"แอ้..แง้งงงง...นมมมมม..มี๊...นมมมม..แง้งงงง"
"โอ..โอ๋...ปลายฝนอยู่ไหน"
ต้นหนาวร้องไห้ไม่หยุดทั้งร้องหาแม่ทั้งร้องหิวนมจนฟรานซิสต้องเปิดประตูไปถามบอดี้การ์ดว่าหญิงสาวอยู่ไหน
"อยู่ที่ครัวครับ"
บอดี้การ์ดหนุ่มบอกกับเจ้านายของเขาทั้งยังตะลึงกับภาพเจ้านายของเขาที่เห็นตรงหน้าที่ไม่ได้แตกต่างกับพ่อลูกอ่อนเลยสักนิด
"หื้มมม...."
ฟรานซิสถอนหายใจเล็กน้อยทั้งยังรีบอุ้มลูกชายของเขาลงบันไดไปที่ครัวเพื่อหาหญิงสาวทันที
"เอ่อ.."
บอดี้การ์ดหนุ่มเกาหัวแกรกๆเพราะมาดพ่อลูกอ่อนของเจ้านายของเขาตอนนี้พวกเขาก็เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกเหมือนกัน
"ดูนายสิเหมือนพ่อลูกอ่อนเลย"
"อืม..ท่าทางนายน้อยจะอารมณ์เหมือนพ่อนะ"
บอดี้การ์ดสองคนสุมหัวกันต่างก็คิ้วขมวดเพราะดูท่านายน้อยของพวกเขาจะเอาอารมณ์อยากอยู่เหมือนกัน
"จะเอาอยู่ไหมนั่นน่ะ"
"แอ้... แง้งงๆๆ"
ต้นหนาวยังส่งเสียงร้องอยู่ไม่ขาด
"นี่เธอทำอะไรอยู่"
ฟรานซิสเดินเข้ามาหาปลายฝนอย่างหัวเสีย
"อ้าวต้นหนาวตื่นแล้วเหรอลูกนมได้พอดีเลยไปนอนกันนะคะ"
ปลายฝนรีบเข้ามาอุ้มลูกน้อยของเธอและเดินขึ้นไปที่ห้องนอนของชายหนุ่มพูดคุยหยอกล้อกับลูกชายโดยมองผ่านหน้ายุ่งๆของชายหนุ่มไปเหมือนเป็นธาตุอากาศ
"เฮ้อ.. "
ฟรานซิสกุมขมับหนึบพ่นลมหายใจออกมากับเหตุการณ์เมื่อครู่ไม่คิดว่าลูกชายของเขาจะพยศเก่งอยู่เหมือนกัน
เช้าวันต่อมา
"แกว่าเรื่องนี้ฉันต้องทำยังไงดี"
ปลายฝนให้มอแกนพาเธอออกมาที่บ้านลัลลลิลตั้งแต่เช้าตรู่ตั้งแต่ชายหนุ่มและลูกชายเธอยังไม่ตื่นเพื่อปรึกษาเรื่องที่ยังคงค้างคาใจอยู่ในตอนนี้เธอเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนสาวเธอได้ฟังและอยากให้เพื่อนของเธอช่วยคิดแก้ปัญหาของเธอในตอนนี้ให้ตกอย่างรวดเร็ว
"อืม... จากที่ฉันเจอเค้าครั้งนั้นก็ทำให้รู้ว่าเค้าค่อนข้างเข้าถึงตัวยากพอสมควรถ้าเค้าไม่อยากให้ใครเข้าถึง.. อืมมม.... เอายังไงดีล่ะ... เออ"
สองสาวเข้ามาคุยกันในห้องนอนโดยมีมอแกนเฝ้าอยู่ที่หน้าประตูห้องลัลลลินหญิงสาวตาหวานตัวเล็กผิวขาวอมชมพูหมอสาวเพื่อนสนิทปลายฝนตอนนี้เธออยู่ในชุดนอนผมเผ้ารวบเป็นโดนัทแบบลวกๆเพราะพึ่งตื่นเธอเดินไปเดินมาครุ่นคิดแก้ปัญหาให้เพื่อนเธอพักใหญ่เธอก็คิดออก
“คิดออกแล้วเหรอ"
ปลายฝนหูผึ่งเมื่อเห็นว่าท่าทางของเพื่อนเธอน่าจะคิดอะไรบางอย่างออกแล้ว
"คนที่เข้าถึงตัวเค้าง่ายๆก็น่าจะต้องเป็นผู้หญิงของเค้าเท่านั้น"
ลัลลลิลหันมามองเพื่อนสาวเธอยังจริงจังวิธีนี้เธอคิดว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วที่เธอคิดได้
"นี่.. ฉันต้องข่มขืนนายนั่นเลยเหรอ.. มันจะดีเหรอแกแล้วเค้าจะยอมฉันง่ายๆไหมอะ... หรือว่าฉันจะต้องแบบว่าใส่ชุดนอนไม่ได้นอนเข้าไปหาเค้าดี"
ปลายฝนอ้าปากค้างกับคำพูดที่เพื่อนสาวของเธอพูดออกมาหญิงสาวทำหน้าครุ่นคิดพลางใช้มือทาบอกอย่างทำใจลำบากเล็กน้อย
เป้กกก
" โอ้ย.. "
มือน้อยของลัลลลิลกำหมัดเขกไปที่หน้าผากของปลายฝนเพื่อนของเธอไม่แรงมากเพื่อเรียกสติสิ่งที่เธอพูดไม่ได้หมายความอย่างที่เพื่อนจะคิดสักนิด
" อื้อ.. ซะทีนึงดูคิดเข้า... ฉันหมายถึงแบบแกอาจจะต้องจีบเค้าทำให้เค้ารักแกตัวแกเองจะได้อยู่ข้างเค้าตลอดแล้วก็ตัดปัญหาเรื่องการที่จะโดนแยกลูกออกจากแกด้วยแล้วแกก็ต้องกันท่าผู้หญิงทุกคนที่จะเข้ามาหาคุณฟรานเพราะมันมีโอกาสสูงมากที่ผู้หญิงพวกนั้นจะเข้ามาเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายของลูกแก"
ลัลลลินต้องรีบอธิบายให้เพื่อนของเธอฟังอย่างรวดเร็วเพราะดูท่าว่าเพื่อนเธอจะคิดไปไกลเกินไปแล้ว
" หึ้ยย.. ไม่ได้ๆฉันจะปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ลูกฉันจะมีแม่เลี้ยงไม่ได้ต้องมีฉันเป็นแม่คนเดียว"
ปลายฝนบุ้ยหน้าอันอย่างจริงจังหากเป็นอย่างที่เพื่อนเธอพูดเธอไม่ยอมเป็นแน่จะต้องข้ามศพของเธอไปก่อนเธอจะไม่ยอมให้ใครมาเป็นแม่เลี้ยงของลูกเธอทั้งนั้น
" งั้นก็ทำตามที่ฉันบอก.. จีบผู้ชายใช้มารยาเข้าไว้นึกถึงเป้าหมายให้ชัดเจน"
" อืม.. ฉันจะมุ่งมั่นกลับก่อนนะฉันออกมานานไม่ได้ห่วงต้นหนาวป่านนี้ไม่รู้จะตื่นยัง"
เมื่อปลายฝนได้วิธีแก้ปัญหาแล้วเธอจึงต้องรีบกลับไปที่คฤหาสน์เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้ลูกชายของเธอตื่นหรือยัง
" โอเคๆมีอะไรก็โทรมานะ"
"โอเคขอบใจมากนะลิน"
ปลายฝนนั่งรถกลับพร้อมมอแกนด้วยสีหน้าครุ่นคิดมาตลอดทางเธอคิดว่าหากคุยกับมอแกนเรื่องของฟรานซิสเธอก็คงจะได้ข้อมูลอะไรมาบ้างเพื่อที่จะเอาใจเขา
"คุณมอแกน"
"ครับคุณปลาย"
" เจ้านายคุณเค้าชอบกินอะไรเป็นพิเศษไหม"
" อืม...ส่วนมากก็ไม่เลือกนะครับขอให้อาหารนั้นสดสะอาดปลอดภัยเป็นพอ"
มอแกนเองไม่เห็นว่าเจ้านายของเขาจะมีของโปรดอะไรเป็นพิเศษขอแค่อาหารนั้นมีประโยชน์ถูกสุขอนามัยก็เป็นพอ
"อ๋อ..อย่างนั้นเหรอ..แล้วเค้าชอบผู้หญิงแบบไหน"
ปลายฝนพยักหน้าเข้าใจแล้วยังถามต่ออีกว่าสเปคผู้หญิงของเจ้านายของมอแกนนั้นเป็นอย่างไรเพื่อเป็นข้อมูลอีกอย่างให้เธอไปปฏิบัติใช้ได้ถูก
"อันนี้คุณปลายต้องถามเจ้าตัวเองแล้วล่ะครับ"
เรื่องนี้มอแกนขอไม่ตอบและให้หญิงสาวไปถามเจ้านายของเขาเอง
"หูยย...แค่นี้ก็ไม่ยอมบอกไม่ถามแล้วก็ได้"
ปลายฝนบุ้ยหน้าหลี่ตามองมอแกนแบบเคืองๆเล็กน้อย
คฤหาสน์ฮันส์" อีธาน"" ครับ"" ปลายฝนไปไหน"ฟรานซิสเดินออกมาจากห้องนอนของเขาถามอีธานคนสนิทว่าหญิงสาวหายไปไหนแต่เช้าเพราะเห็นปล่อยให้เขานอนอยู่กับลูกสองคนเขาหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ"คุณปลายให้มอแกนพาออกไปข้างนอกครับไม่ทราบว่าไปไหน"อีธานเองเห็นหญิงสาวออกไปพร้อมมอแกนเมื่อตอนรุ่งสางแต่เขาไม่รู้จริงๆว่าหญิงสาวจะให้มอแกนพาไปที่ไหน" คุณตื่นแล้วเหรอ"ปลายฝนรีบเดินเข้ามาทักทายชายหนุ่มที่เห็นว่าเขาตื่นแล้ว" ไปไหนของเธอแต่เช้าแถมใช้คนของฉันอีก"ฟรานซิสยืนขมวดคิ้วถามคำถามหญิงสาวทั้งยังต่อว่าเธอที่ใช้คนของเขาโดยพละการอีกด้วย"อ้าวก็เมื่อคืนคุณบอกว่าฉันจะทำอะไรก็ตามสบายนี่นา"ปลายฝนเถียงกลับไปว่าเธอไม่ได้ทำอะไรโดยพละการเพราะว่าเมื่อคืนเขาเองที่เป็นคนอนุญาตเธอให้ทำอะไรก็ได้ตามสบาย"หื้มม..เธอนี่"ฟรานซิสยืนเท้าเอวขมวดคิ้วอย่าระอาเขาเองที่เป็นคนพูดคำนั้นแต่ไม่คิดว่าหญิงสาวจะเอารวมไปเสียทุกเรื่องพร้อมเดินกลับไปที่ห้องนอนอย่างหัวเสียเล็กน้อย"คุณฉันขอมาอยู่ในนี้กับลูกนะ..คุณก็เห็นนี่เวลาต้นหนาวไม่เห็นหน้าแม่จะเป็นยังไง"ปลายฝนเริ่มออดอ้อนชายหนุ่มเพราะว่าวันนี้เธอจะต้องไปอยู่ที่บ้านหลังเล็กอย่างที่เขาบ
"ขอบคุณฮับ.."เด็กชายตัวกลมยกมือป้อมพนมมือขอบคุณคนเป็นพ่อแล้วรีบรับขวดนมมากอดไว้ในอกก่อนจะยื่นมือไปที่ใบหน้าของคนตรงหน้าเพราะอยากสำรวจ"หน้าฉันมีอะไรติดเหรอ"ฟรานซิสไม่ได้ว่าอะไรที่ลูกชายของเขาเอามือมาแตะที่หน้าแต่แค่อยากรู้ว่าหน้าเขามีอะไรผิดปกติจึงหันไปถามหญิงสาว"อยู่เฉยๆค่ะต้นหนาวก็แค่อยากสำรวจ"ปลายฝนส่งยิ้มให้ชายหนุ่มพร้อมบอกกับเขาให้อยู่เฉยๆเพราะว่านี่คือการสำรวจในสิ่งคิดว่าแปลกใหม่ของลูกชายเธอ"ฟอดดดด.."สายตาที่ไร้เดียงสาของลูกชายของเขาทำให้เขาตกอยู่ในภวังค์ดั่งต้องมนต์ในความน่ารักของลูกชายตัวกลมในตอนนี้ยิ่งมองยิ่งรู้สึกว่าเหมือนเห็นตัวเองในตอนเด็กใบหน้าทุกอย่างนี้เหมือนกับเขาอย่างกับแกะแต่มีบางอย่างที่เขาไม่มีเช่นกันคือรอยยิ้มหวานๆของลูกชายเขานั่นเองที่ท่าจะเหมือนปลายฝนเสียมากกว่าชายหนุ่มอดใจไม่ได้ที่จะกดจมูกไปที่แก้มย้วยๆของลูกชายของเขาฟอดใหญ่ด้วยความหมั่นเขี้ยวก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วตัดใจรีบไปทำงานเพราะว่าวันนี้เขามีประชุม"อืม..อื้ออ..."ต้นหนาวบุ้ยน่าขยี้หัวขยี้ตานิดหน่อยพอรู้สึกว่าอะไรหนวดของคนเป็นพ่อนั้นมันช่างจั้กกะจี้เสียเหลือเกิน"แดดดี๊ค่อยกลับมาให้สำรวจนะครับตอนนี้แ
แกร็กกก"นี่มันอะไรกัน"ฟรานซิสเปิดประตูเข้าห้องของเขามาในขณะที่กำลังเดินก้าวเข้าห้องเขาก็ต้องชะงักงันกับสิ่งใหม่ที่อยู่ในห้องที่มันไม่เหมือนเดิมแม้แต่นิดเดียวแม้กระทั่งเตียงนอนของเขาที่ไปอยู่อีกมุมหนึ่งและเฟอร์นิเจอร์แปลกใหม่ก็เข้ามาในห้องเขาแทบจะเต็มไปหมดจนเขาต้องถามหญิงสาวด้วยท่าทีที่ไม่พอใจนัก"แดดดี๊"ต้นหนาวที่กำลังนั่งเล่นกับคนเป็นแม่อยู่เมื่อเห็นคนเป็นพ่อเข้ามาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปจูงมือพ่อของเจ้าตัวมานั่งที่เตียงทั้งยังเรียกขึ้นไปนั่งตักทำตาแป๋วใส่พฤติกรรมของต้นหนาวทำให้เขาคลายความโกรธได้อยู่บ้างแต่ก็ยังมิวายส่งสายตาคาดโทษให้หญิงสาวอยู่ดี"คุณมาก็ดีเลยนี่ฉันวางตู้ของฉันตรงนี้นะคะแล้วเปลของต้นหนาวฉันก็สั่งมาใหม่อีกหลังเอาไว้ด้านล่างหลังนี้เอาไว้ที่ห้องนอน"ปลายฝนเหมือนจะไม่รู้ตัวว่ามีคนกำลังไม่พอใจเธอยังคงพรีเซ้นเฟอร์นิเจอร์และของต่างๆที่เธอสั่งมาให้เขาได้ดู"จะเปลี่ยนอะไรในห้องทำไมไม่บอกฉันก่อน"ฟรานซิสมองหญิงสาวสายตาแข็งกร้าวและถามเธอเสียงแข็งแต่ไม่ดังมากเพราะว่าลูกชายของเขานั่งอยู่บนตักจึงไม่อยากแสดงอารมณ์โมโหมากนัก"อ้าว.. ก็คุณบอกจะมำอะไรก็ได้อย่าพาลูกหนีก็พอนี่คะ"ป
"แดดดี๊.."ต้นหนาวนั่งเล่นอยู่กับคนเป็นพ่อสองคนเพราะว่าตอนนี้ปลายฝนกำลังอาบน้ำอยู่"ว่าไงครับ""หิวนม"เด็กชายหันมาบอกคนเป็นพ่อว่าตัวเองหิวให้พ่อของเขาไปหยิบนมมาให้พลางใช้มือป้อมชี้ไปที่โต๊ะที่วางขวดนม"เดี๋ยวแดดดี๊หยิบให้นะครับ"ฟรานซิสเห็นว่าในขวดนมมีแต่น้ำเขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงเลยเดินไปเคาะประตูห้องน้ำเพื่อที่จะถามหญิงสาวก๊อกๆๆ"อะไรคุณ..."ปลายฝนเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จพอดีเธอจึงพันผ้าขนหนูกระโจมอกเอาไว้แล้วเปิดประตูออกมาถามชายหนุ่มอย่างสงสัยว่าเขาเรียกเธอทำไม"ต้นหนาวหิวนม"ฟรานซิสหลบสายลงมองไปทางอื่นเล็กน้อยเพราะเขาไม่ได้อยากมองเธอในสภาพนี้สักเท่าไหร่นักเขาก็ผู้ชายกลัวว่าอารมณ์อะไรๆแบบผู้ชายของเขามันจะเกิดขึ้นมาซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องดีนัก"ตอนนี้เหรอ""อืม""โอเคๆ.. คุณมานี่เดี๋ยวฉันสอน"หญิงสาวจูงมือฟรานซิสมาที่โต๊ะวางขวดนมเธอถือโอกาสนี้สอนเขาเสียเลยครั้งหน้าหากเธอไม่ว่างเขาจะได้ทำเป็น"อืมม..""นี่คือชั้นที่ฉันแบ่งนมเอาไว้คุณก็แค่ใช้น้ำต้มสุกในกระบอกนี้ใส่ให้ถึงขีดบนสุดแล้วก็เทนมผงใส่เขย่าก็ได้แล้วแต่ถ้านมในชั้นหมดในกระปุกนมมีช้อนตวงอยู่ตักใส่สี่ช้อนต่อหนึ่งขวดเข้าใจใช่ไหมคะ.. "ปลาย
วันต่อมาบริษัทxxx"นี่เธอยัยเลขาหน้าห้องภัทรินทร์อะไรนั่นเค้าจะไม่เข้าสังคมเลยหรือไง"ดาริกาสาวหน้าหวานฝ่ายพีอารู้สึกไม่ค่อยชอบหน้าภัทรินทร์เท่าไหร่เพราะเธอดูจะเริ่ดเชิดหยิ่งกับทุกคนเสียเกินไป"โอ้ยย..ไม่อยากจะเม้าเมื่อก่อนที่เข้ามาใหม่ๆมือไม้อ่อนแต่พอเหยียบหัวคนอื่นขึ้นไปเป็นเลขาได้ก็เดินเชิดไม่มองดินเลยจ่ะ"โยษิตาหญิงสาวฝ่ายบัญชีเป็นเพื่อนกับดาริกาเธอเป็นสาวห้าวประจำบริษัทเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดถึงเรื่องใครแต่หากเป็นเรื่องของภัทรินทร์เธออดที่จะพูดไม่ได้เพราะเธอได้ไปรู้อะไรดีๆมา"ขนาดนั้นเลยเหรอ.. ว่าแต่ที่ว่าเหยียบหัวเหยียบหัวใครเหรอ"มีนาสาวสวยหุ่นบอบบางทำงานอยู่พีอากับดาริกาเธออยากจะรู้นักว่าหญิงสาวเหยียบหัวใครขึ้นไปถึงตำแหน่งนั้นได้"อ้าวก็คุณวีกิจน่ะสิตอนนั้นแทบจะเลียแข้งเลียขาให้คุณวีกิจช่วยงานจนตัวเองมีผลงานเตะตาแต่พอได้ขึ้นเป็นเลขาก็ถีบหัวส่งไม่เชื่อไปถามคุณวีกิจหัวหน้าฝ่ายบัญชีดูสิ"โยษิตาพูดได้เต็มปากเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงเกิดกับหัวหน้าเธอเองจนตอนนี้หัวหน้าเธอดูจะเข้าหน้ากันไม่ติดกับภัทรินทร์มานานแล้ว"จะบ้าหรือไงใครจะกล้าถาม"มีนาส่ายหัวหงึกหงักเรื่องแบบนี้ใครจะไปกล้
เธอไม่อยากให้ประเด็นแค่เธอมาหาเขาที่นี่เพราะอยากกินข้าวกลางวันด้วยมาอันดับหนึ่งเธอจึงแสร้งพูดโยงไปเรื่องอื่นอันที่จริงจุดประสงค์หลักก็คืออยากจะมาประกาศศักดาให้ทุกคนได้รู้ว่าเธอเป็นอะไรกับเขาจะได้ไม่มีสาวสวยคนไหนในที่นี้กล้ายุ่งกับเขาหรือหากจะยุ่งก็น่าจะฉุกคิดสักนิดว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว"นั่นอะไร"ฟรานซิสอุ้มต้นหนาวออกมานั่งตรงเก้าอี้ของโต๊ะที่หญิงสาวกำลังจัดแจงกล่องอาหารอยู่"สเต็กแซลมอนค่ะฉันทำมาห้ากล่องเผื่อคนของคุณด้วย.. ต้นหนาวชิมแล้วบอกแดดดี๊สิครับว่าอร่อยไหม"ปลายฝนตักแซลมอนเข้าปากลูกชายของเธอคำไม่ใหญ่นัก"ฮับ.. อืม... อาหย่อย.. "เจ้าเด็กชายตัวกลมของอะไรที่เป็นฝีมือแม่เข้าปากได้ก็อร่อยไปเสียทุกอย่าง"อร่อยทุกอย่างสินะตัวถึงได้กลมแบบนี้เสื้อน้อย"ฟรานซิสอมยิ้มมองไปที่ลูกชายบนตักของเขาพลางคิดว่าเหตุนี้สินะที่ทำให้ลูกชายของเขาตัวตันแบบนี้" นี่ค่ะของคุณ.. ฉันป้อนให้คุณอุ้มต้นหนาวอยู่คงจะจับช้อนไม่ถนัด"ปลายฝนตักแซลมอนในกล่องของเขายื่นป้อนให้ชายหนุ่ม“อืม.. "ฟรานซิสมองหน้าหญิงสาวที่กำลังฉีกยิ้มท่าจะมีความสุขดวงตาของเธอตอนนี้เป็นประกายสะกดสายตาของเขาได้เป็นอย่างดีเมื่อหลุดจากภวังค
วันต่อมาบริษัทxxx"ผมคิดว่าคงไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกนะครับคุณวี"ฟรานซิสเรียกวีกิจมาคุยกันแต่เช้าเรื่องความผิดพลาดที่มันเกิดขึ้นพร้อมตักเตือนเขาให้ทำงานรอบคอบกว่านี้"ครั้งนี้ผมจะจำไว้เป็นบทเรียนครับขอบคุณท่านประธานมากเลยนะครับที่เรื่องนี้ไม่เอาผิดผม"วีกิจถึงกับเหงื่อตกครั้งนี้เป็นความผิดพลาดครั้งแรกของเขาและไม่คิดว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเพราะความไว้ใจผิดคนนั่นเอง"ครั้งนี้ครั้งแรกหากมีครั้งต่อไปคงไม่ดีเท่าไรนักคุณไปทำงานได้แล้ว"ฟรานซิสเห็นว่าวีกิจทำงานด้วยกันมานานเขาจึงอยากให้ครั้งนี้เป็นบทเรียนไป"ขอบคุณครับท่านประธาน"วีกิจออกมาจากห้องของประธานหนุ่มด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก"สะใจเธอหรือยัง"วีกิจหันไปมองภัทรินทร์ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอด้วยสายตาน้อยใจผู้รับเหมาพวกนั้นเป็นคนที่เธอแนะนำให้เขาได้รู้จักเขาไว้ใจเธอครั้งแล้วครั้งเล่าจนครั้งนี้เขาก็ต้องผิดหวังอีกเช่นเดิมนี่คงจะเป็นแผนของเธอที่จะบีบให้เขาลาออกอีกล่ะสิแต่ดีที่ครั้งนี้ประธานหนุ่มไม่เอาเรื่องเขาจึงรอดตัวไป"...."ภัทรินทร์แอบผิดหวังเล็กน้อยที่คิดว่าครั้งนี้เขาจะโดนไล่ออกแต่เปล่าเลยที่หญิงสาวไม่อยากจะให้ชาย
"ป้อนแดดดี๊อีกสิครับ"ไม่รู้ว่าฟรานซิสชอบใจที่ลูกชายป้อนหรือชอบใจที่หญิงสาวคอยเช็ดปากให้เขากันแน่จึงอยากจะให้ต้นหนาวป้อนเขาอีกครั้ง"ฮับผม""ต้นหนาวครับ"ปลายฝนตักไอศครีมในถ้วยของเธอป้อนต้นหนาวเพราะเห็นว่าลูกเธอจะเอาแต่ป้อนคนเป็นพ่อไปเสียแล้ว"อืม... เย็นๆชอบ"ดูท่าต้นหนาวจะชอบไอศครีมสตรอเบอรี่ในถ้วยของแม่เขาเสียแล้วสิพอได้ชิมก็หยุดป้อนพ่อของเจ้าตัวแล้วหันมาตักไอศครีมที่อยู่ในถ้วยของแม่กินหน้าตาเฉย"ชอบเหรอครับมามี๊ให้"ปลายฝนเห็นว่าต้นหนาวท่าทางจะชอบไอศครีมของเธอจึงยื่นถ้วยไปให้ลูกชายตัวกลมได้กินให้หนำใจ"ขอบคุณฮับ""เธอ""คะ..""ฉันไม่มีคนป้อนแล้ว"ฟรานซิสพูดพลางมองไปที่ลูกชายบนตักของเขาให้เธอได้รู้ว่าเขามือไม่ว่างเพราะว่าจับลูกชายอยู่"โอเคค่ะ...ฉันยินดี"ปลายฝนไม่ปฏิเสธเลยสักนิดเธอรีบตักไอศครีมคำโตป้อนชายหนุ่มทั้งยังนั่งยิ้มส่งตาหวานให้เขาอยู่ไม่ขาดระยะคฤหาสน์ฮันส์21.00น.หลังจากที่ต้นหนาวหลับแล้วปลายฝนก็ไปจัดแจงกับขวดน้ำหอมที่เอาไว้ปรับอากาศในห้องบนโต๊ะเล็กๆวางเอาไว้มุมห้อง"คุณชอบไหม"ปลายฝนเดินมานั่งบนเตียงถามชายหนุ่มที่กำลังนั่งพิงหัวเตียงดูโน้ตบุ้คอยู่"อะไร"ฟรานซิสถามหญิง