บทที่ 18 เฮียเชื่อใจหนูนะ

"มีอะไรอยากจะอธิบายกับเฮียไหมครับ?"

อาเดลเลือกจอดรถเทียบข้างทางในตอนที่ใจเย็นลงบ้างแล้ว เขาถามเธอไปด้วยน้ำเสียงรีบนิ่งพยายามจะไม่ใส่อารมณ์กับการตั้งคำถามนั้น ยิ่งคนตัวเล็กอึกอักไม่สามารถตอบเขาได้ในทันทีก็ยิ่งทำให้เขาคิดหนัก ก่อนหน้านี้ที่ชะเอมทำตัวแปลกไปเขาก็สงสัยมากพออยู่แล้ว วันนี้ยังจะมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้อีก

"สรุปหนูจะพูดไหม?"

"เฮียคิดว่าหนูนอกใจเฮียหรอ?"

"เฮียไม่ได้คิดอย่างนั้น เพราะเฮียรู้ว่าหนูไม่ทำ แต่เฮียแค่อยากให้หนูอธิบายมาว่ามันไปนั่งโอบหนูอยู่ในร้านได้ยังไง"

เขาพูดอย่างตรงไปตรงมาเหมือนเคย ไม่ว่าจะกี่ครั้งเขาก็ยังคงเชื่อมั่นในตัวเธอเสมอ และความคิดที่ว่าเธอจะนอกใจเขามักจะเป็นความคิดสุดท้ายที่เขาจะนึกถึง อาเดลให้ค่ากับความรักของเราสองคนมาก และเขาก็มั่นใจว่าเธอจะให้ค่ามันเหมือนกันกับเขา

นั่งเงียบรอฟังแล้วภาวนาให้เธอพูดมันออกมาเสียที ใบหน้าสวยยังก้มงุดอยู่จนเขาต้องเชยคางมลของเธอขึ้นมา มองสบตาอยากตั้งคำถามและรอคอยคำตอบที่อยากจะได้ยิน อาเดลไม่ใช่คนโง่แล้วก็หวังว่าคนตรงหน้าจะไม่โกหกเขา

"คือ....พี่สกายเข้ามาหาหนูเอง แต่ว่าแค่แป๊บเดียวเองนะ แล้วเฮียก็มาพอดี ยังไม่ได้ทำอะไรเลย"

"แล้วถ้าเฮียไม่ไปละ จะเกิดอะไรขึ้น?"

"มันจะไม่เกิดอะไรขึ้นทั้งนั้น เฮียเชื่อหนูนะ หนูยังไม่ได้ทำอะไรไม่ดีเลย"

อาเดลถอนหายใจออกมา เขาหลับตาลงแล้วได้แต่ข่มใจตัวเองเอไว้ ทั้งที่รู้ดีอยู่แล้วว่าในตอนคนตัวเล็กกำลังพูดโกหกกันออกมา แต่ก็ไม่อยากจะทะเลาะกันจนต้องทำลายวันของเรา ทั้งที่พยายามทำตัวเป็นที่พึ่งพิงให้อีกคนมาตลอด แต่เหมือนว่ามันจะไม่มากพอให้เธอเชื่อมั่นที่จะบอกเขาทุกเรื่องสินะ

"เอาเถอะ ถ้าหนูว่าอย่างนั้น เฮียจะเชื่อก็ได้ หวังว่าจะไม่ได้กำลังโกหกกันอยู่หรอกนะ"

ชะเอมกลืนน้ำลายไปอึกใหญ่ ก่อนจะฝืนยิ้มไปให้เขาแล้วขยับไปหอมแก้มอย่างออดอ้อน เธอรู้จักเขาดีมากกว่าใคร เพียงแค่อ้อนเขาแค่นี้อีกคนก็พร้อมจะให้อภยเธอทุกเรื่อง

ที่ผ่านมาไม่ว่าเรื่องที่เธอทำผิดจะเล็กหรือใหญ่ ก็มีเขาที่คอยจะให้อภัยแล้วอยู่ข้างเธอมาเสมอ เพราะแบบนี้ถึงยอมรับงานของคนที่ยื่นข้อเสนอมากมายให้ ิเพื่อที่จะจบทุกเรื่องให้ไวที่สุด ถ้าเรื่องของเราไม่ถูกดดัน เธอคงไม่ต้องทำเรื่องที่เขาไม่ชอบอยู่อย่างนี้

"เปิดคอนโซลรถดูสิ เฮียมีของให้"

"ให้หนูหรอ?"

"ก็ต้องให้หนูสิครับ"

คนตัวเล็กเปิดออกดูอย่างคาดหวัง ก่อนจะเห็นกล่องสีน้ำเงินกำมะหยี่ซ่อนอยู่ในนั้น เธอหยิบมันออกมาดูแล้วหันไปมองอาเดล เขายิ้มเล็กน้อยแล้วพยักหน้าบอกให้เธอเปิดมันออกดู สร้อยเส้นสวยกับจี้หัวใจฝังเพชรปรากฏในสายตา มันสวยมากจนเธอเองยังต้องใช้นิ้วลูบไปหลายที

"สวยจัง"

"เฮียสั่งทำให้หนูโดยเฉพาะเลยนะ ตัวจี้หัวใจเป็นเพชรแท้ ฐานหลังจี้เป็นเงินแท้สลักตัวอักษรย่อของเราสองคนเอาไว้ด้วย"

อาเดลหยิบสร้อยขึ้นมาพลางพูดอธิบายแล้วพลิกด้านหลังจี้ให้เธอดูด้วย คนตัวเล็กยิ้มกว้างอย่างมีความสุข เธอไม่ได้สนใจจี้เพชรเลยสักนิด เอาแต่ลูบดูอักษรย่อของชื่อที่สลักอยู่ ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ของเพียงแค่เธอมีเขาอยู่ เธอก็จะถูกปฏิบัติอย่างดีมาเสมอ อาเดลมักทำให้เธอรู้สึกว่าการถูกรักและดูแลอย่างดีมันเป็นยังไง

"หนูร้องไห้ทำไม!?"

ช่วงนี้ดูเหมือนคนตัวเล็กของเขาจะร้องไห้บ่อยจนน่าแปลกใจ อาเดลปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วขยับไปดึงเธอมากอดไว้ ลูบหัวเธอเพียงเพื่อหวังว่าจะช่วยให้ชะเอมหยุดร้องไห้ได้ ยามได้เห็นหยดน้ำตจากคนตัวเล็กทำเขารู้สึกเจ็บตามทุกที 

"มีอะไรทำไมไม่บอกเฮียละ?"

"หนูเปล่า ฮึก แค่ดีใจ ฮึก ที่มีเฮียเป็นของตัวเอง"

"หึ ดื้อเอ๊ย ไม่ต้องร้องแล้ว เฮียไม่ชอบน้ำตาหนูเลย"

มือเล็กสองข้างยกขึ้นมาเช็ดน้ำตาตัวเองสลับกับมือของอาเดลที่ช่วยเช็ดให้เธอด้วย เขาล็อกหลังคอเธอไว้แล้วประกบจูบอย่างไม่บอกกล่าว แต่แทนที่ชะเอมจะผลักออกกลับจูบเขากลับแทน 

ผละออกมาแล้วเอ่ยบอกให้คนตัวเล็กหันหลังไป หยิบสร้อยในกล่องที่ตั้งใจสั่งทำมาอย่างดีสวมให้ อาเดลมองหน้าเธอสลับกับสร้อยเส้นนั้นมันเข้ากันดีอย่างที่เขาคิดเอาไว้ สร้อยที่มีเส้นเดียวในโลก เหมาะกับผู้ชายหญิงคนเดียวที่ได้หัวใจเขา

"หนูก็มีของขวัญให้เฮียเหมือนกันนะ"

"เฮียบอกว่าไม่ต้องเสียเงินซื้ออะไรให้เฮียหรอก แค่หนูยังอยู่ด้วยกัน ก็เป็นของขวัญที่มีค่าที่สุดแล้ว"

"หนูไม่ได้ใช้เงินซื้อมาสักหน่อย แต่ว่าเฮียรอก่อนนะ...."

"......."

"เอาไว้ดินเนอร์เสร็จแล้วกลับถึงห้อง หนูจะเอาให้"

อยู่ๆชะเอมก็ขยับใบหน้ามาหาเขาแล้วกระซิบข้างหู มันเป็นประโยคที่ทำให้เขายิ้มออกมาอย่างรอคอย ของขวัญชิ้นนี้คงจะพิเศษน่าดู แทบจะอดใจรอไม่ไหวซะแล้วสิ

"ถ้าไม่สมกับที่ให้รอละน่าดู"

"เดี๋ยวเฮียก็รู้"

อาเดลยิ้มให้กับคนที่ทำหน้าตาน่ารักใส่เขา ชะเอมยังคงชนะเขาอยู่เสมอ ต่อให้รู้ดีอยู่แล้วว่าในตอนนี้อีกคนกำลังโกหก แต่เขาก็เลือกที่จะปล่อย เพราะคิดว่าคนตัวเล็กคงมีเหตุผลของตัวเองอยู่ สำหรับอาเดลแล้วในตอนนี้ขอแค่เธอยังอยู่กับเขา เรื่องอื่นเขาคงไม่สนใจ

"แล้วเฮียไม่โกรธหนูเรื่องพี่สกายแล้วใช่ไหม?"

"เฮียเคยโกรธหนูหรอ ก็แค่อยากให้พูดความจริง ไม่อยากให้โกหกกัน เฮียเชื่อใจหนูนะ แล้วก็หวังว่าเฮียจะไม่คิดผิดที่เชื่อใจ"

"เฮียเชื่อใจหนูได้แน่นอน ใจดวงน้อยๆของหนู เป็นของเฮียแค่คนเดียว"

ดวงตากลมมองเขาแล้วกะพริบตาปริบๆอย่างน่ารัก อาเดลบีบจมูกรั้นแล้วเปลี่ยนไปยีหัวอย่างมันเขี้ยว เขารู้มาสักพักแล้วว่าคนตัวเล็กแอบกลับไปรับงานแค่ไม่รู้เหตุผลว่าทำไม

ครั้งนี้อาเดลจะยอมให้โอกาสปล่อยไป เขาอยากรู้ว่าคนตัวเล็กจะบอกเขาเมื่อไหร่ และอยากดูว่าอีกคนจะทำยังไงต่อไปหลังจากนี้ การที่เขารู้แบบที่เธอเองไม่รู้ตัว คงจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด ในการพิสูจน์ว่าเธอกำลังทำลายความรักของเราหรือเปล่า

"สร้อยเส้นนี้แพงมากไหม? แม่เฮียจะไม่ว่าหรอ?"

"เงินเฮียซื้อ ทำไมต้องกลัวคนอื่นว่าด้วย อย่าให้เห็นว่าถอดออกนะ โดนแน่"

"อื้ม หนูจะใส่ไว้ตลอด แม้แต่อาบน้ำก็จะไม่ถอดเลยดีรึเปล่า"

"ให้มันจริงเถอะ"

(NC 🔥 ของขวัญวันครบรอบ จะเพิ่มเข้าไปใน Ebook เป็นตอน Special ภายหลัง)