บทที่19 อันตราย

"ฉันว่าคนที่จะมาป่วนไร่ฉันคงไม่มีใครหรอกนอกจากทรงพล"

เสียงของน่านน้ำที่ดังมาจากในห้องทำงานทำให้วันหนึ่งชะงักฝีเท้าที่จะเดินเอาของว่างไปให้เขาเพราะอยากรู้ว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มนั้นรู้อะไรมา

"หลักฐานที่แกได้มาตอนนี้มันทำให้ฉันมั่นใจแล้วว่าเสี่ยทรงยศเป็นทำให้ปู่ฉันตาย..ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครจนกว่าจะมีหลักฐานมัดแน่น"

น่านน้ำรู้สึกคับแค้นใจพอสมควรกับเรื่องที่พึ่งได้รับรู้จากเพื่อนของเขาที่เป็นตำรวจลับว่าหลักฐานทุกอย่างที่มีตอนนี้มีความเชื่อมโยงที่เป็นไปได้ว่าคนที่ทำให้ปู่ของเขาตายคือเสี่ยทรงยศ ไม่ว่าจะเป็นที่ดินที่ปู่ของเขาไปประสปอุบัติเหตุก็เป็นที่ดินของทรงยศที่ซื้อก่อนหน้าที่ปู่ของเขาจะเสียไปไม่เท่าไรหนำซ้ำยังใช้ชื่อคนอื่นเป็นเจ้าของเพื่อปกปิด และสมานคนสนิทของปู่เขาที่อ้างว่าป่วยจนต้องขอลาออกจากไร่ก็มีประวัติว่าเคยรับเงินของทรงยศแถมวันที่ปู่ของเขาต้องขับรถออกไปข้างนอกกลางดึกจนเกิดอุบัติเหตุก็เพราะสมานคนสนิทของปู่เขาโทรมาบอกว่าตัวเองไม่สบายไม่มีใครพาไปโรงพยาบาลอีก หากเพื่อนของเขาที่เป็นตำรวจลับตามตัวสมานได้ก็คงจะได้เค้นความจริงและถ้าความจริงคือทุกอย่างคือการจัดฉากที่มีทรงยศอยู่เบื้องหลังคราวนี้เขาก็จะมีหลักฐานมัดตัวทรงยศแน่นจนไม่สามารถหลุดคดีได้แล้ว

ช่วงสายของวันต่อมาวันนี้เป็นวันหยุดของวันหนึ่งไออุ่นเลยมาหาวันหนึ่งที่บ้านเลยมีโอกาสที่วันหนึ่งจะได้ถามอะไรที่คาใจตั้งแต่เมื่อวานกับไออุ่น

"พี่อุ่นหนึ่งถามอะไรหน่อยสิ"

"มีอะไรเหรอคะ"

"คุณปู่ของพ่อเลี้ยงเสียไปยังไง"

"เกิดอุบัติเหตุน่ะเท่าที่พี่ได้ยินคนพูดกันเหมือนว่ารถเสียหลักตกถนนไป"

"อ๋อ.."

"ทำไมอยากรู้เรื่องนี้ล่ะคะ"

"เปล่าค่ะหนึ่งก็อยากรู้ไปเรื่อย"

"อืม.. คืนพรุ่งนี้มีงานลอยกระทงที่วัดไปไหม"

"ไปสิคะ...หนึ่งอยากเที่ยวงานวัด"

เมื่อได้ยินคำว่างานวัดวันหนึ่งก็หูผึ่งเพราะฝันอยากจะเที่ยวงานวัดมานานแล้วเคยเห็นแต่บรรยากาศที่เขาถ่ายมาลงโซเชียลกันดูน่าสนุกพอสมควร

ก๊อกๆๆ

“มีอะไร”

น่านน้ำเงยหน้าจากเอกสารกองโตตรงหน้าเปรยยิ้มให้กับคนตัวเล็กที่เข้ามาหาในห้องทำงานช่วงหัวค่ำ

“พรุ่งนี้พ่อเลี้ยงไปเที่ยวงานลอยกระทงไหมคะ”

“ผมไม่ค่อยชอบเที่ยวที่มีคนเยอะๆเท่าไร..ถ้าคุณจะไปก็ไปสิพรุ่งนี้ผมให้คุณหยุดอีกวันก็ได้จะได้มีเวลาทำกระทงไง”

“ขอบคุณค่ะ..แต่จะไม่ไปจริงๆเหรอคะ..ว้า..อดควงพ่อเลี้ยงไปลอยกระทงเลย”

สาวเจ้านั่งหน้ามุ่ยบุ้ยปากอย่างผิดหวังเธอคิดเอาไว้ว่าจะได้เที่ยวกับน่านน้ำในคืนพรุ่งนี้เสียอีก

“หนึ่งไปนอนแล้วนะคะอย่าโหมงานหนักนักนะคะพ่อเลี้ยงหนึ่งเป็นห่วงค่ะ”

เมื่อทุกอย่างไม่เป็นไปตามคาดคนตัวเล็กจึงยอมเดินคอตกกลับไปแต่โดยดี น่านน้ำอมยิ้มอ่อนมองตามหลังคนตัวเล็กหากไม่รู้จักนิสัยของเธอจริงๆว่าเป็นคนทะเล้นนึกจะพูดอะไรก็พูดคงคิดว่าเธอกำลังหยอดคำหวานจีบเขาอยู่เป็นแน่

และแล้วก็มาถึงงานลอยกระทงที่วัดในหมู่บ้านตอนนี้ในวัดค่อนข้างครึกครื้นเต็มไปด้วยผู้คนที่พากันถือกระทงใบงามแห่กันเข้ามาในวัด ด้านในก็มีร้านเครื่องเล่นมากมายไม่ว่าจะเป็นซุ้มปาลูกโป่งชิงช้าสวรรค์หรือบ้านลมรูปการ์ตูนยักษ์ใหญ่ที่มีเหล่าเด็กเล็กวิ่งกระโดดโลดเต้นอยู่ในนั้นโดยมีผู้ปกครองยืนดูลูกหลานตัวเองอยู่ด้านหน้า ถัดเข้าไปด้านในอีกโซนก็จะเป็นพวกร้านอาหารผัดไทยหอยทอดก๋วยเตี๋ยวและร้านน้ำปั่นผลไม้ขนมหวานระรานตา ทำวันหนึ่งดูจะตื่นเต้นกับงานนี้มากเป็นพิเศษเพราะพึ่งเคยได้สัมผัสบรรยากาศงานวัดจริงๆเช่นนี้เป็นครั้งแรก

"น่าตื่นเต้นจังเลยค่ะพี่อุ่นนี่ถ้าคุณย่ามาด้วยคงจะดี"

วันหนึ่งเดินตามไออุ่นมาใกล้บึงน้ำมองไปยังกระทงแสนสวยที่มีแสงสว่างจากเทียนไขก็รู้สึกประทับใจกับภาพที่เห็นตรงหน้าเป็นพิเศษ

"ท่านคงอยากพักผ่อนมากกว่าเที่ยวเล่นน่ะค่ะตามประสาคนมีอายุอะเนอะ"

"นั่นสิคะ.. อิๆ"

วันหนึ่งหัวเราะคิกคักเมื่อนึกถึงคนเป็นย่าหากรู้ว่าพวกเธอมานินทาเรื่องที่ท่านมีอายุเธอนึกหน้าของย่าเธอออกเลยว่าจะหงิกงอแค่ไหน

"ถ้าอยากจะชวนลอยกระทงด้วยกันจะได้หรือเปล่าเอื้องฟ้า"

ทรงพลเดินนำหน้าหมอกและสิงห์ลูกสมุนทั้งสองตรงมายังเอื้องฟ้าก่อนจะเอ่ยคำหวานกับหญิงสาวที่กำลังจะเดินผ่านหน้าของเขาไป

"คงไม่ได้ค่ะ..ลอยเรียบร้อยแล้วจะกลับแล้วด้วย"

สาวเจ้าพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวไม่คิดจะชายตามองคนที่ถามและหยุดคุยกับคนที่ทักแม้แต่น้อยเธอพยายามเดินหนีให้ห่างจากทรงพลมากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะไม่เคยชอบหน้าอันธพาลอย่างทรงพลที่เจอเธอทีไรทำท่ากะลิ้มกะเหรี่ยจนน่าเกลียด

"หึ่..ผ่านคืนนี้ไปแล้วยังจะหยิ่งกับฉันอยู่อีกหรือเปล่า"

ทรงพลยืนกอดอกมองตามหลังร่างระหงส์ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เขาไม่คิดจะโมโหหรือถือสาอะไรเอื้องฟ้าเพราะชอบเธอมานานและยิ่งชอบและอยากได้เธอมากขึ้นด้วยเพราะหญิงสาวไม่มาทำตัวง่ายกับเขาเหมือนผู้หญิงส่วนมากในหมู่บ้านที่จ้องจะจับเขาเพราะหวังสบาย

"ทำไมซื้อเยอะแบบนี้คะจะทานหมดเหรอ"

ไม่เพียงแค่ไออุ่นมองวันหนึ่งด้วยสีหน้าแปลกใจคนเดียวแต่คนที่เดินในงานวัดต่างก็มองวันนึ่งเป็นตาเดียวเหมือนกันที่หอบหิ้วของพะลุงพะลังเหมือนว่าจะเก็บของกินตุนไว้เป็นอาทิคย์อย่างไงอย่างงั้น

"ฝากพี่อุ่นให้กับคุณย่าป้าไรอีกส่วนหนึ่งจะซื้อไปฝากพ่อเลี้ยงค่ะ...พี่อุ่นรอขนมครกร้านนั้นกับหอยทอดร้านนี้ให้หนึ่งก่อนนะคะเดี๋ยวหนึ่งเอาของนี่ไปเก็บที่ตระกร้าหน้ารถก่อน"

คนตัวเล็กที่รู้ตัวว่ากำลังเป็นที่จับจ้องต่อสายตาสาธารณะชนและเธอก็เริ่มรู้ว่าตัวเองนั้นน่าจะถือของต่อไปไม่ไหวเห็นทีตระกร้าหน้ารถมอเตอร์ไซต์ของไออุ่นที่จอดอยู่ที่หน้าวัดน่าจะเป็นตัวช่วยที่ดีที่สุด

"ว้า..ยย..ปล่อยนะ"

"พี่เอื้อง.."

ไม่รู้ว่าโชคชะตาของเธอเป็นอะไรกับเอื้องฟ้าที่จะต้องมาเห็นหญิงสาวมีอันตรายต่อหน้าทุกครั้งไปครั้งนี้ก็เช่นกันที่ทำให้วันหนึ่งต้องรีบทิ้งของในมือทั้งที่จะถึงรถมอเตอร์ไซต์ของไออุ่นที่จอดอยู่แล้วเพื่อที่จะรีบวิ่งไปช่วยเอื้องฟ้าที่กำลังถูกชายสองคนฉุดกระชากให้ขึ้นไปบนรถตู้สีดำ

"รวบมันมาให้หมดเลย"

หมอกรีบรวบเอื้องฟ้าขึ้นรถพร้อมกับวันหนึ่งที่วิ่งเข้ามาแส่หาเรื่องก่อนที่จะมีใครมาเห็น