18.30 น.RrrrrRrrrrrเกวรินทร์รีบเดินออกมาจากในครัวเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์"มีอะไรคะ"หญิงสาวเห็นว่าเป็นนิโคลัสโทรหาจึงรีบกดรับ"กลับบ้านหรือยัง""กลับมาตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้วค่ะ""อืม...ฉันกำลังไปหา""มา..ท..."ตื้ดดยังไม่ทันที่หญิงสาวจะถามว่าเขามีธุระอะไรกับเธอปลายสายก็ตัดไปเสียก่อน"อ้าวนึกจะวางก็วาง"ทำเอาสาวเจ้าถึงเท้าเท้าเอวขมวดคิ้วไม่รู้ว่านิโคลัสจะรีบอะไรขนาดนั้นครู่ต่อมาไม่นานนักนิโคลัสก็ขับรถมาถึงบ้านหอบของพะลุงพะลังมากองไว้ตรงหน้าเกวรินทร์ที่ห้องนั่งเล่น"คุณโอดินไปซื้อของพวกนี้ให้ฉันเหรอคะ?"หญิงสาวเปิดดูแทบทุกถุงเห็นว่าเป็นพวกเครื่องแต่งตัวแม้นเธอจะไม่เคยใช้ของพวกนี้แต่เห็นชื่อแบรนด์ก็พอจะรู้ว่าของทั้งหมดนี่คงแพงน่าดู"อืม..""ชุดนี่ท่าจะแพงๆทั้งนั้นเลยย.. เอ่อ.. คุณจะหักเงินค่าชุดฉันหรือเปล่า"หากนิโคลัสอยากให้เธอใช้ของพวกนี้เธอก็ไม่ปฏิเสธเพียงแค่อยากรู้เท่านั้นว่าเขาจะมาหักเงินเดือนเธอหรือเปล่านี่แหละที่เธอกลัว"บอกว่าให้ก็คือให้""ขอบคุณมากค่ะ...พี่นุดีทำอาหารไทยมาให้ฉันเยอะเลยคุณอยู่กินข้าวเย็นกับฉันนะคะ"เมื่อได้ยินคำตอบที่ตรงใจสาวเจ้าก็ยิ้มหน้าบานก่อนจะชวนชายหนุ่มท
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉันถึงได้สื่อกับเธอได้แต่เมื่อฉันสื่อกับเธอได้..ช่วยฉันเถอะนะถ้าคดีถูกตัดสินไปในทางที่ถูกฉันจะได้ไปสบายเสียทีไม่ต้องมาเร่ร่อนอยู่แบบนี้"ที่ณดายังไปไหนไม่ได้เพราะเธอยังไม่ได้รับความยุติธรรมเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมดวงจิตของเธอถึงได้สื่อสารกับเกวรินทร์ได้คนเดียวทั้งที่ก่อนหน้าพยายามติดต่อกับน้องสาวเธอแต่ไม่เป็นผล"ฉันขอทำใจสักแปปนะคะ"เกวรินทร์ได้ยินเรื่องเลวร้ายที่ณดาเจอเธอก็นึกโกรธแทนหญิงสาวแต่ตอนนี้หากจะให้เธอมีสมาธิคงต้องรอให้เธอตั้งสติอีกสักเดี๋ยวครู่ต่อมาตอนนี้ณดากำลังทำให้เกวรินทร์เห็นภาพและรับรู้ความรู้สึกของณดาขณะนั้นได้เกวรินทร์เห็นผู้ชายต่างชาติคนหนึ่งกำลังดึงณดามาที่สระว่ายน้ำหน้าบ้านหลังใหญ่ในตอนกลางคืน"คุณจะทำอะไร"ณดาพูดกับผู้ชายคนนั้นด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นความรู้สึกเจ็บปวดเสียใจของณดาทำเกวรินทร์ร้องให้ออกมาในตอนนี้ด้วยเช่นกัน"ฉันบอกให้เธอเอาเด็กในท้องออกไง"ผู้ชายต่างชาติคนนั้นเขาตวาดใส่ณดาจนเธอสะดุ้งตัวโยน"ไม่..ถ้าคุณไม่ต้องการฉันก็จะเลี้ยงเค้าเอง"เพี๊ยะ"อ๊ายยย.."ณดาถูกตบฉาดใหญ่จนเธอล้มไปกองอยู่ข้างสระน้ำ"พูดดีๆไม่รู้เรื่องใช่
วันต่อมาวันนี้เป็นวันทำงานเริ่มแรกของสัปดาห์เกวรินทร์ที่มาถึงบริษัทตั้งแต่เช้าเธอก็มานั่งทำงานของเธอตามปกติที่โต๊ะทำงานหน้าห้องของนิโคลัสแต่ดูเหมือนหญิงสาวจะถูกจับตามองจากคนในบริษัทเป็นพิเศษเพราะเธอเล่นสวมใส่เสื้อผ้ารองเท้ากระเป๋าและเครื่องประดับที่เป็นแบรนด์เนมราคาแพงทั้งตัวทั้งที่พึ่งจะเริ่มทำงานได้เพียงเดือนเดียวแต่ดูท่าหญิงสาวจะไม่ได้รู้ตัวว่าคนจะจับสังเกตเรื่องนี้เพราะในหัวตอนนี้มีแต่งานด้วยไม่อยากให้นิโคลัสดุอะไรเธออีกจึงต้องใส่ใจกับรายละเอียดของงานเป็นพิเศษไม่ให้ขาดตกบกพร่องอะไรไป"มาดูแม่เลขาบอสสิ""ทำไม"เฮลี่ย์เซลสาวเพื่อนรักกับเอเลน่าเห็นเอเลน่าเดินเข้ามาในออฟฟิศก็รีบดึงมือเพื่อนสาวเธอแกล้งเดินผ่านหน้าโต๊ะทำงานของเกวรินทร์"ดูแม่นั่นแต่งตัวสิ...เนื้อตัวคอลเลคชั่นใหมทั้งนั้นพึ่งเริ่มทำงานจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อนักหนาถ้าไม่มีใครให้"เฮลี่ย์เดินพาเอเลน่ามาถึงตรงหน้าโต๊ะทำงานของเกวรินทร์เธอก็กระซิบกระซาบกับเอเลน่าด้วยความอิจฉาตาร้อนแต่ดูเกวรินทร์จะไม่รู้ตัวเพราะมัวแต่หันหลังเก็บแยกอกสารที่ตู้หลังโต๊ะทำงานเอเลน่าเห็นชุดที่เกวรินทร์ใส่แวบแรกเธอก็รู้ได้ทันทีว่าชุดที่หญิงสาวใส่เป
"คุณ..โอลิเวอร์ใช่หรือเปล่าคะ?"เมื่อพาแขกทั้งสองเข้าห้องมาได้เกวรินทร์ก็ตัดสินใจเอ่ยทักกับนิโคลัสน้ำเสียงค่อนข้างแข็งเพราะอยากจะได้คำตอบจากปากนิโคลัสว่าจะตอบอย่างไรหากเธอพูดถึงเรื่องของณดา"ครับผมโอลิเวอร์ยินดีที่ได้.. "โอลิเวอร์ยื่นมือมาทักทายเกวรินทร์เขาทระนงตัวคิดว่าเกวรินทร์น่าจะอยากสานสัมพันธ์ด้วยและเขาเองก็ไม่ได้คิดจะปฏิเสธอะไร"คุณรู้จักคุณณดาหรือเปล่าคะ"เกวรินทร์โพร่งถามโอลิเวอร์ขณะที่เขายังพูดไม่จบประโยคทำเอาเดฟและโอลิเวอร์ต่างก็มองหน้ากันด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก"ณดาเธอเคยเป็นพนักงานในบริษัทของผมแต่เธอเสียไปได้สองปีแล้วคุณถามทำไมเหรอครับ"โอลิเวอร์พยายามปั้นหน้ายิ้มไม่กระโตกกระตากเพราะเขายังไม่รู่ว่าที่หญิงสาวถามหาณดากับเขาต้องการอะไรกันแน่"เธอเสียเพราะอะไรเหรอคะ""อุบัติเหตุระหว่างทำงานน่ะครับ""โกหก...คุณนั่นแหละที่เป็นคนฆ่าเธอ"เกวรินทร์ได้ยินคำตอบของโอลิเวอร์เธอถึงกับฟิวส์ขาดชี้หน้าตะคอกใส่โอลิเวอร์จนตอนนี้มั้งเดฟและโอลิเวอร์มีท่าทางไม่พอใจหญิงสาวอย่างมากและตกใจมากไปในคราเดียวกันที่ไม่รู้ว่าหญิงสาวตรงหน้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร"กรุณาให้เกียรตินายผมด้วยเค้าไม่ใช่เพื้อ
เมื่อใกล้เวลาเลิกงานในวันสุดสัปดาห์เกวรินทร์เอาเวลาว่างที่กำลังจะเลิกงานนี้มานั่งปรึกษากับนุดีเรื่องแผนที่จะบุกไปที่บ้านของโอลิเวอร์"พรุ่งนี้เกวจะไปที่บ้านโอลิเวอร์ค่ะ""เอาจริงเหรอเกวพี่คิดไปคิดมามันจะไม่ปลอดภัยนะ...เราลองปรึกษาคนที่น่าจะปรึกษาได้ก่อนดีไหม"นุดีค้นหาประวัติโอลิเวอร์มาทั้งอาทิตย์เธอรู้สึกว่าเขาค่อนข้างน่ากลัวและค่อนข้างมีอิทธิพลเธอจึงเห็นว่าหากการที่เกวรินทร์จะทำเช่นนั้นมันดูเสี่ยงเกินไป"ไม่ต้องปรึกษาใครแล้วค่ะ...เกวคิดแผนมาแล้วเชื่อใจเกวนะคะพี่นุดี"เกวรินทร์ส่ายหัวหงึกหงักเธอคิดแผนนี้มาได้สองสามวันแล้วและคิดว่ามันน่าจะได้ผลอีกอย่างหากไปขอคำปรึกษาจากคนอื่นก็ต้องเล่าเรื่องเหนือธรรมชาติที่เธอเจอแล้วคนที่รับฟังคงจะเชื่อยากอีกเช่นเคยดังนั้ครั้งนี้เธอลงมือเองจะดีกว่า"เอ่อ..ก็ได้""พี่นุดีพอจะรู้หรือเปล่าคะว่าโอลิเวอร์ชอบติดต่อกับบอสเราเรื่องอะไร""เห็นว่าน่าจะเป็นเรื่องที่ของบอสที่โอลิเวอร์อยากได้ไปสร้างคาสิโนนะเห็นมาติดต่อหลายครั้งแล้วแต่บอสไม่ยอมซะที""อ่อ..เกวจะเก็บเป็นข้อมูลไว้ค่ะ"เกวรินทร์ดูมั่นใจเต็มร้อยผิดกับนุดีที่ยังกังวลเรื่องความปลอดภัยแต่อย่างไรเธอก็คงจะป
"แต่คนคุ้มกันที่นี่แน่นหนามากเลยนะเกว"นุดีไม่เห็นด้วยเท่าไรที่เกวรินทร์จะออกไปเพราะคนคุ้มกันที่นี่ค่อนข้างแน่นหนาหากถูกจับดึ้นมาคงเป็นเรื่องใหญ่แน่"เกวเอาอยู่ค่ะถ้าใครถามว่าเกวไปไหนบอกไปเข้าห้องน้ำนะคะ"เกวรินทร์มีหรือจะฟังว่าจบก็รีบออกไปจากห้องไวปานลิงข้างทิ้งให้นุดีนั่งหน้าเสียใจเต้นไม่เป็นส่ำอยู่คนเดียว"เกว.."หญิงสาวนั่งกำมือแน่นเหงื่อไหลซิกแม้นอากาศไม่ได้ร้อนแต่ตอนนี้เลือดสูบฉีดพลุ่งพล่านเพราะความกลัว"คุณณดา.. คุณอยู่ที่ไหนมาหาฉันหน่อยได้ไหมคะ"ทางด้านเกวรินทร์ตอนนี้ทำตัวดั่งลิงลมหลบซ้ายทีขวาทีเพื่อไม่ให้เหล่าบอดี้การ์ดที่นี่เห็นเธอได้เธอเข้ามาถึงด้านในตัวบ้านของโอลิเวอร์เธอไม่รู้ว่าจะไปทางซ้ายหรือขวาหรือจะขึ้นด้านบนจึงยืนหลับตาปี๋เรียกให้ณดามาหาเธอตอนนี้"เกว.."ไม่ทันได้ลืมตาเสียงของณดาก็เรียกเกวรินทร์จนเธอสะดุ้งเฮือกเล็กน้อย"อุ้ย...ตอนนั้นคุณบอกว่าเข้ามาไม่ได้ไงคะ""ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันพอฉันได้ยินเสียงเธอเรียกก็มาโผล่ที่นี่...ตามฉันมาทางนี้เร็ว"วิญญาณสาวไม่รู้ว่าทำไมดวงจิตเธอถึงเข้ามาที่นี่ได้ทั้งที่ก่อนหน้าพยายามเท่าไรก็เข้ามาไม่ได้แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาหาคำตอบณดารี
"บอสคะฉันผิดเองที่ให้เกวมาที่นี่"นุดีรีบรับผิดแทนเกวรินทร์เพราะเธอเองเป็นคนที่ยอมให้เกวรินทร์มาที่ไม่ได้คัดค้านอะไร"ก็ผิดกันทั้งคู่ทำอะไรไม่ปรึกษาใคร...แดเนียลไปส่งนุดี"นิโคลัสไม่โทษคนใดคนหนึ่งเมื่อมาด้วยกันก็คือผิดด้วยกันแต่ตอนนี้เขาต้องตักเตือนกับเกวรินทร์ให้เด็ดขาดจึงให้แดเนียลไปส่งนุดีที่คอนโดของเธอส่วนตัวเขาเองก็รีบลากเกวรินทร์ขึ้นรถดิ่งตรงไปที่บ้านที่เธอพักทันที"ทำบ้าอะไรของเธอทำไมไม่รู้จักโต"เมื่อมาถึงนิโคลัสก็ต่อว่าเกวรินทร์ยกใหญ่แต่ดูเหมือนสาวเจ้าจะไม่คิดว่าตัวเองผิดเลยสักนิดเพราะคิดตลอดว่าสิ่งที่เธอทำก็เพื่อเปิดโปงคนชั่ว"ฉันก็แค่อยากเปิดโปงคนชั่ว""เธอเกือบพาตัวเองไปตายไม่ใช่ตายแค่คนเดียวยังรวมนุดีด้วยคิดก่อนทำหรือเปล่า""คิดแล้วค่ะคิดดีแล้วด้วย""ถามหน่อยก่อนเธอจะทำอะไรเสี่ยงๆคิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่บ้างหรือเปล่า...ถ้าเธอเป็นอะไรไปเค้าจะเสียใจแค่ไหน...แถมฉันจะถูกต่อว่าว่าดูแลเธอไม่ดีอีก...""คุณไม่อยากให้คนชั่วได้รับผิดหรือไง"เกวรินทร์ไม่เข้าใจว่านิโคลัสทำไมเอาแต่ต่อว่าเธอทั้งที่ควรจะช่วยเธอหาหลักฐานมากกว่า"เธอมโนไปเองหรือเปล่าก็ไม่รู้"ชายหนุ่มเท้าเอวมองหน้าหญิงสาวด้วย
สวนสาธารณะนุดีออกมาจากห้องของเธอตั้งแต่เช้าตรู่เธอมานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเงียบๆคนเดียวจนถึงช่วงสายขณะที่นั่งอยู่เพลินๆจู่ๆไหล่ของเธอก็ถูกใครบางคนกระชากจนตัวเอนแทบล่วงจากเก้าอี้ที่นั่ง"นังนุดี""คุณรัต"ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นรัตนาแม่เลี้ยงของแดเนียลเองเพี๊ยะ"โอ๊ย.."ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะเอ่ยทักทายอะไรอีกฝ่ายรัตนาก็วาดฝ่ามือมาฟาดที่หน้าของเธอจนหน้าหัน"แกบอกว่าจะไม่ยุ่งกับแดเนียล...ตอแหล...เมื่อคืนมีความสุขที่ได้แอบลักกินขโมยกินสินะ"รัตนาคอยให้คนตามดูแดเนียลตลอดเพื่อที่จะรู้ทุกความเคลื่อนไหวเธอจึงรู้ว่าเมื่อคืนทั้งคืนแดเนียลอยู่กับนุดีทั้งที่เธอเคยสั่งแล้วว่าห้ามให้นุดีมายุ่งกับแดเนียลแต่พอเธอเผลอก็เป็นเช่นเดิม"ถ้าคุณไม่อยากให้เค้ามายุ่งกับฉันก็ไปบอกเค้าสิคะ"นุดีเห็นทีจะต้องให้รัตนาไปบอกกับแดเนียลเองแล้วว่าอย่าฝห้เขามายุ่งกับเธอเพราะตัวเธอเองก็พยายามที่จะไม่เจอเขามาตลอด"ฉันทำแน่...ไม่ต้องมาสอนเพราะอีกไม่กี่เดือนแดเนียลก็จะแต่งงานกับลูกสาวของฉัน"ว่าจบรัตนาก็เดินสะบัดก้นหันหลังกลับไปส่วนนุดีก็นั่งฟุบลงกับเก้าอี้แม้นตอนนี้คนที่เดินอยู่ที่สวนประปรายจะมองมาที่เธอเป็นตาเดียวแต่เธอก็ไม
"ยังไม่ได้ตรวจเลยย่า""ตอนนั้นพ่อเราก็อย่างนี้แหละอีหนู...ย่าว่าต้องท้องแล้วล่ะ"ทองม้วนค่อนข้างมั่นใจนิโคลัสเองก็ยืนยิ้มแก้มปริเมื่อรู้ตัวส่ากำลังมีทายาทกับคนที่ตัวเองรักส่วนเกวรินทร์คิดไปคิดมาเธอก็ไม่เจอเรื่องแปลกมาเป็นเดือนกว่าแล้วเหมือนกันคงจะจริงอย่างที่ย่าเธอว่าตอนนี้เธอมีลูกกับนิโคลัสอย่างที่อยากมีแล้วจริงๆ"เค้าเป็นยังไงล่ะลูกถึงไปตกหลุมรักเค้าได้"หลังมื้อเย็นมาลีและเกวรินทร์ก็ช่วยกันล้างถ้วยล้างชามเวลานี้มาลีจึงได้โอกาสถามไถ่เรื่องความรักของลูกสาวเธอด้วยอยากรู้เหมือนกันว่าลูกเธอไปรักไปชอบคนมีอายุรุ่นราวคราวพ่ออย่างนิโคลัสได้อย่างไร"ตอนแรกก็ดูดุจนน่ากลัวแต่พอรู้จักจริงๆเค้าอบอุ่นมากเลยจ่ะแม่...ขี้บ่นนิดหน่อยแต่มีปัญหาทีไรเป็นเค้าที่ช่วยเหลือหนูทุกครั้ง""อืม... เห็นลูกสาวแม่มีความสุขแบบนี้แม่ก็ดีใจ"มาลีเห็นลูกสาวเธอพูดถึงนิโคลัสไปยิ้มไปก็รีบรู้ได้ว่าลูกเธอคงมีความสุขที่จะรักนิโคลัสจริงๆไม่ใช่เพียงแค่ผูกพันธ์เพราะความใกล้ชิดเท่านั้นเธอรู้อย่างนี้ก็ค่อยโล่งใจที่เกวรินทร์ไม่ได้รู้สึกแค่ชั่ววูบส่วนนิโคลัสมาลีก็วางใจที่เขาเป็นคนดูแลลูกของเธอเพราะนิโคลัสเป็นผู้ใหญ่มีวุฒิภาวะและ
"ทำไม...รักฉันไม่ใช่หรือไง"นิโคลัสรีบรัดร่างบางมากอดเอาไว้ก่อนที่จะก่ายกระซิบข้างใบหน้านวลด้วยน้ำเสียงแหบพร่า"...การที่ฉันบอกรักไม่ใช่ว่าฉันจะง่ายกับคุณที่ยังไม่ได้รักฉันตอบนะ""ใครบอกว่าฉันไม่ได้รักเธอ...ยัยเด็กบ้าเอ้ย..ฉันต้องวุ่นวายใจก็เพราะเธอ""คุณนิค...จ...จริงเหรอคะ"ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความดีใจที่ได้ยินคำว่ารักจากปากของคนที่เธอมีใจให้เขานิโคลัสพยักหน้าเบาๆทั้งรวบรัดร่างบางบดจูบให้ชื่นใจอีกรอบ"อื้อ..."คนตัวโตที่กำลังมีอารมณ์รักพลุ่งพล่านอีกรอบในรอบหลายปีเขาผละริมฝีปากออกมามองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาหยาดเยิ้มไม่ได้อยากหยุดการกระทำแม้นแต่วินาทีเดียวแต่เห็นว่าคนอ่อนประสปการณ์กำลังหายใจไม่ออกจึงจำใจต้องหยุดให้เธอได้สูดอากาศเข้าปอดฟู่วว..หายใจไม่ออก""ฉันว่าต้องสอนกันอีกเยอะ""อื้อ.."เมื่อเห็นหญิงสาวได้ออกซิเจนพอประมาณแล้วนิโคลัสก็รีบอุ้มร่างบางเข้าห้องนอนค่อยๆวางร่างบางนอนราบกับฟูกประสานมือทั้งสองของเขากับมือเรียวของหญิงสาวเขาบดจูบดูดดึงริมฝีปางบางด้วยความนุ่มนวลอีกรอบค่อยๆสอดส่ายลิ้นร้ายตวัดฉกชิมความหวานเป็นระยะจนตอนนี้หญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างคนตัวโตรู้สึกถึงอารมณ์แห่งความสุ
"นอนทับแขนฉันทั้งคืนยังจะแกล้งกวนฉันอีกเหรอ"ดวงตาคมค่อยๆลืมตาขึ้นมาก่อนจะบ่นหญิงสาวที่เธอเล่นนอนดิ้นไปมากวนเขาจนนอนไม่หลับจนต้องรวบตัวกอดเอาไว้กว่าจะหลับได้ก็เกือบฟ้าสางพอตื่นมาก็ยังไม่หยุดกวนเขาอีก"เอ่อ...ฉันขอโทษค่ะไม่รู้ว่ามานอนติดคุณตั้งแต่เมื่อไร...น่าจะสายแล้วฉันไปล้างหน้าก่อนนะคะ"เกวรินทร์ก้มหน้างุดไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นว่าเธอกำลังเขินจึงรีบลุกยืนขึ้นหมายจะออกไปจากห้องเพื่อไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำแต่ก็ถูกนิโคลัสดึงมือไว้เพราะเขาก็จะไปเหมือนกัน"อืม...ฉันไปด้วย"ทั้งสองเลื่อนประตูออกจากห้องมาพร้อมกันแล้วก็ต้องชะงักงันกันไปทั้งคู่เมื่อเห็นว่านุดีและแดเนียลนั่งอยู่ที่กลางบ้าน"เอ่อ...คือเมื่อคืน..เอ่อ...ไม่ใช่อย่างที่คิดนะคะ"เกวรินทร์เห็นสายตาของแดเนียลและนุดีก็รู้เลยว่าทั้งคู่กำลังคิดอะไรอยู่จึงรีบอธิบายด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก"อาเห็นว่าเกวนอนไม่หลับเลยมานอนเป็นเพื่อนเท่านั้น"นิโคลัสเอ่ยเสริมช่วยเกวรินทร์อีกแรงเพราะไม่อยากถูกมองไม่ดีไม่คิดว่าทั้งสองจะมานั่งรอแบบนี้"อ๋อ.. ครับนอนเป็นเพื่อน"แดเนียลอมยิ้มกริ่มทั้งส่งสายตาหยอกเย้าคนเป็นอาก่อนจะหันมายิ้มกับนุดี"เอ่อ...เราไปเดิ
"ดี...ตามมาเลย"เกวรินทร์เห็นนิโคลัสพูดคุยด้วยสีหน้าระรื่นกับยูกิเธอก็รู้สึกว่าบรรยากาศในร้านค่อนข้างอึดอัดสำหรับเธอพอสมควรเลยยิ้มไม่ค่อยจะออกเท่าไร"เธอเป็นใครเหรอคุณแดเนียลทำไมดูสนิทกับคุณนิคจัง"หลังจากที่นิโคลัสตามยูกิไปในครัวแล้วเกวรินทร์ก็ได้ทีถามแดเนียลให้หายคาใจ"เป็นเพื่อนกับคุณอาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วน่าจะเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวที่สนิท""สนิทแบบแค่เพื่อนจริงเหรอ"เกวรินทร์รู้มาว่านิโคลัสไม่ค่อยสุงสิงกับผู้หญิงทั้งยังรักความเป็นส่วนตัวการที่เขาจะสนิทกับยูกิเธอคิดว่าไม่น่าจะใช่เพื่อนธรรมดา“อืม..ก็คุณยูกิเธอไม่ได้ชอบผู้ชายแถมมีนิสัยแบบผู้ชายด้วย”แดเนียลยืนยันว่ายูกิเป็นเค่เพื่อนของอาเขาจริงๆเพราะยูกิไม่ได้ชอบผู้ชาย“อืม..เข้าใจแล้วค่ะ”เกวรินทร์แอบอมยิ้มอ่อนเธอรู้แบบนี้ก็ค่อยลดอาการอึดอัดหัวใจลงได้หน่อยนุดีมองหน้ากับแดเนียลทั้งคู่อมยิ้มให้กันอย่างมีเลศนัยรู้ว่าทำไมเกวรินทร์ถึงอยากจะรู้นักว่านิโคลัสและยูกิมีความสัมพันธ์เป็นแบบไหนที่นั่งหน้ามุ่ยก่อนหน้าคงเป็นเพราะแอบหวงนิโคลัสเป็นแน่ครู่ต่อมาตอนนี้เกวรินทร์นั่งอยู่คนเดียวเพราะนุดีและแดเนียลเดินออกจากร้านไปหาซื้อของว่างมานั่งท
โรงพยาบาล"พี่นุดีคะสบายใจได้แล้วนะคะริตารับสารภาพแล้วว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกคุณแดเนียล"เกวรินทร์รับรู้เรื่องราวทั้งหมดจากการคุยโทรศัพท์กับนิโคลัสเมื่อครู่ก็รีบมาบอกความจริงให้นุดีรู้ว่าสองแม่ลูกนั่นหลอกลวงให้นุดีสบายใจได้ว่าแดเนียลไม่ได้โกหก"อืม...ตอนนี้พี่แดนเป็นยังไงบ้าง"ตอนนี้นุดีค่อนข้างห่วงสภาพจิตใจของแดเนียลมากกว่าว่าจะเป็นอย่างไรเพราะเธอรู้ว่าแดเนียลรักแม่ของเขามากยิ่งรู้ว่าการตายของแม่ไม่ได้เกิดจากอุบัติเหตุแต่เกิดจากการถูกฆาตกรรมสภาพจิตใจแดเนียลจะเป็นอย่างไร"คุณนิคบอกว่าค่อนข้างเครียดค่ะ""พี่อยากไปหาพี่แดน""อย่าพึ่งขยับตัวค่ะ...ตอนนี้คุณนิคกับคุณแดเนียลกำลังกลับมาค่ะ"เกวรินทร์รีบห้ามไม่ให้นุดีลุกเพราะตอนนี้หมอยังไม่ให้นุดีขยับตัวแกร๊กก"คุณแดเนียลมาพอดีเลยเกวขอตัวนะคะ"เกวรินทร์เห็นแดเนียลเปิดประตูเข้ามาพอดีเธอจึงขอตัวออกจากห้องไปเพราะรู้ว่าทั้งสองมีเรื่องที่จะต้องคุยกันเป็นการส่วนตัวส่วนเธอก็ออกมานั่งคุยกับนิโคลัสด้านนอก"สองแม่ลูกนั่นร้ายเหมือนกันนะคะ""นี่แหละความอยากได้อยากมีจนหน้ามืดตามัวไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี"นิโคลัสรู้เลยว่าความอยากได้อยากมีของคนมันทำให้เห็นแก่
"เธอตั้งครรภ์อ่อนๆประมาณหกสัปดาห์แล้วช่วงนี้ต้องระวังให้มากนะคะ""หา..."แดเนียลอ้าปากค้างดีใจและเสียใจไปในเวลาเดียวกันเพราะวันที่เขารู้ว่าเขามีลูกแต่ดันเกือบจะเสียลูกไปเสียอย่างนั้นเพราะคนนิสัยเสียสองแม่ลูกนั่นยิ่งคิดเขาก็ยิ่งเจ็บใจ"จะหาอะไรล่ะคะคุณกำลังจะมีลูกไม่ดีใจหรือไง""เธอรู้"แดเนียลตกใจกว่าที่รู้ว่าเกวรินทร์รู้แสดงว่าก่อนหน้านี้นุดีก็ต้องรู้ตัวแล้วแต่ยังไม่ได้บอกกับเขา"อืม.."หญิงสาวพยักหน้ารับเบาๆ"เดี๋ยวแล้วเธอทำไมไม่บอกฉันจะได้ให้นุดีหยุดทำงาน"นิโคลัสดึงเกวรินทร์มาคุยนี่ถือเป็นเรื่องร้ายแรงหากนุดีท้องที่จริงจะต้องแจ้งกับเขาจะได้ให้เธอหยุดงานแต่นี่เท่ากับหญิงสาวทั้งสองช่วยกันปกปิดดีที่ตอนนี้ลูกในท้องนุดีไม่เป็นอะไรไม่อย่างนั้นเขาคงรู้สึกผิดกว่านี้แน่เพราะก่อนหน้านี้ให้นุดีจัดการงานหลายเรื่องโดยไม่รู้ว่าเธอท้องอ่อนๆ"ก็พี่นุดีไม่ให้บอกใครไงคะเธอบอกว่าจะเซอร์ไพรซ์คุณในวันเกิด"เกวรินทร์ไม่ใช่ไม่อยากบอกแต่เธอถูกนุดีของเอาไว้ต่างหากและเธอก้ไม่รู้ด้วยว่าสองแม่ลูกนั่นจะมาทำเรื่อง"อาว่าต้องรีบทำอะไรให้มันจบเร็วๆแล้วล่ะ"นิโคลัสยกมือจับบ่าแดเนียลเห็นทีเรื่องของริตาแดเนียลต้องร
“เอ่อ...คุยอะไรเหรอคะ?”นุดีถึงกับไปไม่เป็นเมื่อเกือบถูกจับได้“เปล่า...ผมถามไปอย่างนั้น”“เกวออกมาแล้วไปเตรียมตัวถ่ายกันดีกว่าค่ะ”นุดีรีบลุกหนีจากนิโคลัสเมื่อเห็นเกวรินทร์ออกมาจากโซนแต่งตัวเพราะกลัวว่าหากเธอเผลอพูดอะไรมากไปคงถูกนิโคลัสสงสัยแน่นอนว่าเธอกำลังช่วยเหลือเกวรินทร์อยู่ครึ่งชั่วโมงต่อมาตอนนี้ถึงขั้นตอนการถ่ายทำของฉากแรกอาเทอร์ผู้กำกับหนุ่มฝีมือดีจัดฉากให้เกวรินทร์และนิโคลัสนอนหลับกันอยู่บนเตียงโดยให้นิโคลัสรวบกอดหญิงสาวจกทางด้านหลังและมีเดนิสคลานอยู่ใกล้ๆ"คุณนิโคลัสกอดแน่นอีกนิดครับคุณเกวอย่าพึ่งลืมตาปล่อยให้เดนิสคลานเล่นบนตัวพวกคุณเลย"เกวรินทร์รีบหลับตาปี๋เมื่ออาเทอร์ตะโกนให้เธอหลับตาตอนนี้ทั้งสองนอนตัวเกร็งกันพอสมควรเพราะไม่เคยใกล้ชิดกันต่อหน้าคนอื่นแบบนี้มาก่อนหลังจากถ่ายฉากบนเตียงเสร็จตอนนี้ทุกคนก็ออกจากบ้านมาถ่ายที่สวนหน้าบ้านต่อแต่กว่าจะผ่านฉากบนเตียงอาเทอร์ก็ต้องบรีฟทั้งสองนานอยู่พอสมควร"พูดคุยอะไรกันก็ได้ครับแต่ขอให้ใบหน้ายิ้มเข้าไว้"ตอนนี้อาเทอร์ให้ทั้งสามนั่งปิกนิคกันที่สวนหน้าบ้านก่อนเริ่มถ่ายเขาก็บอกให้เกวรินทร์และแดเนียลพูดคุยอะไรกันก็ได้แต่ขอให้ยิ้มแย้ม
"ฉันไม่ได้ยอมรับว่าเอาเนื้อตัวเข้าแลกไม่ได้มีความคิดอย่างที่เธอคิดจะทำ...ฉันแค่ทำงานให้ดีแค่นี้บอสก็เอ็นดูแล้ว...แล้วถ้าคนที่บอสเอ็นดูมากๆอย่างฉันบอกไปฟ้องบอสว่าเธอพูดอะไรไว้บ้างและก็แอบเป่าหูบอสว่าเธอไม่สมควรทำงานที่นี่ต่อไปบอสก็คงเชื่อฉัน"เอเลน่าเงียบไม่ได้ตอบโต้อะไรเกวรินทร์กลับเพราะเธอรู้ว่าช่วงที่นิโคลัสป่วยเกวรินทร์เป็นคนดูแลใกล้ชิดหากเธอต้องถูกไล่ออกตอนนี้คงไม่ดีแน่เพราะบริษัทนี้สร้างเงินให้เธอไม่น้อย"ที่แท้ก็ไม่แน่จริง..คนแบบนี้ใครได้ใกล้เป็นประสาทเสีย"“เอเลน่าคงไม่กล้าแล้วล่ะขอบใจนะเกว”สองสาวรู้ว่าคนอย่างเอเลน่าเก่งแต่ปากแต่ความเก่งแต่ปากของเธอก้ทำคนอื่นประสาทได้เช่นกันเกวรินทร์จึงต้องอ้างนิโคลัสขู่เอาไว้ก่อนเพราะใช้วิธีนี้ทีไรก็ได้ผลทุกทีไปบ้านริตา“เรียกฉันมามีอะไรจะคุย”รัตนาเข้ามาหาริตาที่บ้านได้ก็รีบถามถึงธุระสำคัญที่ลูกสาวเธอจะคุยด้วยทันที"คุณแม่คะริตามีเรื่องจะปรึกษาค่ะ""มีอะไร...""คือ..ริตาท้องค่ะ""ห้ะ...จริงเหรอลูกแดเนียลใช่ไหม"รัตนายิ้มร่าเพราะคิดว่าลูกในท้องของริตาคือลูกแดเนียล"ไม่ใช่ค่ะ..."ริตารับส่ายหัวก่อนที่แม่เธอจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้"อะไรนะ"ริต
"โอ้โห...ใช้วิธีนี้เลยเหรอเกว"นุดีถึงกับอยากเจอย่าของเกวรินทร์จริงๆหลังจากที่ฟังนิโคลัสเล่าจบรู้เลยว่านิสัยแก่นแก้วของเกวรินทร์ได้มาจากใคร"ก็ตอนนั้นอยากหายนี่คะ...อ่อคุณแดเนียลกับพี่นุดีต้องปิดเรื่องนี้ให้เงียบเลยนะคะ""ต้องปิดอยู่แล้ว...ใครจะเชื่อว่าอาฉันเสียท่าให้เธอ..ฮ่าๆๆ"แดเนียลแอบตกใจกับวิธีการที่ทางบ้านเกวรินทร์จัดการกับอาของเขาเหมือนกันแต่ก็มองเป็นเรื่องตลกที่น้อยคนจะมาลบเหลี่ยมอาของเขาได้"ขำอะไรแดเนียล"นิโคลัสส่งสายตาคาดโทษให้หลานชายตนเล็กน้อย"เปล่าครับ""เกว..ยังไงฉันก็มีลูกกับเธอไม่ได้เราไม่ได้รักกัน"นิโคลัสยืนยันกับเกวรินทร์ต่อหน้านุดีและแดเนียลให้ได้ฟังพร้อมกันว่าอย่างไรก็ไม่สามารถที่จะมีลูกกับญิงสาวได้เพราะการมีลูกเท่ากับมีพันธะผูกพันธ์กันไปชั่วชีวิต"เอ่อ...นั่นสิคะเราไม่ได้รักกัน...แต่...ถ้าเราต้องเจออะไรแบบนี้อีกล่ะ...คุณแดเนียลกับพี่นุดีคิดว่ายังไงคะ"คำว่าไม่ได้รักกันของนิโคลัสทำเอาเกวรินทร์หน้าเสียพอสมควรแต่เธอจะให้เธอทำอย่างไรถ้าหากไม่แก้บนให้มันเสร็จเธอก็จะต้องเจอเรื่องลี้ลับแบบนี้ไปตลอดไม่รู้ว่านิโคลัสจะเห็นใจเธอบ้างหรือเปล่า"พี่ก็ไม่รู้จะหาทางออกยังไงเล