LOGINShare
บทที่ 1 ขอเป็นเพื่อนได้ไหม
Last Updated:
2025-02-25 20:02:38แกคนนั้นไงที่เป็นเกย์รับอ่ะ’
‘ที่เขาลือกันว่าโดนรุ่นพี่รหัสพวกเราเกลียด แต่ก็ยอมอ้าขาให้เอาอ่ะ’ ‘โครตน่ารังเกียจเลย อี๋! ขยะแขยง น่าสมเพช’ ‘อยู่ห่าง ๆ ไว้นะคนแบบนี้ ดูสิกินข้าวยังกินคนเดียวเลยเพราะไม่มีคนคบ คาวขนาดนี้ใครจะเอา ขนาดรุ่นพี่ที่เอาหมอนั่นยังไม่มานั่งด้วยเลย’ เสียงนินทาที่ดังลั่นจนได้ยินไปถึงหูของ เรน เด็กหนุ่มที่มาจากต่างจังหวัดดั้นด้นจนได้เข้าเรียนที่นี่ แต่เพราะตัวเขาเป็นผู้ชายและเป็นเกย์เลยหาเพื่อนคุยยาก เขาทนฟังคำนินทาด่าทอมาหลายปีแล้ว อีกไม่นานก็จะจบไม่ต้องมาฟังอะไรแบบนี้แล้ว เขาได้แต่ข่มใจก้มหน้าลงไม่ว่าที่ไหนเขาก็อยู่ตัวคนเดียวเสมอ “นี่! นั่งด้วยสิ ไม่มีที่นั่งอ่ะ” “เอ่อ..ครับ เชิญนั่งครับ” เรนได้แต่งุนงงที่มีคนมาทักทายเขาและขอนั่งด้วย ถึงแม้จะรู้สึกดีใจแต่ก็ไม่กล้าแสดงอารมณ์ออกมามากเพราะกลัวผิดหวัง เพราะโดนแกล้งจนกลายเป็นความชินชา “นายกินอะไรอ่ะ อ่อ.. กะเพราไก่กับไก่ทอด” เรนได้แต่ยิ้มมุมปากที่คนแปลกหน้าถามเขาและยังไม่ทันได้ตอบ เธอก็ตอบเองเสร็จสรรพ “เอาไหมพอดีผมมีสองชิ้น เอ่อ..ขอโทษที” เรนพยายามชวนคุยเลยจะยกไก่ทอดให้ แต่หันไปมองผู้คนรอบตัวเลยทำให้เขาไม่กล้า “เอาสิ เราชอบ” เรนยิ้มให้พร้อมกับหญิงสาวที่ยิ้มตอบกลับมา ทั้งสองกินข้าวด้วยกัน ท่ามกลางเสียงผู้คนที่ซุบซิบนินทาทำเอาเรนรู้สึกไม่ดีที่ทำให้ชื่อเสียงอีกคนเสียหาย เขารีบกินและรีบเดินออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว จนไม่ทันนึกถึงอีกคนที่กินข้าวเป็นเพื่อนเขา พอนึกได้ก็ทำเอารู้สึกผิดเลยเดินไปร้านผลไม้แต่ก็ไม่รู้ผู้หญิงคนนั้นชอบอะไร เลยเลือกไปแบบสุ่มเอาแบบคละกัน พอไปถึงหญิงสาวคนนั้นก็ไม่อยู่แล้วเขาเลยรีบหันกลับแต่ก็เจอกับรุ่นพี่รหัสคนที่เป็นข่าวด้วยซะก่อน “เรนมาหาใครที่นี่ครับ” “เอ่อ..เปล่าครับ” “วันนี้กลับบ้านพร้อมพี่ไหม เดี๋ยวพี่ไปส่ง” “เรนเกรงใจครับพี่ภพ เรนกลับบ้านเองได้” “พี่อยากกินอาหารฝีมือเรนอีก ไปห้องพี่นะครับ” “ตะ..แต่ว่า” “เรนรังเกียจพี่เหรอหรือโกรธที่วันนั้นพี่ทำตัวรุ่มร่ามกับเรา พี่ขอโทษนะครับแต่พี่แค่เผลอตัวอ่ะ” “ไม่เป็นไรครับ” เรนปฏิเสธอย่างขอไปที “ผลไม้พี่ขอนะครับเหมือนเรนจะต้องรีบแล้วสิ เดี๋ยวจะไม่ทันเรียนนะ” ภพถือวิสาสะคว้าถุงผลไม้มาไว้ในมือ “ครับ เรนขอตัวก่อนนะครับพี่ภพ” เรนรีบวิ่งขึ้นตึกซึ่งแตกต่างจากภพที่ยักคิ้วกับเพื่อนชายทั้งกลุ่มที่นั่งร่วมกลุ่มกันไม่ไกลและได้ยินบทสนทนาทั้งหมดก่อนจะเดินกันออกไป อีกฟากหนึ่งกลุ่มหญิงสาวที่ยืนด้านหลังหลบมุมอยู่ตรงกำแพงและหนึ่งในนั้นเริ่มชักสีหน้าไม่พอใจ “เหี้ยชิบหาย! เอาของเขาไปอย่างหน้าด้านไม่มีมรรยาท หนังหน้าก็ดีแต่การกระทำเลวทราม” “ใจเย็น ๆ” “แล้วนึกไงไปคุยกับเขา เป็นเกย์ไม่ใช่เหรอ” “น่ารักดีนะ พูดเพราะดี น่าจะคบหากันได้ ยกไก่ทอดให้ฉันด้วย” “เห็นแก่กิน!!!”สามคนที่เหลือพูดพร้อมกันและส่ายหน้าอย่างระอา “อร่อยออก ไก่ทอดห๊อมหอม” “ยัยแพรวให้มันน้อยหน่อย อย่าคิดว่าพวกฉันไม่รู้ว่าแกจะจีบเกย์รับคนนั้น” “เขาเป็นรับนะเห้ย!! ไม่ใช่รุก” “ไม่เป็นไรไม่ติดก็เป็นเพื่อนกัน ไปเรียนกัน” แพรวพรรณเดินลงบันไดมาอย่างเชื่องช้า เธอตั้งใจจะไปหาเรนพ่อหนุ่มเกย์รับคนนั้น แต่ยังไม่ทันได้ไปไหนก็เห็นเขายืนอยู่ตรงหน้าตึก “เธอมาทำอะไรที่นี่เหรอ” “มารอคุณครับ มาขอโทษเรื่องตอนกลางวันที่เรน เอ่อ..ผมรีบออกจากโรงอาหารไปก่อน” “ไม่เป็นไรค่ะ แทนตัวเองว่าเรนอ่ะดีแล้วน่ารักจะตาย เรียกเราว่าแพรวนะ” “ครับแพรว” เรนพยักหน้าขึ้นลงและยิ้มหวานให้ น่ารักเป็นบ้าเลย!!! ให้ตายเถอะ!! ใจละลายเป็นบ้า~ “เรนคะ แพรวขอเป็นเพื่อนกับเรนได้ไหมคะ” “เป็นเพื่อนกับผมเหรอ แต่คุณอาจจะเสียหายนะ คุณก็ได้ยินนี่ครับ” “ไม่เป็นไรนี่คะ ก็แค่คำพูดคนที่ไม่ได้รู้จักพวกเราสักหน่อย อืม..เรนอย่าคิดมากนะคะ เราเดินไปด้วยกันนะ เดี๋ยวแพรวจะแนะนำเพื่อนให้เรนรู้จักด้วย” “อ่า..ครับ” ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาเดินตามผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้ไป รู้แค่อย่างเดียวเธอไม่ใจร้ายกับเขาเหมือนคนอื่น ถ้าจะโดนแกล้งก็ไม่เป็นไร เขาเข้าใจดี “เรนแพรวขอช่องทางติดต่อเรนได้ไหมคะ อย่างเช่น เบอร์โทรและไลน์ได้ไหมคะ” “ได้ครับ เราแลกกันนะ” เรนยื่นมือถือให้แพรวจดข้อมูลของเขา แล้วแพรวก็ส่งข้อมูลของเธอให้เขาเช่นกัน “ติดตามได้ทุกช่องทางเลยนะคะ ขอบคุณนะคะเรนที่ไว้ใจแพรวไปกันไปหาเพื่อนแพรวกันเถอะ เราไปห้างกันนะ” “แพรวครับ คือเรนต้องไปทำงานตอนหนึ่งทุ่มนะครับ” “ทำงาน? ที่ไหนคะ” “ทำงานในร้านข้าวต้มโต้รุ่งครับ” เรนหันหน้าหนีจับมือแน่นกลัวว่าเพื่อนใหม่คนนี้จะรับไม่ได้ “เลิกกี่โมงเหรอคะและกลับยังไง ได้เงินยังไง ได้นอนกี่โมงและมาเรียนแบบนี้ เรนนอนพอหรือไง” “เลิกตีสองครับ บางวันถ้าลูกค้าเยอะก็ตีสาม เงินเดือนก็พออยู่รอดไปได้แต่ต้องประหยัด ส่วนนอนก็ประมาณห้าชั่วโมง มีปวดหัวมึน ๆ บ้าง” “เรน แพรวถามได้ไหมคะ เรนสนิทกับรุ่นพี่ที่ชื่อภพมากเลยเหรอ” เรนมองหน้าอีกคนด้วยความตกใจและก็ปลงตก “ไม่ใช่แบบนั้นนะเรน คือแพรวได้ยินตอนกลางวันที่เรนกลับมาที่โรงอาหารอีกรอบ” “ครับ เรนเป็นแบบนั้นแหละเคยชอบพี่ภพ เราเคยคบกันแบบลับ ๆ และเลิกยุ่งกันไป เพราะพี่เขาแค่สนุกไม่ได้จะคบหาจริงจัง และอีกอย่างเขามาทำรุ่มร่ามอีกเรนเลยไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่” “รุ่มร่ามคือเรนกับพี่เขายังไม่เคยเกินเลยกันใช่ไหม” “ครับ เราเคยทำแบบนั้นกันมาก่อน แต่พอเลิกยุ่งเขาก็ยังหาข้ออ้างมาทำรุ่มร่ามแบบนั้นอีก ข่าวพวกนั้นคงเป็นสาว ๆ ที่ชอบเขานั่นแหละเป็นคนปล่อยออกมา รังเกียจเรนหรือเปล่า ถ้าแพรวไม่โอเค เรา..” “คิดมากอ่ะเรน เคยได้กันแล้วไงจบแล้วก็จบไป แค่อย่าไปยุ่งกันอีกก็พอ มีอะไรให้ช่วยก็มาหาแพรวได้นะ ไปกันเถอะ” เรนรู้สึกดีจนยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ที่ได้พูดออกไปและมีคนรับฟังและเชื่อเขาแถมยังไม่มีทีท่ารังเกียจกันอีก ถึงแม้จะแกล้งทำก็ไม่เป็นไร เรนกับแพรวนั่งแท็กซี่ด้วยกัน ต่างคนต่างตื่นเต้นกับเพื่อนใหม่ เรนหันหน้ามองหน้าต่างรถด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แพรวที่ก้มหน้าเล่นมือถือแต่ใจลิงโลดที่กระตุกเหยื่อได้สำเร็จ ห้างสรรพสินค้า แพรวพาเรนมายังร้านติ่มซำ พอเดินเข้าไปก็เจอกลุ่มเพื่อนที่กำลังนั่งทานกันอยู่ “ไง มาแล้วหรือกว่าจะโผล่หัวมาได้” “ก็มาแล้วนี่ไง บ่นมากเดี๋ยวไม่มีผัวนะ” “เหอะ! เรนนั่งลงก่อนอยู่กับยัยบ้าแพรว ระวังจะเสียคน” เรนนั่งลงข้างแพรวและเพื่อนสาวของแพรวก็เลื่อนจานสองใบกับตะเกียบมาให้ “ขอบคุณครับ” เรนหยิบจานกับตะเกียบไปวางตรงหน้าแพรว ทำให้เพื่อนอีกคนของแพรวยิ้มอย่างพอใจ “ตอนแรกพวกเราตกใจมากเลย เพราะยัยบ้านี่บอกว่าจะชวนเรนมากินข้าวกับพวกเรา เราเลยบอกถ้าชวนมาได้นี่ ยอมเป็นเจ้ามือเลี้ยงเลยนะ” “ใช่ แล้วนางก็ชวนมาได้จริง ๆ” “เรนรีบกินเดี๋ยวแพรวไปส่งนะ จะได้รู้ว่าเรนทำงานอยู่ตรงไหน” “เรนทำงานอะไรเหรอ” “เกลเรื่องส่วนตัวเขา” ฝ้ายอดไม่ได้ที่จะเตือน “ไม่เป็นไรครับ ผมทำงานร้านข้าวต้มครับ” “หืม!! เรนอ่ะนะมันหนักมากเลย คนก็ออกจะเยอะและกว่าร้านจะปิดอีก” “ไหวครับไหว ไม่ไหวก็ต้องไหว” “เก่งจัง ไว้พวกเราจะไปอุดหนุน” “ขอบคุณครับทุกคน” “โทษทีลืมแนะนำตัว เราชื่อฝ้ายนะ คนนี้ชื่อเอมี่ ส่วนคนนี้ที่ชอบอยากรู้เรื่องชาวบ้านชื่อเกล ยัยหน้าหวานข้างเรนชื่อแพรวพรรณ พวกเราชอบเรียกยัยตัวแสบ เห็นอย่างนี้นะปากแจ๋วทุกคน ถึงคบกันได้ ต่อไปนี้เรนเป็นเพื่อนพวกเราแล้วนะ เวลากินข้าวมานั่งกับพวกเราได้เลยไม่ต้องนั่งกินคนเดียว” “ขอบคุณนะครับทุกคน ที่ไม่รังเกียจผม” “เรน เกย์รับอ่ะก็คือคนนะไม่ใช่ตัวน่ารังเกียจ คนมันเยอะ อคติก็เยอะตาม ดูอย่างยัยแพรวสิเมื่อก่อนมันสนใจเกย์ที่ไหน นิยายวายมันแทบไม่อ่านไม่สนใจ แต่มันก็ไม่เคยอคติกับเพศที่สาม แต่พอมันได้อ่านก็กลายร่างเป็นสาววายไปเลยและมันชอบไปเข้าร่วมอะไรที่เกี่ยวกับ LGBTQ ด้วยนะ ฉะนั้นอย่าไปสนใจคนมาก ไอ้ภพเลิกยุ่งได้ควรเลิกนะมันเคยหลอกพี่สาวเราให้รักให้ทุ่มกับมัน สุดท้ายเป็นไงมันบอกคบเล่น ๆ พี่เราป่วยจนตรอมใจ กว่าจะกลับมาเป็นผู้เป็นคนได้แทบตายฉะนั้นอย่าไปยุ่งกับมัน” “ผมจะอยู่ให้ห่างเลยครับ” “ดีมาก” ฝ้ายยิ้มรับ และหยิบซาลาเปาไปวางบนจานของเรน เรนยิ้มให้กับเพื่อนใหม่ด้วยความสบายใจ โดยเฉพาะแพรวที่เดินเข้ามาทักทายเขา ทำให้วันสีเทาของเขากลายเป็นท้องฟ้าที่สดใส เมื่อออกจากร้านก็ขึ้นรถไปกับเพื่อนใหม่เจ้าตัวอาสาจะไปส่งให้ได้เพราะอยากรู้ว่าที่ทำงานอยู่ที่ไหน เรนได้แต่ตามใจเพราะขัดไม่ได้เพราะไม่อยากเสียเพื่อนใหม่ที่ใจดีคนนี้ไป “ถึงแล้วแพรว” เรนเอ่ยขึ้นมาทำให้แพรวเงยหน้ามอง “ร้านนี้นี่เอง ดังมากเลยในออนไลน์ พวกเขาใจดีกับเรนใช่ไหม ไม่มีการกลั่นแกล้งกันใช่หรือเปล่า เราเป็นห่วงเรนนะ” เรนยิ้มรับคำเป็นห่วงไว้ในใจ “พวกพี่เขาใจดี เลิกงานก็มีอาหารกลับบ้านให้ เก็บไว้อุ่นกินตอนเช้าได้เลย” “ดีแล้ว เรนตั้งใจทำงานนะแพรวไม่กวนแล้ว เลิกงานแล้วส่งข้อความมาบอกกันหน่อยนะ” “ครับผม แพรวกลับบ้านดีดีนะอย่าเอาแต่ก้มเล่นมือถือ ระวังตัวด้วยนะ”
Related chapters
เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 2 ผิดสัญญา
“เรนมาแต่เช้าจัง” แพรวที่เห็นเรนเดินอยู่คนเดียวก็รีบวิ่งมาหา “สายแล้วนะ เช้าตรงไหน” “อ่ะ! ซื้อมาฝาก ขนมจีบกับซาลาเปา” “เรนกินข้าวมาแล้วแพรวกินเลยครับ อ่า! ก็ได้ครับ งั้นไปหาที่นั่งแล้วกินด้วยกัน” เรนที่ปฏิเสธด้วยความเกรงใจ แต่พอเห็นใบหน้าสวยสลดลงก็ทำให้เขาใจอ่อนยวบทำตัวไม่ถูก เขาไม่อยากเห็นคนที่แสนดีกับเขาต้องมีใบหน้าเศร้าหมอง เรนพาหญิงสาวมานั่งใต้ต้นไม้และจัดแจงของที่หญิงสาวเอามาให้ เขาแกะซาลาเปาร้อน ๆ ออกจากกระดาษรอง ก่อนที่จะยื่นให้คนตรงหน้าที่ตอนนี้ยิ้มแป้นจนทำให้เขาอดยิ้มตามไม่ได้ และแกะอีกชิ้นในส่วนของตนเองหยิบเครื่องปรุง น้ำซอสกับกระเทียมเจียวมาเทใส่ในถุงขนมจีบ ก่อนจะเลื่อนถุงให้หญิงสาวตรงหน้า แค่ดูการกินก็รู้ว่ายังไม่มีอะไรตกถึงท้อง ทำไมต้องมาดักรอเขาด้วยแทนที่จะกินอะไรก่อน ถ้าเป็นลมขึ้นมาจะทำยังไง “อร่อยไหมแพรว เดี๋ยวตอนพักเรนเลี้ยงข้าวแทนนะ” “ได้สิ เอาไก่ทอดอีกนะ หอมมาก” “แพรวชอบไก่ทอดมากเลยเหรอ” “อื้อ!” เธอพยักหน้าขึ้นลงเหมือนไก่จิก “เรน” “ครับ?” “ทำกับข้าวให้เรากินบ้างสิ เราอยากกินฝีมือเรนบ้าง” “ไปทำที่ไหน แพรวสะดวกมาห้องผมไหม”
Last Updated : 2025-02-25เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 3 เป็นรับไม่ใช่รุก
แพรวเดินลงไปนั่งกับพื้นตรงข้ามกับเรน ชายหนุ่มแกะอาหารใส่ชาม และเลื่อนมันไปให้หญิงสาวพร้อมกับเครื่องปรุงและช้อนส้อม เทน้ำเต้าหู้ใส่แก้วและวางถุงปาท่องโก๋ไว้ข้าง ๆ ส่วนข้าวเหนียวสังขยาก็แกะใสจานใบเล็กและเอามาวางข้างหน้า ทั้งคู่กินกันอย่างเงียบเชียบ แทบไม่เงยหน้ามาพูดกันด้วยซ้ำ สร้างความอึดอัดใจให้กันและกันจนกระเพาะปลาในชามพร่องลงไปเรนก็เปิดปากถาม “แพรวชอบเรนหรือครับ” แพรวพรรณที่ก้มหน้าก้มตากิน ก็ตกใจกับคำถามที่เรนถามออกมา ก่อนจะพยักหน้าออกไป “แพรวรู้ใช่ไหมว่าเรนเป็นเกย์ เรนเป็นรับไม่ใช่รุก และแพรวดูสภาพแวดล้อมที่เรนอยู่สิแพรวก็เห็น อีกอย่างเรนทำงานร้านข้าวต้มนะ มาชอบเรนเป็นเพื่อนเรนแพรวไม่อายคนหรือไงเวลามีคนถาม หรือว่าแพรวอยากลองของแปลกแบบเรนที่มีแต่คนรังเกียจหรือว่ามันน่าสนใจ เลยลองเล่นสนุกดูเบื่อเมื่อไหร่ค่อยไป” “ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย ทำไมถึงเลือกดูถูกกันแบบนี้ การที่เราเข้าไปคุยกับเรนทำให้เรนอึดอัดเหรอ เราขอโทษนะ เราผิดเองแหละแต่อย่าดูถูกตัวเองเลยนะ เราแค่เป็นห่วงเรนเท่านั้น ถ้าเราทำอะไรผิดไปเราขอโทษนะ เราไม่รู้เรนเป็นอะไรทั้งที่นัดกันไว้เรนก็ไม่มาแถมเรนยังผิดสัญญากับเราอ
Last Updated : 2025-02-25เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 4 ตกลงอยู่ด้วยกัน
บ่ายคล้อยแสงเริ่มตก เรนที่นอนหลับข้างกายหญิงสาวก็ลุกขึ้น เขาเริ่มเก็บกวาดข้าวของในห้องย้ายนั่นยกนี่เป็นว่าเล่นทั้งกวาดทั้งถู เช็ดแล้วเช็ดอีก เขาหยิบมือถือขึ้นมากดเข้าแอพธนาคารยอดเงินที่เขามีตอนนี้คงเหลือแค่หมื่นเดียวเท่านั้น เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่กว่าเงินเดือนเขาจะออกไม่รู้จะพอหรือเปล่า อยู่ดี ๆ ก็มีมือบางยื่นบัตรมาให้ เขาหันหน้าไปมองก็เห็นหญิงสาวยิ้มแป้นหน้าระรื่น “เอาบัตรเราไปใช้สิเรน” “ไม่เอาหรอก เกรงใจแพรวเรนไม่กล้า” “ไม่กล้าอะไรยังไงก็ต้องอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว เรนรับไปนะ น๊าาา” “บัตรมีเงินเท่าไหร่” “ห้าแสนบาทจ้า อ๊ะ อ๊ะ ใช้เถอะนะ อย่าคิดมากเลย” “อยากได้อะไรบ้าง จะได้ซื้อถูก” “ที่นอนอยากได้สูงกว่านี้ ซื้อของกินกับขนมมาตุนไว้ด้วย ชอบหิวจุกจิกตอนกลางคืน ซื้อพัดลมด้วยสักตัวขอผ้านวมด้วยหนากว่านี้” เรนที่สองจิตสองใจไม่อยากใช้เงินหญิงสาว สุดท้ายก็ตัดใจ ยื่นบัตรคืนให้หญิงสาวเขาไม่กล้าใช้จริง ๆ ต่อให้ชอบเขาแค่ไหน ก็ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ “ทำไมล่ะ! เรนจะไล่เราเหรอ ไม่อยากให้อยู่ด้วยใช่มั้ย” “เปล่า เรนเกรงใจ” “งั้นเอางี้ เราย้ายออกจากหอเราดีกว่าและเอามาล
Last Updated : 2025-02-25เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 5 ร้อนระอุในห้องน้ำ
หลังจากที่ทุกคนกินข้าวกันเสร็จก็แยกย้ายกันกลับตอนนี้ก็เหลือแค่สองคนที่อยู่ภายในห้อง “แพรว เดี๋ยวเรนอาบน้ำและไปทำงานนะ” “ให้ไปรับมั้ย” “ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง” “อยากไปรับนี่นา” “มันอันตรายครับแพรว ตีสามเรนก็ถึงห้องแล้ว” “นอนด้วยกันนะบนที่นอน ห้ามนอนพื้นเด็ดขาด” “ได้สิ ไปอาบน้ำก่อนนะ” แพรวพรรณมองชายหนุ่มเดินเข้าไปอาบน้ำ ส่วนเธอก็นั่งอยู่บนที่นอนนุ่ม เธอมองไปรอบ ๆ ห้อง ถึงจะรู้สึกแปลกก็ไม่เป็นไรเดี๋ยวเธอก็ชินไปเอง เพราะการได้อยู่กับคนที่ชอบคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว จนเรนแต่งตัวเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำ เธอมองการกระทำคนตรงหน้าด้วยความเบิกบานใจ “รีบกลับมานะจะนอนรอ” “โอเค ล็อกห้องด้วยนะ” เรนสั่งจบก็เดินออกไปจากห้องแพรวจึงเข้าไปอาบน้ำบ้าง ก่อนจะออกมาพร้อมกับผ้าขนหนู เธอเปิดตู้เสื้อผ้าฝั่งของเธอก็พบชุดนอนของเพื่อนสาวที่เป็นสายเดี่ยวสีดำ เธอหยิบมาสวมใส่และเดินไปหน้ากระจก พระเจ้า!! มันสั้นมาก เลยแก้มก้นไปนิดเดียวเองแถมช่วงบนก็ยังเน้นหน้าอกของเธอให้เด่นชัดขึ
Last Updated : 2025-02-26เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 6 บทรักจากเกย์หนุ่ม
เรนเดินออกมาจากห้องน้ำโดยพันผ้าขนหนูผืนใหญ่อย่างหมิ่นเหม่ เขาเดินมายังปลายเตียงที่มีหญิงสาวนั่งอยู่เนื้อตัวปกคลุมไปด้วยผ้าห่มผืนหนา ใบหน้านวลแดงก่ำเต็มไปด้วยความเขินอาย น่ารักจังแฮะ!! คนปากเก่งแต่นั่งตัวสั่นเป็นลูกนกตกน้ำ น่าเอ็นดูเป็นบ้าเลย!! “จะต่อหรือหยุด” “ต่อ อยากเป็นของเรน” “คิดดีแล้วใช่มั้ย” เรนลูบหัวร่างเล็กเบา ๆ “คิดดีแล้ว เลือกเรนแล้ว” แพรวผงกศีรษะขึ้นลง เรนนั่งคุกเข่าลงกับพื้น “แพรวคู่นอนของเรนคือ เราต้องอยู่ด้วยกัน ถ้ามีการนอกใจเรนจบนะและรับเพศสภาพของเรนได้ใช่มั้ย” “เขารับได้ ดีซะอีกมีเพื่อนสาวด้วย จะได้ชอบอะไรเหมือน ๆ กัน” “แล้วรออะไรอยู่ล่ะ” แพรวดึงผ้าห่มออกจากตัว ทำให้เรนเห็นร่างกายแบบเต็มตาจนกลืนน้ำลาย ฉับพลัน!! ใบหน้าก็แดงเถือกอย่างช่วยไม่ได้ “แพรว เรนเขินร่างกายแพรว” แพรวพรรณที่ปรับอารมณ์ไม่ทันได้แต่งุนงงกับอาการของเรน และก็เข้าใจได้ทันที “เรนขา เรนดูสิคะ เรนดูตรงนี้สิ” เรนเงยหน้ามองตามมือที่หญิงสาวเชื้อเชิญให้ดู สองขาที่แยก
Last Updated : 2025-02-27เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 7 ทำดีไม่ได้ดี
พระอาทิตย์ที่แผ่แสงร้อนแรงก็ถึงคราวต้องหม่นแสงลงและค่อย ๆ ลาลับกลับไป เรนยืนมองพระอาทิตย์ที่ตกดินระหว่างทำกับข้าวไปด้วย เขาเลือกทำอาหารง่าย ๆ อย่างเช่นไข่เจียวกับผัดพริกแกงใส่หมู ไม่แน่ใจว่าอีกคนทานเผ็ดได้มากน้อยแค่นั้น เลยทอดไข่ทิ้งไว้ด้วยแก้เผ็ด เขาเลือกจะเขียนโน๊ตทิ้งไว้ ก่อนจะเอาอาหารไปวางบนโต๊ะเล็กและเอาจานมาปิดทับอีกที และเดินไปหอมแก้มหญิงสาวที่นอนหลับไม่ยอมตื่นสักที ฟอด ฟอด~ “ไปทำงานก่อนนะครับ อย่าดื้อล่ะ เดี๋ยวคืนนี้กลับมาให้รางวัล” “รางวัลอะไรเหรอ” “ตื่นแล้วเหรอ เรนกำลังจะไปทำงาน” “เรานอนนานมากเลย” “นอนไปเถอะ เรนทำผัดพริกแกงหมูกับไข่เจียวไว้ให้ และก็ซื้อยามาให้แล้ว” “เขาฝังยาคุมน่ะ เรนไม่ต้องกังวลนะ” “แพรวเตรียมพร้อมเกินไปหรือเปล่า เรนกลัวแล้วนี่” “ก็แหมม” “เอาเถอะ กินข้าวแล้วนอนพักเถอะนะ เอาขนมมั้ย? เดี๋ยวเรนซื้อติดมือมา พวกขนมหวานอ่ะ” “กินของหวานจากเรนไม่ได้เหรอ” “อันนั้นมันของตาย ไปล่ะ จุ๊บ” แพรวพรรณมองตามชาย
Last Updated : 2025-02-28เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 8 ง้อยังไงถึงเร่าร้อนไม่หยุด
“โกรธเรนมากเลยใช่มั้ย” “แพรว เปิดผ้าห่มมาคุยกันหน่อย” “เฮ้อ!! แพรวครับ ถ้าเราไม่คุยกันแล้วมันจะไปต่อไม่ได้นะ หรือแพรวต้องการให้เรื่องของเราจบ” แพรวพรรณโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มเล็กน้อย ก่อนจะมองเรนด้วยแววตาน้อยใจ ขอบตาแดงเรื่อเพราะผ่านการร้องไห้แบบเงียบ ๆ มาไม่นาน “ร้องไห้ทำไม ไหนลุกขึ้นก่อน” เรนดึงผ้าห่มออกและจับตัวหญิงสาวให้ยกตัวขึ้น ใช้ทิชชู่ซับน้ำตาเบา ๆ “ร้องไห้เพราะตาลหรอ น้องที่ทำงานอ่ะแพรว” “เหอะ สนิทมากเลยดิ” “โอ๋ ๆ ๆ ไม่ร้องนะ ไม่นอยนะ ขอโทษครับ อยากฟังไหม” แพรวพรรณไม่ตอบแต่ก็พยักหน้า จนเรนอดไม่ได้ที่จะลูบแก้มหญิงสาวอย่างหยอกล้อ “น้องที่ทำงาน เรนไม่สนิทนะแค่รู้จัก นาน ๆ คุยกันที พอดีตอนกลับเจ๊เจ้าของร้านให้อาหารกลับบ้าน มีข้าวต้มถุงใหญ่เราสองคนกินได้สองมื้อเลยนะ มีเป็ดพะโล้ด้วย ผัดผักบุ้ง ผัดผักกาดดองและก็หมูกรอบ และพี่ที่ทำงานเขาให้โดนัทฝากมาให้แพรว เรนหวง เรนเลยนั่งกินตรงฟุตบาทกะว่ากินหมดก็จะเดินกลับห้องเลย แต่น้องเขามาทักทายและพูดอะไรมากมาย อย่างเช่นจะซื้อน้ำเต้าหู
Last Updated : 2025-03-01เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 9 ใครผัวใครเมีย
“ต่อมั้ยแพรว แต่ช่วยสวมชุดดิลโด้และเอาเรนที เล่นกับร่างกายเรนที” “พูดแล้วนะ” “อืม ตามใจแพรวเลย” แพรวพรรณเดินไปหยิบกล่องลังในตู้เสื้อผ้า และเปิดลิ้นชักหยิบถุงยางมือออกมา และเดินตรงมาหาชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงด้วยความตื่นเต้น “พร้อมมั้ยเรน” “พร้อมสิ” เรนสบตาแพรวด้วยสายตาร้อนแรง มือก็ตีไปบนที่นอน แปะ แปะ ดวงตาสีดำขลับจ้องมองมาอย่างเชิญชวน ก้าวเท้าเดินไปหาอย่างคนถูกสะกดจิต แพรวเดินมายืนตรงหน้าชายหนุ่มและวางกล่องของเล่นไว้ข้างตัว ก่อนจะขยับมือที่สั่นระริกด้วยความตื่นเต้นไปจับท่อนเอ็นใหญ่ที่แข็งปั๋งพร้อมสู้รบ และแลบลิ้นเลียลงไปสลับดูดดึงส่วนปลายที่ถอกเข้าถอกออกอย่างเป็นงาน แผล็บ จุ๊บ จ๊วบ!!! ลิ้นร้อนลากเลียไล้ส่วนปลายไปยังโคนที่มีขนไหมสีดำขึ้นประปลาย อีกมือก็บีบเคล้นขยำพวงองุ่นเล่นไปมา และดูดดึงขึ้นลงแรง ๆ พยายามห่อลิ้นและให้น้ำลายขับออกมาเยอะ ๆ ให้มันไหลลื่นลดการบาดเจ็บ “ซี๊ด..แพรว อ่า เก่งจังเลยครับ” ไม่พูดเปล่ามือหนาทั้งลูบทั้งขยำเส้นผมจนผมยุ่งไม่เป็นทรง ร่างบางที่ก
Last Updated : 2025-03-02
Latest chapter
เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 20 ทะเลและสองเรา
ชายหนุ่มอาบน้ำรอระหว่างที่แฟนสาวกำลังนอนหลับสบาย แต่ใครจะคิดว่าทันทีที่ออกมาจากห้องน้ำจะเห็นเธอนั่งรอบนเตียงอยู่แล้วและในมือก็ถือชุดวาบหวิวสีดำ “ตื่นแล้วหรือ อาบน้ำไหมจะได้สดชื่น” “ใส่ชุดนี้ให้ดูหน่อย” “แพรวใส่สิ แพรวใส่ต้องสวยมากแน่เลย” เรนที่เริ่มเหงื่อแตกพลั่ก เริ่มสังหรณ์ใจแปลก ๆ จะเล่นอะไรกับร่างกายเขาอีก “เรนใส่ ไม่งั้นโกรธ” สุดท้ายเรนก็ต้องพ่ายแพ้กับความเอาแต่ใจของแฟนสาว เขาคว้าเสื้อมาสวมใส่ตรงหน้า และไม่พอเธอยื่นถุงเท้าสีดำลายลูกไม้ให้เขาอีก เขาอยากจะบ้าตาย!!! นอกจากจะใส่ชุดนอนที่บางจนเห็นเนื้อสีดำ และถุงเท้าลายลูกไม้ เขายังต้องใส่ถุงมือสีดำ และที่คาดผมกระต่ายสีดำ ไม่พอเขายังถูกบังคับให้ใส่รองเท้าส้นสูงสีดำอีก ถ้าไม่คิดจะเล่นกับร่างกายก็คงจะลองของแปลกกับเขาล่ะ “สวยมากเลยค่ะที่รัก ดูในกระจกสิสวยมากเลย” เรนมองผู้ชายหน้าหวานในกระจก บนศีรษะเขามีที่คาดผมสีดำและมีลูกกระต่ายจูบกัน ชุดนอนที่เป็นสายเดี่ยวเนื้อผ้าซาตินที่ลูบแล้วลื่นไปตามการสัมผัส ไหนจะถุงมือถุงเท้าที่เป็นลายลู
เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 19 เคลียร์ให้จบ
หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ชีวิตของเรนกับแพรวดำเนินไปได้ด้วยดี ทุกคนรอบตัวต่างรักและเอ็นดูชายหนุ่มมากขึ้นจนแทบจะเป็นลูกรักแทนลูกสาวตัวจริงของบ้าน และทั้งสองคนก็ได้ย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่ในหมู่บ้านข้างหน้า เป็นบ้านสองชั้นไม่เล็กไม่ใหญ่ขนาดกลาง เพื่อความสะดวกสบายของทั้งคู่ ร้านอาหารตามสั่งของคุณนายรตีก็ยกให้เรนเป็นของขวัญเรียนจบ และซื้อบ้านหลังนี้ให้เป็นของขวัญแพรวพรรณ และวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ทั้งคู่จะเหยียบย่างในที่แห่งนี้ ต่อจากนี้คงไม่ได้มาอีกแล้ว ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสโดยเฉพาะคุณนายรตี ที่ลูกสาวและลูกเขยเรียนจบสักที “ม๊า เดี๋ยวแพรวมานะ” “ไปไหน คนเขาถ่ายรูปกันอยู่” “เดี๋ยวมาไปไม่นานหรอก” พูดจบแพรวพรรณก็วิ่งไปข้างหน้าทันที ทิ้งให้คนทั้งกลุ่มมองด้วยความแปลกใจ แฮ่ก! แฮ่ก! แฮ่ก! เธอวิ่งมาข้างหน้าเลี้ยวแล้วเลี้ยวอีก แต่ก็ไม่ทันชายหนุ่มคนนั้น จนทำให้คลาดกัน เธอทำได้แค่ยืนหอบแฮ่ก แฮ่ก และโกยอากาศเข้ามา “หาใครอยู่เหรอน้องแพรว” แพรวพรรณหันหน้าไปช้า ๆ เพื่อประจันหน้ากับชายหนุ่มคนนั้น
เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 18 เอากันจนห้องสะเทือน
เขาดึงแก่นกายออกแล้วกระแทกเข้ามาอย่างแรง แล้วขยับเข้าออกอย่างช้า ๆ เนิบนาบไม่เร็วเหมือนตอนแรก ทำให้เธอเสียวมากกว่าเดิมอีก จนอยากขอแรง ๆ แต่สภาพช่วงล่างน่าจะไม่ไหว ช้าแบบนี้ดีแล้ว “อื้อ! เรน เสียวกว่าเดิมอีกและมันก็แสบร้อนมากเลย” แพรวพรรณเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่เชิดขึ้นสูง “แพรวครับ วันนี้เรนเจอคนนั้น” “เขาทำอะไรเรน อื้อ หรือเปล่า” “แค่จับข้อมือ พูดจาถากถางแค่นั้น” “ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวก็ไม่ต้องไปแล้ว” “แพรวครับ เรื่องของเรนกับเขามันเป็นอดีตไปแล้ว ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรเรนอดทนมาตลอด แต่เรนทนไม่ได้ถ้าเขาเอาแพรวมาเกี่ยวข้องด้วย” “เขาพูดอะไร ซี๊ดด” “เขาบอกว่าเรนติดใจแพรวจนลืมของเก่า ถามว่าเอากับแพรวมันไหม” “ตอบไปดิมันส์มาก เอาแทบทุกคืนไม่ขาด น้ำแทบไม่เคยแห้ง” “เซี้ยวจริง ๆ เลย ใครจะไปพูดแบบนั้นเล่า” “แล้วไงต่อ อยู่นิ่ง ๆ สิ จะขยับทำไม มันแน่น” “ไม่ชอบหรือไง ก็ตบไปทีหนึ่งด่าไปนิดหน่อย แต่ดูแล้วไม่ละอายใจเลย บอกคนอื่นว่ามาอ่อยและบอกว่าเรนไม่เหมื
เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 17 ร้อนแรงจนต้องร้องขอ
เรนที่รีบเดินขึ้นบันไดเพื่อพาหญิงสาวที่ชอบยั่วจนเขาแทบไปไม่เป็นมาสำเร็จโทษ ข้าวปลาไม่ต้องกินเพราะคงอิ่มน้ำเรียบร้อย พอเข้าห้องมาได้ ก็ผลักร่างบางนอนไปบนเตียงทันที เขาจัดการเสื้อผ้าตัวเองและเสื้อผ้าหญิงสาวจนเนื้อตัวทั้งสองเปลือยเปล่าท่ามกลางแสงไฟสว่างในห้อง “หุ่นน่ากินมากค่ะผัวขา” “หึ น่ากินก็อย่าลืมกินให้อิ่มล่ะ” เรนที่ทนความยั่วยวนของหญิงสาวไม่ไหว จับท่อนเอ็นร้อนและชักต่อหน้า ก่อนจะคลานขึ้นไปบนเตียงและคร่อมบนตัวของหญิงสาว “เรนขา ใหญ่จังเลยค่ะ มีผัวเป็นเกย์รับนี่มันดีจริง ทั้งใหญ่ทั้งหวาน” “ไปเอาคำพูดพวกนี้มาจากไหน ปกติไม่พูดแบบนี้นี่ คำพูดคำจาแต่ละอย่าง” พูดไปมือก็จับท่อนเอ็นถูไถไปตามร่องแก้ม บางทีก็ถูไปกับริมฝีปาก พอหญิงสาวแลบลิ้นออกมาจะเลียก็เอาออกไปถูจุดอื่นแทน ทำให้อีกคนขัดใจจนชักหน้าสีหน้าทำเขาหลุดหัวเราะออกมา “เวลาเราหลอกล่อเหยื่อให้ตายใจ ใครเขาเอาตัวตนตัวเองให้เหยื่อเห็นกันคะเรน ต้องติดเบ็ดก่อนสิ” “แย่จังเลยนะ เหยื่อดันติดเบ็ดซะด้วยสิ แต่คนวางเบ็ดก็น่าสนใจจนตกหลุมพราง เพราะน่าล่อ” เรนยักค
เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 16 หยอกล้อใต้โต๊ะกินข้าว
หลังจากหมดคาบเรียน ชายหนุ่มก็เดินลงมาจากตึก แต่ไม่คิดว่าจะมีคนมาดักรอแบบนี้ เขาคิดจะหลบเลี่ยงออกไปแต่ก็ไม่พ้นเมื่ออีกคนเดินเข้ามาและจับข้อมือเขาแน่น “ตามมา” “ไม่ไป” เรนสะบัดมือใส่และเดินหนีก่อนจะถูกกระชากข้อมืออีกครั้งจนนิ่วหน้า และถูกลากมาหลังตึกอีกแล้ว “มีอะไรครับ แต่อย่ามาทำแบบนี้” “ทำไม! ถูกใจของใหม่จนลืมของเก่าหรือไง” “ของเก่าของใหม่อะไร” “อย่าคิดว่าไม่รู้ว่าเอากับมันแล้ว มันไหมล่ะเอากับผู้หญิง” เพียะ!! “อย่าได้มาดูถูกแพรวเด็ดขาด เก็บคำพูดชั่ว ๆ ลงไปเลยนะ ต้องเป็นคนแบบไหนถึงได้ระรานกันไม่เลิก ลืมไปหรือเปล่าครับ พี่บอกเองว่าแค่เล่น ๆ กับผม ล่อลวงคนอื่นจนเขาต้องเกือบตรอมใจ ความมักง่ายของพี่ทำร้ายคนไปกี่คนแล้ว หัดคิดบ้างสิครับ” “แล้วไง มาอ่อยเองจะเรียกร้องอะไร แต่เรนไม่เหมือนกัน” “จะบอกว่าพี่รักผมหรือครับ หรือเสียดายกันล่ะที่ไม่มีคนตามใจ หาข้าวปลาให้กินทำความสะอาดห้อง อยากเอาก็มีคนอ้าขาให้ หรือว่าเพราะชนะพนันแล้วเลยปล่อย แต่ตอนนี้รู้สึกอยากได้คืน แบบนี้หรือครับ”
เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 15 มิตรภาพใหม่
ตอนเช้ามืดที่เกือบจะสว่าง เขาลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว และรีบลงมาข้างล่างเพื่อมาช่วยงานในครัว เพราะไม่อยากให้คนในบ้านหญิงสาวมองเขาในทางที่ไม่ดี “สวัสดีครับป้า มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ” “อ้าว! คุณเรนตื่นเช้าจังเลยค่ะ” “ครับป้า เรนตื่นไวจะได้มาช่วยคนในบ้านเตรียมอาหารไงครับ เดี๋ยวก็ต้องออกไปกับม๊าอีกและจะได้ไปเรียนเลย” “มาค่ะ คุณเรนมาหั่นผักนะคะ ตอนเช้าจะผัดผักกับทำของเผ็ดหนึ่งอย่าง และของทอดหนึ่งอย่างจะเป็นอะไรก็ได้ ตอนเย็นเน้นแกงค่ะ มื้อหนักหน่อย” “ได้ครับ” เรนก้มหน้าก้มตาหั่นผักใส่กะละมังหลังจากทำเสร็จก็เอาไปล้าง ทำไปทำมา เขาก็ลงมือทำอาหารไปแล้ว ด้วยความเคยชิน “เคยชินใช่มั้ยคะ คุณเรนทำเร็วมากเลยค่ะ” “น่าจะใช่ครับ ว่าจะช่วยหั่นผักแท้ ๆ เห็นป้าทำอย่างอื่นอยู่ก็เลยช่วยทำดีกว่าจะได้เสร็จเร็วขึ้น” “ไปกันค่ะ เราไปตั้งโต๊ะกัน” เรนหยิบจานอาหารที่ร้อนหอมกรุ่นเดินตามหลังป้าแม่บ้านออกมา เขาช่วยวางอาหารจัดจาน และเทน้ำใส่แก้วเตรียมไว้ให้ ก่อนที่ม๊าจะลงมา ไม่กี่อึดใจม๊ารตีก็ลงมา “ตื่นแต่เช้าเลย
เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 14 เล่นผัวเมียกันอีกครั้ง
แพรวพรรณที่หอบเหนื่อยถึงกับมองค้อนด้วยความไม่ชอบใจ ทำไมเรนถึงกลายเป็นคนเอาแต่ใจแบบนี้ เธออยากนอนพักแล้ว ทำไมถึงไม่เข้าใจ? ลืมไปได้ไงกันฉันเป็นคนเริ่มทุกอย่างเองนี่นา จะมายอมแพ้กลางคันไม่ได้ แต่ตาไม่รักดีก็จะปิดให้ได้ “พี่เรน แพรวง่วงนอนอ่ะ ตามันจะปิดให้ได้เลยนะ” “แต่พี่ต้องการนี่ครับ ให้พี่เรนนะครับ ให้นอนไม่ได้จริง ๆ ยั่วกันขนาดนี้ จะให้ปล่อยไปได้ยังไง” “อ๊ะ…อื้อออ” จบประโยคริมฝีปากของเรนก็ครอบครองริมฝีปากบางของหญิงสาวทันที จูบครั้งนี้ช่างเผ็ดร้อนและรุนแรงตามอารมณ์ของเจ้าของ วงแขนเรียวสวยก็โอบรัดรอบคอของชายหนุ่มทันที ลิ้นหนากับลิ้นเล็กเกาะเกี่ยวตวัดไปมาอย่างหยอกล้อ ปล่อยให้น้ำสีใสไหลออกมา สองมือก็จับใบหน้าของอีกคนแน่น ปลุกไฟสวาทให้อีกคนได้ตื่นตัวตลอดเวลา เรียวลิ้นดูดดันกลืนกินปาดไปปาดมาทั่วโพรงปากหวานจนได้ยินเสียงเฉอะแฉะของน้ำลาย ร่างกายสองร่างที่เปล่าเปลือยเกี่ยวกวัดเบียดเข้าหากันเหมือนงูตัวเมียที่ติดสัตว์ต้องการผสมพันธ์กับตัวผู้ เรียวขารัดกันไปมา มือไม้ก็ลูบคลำไปตามลำตัว จับตรงไหนก็บีบตรงนั้น เสียงหอบครางเป็นยาปลุก
เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 13 ลักหลับจนได้เสียว
ไม่กี่อึดใจเสียงประตูห้องน้ำก็เปิดออกมา ชายหนุ่มที่สวมใส่ชุดนอนสีชมพูก็ก้าวเท้าเดินออกมาด้วยใบหน้าที่แดงจัดเห่อร้อนด้วยความเขินอาย “สวยมากเลยเรน ไม่ใช่สิ มันน่ารักมากเลยต่างหาก” เรนที่มือไม้อยู่ไม่สุข แก้เขินด้วยการไปปิดไฟและมาล้มตัวนอน ถึงแม้จะปิดไฟแต่ห้องนี้ก็สามารถมองเห็นอะไรได้ชัดเจน เพราะแสงสว่างจากข้างนอก ไม่ได้มืดสนิทจนมองอะไรไม่เห็น เขาคว้าผ้านวมมาคลุมตัวจนมิดหัว “นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องทำอะไรอีกเยอะ” “เรนเขินแล้วดุเหรอ น่ารักเป็นบ้า” “พอได้แล้วแพรว เรนเขินบิดจนจะตกเตียงแล้วนะ” “โอ๋ โอ๋ ไม่แกล้งแล้ว งั้นนอนกัน” “อือ ฝันดีนะครับ” “ฝันดีค่า” ประมาณห้านาทีที่ติดอยู่ในความเงียบ หัวสมองของเรนว่างเปล่า เขานอนไม่หลับแต่พยายามนอนนิ่ง ๆ ให้ได้มากที่สุด เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนหญิงสาวที่นอนหลับอยู่ข้างกาย เขาเอื้อมมือมาลูบกางเกงไปมา ที่มันแข็งขึ้นมาไม่ดูเวลา แต่ยิ่งลูบไปตามร่างกาย และยิ่งได้ใส่เสื้อผ้าที่ชอบทำให้อารมณ์ของเขายิ่งพลุ่งพล่าน บอกไม่ถูกว่าเป็นเพราะอะไร แต่รู้แค่ว่าเ
เกย์รับขอเป็นผัว บทที่ 12 ดักตบดีมั้ย?
พอรถมาจอดที่หน้าบ้าน เรนก็ช่วยทุกคนขนของลงจากรถจนหมด ไม่ลืมที่จะยกมือไหว้ขอบคุณ ทำให้ทุกคนที่เอ็นดูเขาอยู่แล้ว กลับเอ็นดูเขามากขึ้นกว่าเดิม เรนกับแพรวช่วยกันจัดของจนเข้าที่เข้าทาง ไม่กี่อึดใจก็มีคนมาเคาะประตูเพื่อตามไปกินข้าว เรนจับมือแพรวลงมา การที่แพรวอยู่บ้านทำให้เห็นแพรวในอีกมุมหนึ่ง ไม่คิดว่าหญิงสาวที่อะไรก็ดูง่ายไปหมด ก็มีมุมที่ดื้อไม่น้อยเหมือนกัน เขาชอบตอนที่แพรวกับม๊ารตีเถียงกัน ถึงแม้แพรวกับม๊าจะโต้เถียงแบบไม่ยอมกัน แต่มันคือความรักของแม่กับลูกแถมมันยังเผื่อแผ่มาถึงเขาอีกด้วย เมื่อเขาเดินมาถึงโต๊ะอาหาร แม่บ้านก็ตักข้าวใส่จานให้เขาเรียบร้อย บนโต๊ะอาหารจะเน้นผัดมากกว่าของทอด แต่ใช่จะไม่มีเพราะแพรวพรรณชอบของทอดมากกว่านึ่ง “ม๊าลองกินเป็ดพะโล้สิครับ พอดีเจ๊ที่ร้านให้ผมมา” “ไหนอั๊วลองชิมดูสิ ใช้ได้นี่นา รสชาติดีเลย” “ไหนเขากินบ้าง อร่อยอ่ะม๊า” “ลื้อไม่เคยกินหรือไง” “ไม่เคย เพิ่งเคยกินครั้งแรก” “ทำไมถึงไม่เคย” “กิจกรรมคู่รักอ่ะม๊า หลับอย่างเดียว ส่วนมากเรนทำอย่างอื่นทิ้งไ
