"เอกสารฝากให้บอสด้วย"
ระหว่างที่สองสาวนั่งคุยหัวร่อต่อกระซิกกันอยู่เอเลน่าเซลสาวสวยเซ็กซี่ประจำออฟฟิศก็เดินเอาเอกสารมากองตรงหน้าของเกวรินทร์บนโต๊ะของนุดีด้วยสีหน้าที่ไม่เป็นมิตร
เกวรินทร์พอจะมองออกว่าเอเลน่าไม่ชอบหน้าเธอตั้งแต่แรกพบแต่เธอก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรดีที่เธอและเอเลน่าไม่ได้ติดต่องานอะไรกันมากนักจึงไม่น่าอึดอัดเท่าไร
"เอกสารอะไรเหรอคะ?"
หญิงสาวแม้นจะรู้ว่าเอเลน่าไม่ชอบแต่ก็ยังคุยกับอีกฝ่ายด้วยสีหน้าที่เปื้อนด้วยรอยยิ้มทุกครั้ง
"อ่านเอาสิฉันว่าเธอน่าจะมีสมองนะ"
ว่าจบเอเลน่าสาวสวยในชุดเดรสรัดรูปสีดำสั้นจนแทบจะเห็นแก้มก้นก็เดินบิดสะโพกออกไป
"หืม..."
เกวรินทร์มองหน้ากับนุดีด้วยสีหน้าเอือมระอา
"อย่าไปใส่ใจเลยเอเลน่านางก็เป็นแบบนี้หวงของทั้งที่ไม่ใช่ของตัวเอง"
"ของ?..ของอะไรคะ"
"เอเลน่าเธอชอบบอสทุกคนที่นี่รู้ดีมีบอสน่าจะไม่รู้...ผู้หญิงคนไหนที่ได้ใกล้ชิดกับบอสจะถูกเธอเขม่นใส่ทุกคน"
คราแรกนุดีก็ว่าจะไม่พูดแต่เห็นทีคงต้องพูดให้เกวรินทร์รู้ตัวเสียหน่อยไม่อย่างนั้นก็จะสงสัยแบบนี้ต่อไปว่าทำไมเอเลน่าถึงมีทีท่าไม่ค่อยชอบเกวรินทร์แบบนั้น
"อ่อ...อย่างนี้นี่เองเกวจะพยายามไม่สนใจเธอละกันนะคะ"
เกวรินทร์ได้ยินเช่นนั้นก็รีบพยักหน้าช้าๆเป็นอันเข้าใจที่แท้ที่เธอถูกมองอย่างเขม่นมาตลอดก็เพราะนิโคลัสนี่เอง
"ดีแล้วล่ะ"
18.30 น.
"เกว.."
เกวรินทร์ที่กำลังเดินกลับบ้านอยู่ริมฟุตบาทเธอชะงักงันเล็กน้อยเมื่อมีเสียงเรียกจากใครบางคน
"ใคร?"
น้ำเสียงนี้คุ้นหูชอบกลแต่ไม่ทันได้นึกว่าใครเธอก็เห็นหน้านิโคลัสขณะที่เขากำลังจอดรถเทียบกับฟุตบาท
"อ้าวคุณนิโคลัส...มีอะไรเหรอคะ?"
หญิงสาวทักทายอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มอ่อน
"เดี๋ยวฉันไปส่ง"
"ไม่เป็นไรค่ะเดินไม่กี่นาทีก็ถึง"
"ขึ้นมาเดี๋ยวนี้"
"ก็ได้ค่ะ"
น้ำเสียงที่แข็งและสายตาของชายหนุ่มที่กำลังจ้องเขม็งมายังเธอทำให้เกวรินทร์ต้องรีบเดินอ้อมไปเปิดประตูขึ้นรถคันหรูของนิโคลัสทันที
"คุณไม่กลัวคนอื่นเห็นเหรอคะ"
เมื่อขึ้นรถจนนิโคลัสมาจอดถึงหน้าบ้านได้เธอก็แอบถามเขาเรื่องทีาเขามาส่งเธอแบบนี้ไม่กลัวคนเห็นหรืออย่างไรเพราะเขาเองเป็นคนกำชับว่าไม่อยากให้ใครสงสัยเรื่องเธอกับเขาว่ามีความสัมพันธ์กันอย่างไร
"ใครจะมาเห็นนี่เลยเวลาเลิกงานเป็นครึ่งชั่วโมงแล้ว...บ้านที่ฉันให้เธออยู่ไม่มีปัญหาอะไรใช่หรือเปล่า"
นิโคลัสรู้ดีว่าคนในบริษัทของเขาค่อนข้างตรงเวลากับทุกเรื่องที่เขามาส่งเธอก็เพราะอยากจะไถ่ถามเรื่องความเป็นอยู่ว่าตลอดเดือนกว่าที่ผ่านมาเป็นอย่างไรบ้าง
"ไม่เลยค่ะ..สบายมาก"
เกวรินทร์ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับที่อยู่เธอชอบที่นี่มากๆ
"พรุ่งนี้ฉันจะให้โอดินพาเธอไปหาซื้อพวกเสื้อผ้ากับของใช้เพิ่ม"
นิโคลัสเห็นหญิงสาวใส่ชุดทำงานซ้ำๆเดิมๆบ่อยแล้วอันที่จริงเขาจะให้โอดินพาหญิงสาวไปซื้อของพวกนี้ตั้งแต่เธอมาถึงอเมริกาแต่ก็ยังไม่มีเวลา
"ไม่ไปได้ไหมคะ... พรุ่งนี้ฉันมีนัดกับพี่นุดีค่ะพี่นุดีบอกว่าจะทำอาหารไทยให้ฉันกิน...ฉันว่าพวกชุดอะไรฉันก็มีพอใส่อยู่นะคะ"
"เธอเป็นเลขาฉันยังไงก็ต้องดูดีตลอดเวลาจะใส่ชุดซ้ำไปมาจนสีซีดเลยหรือไง"
"เอาแบบนี้ได้หรือเปล่าคะฉันบอกไซต์กับคุณแล้วคุณก็ไปบอกกับคุณโอดินให้ซื้อเสื้อผ้าตามไซต์ได้เลยเพราะฉันก็ไม่รู้จะเลือกชุดยังไงด้วย"
"บอกสัดส่วนกับผู้ชาย?"
นิโคลัสแอบตกใจกับคำพูดของเกวรินทร์เล็กน้อยเพราะดูสาวเจ้าจะเป็นคนเปิดเผยเสียเหลือเกิน
"แปลกตรงไหนคะ..สัดส่วนฉัน34 24 36..อาจจะหาไซส์ฉันยากนิดนึงนะคะเพราะเป็นคนเอเชีย"
"อืม..."
นิโคลัสพยักหน้าเบาๆให้กับหญิงสาวที่กำลังยิ้มหน้าระรื่นดูเธอจะไม่เห็นเป็นเรื่องแปลกผิดกับเขาที่มองเธอแปลกเต็มๆ
วันต่อมา
วันนี้เกวรินทร์นั่งรถมาหานุดีที่คอนโดของหญิงสาวตั้งแต่เช้ามาถึงทั้งสองสาวก็ช่วยกันทำอาหารมือเป็นระวิงและเมนูที่ขาดไม่ได่เห็นจะเป็นอาหารอีสานรสแซ่บที่เป็นของโปรดเกวรินทร์
หลังจากที่ทำอาหารกันพักใหญ่กว่าจะได้ทานก็ปาไปเกือบเที่ยงตอนนี้สองสาวก็ได้นั่งทานกันเสียที
"ส้มตำไทยไข่เค็มรสชาตินี้ที่คุ้นเคย...คอนโดพี่นุดีมีทุกอย่างเลยนะคะ"
เกวรินทร์ตักอาหารคำแรกเข้าปากได้หญิงสาวรีบหลับตาสูดดมกลิ่นอาหารที่คุ้นเคยด้วยใบหน้าระรื่นการที่อยู่ต่างบ้านต่างเมืองมันทำให้คิดถึงอะไรหลายๆอย่างที่เราคิดไม่ถึงว่าจะคิดถึงจริงๆ
"พี่ชอบไปเดินตลาดนัดน่ะไม่ไกลจากคอนโดพี่เท่าไรมีผักของไทยขายเยอะมาก"
"เหรอคะวันหลังต้องให้พี่นุดีพาไปเดินแล้วสิ"
"ได้สิ"
แกร๊กก
ระหว่างที่สองสาวกำลังนั่งคุยกันไปนั่งทานอาหารกันไปจู่ๆรูปที่ตั้งอยู่ตรงโต๊ะข้างทีวีก็หล่นลงนุดีจึงรีบลุกขึ้นไปเก็บดีที่กรอบเป็นพลาสติกจึงไม่แตก
"หืม.."
"นี่ใครเหรอคะหน้าคล้ายพี่นุดีเลย"
เกวรินทร์มองไปยังรูปในมือของนุดีไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เธอลุกไปดูคิดว่าคงจะเป็นเพราะคนในรูปเหมิอนกับนุดีมากแต่ยังไงก็ดูเป็นคนละคน
"พี่ณดาพี่สาวพี่เองเธอเสียไปได้สองปีกว่าแล้วล่ะ"
นุดีบอกกับเกวรินทร์เสียอ่อนแววตาของเัอเศร้ามากเมื่อพูดถึงคนเป็นพี่จนคนข้างๆจับสังเกตได้
"เหรอคะ"
"อืม...ปกติเราอยู่ที่นี่กันสองคนแต่หลังจากที่พี่ณดาเข้าไปทำงานที่บริษัทใหม่ไม่นานก็เกิดอุบัติเหตุเป็นลมตกน้ำตอนทำงานน่ะ"
มือน้อยค่อยๆวางรูปคนเป็นพี่ไว้ที่เดิมก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะอาหารพร้อมเกวรินทร์
"ตอนนั้นคงเหงาน่าดูใช่ไหมคะ"
"จ่ะ"
"หลังจากนี้พี่นุดีท่าจะไม่เหงาเพราะเกวจะมากวนที่นี่บ่อยๆ"
เกวรินทร์รู้ว่านุดีกำลังเศร้าเธอจึงอยากจะให้พี่สาวคนใหม่ของเธอยิ้มเห็นทีเธอจะต้องมารบกวนนุดีบ่อยๆแล้วนุดีจะได้ไม่เหงา
"จะมาเมื่อไรก็ได้... พี่ต้อนรับ"
นุดีไม่ได้รู่สึกลำบากใจอะไรที่เกวรินทร์จะมาที่นี่เธอกลับรู้สึกเอ็นดูเกวรินทร์และดีใจที่วันหยุดของเธอจะไม่ค่อยเงียบเหงาอีกต่อไป
ถนนXXX
นิโคลัสเดินทางมาที่ถนนที่มีแต่ร้านแบรนด์เนมสองฟากฝั่งเขาเลือกที่จะเข้าร้านแบรนด์เนมที่คิดว่าน่าจะมีเสื้อผ้าที่เหมาะกับเกวรินทร์เมื่อเขาเข้าไปในร้านพนักงานทุกคนต่างก็ต้อนรับเขาเป็นอย่างดีเพราะรู้ดีว่าเขากระเป๋าหนักแค่ไหน
นิโคลัสเข้าบอกความต้องการกับพนักงานที่ต้อนรับเขาว่าเขาอยากได้ชุดแบบไหนสัดส่วนเท่าไรพนักงานก็รีบเปิดรูปคอลเลคชั่นเสื้อผ้าในไอแพดให้เขาได้เลือก
"ชุดนี้ครับ..อันนี้ด้วย"
ชายหนุ่มชี้นิ้วเลือกอย่างไม่ลังเลเมื่อเลือกได้สี่ห้าชุดเขาก็เดินเลือกกระเป๋ารองเท้าให้เกวรินทร์ต่อเขาจำได้ว่าเธอใส่รองเท้าไซส์อะไรเพราะสังเกตตั้งแต่วันที่เขาพาเธอมาอยู่ที่บ้านหลังเล็กแล้ว
นิโคลัสไม่รู้ตัวว่ามีคนแอบมองผ่านกระจกจากนอกร้านเพราะเขากำลังตั้งใจเลือกของให้เสร็จโดยเร็ว
"ซื้อไปให้ใครกัน?"
เป็นเอเลน่าที่เธอมาช้อปปิ้งแถวนี้พอดีแอบตกใจไม่น้อยที่เห็นนิโคลัสเดินเลือกซื้อของใช้ที่เป็นของผู้หญิงและรู้ได้ทันทีว่าเขาคงมีผู้หญิงของเขาไปแล้วเป็นแน่ยิ่งยืนดูนานเท่าไรเธอก็ยิ่งผิดหวังมากขึ้นเท่านั้นเพราะหมายตาเขาเอาไว้นานแล้วแต่เจ้านายของเธอดันไม่เคยสนใจเธอเลยสักนิด
18.30 น.RrrrrRrrrrrเกวรินทร์รีบเดินออกมาจากในครัวเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์"มีอะไรคะ"หญิงสาวเห็นว่าเป็นนิโคลัสโทรหาจึงรีบกดรับ"กลับบ้านหรือยัง""กลับมาตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้วค่ะ""อืม...ฉันกำลังไปหา""มา..ท..."ตื้ดดยังไม่ทันที่หญิงสาวจะถามว่าเขามีธุระอะไรกับเธอปลายสายก็ตัดไปเสียก่อน"อ้าวนึกจะวางก็วาง"ทำเอาสาวเจ้าถึงเท้าเท้าเอวขมวดคิ้วไม่รู้ว่านิโคลัสจะรีบอะไรขนาดนั้นครู่ต่อมาไม่นานนักนิโคลัสก็ขับรถมาถึงบ้านหอบของพะลุงพะลังมากองไว้ตรงหน้าเกวรินทร์ที่ห้องนั่งเล่น"คุณโอดินไปซื้อของพวกนี้ให้ฉันเหรอคะ?"หญิงสาวเปิดดูแทบทุกถุงเห็นว่าเป็นพวกเครื่องแต่งตัวแม้นเธอจะไม่เคยใช้ของพวกนี้แต่เห็นชื่อแบรนด์ก็พอจะรู้ว่าของทั้งหมดนี่คงแพงน่าดู"อืม..""ชุดนี่ท่าจะแพงๆทั้งนั้นเลยย.. เอ่อ.. คุณจะหักเงินค่าชุดฉันหรือเปล่า"หากนิโคลัสอยากให้เธอใช้ของพวกนี้เธอก็ไม่ปฏิเสธเพียงแค่อยากรู้เท่านั้นว่าเขาจะมาหักเงินเดือนเธอหรือเปล่านี่แหละที่เธอกลัว"บอกว่าให้ก็คือให้""ขอบคุณมากค่ะ...พี่นุดีทำอาหารไทยมาให้ฉันเยอะเลยคุณอยู่กินข้าวเย็นกับฉันนะคะ"เมื่อได้ยินคำตอบที่ตรงใจสาวเจ้าก็ยิ้มหน้าบานก่อนจะชวนชายหนุ่มท
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉันถึงได้สื่อกับเธอได้แต่เมื่อฉันสื่อกับเธอได้..ช่วยฉันเถอะนะถ้าคดีถูกตัดสินไปในทางที่ถูกฉันจะได้ไปสบายเสียทีไม่ต้องมาเร่ร่อนอยู่แบบนี้"ที่ณดายังไปไหนไม่ได้เพราะเธอยังไม่ได้รับความยุติธรรมเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมดวงจิตของเธอถึงได้สื่อสารกับเกวรินทร์ได้คนเดียวทั้งที่ก่อนหน้าพยายามติดต่อกับน้องสาวเธอแต่ไม่เป็นผล"ฉันขอทำใจสักแปปนะคะ"เกวรินทร์ได้ยินเรื่องเลวร้ายที่ณดาเจอเธอก็นึกโกรธแทนหญิงสาวแต่ตอนนี้หากจะให้เธอมีสมาธิคงต้องรอให้เธอตั้งสติอีกสักเดี๋ยวครู่ต่อมาตอนนี้ณดากำลังทำให้เกวรินทร์เห็นภาพและรับรู้ความรู้สึกของณดาขณะนั้นได้เกวรินทร์เห็นผู้ชายต่างชาติคนหนึ่งกำลังดึงณดามาที่สระว่ายน้ำหน้าบ้านหลังใหญ่ในตอนกลางคืน"คุณจะทำอะไร"ณดาพูดกับผู้ชายคนนั้นด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นความรู้สึกเจ็บปวดเสียใจของณดาทำเกวรินทร์ร้องให้ออกมาในตอนนี้ด้วยเช่นกัน"ฉันบอกให้เธอเอาเด็กในท้องออกไง"ผู้ชายต่างชาติคนนั้นเขาตวาดใส่ณดาจนเธอสะดุ้งตัวโยน"ไม่..ถ้าคุณไม่ต้องการฉันก็จะเลี้ยงเค้าเอง"เพี๊ยะ"อ๊ายยย.."ณดาถูกตบฉาดใหญ่จนเธอล้มไปกองอยู่ข้างสระน้ำ"พูดดีๆไม่รู้เรื่องใช่
วันต่อมาวันนี้เป็นวันทำงานเริ่มแรกของสัปดาห์เกวรินทร์ที่มาถึงบริษัทตั้งแต่เช้าเธอก็มานั่งทำงานของเธอตามปกติที่โต๊ะทำงานหน้าห้องของนิโคลัสแต่ดูเหมือนหญิงสาวจะถูกจับตามองจากคนในบริษัทเป็นพิเศษเพราะเธอเล่นสวมใส่เสื้อผ้ารองเท้ากระเป๋าและเครื่องประดับที่เป็นแบรนด์เนมราคาแพงทั้งตัวทั้งที่พึ่งจะเริ่มทำงานได้เพียงเดือนเดียวแต่ดูท่าหญิงสาวจะไม่ได้รู้ตัวว่าคนจะจับสังเกตเรื่องนี้เพราะในหัวตอนนี้มีแต่งานด้วยไม่อยากให้นิโคลัสดุอะไรเธออีกจึงต้องใส่ใจกับรายละเอียดของงานเป็นพิเศษไม่ให้ขาดตกบกพร่องอะไรไป"มาดูแม่เลขาบอสสิ""ทำไม"เฮลี่ย์เซลสาวเพื่อนรักกับเอเลน่าเห็นเอเลน่าเดินเข้ามาในออฟฟิศก็รีบดึงมือเพื่อนสาวเธอแกล้งเดินผ่านหน้าโต๊ะทำงานของเกวรินทร์"ดูแม่นั่นแต่งตัวสิ...เนื้อตัวคอลเลคชั่นใหมทั้งนั้นพึ่งเริ่มทำงานจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อนักหนาถ้าไม่มีใครให้"เฮลี่ย์เดินพาเอเลน่ามาถึงตรงหน้าโต๊ะทำงานของเกวรินทร์เธอก็กระซิบกระซาบกับเอเลน่าด้วยความอิจฉาตาร้อนแต่ดูเกวรินทร์จะไม่รู้ตัวเพราะมัวแต่หันหลังเก็บแยกอกสารที่ตู้หลังโต๊ะทำงานเอเลน่าเห็นชุดที่เกวรินทร์ใส่แวบแรกเธอก็รู้ได้ทันทีว่าชุดที่หญิงสาวใส่เป
"คุณ..โอลิเวอร์ใช่หรือเปล่าคะ?"เมื่อพาแขกทั้งสองเข้าห้องมาได้เกวรินทร์ก็ตัดสินใจเอ่ยทักกับนิโคลัสน้ำเสียงค่อนข้างแข็งเพราะอยากจะได้คำตอบจากปากนิโคลัสว่าจะตอบอย่างไรหากเธอพูดถึงเรื่องของณดา"ครับผมโอลิเวอร์ยินดีที่ได้.. "โอลิเวอร์ยื่นมือมาทักทายเกวรินทร์เขาทระนงตัวคิดว่าเกวรินทร์น่าจะอยากสานสัมพันธ์ด้วยและเขาเองก็ไม่ได้คิดจะปฏิเสธอะไร"คุณรู้จักคุณณดาหรือเปล่าคะ"เกวรินทร์โพร่งถามโอลิเวอร์ขณะที่เขายังพูดไม่จบประโยคทำเอาเดฟและโอลิเวอร์ต่างก็มองหน้ากันด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก"ณดาเธอเคยเป็นพนักงานในบริษัทของผมแต่เธอเสียไปได้สองปีแล้วคุณถามทำไมเหรอครับ"โอลิเวอร์พยายามปั้นหน้ายิ้มไม่กระโตกกระตากเพราะเขายังไม่รู่ว่าที่หญิงสาวถามหาณดากับเขาต้องการอะไรกันแน่"เธอเสียเพราะอะไรเหรอคะ""อุบัติเหตุระหว่างทำงานน่ะครับ""โกหก...คุณนั่นแหละที่เป็นคนฆ่าเธอ"เกวรินทร์ได้ยินคำตอบของโอลิเวอร์เธอถึงกับฟิวส์ขาดชี้หน้าตะคอกใส่โอลิเวอร์จนตอนนี้มั้งเดฟและโอลิเวอร์มีท่าทางไม่พอใจหญิงสาวอย่างมากและตกใจมากไปในคราเดียวกันที่ไม่รู้ว่าหญิงสาวตรงหน้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร"กรุณาให้เกียรตินายผมด้วยเค้าไม่ใช่เพื้อ
เมื่อใกล้เวลาเลิกงานในวันสุดสัปดาห์เกวรินทร์เอาเวลาว่างที่กำลังจะเลิกงานนี้มานั่งปรึกษากับนุดีเรื่องแผนที่จะบุกไปที่บ้านของโอลิเวอร์"พรุ่งนี้เกวจะไปที่บ้านโอลิเวอร์ค่ะ""เอาจริงเหรอเกวพี่คิดไปคิดมามันจะไม่ปลอดภัยนะ...เราลองปรึกษาคนที่น่าจะปรึกษาได้ก่อนดีไหม"นุดีค้นหาประวัติโอลิเวอร์มาทั้งอาทิตย์เธอรู้สึกว่าเขาค่อนข้างน่ากลัวและค่อนข้างมีอิทธิพลเธอจึงเห็นว่าหากการที่เกวรินทร์จะทำเช่นนั้นมันดูเสี่ยงเกินไป"ไม่ต้องปรึกษาใครแล้วค่ะ...เกวคิดแผนมาแล้วเชื่อใจเกวนะคะพี่นุดี"เกวรินทร์ส่ายหัวหงึกหงักเธอคิดแผนนี้มาได้สองสามวันแล้วและคิดว่ามันน่าจะได้ผลอีกอย่างหากไปขอคำปรึกษาจากคนอื่นก็ต้องเล่าเรื่องเหนือธรรมชาติที่เธอเจอแล้วคนที่รับฟังคงจะเชื่อยากอีกเช่นเคยดังนั้ครั้งนี้เธอลงมือเองจะดีกว่า"เอ่อ..ก็ได้""พี่นุดีพอจะรู้หรือเปล่าคะว่าโอลิเวอร์ชอบติดต่อกับบอสเราเรื่องอะไร""เห็นว่าน่าจะเป็นเรื่องที่ของบอสที่โอลิเวอร์อยากได้ไปสร้างคาสิโนนะเห็นมาติดต่อหลายครั้งแล้วแต่บอสไม่ยอมซะที""อ่อ..เกวจะเก็บเป็นข้อมูลไว้ค่ะ"เกวรินทร์ดูมั่นใจเต็มร้อยผิดกับนุดีที่ยังกังวลเรื่องความปลอดภัยแต่อย่างไรเธอก็คงจะป
"แต่คนคุ้มกันที่นี่แน่นหนามากเลยนะเกว"นุดีไม่เห็นด้วยเท่าไรที่เกวรินทร์จะออกไปเพราะคนคุ้มกันที่นี่ค่อนข้างแน่นหนาหากถูกจับดึ้นมาคงเป็นเรื่องใหญ่แน่"เกวเอาอยู่ค่ะถ้าใครถามว่าเกวไปไหนบอกไปเข้าห้องน้ำนะคะ"เกวรินทร์มีหรือจะฟังว่าจบก็รีบออกไปจากห้องไวปานลิงข้างทิ้งให้นุดีนั่งหน้าเสียใจเต้นไม่เป็นส่ำอยู่คนเดียว"เกว.."หญิงสาวนั่งกำมือแน่นเหงื่อไหลซิกแม้นอากาศไม่ได้ร้อนแต่ตอนนี้เลือดสูบฉีดพลุ่งพล่านเพราะความกลัว"คุณณดา.. คุณอยู่ที่ไหนมาหาฉันหน่อยได้ไหมคะ"ทางด้านเกวรินทร์ตอนนี้ทำตัวดั่งลิงลมหลบซ้ายทีขวาทีเพื่อไม่ให้เหล่าบอดี้การ์ดที่นี่เห็นเธอได้เธอเข้ามาถึงด้านในตัวบ้านของโอลิเวอร์เธอไม่รู้ว่าจะไปทางซ้ายหรือขวาหรือจะขึ้นด้านบนจึงยืนหลับตาปี๋เรียกให้ณดามาหาเธอตอนนี้"เกว.."ไม่ทันได้ลืมตาเสียงของณดาก็เรียกเกวรินทร์จนเธอสะดุ้งเฮือกเล็กน้อย"อุ้ย...ตอนนั้นคุณบอกว่าเข้ามาไม่ได้ไงคะ""ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันพอฉันได้ยินเสียงเธอเรียกก็มาโผล่ที่นี่...ตามฉันมาทางนี้เร็ว"วิญญาณสาวไม่รู้ว่าทำไมดวงจิตเธอถึงเข้ามาที่นี่ได้ทั้งที่ก่อนหน้าพยายามเท่าไรก็เข้ามาไม่ได้แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาหาคำตอบณดารี
"บอสคะฉันผิดเองที่ให้เกวมาที่นี่"นุดีรีบรับผิดแทนเกวรินทร์เพราะเธอเองเป็นคนที่ยอมให้เกวรินทร์มาที่ไม่ได้คัดค้านอะไร"ก็ผิดกันทั้งคู่ทำอะไรไม่ปรึกษาใคร...แดเนียลไปส่งนุดี"นิโคลัสไม่โทษคนใดคนหนึ่งเมื่อมาด้วยกันก็คือผิดด้วยกันแต่ตอนนี้เขาต้องตักเตือนกับเกวรินทร์ให้เด็ดขาดจึงให้แดเนียลไปส่งนุดีที่คอนโดของเธอส่วนตัวเขาเองก็รีบลากเกวรินทร์ขึ้นรถดิ่งตรงไปที่บ้านที่เธอพักทันที"ทำบ้าอะไรของเธอทำไมไม่รู้จักโต"เมื่อมาถึงนิโคลัสก็ต่อว่าเกวรินทร์ยกใหญ่แต่ดูเหมือนสาวเจ้าจะไม่คิดว่าตัวเองผิดเลยสักนิดเพราะคิดตลอดว่าสิ่งที่เธอทำก็เพื่อเปิดโปงคนชั่ว"ฉันก็แค่อยากเปิดโปงคนชั่ว""เธอเกือบพาตัวเองไปตายไม่ใช่ตายแค่คนเดียวยังรวมนุดีด้วยคิดก่อนทำหรือเปล่า""คิดแล้วค่ะคิดดีแล้วด้วย""ถามหน่อยก่อนเธอจะทำอะไรเสี่ยงๆคิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่บ้างหรือเปล่า...ถ้าเธอเป็นอะไรไปเค้าจะเสียใจแค่ไหน...แถมฉันจะถูกต่อว่าว่าดูแลเธอไม่ดีอีก...""คุณไม่อยากให้คนชั่วได้รับผิดหรือไง"เกวรินทร์ไม่เข้าใจว่านิโคลัสทำไมเอาแต่ต่อว่าเธอทั้งที่ควรจะช่วยเธอหาหลักฐานมากกว่า"เธอมโนไปเองหรือเปล่าก็ไม่รู้"ชายหนุ่มเท้าเอวมองหน้าหญิงสาวด้วย
สวนสาธารณะนุดีออกมาจากห้องของเธอตั้งแต่เช้าตรู่เธอมานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเงียบๆคนเดียวจนถึงช่วงสายขณะที่นั่งอยู่เพลินๆจู่ๆไหล่ของเธอก็ถูกใครบางคนกระชากจนตัวเอนแทบล่วงจากเก้าอี้ที่นั่ง"นังนุดี""คุณรัต"ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นรัตนาแม่เลี้ยงของแดเนียลเองเพี๊ยะ"โอ๊ย.."ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะเอ่ยทักทายอะไรอีกฝ่ายรัตนาก็วาดฝ่ามือมาฟาดที่หน้าของเธอจนหน้าหัน"แกบอกว่าจะไม่ยุ่งกับแดเนียล...ตอแหล...เมื่อคืนมีความสุขที่ได้แอบลักกินขโมยกินสินะ"รัตนาคอยให้คนตามดูแดเนียลตลอดเพื่อที่จะรู้ทุกความเคลื่อนไหวเธอจึงรู้ว่าเมื่อคืนทั้งคืนแดเนียลอยู่กับนุดีทั้งที่เธอเคยสั่งแล้วว่าห้ามให้นุดีมายุ่งกับแดเนียลแต่พอเธอเผลอก็เป็นเช่นเดิม"ถ้าคุณไม่อยากให้เค้ามายุ่งกับฉันก็ไปบอกเค้าสิคะ"นุดีเห็นทีจะต้องให้รัตนาไปบอกกับแดเนียลเองแล้วว่าอย่าฝห้เขามายุ่งกับเธอเพราะตัวเธอเองก็พยายามที่จะไม่เจอเขามาตลอด"ฉันทำแน่...ไม่ต้องมาสอนเพราะอีกไม่กี่เดือนแดเนียลก็จะแต่งงานกับลูกสาวของฉัน"ว่าจบรัตนาก็เดินสะบัดก้นหันหลังกลับไปส่วนนุดีก็นั่งฟุบลงกับเก้าอี้แม้นตอนนี้คนที่เดินอยู่ที่สวนประปรายจะมองมาที่เธอเป็นตาเดียวแต่เธอก็ไม