บททั้งหมดของ เกย์รับขอเป็นผัว: บทที่ 1 - บทที่ 6

แกคนนั้นไงที่เป็นเกย์รับอ่ะ’ ‘ที่เขาลือกันว่าโดนรุ่นพี่รหัสพวกเราเกลียด แต่ก็ยอมอ้าขาให้เอาอ่ะ’ ‘โครตน่ารังเกียจเลย อี๋! ขยะแขยง น่าสมเพช’ ‘อยู่ห่าง ๆ ไว้นะคนแบบนี้ ดูสิกินข้าวยังกินคนเดียวเลยเพราะไม่มีคนคบ คาวขนาดนี้ใครจะเอา ขนาดรุ่นพี่ที่เอาหมอนั่นยังไม่มานั่งด้วยเลย’ เสียงนินทาที่ดังลั่นจนได้ยินไปถึงหูของ เรน เด็กหนุ่มที่มาจากต่างจังหวัดดั้นด้นจนได้เข้าเรียนที่นี่ แต่เพราะตัวเขาเป็นผู้ชายและเป็นเกย์เลยหาเพื่อนคุยยาก เขาทนฟังคำนินทาด่าทอมาหลายปีแล้ว อีกไม่นานก็จะจบไม่ต้องมาฟังอะไรแบบนี้แล้ว เขาได้แต่ข่มใจก้มหน้าลงไม่ว่าที่ไหนเขาก็อยู่ตัวคนเดียวเสมอ “นี่! นั่งด้วยสิ ไม่มีที่นั่งอ่ะ” “เอ่อ..ครับ เชิญนั่งครับ” เรนได้แต่งุนงงที่มีคนมาทักทายเขาและขอนั่งด้วย ถึงแม้จะรู้สึกดีใจแต่ก็ไม่กล้าแสดงอารมณ์ออกมามากเพราะกลัวผิดหวัง เพราะโดนแกล้งจนกลายเป็นความชินชา “นายกินอะไรอ่ะ อ่อ.. กะเพราไก่กับไก่ทอด” เรนได้แต่ยิ้มมุมปากที่คนแปลกหน้าถามเขาและยังไม่ทันได้ตอบ เธอก็ตอบเองเสร็จสรรพ “เอาไหมพอดีผมมีสองชิ้น เอ่อ..ขอโทษที” เรนพยายามชวนคุยเลยจะยกไก่ทอดให้ แต่หันไปมองผู

แพรวเดินลงไปนั่งกับพื้นตรงข้ามกับเรน ชายหนุ่มแกะอาหารใส่ชาม และเลื่อนมันไปให้หญิงสาวพร้อมกับเครื่องปรุงและช้อนส้อม เทน้ำเต้าหู้ใส่แก้วและวางถุงปาท่องโก๋ไว้ข้าง ๆ ส่วนข้าวเหนียวสังขยาก็แกะใสจานใบเล็กและเอามาวางข้างหน้า ทั้งคู่กินกันอย่างเงียบเชียบ แทบไม่เงยหน้ามาพูดกันด้วยซ้ำ สร้างความอึดอัดใจให้กันและกันจนกระเพาะปลาในชามพร่องลงไปเรนก็เปิดปากถาม “แพรวชอบเรนหรือครับ” แพรวพรรณที่ก้มหน้าก้มตากิน ก็ตกใจกับคำถามที่เรนถามออกมา ก่อนจะพยักหน้าออกไป “แพรวรู้ใช่ไหมว่าเรนเป็นเกย์ เรนเป็นรับไม่ใช่รุก และแพรวดูสภาพแวดล้อมที่เรนอยู่สิแพรวก็เห็น อีกอย่างเรนทำงานร้านข้าวต้มนะ มาชอบเรนเป็นเพื่อนเรนแพรวไม่อายคนหรือไงเวลามีคนถาม หรือว่าแพรวอยากลองของแปลกแบบเรนที่มีแต่คนรังเกียจหรือว่ามันน่าสนใจ เลยลองเล่นสนุกดูเบื่อเมื่อไหร่ค่อยไป” “ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย ทำไมถึงเลือกดูถูกกันแบบนี้ การที่เราเข้าไปคุยกับเรนทำให้เรนอึดอัดเหรอ เราขอโทษนะ เราผิดเองแหละแต่อย่าดูถูกตัวเองเลยนะ เราแค่เป็นห่วงเรนเท่านั้น ถ้าเราทำอะไรผิดไปเราขอโทษนะ เราไม่รู้เรนเป็นอะไรทั้งที่นัดกันไว้เรนก็ไม่มาแถมเรนยังผิดสัญญากับเราอ

หลังจากที่ทุกคนกินข้าวกันเสร็จก็แยกย้ายกันกลับตอนนี้ก็เหลือแค่สองคนที่อยู่ภายในห้อง “แพรว เดี๋ยวเรนอาบน้ำและไปทำงานนะ” “ให้ไปรับมั้ย” “ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง” “อยากไปรับนี่นา” “มันอันตรายครับแพรว ตีสามเรนก็ถึงห้องแล้ว” “นอนด้วยกันนะบนที่นอน ห้ามนอนพื้นเด็ดขาด” “ได้สิ ไปอาบน้ำก่อนนะ” แพรวพรรณมองชายหนุ่มเดินเข้าไปอาบน้ำ ส่วนเธอก็นั่งอยู่บนที่นอนนุ่ม เธอมองไปรอบ ๆ ห้อง ถึงจะรู้สึกแปลกก็ไม่เป็นไรเดี๋ยวเธอก็ชินไปเอง เพราะการได้อยู่กับคนที่ชอบคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว จนเรนแต่งตัวเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำ เธอมองการกระทำคนตรงหน้าด้วยความเบิกบานใจ “รีบกลับมานะจะนอนรอ” “โอเค ล็อกห้องด้วยนะ” เรนสั่งจบก็เดินออกไปจากห้องแพรวจึงเข้าไปอาบน้ำบ้าง ก่อนจะออกมาพร้อมกับผ้าขนหนู เธอเปิดตู้เสื้อผ้าฝั่งของเธอก็พบชุดนอนของเพื่อนสาวที่เป็นสายเดี่ยวสีดำ เธอหยิบมาสวมใส่และเดินไปหน้ากระจก พระเจ้า!! มันสั้นมาก เลยแก้มก้นไปนิดเดียวเองแถมช่วงบนก็ยังเน้นหน้าอกของเธอให้เด่นชัดขึ