“ค่ะ ตอนนี้จอมก็เป็นเมียพี่แทคที่มีทะเบียนสมรสยืนยันสถานะ” เธอตอบเขาเต็มเสียงพร้อมกับหันหน้าไปทางเดิมเมื่อตอบเขาจบ แต่แล้วก็ตกใจเมื่อพรรธน์ยศจับหัวไหล่บังคับให้พลิกตัวหันมาทางเขา
ว้าย!
“พี่แทคจะทำอะไรคะ?” เธอถามด้วยความตกใจ เมื่อเขาจับพลิกตัวให้หันมาทางเขาไม่พอ เขายังเคลื่อนตัวรวดเร็วมาคร่อมทับ ตอนนี้เธอนอนหงายอยู่ใต้ร่างใหญ่ โดยมีเขาคร่อมทับ มันอันตราย ตอนนี้จอมใจรู้แล้วว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย หล่อนดีดดิ้นบิดตัวหนีจากใต้ร่างสามีทันที
“ก็เธอเป็นเมียฉันนี่ ทำไมฉันจะคร่อมขี่เธอไม่ได้ล่ะ”
เขาตอบกลับเสียงทุ้มพร่าด้วยสายตากรุ้มกริ่มแกมเจ้าชู้ เล่นเอาใจสาวใต้ร่างสั่นไหวไม่เป็นจังหวะ เธอหยุดดิ้นจ้องสบตากรุ้มกริ่มของคนตัวโตที่คร่อมทับตัวเองในตอนนี้ก็รู้สึกเขินอายจนหน้าเห่อแดงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว และสองแก้มแดงปลั่งนั้นก็ช่างน่าเอ็นดูเหลือเกินในสายตาของพรรธน์ยศจนเขาต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก
‘น่ารักเป็นบ้า ทำไมวันนี้เธอทั้งสวย ทั้งเซ็กซี่ แถมน่ารักแบบนี้จอม เราเพิ่งจะห่างเซ็กซ์มาแค่สองอาทิตย์เองนะ ไม่น่า เรามองยัยคนน่าเบื่อแบบนี้ได้ยังไงกัน’ เขาพึมพำเถียงกับตัวเองในใจเมื่อตอนนี้เสียการควบคุมตัวเองอย่างหนัก
“พี่แทคพูดถูก ตอนนี้จอมเป็นเมียพี่ เป็นเมียที่พี่เกลียด เป็นเมียที่พี่ไม่เคยพิศวาส แล้วทำไมตอนนี้ถึงทำแบบนี้มองจอมด้วยสายตากรุ้มกริ่มเหมือนอยากได้แบบนี้คะ?” ใจสาวเต้นแรงตื่นเต้นตลอดที่พูดตอบกลับและถามเขา และนึกกลัวคำตอบ แต่ยังไงก็ถูกที่เขาบอก เธอแต่งงานกับเขามาเป็นภรรยาเขาแล้วนี่ เขามีสิทธิ์จะทำอะไรกับร่างกายเธอก็ได้ในตอนนี้
“อย่าสำคัญตัวเองผิด เธออยากเป็นเมียฉันไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ฉันก็จะสนองความต้องการของเธอ ได้แค่ทะเบียนสมรสมันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ สิ่งที่เธอต้องการก็อยู่ตรงหน้าเธอแล้วไงจอม ที่สำคัญเธอได้ตัวฉันก่อนพี่สาวเธอ เธอคงจะดีใจนะ รู้อะไรไหม ผู้ชายน่ะมันไม่เลือกหรอกนะ แม้มันจะเกลียดผู้หญิงที่มันกำลังจะเอามากแค่ไหน ขอแค่ได้ระบายความต้องการก็พอแล้ว”
จอมใจเจ็บจุกแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เมื่อเจอเขาตอกหน้ากลับมาให้ช้ำ แต่ก็แสร้งยิ้มออกมาทั้งๆ ที่น้ำตาไหลออกทางหางตา ส่วนพรรธน์ยศรู้สึกหน่วงในอกเมื่อเห็นน้ำตาของสาวเจ้าใต้ร่าง แต่ก็แสร้งตีสีหน้าปกติไม่สนใจน้ำตาของจอมใจ
“สรุปคือพิศวาสนั่นแหละค่ะ ตอนนี้ถึงอยากได้จอม เชิญเลยค่ะ จอมจะได้อวดพี่ขวัญได้ ตอนที่พี่ขวัญกลับมาว่าจอมได้พี่ก่อนพี่ขวัญ ยังไงซะ พี่ขวัญกลับมา เราก็ต้องหย่ากันอยู่แล้ว แต่ระหว่างนี้จอมจะทำหน้าที่เมียของพี่ค่ะ อึก!” ในเสียงสะอื้นเอ่ยจนสุดความ ตอนนี้เขายังไม่รักก็ช่าง แต่อนาคตหวังว่าเขาจะมีใจให้เธอสักเล็กน้อยก็ยังดี
“ปากดีเหลือเกินเธอเนี่ย! ดี! งั้นก็ทำหน้าที่เมียให้เต็มที่ ให้สมกับที่อยากเป็นเถอะ แต่อย่าคิดว่าฉันจะใจอ่อนและหลงรักเธอ เพราะตำแหน่งเมีย ฉันมีแค่ขวัญเท่านั้นที่ฉันจะยกให้ ส่วนแม่ของลูกก็เช่นกัน จะมีแค่พี่สาวเธอเท่านั้น หลังจากนี้ก็อยู่กับความอิจฉาพี่ตัวเองไปแล้วกัน เพราะให้ตายยังไง ฉันก็ไม่มีทางเลือกเธอแน่นอนจอม อ่ะ...อื้อ”
จบประโยคเฉือนใจคนตัวเล็ก เขาก็โน้มหน้าลงไปกระแทกบดจูบปากอวบอิ่มที่กำลังเผยออ้าจะพูดตอบกลับทันที เรียวลิ้นอุ่นร้อนชำนาญของพรรธน์ยศสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กดุนดันไปตามกระพุ้งแก้มเพื่อควานหาความหวาน และยิ่งปากน้อยของจอมใจเผลอไผลจูบตอบกลับไร้เดียงสา เขาก็ยิ่งรู้สึกอยากค้นหามากกว่านี้ เรียวลิ้นสากกอดเกี่ยวเรียวลิ้นเล็กไม่ประสีประสาของเจ้าหล่อนมาดูดคลอเคลีย
“อ่า...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ยังคงดังลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งสองที่บดจูบกัน อีกคนชำนาญ อีกคนไร้ประสบการณ์ ได้แต่เผลอจูบตอบเงอะงะ แต่ความเงอะงะของจอมใจมันกลับทำให้ใจห้าวหาญของพรรธน์ยศนั้นโลดเต้นไปด้วยความตื่นเต้น
“อ่า...จูบก็ไม่เป็นแล้วยังคิดจะมาเป็นเมียฉัน หึ!” เขาถอนจูบออกมาเอ่ยเยาะเย้ยพร้อมกับโน้มลงไปซุกปลายจมูกโด่งกับซอกคอระหงของเจ้าหล่อน สองมือใหญ่ที่กักร่างเล็กไว้กับเตียงก็เปลี่ยนมากดหัวไหล่เล็กไม่ให้ขยับดิ้นถอยหนีไปจากใต้ร่างตน
“อ่า...อื้อ” น้ำตาใสๆ ยังคงไหลออกทางหางตา เพราะใจของหล่อนมันแสนร้าวทรมานเหลือเกิน แต่ก็พยายามไม่นึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ของคนเหนือร่าง จอมใจปล่อยให้เขาทำหน้าที่สามีบนร่างกายตัวเองตามอำเภอใจ เพราะมันคือหน้าที่ของภรรยาแต่งอย่างเธอ แม้ในใจของเขาจะไม่เคยมีตัวเองและเกลียดชังตัวเองมากแค่ไหน แต่เธอก็เต็มใจให้เขาเชยชมร่างกาย เพราะใจเธอมันเฝ้ามองและแอบรักเขามาตั้งแต่แรกเจอ
พรรธน์ยศรับรู้ได้ถึงแรงสะอื้นไห้ของเจ้าหล่อน และเห็นว่าดวงตากลมโตของจอมใจนั้นอาบคลอไปด้วยน้ำตาและทางหางตาก็มีน้ำไหลตลอด เขารู้สึกเจ็บปวดไม่แพ้เธอหรอกตอนนี้ และตัวเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงรู้สึกเจ็บปวดเพียงแค่เห็นน้ำตาของจอมใจ แต่ก็สลัดความรู้สึกนั้นทิ้งไปเมื่อความร้อนรุ่มกลางหว่างขามันเร่งเร้าให้เขารุกหล่อนต่อ“อ่า...อื้อ” เสียงร้องครางกระเส่าหวานดังลอดออกมาแทนเสียงสะอื้นไห้ เมื่อปากหนาดูดเร่าขบเม้มซอกคอระหงมาถึงเนินอกอวบอูมของหล่อน สองมือใหญ่ผละเคลื่อนจากหัวไหล่ที่กดไว้มากอบกุมสองเต้าผ่านเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของตัวเอง“อ่า...เธอเนี่ยติดมือไวเหมือนกันนะจอม” เมื่อได้กอบกุมเต้าบีบเคล้นความอวบอิ่มผ่านเสื้อก็รับรู้ได้ถึงยอดอกที่ตื่นตัวแข็งสู้มือตัวเองจึงเอ่ยเย้ยหยันเจ้าของเต้า“ค่ะ ติดมือไว ทำสิคะ ตอนนี้จอมพร้อมจะเป็นเมียพี่แทคแล้ว จอมอยากเป็นเมียพี่แทค” เธอตอบกลับอย่างประชดแล้วก็ต้องแอ่นเด้งยกอกขึ้นตอบสนองไปอย่างเผลอไผล เมื่อปากหนาของเขาก้มลงกัดเม้มยอดอกผ่านเสื้อ ความรู้สึกเหมือนถูประจุไฟฟ้าช็อตร่างก็เกิดขึ้น ทั้งร้อนทั้งเสียวใน
พรรธน์ยศเคลื่อนไหวเอาแต่ใจไม่สนใจว่าหล่อนจะเจ็บปวดและยังไม่คุ้นชินกับการมีตัวเองฝากฝังตัวอยู่ภายในความคับแน่นของเธอ นาทีนี้สิ่งที่เขาสนใจคือตัวเอง จะว่าเห็นแก่ตัวก็ว่าได้ ความสดใหม่ของสาวพรหมจรรย์ทำให้เขาหลงระเริงไปกับเซ็กซ์ในครั้งนี้ เอวสอบอัดแน่นสะโพกหนาของตัวเองเด้งเร่าเข้าออกภายในของเจ้าหล่อนจนคนตัวเล็กกระเด็นกระดอนไปตามแรงกระแทกของเอวหนา แต่ก็มีเขากอดรั้งไว้ไม่ให้หล่อนกระเด็นจนหัวชนกับหัวเตียง “อือ...เจ็บ! จอมเจ็บพี่แทค อ่ะ...อ่อย” เธอเจ็บทุกครั้งยามเขาเคลื่อนไหวเอาแต่ใจ แต่ก็รู้สึกเสียวร้อนในท้องน้อยไปด้วยเช่นกัน มีทั้งความเจ็บและความเสียวร้อนก็ว่าได้ สองมือน้อยไม่รู้จะวางตรงไหนจึงตวัดโอบลำคอหนาตามสัญชาตญาณ “อือ...เจ็บหรือเสียวเอาให้แน่จอม อ่า...แน่นดีเป็นบ้า อ่า...แม่งเอ้ย! เสียว ไม่ไหวแล้ว อ่า...แรงๆ นะทูนหัว อืม...” “อ่ะ...อื้อ” เสียงครางทุ้มต่ำยังคงดังลอดออก
ร่างเล็กขยับตัวไปมาในตอนสาย เธอตื่นสาย ตื่นมาไม่เจอคนที่นอนด้วยทั้งคืนแล้ว พอจะลุกขึ้นจากเตียงก็เมื่อยล้าและปวดร้าวตรงกลางหว่างขา เขามันคนกินดุจริงๆ อย่างที่เขาบอก เขาปล่อยให้เธอได้นอนพักก็เกือบจะตีห้าแล้ว ร่างเล็กพาร่างบอบช้ำตัวเองที่แสนจะโทรมขยับเคลื่อนลงจากเตียงช้าๆ เพื่อไม่ให้เรียวขาทั้งสองเสียดสีกันมากและไม่ให้น้องสาวเธอเจ็บจากการก้าวเดินมากนัก “อ่า...เจ็บ!” เธอพึมพำกับตัวเองเดินเข้าไปในห้องน้ำ พอเห็นสภาพตัวเองที่เต็มไปด้วยรอยขบเม้มของเขาแล้วก็นึกอายหน้าแดงขึ้นมาทันที เขามันหื่นที่สุด “แล้วจะออกไปจากห้องยังไงสภาพนี้ ตอนนี้จะเที่ยงแล้วด้วย” เธอพึมพำกับตัวเอง ตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยร่องรอยที่พรรธน์ยศฝากไว้ตามตัว ไหนจะซอกคอ เนินอก หน้าท้อง ต้นแขน ต้นขา และที่เยอะสุดคือหน้าอกอวบอูมของเธอ นิษฐาไม่ได้ขึ้นมาปลุกลูกสะใภ้ เพราะลูกชายบอกไว้ว่าให้จอมใจตื่นเอง เพราะนอนกันตอนเช้า นางยิ้มแก้มแ
ทันทีที่เปิดประตูร้านก้าวขาเข้ามาในร้านก็มองสำรวจไปรอบๆ ร้านที่เต็มแน่นไปด้วยผู้คนที่มาทานมื้อเที่ยง และเขาเองก็มาทานข้าวเช่นกัน พรรธน์ยศถึงกับเม้มปากแน่นเมื่อมองไปเห็นมุมในสุดของร้านที่มีชายหญิงกำลังพูดคุยหัวร่อต่อกระซิกกัน เท้าหนาจึงก้าวเดินฉับๆ ไวๆ ตรงไปหาทั้งคู่ทันทีด้วยความเดือดดาล “พี่แทค” เธอแหงนหน้าขึ้นมองคนที่เดินมาหยุดข้างโต๊ะทานข้าวของตน “นึกว่าลืมผัวไปแล้ว” เขาตอบกลับมาน้ำเสียงขุ่น “พี่แทคเพิ่งมาเหรอคะ นั่งด้วยกันไหมคะ” เธอไม่ตอบแต่เอ่ยถามและชวนเขานั่งด้วยพร้อมขยับตัวเองไปนั่งอีกเก้าอี้ให้เขานั่งลงเก้าอี้ของตนที่นั่งก่อนหน้านี้แทน “เห็นแล้วยังจะถาม” เขาตอบเสียงห้วนแล้วนั่งลงเก้าอี้ตัวที่เธอขยับลุกออกทันที “แล้วพี่แทคกินอะไรมารึยังคะ” เธอถามเขา โดยลืมไปเลยว่ามีรเณศนั่งร่วมโต๊ะอยู่
ชุดนอนตัวบางถูกถอดโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดี พร้อมกับกางเกงบ็อกเซอร์ตัวบางของพรรธน์ยศ ตอนนี้ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าไม่ต้องการ ไม่โหยหาความคับแน่นและกลิ่นตัวหอมๆ ของจอมใจ เขาเฝ้าคิดถึงแต่คืนที่ผ่านมา คืนที่ได้ครอบครองร่างเปลือยใต้ร่างของตนในตอนนี้ “เป็นมื้อดึกให้ฉันทั้งคืนทูนหัว” ใจสาวเต้นแรงราวแผ่นดินไหวเมื่อได้ยินเสียงกระซิบข้างหูที่แสนจะอ่อนโยน เธอไม่เคยได้ยินน้ำเสียงแบบนี้ของเขามาก่อน ใช่...เขาไม่เคยพูดอ่อนโยนแบบนี้กับเธอมาก่อน “ค่ะ จอมจะเป็นมื้อดึกให้พี่แทคจนกว่าพี่แทคจะอิ่มจอม” เธอตอบกลับเสียงแผ่วและแทบอยากกัดลิ้นตัวเองเมื่อพูดจบ ทั้งเขินทั้งอาย ดีที่เขาปิดไฟจึงไม่ได้อายหลบตาเขา หึหึ พรรธน์ยศยิ้มขำในความมืดกับคำตอบของคนใต้ร่าง แล้วเขาก็เริ่มซุกไซ้ปลายจมูกโด่งไปกับซอกคอหอมกรุ่นของหล่อนทันที เริ่มถูไถตวัดลิ้นสากไล้เลียขบเม้มตามซอกคอหอมกรุ่นและเคลื่อนมาขบเม้มติ่งหูน
“อ่ะ...อื้อ ไม่ไหวแล้ว จอม อ่ะ...อื้อ จอมไม่ไหวแล้ว อ่ะ...กรี๊ด!” แล้วเธอก็ร้องกรี๊ดออกมาสุดเสียงเมื่อได้พบความสุข นิ้วแกร่งถอดถอนออกมาจากความคับแน่นที่กระตุกเกร็งของหล่อนทันที เขาส่งเธอถึงสวรรค์แล้ว แต่เขายังปวดหนึบเอ็นเนื้ออวบใหญ่กลางหว่างขาอยู่ “สบายตัวใช่ไหม งั้นก็ทำให้ผัวบ้าง” เขารู้ว่าตอนนี้จอมใจกำลังมีความสุขกับการที่นิ้วเขาสอดแทรกป้อนสวาทให้ในตัว พรรธน์ยศเคลื่อนไหวไปนอนข้างๆ พร้อมเกี่ยวรั้งร่างน้อยตามมานอนคร่อมทับตัวเองแทน “จัดการผัวสิ ใช้ปากให้ผัว สัมผัสผัวตั้งแต่อกถึงเอ็นกลางหว่างขา” เขาบอกสั่งเสียงทุ้มพร่าพร้อมกดหัวทุยเล็กที่ผงกเงยจากอกของเขาเล็กน้อย เธอกลิ้งกลอกตาไปมาด้วยความมึนงงในคำพูดของสามี ไม่เข้าใจนั่นแหละ “สัมผัสเนี่ยยังไงคะพี่แทค อกถึงเอ็น เอ็นเนี่ยเอ็นไหนคะ?” “แกล้งโง่หรือโง่จริงๆ จอม” เขาถามอย่างหงุดหงิดเมื่อเจอคำถามไร้เดียงสาของ
พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงกระแทกเอวยกเร่าขึ้นหาปากน้อย สอดเร่าเคลื่อนไหวท่อนเนื้ออวบใหญ่คับในปากน้อยเงอะงะของจอมใจ มือน้อยของเธอแม้จะไร้ประสบการณ์ แต่ยามนี้มันให้ความรู้สึกดีเหลือเกิน เอวหนาเร่งสาวเอวกระแทกตัวเองเข้าออกในปากน้อยเพื่อให้ถึงความสุข และในที่สุดก็กระตุกเกร็งแตกซ่านปล่อยน้ำสวาทอาบล้นออกมานอกปากน้อย “โอว์...ดีเหลือเกินเมียพี่ อืม...” “อ่า...มีความสุขไหมคะพี่แทค” เธอคายปากออกจากท่อนเนื้อใหญ่ของเขามาถามเขา “ก็พอได้” เขาตอบตรงข้ามความรู้สึก ทั้งๆ ที่ตอนนี้เขาสุขจนล้นอกเลยแหละ และก็เอ่ยต่อ “จัดการน้ำเสียวพี่สิ เลียให้หมด กลืนกินพี่ทูนหัว” “ค่ะ จอมจะทำ” แล้วเธอก็จัดการเลียน้ำเสียวของเขาตามโคนขาและท่อนเนื้ออวบใหญ่จนหมดเกลี้ยงตามเขาสั่ง “ชู
ชีวิตแต่งงานที่วาดฝันไว้กับชีวิตแต่งงานที่ได้สัมผัสจริงๆ แตกต่างกันเหลือเกินในความรู้สึกของจอมใจ แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อเธอเลือกเดินมายังหลุมดำครั้งนี้เอง สภาพหลังแต่งงานได้สองเดือน เธอทรุดโทรมเหลือเกิน เพราะกลางคืนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน เพราะสามีของเธอมีความต้องการทุกวัน และทุกวันก็ใช่จะแค่ยกสองยก เขาเล่นเกือบเช้าทุกวัน ไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหนและอดอยากมาจากไหน แต่เธอก็มีความสุขดี เพราะคนที่เขานอนด้วยคือเธอไม่ใช่คนอื่น หากปฏิเสธเขาก็จะออกไปหาผู้หญิงคนอื่น ซึ่งเธอยอมไม่ได้ที่จะให้เขาไปกอด ไปจูบ ไปมีเซ็กซ์กับผู้หญิงคนอื่น ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด! ขณะที่นั่งรถแท็กซี่ไปร้านอาหารในตอนเที่ยงก็มีเสียงสั่นเตือนของโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายที่วางที่หน้าตักดังขึ้นจึงรีบค้นออกมาเพื่อจะกดรับสาย แต่พอเห็นเป็นเบอร์แปลกก็ลังเล ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด! “ไม่รับมือถือเหรอครับหนู”
พรรธน์ยศปล่อยร่างอวบอิ่มของภรรยาคนสวยของตัวเองยืนข้างอ่างอาบน้ำเพื่อรอให้ตัวเองเปิดน้ำผสมน้ำในอ่างให้ได้อุณหภูมิพอดี และเพียงเวลาไม่นานก็ได้น้ำที่พอดีและอุณหภูมิพอดี เขาก็อุ้มจอมใจลงไปนอนแช่ในอ่างแล้วตามด้วยตัวเขาลงไปนั่งในอ่างซ้อนหลังภรรยา“อ่ะ...พี่แทค อืม...” เธอครางกระเส่าเมื่อปากหนาของเขาเริ่มจูบคลอเคลียกับต้นคอระหงเลื้อยมายังหัวไหล่เนียนมายังแผ่นหลัง“อ่า...หอม ขนาดมีเหงื่อยังหอมขนาดนี้ ขอบคุณนะทูนหัว ที่วันนี้แต่งงานกับพี่ และพี่ดีใจที่พี่ไม่ล่มงานแต่งงานของเรา ขอบคุณที่ขวัญหนีไปและทำให้พี่ได้เจ้าสาวแสนสวยคนนี้มา” เขาพึมพำกับหัวไหล่เปลือยของเธอพร้อมสอดมือโอบกอดมาด้านหน้าเคล้นคลึงสองเต้าอวบใหญ่ล้นมือไปด้วย“อ่ะ...อื้อ ถ้าย้อนเวลากลับไปวันนั้นอีกครั้ง จอมก็จะยังแต่งงานแทนพี่ขวัญค่ะ เพราะจอมรักพี่แทค จอมอยากเป็นเจ้าของพี่แทคมาตลอด อ่ะ...ชูว์ เบาๆ พี่แทค จอม...อ่า...เสียว” เธอจับมือใหญ่ที่ขยุ้มขยำหน้าอกตนเองให้ผ่อนแรงลงอีกนิดเมื่อเขาบีบแรงเกินไป“อ่า...แล้วก็ได้เป็นเจ้าสาวสมดั่งใจหวัง และที่สำคัญตอนนี้ได้ครองหัวใจพี่ด้วย จอมเป็นเหมือนยาชั้นดีที่หล่อเลี
ร่างเล็กที่เคยผอมบางเพรียวระหงตอนนี้อวบอิ่มและกำลังเดินอุ้ยอ้ายถือตะกร้าผักเข้ามาในบ้าน ตั้งแต่ง้อกันสำเร็จ เขาก็ได้รับของขวัญในเย็นนั้นคือจอมใจกำลังตั้งครรภ์ลูกของเขา เขากำลังจะเป็นพ่อคน และทั้งคู่ก็พากันย้ายมาอยู่บ้านสามี เพราะพรรธน์ยศเป็นห่วงแม่ที่เริ่มอายุเยอะแล้วอยู่คนเดียว และจอมใจก็เห็นด้วย เพราะที่บ้านขวัญใจพี่สาวก็กลับมาอยู่บ้านแล้ว ตอนนี้จึงสบายใจที่พี่สาวอยู่ดูแลพ่อกับแม่แทนตัวเอง “ไปเก็บผักสวนครัวหลังบ้านเหรอจ๊ะทูนหัว” เขาที่เพิ่งกลับมาจากทำงานก็รีบถามสาวใช้ทันทีว่าภรรยาตัวเองอยู่ไหน พอรู้ก็รีบมาหาและเห็นร่างอุ้ยอ้ายของหญิงท้องแก่อีกสองเดือนก็จะคลอดเจ้าตัวเล็กเดินถือตะกร้าผักบุ้ง ผักคะน้าเข้ามาในบ้านพอดี “ค่ะ พี่แทค เพิ่งมาถึงเหรอคะ?” “ครับ เหนียวตัวจังเลย เก็บผักมาเหงื่อคงเยอะแน่เลย ไปอาบน้ำกันเถอะ” เขาเดินมาโอบประคองภรรยาที่ถือตะกร้าผักในมือแล้วยื้อแย่งจากมือส่งให้สาวใช้ที่เดินตามหลังภรร
“ไม่หย่า! กลับมาอยู่ด้วยกันนะ ให้โอกาสพี่นะ ที่ผ่านมาพี่มันไม่ดีจริงๆ ปากไม่ดีและนิสัยก็ไม่ดี ให้พี่ได้แก้ตัวกับสิ่งที่ผ่านมานะ พี่จะเป็นสามีที่ดีของจอม กลับมาอยู่กับพี่นะคนดีของพี่” เขายื่นมือคว้ามือเล็กมากุมไว้แน่นด้วยกลัวเธอจะวิ่งหนี“โอกาสเหรอคะ? จอมถามหน่อยเถอะ พี่แทคจะให้จอมกลับไปทำไม ในเมื่อในใจพี่แทคไม่เคยมีจอม พี่แทคไม่เคยมีผู้หญิงคนนี้ แล้วจะรั้งจอมไว้ทำไมคะ?” หัวใจดวงน้อยเจ็บทุกครั้งเมื่อต้องย้ำกับตัวเองว่าเขาไม่เคยรักตน“ใครบอกว่าพี่ไม่เคยมีจอม ถ้าไม่มีจอม พี่จะทำแบบนี้เหรอ พี่ไม่เคยคุกเข่าให้ใครเลยนะนอกจากจอมคนเดียวที่คู่ควรกับการคุกเข่าของพี่ กลับมาอยู่ด้วยกันนะทูนหัว ดูพี่สิ ตอนนี้สภาพพี่แย่มาก กินไม่ได้ นอนไม่หลับเพราะคิดถึงเมีย กลับบ้านเรานะทูนหัว” พรรธน์ยศอ้อนทันทีพร้อมกับดึงมือเล็กมาลูบไล้แก้มสากที่ซูบตอบลงของตัวเองเมื่อเขาพูดนั่นแหละ จอมใจถึงได้มองหน้าหล่อๆ ของสามี เพิ่งสังเกตว่ามันซูบลงไปเยอะจริงๆ ดวงตาก็คล้ำโบ๋เหมือนคนไม่ได้หลับได้นอน“แล้วทำไมจอมต้องสนใจพี่แทคด้วยคะ ก็ในเมื่ออีกไม่กี่นาทีข้
“กลับมาอยู่บ้านเรานะลูก” ทิพย์มณีเอ่ยพร้อมกับลูบแผ่นหลังเล็กของลูกสาว ส่วนภูธิปก็ทำเช่นเดียวกันกับภรรยา ตอนนี้พ่อแม่ลูกกอดกันกลม“กลับมาอยู่บ้านเรานะจอม พี่ขอโทษนะที่เห็นแก่ตัว ตอนนี้พี่คิดได้แล้ว” ขวัญใจเดินมาโอบกอดทั้งสามอีก เป็นภาพที่ดูแล้วอิ่มใจมากสำหรับคนที่เดินผ่านไปมา ส่วนรเณศและหนึ่งฤทัยก็ได้แต่หันมาส่งยิ้มให้กันแล้วพากันเดินถอยไปอยู่เงียบๆ ในมุมของตัวเอง เพื่อให้ทุกคนเคลียร์ใจกัน“จอม...พี่ขอโทษนะ ที่ก่อนหน้านี้พี่เห็นแก่ตัว พี่ขอโทษจริงๆ พี่รักจอมนะน้องพี่ ให้อภัยพี่นะจอม” เมื่อทั้งสี่คนผละออกจากกัน ขวัญใจก็จับมือเล็กของน้องสาวมากุมแน่นเพื่อขอให้น้องยกโทษให้กับความผิดของตัวเองที่ผ่านมา“ตอนนี้พี่เขารู้แล้วว่าพี่เขาควรอยู่ตรงไหน” ทิพย์มณีเอ่ยเสริม“ใช่ลูก กลับมาอยู่ด้วยกันนะ กลับมาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวเราเหมือนเดิม ตอนนี้พี่เขาสำนึกผิดแล้วและพ่อก็ให้อภัยพี่เขาแล้ว อย่าแบกความทุกข์ไว้คนเดียวเลยนะลูก และอย่าหนีไปแบบนี้อีกรู้ไหมพ่อกับแม่เป็นห่วงมากแค่ไหน โดยเฉพาะพ่อแทคเขาเป็นห่วงเรามากนะจอม&rdq
หนึ่งฤทัยพาจอมใจมากรุงเทพฯ มาถึงตั้งแต่เช้ามาแวะที่คอนโดของเพื่อนรักก่อน เพื่อรอเวลานัดกับพรรธน์ยศที่หน้าสำนักงานเขตเพื่อไปจดทะเบียนหย่ากับสามี จริงๆ รู้ว่าเพื่อนไม่ไหว แต่ทำยังไงได้เมื่อเพื่อนอยากมาหย่าให้ขาดจากสามี แม้จะรักแต่ยอมเจ็บปวดดีกว่าปล่อยไว้นาน ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “เราไปเปิดประตูก่อนนะ สงสัยพี่เป๊กมาแล้วน่ะ” หนึ่งฤทัยบอกเพื่อนรักแล้วเดินไปเปิดประตูห้องทันที แล้วก็จริงเป็นรเณศจริงๆ ถึงเดินกลับมาพร้อมกับผู้มาใหม่และปิดประตูไว้เหมือนเดิม “เป็นยังไงมั่งจอม โอเคไหม พร้อมไหม” รเณศถามหญิงสาวพร้อมนั่งลงโซฟาตัวที่ว่างตรงข้ามเธอ ส่วนหนึ่งฤทัยก็เดินไปนั่งลงที่เดิมข้างเพื่อนรัก “แล้วจอมไม่โอเคได้ไหมล่ะพี่เป๊ก ไม่โอเคก็ต้องโอเคแหละ ไปกันเถอะค่ะ จอมไหว ตอนนี้ก็ใกล้ได้เวลานัดแล้ว” เธอบอกชายหนุ่ม&n
เลขาแจ้งว่ามีคนมาขอพบอยู่ข้างล่าง เขาจึงถามว่าใคร พอรู้ว่าเป็นรเณศก็รีบให้ขึ้นมาหาตัวเองที่ห้องทำงานทันที ทันทีที่รเณศมาถึง พรรธน์ยศก็ถามทันทีว่าอีกฝ่ายมาทำไม และก็เห็นว่าในมือของอีกฝ่ายมีซองเอกสารสีน้ำตาลมาด้วย รเณศไม่ตอบ แต่กลับเดินมาดึงลากเก้าอี้นั่งโดยไม่สนใจว่าเจ้าของห้องทำงานจะเชิญชวนหรือไม่ “อะไร?” พรรธน์ยศถามเสียงห้วนเมื่อเห็นซองเอกสารในมืออีกฝ่ายที่โยนมาทิ้งตรงหน้าตัวเอง “เปิดดูสิ” รเณศตอบสั้นๆ พร้อมเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ยกขาไขว่ห้างด้วยท่าทางสบายๆ พรรธน์ยศรีบหยิบซองเอกสารเปิดออกมาดูทันทีว่ามันคือซองอะไร พอไล่สายตาอ่านก็ถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความโกรธ สันกรามปูดโปนขึ้นทันที มือใหญ่ก็กำเอกสารในมือแน่น “ใบหย่างั้นเหรอ?” “เซ็นซะ จะได้เสร็จธุระของฉัน” รเณศเอ่ยสั่งอีกฝ่าย&nb
ส่วนภูธิปได้แต่นั่งนิ่งเม้มปากแน่นพร้อมกำมือแน่นกับหน้าตักของตัวเองมองดูลูกสาวคนโตที่กำลังร้องไห้ซบหน้ากับขาของตนที่กอดไว้ อยากจะลูบหัวปลอบ แต่ก็ยั้งมือไว้แล้วเอ่ย “พี่ภูคะ ยังไงเสียตอนนี้ขวัญก็สำนึกผิดแล้วนะคะ อย่าเอามาเป็นอารมณ์เลย ยังไงเสียยัยขวัญก็ลูกเราสองคนนะคะ” ทิพย์มณีลูบแขนสามีให้คลายความโกรธ ความเสียใจพร้อมกับอีกมือกุมมือสามีที่กำแน่นให้คลายออก “ให้อภัยลูกเราเถอะนะคะ ยังไงซะ ตอนนี้ยัยขวัญก็สำนึกและขอโทษเราแล้ว ตอนนี้ยัยขวัญก็กำลังมีหลานให้เราด้วย นึกสงสารหลานที่จะเกิดมาเถอะนะคะพี่ภู” นางบอกสามีพร้อมกับปล่อยมือจากมือของสามีมาลูบอกที่เต้นแรงของภูธิป “พี่...” “นะคะพี่ภู ให้อภัยยัยขวัญนะคะ ตอนนี้ยัยขวัญก็รู้ตัวแล้วว่าตัวเองควรอยู่ตรงไหน” นางเอ่ยแทรกไม่รอสามีเอ่ยจบความ ภูธิปมองลูกสาวที่กอดขาตัวเองซบหน้าร้องไห้ในตอน
รเณศไม่แปลกใจที่อยู่ๆ สามีของจอมใจมาหาตัวเอง เขายิ้มต้อนรับชายหนุ่มที่เปิดประตูเข้ามาในร้าน พร้อมกับเอ่ยทักทายตามประสาพ่อค้าร้านทอง “มาซื้อทองให้น้องจอมเหรอครับคุณแทค” เขาถามเชิงประชด “ซื้อกับผีน่ะสิ มึงเอาเมียกูไปไว้ไหน” เขาตอกกลับเสียงกระด้างเดือดดาลทันที “ไม่ต้องครับคุณตำรวจ ผมกับเขารู้จักกัน” รเณศยกมือห้ามตำรวจที่ทำหน้าที่ดูแลร้านทองประจำของตัวเองที่กำลังเดินมาหมายจะล็อกตัวพรรธน์ยศไว้ เขาก็รีบบอกห้ามทันทีแล้วเดินออกมาหาคนพาล “จะมาหาเรื่องก็ดูสถานที่ด้วยครับ และคุณแทคเห็นน้องจอมอยู่ในร้านผมไหม? ก็ไม่นี่ ไม่มีน้องจอม แล้วผมจะรู้เหรอว่าเมียคุณอยู่ไหน นั่นเมียคุณนี่” เขาตอบกลับกวนๆ พลางชี้มือไปรอบๆ ร้านให้เขาดูว่าในนี้ไม่มีคนที่เขาตามหา “อย่ามาปากดี มึงเอาจอมไปไว้ไหน” พรรธน์ยศกระชากคอเสื้อเช
ระหว่างการประชุม ใจของพรรธน์ยศแทบอยู่ไม่นิ่ง เขารู้สึกมีลางสังหรณ์บางอย่างจึงรีบปิดประชุมเลื่อนไปเป็นวันจันทร์ของอาทิตย์หน้า เพราะคิดถึงคนที่จากมา พอสั่งเลื่อนการประชุมก็สั่งเลขาของตัวเองส่งรายงานเข้าอีเมล ก่อนจะรีบออกจากห้องประชุมเพื่อขับรถกลับมาที่คอนโด และเพียงเวลาไม่นานในช่วงบ่ายสองโมงก็มาถึงคอนโดแล้วรีบดับเครื่องยนต์วิ่งไปในตึกกดเรียกลิฟต์ พอประตูลิฟต์เปิดก็เข้าไปพร้อมกดเลือกชั้นทันทีแล้วลิฟต์ก็พาไปยังชั้นที่เลือก เมื่อโดยสารมาถึงชั้นที่เลือกก็รีบวิ่งตรงสาวเท้าไปยังห้องตัวเองทันที แต่พอเปิดประตูเข้าไปกลับเงียบว่างเปล่าอย่างที่นึกสังหรณ์ไม่มีผิด ไม่มีร่างเล็กนอนเปลือยห่มผ้าบนเตียง “ไปไหนของเธอยัยเด็กโง่!” เมื่อส่องทุกซอกในห้องของคอนโดแล้ว ในห้องน้ำ ระเบียงก็ไม่เจอจึงรีบล้วงโทรศัพท์ออกมากดต่อสายหาหญิงสาวทันที และก็ไร้สัญญาณตอบรับ โทรกี่ครั้งๆ ก็ติดต่อไม่ได้จึงตัดสินใจโทรกลับไปบ้านถามพ่อตาแม่ยาย ซึ่งทั้งสองก็บอกว่าจอมใจยังไม่กลับบ้าน จึงโทรหาแม่ตัวเองเผื่อคนตัวเล็กจะไปบ้านตัวเอง และคำตอบก็เหมือนกันหมด จึงรีบอ