บทที่ 19 จับเด็กหนีเที่ยว

"คนไหนคือลูกค้าอ่ะ"

"ยังไม่เห็นเลยนะ"

ชะเอมยกนาฬิกาที่ข้อมือดูเวลา ตอนนี้เลยเวลาที่ลูกค้านัดมาแล้วครึ่งชั่วโมง แต่เธอก็ยังไม่เห็นวี่แววของอีกคนเลย คิรินปลีกตัวออกนั่งอยู่ที่โต๊ะห่างออกไปไม่ไกลอย่างเก่า เธอนึกขอบคุณเพื่อนทุกทีที่ต้องมายุ่งยากด้วยกันแบบนี้ แต่คิรินก็ยังเอาแต่พูดว่าเต็มใจ

คนตัวเล็กยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นดู เธอรับมาเพราะพนักงานบอกว่าลูกค้าที่เธอนัดด้วยเป็นคนสั่งให้แต่ไม่คิดที่จะแตะต้องมัน เพราะรู้ว่าตัวเองคอไม่แข็งขนาดนั้น แล้วก็กลัวจะเกิดเรื่องขึ้นด้วย

ดวงตากลมมองไปทั่วร้านอย่างใจจดจ่อ แล้วก็ต้องสะดุ้งตอนที่รู้สึกได้ว่าเอวบางถูกโอบกอดจากแขนของใครบางคน เธอหันไปมองก่อนจะต้องเบิกตากว้างแล้วผลักเขาออก

"ผลักลูกค้าแบบนี้ ไม่น่ารักเลยครับคนสวย"

"ลูกค้า? นี่อย่าบอกนะ...."

"ใช่ พี่เป็นคนจ้างเอง"

บอสตันนั่งลงแล้วคว้าเอวเธอก่อนจะดึงให้ไปนั่งลงข้างกายด้วย เธอพยายามปลักเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล ก่อนเงินสดก้อนหนึ่งจะวางลงตรงหน้าเพื่อล่อตาล่อใจ เขารู้ดีว่ามันจะทำให้เธอหยุดนิ่งอยู่กับที่ แล้วเชื่องกับเขาอย่างกับลูกหมาถึงได้ทำแบบนี้

"แล้วทำไมผู้ชายคนนั้นถึง...."

"ก็แค่ใช้เงินจ้างให้มันจัดการให้ เพราะกลัวว่าถ้าจ้างเองแล้วมาในที่แบบนี้ น้องชะเอมจะไม่ยอมมาด้วยอ่่ะสิ"

"รู้ก็ดีแล้ว งั้นก็ปล่อย"

"แต่เงินนี่ ไม่เอาหรอ จ่ายให้ก่อนเลยนะ"

เธอหยุดชะงักอย่างชั่งใจ มองหน้าคนที่ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเอื้อมหยิบเงินมานับดู มันพอดีตามข้อตกลงถึงแม้ว่าบอสตันจะมาช้ากว่าเวลานัด ชะเอมเก็บเงินใส่กระเป๋าและนั่นเรียกเสียงหัวเราะพอใจของบอสตันให้ดังขึ้น

อีกคนคว้าเธอให้นั่งซบพิงไป แล้วหยิบเครื่องดื่มมาดื่มจนหมดแก้วก่อนจะทำหน้าไม่พอใจในรสชาติ คงเพราะมันละลายหมดแล้วก็เลยหมดความอร่อย

บอสตันยกมือขึ้นเรียกพนักงานแล้วกระซิบสั่งข้างหูแบบที่เธอไม่ได้ยินว่าเขาสั่งอะไร มือเล็กเริ่มขยับยุกยิกอยู่ไม่สุข นี่คงไม่ใช่ว่าเขาคิดจะทำอะไรไม่ดีกับเธอหรอกนะ

"น้องชะเอมจะดื่มอะไรครับ"

"นะ น้ำเปล่า ขอเป็นน้ำเปล่า"

"เด็กดีจังเลยนะ แต่ถ้าดื่มเหล้าที่พี่สั่งมาได้ พี่ให้ช็อตละพัน บอกไว้ก่อนเผื่อสนใจ"

เขากระซิบข้างหูเธอมาแบบนั้นแล้วก็ปล่อยมือจากเอวเธอก่อนจะลุกขึ้นไปแบบที่ไม่บอกเธอว่าจะไปไหน คิรินอาศัยจังหวะนี้เดินเข้ามาหาเธอด้วยความกังวล

"ทำไมถึงเป็นมันได้อ่ะ?"

"แผนละมั้ง"

"แผนหรอ? เพื่ออะไรอ่ะ?"

"ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองไหมนะ แต่รู้สึกได้ว่าอีกไม่นานเฮียอาจจะมาที่นี่"

ใครก็ว่ากันว่าเซ๊นผู้หญิงแรงมาก โดยเฉพาะผู้หญิงที่เข้าใจทุกอย่างได้ไว และรู้ใจแฟนของตัวเองดีอย่างเธอ บอสตันไม่มีทางเรียกเธอออกมาเพียงแค่เพื่อรับงานอย่างเดียวแน่ เดาได้จากประสบการณ์ครั้งก่อนที่เธอโดน

พอเห็นพนักงานเดินเข้ามาคิรินก็รีบหลบออกไปอีกรอบ เหล้าหลากสีถูกยกมาวางเรียงตรงหน้าเธอ ทุกแก้วมีแบงก์พันเหน็บมาด้วย 

"คุณผู้ชายสั่งมาให้ แล้วให้แจ้งว่าถ้าคุณดื่มได้ เงินนี่ก็เอาไปเลยครับ"

บอสตันกำลังเล่นกับใจคนที่ต้องการเงินมากกว่าใครอย่างเธอ เขาวางแผนทุกอย่างมาแล้ว และเธอเองก็ไม่รู้เลยว่าอีกคนกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่

"พี่อยากได้เงินไหมคะ? ถ้าหนูให้พี่ดื่มกับหนูคนละครึ่ง แล้วแบ่งเงินกัน สนใจไหม?"

พนักงานหันซ้ายทีขวาทีแล้วยิ้มก่อนจะพยักหน้า เธอคิดไม่ผิดเลยที่พูดออกไป สุดท้ายไม่ว่าใครก็คงต้องการเงินเหมือนกัน 

ชะเอมแบ่งเงินกับจำนวนแก้วให้พนักงานเสร็จสรรพ ก่อนจะพากันยกกระดกจนหมด เธอทำอย่างนั้นแล้วยัดเงินเข้ากระเป๋าอย่างสบายใจ โดยที่ไม่รู้เลยว่าทุกการกระทำอยู่ในสายตาของบอสตันทั้งหมด 

"หึ ไอเดล เมียมึงนี่น่าสนใจเป็นบ้าเลย"

คอนโดออแกน

"มึงพึ่งห่างมาไม่กี่ชั่วโมง จะโทรอะไรนักหนา"

ลีโอถอนหายใจยืดยาวด้วยความเบื่อหน่ายกับเพื่อนตัวดี ตั้งแต่อาเดลมาถึงนี่ไม่รู้ว่าจับโทรศัพท์กดโทรออกไปแล้วกี่ร้อยครั้ง อาเดลแทบไม่ได้จับงานที่ควรจะทำขึ้นมาสนใจเลยด้วยซ้ำ

"กูบอกเอมไว้ว่าให้รับสายกูทุกครั้ง แต่มึงดูดิ แค่ไม่เท่าไหร่ก็ไม่รับสายกูแล้ว"

"น้องอาจจะนอนแล้วก็ได้มั้ง"

"เอมไม่นอนเร็วขนาดนี้"

อาเดลเถียงขึ้นมาทันควัน ใครจะไปรู้ชะเอมดีกว่าเขา เวลานี้ยังไม่ใช้เวลาที่เธอจะหลับ แต่น่าจะกำลังนอนกลิ้งเล่นโทรศัพท์อยู่มากกว่า และยิ่งมันเป็นอย่างนั้น เธอก็ควรจะรับสายเขาในทันทีที่โทรเข้าไปด้วยซ้ำ

กดเปิดดูตำแหน่งของเธอด้วยความร้อนใจ แต่ผลลัพธ์ของมันกลับยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดจนต้องลุกขึ้นยืน พยายามกดรีเซตอยู่หลายครั้งแต่หน้าจอก็ไม่แสดงข้อมูลอะไร มันจะไม่มีทางเป็นแบบนี้ไปได้ นอกเสียจากว่าชะเอมจะปิดมันเอาไว้

"ไอเดลจะไปไหนวะ!?"

"ไปตามหาเมีย"

เขาตอบออแกนไปแค่นั้นแล้ววิ่งออกมาจากห้อง ได้ยินเสียงเท้าของเพื่อนที่วิ่งตามมาด้วย ก่อนจะถูกลีโอวิ่งมาอ้าแขนขวางเขาเอาไว้ก่อน

"มึงจะมาขวางทำไมเนี่ย!"

"มึงบ้าเกินไปเปล่าว่ะไอเดล น้องอาจจะแค่นอนหลับก็ได้"

"แล้วถ้ากูกลับไปห้องไม่เจอเมียกูละ มึงจะว่าไงไอลีโอ"

"แต่ถ้าเจอแล้วมึงจะอยู่นิ่งทำธีสิสให้เสร็จใช่ไหม เดี๋ยวไม่จบนะเว่ย"

"เออ กูขอแค่แป๊บเดียว กูไม่ค่อยสบายใจ"

สองหนุ่มได้แต่เลยตามเลย เพราะห้ามไปยังไงอีกคนก็คงไม่รับฟัง อาเดลกดโทรออกหาลูกน้องคนสนิท เอ่ยปากออกคำสั่งให้พาคนตามหาตัวชะเอมให้เจอภายในครึ่งชั่วโมง แต่ไม่ทันจะได้พูดบทลงโทษไปเสียงลีโอก็ดีงขึ้นมาขัดทุกอย่าง

"ฉิบหาย!"

"อะไรของมึง?"

ออแกนเป็นคนถามขึ้นมาก่อนจะรับโทรศัพท์จากลีโอมาดู อาเดลหรี่ตามองเพื่อนที่สบถออกมาคำเดียวกันแล้วคว้ามาดูบ้าง มือหนากำแน่นเสียจนลีโอต้องดึงโทรศัพท์ของเขาคืนเพราะกลัวว่ามันจะแตกเอาได้

ภาพถ่ายของชะเอมที่กำลังเมามายอย่างหนักที่คิรินคงส่งมาหาเขาเพื่อขอความช่วยเหลือถูกอาเดลดูไปแล้ว ก่อนเขาจะคิดขึ้นได้ว่าหรือที่อีกคนส่งมาหาเขา เพราะไม่อยากให้อาเดลเห็นมัน แต่คงไม่ทันแล้ว เพื่อนเขากำลังจะขับรถออกไปจากตรงนี้แล้ว

"ถามคิรินว่าอยู่ที่ไหน!"

"เอ่อ...คือ ไอเดลมึงใจเย็นนะ"

ติ๊ง ! เสียงแจ้งเตือนของอาเดลดังขึ้น แอคเคาท์แสนแปลกตาที่เขาไม่รู้จักส่งภาพบางอย่างมาให้ ก่อนเขาจะเห็นว่าเป็นชะเอมที่กำลังถูกแขนของใครบางคนโอบกอดอยู่ 

"กูบอกว่าให้ถามคิรินไง! ว่าอยู่ไหน! มึงไม่ได้ยินหรอว่ะ!!"

อาเดลตะโกนดังลั่นจนลีโอต้องตอบรับไปแล้วทำตามที่บอก พอคิรินบอกจุดมาชัดเจนคันเร่งก็ถูกเหยียบทิดจนลีโอกับออแกนต้องจับไว้ พวกเขารู้ว่าอาเดลในตอนนี้ไม่ควรเอ่ยปากห้าม ปล่อยไปเลยน่าจะดีที่สุด อะไรจะเกิดก็คงต้องเกิด

ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ขับมาถึงจุดหมายตามตำแหน่งที่คิรินส่งมา อาเดลยืนกำหมัดแน่นแล้วใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มด้วยความโมโห คนตัวเล็กหนีเขามาเที่ยวที่แบบนี้ แถมยังจะเมาจนแทบไม่ได้สติ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่

"คิริน! เอมอยู่ไหน!?"

"ฮะ เฮีย..มาได้ยังไงคะ?"

"เฮียถามว่าเอมอยู่ไหน!?"

"อยู่..เอ่อ คืออยู่นั่น...เอ้า หายไปไหนแล้ว!?"

ยิ่งหันไปตามที่คิรินชี้แล้วไม่เจอเขาก็ยิ่งหัวเสียเข้าไปอีก อาเดลรีบวิ่งมองไปทั่วร้านหาคนของเขาที่ไม่รู้เดินหายไปที่ไหน ที่นี่มีแต่พวกไว้ใจไม่ได้ ถ้าชะเอมเสียท่าละก็แย่แน่

อาเดลวิ่งเข้าไปโซนห้องน้ำเพราะเห็นหลังของใครอีกคนผ่านตาไป เขารักชะเอมมากขนาดนี้ แค่เห็นแผ่นหลังก็จำได้แล้ว ไม่ผิดแน่

"ทำไมเดินมาคนเดียวครับเนี่ย? สนใจไปต่อกับพี่ไหมคะคนสวย"

ประโยคที่ได้ยินแทบจะทำให้อาเดลเลือดขึ้นหน้าในตอนนั้น ก่อนจะก้าวเดินไปถึงตัวคนที่มันถือวิสาสะจับคนของเขาดันชิดกำแพงไว้

"มึงเป็นใครว่ะ!?"

"กูเป็นใครไม่สำคัญ แต่นี่เมียกู!"

ผัวะ!! หมัดหนักซัดเข้าที่หน้ามันจนล้มลง ก่อนจะหันมาโอบรับชะเอมที่เกือบจะล้มลงไปที่พื้น กลิ่นเหล้าคลุ้งไปทั่วกายบางยิ่งทำให้เขาแทบเสียสติ

"ทำไมหนูถึงมาอยู่ที่นี่!?"

"หืมม เฮียหรออ มาอารายเนี่ย คิก."

"มาจับเด็กหนีเที่ยวไง กลับห้อง!"

คนตัวเล็กถูกแบกขึ้นพาดบ่า อาเดลเดินฝ่าเพื่อนเขาไปอย่างไม่สนใจ เวลานี้ต้องรีบพาเด็กขี้เมากลับไปที่ห้องก่อน รู้สึกว่าเขาจะมีเรื่องต้องคุยกับเธออีกยาว