"ทำไมชุดเยอะจัง?"
"ให้หนูเลือกไง จะได้ใส่ชุดที่ถูกใจ"
ชะเอมยืนมองชุดราตรีสำหรับออกงานบนราวแขวนภายในร้านเสื้อผ้าสุดหรู อาเดลรู้สไตล์เสื้อผ้าของเธอเป็นอย่างดี เขาตั้งเลือกชุดที่คิดว่าเธอจะชอบ แล้วค่อยให้เธอตัดสินใจเลือกหนึ่งจากในนั้นอีกที
คนตัวเล็กเดินดูอย่างคิดหนัก จนอาเดลต้องเลือกชุดที่เขามองแล้วว่ามันเข้าตาที่สุดมาให้เธอดู ชุดราตรีเกาะอกสีแดงดำถูกเลือกออกมา แค่มองดูก็รู้ว่าถ้าเธอได้ใส่จะต้องสะกดทุกสายตาภายในงานแน่นอน
"เฮียชอบชุดนี้หรอ?"
"เฮียว่ามันเข้ากับหนู ลองดูไหม?"
"ลองดูก็ได้"
เธอเดินตามพนักงานไปที่ห้องลองชุดก่อน แล้วอาเดลก็เดินตามหลังไปติดๆ เขาเอ่ยปากสั่งให้พนักงานไปอยู่จุดอื่น เสร็จแล้วเขาจะเป็นคนเรียกเอง ก่อนจะถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องลองชุดพร้อมเธอด้วย
เลื่อนประตูปิดลงแล้วไม่ลืมที่จะลงกลอนด้วย หันมายืนกอดอกมองดูชะเอมที่กำลังรวบผมมัดมวยขึ้นไป คงเพราะอยากให้ลองชุดได้ง่ายขึ้น มือบางกำลังจะปลดกระดุมเสื้อครอปเชิ้ตตัวเล็กแต่สายตาดันเห็นเขาผ่านกระจกซะก่อน
"เฮียเข้ามาทำไม?"
"มาช่วยหนูลองไงครับ รูดซิปหลังเองได้หรอ?"
"คิดอะไรลามกอยู่ละสิ"
"ถ้ารู้แล้วก็รีบถอดสิครับ"
พูดจบเขาก็จู่โจมเข้าไปหาเธอทันที ไอกระโปรงแสนสั้นจนเห็นขาอ่อน กับเอวคอดและหน้าท้องแบนราบนี่มันล่อตาล่อใจเขาได้สักพักแล้ว รู้ว่าเขาเป็นคนอดใจไม่ค่อยไหว แต่ก็ยังชอบแต่งตัวยั่วนัก
"อื้ม อ่า เฮีย...แต่มีพนักงานอยู่ข้างนอก"
เธอพูดเตือนคนที่จูบที่เสร็จแล้วกำลังซุกไซร้ที่คอเธออยู่ อาเดลไม่ได้ฟังอะไร เขาตึงแขนเรียวสองข้างไว้กับกระจกแล้วทำตามใจตัวเอง วันนี้เขาจะไม่ทำให้คอสวยนี้เกิดรอย เพราะอีกคนต้องแต่งชุดสวยไปออกงานกับเขา
ละมือออกจากแขนเรียวแล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเธอออกจนหมด กดจูบซับตรงเนินอกแล้วออกแรงดึงบราเซียสีดำลงไม่ให้ปกปิดอกอิ่ม เขาดูดดึงมันอย่างชอบใจ แล้วใช้มือบีบขยำเล่นไปด้วย
"นมใหญ่จัง"
"ก็ใหญ่มาตั้งนานแล้วเถอะ"
"เฮียอยากมาก ขอเอาได้ไหม"
"ทำมาขนาดนี้แล้วยังจะถามอีก"
อาเดลแค่นยิ้มแล้วยกขาข้างหนึ่งของเธอขึ้น มือบางยกขึ้นปิดปากทันทีที่เขาล้วงเข้าไปสัมผัสใต้กางเกงชั้นใน ใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นล่ำสันคงเพราะกำลังจะทำกันในที่เสี่ยงคนมารู้ขนาดนี้ แต่เธอรู้ดี คนอย่างอาเดลอยากทำต้องได้ทำ ต่อให้เธอเอ่ยปฏิเสธไปก็ไม่เป็นผลหรอก
"แต่เฮียต้องทำเร็วๆนะ แล้วก็ห้ามเสียงดังด้วย เดี๋ยวมีใครได้ยิน"
"หนูก็อย่าครางดังสิ แค่นั้นก็ไม่มีใครได้ยินแล้ว"
"อ๊ะ! อื้อ!"
"เห็นไหมล่ะ แค่แหย่นิ้วเข้าไปก็เสียงดังแล้ว"
เพี๊ยะ! ชะเอมตีที่อกเขาไปหนึ่งที ไม่รอช้าเขาก็ใส่นิ้วเพิ่มเข้าไปอีกนิ้วแล้วชักเข้าออกทันที เธอโอบกอดเขาแล้วซุกหน้าลงที่ไหล่กว้างเพื่อเก็บเสียง
แจ๊ะๆๆ
เสียงของน้ำชื้นแฉะที่กระทบกับเรียวนิ้วดังขึ้นในความเงียบ ความเสียวเล่นงานซะจนเธอตัวอ่อนปวกเปียกและคงทรุดลงหากเขาไม่รั้งที่เอวเอาไว้
"อื้อ หนูไม่ไหวแล้ว"
"วันนี้รีบ รอเสร็จทีเดียวนะครับ"
อาเดลหอมแก้มนิ่มไปหลังพูดจบ ออกแรงดันให้คนตัวเล็กไปชิดประตู แล้วก้มลงดูดดึงหน้าอกสวยอย่างเอาแต่ใจ ค่อยไปถอดหัวเข็มขัด ดึงซิบกางเกงลงก่อนจะจับแก่นกายแข็งขืนให้ออกมาด้านนอก
เขายกขาเรียวข้างหนึ่งขึ้นอีกครั้ง แหวกกางเกงชั้นในออกแล้วใช้ส่วนนั้นถูวนไปมาเร้าอารมณ์ก่อนจะดันเข้าไปจนมิด ปกติเวลาได้มีอะไรกันกับชะเอมเขารู้สึกดีแล้วก็มีอารมณ์มากอยู่แล้ว แต่พอเป็นสถานการณ์แบบนี้ก็ยิ่งมีอารมณ์มากกว่าเดิมอีก
"เฮีย อ๊ะ มันใกล้ประตูเกินไป เดี๋ยว อื้ม ใครได้ยิน"
"ใกล้ประตูสิดี เวลามีใครมาใกล้เราจะได้รู้ไง"
อาเดลยังคงเอาแต่ใจตัวเองแล้วขยับสะโพกต่อ เสียงครางหวานที่ไม่สามารถกักกลั้นเอาไว้ได้ดังระงมจนอาเดลต้องก้มลงจูบเพื่อช่วยให้เสียงนั้นหยุดลง แต่คนตัวเล็กก็ยังคงครางอื้ออึงอยู่ดี แขนเรียวยกขึ้นกอดคอเขาเอาไว้แน่น ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เรามีอะไรกัน แต่เขาก็ยังคงรู้สึกว่ามันแปลกใหม่อยู่เสมอ ยังคงโหยหาสัมผัสนั้น ชอบเสียงครางหวานๆจากคนตัวเล็ก ที่ได้ฟังกี่ครั้งก็ยิ่งอยากให้ทุกอย่างไม่มีวันสิ้นสุด
"อ๊ะๆ อื้อ เฮีย อ๊ะ"
"เฮียว่าคนอื่นจะรู้เพราะเสียงครางหนูมากกว่า"
ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ก็ยังกระแทกเน้นให้เธอวาบหวิวอย่างกลั่นแกล้ง ชะเอมทุบที่อกเขาก่อนจะโอบกอดซบลงไปที่ไหล่กว้าง
"อื้อ เฮีย อ๊ะ ก็อย่าทำให้หนูเสียวสิ"
"ได้ยังไงละ ก็เฮียชอบเวลาหนูเสียว"
ชะเอมพยายามกัดปากกลั้นเสียงครางเอาไว้ แต่ภาพนั้นยิ่งทำให้อาเดลชอบเข้าไปใหญ่ เขาขยับเข้าไปจนมิดแล้วกระแทกเน้นให้คนตัวเล็กเสียวสะท้านไปทั้งร่าง
"ซี๊ดด หนูแม่งโคตรดี อ่าส์ อยากเอาทุกวันเลย"
"หนูก็อยากโดนเฮียเอาทุกวัน"
คำพูดคำจาแสนยั่วยวนกันดูดื้อซะจนเขาต้องบีบที่ก้นกลมอย่างมันเขี้ยว ประคองท้ายทอยแล้วกดจูบบริเวณซอกคอขาวสูดดมกลิ่นน้ำหอมที่เขาชอบแล้วยิ้มออกมา ปกติน้ำหอมกลิ่นนี้คนตัวเล็กชอบบ่นว่ามันฉุนเกินไปแล้วไม่ชอบมันนัก แต่กลับยอมฉีดมันทุกวันที่ออกมากับเขา เพียงเพราะเขาบอกว่าชอบกลิ่นนี้ น่ารักเกินไปแล้ว
"พูดจริงหรือแค่บิ๊วอารมณ์เนี่ย"
"ไม่รู้สิ อ๊ะ แต่หนูยังต้องบิ๊วอีกหรอ อื้ม อ๊ะ"
"ไม่ต้องแล้ว ซี๊ดด แค่นี้ก็เสียวจะตายแล้ว"
ปล่อยเรียวขาเล็กให้เป็นอิสระแล้วหมุนให้หันหลัง จับไหล่เล็กออกแรงดันให้เธอก้มโค้งลง ถือกระโปรงตัวสวยขึ้นไปกองไว้ที่เอวคอด แล้วดึงกางเกงชั้นในลงมาไว้ที่ขาอ่อน ก้นนิ่มอวบอิ่มแสนขาวปรากฏในกรอบสายตาเขา อาเดลบีบขยำเล่นตีสลับซ้ายขวาไปสองสามที จนได้ยินเสียงงอแงของชะเอมดังขึ้นแล้วได้รับสายตาไม่พอใจมา ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร แทนที่จะสลดเขาก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ไปแทน
อาเดลสอดใส่เข้าไปอีกครั้ง ขยับสะโพกมลเชื่องช้าก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น รั้งตัวเธอให้ขึ้นมาหา ประคองคอให้ใบหน้าน่ารักหันมาเพื่อนัวจูบเร่าร้อนไปพร้อมกับช่วงล่างที่ขยับไม่หยุดด้วย
ก็อกๆๆๆ
เสียงเคาะประตูทำคนตัวเล็กสะดุ้งตกใจ อาเดลขำออกเสียงทันทีด้วยความเอ็นดู เขายังคงแกล้งขยับช่วงล่างไปด้วยไม่ยอมหยุดจนคนตัวเล็กเริ่มงอแง ก่อนเสียงเอ่ยถามของพนักงานจะดังขึ้น ชะเอมยกมือขึ้นปิดปากตัวเองแต่อาเดลดันดึงมือเธอออก
"เฮียทำอะไรเนี่ย?"
"ตอบสิครับ พนักงานรอนะ"
พูดจบก็ยังคงกระแทกเข้าไปต่อ ชะเอมรู้ได้ในทันทีว่าเขากำลังจงใจแกล้งเธออยู่ คนตัวเล็กไม่มีทางเลือกได้แต่พยายามตอบไปด้วยน้ำเสียงปกติมากที่สุด แต่ก็ยังคงมีเสียงอื้ออึงแทรกออกไปบ้าง
"พะ พอดีซิปมันติดค่ะ อีกสักครู่เดี๋ยวตามไปนะคะ"
เสียงสั่นตอบกลับไปก่อนจะกัดริมฝีปากแน่น พอเอาหูแนบฟังดูแล้วรู้สึกได้ว่าไม่มีใครอยู่ด้านหน้าอีกแล้วก็ส่งเสียงครางหวานอีกรอบ อาเดลรู้สึกว่าความเสียวซ่านกำลังแผ่ไปทั่วร่างเขา มือสองข้างจับรั้งเอวของเธอไว้แล้วกระแทกถี่รัว เสียงทุ้มครางประสานแผ่วเบาด้วยความระมัดระวัง อยากจะกลั้นเสียงไว้แต่ก็กลัวว่าจะขาดใจตายเอาเสียก่อน
"หนูจะเสร็จยังครับ ซี๊ดด เฮียไม่ไหวแล้ว"
"หนูก็ อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว"
สิ้นคำบอกของเธอแล้วอาเดลก็เร่งจังหวะขึ้นอีก เพียงพักเดียวทั้งสองคนก็กระตุกเกร็ง รู้สึกอุ่นวาบถึงน้ำรักที่เข้าไปด้านใน อาเดลค้างอยู่อย่างนั้นสักพักเพราะรู้สึกหมดแรง เขาไม่สามารถปล่อยด้านนอกได้เพราะกลัวว่าจะเลอะเทอะไปตามพื้น ค่อยๆถอนส่วนนั้นออกได้เห็นน้ำกามของเขาที่ล้นทะลักออกมา ทำให้รู้ว่าเขามีความต้องการมากมายแค่ไหน
"เฮียเช็ดให้"
ชะเอมมองดูคนที่เอากระดาษเช็ดส่วนนั้นให้เธออย่างใส่ใจแล้วขมวดคิ้ว เธอนึกไปถึงตอนก่อนออกมาจากคอนโดแล้วอาเดลยื่นกระดาษทิชชูให้เธอพกติดกระเป๋าไว้ เพราะความรีบเธอก็เลยไม่ได้ถามเขาว่าต้องการเอามาไว้ทำอะไร
เพี๊ยะ!!"
"โอ๊ย! หนูมาตีเฮียทำไมเนี่ย"
"คนทะลึ่ง ตั้งใจเตรียมมาทำอยู่แล้วใช่ไหมเนี่ย!?"
"หึ อย่ามาใส่ร้ายเฮียนะ"
"คนบ้า!!"
"คนบ้าคนนี้ก็คือผัวหนูนั่นแหละ"
"คนเยอะจัง"ชะเอมขยับไปกระซิบข้างหูอาเดลทันทีหลังลงจากรถมาแล้วเห็นผู้คนอยู่เต็มงาน อาการประหม่าเริ่มทำให้เธอยืนแน่นิ่งไปจนรู้สึกตัวสะดุ้งอีกทีก็ตอนอาเดลก้มลงมาหอมแก้ม หันไปมองหน้าเขาสับกับมองผู้คนว่ามีใครสนใจไหม แล้วก็ถอนหายใจในตอนที่เห็นว่าไม่มีใครเห็นที่เขาทำเมื่อครู่"เอม...เฮีย มากันแล้วหรอ?"เธอเห็นไปตามต้นเสียงพอเห็นว่าเป็นคิรินก็ยิ้มกว้างออกมาแล้ววิ่งเข้าไปหา อาเดลยิ้มแล้วเดินตามไป เขาเป็นคนเชิญเพื่อนของเธอมาเอง เพราะคิดว่าชะเอมน่าจะอยากมีเพื่อนในงานด้วย อาเดลก็ยังคงเป็นอาเดลที่คิดถึงคนตัวเล็กของเขาอยู่เสมอ"ขอบคุณนะครับคิรินที่มา""เฮียเดลเชิญทั้งที ใครจะกล้าปฏิเสธละคะ คิรินก็กลัวว่าจะโดนยิงทิ้ง""เฮียไม่โหดกับคนสวยๆหรอกครับ""อะแฮ่ม! ชมคนอื่นสวยต่อหน้าหนูหรอ""หึ ผู้หญิงของเฮียสวยที่สุดแล้วครับ ไม่หึงนะคนสวยของเฮีย"ชะเอมแกล้งทำเป็นยู่ปากจนถูกอาเดลบีบเข้าที่แก้ม สีหน้าเขาดูมันเขี้ยวเธอมาก นี่ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในงาน เธอคงถูกเขาจับฟัดไปแล้วแน่ๆจู่ๆก็รู้สึกได้ถึงแรงสะกิด พอหันไปมองก็เห็นเป็นสองหนุ่มเพื่อนซี้ของอาเดลยืนยิ้มให้อยู่ ไม่รู้ทำไมพอชะเอมเห็นแบบนี้แล้วก็เบาใจ อย่างน้อยสา
"หงุดหงิดชะมัด"ชะเอมกอดแขนอาเดลที่เดินบ่นไม่หยุดจนถึงรถ พอต่อปากต่อคำกับแม่เสร็จ เขาก็พาเธอเดินออกมาทันทีอย่างหัวเสีย เธอก้มลงดมกลิ่นเหล้าที่ยังติดตัวอยู่แล้วก็ได้แต่นึกเสียดาย ชุดนี่ราคาตั้งแพง ถ้าขายไปก็คงได้เงิินอีกเยอะ โดนเหล้าสาดจนเสียราคาหมดแล้ว"เฮียโอเคไหม?""มาถามเฮียทำไม หนูต่างหากละ โอเครึเปล่า""อื้ม โอเคสิ ถึงจะเจ็บ แต่ว่าหนูก็เอาคืนไปหลายทีเลยนะ"อาเดลมองคนที่ทำท่าตบอากาศเพื่อเล่าให้เขาฟังว่าเธอเองไม่ได้ปล่อยให้ตัวเองถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียว เขายิ้มเอ็นดูแล้วลูบหัวคนทำหน้าดื้อ อย่างน้อยก็เบาใจที่ชะเอมยังสู้คนอยู่บ้าง ไม่งั้นเขาคงอยากเป็นบ้ามากกว่านี้"แล้วคิรินละ เจ็บไหมครับ?"ไม่ลืมที่จะหันไปถามไถ่เพื่อนของคนตัวเล็กที่สภาพไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่นัก คิรินยิ้มให้เขาแล้วหัวเราะร่าแทนการตอบคำถาม สองคนนี้เหมือนกันมากจริงๆ ไม่แปลกเลยที่เป็นเพื่อนกัน"ขอบคุณนะครับที่ช่วยเมียเฮีย""เมียเฮียก็เพื่อนคิรินนะคะ แค่นี้สบายมาก""อยากได้ชุดใหม่แบรนด์ไหนบอกได้เลย เฮียซื้อให้เป็นรางวัล""อุ้ยยย เฮียเดลเนี่ยป๋าอีกแล้ว"อาเดลก้มมองคนที่เอาศอกกระทุ้งท้องเขา ริมฝีปากเล็กยู่ใส่แล้วมองค้อนทีเล่นท
"วันนี้กูไม่ว่าง มีนัดกับเมีย"อาเดลเอ่ยปากบอกเพื่อนเขาที่เอาแต่คะยั้นคะยอให้ไปเที่ยวผับด้วยกันไม่หยุด แต่เขามีนัดกับคนตัวเล็กของเขาแล้ว ก็เลยต้องปฏิเสธไปอย่างห้ามไม่ได้ วันนี้เขาจะไปรับเธอที่มหาลัยแล้วก็ฉลองวันครบรอบของเราด้วยกัน"อะไรวะ ติดเมียจังเลยนะมึงเนี่ย""คนไม่มีเมียแม่งไม่เข้าใจหรอก""มึงรู้ได้ไงว่ามันไม่มี ไอลีโอมันติดสาวแล้วนะเว่ย"คนตัวสูงแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมาแล้วหันไปมอง ออแกนยังแกล้งเอ่ยเย้าลีโอไม่หยุด แต่ดูท่าแล้วน่าจะยังไม่อยากเปิดตัวสินะ ถึงได้ทำทีท่าเลิ่กลั่กแล้วพยายามปฏิเสธอยู่แบบนั้นอาเดลส่ายหัวแล้วก็ได้แต่ขำออกมา ยืดแขนบิดขี้เกียจหลังจากพิมพ์เล่มธีสิสของตัวเองเสร็จ กำลังจะsยิบน้ำมาดื่มเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาซะก่อน ชื่อสายเรียกเข้าเป็นหวานใจเขา อาเดลไม่รีรอที่จะกดรับสายในทันทีไม่ให้เธอต้องรอนาน"ครับ คนสวย"(อะไรของเฮียเนี่ย ปากหวานจัง)"ปกติก็ปากหวานกับหนูอยู่แล้ว"เขาหันไปกำหมัดใส่เพื่อนสองคนที่ทำหน้าล้อเลียนอยู่ พอสองคนนั้นยังทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สาเขาก็เลยหยิบกระดาษที่ขยำทิ้งไว้ใกล้มือเขวี้ยงใส่พวกมันแทน(หนูจะโทรมาบอกว่าหนูเลิกแล้วนะ พอดีอาจารย์ยกคลาส แต่
"มีอะไรอยากจะอธิบายกับเฮียไหมครับ?"อาเดลเลือกจอดรถเทียบข้างทางในตอนที่ใจเย็นลงบ้างแล้ว เขาถามเธอไปด้วยน้ำเสียงรีบนิ่งพยายามจะไม่ใส่อารมณ์กับการตั้งคำถามนั้น ยิ่งคนตัวเล็กอึกอักไม่สามารถตอบเขาได้ในทันทีก็ยิ่งทำให้เขาคิดหนัก ก่อนหน้านี้ที่ชะเอมทำตัวแปลกไปเขาก็สงสัยมากพออยู่แล้ว วันนี้ยังจะมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้อีก"สรุปหนูจะพูดไหม?""เฮียคิดว่าหนูนอกใจเฮียหรอ?""เฮียไม่ได้คิดอย่างนั้น เพราะเฮียรู้ว่าหนูไม่ทำ แต่เฮียแค่อยากให้หนูอธิบายมาว่ามันไปนั่งโอบหนูอยู่ในร้านได้ยังไง"เขาพูดอย่างตรงไปตรงมาเหมือนเคย ไม่ว่าจะกี่ครั้งเขาก็ยังคงเชื่อมั่นในตัวเธอเสมอ และความคิดที่ว่าเธอจะนอกใจเขามักจะเป็นความคิดสุดท้ายที่เขาจะนึกถึง อาเดลให้ค่ากับความรักของเราสองคนมาก และเขาก็มั่นใจว่าเธอจะให้ค่ามันเหมือนกันกับเขานั่งเงียบรอฟังแล้วภาวนาให้เธอพูดมันออกมาเสียที ใบหน้าสวยยังก้มงุดอยู่จนเขาต้องเชยคางมลของเธอขึ้นมา มองสบตาอยากตั้งคำถามและรอคอยคำตอบที่อยากจะได้ยิน อาเดลไม่ใช่คนโง่แล้วก็หวังว่าคนตรงหน้าจะไม่โกหกเขา"คือ....พี่สกายเข้ามาหาหนูเอง แต่ว่าแค่แป๊บเดียวเองนะ แล้วเฮียก็มาพอดี ยังไม่ได้ทำอะไรเลย""แล้
"คนไหนคือลูกค้าอ่ะ""ยังไม่เห็นเลยนะ"ชะเอมยกนาฬิกาที่ข้อมือดูเวลา ตอนนี้เลยเวลาที่ลูกค้านัดมาแล้วครึ่งชั่วโมง แต่เธอก็ยังไม่เห็นวี่แววของอีกคนเลย คิรินปลีกตัวออกนั่งอยู่ที่โต๊ะห่างออกไปไม่ไกลอย่างเก่า เธอนึกขอบคุณเพื่อนทุกทีที่ต้องมายุ่งยากด้วยกันแบบนี้ แต่คิรินก็ยังเอาแต่พูดว่าเต็มใจคนตัวเล็กยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นดู เธอรับมาเพราะพนักงานบอกว่าลูกค้าที่เธอนัดด้วยเป็นคนสั่งให้แต่ไม่คิดที่จะแตะต้องมัน เพราะรู้ว่าตัวเองคอไม่แข็งขนาดนั้น แล้วก็กลัวจะเกิดเรื่องขึ้นด้วยดวงตากลมมองไปทั่วร้านอย่างใจจดจ่อ แล้วก็ต้องสะดุ้งตอนที่รู้สึกได้ว่าเอวบางถูกโอบกอดจากแขนของใครบางคน เธอหันไปมองก่อนจะต้องเบิกตากว้างแล้วผลักเขาออก"ผลักลูกค้าแบบนี้ ไม่น่ารักเลยครับคนสวย""ลูกค้า? นี่อย่าบอกนะ....""ใช่ พี่เป็นคนจ้างเอง"บอสตันนั่งลงแล้วคว้าเอวเธอก่อนจะดึงให้ไปนั่งลงข้างกายด้วย เธอพยายามปลักเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล ก่อนเงินสดก้อนหนึ่งจะวางลงตรงหน้าเพื่อล่อตาล่อใจ เขารู้ดีว่ามันจะทำให้เธอหยุดนิ่งอยู่กับที่ แล้วเชื่องกับเขาอย่างกับลูกหมาถึงได้ทำแบบนี้"แล้วทำไมผู้ชายคนนั้นถึง....""ก็แค่ใช้เงินจ้างให้มันจัดการให้
"อื้มม ปล่อยๆๆๆ ช่วยด้วย!!!""ไอเดลปล่อยน้องก่อน คนมองหมดแล้ว"ลีโอรีบวิ่งมารั้งเพื่อนที่แบกชะเอมออกมาจนถึงหน้าร้าน เพราะเสียงร้องโวยวายขอความช่วยเหลือของคนตัวเล็กดังลั่นจนใครต่อใครก็หยุดยืนมองดู อาเดลยอมปล่อยอีกคนลงจากบ่าในตอนที่เดินมาถึงรถ มองดูชะเอมที่โซซัดโซเซถอยหลังแล้วก็คว้าเอาไว้ แต่อีกคนดันผลักเขาออกแล้วพยายามเดินเข้าหาออแกนแทน เพื่อนเขาคงเห็นสายตาพิฆาตที่มองไปเลยถอยหลัง แต่อีกคนก็ยังเดินตามไปแล้วเอาเรียวแขนเล็กคล้องคอมันไว้"ชะเอม พี่ว่าปล่อยดีกว่า ไม่งั้นมันเอาพี่ตายแน่"ออแกนรีบเอ่ยปรามทั้งแกะเรียวแขนที่รั้งคอเขาอยู่ออก แต่ชะเอมในตอนนี้ก็ดื้อแสนดื้อไม่ยอมปล่อยเสียที พยายามส่งยิ้มแหยให้เพื่อนเพื่อบอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะใกล้ชิดกับเธอแม้สักนิด"อุ้มๆ อุ้มหน่อยยย""เฮ่ยยยย จะไปอุ้มได้ยังไงเล่า! ไอลีโอช่วยหน่อยดิ๊""เอมๆ ปล่อยก่อนเร็ว"ลีโอพยายามช่วยรั้งแต่สุดท้ายก็ไม่เป็นผล คนตัวเล็กยังคงแนบชิดอยู่กับออแกนอย่างนั้น แล้วทำท่ากระโดดไปมาอย่างนึกขัดใจที่คนตรงหน้าเธอไม่ยอมอุ้มขึ้นมาเสียที อย่างไม่รู้ตัวเลยว่าอาเดลขี้หวงกำลังโมโหจนแทบจะซัดหน้าเพื่อนสนิทอย่างออแกนได้"ทำไมไม่อุ้ม!! ท
"เฮีย....ตกใจหมดเลย"ชะเอมร้องเสียงหลงตอนที่ลืมตาตื่นมาตอนช่วงเกือบเย็นของวันแล้วเห็นว่าอาเดลนั่งอยู่ข้างเตียง เธอประมวลผลถึงเมื่อคืนแล้วมองด้วยความสงสัยว่าทำไมเขามาอยู่ที่นี่ได้ อาการหนักอึ้งที่หัวเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ยังคงเล่นงานเธออยู่ แต่ความตกใจที่ได้เห็นอาเดลมันมีมากกว่า"ตื่นแล้วหรอ?"เขาถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งจนเธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบ แต่ยังรู้สึกดีอยู่นิดหน่อยที่อย่างน้อยเขาก็พูดด้วย ความน่ากลัวของอาเดลไม่ใช่ตอนโวยวาย แต่เป็นตอนไม่พูดอะไรเลยต่างหาก"คือ....เฮียมาได้ยังไง?""เมาจนจำอะไรไม่ได้เลยหรอไง"เธอไม่รู้จะเถียงเขาแบบไหนดีเพราะสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง แม้พยายามนึกเท่าไหร่ก็ไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง เหมือนภาพจะตัดไปตั้งแต่เธอดื่มเหล้าที่บอสตันสั่งให้ประมาณสิบแก้ว"ฮะ เฮียรู้ด้วยหรอว่าหนูเมา?""จะไม่รู้ได้ยังไงในเมื่อเฮียเป็นคนพาหนูกลับมาเอง""อะไรนะ!?"พอทำเป็นลองเชิงถามเขาไปแล้วได้รับคำตอบแบบนั้นกลับมาก็ได้แต่ตกใจ ถ้าอาเดลเป็นคนพาเธอกลับมาที่ห้อง แล้วเขาไปอยู่ที่นั่นได้อยู่ไง ไปเห็นตอนไหน แล้วเกิดอะไรขึ้นบ้างในตอนที่เขาไปถึง"ตกใจอะไรขนาดนั้น ไปทำอะไรไม่ดีมาหรอ?"
"เฮียเชื่อหนูเถอะนะ"ชะเอมโอบกอดอาเดลจากด้านหลังในตอนที่เขาทำท่าจะเดินออกไปจากห้องนอน เอ่ยย้ำขอร้องให้เขาเชื่อในสิ่งที่เธอพูด และไม่คิดเกินเลยไปไกลกว่านี้"จะให้เฮียเชื่อได้ยังไง ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าหนูกำลังโกหกกันอยู่!"อาเดลดึงแขนที่เธอกอดเขาออก หันมามองด้วยแววตาเรียบนิ่งที่ไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่บ้าง "ตะ แต่เฮียไม่มีหลักฐาน เฮียจะมากล่าวหาว่าหนูโกหกไม่ได้""หลักฐานหรอ? อยากได้หลักฐานใช่ไหม"ในเมื่อเธอถามเขาออกมาแบบนั้น เขาก็คงต้องเอาอะไรบางอย่างให้เธอดู จะได้ไม่ดูเหมือนว่าเขาไม่มีเหตุผลที่หาเรื่องทะเลาะกับอีกคน อาเดลเดินไปหยิบซองสีน้ำตาลที่เขาได้จากลูกน้องคนสนิทมาเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน เขายื่นมันให้กับคนตัวเล็ก เธอรับไปด้วยมือสั่นเทา คงเพราะพอจะเดาได้ว่าสิ่งที่จะได้เห็นนี้มันคืออะไรมือเล็กหยิบเอากระดาษปึกใหญ่ด้านในขึ้นมาดู รูปภาพจากกล้องวงจรมากมายอยู่ในมือเธอ ทุกสถานที่ที่เธอรับงาน และแทบจะมีหน้าลูกค้าคบทุกคน นี่เท่ากับว่าเธอกำลังถูกจับได้สินะ"หลักฐานที่หนูต้องการ มากพอให้หนูพูดความจริงออกมาได้รึยัง"รูปภาพในมือถูกปล่อยหลุดลงกระจัดกระจายเต็มพื้น เธอเงยมาสบกับ
สนามรีลีฟ"อันนี้คู่อันนี้ ส่วนอันนี้....."อาเดลเปิดประตูเข้ามาอย่างเงียบเชียบก่อนจะอมยิ้มมองคนที่กำลังตั้งใจจัดเรียงเอกสารของสนามเขา ชะเอมอาสามาช่วยเขาในช่วงปิดเทอม ช่วงนี้เราอยู่ด้วยกันแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่เขากลับไม่รู้สึกเบื่อเลยสักนิด ออกจะชอบซะด้วยซ้ำริมฝีปากเล็กพูดมุบมิบกับตัวเองอย่างน่ารัก ชะเอมคงจะตั้งใจจัดเอกสารมากจนไม่รู้เลยว่าเขาเดินเข้ามา อาเดลเดินเข้าไปหาด้วยความเงียบ เดินให้เบาที่สุดหวังจะแกล้งให้อีกคนตกใจเล่น"หนูได้ยิน...."ชะเอมที่รู้สึกตัวได้ว่าอาเดลกำลังจะแกล้งเธอเลยตั้งหันไปบอกว่าเธอรู้ว่าเขาเดินเข้ามา แต่เป็นจังหวะเดียวกันกับที่อาเดลก้มหน้าลงมาหาพอดี ปลายจมูกชนกันทั้งดวงตาสบกันนิ่ง เป็นอาเดลที่รั้งท้ายทอยเธอไว้แล้วประกบจูบก่อน เอกสารที่ถืออยู่ในมือหลุดร่วงลงเมื่อเธอลุ่มหลงในจูบเขา รสจูบหวานที่ไม่มีทีท่าจะหยุดลงโดยง่ายยังคงดำเนินต่อ สักพักพออาเดลผละออกเจาก็เอาหน้าผากชนกับหน้าผากของเธอไว้"พอแล้ว"ชะเอมดันอกแกร่งปามคนที่จะจูบเธออีกรอบ อาเดลทำหน้าเสียดายใส่ก่อนจะหอมแก้มเธอแทน ปล่อยให้คนตัวเล็กได้หันไปสนใจเอกสารของตัวเองต่อ"ขยันจัง""เฮียอุตส่าห์ยอมให้มาช่วย ห
"คิดถึงแม่หรอ?"อาเดลเดินมาโอบกอดจากด้านหลังของคนที่ยืนดูรูปกับโกฐกระดูกของแม่นิ่ง ชะเอมสะดุ้งเล็กน้อยในตอนที่หลุดออกจากภวังค์ก่อนจะหันมามองอาเดลแล้วยิ้มให้ ปลายจมูกโด่งหอมแก้มเธอแล้วเอาปลายคางเกยกับไหล่เล็กเอาไว้ชะเอมกลับมาจากการรักษาตัวจากโรงพยาบาลร่วมหลายสัปดาห์แล้ว คนตัวเล็กของเขาดีขึ้นมาก ยอมกินมากขึ้น พูดคุยได้เป็นปกติ แต่ก็มีบ้างบางครั้งที่พอนึกถึงเรื่องแม่แล้วเธอจะนิ่งไป แล้วก็เป็นเขาเองที่ดึงเธอให้กลับมาจากความโศกเศร้า"อื้ม จนตอนนี้หนูก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้ช่วยแม่ไม่ทัน""ไม่เอาสิ ไม่คิดแล้ว แม่ไปสบายแล้วนะ อย่างน้อยท่านก็ไม่ต้องเจ็บปวดอีก"".......""แทนที่จะเศร้าให้แม่เห็น สู้บอกแม่ไปดีกว่าว่าไม่ต้องห่วงหนู เพราะหนูมีเฮียคอยดูแลแล้ว"อาเดลเอ่ยบอกคนในอ้อมกอดแล้วมองไปที่รูปภาพตรงหน้า เขาสัญญาอยู่ในใจและหวังให้แม่ของชะเอมได้รับรู้ ว่าเขาจะดูแลลูกสาวของแม่คนนี้เป็นอย่างดี จะรักเธอให้มากอย่างที่เขาเคยรักมาตลอด และที่สำคัญสุดคือจะไม่ทำให้ชะเอมเสียใจ และไม่ยอมให้ใครมารังแกเธอได้อีก"เฮียจะดูแลหนูตลอดไปไหม?""ที่ผ่านมายังไม่ทำให้หนูรู้อีกหรอ ว่าเฮียรักหนูแค่ไหน เฮียจะไม่ดูแล
หลังจากชะเอมฟื้นขึ้นมาอาเดลก็เฝ้าไม่ห่าง อาการซึมเศร้าของเธอยังคงส่งผลให้อีกคนนิ่งเงียบไม่ค่อยพูดค่อยจา บางครั้งก็น้ำไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่ก็ยังดีที่พยักหน้าตอบรับคำพูดของเขาบ้างอาเดลตักข้าวต้มที่เขาพึ่งป้อนไปได้ไม่กี่คำให้เธออีกครั้ง แต่มือบางดันมือเขาออกห่าง เธอส่ายหัวไปมาปฏิเสธที่จะทานมันต่อ ส่วนเขาก็ส่ายหัวกลับไปเหมือนกันชะเอมพึ่งจะกินเข้าไปได้ไม่กี่คำ เขาคงปล่อยให้อีกคนหยุดกินตอนนี้ไม่ได้ คนป่วยก็ต้องมีสารอาหารเข้าไปบำรุงเยอะหน่อย ในตอนแรกเหมือนคนตัวเล็กจะไม่ยอม แต่พอเขาส่งสายตาดุไปอีกคนก็รับมันเข้าปากแต่โดยดี ถึงจะยังเศร้า แต่ก็ยังคงเป็นชะเอมที่เขารู้จักเป็นอย่างดี"กินอีกสักหน่อย แล้วเฮียจะหยุดป้อน แล้วก็ให้กินองุ่นของโปรดหนูดีไหม?เธอไม่ตอบอะไรออกมาแต่พยักหน้าแทน อาเดลถอนหายใจออกมา ผ่านมาหลายวันแต่เขาก็ยังไม่ได้ยินเสียงพูดจากชะเอมเลยสักคำ เข้าใจว่าคงต้องใช้เวลาให้เธอได้รักษาความเจ็บปวดครั้งนี้ แต่เขาก็เป็นห่วงมากจนแทบไม่เป็นอันทำอะไรแล้วอาเดลเก็บจานอาหารจนเรียบร้อยก่อนจะเช็ดปากให้คนตัวเล็กด้วย เขาส่งแก้วน้ำกับยาให้ ชนะเอมเหมือนจะทำหน้าไม่ชอบใจเท่าไหร่ แต่ก็ยังดีที่ยอมกิ
"เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมหนูไม่บอกเฮียแต่แรกนะ"อาเดลยืนกอบกุมมือชะเอมที่นอนอยู่บนเตียงเอาไว้ เขาได้เอ่ยถามแผ่วเบาทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ได้ยินในตอนที่ฟังคิรินเล่าให้ฟังถึงสาเหตุการจากไปของแม่ชะเอมจบ ทั้งที่แค่บอกเขาทุกอย่างก็จะถูกจัดการได้ทันทีแท้ๆ แต่คนตัวเล็กกลับไม่ยอมเอ่ยปากเลยสักคำ"มึงอย่าโทษตัวเองเลย ไม่ใช่ความผิดมึงหรอก""กูจะหยุดโทษตัวเองได้ยังไง มึงดูสภาพเมียกูตอนนี้สิ"เขาไม่อาจเลิกโทษตัวเองได้อย่างที่ออแกนบอก ยิ่งมองเห็นรอยฟกช้ำตามตัว ไหนจะอาการซูบผอมลงของอีกคนก็ยิ่งรู้สึกเจ็บในใจ มากไปกว่านั้นแผลในใจของชะเอมก็น่าจะหนักหนาพอสมควร "คิรินว่าเอมก็คงไม่อยากให้เฮียโทษตัวเองเหมือนกันนะคะ""เฮียอยากรู้..ว่าทำไมเอมถึงไม่แสดงอาการอะไรเลย ถึงจะไม่บอกเฮียเรื่องแม่ป่วย แต่ก็น่าจะมีอะไรที่ทำให้เฮียสงสัยบ้างสิ""คือว่า""พูดมาเถอะครับ อย่าปล่อยให้เฮียโง่อยู่แบบนี้เลย"เพราะเห็นว่าคิรินอึกอักไม่กล้าพูดเขาเลยต้องเอ่ยราวกับร้องขอออกไป "คือว่าแม่เฮียขู่เอาไว้""แม่เฮีย?""กูว่าแล้วเชียว ว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวกับแม่มึง"ลีโอที่นั่งอยู่ตรงโซฟาข้างออแกนตบเข่าพูดขึ้น คิดเอาไว้อยู่แล้วเชียวว่าต้นสาย
โรงพยาบาล"อย่างน้อยวันนี้ก็จะมีเรื่องดีเกิดขึ้น ยิ้มหน่อยสิชะเอม"เธอหยุดยืนพูดกับตัวเองอยู่หน้าโรงพยาบาลที่แม่พักรักษาตัว คุณหมอโทรไปบอกเธอเมื่อวานว่าหาหัวใจที่เขากับแม่เธอได้แล้ว และเธอเองก็มีเงินพอจะรักษา ถึงจะผ่านมาไม่รู้กี่เรื่องราว แต่อย่างน้อยก็กำลังจะช่วยชีวิตแม่ไว้ได้พยักหน้ากับตัวเองแล้วพยายามยิ้ม อย่างน้อยแม่จะได้สบายใจในตอนที่เห็นหน้าเธอ ชะเอมก้าวเดินเข้าไปอย่างละทิ้งทุกความเศร้า เดินมาถึงหน้าห้องผูู้ป่วยรวมก็เห็นพยาบาลยืนล้อมอยู่ที่เตียงแม่หลายคนเธอเผยรอยยิ้มออกมาเพราะคิดว่าแม่คงจะกำลังได้ส่งตัวเข้าห้องผ่าตัด แต่ยิ่งใกล้ขึ้นใจดวงน้อยก็ยิ่งรู้สึกเจ็บ ส่ายหัวอย่างไม่เชื่อในตอนที่เห็นเต็มตาว่าบนเตียงนั้นเป็นแม่ที่นอนแน่นิ่งแล้วพยาบาลกำลังจะดึงผ้าขึ้นคลุม"กะ เกิดอะไรขึ้นคะ?""ลูกสาวคนไข้มาพอดี หมอเสียใจด้วยนะครับ เราช้าไป คนไข้เสียชีวิตแล้วครับ"เหมือนโลกทั้งใบพังทลายลงมา สมองรู้สึกปวดหนึบราวกับโดนอะไรทุบเข้ามาเต็มแรง ของเยี่ยมไข้ในมือหลุดร่วงลงเต็มพื้น ก่อนเธอจะรุดเข้าไปหาร่างของผู้เป็นแม่แล้วร้องไห้โฮ เสียงสะอื้นไห้ทั้งเรียกให้คนที่หมดลมหายใจฟื้นขึ้นมาทำให้คนไข้กับญาติท
"ทำไมถึงบอกไม่ได้!? ทั้งที่เฮียพยายามจะดูแลหนูอย่างดีที่สุด! ถ้ามีเรื่องเดือร้อนอะไรแล้วไม่บอกเฮีย หนูจะมีเฮียไปทำไม!"อาเดลโมโหจนไม่สามารถคุมคำพูดของตัวเองได้อีก ทั้งที่เขาอยากจะดูแเธอให้ดี ให้เธอได้ทุกสิ่งที่เธอต้องการ แต่เธอดันทำเหมือนกับว่าเขาไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้เลย ขอเพียงแค่เธอบอกเขาสักคำว่าต้องการอะไร ไม่มีทางเลยที่เขาจะไม่ให้ แต่ชะเอมเลือกที่จะไม่บอกอะไรเขาเลยสักอย่าง ปล่อยให้เขาอยู่แบบไม่รับรู้ เป็นคนโง่ที่ถูกเธอหลอกแล้วผิดสัญญาต่อกันอยู่ซ้ำๆ"........""รู้ป่ะ ว่าแม่งโคตรเหมือนว่าเฮียดูแลหนูไม่ได้ จนหนูต้องไปทำงานบ้าๆ นี่เพื่อหาเงินใช้อ่ะ"ที่ผ่านมาเขาใช้ความอดทนมากเท่าไหร่เธอคงไม่รู้ ในตอนที่ได้ยินใครต่อใครพูดถึงงานนี้ แม้จะในตอนที่ตกลงกันแล้วว่าให้เธอเลิกรับเขาก็ยังได้ยินมันอยู่เสมอแต่เขาก็ยังเป็นอาเดลที่รักเธอจนสุดหัวใจ ยอมทำปิดหูปิดตาไม่รับรู้ จนกระทั่งรับไม่ไหวถึงได้เลือกที่จะคุยกับเธอตามตรง ให้โอกาสเธอสัญญากันอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่คิดจะรักษาโอกาสนั้นเลย"มันไม่ใช่แบบนั้นนะ ฮึก เฮียดูแลหนูดีมาก ฮึก หนูขอโทษ จะไม่ทำอีกแล้ว""จำได้ไหมว่าเฮียเคยพูดกับหนู ว่าโอกาสครั้งที
"ทำไมพี่สกายถึงมาอยู่ที่นี่ด้วย!?"ชะเอมร้องดังลั่น หลังจากที่เธอนั่งดื่มเป็นเพื่อนบอสตันอยู่ตามข้อตกลงก็มีใครบางคนเดินเข้ามา พอเห็นหน้าว่าเป็นสกายก็รีบโวยวายในทันที รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย ต้องเกิดเรื่องแน่นอนชะเอมเอ๊ย"อย่าตกใจไปสิครับน้องชะเอม พี่ก็เห็นว่าเพื่อนพี่จ้างเราแพง เลยมาแจมด้วยสักหน่อย""อย่ามาแตะตัวฉันนะ!"เธอสะบัดมือที่ยื่นมาจับไหล่ออกไปแล้วลุกขึ้นหนี แต่กลับถูกบอสตันรั้งให้ลงมานั่งอย่างเก่าแล้วกอดเอวเธอไว้ ชะเอมพยายามดันออกไปต้องก็ไม่เป็นผล เธอในตอนนี้ที่ทั้งสกายและบอสตันประกบเอาไว้ ไม่มีทางที่จะหนีออกไปได้เลย"ยังจะหวงตัวอยู่อีก ต้องการเงินไม่ใช่หรอ ถ้าทำให้พี่พอใจได้ พี่จะเพิ่มให้""ทะ ทำอะไร?""เวลาเอาใจไอเดลมันน้องชะเอมทำยังไงละครับ พี่ก็อยากได้แบบนั้นแหละ"เธอถูกดันให้นอนล้มลงบนตัวของบอสตัน ขาสองข้างถูกสกายยึดเอาไว้ก่อนเขาจะแทรกตัวอยู่ระหว่างกลางกายเธอ ชะเอมพยายามออกแรงดิ้นสุุดแรงแล้วพยายามขอให้เขาปล่อย แต่ก็ไม่มีประโยชน์"ปะ ปล่อยนะ!!! ไอพวกบ้า!""กูขอก่อนก็แล้วกันนะ แล้วมึงค่อยต่อ""ได้เสมอ เดี๋ยวกูช่วยล็อกให้"ตาเธอเบิกโพลงขึ้นด้วยความตกใจในตอนที่ได้ยินบทสนท
"วันนี้ไม่ไปเฝ้าเฮียหรอ?"คิรินถามออกมาอย่างแปลกใจมีเห็นเพื่อนมามหาลัยทั้งที่ควรจะอยู่เฝ้าอาเดลที่โรงพยาบาล เห็นชะเอมเอมถอนหายใจก็ทำให้เธออยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คนตัวเล็กอยากไปเฝ้าอาเดลใจแทบขาด ถึงเธอจะมาเรียนแต่ก็ไม่ได้มีสมาธิเลยสักนิด แต่พอนึกถึงที่ลีโอโทรมาบอกแล้วการที่เธอไม่ไปที่นั่นเลยน่าจะดีกว่า"พี่ลีโอโทรมาบอกว่าแม่เฮียไปเฝ้า แพมแพมก็ไปด้วย ไม่อยากให้เกิดเรื่องอ่ะ เอาไว้ค่อยไปดีกว่า""เฮียยังไม่ฟื้นหรอ?""เห็นพี่ลีโอบอกฟื้นแล้วเมื่อช่วงเที่ยง แย่จังเลยอ่ะ ทั้งที่เฮียควรจะตื่นมาเจอเอมคนแรกแท้ๆ"คิรินลูบหลังเพื่อนด้วยความเข้าใจ คิดว่าอาเดลเองก็คงจะดีใจถ้าตื่นมาแล้วเห็นชะเอมเป็นคนแรกเหมือนกัน แต่จะให้ทำยังไงได้"เฮียคงเข้าใจแหละ ปกติก็รู้นี่ว่าเอมกับคุณนายอิงอรไม่ถูกกันอ่ะ"ชะเอมพยักหน้าก่อนจะก้มลงดูโทรศัพท์ที่มีเสียงแจ้งเตือนดังเพราะกลัวว่าจะเป็นอาเดลที่ติดต่อมา เธอเปิดดูก่อนจะขมวดคิ้วทันที เพราะข้อความมันยาวมากไม่สามารถอ่านจนหมดได้ ถึงจะไม่อยากกดเข้าแชทนี้แล้วแต่ความอยากรู้ดันมีมากกว่าเธอกดเข้าไปดูข้อความนั้นของบอสตัน หลังจากอ่านแล้วทำความเข้าใจแล้ว ใจความสำคัญมันก็มีแค่อยากจ
"สรุปแล้วเฮียรู้เรื่องแล้วใช่ไหม?""รู้มานานแล้ว แต่เฮียไม่พูด"ชะเอมที่ยืนล้างมืออยู่หันไปตอบคำถามเพื่อน สีหน้าคิรินดูตกใจมากจนเธอแทบจะกลั้นขำไว้ไม่ได้ เพื่อนเธอกลัวอาเดลมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถึงแม้เขาจะไม่เคยทำอะไรไม่ดีใส่ แต่ว่าก็แอบน่ากลัวอยู่ดี แค่อาเดลทำหน้าดุนิดหน่อย คิรินก็แทบอยากจะก้มกราบ"ที่พวกเราทำมาทั้งหมด คือโป๊ะมาตลอดเลยหรอเนี่ย""อืม แต่โชคดีนะ ที่เฮียยังหายโกรธ""ก็ไม่เห็นเคยโกรธเอมได้นานสักที เฮียรักเอมซะขนาดนั้นนี่"นิ้วของเพื่อนจิ้มมาที่แก้มเธอแล้วทำหน้าหยอก คิรินชอบแซวแบบนี้เพราะรู้ว่าแก้มเธอจะร้อนเห่อจนขึ้นสี แถมกลั้นยิ้มไว้ไม่ได้อย่างที่กำลังเป็น ชะเอมปัดมือเพื่อนออกไปแล้วมองคาดโทษ"อย่ามาแซวนะ""มาอยู่ที่นี่กันนี่เอง รีบไปกันเถอะ ใกล้ได้เวลา ไอเดลถามหาเอมแล้วอ่ะ"ลีโอเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มแล้วเอ่ยบอก เธอพยักหน้าตอบรับแล้วรีบเดินไปด้วยความเร็ว เพราะไำม่อยากให้อาเดลต้องรอนาน เดี๋ยวสุดหล่อของเธอจะโกรธเอาได้"เฮียย หนูมาแล้ว""หายไปไหนกันมาครับ?""คิรินน่ะสิ พาไปดูหนุ่มมา""ว่าไงนะ!?"อาเดลพูดขึ้นเสียงดัง ทั้งขมวดคิ้วใส่คนตัวเล็กของเขา แล้วก็หันไปมองคิรินอย่างหาคำตอบ เพ