ตอนที่14 คุณเป็นคนฆ่าเธอ

"คุณ..โอลิเวอร์ใช่หรือเปล่าคะ?"

เมื่อพาแขกทั้งสองเข้าห้องมาได้เกวรินทร์ก็ตัดสินใจเอ่ยทักกับนิโคลัสน้ำเสียงค่อนข้างแข็งเพราะอยากจะได้คำตอบจากปากนิโคลัสว่าจะตอบอย่างไรหากเธอพูดถึงเรื่องของณดา

"ครับผมโอลิเวอร์ยินดีที่ได้.. "

โอลิเวอร์ยื่นมือมาทักทายเกวรินทร์เขาทระนงตัวคิดว่าเกวรินทร์น่าจะอยากสานสัมพันธ์ด้วยและเขาเองก็ไม่ได้คิดจะปฏิเสธอะไร

"คุณรู้จักคุณณดาหรือเปล่าคะ"

เกวรินทร์โพร่งถามโอลิเวอร์ขณะที่เขายังพูดไม่จบประโยคทำเอาเดฟและโอลิเวอร์ต่างก็มองหน้ากันด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

"ณดาเธอเคยเป็นพนักงานในบริษัทของผมแต่เธอเสียไปได้สองปีแล้วคุณถามทำไมเหรอครับ"

โอลิเวอร์พยายามปั้นหน้ายิ้มไม่กระโตกกระตากเพราะเขายังไม่รู่ว่าที่หญิงสาวถามหาณดากับเขาต้องการอะไรกันแน่

"เธอเสียเพราะอะไรเหรอคะ"

"อุบัติเหตุระหว่างทำงานน่ะครับ"

"โกหก...คุณนั่นแหละที่เป็นคนฆ่าเธอ"

เกวรินทร์ได้ยินคำตอบของโอลิเวอร์เธอถึงกับฟิวส์ขาดชี้หน้าตะคอกใส่โอลิเวอร์จนตอนนี้มั้งเดฟและโอลิเวอร์มีท่าทางไม่พอใจหญิงสาวอย่างมากและตกใจมากไปในคราเดียวกันที่ไม่รู้ว่าหญิงสาวตรงหน้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร

"กรุณาให้เกียรตินายผมด้วยเค้าไม่ใช่เพื้อนเล่นของคุณ"

เดฟเสียงแข็งใส่เกวรินทร์แต่ดูท่าสาวเจ้าจะไม่รู้สึกกลัวอะไรเพราะโทสะที่กำลังมีขณะนี้มันสูงมาก

"ฉันก็ไม่คิดว่าเค้าคือเพื่อนเล่นแต่เค้าคือฆาตกรฆ่าได้แม้กระทั่งคนท้อง"

"หุบปากของเธอเดี๋ยวนี้"

ครั้งนี้เป็นโอลิเวอร์ที่ตะคอกใส่เกวรินทร์

"มีอะไรกันหรือเปล่า"

สีหน้าของนิโคลัสดูตื่นตระหนกพอสมควรเพราะเมื่อครู่ขณะที่เปิดประตูเข้ามาเห็นโอลิเวอร์ชี้หน้าเกวรินทร์ด้วยท่าทีที่ไม่พอใจแถมยังตวาดใส่เธออีกด้วย

"พนักงานของคุณกล่าวหาว่าคุณโอลิเวอร์เป็นฆาตกร"

เดฟรีบแจ้งให้นิโคลัสรับรู้เผื่อจะได้อบรมพนักงานตนเองบ้าง

"พูดอะไรของเธอเกว"

นิโคลัสขมวดคิ้วจนผูกโบว์และหันมาพูดกับเกวรินทร์เสียงแข็ง

"จริงนะคะเค้าฆ่าคุณณดาฉันเห็นกับตา"

เกวรินทร์ยังคงไม่ยอมหยุดง่ายๆหากโอลิเวอร์ยังไม่ยอมรับความจริง

"เห็นที่ไหนเธอพึ่งจะมาอยู่ที่นี่ได้เดือนเดียวเองนะเกว"

นิโคลัสต้องดึงแขนหญิงสาวเพื่อดึงสติให้รู้ตัวว่าเธอกำลังกล่าวหาคนอื่นลอยๆเขาไม่รู้ว่าหญิงสาวเอาเรื่องนี้มาจากไหนแต่การที่จะปรักปรำใครโดยที่ยังไม่มีหลักฐานมันเป็นเรื่องที่คนฉลาดเค้าไม่ทำ

"ท่าทางพนักงานของคุณจะสติไม่ดีนะครับ"

โอลิเวอร์มองเกวรินทร์อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อทั้งโมโหที่ถูกหยามหน้าและกลัวไปในคราเดียวกันเพราะเรื่องที่หญิงสาวพูดมันเป็นเรื่องที่เขาทำจริงๆ

"อ๋อ.. นั่นสิเธอท่าจะเพี้ยน...เห็นทีวันนี้จะคุยงานกันไม่ได้แล้วไว้วันหลังแล้วกัน"

นิโคลัสต้องดึงเกวรินทร์ออกจากห้องนี้ก่อนส่วนเรื่องธุระของเขาคงต้องคุยกับโอลิเวอร์วันหลังเขาไม่ได้กลัวโอลิเวอร์แต่ห่วงว่าหลังจากนี้เกวรินทร์จะไม่ปลอดภัยต่างหาก

"ผมก็ว่าอย่างนั้น"

โอลิเวอร์เห็นทีเขาก็ไม่มีอารมณ์คุยอะไรวันนี้แล้วเหมือนกันตอนนี้คิดอย่างไรก็ยังคิดไม่ตกว่าทำไมพนักงานของนิโคลัสมารู้ความลับเรื่องนี้ของเขาได้

หลังจากที่ลากเกวรินทร์ออกมาจากห้องรับแขกได้นิโคลัสก็พาหญิงสาวเข้ามาตักเตือนในห้องทำงานของเขายกใหญ่

"ไปพูดแบบนั้นกับโอลิเวอร์ได้ยังไง"

นิโคลัสมองหน้าเกวรินทร์ด้วยอาการอ่อนใจเขาไม่อยากจะให้หญิงสาวมีปัญหากับโอลิเวอร์เพราะรู้ว่าโอลิเวอร์คงไม่ให้ใครมาหยามหน้าง่ายๆโดยที่ไม่เอาคืนแน่เขาเองก็ไม่ได้จะดูแลหญิงสาวได้ตลอดเวลา

"ก็ฉันพูดเรื่องจริง"

"เรื่องจริงอะไรเธอไปรู้ไปเห็นอะไรตอนไหน"

"คุณณดาพี่สาวของพี่นุดีเค้ามาให้ฉันเห็นแล้วขอให้ฉันช่วยให้คดีของเธอได้รับความเป็นธรรม"

"เธอจะบอกว่าเธอคุยกับคนที่ตายไปแล้วเนี่ยนะ"

นิโคลัสนั่งกุมขมับหนบที่หญิงสาวยืนยันกับเขาว่าเรื่องที่ตัวเองรู้เป็นเรื่องจริงแถมยังเถียงเขาคอเป็นเอ็นก็เพราะคิดว่าตัวเองคุยกับคนที่ตายไปแล้วได้เขาคิดว่าหลังจากนี้เขาคงต้องพาเธอไปตรวจสุขภาพจิตบ้างเห็นจะดี

"ใช่.. เธอทำให้ฉันเห็นว่าเธอตายโดยถูกโอลิเวอร์จับกดน้ำไม่ใช่เกิดอุบัติเหตุอย่างที่ตำรวจทำคดี"

"เธอท่าจะเพี้ยนใหญ่แล้ว.. "

"ฉันไม่ได้เพี้ยนนะคะ"

เกวรินทร์หน้าบูดหน้าบึ้งที่นิโคลัสไม่ยอมเข้าใจเธอ

"เอาล่ะ...หากเธอคิดว่าโอลิเวอร์ผิดจริงเธอก็ไม่ควรโผงผางโดยไม่มีหลักฐานแบบนั้นโอลิเวอร์ไม่ใช่คนที่จะให้ใครมาหยามหน้าง่ายๆถ้ามันโกรธเธอขึ้นมาเธอจะมีอันตราย"

นิโคลัสเห็นทีจะต้องยอมหญิงสาวไปก่อนเรื่องที่เธอคิดไปเองว่าคุยกับคนที่ตายไปแล้วแต่เขาต้องเตือนสติเธอเรื่องที่โผงผางเกินไปสอนให้เธอเข้าใจความถูกต้องว่าหากจะกล่าวหาใครควรจะมีหลักฐานแน่นหนา

อีกอย่างที่เขาเตือนก็เพราะเป็นความปลอดภัยของตัวหญิงสาวเองเพราะโอลิเวอร์เป็นนักธุรกิจที่ไม่ได้มีแต่สีขาวอย่างเดียวและมีพรรคพวกอิทธิพลเถื่อนค่อนข้างเยอะแถมยังมีภรรยาเป็นถึงลูกนักการทูตมีอิทธิพลมากมายหากเกิดปัญหาอะไรขึ้นการต่อกลอนกับโอลิเวอร์เป็นเรื่องที่ไม่ง่าย

หากเขามีปัญหากับโอลิเวอร์เองก็ยังพอจัดการได้แต่หากโอลิเวอร์หมายหัวหญิงสาวไม่ใช่เธอคนเดียวที่จะไม่ปลอดภัยแต่จะเป็นครอบครัวของเธอด้วย

"ฉันไม่กลัวแค่ให้โอลิเวอร์ได้รับโทษในสิ่งที่ทำก็พอ.. ขอตัวนะคะ"

เกวรินทร์ดูท่าจะไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเองสักนิดเธอมองค้อนนิโคลัสเล็กน้อยเพราเคืองเขาที่เขาหาว่าเธอไร้สาระก่อนจะหันหลังออกไปจากห้องด้วยความไม่พอใจ

"โถ่เอ้ย.. ทำไมต้องหาเรื่องให้ฉันหนักใจด้วยนะ"

นิโคลัสคิดว่าเกวรินทร์ยังทำตัวเป็นเด็กเกินไปโลกความเป็นจริงมันมีอะไรซับซ้อนมากกว่าที่เธอคิดตอนนี้เยอะและคงเป็นเขาที่ต้องมาเดือดร้อนดูแลความปลอดภัยให้เธออีก

ปึ้ง

โอลิเวอร์กลับมาถึงบ้านได้เขาก็หัวเสียทำลายข้าวของเสียงดังสนั่นยังเป็นโชคดีของเกวรินทร์ที่หยามหน้าเขาในที่ของนิโคลัสไม่อย่างนั้นตอนนี้เธอคงจะเหลือเพียงแค่ชื่อไปแล้ว

"ผู้หญิงคนนั้นรู้เรื่องนี้ได้ยังไง"

"เธออาจจะคิดเองเออเองก็ได้นะครับนาย"

เดฟยังพยายามคิดในแง่ดีเพราะเขาเชื่อว่าวันที่เกิดเรื่องไม่มีใครเห็นเหตุถการณ์มีเพียงแค่เขาเท่านั้นแถมไฟล์กล้องวงจรเขาก็เก็บไว้ในที่ปลอดภัยและตำรวจกับหมอที่รับเงินในการทำคดีก็น่าจะไม่รู้จักกับเกวรินทร์แน่นอน

"คิดเองจนถูกต้องทุกอย่างอย่างนั้นน่ะเหรอ"

"ให้ผมจัดการเธอเลยดีหรือเปล่าครับ"

"ยังก่อนถ้านังนั่นเป็นอะไรไปฉันจะถูกสงสัย"

เขายังบุ่มบ่ามอะไรตอนนี้ไม่ได้เพราะนิโคลัสรู้ว่าเขากับเกวรินทร์มีปากเสียงกันหากเกวรินทร์เป็นอะไรไปเขาจะถูกสงสัยได้โดยง่าย