"คุณ.. คืนนี้ฉันขอนอนกับต้นหนาวได้ไหม"
คืนนี้ปลายฝนยังห่างลูกเธอไม่ได้จริงๆเพราะเธอรู้ว่าชายหนุ่มต้องเลี้ยงลูกไม่เป็นแน่ๆเธอจึงใช้ไม้อ่อนออดอ้อนขอร้องเขาให้เธออยู่ที่นี่กับลูกก่อน
".... "
ฟรานซิสมองหญิงสาวด้วยสีหน้าเรียบเฉยอย่างคาดเดาไม่ถูก
"นะๆๆๆ.. คุณน้า...คุณหน้าตาหล่อปานนี้จิตใจก็ต้องหล่อตามด้วยสิจริงไหม.. "
ปลายฝนใช้มารยาหญิงออดอ้อนสุดฤทธิ์ยังไงวันนี้เธอก็ต้องได้อยู่กับลูกให้ได้ไม่อย่างนั้นเธอต้องนอนไม่หลับแน่
" ก็ได้เธอบอกจะนอนที่นี่เองนะห้ามเปลี่ยนใจ"
ฟรานซิสยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆหญิงสาวและถามเธอให้แน่ใจ
" หึ.. ไม่เปลี่ยนใจแน่นอน"
ปลายฝนส่ายหัวหงึกหงักเบิกตาโพรงดีใจที่ดูท่าชายหนุ่มจะอนุญาตเธอ
" อืมม.. "
ฟรานซิสพยักหน้าพร้อมกับเดินเข้ามาในห้องนอนของเขาและถอดเสื้อผ้าของเขาออกอย่างช้าๆต่อหน้าหญิงสาวที่เดินตามหลังเข้ามา
"น.. นี่.. ทำอะไร"
ปลายฝนกระซิบกระซาบกับชายหนุ่มตาโตด้วยท่าทีรุกรี้รุกรนเธอไม่เข้าใจว่าเขาจะทำอะไรหวังว่าจะไม่คิดไม่ดีกับเธอหรอกนะ
" จะถอดเสื้อผ้าจะอาบน้ำนอนแล้วที่นี่ห้องฉัน.. "
ฟรานซิสทำท่ากระซิบกระซาบกับหญิงสาวอย่างเจ้าเล่ห์ทั้งยังตลกสีหน้าของหญิงสาวในตอนนี้อีกด้วย
" ห.. ห้องคุณเหรอ"
ปลายฝนยืนเกาหัวแกรกๆ
" อืม.. จะนอนที่นี่กับลูกก็นอนสิฉันอนุญาตแล้วอย่าคิดว่าฉันเผลอแล้วเธอจะพาลูกหนีได้ดูบอดี้การ์ดด้านนอกด้วย"
ฟรานซิสพ่นคำขู่หญิงสาวออกมา
" ร.. รู้แล้วล่ะน่า"
ชั่วโมงต่อมา
"เธออยากอาบน้ำหรือเปล่า"
ตอนนี้ฟรานซิสแต่งตัวด้วยชุดนอนเรียบร้อยแล้วเขาขึ้นมานอนบนเตียงกับลูกชายของเขาและมีหญิงสาวนอนอยู่ฝั่งตรงข้าม
"อืม.. แต่ฉันไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน"
ปลายฝนก็รู้สึกเหนียวตัวอยู่แต่กระเป๋าของเธอดันอยู่ที่สนามบินเหตุเพราะมัวแต่วิ่งหนีชายหนุ่มโดยที่ลืมห่วงกระเป๋าของเธอไปเลย
"ใส่เสื้อฉันไปก่อนพรุ่งนี้จะให้คนเอากระเป๋าเธอมาให้"
ฟรานซิสเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตของเขาในตู้แล้วโยนให้หญิงสาวด้วยหน้าตาเย็นชาทั้งยังกลับมานอนที่เตียงตามเดิม
"คุณนี่บทจะใจดีก็ใจดีนะ"
ปลายฝนรู้สึกว่าพฤติกรรมของเขาตอนนี้ช่างแปลกกว่าตอนที่เธอเจอคราแรกอยู่มากรู้สึกว่าเขาก็ช่างแปลกคนอยู่เหมือนกันเธอมองไม่ออกเลยว่าตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่
"......"
ชายหนุ่มชี้มือไปทางห้องน้ำด้วยสายตาเยือกเย็น
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
"ค.. คุณหลับแล้วเหรอ"
ปลายฝนอาบน้ำเรียบร้อยแล้วเธอจึงเดินมาที่เตียงเห็นว่าชายหนุ่มหลับตานอนแล้วเธอจึงกระซิบถามเขาเพื่ออยากจะปลุกเพราะตอนนี้เธอยังไม่เสร็จธุระดีเลย
"มีอะไร.."
ฟรานซิสถามหญิงสาวทั้งที่เขายังหลับตาอยู่
" เรื่องต้นหนาวคุณอย่าบอกเค้าได้ไหมว่าคุณไม่ได้ตั้งใจให้เค้าเกิดมา"
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ปลายฝนกังวลอย่างมากเพราะไม่อยากให้กระทบจิตใจของต้นหนาว
" อืม.. ฉันรู้น่าว่าควรพูดกับลูกอย่างไร"
ฟรานซิสรู้ดีว่าเขาจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรไม่จำเป็นให้เธอต้องมาบอก
" ดีแล้ว.. อืมแล้วนี่คุณให้ฉันกับลูกมานอนด้วยคุณไม่อึดอัดเหรอ.. หรือว่าคุณพาคนมานอนด้วยบ่อย... อืม.แบบนี้แน่เลยใช่ไหม..อื้ออ "
ปลายฝนรู้สึกว่าชายหนุ่มดูท่าจะไม่อึดอัดเอาเสียเลยที่มีคนมานอนอยู่ร่วมห้องด้วยทั้งที่ไม่เคยคุ้นกันเธอจึงถามเขาด้วยความสงสัยเมื่อไม่เห็นเขาตอบจึงแอบคิดเองเออเองแต่ความคิดของเธอมันก็แอบเสียงดังเล็กน้อยจึงทำให้เขาได้ยินทุกคำที่เธอพูด
" เงียบได้หรือยังฉันจะนอน"
ชายหนุ่มรู้สึกจะรำคาญหูกับเสียงหญิงสาวเสียเหลือเกินเขาจึงเอื้อมมือหนาไปปิดปากเธอแล้วกดเธอลงนอน
" อื้อ.. ยังไม่ได้คืนนี้ต้นหนาวต้องตื่นมากินนมแล้วตอนนี้ฉันก็ไม่มีด้วย"
ที่เธอยังนอนไม่ได้ตอนนี้เพราะเธอมีปัญหาเรื่องนี้นั่นเองและดูท่านี้ก็คือปัญหาใหญ่ด้วยเพราะถ้าหากเธอไม่มีนมให้ต้นหนาวในตอนที่ลูกชายเธอตื่นมีหวังได้อาระวาดลั่นห้องแน่นอน
"หื้มมมม... บอกมาว่าต้นหนาวกินนมอะไรจะให้คนไปหามาให้"
ฟรานซิสจำต้องลืมตาตื่นลุกนั่งแล้วจ้องถามหญิงสาวว่าเธอต้องการอะไรบ้างแล้วเขาจะได้สั่งคนให้ไปหาให้เธอในตอนนี้เลยเขาจะได้นอนซะที
" อื้อ.. ยี่ห้อนี้แล้วก็ขวดนมด้วย.. อ่อน้ำยาล้างขวดนมหม้อนึ่งขวดนม.. แล้วก็อะไรอีกน้า"
"นี่.. เอาที่จำเป็นก่อนมันดึกแล้ว"
ฟรานซิสยืนมองหญิงสาวที่กำลังใจจดใจจ่ออยู่กับการสั่งของเขาแทบจะกุมขมับกับความเยอะของหญิงสาวตอนนี้เสียจริง
" อ่อโอเค.. งั้นเอาแค่นี้ก่อน"
ปลายฝนรีบยื่นกระดาษที่เธอจดให้กับชายหนุ่มอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นท่าทีเขาไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่
" อืมม.. "
ฟรานซิสออกไปสั่งบอดี้การ์ดหน้าห้องของเขาครู่หนึ่งจึงเดินกลับเข้ามาบอกหญิงสาวว่าเรียบร้อยทุกอย่างและให้เธอนอนได้แล้วเพราะเขาก็จะนอนเหมือนกัน
" นอนได้แล้ว"
" ยัง.. ต้องรอขวดนมมาฉันต้องล้างนึ่งขวดนมใหม่ก่อน"
ตอนนี้ปลายฝนยังนอนไม่ได้เธอจะต้องรอของที่สั่งมาก่อนเพราะเธอจะต้องจัดการอีกหลายอย่าง
"เฮ้ออ.. งั้นก็จัดการตามสบายเลยแล้วกัน"
ฟรานซิสมองบนเล็กน้อยพร้อมล้มตัวนอนลงแล้วปัดมือบอกกับหญิงสาวว่าเธออยากจะทำอะไรก็ตามสบายเลย
" โอเคถือว่าคุณอนุญาตแล้วนะ"
ปลายฝนได้ทีเธอก็ยังถามคำพูดของเขาอีกทีหากเขาอนุญาตเธอก็จะได้ทำตามใจอย่างไม่เกรงใจ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
" ของที่สั่งได้แล้วครับ"
" ขอบคุณค่ะ"
เมื่อปลายฝนได้ของเรียบร้อยแล้วเธอก็ลงมาที่ห้องครัวด้านล่างแล้วจัดแจงจัดการอุปกรณ์ทุกอย่างของลูกเธออย่างชำนาญโดยมีบอดี้การ์ดยืนเฝ้าอยู่ไม่ห่าง และคอยช่วยเป็นลูกมือเธอได้อย่างดีอีกด้วย
"มี๊ฮับ..นม..นม.."
เด็กชายตัวกลมขยี้หูขยี้ตาตื่นมากลางดึกเพราะความหิวเด็กชายส่งเสียงร้องหาคนเป็นแม่พร้อมดันตัวขึ้นนั่งมองซ้ายมองขวาเตรียมเบะปากเพราะไม่เห็นคนเป็นแม่อยู่ด้วย
"หืม...."
ฟรานซิสรู้สึกตัวตื่นเพราะว่าเสียงของลูกชายตัวกลมของเขา
"แอะ..แอ้...แง้งงงงง...นม.."
เมื่อสองพ่อลูกประจันหน้ากันเจ้าหนูน้อยก็อ้าปากร้องเสียงดังออกมาทันทีทั้งยังร้องเรียกหาสิ่งที่หิวในตอนนี้อีกด้วย
"เอ่อ..เจ้าหนู...เงียบนะครับ...โอ๋ๆๆๆ"
ฟรานซิสหน้ายุ่งเล็กน้อยเพราะเหมือนว่าเขาจะโดนกวนในกลางดึกชายหนุ่มรีบอุ้มลูกชายของเขาขึ้นมาพาดบ่าพร้อมตบก้นแบบที่หญิงสาวได้ทำและมองหาหญิงสาวในห้องแต่ไม่เห็นเธอ
"แอ้..แง้งงงง...นมมมมม..มี๊...นมมมม..แง้งงงง""โอ..โอ๋...ปลายฝนอยู่ไหน"ต้นหนาวร้องไห้ไม่หยุดทั้งร้องหาแม่ทั้งร้องหิวนมจนฟรานซิสต้องเปิดประตูไปถามบอดี้การ์ดว่าหญิงสาวอยู่ไหน"อยู่ที่ครัวครับ"บอดี้การ์ดหนุ่มบอกกับเจ้านายของเขาทั้งยังตะลึงกับภาพเจ้านายของเขาที่เห็นตรงหน้าที่ไม่ได้แตกต่างกับพ่อลูกอ่อนเลยสักนิด"หื้มมม...."ฟรานซิสถอนหายใจเล็กน้อยทั้งยังรีบอุ้มลูกชายของเขาลงบันไดไปที่ครัวเพื่อหาหญิงสาวทันที"เอ่อ.."บอดี้การ์ดหนุ่มเกาหัวแกรกๆเพราะมาดพ่อลูกอ่อนของเจ้านายของเขาตอนนี้พวกเขาก็เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกเหมือนกัน"ดูนายสิเหมือนพ่อลูกอ่อนเลย""อืม..ท่าทางนายน้อยจะอารมณ์เหมือนพ่อนะ"บอดี้การ์ดสองคนสุมหัวกันต่างก็คิ้วขมวดเพราะดูท่านายน้อยของพวกเขาจะเอาอารมณ์อยากอยู่เหมือนกัน"จะเอาอยู่ไหมนั่นน่ะ""แอ้... แง้งงๆๆ"ต้นหนาวยังส่งเสียงร้องอยู่ไม่ขาด"นี่เธอทำอะไรอยู่"ฟรานซิสเดินเข้ามาหาปลายฝนอย่างหัวเสีย"อ้าวต้นหนาวตื่นแล้วเหรอลูกนมได้พอดีเลยไปนอนกันนะคะ"ปลายฝนรีบเข้ามาอุ้มลูกน้อยของเธอและเดินขึ้นไปที่ห้องนอนของชายหนุ่มพูดคุยหยอกล้อกับลูกชายโดยมองผ่านหน้ายุ่งๆของชายหนุ่มไปเหมือนเป็นธาตุ
คฤหาสน์ฮันส์" อีธาน"" ครับ"" ปลายฝนไปไหน"ฟรานซิสเดินออกมาจากห้องนอนของเขาถามอีธานคนสนิทว่าหญิงสาวหายไปไหนแต่เช้าเพราะเห็นปล่อยให้เขานอนอยู่กับลูกสองคนเขาหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ"คุณปลายให้มอแกนพาออกไปข้างนอกครับไม่ทราบว่าไปไหน"อีธานเองเห็นหญิงสาวออกไปพร้อมมอแกนเมื่อตอนรุ่งสางแต่เขาไม่รู้จริงๆว่าหญิงสาวจะให้มอแกนพาไปที่ไหน" คุณตื่นแล้วเหรอ"ปลายฝนรีบเดินเข้ามาทักทายชายหนุ่มที่เห็นว่าเขาตื่นแล้ว" ไปไหนของเธอแต่เช้าแถมใช้คนของฉันอีก"ฟรานซิสยืนขมวดคิ้วถามคำถามหญิงสาวทั้งยังต่อว่าเธอที่ใช้คนของเขาโดยพละการอีกด้วย"อ้าวก็เมื่อคืนคุณบอกว่าฉันจะทำอะไรก็ตามสบายนี่นา"ปลายฝนเถียงกลับไปว่าเธอไม่ได้ทำอะไรโดยพละการเพราะว่าเมื่อคืนเขาเองที่เป็นคนอนุญาตเธอให้ทำอะไรก็ได้ตามสบาย"หื้มม..เธอนี่"ฟรานซิสยืนเท้าเอวขมวดคิ้วอย่าระอาเขาเองที่เป็นคนพูดคำนั้นแต่ไม่คิดว่าหญิงสาวจะเอารวมไปเสียทุกเรื่องพร้อมเดินกลับไปที่ห้องนอนอย่างหัวเสียเล็กน้อย"คุณฉันขอมาอยู่ในนี้กับลูกนะ..คุณก็เห็นนี่เวลาต้นหนาวไม่เห็นหน้าแม่จะเป็นยังไง"ปลายฝนเริ่มออดอ้อนชายหนุ่มเพราะว่าวันนี้เธอจะต้องไปอยู่ที่บ้านหลังเล็กอย่างที่เขาบ
"ขอบคุณฮับ.."เด็กชายตัวกลมยกมือป้อมพนมมือขอบคุณคนเป็นพ่อแล้วรีบรับขวดนมมากอดไว้ในอกก่อนจะยื่นมือไปที่ใบหน้าของคนตรงหน้าเพราะอยากสำรวจ"หน้าฉันมีอะไรติดเหรอ"ฟรานซิสไม่ได้ว่าอะไรที่ลูกชายของเขาเอามือมาแตะที่หน้าแต่แค่อยากรู้ว่าหน้าเขามีอะไรผิดปกติจึงหันไปถามหญิงสาว"อยู่เฉยๆค่ะต้นหนาวก็แค่อยากสำรวจ"ปลายฝนส่งยิ้มให้ชายหนุ่มพร้อมบอกกับเขาให้อยู่เฉยๆเพราะว่านี่คือการสำรวจในสิ่งคิดว่าแปลกใหม่ของลูกชายเธอ"ฟอดดดด.."สายตาที่ไร้เดียงสาของลูกชายของเขาทำให้เขาตกอยู่ในภวังค์ดั่งต้องมนต์ในความน่ารักของลูกชายตัวกลมในตอนนี้ยิ่งมองยิ่งรู้สึกว่าเหมือนเห็นตัวเองในตอนเด็กใบหน้าทุกอย่างนี้เหมือนกับเขาอย่างกับแกะแต่มีบางอย่างที่เขาไม่มีเช่นกันคือรอยยิ้มหวานๆของลูกชายเขานั่นเองที่ท่าจะเหมือนปลายฝนเสียมากกว่าชายหนุ่มอดใจไม่ได้ที่จะกดจมูกไปที่แก้มย้วยๆของลูกชายของเขาฟอดใหญ่ด้วยความหมั่นเขี้ยวก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วตัดใจรีบไปทำงานเพราะว่าวันนี้เขามีประชุม"อืม..อื้ออ..."ต้นหนาวบุ้ยน่าขยี้หัวขยี้ตานิดหน่อยพอรู้สึกว่าอะไรหนวดของคนเป็นพ่อนั้นมันช่างจั้กกะจี้เสียเหลือเกิน"แดดดี๊ค่อยกลับมาให้สำรวจนะครับตอนนี้แ
แกร็กกก"นี่มันอะไรกัน"ฟรานซิสเปิดประตูเข้าห้องของเขามาในขณะที่กำลังเดินก้าวเข้าห้องเขาก็ต้องชะงักงันกับสิ่งใหม่ที่อยู่ในห้องที่มันไม่เหมือนเดิมแม้แต่นิดเดียวแม้กระทั่งเตียงนอนของเขาที่ไปอยู่อีกมุมหนึ่งและเฟอร์นิเจอร์แปลกใหม่ก็เข้ามาในห้องเขาแทบจะเต็มไปหมดจนเขาต้องถามหญิงสาวด้วยท่าทีที่ไม่พอใจนัก"แดดดี๊"ต้นหนาวที่กำลังนั่งเล่นกับคนเป็นแม่อยู่เมื่อเห็นคนเป็นพ่อเข้ามาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปจูงมือพ่อของเจ้าตัวมานั่งที่เตียงทั้งยังเรียกขึ้นไปนั่งตักทำตาแป๋วใส่พฤติกรรมของต้นหนาวทำให้เขาคลายความโกรธได้อยู่บ้างแต่ก็ยังมิวายส่งสายตาคาดโทษให้หญิงสาวอยู่ดี"คุณมาก็ดีเลยนี่ฉันวางตู้ของฉันตรงนี้นะคะแล้วเปลของต้นหนาวฉันก็สั่งมาใหม่อีกหลังเอาไว้ด้านล่างหลังนี้เอาไว้ที่ห้องนอน"ปลายฝนเหมือนจะไม่รู้ตัวว่ามีคนกำลังไม่พอใจเธอยังคงพรีเซ้นเฟอร์นิเจอร์และของต่างๆที่เธอสั่งมาให้เขาได้ดู"จะเปลี่ยนอะไรในห้องทำไมไม่บอกฉันก่อน"ฟรานซิสมองหญิงสาวสายตาแข็งกร้าวและถามเธอเสียงแข็งแต่ไม่ดังมากเพราะว่าลูกชายของเขานั่งอยู่บนตักจึงไม่อยากแสดงอารมณ์โมโหมากนัก"อ้าว.. ก็คุณบอกจะมำอะไรก็ได้อย่าพาลูกหนีก็พอนี่คะ"ป
"แดดดี๊.."ต้นหนาวนั่งเล่นอยู่กับคนเป็นพ่อสองคนเพราะว่าตอนนี้ปลายฝนกำลังอาบน้ำอยู่"ว่าไงครับ""หิวนม"เด็กชายหันมาบอกคนเป็นพ่อว่าตัวเองหิวให้พ่อของเขาไปหยิบนมมาให้พลางใช้มือป้อมชี้ไปที่โต๊ะที่วางขวดนม"เดี๋ยวแดดดี๊หยิบให้นะครับ"ฟรานซิสเห็นว่าในขวดนมมีแต่น้ำเขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงเลยเดินไปเคาะประตูห้องน้ำเพื่อที่จะถามหญิงสาวก๊อกๆๆ"อะไรคุณ..."ปลายฝนเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จพอดีเธอจึงพันผ้าขนหนูกระโจมอกเอาไว้แล้วเปิดประตูออกมาถามชายหนุ่มอย่างสงสัยว่าเขาเรียกเธอทำไม"ต้นหนาวหิวนม"ฟรานซิสหลบสายลงมองไปทางอื่นเล็กน้อยเพราะเขาไม่ได้อยากมองเธอในสภาพนี้สักเท่าไหร่นักเขาก็ผู้ชายกลัวว่าอารมณ์อะไรๆแบบผู้ชายของเขามันจะเกิดขึ้นมาซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องดีนัก"ตอนนี้เหรอ""อืม""โอเคๆ.. คุณมานี่เดี๋ยวฉันสอน"หญิงสาวจูงมือฟรานซิสมาที่โต๊ะวางขวดนมเธอถือโอกาสนี้สอนเขาเสียเลยครั้งหน้าหากเธอไม่ว่างเขาจะได้ทำเป็น"อืมม..""นี่คือชั้นที่ฉันแบ่งนมเอาไว้คุณก็แค่ใช้น้ำต้มสุกในกระบอกนี้ใส่ให้ถึงขีดบนสุดแล้วก็เทนมผงใส่เขย่าก็ได้แล้วแต่ถ้านมในชั้นหมดในกระปุกนมมีช้อนตวงอยู่ตักใส่สี่ช้อนต่อหนึ่งขวดเข้าใจใช่ไหมคะ.. "ปลาย
วันต่อมาบริษัทxxx"นี่เธอยัยเลขาหน้าห้องภัทรินทร์อะไรนั่นเค้าจะไม่เข้าสังคมเลยหรือไง"ดาริกาสาวหน้าหวานฝ่ายพีอารู้สึกไม่ค่อยชอบหน้าภัทรินทร์เท่าไหร่เพราะเธอดูจะเริ่ดเชิดหยิ่งกับทุกคนเสียเกินไป"โอ้ยย..ไม่อยากจะเม้าเมื่อก่อนที่เข้ามาใหม่ๆมือไม้อ่อนแต่พอเหยียบหัวคนอื่นขึ้นไปเป็นเลขาได้ก็เดินเชิดไม่มองดินเลยจ่ะ"โยษิตาหญิงสาวฝ่ายบัญชีเป็นเพื่อนกับดาริกาเธอเป็นสาวห้าวประจำบริษัทเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดถึงเรื่องใครแต่หากเป็นเรื่องของภัทรินทร์เธออดที่จะพูดไม่ได้เพราะเธอได้ไปรู้อะไรดีๆมา"ขนาดนั้นเลยเหรอ.. ว่าแต่ที่ว่าเหยียบหัวเหยียบหัวใครเหรอ"มีนาสาวสวยหุ่นบอบบางทำงานอยู่พีอากับดาริกาเธออยากจะรู้นักว่าหญิงสาวเหยียบหัวใครขึ้นไปถึงตำแหน่งนั้นได้"อ้าวก็คุณวีกิจน่ะสิตอนนั้นแทบจะเลียแข้งเลียขาให้คุณวีกิจช่วยงานจนตัวเองมีผลงานเตะตาแต่พอได้ขึ้นเป็นเลขาก็ถีบหัวส่งไม่เชื่อไปถามคุณวีกิจหัวหน้าฝ่ายบัญชีดูสิ"โยษิตาพูดได้เต็มปากเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงเกิดกับหัวหน้าเธอเองจนตอนนี้หัวหน้าเธอดูจะเข้าหน้ากันไม่ติดกับภัทรินทร์มานานแล้ว"จะบ้าหรือไงใครจะกล้าถาม"มีนาส่ายหัวหงึกหงักเรื่องแบบนี้ใครจะไปกล้
เธอไม่อยากให้ประเด็นแค่เธอมาหาเขาที่นี่เพราะอยากกินข้าวกลางวันด้วยมาอันดับหนึ่งเธอจึงแสร้งพูดโยงไปเรื่องอื่นอันที่จริงจุดประสงค์หลักก็คืออยากจะมาประกาศศักดาให้ทุกคนได้รู้ว่าเธอเป็นอะไรกับเขาจะได้ไม่มีสาวสวยคนไหนในที่นี้กล้ายุ่งกับเขาหรือหากจะยุ่งก็น่าจะฉุกคิดสักนิดว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว"นั่นอะไร"ฟรานซิสอุ้มต้นหนาวออกมานั่งตรงเก้าอี้ของโต๊ะที่หญิงสาวกำลังจัดแจงกล่องอาหารอยู่"สเต็กแซลมอนค่ะฉันทำมาห้ากล่องเผื่อคนของคุณด้วย.. ต้นหนาวชิมแล้วบอกแดดดี๊สิครับว่าอร่อยไหม"ปลายฝนตักแซลมอนเข้าปากลูกชายของเธอคำไม่ใหญ่นัก"ฮับ.. อืม... อาหย่อย.. "เจ้าเด็กชายตัวกลมของอะไรที่เป็นฝีมือแม่เข้าปากได้ก็อร่อยไปเสียทุกอย่าง"อร่อยทุกอย่างสินะตัวถึงได้กลมแบบนี้เสื้อน้อย"ฟรานซิสอมยิ้มมองไปที่ลูกชายบนตักของเขาพลางคิดว่าเหตุนี้สินะที่ทำให้ลูกชายของเขาตัวตันแบบนี้" นี่ค่ะของคุณ.. ฉันป้อนให้คุณอุ้มต้นหนาวอยู่คงจะจับช้อนไม่ถนัด"ปลายฝนตักแซลมอนในกล่องของเขายื่นป้อนให้ชายหนุ่ม“อืม.. "ฟรานซิสมองหน้าหญิงสาวที่กำลังฉีกยิ้มท่าจะมีความสุขดวงตาของเธอตอนนี้เป็นประกายสะกดสายตาของเขาได้เป็นอย่างดีเมื่อหลุดจากภวังค
วันต่อมาบริษัทxxx"ผมคิดว่าคงไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกนะครับคุณวี"ฟรานซิสเรียกวีกิจมาคุยกันแต่เช้าเรื่องความผิดพลาดที่มันเกิดขึ้นพร้อมตักเตือนเขาให้ทำงานรอบคอบกว่านี้"ครั้งนี้ผมจะจำไว้เป็นบทเรียนครับขอบคุณท่านประธานมากเลยนะครับที่เรื่องนี้ไม่เอาผิดผม"วีกิจถึงกับเหงื่อตกครั้งนี้เป็นความผิดพลาดครั้งแรกของเขาและไม่คิดว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเพราะความไว้ใจผิดคนนั่นเอง"ครั้งนี้ครั้งแรกหากมีครั้งต่อไปคงไม่ดีเท่าไรนักคุณไปทำงานได้แล้ว"ฟรานซิสเห็นว่าวีกิจทำงานด้วยกันมานานเขาจึงอยากให้ครั้งนี้เป็นบทเรียนไป"ขอบคุณครับท่านประธาน"วีกิจออกมาจากห้องของประธานหนุ่มด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก"สะใจเธอหรือยัง"วีกิจหันไปมองภัทรินทร์ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอด้วยสายตาน้อยใจผู้รับเหมาพวกนั้นเป็นคนที่เธอแนะนำให้เขาได้รู้จักเขาไว้ใจเธอครั้งแล้วครั้งเล่าจนครั้งนี้เขาก็ต้องผิดหวังอีกเช่นเดิมนี่คงจะเป็นแผนของเธอที่จะบีบให้เขาลาออกอีกล่ะสิแต่ดีที่ครั้งนี้ประธานหนุ่มไม่เอาเรื่องเขาจึงรอดตัวไป"...."ภัทรินทร์แอบผิดหวังเล็กน้อยที่คิดว่าครั้งนี้เขาจะโดนไล่ออกแต่เปล่าเลยที่หญิงสาวไม่อยากจะให้ชาย