สายตาแบบนี้สิครับ มันไม่น่ารักเลยน่ะ “ เสี่ยโอมยิ้ม และจับไปที่ปลายคางของหญิงสาว เขาค่อย ๆ ขยับหน้าเข้าไปใกล้ แล้วดันเธอให้นอนลงที่เตียง

“ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป คุณคือคนของผม “ อศิรประกบริมฝีปากลงบนริมฝีปากบาง เพื่อดูดกลืนเอาความหวานที่เขาคิดถึง คิริต้าเองก็ตัวสั่นระริกรับสัมผัสนั้น แม้ในใจของเธอจะคัดค้านเพียงใด แต่เธอก็ไม่สามารถกลับคำที่เคยพูดไว้ได้ หญิงสาวหลับตาปี้เมื่อเขาค่อย ๆ ดูดกลืนริมฝีปากของเธออย่างแผ่วเบา ครั้งนี้ครีมหอมสังเกตได้ว่าเขาอ่อนโยนกว่าตอนนั้นมาก ไม่มูมมามทำอย่างครั้งแรก มันทำให้เธอเคลิบเคลิ้มจนแทบอยากจะมอบริมฝีปากนี้ให้เขาไปเสียอีก อศิรเองก็ค่อย ๆ บดริมฝีปากอิ่มอย่างใจเย็น เพราะตอนนี้เธอเป็นของเขา เธออยู่กับเขา เขาสามารถทำแบบนี้ได้ตลอดเวลาที่เขาต้องการ เพราะฉะนั้นไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องทำให้ปากอิ่มของเธอต้องบอบช้ำ เขาจะค่อย ๆ ทำอย่างทะนุถนอม แต่แค่เขาจะทำมันกับเธอทุกวัน 

“ อือ..เฮ้อ “ เขาคลายจูบออกเพื่อให้เธอได้พักหายใจ หญิงสาวรีบหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ แต่ยังไม่ถึง 5 วินาที เขาก็ประกบปากลงมาอีกครั้ง ซึ่งมันเป็นแบบนี้อยู่2-3รอบ แต่เธอเองก็ไม่ได้ปฏิเสธแถมยังยอมรับมัน เพราะทุกครั้งที่เขาจูบเธอ เธอเหมือนคนที่ลอยได้ รู้สึกดีแปลก ๆ จนเธอเองก็ยังคงไม่เข้าใจ นอกเสียจากปล่อยให้เขาทำมันอย่างสาแก่ใจ แต่พอเขาเริ่มมาวุ่นวายที่หัวกางเกงของเธอ ตัวเธอที่ตอนแรกหลับตาอยู่ก็สั่นกลัวอย่างไม่ได้นัดหมาย แถมน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้ม จนมาโดนเข้ากลับปลายจมูกของชายหนุ่ม เสี่ยโอมที่สังเกตเห็นเป็นเช่นนั้น เขาจึงจำต้องหยุดการกระทำนั้นไว้อย่างเสียดาย

“ กลัวเหรอครับ” เขาถามทั้งยังจ้องมองหน้าเธอที่อยู่ใต้ล่างเขา

“ กลัว แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันจะทนเอา “ ครีมหอมที่นอนนิ่งเป็นขอนไม้ตอบกลับชายหนุ่มเสียงกุกกัก ด้วยน้ำเสียงและท่าทีของเธอเล่นเอาเสี่ยโอมอดขำไม่ได้

“ ขำอะไรหรือคะ ฉันทำอะไรผิด คุณอยากจะทำอะไรก็รีบ ๆ ทำสิ” หญิงสาวทำเป็นใจกล้าพูดออกไปเช่นนั้น แต่พอเสียโอมนอนลาบลงข้าง ๆ ตัวเธอกับสั่นสะท้านตกใจไปครู่ใหญ่

“ ฮ่า ๆ ตัวแข็งทื่อแบบนี้ใครมันจะไปมีอารมณ์ละ เฮ้อ~ “ ชายหนุ่มถอนหายใจ ใช้แขนยกขึ้นมากอดรัดหญิงสาวไว้ ใบหน้าคมซบลงใส่เนินอกนิ่ม เขาอยากรู้จังเลยว่าพายใต้เสื้อของเธอจะซ่อนความมหึมาอะไรไว้ เขาคิดแล้วก็เอาหน้าถูไปมาที่เนินอกของครีมหอมจากนั้นก็ทำเป็นหลับตา ครีมหอมอยากจะกรี๊ดออกมาให้ลั่นห้องตอนที่เขากล้าดีเอาหน้ามาซุกนมเธอ แต่ก็ทำไม่ได้ พอเขาเงียบไปเธอก็โล่งอก ปล่อยให้เขาซบและกอดเธอนอนทั้งคืนด้วยท่านั้น เพราะแม้ว่าเธอจะอยากดันเขาออก แต่ก็กลัวเขาจะตื่น แล้วทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่แค่กอด.