ตอนที่12 ถูกฆาตกรรม

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉันถึงได้สื่อกับเธอได้แต่เมื่อฉันสื่อกับเธอได้..ช่วยฉันเถอะนะถ้าคดีถูกตัดสินไปในทางที่ถูกฉันจะได้ไปสบายเสียทีไม่ต้องมาเร่ร่อนอยู่แบบนี้"

ที่ณดายังไปไหนไม่ได้เพราะเธอยังไม่ได้รับความยุติธรรมเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมดวงจิตของเธอถึงได้สื่อสารกับเกวรินทร์ได้คนเดียวทั้งที่ก่อนหน้าพยายามติดต่อกับน้องสาวเธอแต่ไม่เป็นผล

"ฉันขอทำใจสักแปปนะคะ"

เกวรินทร์ได้ยินเรื่องเลวร้ายที่ณดาเจอเธอก็นึกโกรธแทนหญิงสาวแต่ตอนนี้หากจะให้เธอมีสมาธิคงต้องรอให้เธอตั้งสติอีกสักเดี๋ยว

ครู่ต่อมา

ตอนนี้ณดากำลังทำให้เกวรินทร์เห็นภาพและรับรู้ความรู้สึกของณดาขณะนั้นได้เกวรินทร์เห็นผู้ชายต่างชาติคนหนึ่งกำลังดึงณดามาที่สระว่ายน้ำหน้าบ้านหลังใหญ่ในตอนกลางคืน

"คุณจะทำอะไร"

ณดาพูดกับผู้ชายคนนั้นด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นความรู้สึกเจ็บปวดเสียใจของณดาทำเกวรินทร์ร้องให้ออกมาในตอนนี้ด้วยเช่นกัน

"ฉันบอกให้เธอเอาเด็กในท้องออกไง"

ผู้ชายต่างชาติคนนั้นเขาตวาดใส่ณดาจนเธอสะดุ้งตัวโยน

"ไม่..ถ้าคุณไม่ต้องการฉันก็จะเลี้ยงเค้าเอง"

เพี๊ยะ

"อ๊ายยย.."

ณดาถูกตบฉาดใหญ่จนเธอล้มไปกองอยู่ข้างสระน้ำ

"พูดดีๆไม่รู้เรื่องใช่ไหม"

ฟึ่บบ..

แค่นั้นไม่พอเธอยังถูกชายคนนั้นจับกดน้ำ

"อึก..อึก.."

เกวรินทร์เริ่มหายใจไม่ออกรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกขณะที่ณดาถูกกดน้ำพักใหญ่และรับรู้ก่อนที่ภาพนั้นจะหายไปว่าเธอนั้นได้สิ้นใจเพราะถูกจับกดน้ำอยู่นานหลายนาที

"ฉันท้องกับโอลิเวอร์เค้าไม่ต้องการให้เด็กคนนี้เกิดมาเพราะกลัวว่าภรรยาของเขาจะรู้ความสัมพันธ์ของฉันกับเค้า...ฉันไม่คิดว่าเค้าจะร้ายกาจฆ่าฉันลง"

"เค้าฆ่าคุณทั้งที่รู้ว่าคุณกำลังท้องโหดร้ายที่สุด"

เกวรินทร์พูดไปน้ำตาไหลไปเธอกัดฟันกรอดรู้สึกโกรธผู้ชายคนนั้นมากที่ใจโหดเหี้ยมผิดมนุษย์รู้ทั้งรู้ว่าผู้หญิงที่ตัวเองฆ่ากำลังตั้งครรภ์ลูกตัวเองก็ยังจะทำได้ลงคอ

"เธอต้องช่วยฉันนะเกว...ทวงความยุติธรรมให้ฉันหลักฐานที่จะบอกว่าเค้าเป็นคนฆ่าฉันคือภาพในกล้องวงจรปิด"

"แล้วจะหาได้ที่ไหนล่ะคะ"

"ในบ้านของโอลิเวอร์มีห้องเก็บไฟล์ฉันบอกเธอไม่ได้ว่ามันอยู่ตรงไหนเพราะฉันไปที่นั่นไม่ได้"

"แล้วบ้านโอลิเวอร์อยู่ที่ไหนคะ.. คุณณดา..คุณณดาคะ.."

ยังไม่ทันจบคำถามร่างของณดาก็เลือนลางหายไปจนเกวรินทร์ต้องมานั่งคิดคนเดียวว่าจะต้องหาที่อยู่ของคนที่เธอเห็นได้ที่ไหนและหวังว่านุดีจะรู้เบาะแสของคนคนนี้บ้างจึงตัดสินใจโทรหานุดีว่าวันนี้เธอจะเข้าไปหาอีกครั้ง

ชั่วโมงต่อมา

"ที่บอกกับพี่ว่ามีธุระมีเรื่องอะไรเหรอเกว"

ณดาถือแก้วน้ำมาวางตรงหน้าเกวรินทร์ก่อนจะเอ่ยถามหญิงสาวด้วยรอยยิ้มที่เห็นเกวรินทร์มาหากะทันหันดีที่วันนี้เธอไม่ได้มีธุระจะออกไปไหน

"คือ...พี่นุดีคะเรื่องที่เกวจะเล่าอาจจะฟังดูเหลือเชื่อแต่พี่นุดีเชื่อเกวนะคะว่าเกวไม่ได้พูดเล่น"

เกวรินทร์ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไรดีเพราะอาจจะอธิบายเรื่องนี้กับคนรุ่นใหม่แถมยังอยู่เมืองนอกเมืองนามานานยากพอสมควร

"อืม...ลองพูดมาสิ"

นุดีพยักหน้าเบาๆ

"พี่สาวพี่นุดีไปหาเกวค่ะ"

เกวรินทร์ยื่นมือทั้งสองกุมมือนุดีเอาไว้

"อะไรนะ"

นุดีเริ่มขมวดคิ้มวหน้าเสีย

"เธอบอกกับเกวว่าเธอต้องการให้เกวช่วย"

"ไม่พูดเล่นอะไรแบบนี้กับพี่นะเกว...พี่สาวพี่จากไปนานแล้วเกวก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องน่าสะเทือนใจสำหรับพี่หากจะแกล้งพี่เล่นแบบนี้พี่ขอให้หยุด"

นุดีดึงมือออกจากเกวรินทร์ก่อนจะนั่งก้มหน้าเอ่ยน้ำเสียงแข็งไม่พอใจเล็กน้อยที่เกวรินทร์เอาความรู้สึกของเธอมาล้อเล่น

"เกวไม่ได้จะแกล้งพี่นุดีนะคะ...เกวเข้าใจค่ะว่ามันยากที่จะเชื่อ..เอ่อ..นั่น"

เกวรินท์พอจะรู้ตัวมาบ้างแล้วว่านุดีคงไม่เชื่อและพยายามจะอธิบายแต่ตอนนี้จุดสนใจของเธอไม่ใช่นุดีแต่เป็นหญิงสาวชุดชมพูที่เป็นวิญญาณมาหาเธออยู่ในกระจกในห้องของนุดี

"อะไร..."

"เธออยู่ในกระจก"

"เกว.."

นุดีมีสีหน้าระอาที่เห็นว่าเกวรินทร์ยังไม่หยุดเล่นอะไรทำร้ายจิตใจเธอแบบนี้

"บอกนุดีไปว่าทองของฉันที่แม่ซื้อให้ฉันเอาไปขาย"

"คุณณดาบอกเกวว่าทองเส้นแรกของเธอที่แม่ซื้อให้เธอเอาไปขาย"

เกวรินทร์พูดตามน้ำเสียงเย็นยะเยือกที่ส่งผ่านมาถึงเธอเมื่อครู่

"หา... อึก.. ฮือๆๆ.. "

นุดีมองหน้าเกวรินทร์ด้วยความตกใจอยู่พอสมควรในหัวของเธอมีคำถามอยู่คำเดียวว่านี่คือเรื่องจริงหรือก่อนจะร้องให้ออกมาเพราะเธอเชื่อแล้วว่าเกวรินทร์พูดความจริงด้วยเรื่องการเอาทองของพี่สาวเธอที่แม่ซื้อให้เอาไปขายนั้นเธอเป็นคนเอาไปขายให้พี่สาวเธอเองและเรื่องนี้เป็นความลับของเธอและพี่สาวตลอดมา

"พี่นุดีคะ"

เกวรินท์เข้าไปสวมกอดนุดีที่กำลังสะอื้นตัวโยน

"จริงใช่ไหมเกว...พี่สาวพี่ยังไม่ไปไหนใช่ไหม"

"พี่ไม่เคยไปไหนพี่อยู่กับเราตลอดนะนุดี"

น้ำเสียงของณดาดูหดหูเศร้าหมองจนเกวรินทร์ที่รับรู้คำพูดและความรู้สึกได้เธอถึงกับเศร้าตามและมีน้ำตาไหลออกมา

"คุณณดาบอกว่าเธอไม่เคยไปไหนเธออยู่กับพี่นุดีตลอด"

"นุดีคิดถึงพี่ค่ะ.."

"พี่รู้ทุกอย่างนุดี"

"คุณณดาบอกว่าเธอรับรู้ได้ทุกอย่าง...ตอนนี้เธอหายไปแล้วนะคะเกวไม่เห็นเธอแล้ว"

หลังจากสิ้นคำพูดเมื่อครู่เกวรินทร์ก็ไม่เห็นณดาแล้วเธอมองซ้ายมองขวาหาก็ไม่มีก่อนจะหันมากอดปลอบนุดีที่กำลังสะอึกสะอื้นอยู่อีกรอบ

นุดีสะอื้นอยู่พักใหญ่กว่าจะนั่งตั้งสติได้หลังจากที่นุดีพอจะรับฟังอะไรได้เธอก็รีบถามเกวรินทร์ทันทีว่าเรื่องที่พี่สาวเธอให้เกวรินทร์ช่วยนั้นเป็นเรื่องอะไร

"พี่ณดาต้องการให้เกวช่วนอะไรเหรอ"

"พี่นุดีทำใจดีๆนะคะ...เธอให้เกวเห็นเหตุการณ์วันนั้น..."

เกวรินทร์เล่าเหตุการณ์ที่เธอได้เห็นอย่างละเอียดอีกทั้งตอนนั้นณดาก็ตั้งครรภ์อ่อนๆอีกด้วยแต่ตอนที่ตำรวจปิดคดีไม่เห็นมีคนเอ่ยถึงข้อนี้เรื่องนี้ยิ่งทำให้นุดีเสียใจยิ่งกว่าเดิมและแค้นโอลิเวอร์มาก

"โถ่..พี่ณดา.."

"เกวจะต้องเปิดโปงคนชั่วแบบนั้นให้ได้ค่ะ...ว่าแต่พี่นุดีรู้หรือเปล่าคะว่าบ้านของโอลิเวอร์อยู่ที่ไหน"

"พี่รู้แค่บริษัทแต่ไม่รู้ว่าบ้านเค้าอยู่ไหนเหมือนกัน..แต่ภรรยาของเขาเป็นคนมีชื่อเสียงถ้าค้นตามเว็บน่าจะมีเกวอยากรู้ที่อยู่โอลิเวอร์ทำไมเหรอ"

"คุณณดาบอกว่าไฟล์กล้องวงจรเหตุการณ์นั้นน่าจะอยู่ที่ห้องเก็บไฟล์ที่บ้านโอลิเวอร์ค่ะ"

"เกวจะบุกไปที่บ้านโอลิเวอร์งั้นเหรอพี่ว่ามันเสี่ยงเกินไป...เพราะโอลิเวอร์ไม่ปล่อยให้คนแปลกหน้าเข้าบ้านง่ายๆแน่"

นุดีเห็นว่าวิธีนี้ดูจะเสี่ยงเกินไป

"เกวขอคิดแผนก่อนค่ะ...วันหยุดอาทิตย์หน้าเกวจะลงมือ"

"ขอพี่จัดการเรื่องนี้เองนะเกว"

"ไม่ได้ค่ะเกวรับปากคุณณดาแล้วยังไงก็ต้องช่วย...เกวเกลียดนักพวกคนใจดำอำมหิต"

สาวเจ้าเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าและน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจ

"ขอบใจนะเกว"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

สองสาวอยู่คุยกันพักใหญ่จนนุดีอารมณ์ดีขึ้นเกวรินทร์จึงเดินทางกลับได้อย่างสบายใจ