เกย์รับขอเป็นผัว

บทที่ 1 ขอเป็นเพื่อนได้ไหม

แกคนนั้นไงที่เป็นเกย์รับอ่ะ’ ‘ที่เขาลือกันว่าโดนรุ่นพี่รหัสพวกเราเกลียด แต่ก็ยอมอ้าขาให้เอาอ่ะ’ ‘โครตน่ารังเกียจเลย อี๋! ขยะแขยง น่าสมเพช’ ‘อยู่ห่าง ๆ ไว้นะคนแบบนี้ ดูสิกินข้าวยังกินคนเดียวเลยเพราะไม่มีคนคบ คาวขนาดนี้ใครจะเอา ขนาดรุ่นพี่ที่เอาหมอนั่นยังไม่มานั่งด้วยเลย’ เสียงนินทาที่ดังลั่นจนได้ยินไปถึงหูของ เรน เด็กหนุ่มที่มาจากต่างจังหวัดดั้นด้นจนได้เข้าเรียนที่นี่ แต่เพราะตัวเขาเป็นผู้ชายและเป็นเกย์เลยหาเพื่อนคุยยาก เขาทนฟังคำนินทาด่าทอมาหลายปีแล้ว อีกไม่นานก็จะจบไม่ต้องมาฟังอะไรแบบนี้แล้ว เขาได้แต่ข่มใจก้มหน้าลงไม่ว่าที่ไหนเขาก็อยู่ตัวคนเดียวเสมอ “นี่! นั่งด้วยสิ ไม่มีที่นั่งอ่ะ” “เอ่อ..ครับ เชิญนั่งครับ” เรนได้แต่งุนงงที่มีคนมาทักทายเขาและขอนั่งด้วย ถึงแม้จะรู้สึกดีใจแต่ก็ไม่กล้าแสดงอารมณ์ออกมามากเพราะกลัวผิดหวัง เพราะโดนแกล้งจนกลายเป็นความชินชา “นายกินอะไรอ่ะ อ่อ.. กะเพราไก่กับไก่ทอด” เรนได้แต่ยิ้มมุมปากที่คนแปลกหน้าถามเขาและยังไม่ทันได้ตอบ เธอก็ตอบเองเสร็จสรรพ “เอาไหมพอดีผมมีสองชิ้น เอ่อ..ขอโทษที” เรนพยายามชวนคุยเลยจะยกไก่ทอดให้ แต่หันไปมองผู...