เจ้าสาวบำเรอใจ

เมื่อทุกคนออกไปจากห้องของคู่บ่าวสาวหมดแล้วในตอนนี้ เหลือเพียงพรรธน์ยศ กรีฑา หรือแทค วัย 36 ปี ผู้บริหารบริษัทนำเข้ารถจากยุโรปรายใหญ่ของประเทศ แน่นอนในวันนี้เขาคือเจ้าบ่าว แต่เจ้าสาวนี่สิไม่ใช่คนที่เขาอยากแต่งงานด้วย หล่อนคือจอมใจ พรทิพย์ หรือจอม วัย 24 ปี ที่มาเป็นเจ้าสาวแทนเจ้าสาวตัวจริงของเขาในวันนี้ พรรธน์ยศมองไปยังเจ้าสาวในชุดลายลูกไม้สีขาวที่เคลื่อนตัวจากพื้นพรมขึ้นไปนั่งบนเตียงนุ่มแล้วเม้มปากแน่น เขาเกลียดชังหล่อนที่กล้าเอาตัวเองมายัดเยียดให้เขาในค่ำคืนนี้ ทุกคนจัดการทุกอย่างโดยไม่ถามความสมัครใจของเขาที่เป็นเจ้าบ่าวเลยว่าต้องการจอมใจมาเป็นเจ้าสาวของตนไหม ถึงแม้ว่าขวัญใจ พี่สาวของหล่อนจะหนีไป ใช่ว่าเขาจะต้องแต่งงานกับคนเป็นน้องแทน งานแต่งงานมันยกเลิกได้ เขายอมอายดีกว่าต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาชังน้ำหน้าตั้งแต่แรกเจออย่างหล่อน “ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนได้แล้ววันนี้” นั่นคือประโยคแรกที่เขาเอ่ยกับเจ้าสาวป้ายแดงของตนเองในวันนี้ “พี่แทคอาบก่อนจอมก็ได้ค่ะ” เธอบอกเขาเขินๆ เมื่อต้องอยู่กันตามลำพัง หึ! “ฉันจะไปอาบที่คอนโด” เขาตอบกลับสั้นๆ “แต่วันนี

“ผมจำได้ครับ และจำได้ดีว่าผมต้องแต่งงานกับลูกสาวบ้านพรทิพย์” เขาตอบท่าน เพราะคำพูดในวันนั้นที่เขาพูดกับพ่อก่อนจะสิ้นลมมันยังดังก้องอยู่ในความรู้สึก“ถ้าจำได้ก็ดี เพราะพ่อเราไม่ได้บอกว่าต้องเป็นหนูขวัญคนเดียว เป็นใครก็ได้ในตระกูลพรทิพย์ และตอนนี้เป็นหนูจอมที่เข้าพิธีกับเราแทนหนูขวัญ ถ้าลูกจำคำสัญญากับพ่อได้ แม่ก็สบายใจ แล้วทำไมถึงมาคนเดียว หนูจอมล่ะ” นางวกกลับมาถามถึงลูกสะใภ้อีกครั้ง“ก็อยู่บ้านของเขา” เขาตอบสั้นๆ เมื่อไม่รู้จะพูดอะไร เพราะแม่ก็พูดถูก เขาหนีไปก็ได้ แต่เขาเลือกจะเข้าพิธีแต่งงานเอง ซึ่งตัวเขาเองก็งงจนตอนนี้ทำไมต้องยอมด้วย ทำไมต้องยอมเข้าพิธีแต่งงานด้วยทั้งๆ ที่จะหนีไปหรือยกเลิกงานแต่งงานก็ได้“หมายความว่ายังไงพ่อแทค เมื่อคืนลูกไม่ได้อยู่กับน้องเหรอ?” นางเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย“ครับ เมื่อคืนผมไปนอนที่คอนโด พอตื่นก็กลับมาทานข้าวเช้ากับแม่ฐาเนี่ยแหละครับ” เขาตอบหน้าตาเฉยแล้วก้มหน้าตักข้าวต้มในชามตรงหน้าทานต่อ“ลูกไม่ให้เกียรติน้องเลยนะแทคทำแบบนี้” นางตำหนิลูกชาย“การที่ผมไม่ได้นอนกับเธอคืนเข้าหอเป็นการไม่ให้เกียรติ ผมขอโทษด้วยครับ แต่ผมฝืนตัวเองอยู่กับเธอไม่ได้จริงๆ ครับแม่ฐ

“ค่ะพี่เป๊ก ค่ะ รอจอมที่ร้านเลยค่ะ เดี๋ยวจอมรีบกลับไปนะคะ” เธอกดวางสายทันทีพร้อมกับเก็บโทรศัพท์ไว้ที่เดิมพร้อมกับคว้าหยิบปิ่นโตที่วางตั้งไว้มาถือเพื่อจะกลับ ก็ในเมื่อสามีไม่ต้องการปิ่นโตที่นำมาให้จะเอาไว้ทำไมล่ะ ก็เอากลับไปกินเองสิ “ฉันเปลี่ยนใจแล้ว จะกินข้าวที่เธอเตรียมมา” พรรธน์ยศเอ่ยขึ้นเมื่อตอนนี้จอมใจไม่ได้สนใจตัวเองแล้วและกำลังจะเดินกลับไป “คะ?” เธอเอี้ยวหน้าหันมากลอกตาไปมาอย่างสงสัยในประโยคของสามี “ฉันหิว” เขาตอบสั้นห้วน “แล้วยังไงคะ จะกินกับข้าวที่จอมเอามาเหรอคะ?” เธอถามกวนกลับพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก แต่แค่แป๊บเดียวเท่านั้นก็เปลี่ยนกลับเป็นหน้านิ่งปกติ “ก็เอามาให้ฉันไม่ใช่เหรอ เอามาแล้วก็เอาเข้าไปจัดใส่จานสิ ฉันจะได้กิน” เขาบอกสั่งเธอ “ไหนบอกว่าไม่กินของที่จอมนำมาให้คะ แล้วทำไมตอนนี้ถึงอยากกินล่ะคะ” “ถ้าจะให้กินก็ไปจัดใส่จานมา พูดมาก น่ารำคาญ!”เมื่อพูดจบเขาก็เดินกลับเข้าไปในห้องทำงานพร้อมเปิดประตูทิ้งไว้ ส่วนจอมใจก็ได้แต่เบ้ปากเล็กน้อยแล้วเดินถือปิ่นโตไปยังห้องครัวที่เมื่อกี้เธอเดินผ่านมาทันที เพื่อจัดกับข้าวในปิ่นโตที่นำมาใส่จานน

‘อืม! อร่อยเป็นบ้า ไม่อยากเชื่อว่าเป็นฝีมือยัยนี่ และเหมือนกับรสชาติเมื่อตอนกลางวันเลยด้วย หรือว่าเธอทำกับข้าวเมื่อตอนกลางวันด้วยวะ!’ เขาได้แต่พูดถามตัวเองในใจเมื่อลิ้นได้รับรสอาหารฝีมือภรรยาแต่งตัวเอง คือรสชาติถูกปากเขามาก แต่พอมองไปทางคุณแม่ที่รักที่มองมาทางตนก็แสร้งวางช้อนในมือทำเหมือนไม่พอใจกับรสชาติอาหาร“รสชาติก็งั้นๆ ไม่เห็นอร่อยเลย แทบกระเดือกไม่ลง” เขาพูดจบก็คว้าหยิบแก้วน้ำใกล้มือมาดื่มไปจนหมดแก้วแล้วเด็กรับใช้ที่ยืนรอรับใช้ก็เดินมารินน้ำใส่ไว้ให้เต็มแก้วเหมือนเดิม“เหรอ งั้นแม่กินมั่ง หนูจอมก็ทานด้วยนะลูก คืนนี้กับพี่เขาค้างที่บ้านเรานะ แม่ให้เด็กจัดห้องไว้ให้แล้ว ส่วนเราห้ามไปนอนคอนโดด้วยวันนี้ ถ้าไปแม่โกรธจริงด้วย” นางพูดจบก็ตักหมูผัดกะปิมาทานเป็นเมนูแรก“อืม...อร่อยจะตาย ใครบอกงั้นๆ กระเดือกไม่ลงก็ไม่ต้องกิน แม่กินเองคนเดียวก็ได้” เมื่อได้ลิ้มรสชาติฝีมือลูกสะใภ้ก็เอ่ยชมทันที“งั้นผมจะกินข้าวไข่เจียว ไปเจียวไข่ให้ฉันหน่อย ฉันจะกินข้าวกับไข่เจียว และนอนที่บ้าน ผมนอนได้ครับ ไม่มีปัญหา เพราะเนี่ยบ้านผม ไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลย” คนใจแข็งเอ่ย ส่วนเด็กรับใช้ก็รีบไปทำไข่เจียวมาให้เ

“ค่ะ ตอนนี้จอมก็เป็นเมียพี่แทคที่มีทะเบียนสมรสยืนยันสถานะ” เธอตอบเขาเต็มเสียงพร้อมกับหันหน้าไปทางเดิมเมื่อตอบเขาจบ แต่แล้วก็ตกใจเมื่อพรรธน์ยศจับหัวไหล่บังคับให้พลิกตัวหันมาทางเขาว้าย!“พี่แทคจะทำอะไรคะ?” เธอถามด้วยความตกใจ เมื่อเขาจับพลิกตัวให้หันมาทางเขาไม่พอ เขายังเคลื่อนตัวรวดเร็วมาคร่อมทับ ตอนนี้เธอนอนหงายอยู่ใต้ร่างใหญ่ โดยมีเขาคร่อมทับ มันอันตราย ตอนนี้จอมใจรู้แล้วว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย หล่อนดีดดิ้นบิดตัวหนีจากใต้ร่างสามีทันที“ก็เธอเป็นเมียฉันนี่ ทำไมฉันจะคร่อมขี่เธอไม่ได้ล่ะ”เขาตอบกลับเสียงทุ้มพร่าด้วยสายตากรุ้มกริ่มแกมเจ้าชู้ เล่นเอาใจสาวใต้ร่างสั่นไหวไม่เป็นจังหวะ เธอหยุดดิ้นจ้องสบตากรุ้มกริ่มของคนตัวโตที่คร่อมทับตัวเองในตอนนี้ก็รู้สึกเขินอายจนหน้าเห่อแดงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว และสองแก้มแดงปลั่งนั้นก็ช่างน่าเอ็นดูเหลือเกินในสายตาของพรรธน์ยศจนเขาต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก‘น่ารักเป็นบ้า ทำไมวันนี้เธอทั้งสวย ทั้งเซ็กซี่ แถมน่ารักแบบนี้จอม เราเพิ่ง