Novels by ณิการ์

“อ่า...ไวน์ครับ ไวน์ของพี่ ครอบครองพี่ได้โปรด อืม...” เขายกเด้งเอวสอบกระแทกเสียดสีกายแข็งร้อนไปกับอุ้งมือน้อยที่รุดเร่าคลึงขยำจังหวะอยู่ในตอนนี้ “อ่า...ชอบไหมคะ ทรมานไหมคะ วันนี้ไวน์จะใช้ปากบนและปากล่างของไวน์ครอบครองพี่ ไวน์จะตอดรัดพี่ให้แตกในตัวไวน์ อ่ะ...อืม” แล้วปากน้อยที่พูดจบก็โน้มลงไปดูดเร่าคลอเคลียปลายลิ้นตวัดไล้เลียไปตามส่วนปลายร้อนรุ่มอวบใหญ่ในมือตน และมืออีกข้างก็นวดคลึงเร่าพวงสวรรค์ของมโนภฤศไปด้วยเช่นกันกับมือที่รูดไถท่อนลำกายของมัน “อ่า...ไม่ไหวแล้วไวน์ อ่า...เสียว ผัวเสียว อือ...” “ไวน์ก็เสียวค่ะ และอยากทำให้พี่มาร์คแตกในปากด้วยตอนนี้ อืม...” ไม่ใช่แค่เขาต้องการปรารถนาเธอ เธอเองก็ต้องการปรารถนาเขา แต่ก็อยากดัดนิสัยสามีที่เซ็กซ์จัดเกินงาม เธอเคืองมาก เขามีเซ็กซ์จนวันที่เธอเจ็บท้องคลอดด้วย เขามันหื่น หื่นแบบเธอไม่ได้พักสักคืน แต่นี่ก็สามเดือนแล้ว น่าจะพอแล้วสำหรับการดัดนิสัยเขา เพราะเธอเองก็ต้องการสามีมากเหมือนกันตลอดสามเดือน ก็คนนอนด้วยกัน

“พี่มาร์ค ฟังก่อนได้ไหมคะว่าไวน์จะพูดอะไร” เธอดันหน้าของเขาที่ตอนนี้ขึ้นมาคร่อมเธอบนเตียงทั้งๆ ที่เนื้อตัวเขามอมแมมสกปรกเต็มไปด้วยดิน “ไวน์จะบอกว่าเดือนหน้าเวลจะมาเที่ยวที่ไร่เราค่ะ และ...” ยังพูดไม่สุดประโยคความดี คนขี้หึงก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน “มันจะมาทำไม ไวน์ก็คลอดลูกแล้ว เรารักกันดีขนาดนี้ มันยังจะมาอีกเหรอ มันยังคิดว่ามันมีหวังอีกเหรอไวน์” “พูดไม่เพราะอีกแล้วนะพี่มาร์ค เป็นพ่อคนแล้วนะคะพี่น่ะ ไม่ใช่เด็กแล้ว” “ก็คนมันหวงเมียนี่ อีกอย่างเมียสวยด้วย และนี่มดลูกเข้าอู่แล้วใช่ไหม พี่รู้นะ พี่ถามคุณย่ามาแล้ว ปกติมันแค่ห้าหกสัปดาห์และพี่ก็ถามหมอมาแล้วด้วย ไวน์ยอมรับมาเลยนะว่าตอนนี้พี่เข้าไปได้แล้วใช่ไหมฮึ น้องมาร์ชลูกเราสามเดือนแล้วด้วย ไม่ต้องบ่ายเบี่ยงเลยนะ พี่หิวจะตายอยู่แล้วเนี่ย จะลงแดงอยู่แล้วเนี่ย” “ไวน์ดีใจนะที่พี่มาร์คหวงไวน์ แต่ช่วยฟังให้จบก่อนได้ไหมคะ เวลจะพาแ

เผียะ! มือเล็กตีมือสามีทันทีเมื่อมโนภฤศกลับมาถึงก็จะอุ้มลูกน้อยที่นอนในเปล “ล้างมือยังคะถึงจะมาอุ้มลูก” นี่ผ่านมาจนคลอดเจ้าตัวเล็กได้สามเดือนแล้ว และงานแต่งงานที่ว่าจะจัดก็ยังคงไม่ได้จัด เพราะหลังจากเข้าใจกันดีแล้วทั้งสองก็พูดคุยกันเรื่องฤกษ์แต่งงานบอกคุณย่าและพ่อกับแม่ว่าขอจัดตอนลูกโต เพราะอยากมีเขาในวันสำคัญด้วย และก็คือรอให้เด็กชายมหัทธน พันแสงเดือน หรือน้องมาร์ช โตเสียก่อน “ยังครับ” เขาตอบคนตัวเล็ก แม้จะลูกหนึ่ง แต่ทรวดทรงองค์เอวของวรนิษฐ์ยังคงสวยยั่วยวน “ไปล้างมือเลยค่ะ ตัวเองไปทำไร่ทำสวนมาทั้งวันจะมาอุ้มลูกไม่ได้นะคะ บอกกี่ครั้งแล้วไม่รู้จักจำ หรือว่าแก่แล้วเลยความจำไม่ดีคะ” “นี่ไง ชอบว่าพี่แก่ ถ้าพี่แก่ พี่จะเอาเราทุกคืนได้เหรอไวน์ อย่าพูดอีกนะว่าพี่แก่ พี่ไม่ได้แก่ พี่ยังฟิตปึ๋งปั๋ง ไม่เชื่อก็จัดเลยไหม” เขาไม

“ลองทำกับคนอื่นดูสิคะ ไวน์ตัดขาดแน่” “ไม่ทำกับใครแล้ว เพราะเก็บไว้ทำกับแม่ของลูกคนเดียว รักนะ” “รักเหมือนกันค่ะ อ่ะ...อื้อ” แล้วเสียงหวานก็ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อปากหนาบดทาบทับลงมาพร้อมสอดเร่าลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากหวานฉ่ำของวรนิษฐ์ สองมือเล็กโอบกอดคนเหนือร่างรัดรั้งลงมาบดเบียดร่างเปลือยตัวเอง เรียวขาเล็กก็ยกเร่ากอดเกี่ยวเอวหนาแอ่นเด้งเร่ายกบิดเอวกระแทกเบียดสีไปกับท่อนเนื้อบุรุษที่แนบถูไถอยู่บริเวณหน้าท้องตัวเอง “อ่า...หวานเหลือเกิน จูบกี่ครั้งก็ยังหวาน อืม...” เขาผละออกมาละเลียปลายลิ้นกับริมฝีปากสีระเรื่อพร้อมกับบดจูบอีกครั้งและอีกครั้ง “อ่ะ...อื้อ” เสียงครางเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งสองที่คลอเคลียกัน สองแขนของมโนภฤศโอบรัดร่างเปลือยของคนตัวเล็กใต้ร่างขึ้นหาตัวเองพร้อมกดแนบเอวสอบแทรกกายใหญ่โตอวบร้อนของตัวเองสอดเร่าเสียดสีเข้าไปในความคับแคบของสาวเจ้า&n

แม้จะเป็นความจริง แต่มันความจริงที่เกิดฝัน ไม่เคยคิดว่าการแอบรักคนใจร้ายจะสมหวัง ไม่เคยคิดว่าเขาจะรักตัวเองตอบ ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ วันที่มีเขานอนตระกองกอดแบบนี้ มือเล็กลูบไล้แผงอกเปลือยของสามีไปมา หลังจากที่เขาพร่ำบอกรักตลอดการหลอมรวมประสานร่างกัน “บอกรักไวน์อีกได้ไหมคะ ไวน์อยากได้ยินอีก” เธอแหงนหน้าจากหน้าอกของเขามองจ้องดวงตาสีทมิฬที่จ้องมองตัวเองอยู่เหมือนกันตอนนี้ วรนิษฐ์ไม่ยอมให้เขาปิดไฟ เพราะอยากนอนมองเขาแบบนี้ อยากมั่นใจว่าไม่ใช่ความฝัน อยากมั่นใจว่าคือความจริง “ไม่เบื่อเหรอ?”น้ำเสียงทุ้มอ่อนโยนเอ่ยถามแม่คนดื้อรั้นนิสัยไม่ดีของตนเอง และก็ยกยิ้มกลั้วขำในลำคอเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อหลายปีก่อน ทำไมเขาต้องมาตกหลุมรักเด็กคนนี้ด้วย เมื่อก่อนไม่ว่าจะคบใครตอนที่ไปเรียนต่อปริญญาโทที่สวีเดน วรนิษฐ์ก็ตามไปสร้างความวุ่นวายอาละวาดตลอดจนผู้หญิงทุกคนที่คบด้วยขอเลิก เพราะทนน้องสาวตัวแสบของเขาไม่ได้ “ไม่เบื่อค่ะ เพราะเป็น

เธอเม้มปากแน่นไม่ตอบ แต่เดินหนีไปยังห้องน้ำแทน “ไวน์ทำไมไม่ตอบพี่ เดินหนีแบบนี้พี่จะคิดเข้าข้างตัวเองว่าไวน์ไม่เกลียดพี่และยังรักพี่นะ” “แล้วพูดไม่พูดมันมีประโยชน์อะไรคะ ในเมื่อพี่มาร์คไม่ได้รักไวน์ และสิ่งที่พี่มาร์คทำตอนนี้ก็แค่ทำเพื่อลูกในท้องไวน์เท่านั้น” เธอตอบกลับทันทีเมื่อเขาพูดสุดความ แม้จะบอกตัวเองไม่ให้อ่อนแอ แต่น้ำตามันก็เกเรไหลออกมาให้อับอายอีกแล้ว เธอแหงนเงยหน้ามองบนพร้อมยกมือปาดเช็ดน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นดวงตาออกทิ้ง อึก! ฮือๆๆ “ไม่เอา ไม่ร้องไห้ทูนหัว ฟังพี่นะ ฟังอีกรอบ” เขาเดินไปรั้งเธอเข้ามากอดพร้อมลูบหลังเล็กที่สั่นตามแรงสะอื้นปลอบประโลมไปด้วย “ชูว์...ฟังนะเด็กโง่ของพี่ ที่พี่บอกว่าไม่ได้เกลียดก็คือพี่รักไวน์ และที่บอกไม่ได้รำคาญนั่นหมายความว่าพี่ชอบให้ไวน์มาวุ่นวายในชีวิตพี่” คนที่เพิ่งรู้ใจตัวเองว่าหลงรักน้องน้อยที่ทำตัววุ่นวายในชีว

“หนูพอใจ” อดิรุจเรียกชื่อหญิงสาวพร้อมสาวเท้าเดินเข้าไปหา ส่วนอาชาก็หยุดดึงลากคนตัวเล็กหันไปทางพ่อตัวเองด้วยความสงสัยว่าท่านรู้จักผู้ช่วยเลขาของตัวเองได้ยังไง ส่วนพอใจก็สะบัดมือออกจากอุ้งมือใหญ่แล้ววิ่งไปหาคุณลุงที่เป็นเพื่อนของพ่อตนเองทันที เธอจำท่านได้เพราะเมื่อต้นปีที่แล้วท่านยังไปหาพ่อเธอที่บ้านอยู่เลย “คุณลุงช่วยพอใจด้วยค่ะ” เธอวิ่งมาเกาะแขนผู้ใหญ่ ส่วนอดิรุจก็มองไปทางลูกชายที่ก้าวเดินยาวๆ ตามมากระชากเธอดึงกลับไปกอด ว้าย! “ปล่อยฉันนะ!” หล่อนดิ้นขัดขืนพร้อมทุบตีอกของเขาพร้อมหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากคุณลุงเพื่อนสนิทของผู้เป็นพ่อที่รักตนเอง “ไอ้ตัวดีปล่อยน้องเดี๋ยวนี้นะ แล้วมีอะไรถึงได้ทำแบบนี้หึ” อดิรุจตะโกนถามลูกชายพร้อมดึงพอใจออกจากอ้อมกอดแข็งแรงของอาชา แต่ลูกชายตัวดีกอดรัดแน่นไม่ยอมกอด “แล้วพ่อล่ะมารู้จักผู้ช่วยเลขาผมได้ยังไง แล้วเธอด้วยพอใจรู้จักพ่อฉันได้ยังไง” เขาเลิกคิ้วถามกลับท่านและหญิงสาวที่ตนกอดวแน่น “นั่นสิคะ คุณรู้จักหนูคนสวยได้ยังไงกัน” อุ่นเรือนถามสามีบ้าง “เอ้า! ก็เนี่ยไงลูกสาวของสมานที่จะหมั้นน่ะ ก็มันโทรมาอวด

เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าทุกอย่างเรียบร้อยและฝากเพื่อนปล่อยเช่าคอนโดตัวเองในอินเตอร์เน็ตเรียบร้อยแล้วเช่นกัน ทุกอย่างเรียบร้อยเพราะอยากกลับบ้านเร็วๆ อยากหนีไปเร็วๆ เมื่อจัดการทุกอย่างได้เร็วกว่าที่คิดก็หกโมงเย็นชั่งใจอยู่นานว่าจะกลับเลยหรือรอกลับพรุ่งนี้แต่แล้วก็ไม่อยากรอด้วยกลัวว่าอาชาจะมาหาตัวเองในคืนนี้เหมือนที่เขาบอกจึงลากกระเป๋าเดินทางลงมาลานจอดรถ เพื่อจะจากไปพร้อมกับที่มีรถแล่นมาจอดเทียบข้างๆ เธอหันไปมองก็ถึงกับปล่อยมือที่กำลังจะเปิดประตูรถทันที “จะหนีไปไหน” อาชารีบจอดรถดับเครื่องยนต์แล้วเปิดประตูลงมาถามพร้อมกระชากดึงกระเป๋าเดินทางในมือเธอมาถือไว้ทันที “กลับบ้าน” พอใจตอบสั้นๆ แล้วยื่นมือไปหมายจะแย่งกระเป๋าเดินทางตัวเองกลับมา “งั้นก็ไปด้วยกัน บ้านเธอคือบ้านฉันเท่านั้นทูนหัว บอกแล้วไงว่าเธอเป็นเมียฉันพอใจ” พูดจบก็กระชากดึงร่างเล็กเข้ามาปะทะอกแกร่งตัวเองแล้วก็ปล่อยมือจากกระเป๋าเดินทางมารั้งท้ายทอยเธอให้แหงนเงยขึ้นแล้วบดกระแทกจูบปากอวบอิ่มแสนหวานของคนดื้อทันที “อ่ะ อื้อ” มือเล็กทุบตีอกแกร่งคนตัวโตพร้อมกับพยายามบิดเบือนหน้าหนีแต่ก็ยากเหลือเกินเมื่อแรงเขาเ

พอใจนั่งมองเงาสะท้อนตัวเองในกระจกที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งของคอนโดตัวเอง เธอมองตัวเองแล้วก็ยกมือขึ้นลูบแก้มเนียนที่ประธานหนุ่มจูบก่อนจะจากไปเมื่อตอนเช้า ตั้งแต่เมื่อวานในห้องทำงานจนมาถึงเมื่อเช้าเขาเพิ่งจะปล่อยเธอให้ได้รับอิสระ เธอลูบเช็ดแก้มตัวเองแรงๆ แล้วคว้าหยิบโทรศัพท์หน้าโต๊ะเครื่องแป้งที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมากดต่อสายหาพ่อกับแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดทันที ‘เจอกันตอนเย็นทูนหัว’ คำพูดก่อนจากของอาชายังคงดังก้องในหูแต่แล้วก็ต้องสลัดทิ้งเมื่อปลายสายกดรับสาย “แม่พริ้งขา” “ว่าไงลูกรัก เสียงเหนื่อยๆ ไม่สบายรึเปล่าลูกรัก” ปลายสายตอบและถามกลับมาด้วยความห่วงใย “หนูสบายดีค่ะ แต่พอใจจะโทรมาบอกแม่พริ้งว่าพอใจจะลาออกจากงานกลับไปทำบัญชีที่โรงน้ำแข็งเรานะคะแม่” “อืม มาสิ ป๊าต้องดีใจแน่เลยที่พอใจจะกลับมาช่วยงานที่โรงน้ำแข็งของเรา ว่าแต่จะมาวันไหนที่รักของแม่” “น่าจะสองสามวันนี้ค่ะแม่พริ้ง รอจัดการลาออกจากงานและเก็บของในคอนโดและประกาศปล่อยเช่าก่อนค่ะจะกลับได้” “อือ ทำให้เสร็จแล้วกลับมาบ้านเราเถอะลูก เนี่ยที่ลพบุรีของเรากำลังอากาศดีเลย ลมเย็นๆ แม่คิดถึ

พั่บ! พั่บ! พั่บ!“อือ ร้อน พอใจไม่ไหวแล้วท่านประธาน อ่า ไม่ไหวแล้ว อ่ะ อ่อย อื้อ”“โอว์ ฉันก็ไม่ไหวแล้วเมียจ๋า อ่า ดีเหลือเกิน เธอตอดรัดฉันแรงมากพอใจ อ่า พอใจเสียวเหลือเกินทูนหัว อ่า เสียว โอว์”ความงามของพอใจกำลังตอดรัดเขาหนักหน่วง เขาสอดเร่าเอวซอยถี่และเพียงเวลาไม่นานความสุขก็มาโอบกอดเขาและเธอพร้อมกัน เมื่อต่างฝ่ายต่างกระตุกเกร็งปล่อยน้ำแห่งความสุขของตัวเองออกมาพร้อมกันพร้อมกับที่เขากอดเธอแน่นหยุดเคลื่อนไหวเอวหนา“โอว์ เก่งมากทูนหัว อ่า”“อ่ะ พะ...พอแล้วพอใจเหนื่อย อ่า” เธอซบหน้าฟุบไปกับอกแกร่งอย่างอ่อนแรงตอนนี้ เธอเหนื่อยกว่าไปวิ่งรอบสนามเสียอีกตอนนี้“ชูว์ เหนื่อยก็พักเถอะ เรายังมีต่ออีกคืนนี้ทูนหัว” เขากดหัวเธอซบเข้าหาอกตัวเองพร้อมถอดถอนแก่นกายร้อนออกมาจากความเป็นสาวเธอ“อ่ะ อื้อ” เธอครางกระเส่าเมื่อเขาถอดถอนตัวจากร่างทำให้เกิดการเสียดสีจนเผลอจิกเล็บยาวๆ ไปกับแผ่นหลังหนาของบุรุษ“อ่า คืนนี้ต่อกัน ตอนนี้ไปกินข้าวกันเถอะ หรือจะสั่งมากินที่ห้องทูนหัว” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ไม่มีคืนนี้หรืออะไรทั้งนั้น ดิฉันจะกลับ ก็บอกแล้วไงว่าลาออก” เมื่อสติเริ่มกับมาเจ้าหล่อนเริ่มพยศอีกครั

พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงกระทบเนื้อของทั้งคู่ดังหนักหน่วงบวกประสานกับเสียงขาโต๊ะทำงานใหญ่ที่ไหวโยกตามแรงโยกเร่าของประธานหนุ่มกับผู้ช่วยเลขาบนโต๊ะ และยิ่งไปกว่านั้นสองมือใหญ่ก็กอบกุมสองเต้าปล่อยร่างน้อยบิดเอวพลิ้วไหวไปกับทำงานจนตอนนี้ข้าวของตกกระจัดกระจายเกลื่อนพื้นไปหมด เพล้ง! เสียงข้าวของตกกระทบพื้นทีละชิ้นสองชิ้นพร้อมกับเอวสอบเริ่มเร่าสาวเอวซอยถี่เพื่อส่งตัวเองและพอใจให้ถึงความสุข พอใจได้แต่กำมือน้อยทั้งสองกับขอบโต๊ะทำงานเมื่อมิอาจปฏิเสธหรือหนีไปจากสถานการณ์ตอนนี้ได้ หล่อนชอบเหลือเกินยามนี้ ความเจ็บในคราแรกได้หายไปแล้ว มันมีแต่ความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก แล้วภาพจำในคืนนั้นก็ไหลย้อนกลับมาทำให้ใบหน้าสวยชื้นเหงื่อซับสีเลือดขึ้นมาทันที “โอว์ ดีมากทูนหัวของผม อ่า เสียวมาก คุณตอดรัดผมดีเหลือเกินพอใจ อ่า เสียว” พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงดังหนักหน่วงเมื่อเอวสอบบดเอวรัวถี่กว่าเดิม ประธานหนุ่มเร่งเร่าสาวเอวกดคลึงสวาทเข้าออกในความเป็นสาวพร้อมกับโมตัวคร่อมทับลงไปหาปากน้อยที่กำลังร้องครางเสียว เพื่อกลืนกินเสียงครางหวานของเธอแล้วบดเร่าสอดแทรกเรียวลิ้นไปก

“ใสซื่อจริงๆ พอใจ คืนนั้นฉันจำได้ทุกซอกทุกมุมของเธอนะพอใจ และฉันก็อยากได้อีกด้วยตอนนี้ เธอทำให้ฉันหลงรู้ไหม” มือใหญ่โยนซองสีขาวในมือทิ้งไปด้านหลังพร้อมนำมือมาลูบไล้แก้มนวลเนียนไล้มายังลำคอระหงที่หดห่อคอหนีมือใหญ่ตัวเอง “ยะ...อย่าทำอะไรบ้าๆ นะท่านประธาน วันนี้ฉันมาลาออกเพื่อไปหางานใหม่ทำ และถ้าจะเรียกฉันมาพบเพราะแบบนี้ดิฉันขอตัวค่ะ” เธอกัดฟันข่มความรู้สึกวาบหวิวไว้ในอกแล้วผลักเขาออกห่างเต็มแรง ร่างใหญ่ประธานหนุ่มกระเด็นไปตามแรงผลัก แต่ก็เด้งกลับมาอีกครั้งและครั้งนี้ก็ตวัดกอดเอวเล็กคอดรั้งเข้าปะทะร่างหนาตัวเองแทน ว้าย! มือน้อยดันอกหนาไว้ทันทีด้วยกลัวว่าสองเต้าจะบดเบียดกับหน้าอกแกร่งของท่านประธานหนุ่ม หึหึ “อย่าพยายามเลยทูนหัว ยังไงซะร่างกายนี้ก็เคยเป็นของผมมาแล้วครั้งหนึ่ง และจะมีอีกครั้งจะเป็นไรว่าไหมพอใจ อ่ะ อื้อ”สุดประโยคปากหนาอุ่นร้อนก็โน้มลงไปบดจูบปากอวบอิ่มสีระเรื่อที่กำลังจะขยับเอ่ยตอบโต้ตัวเองทันที มือใหญ่ที่กอดเอวเล็กอีกข้างผละออกมาจับบังคับคางเล็กให้แหงนเงยรองรับจูบเร่าร้อนของตัวเอง อาชาสอดแทรกเรียวลิ้นอุ่นร้อนเข้าไปในโพรงปากเล็กควานก

พรรธน์ยศปล่อยร่างอวบอิ่มของภรรยาคนสวยของตัวเองยืนข้างอ่างอาบน้ำเพื่อรอให้ตัวเองเปิดน้ำผสมน้ำในอ่างให้ได้อุณหภูมิพอดี และเพียงเวลาไม่นานก็ได้น้ำที่พอดีและอุณหภูมิพอดี เขาก็อุ้มจอมใจลงไปนอนแช่ในอ่างแล้วตามด้วยตัวเขาลงไปนั่งในอ่างซ้อนหลังภรรยา“อ่ะ...พี่แทค อืม...” เธอครางกระเส่าเมื่อปากหนาของเขาเริ่มจูบคลอเคลียกับต้นคอระหงเลื้อยมายังหัวไหล่เนียนมายังแผ่นหลัง“อ่า...หอม ขนาดมีเหงื่อยังหอมขนาดนี้ ขอบคุณนะทูนหัว ที่วันนี้แต่งงานกับพี่ และพี่ดีใจที่พี่ไม่ล่มงานแต่งงานของเรา ขอบคุณที่ขวัญหนีไปและทำให้พี่ได้เจ้าสาวแสนสวยคนนี้มา” เขาพึมพำกับหัวไหล่เปลือยของเธอพร้อมสอดมือโอบกอดมาด้านหน้าเคล้นคลึงสองเต้าอวบใหญ่ล้นมือไปด้วย“อ่ะ...อื้อ ถ้าย้อนเวลากลับไปวันนั้นอีกครั้ง จอมก็จะยังแต่งงานแทนพี่ขวัญค่ะ เพราะจอมรักพี่แทค จอมอยากเป็นเจ้าของพี่แทคมาตลอด อ่ะ...ชูว์ เบาๆ พี่แทค จอม...อ่า...เสียว” เธอจับมือใหญ่ที่ขยุ้มขยำหน้าอกตนเองให้ผ่อนแรงลงอีกนิดเมื่อเขาบีบแรงเกินไป“อ่า...แล้วก็ได้เป็นเจ้าสาวสมดั่งใจหวัง และที่สำคัญตอนนี้ได้ครองหัวใจพี่ด้วย จอมเป็นเหมือนยาชั้นดีที่หล่อเลี

ร่างเล็กที่เคยผอมบางเพรียวระหงตอนนี้อวบอิ่มและกำลังเดินอุ้ยอ้ายถือตะกร้าผักเข้ามาในบ้าน ตั้งแต่ง้อกันสำเร็จ เขาก็ได้รับของขวัญในเย็นนั้นคือจอมใจกำลังตั้งครรภ์ลูกของเขา เขากำลังจะเป็นพ่อคน และทั้งคู่ก็พากันย้ายมาอยู่บ้านสามี เพราะพรรธน์ยศเป็นห่วงแม่ที่เริ่มอายุเยอะแล้วอยู่คนเดียว และจอมใจก็เห็นด้วย เพราะที่บ้านขวัญใจพี่สาวก็กลับมาอยู่บ้านแล้ว ตอนนี้จึงสบายใจที่พี่สาวอยู่ดูแลพ่อกับแม่แทนตัวเอง “ไปเก็บผักสวนครัวหลังบ้านเหรอจ๊ะทูนหัว” เขาที่เพิ่งกลับมาจากทำงานก็รีบถามสาวใช้ทันทีว่าภรรยาตัวเองอยู่ไหน พอรู้ก็รีบมาหาและเห็นร่างอุ้ยอ้ายของหญิงท้องแก่อีกสองเดือนก็จะคลอดเจ้าตัวเล็กเดินถือตะกร้าผักบุ้ง ผักคะน้าเข้ามาในบ้านพอดี “ค่ะ พี่แทค เพิ่งมาถึงเหรอคะ?” “ครับ เหนียวตัวจังเลย เก็บผักมาเหงื่อคงเยอะแน่เลย ไปอาบน้ำกันเถอะ” เขาเดินมาโอบประคองภรรยาที่ถือตะกร้าผักในมือแล้วยื้อแย่งจากมือส่งให้สาวใช้ที่เดินตามหลังภรร

“ไม่หย่า! กลับมาอยู่ด้วยกันนะ ให้โอกาสพี่นะ ที่ผ่านมาพี่มันไม่ดีจริงๆ ปากไม่ดีและนิสัยก็ไม่ดี ให้พี่ได้แก้ตัวกับสิ่งที่ผ่านมานะ พี่จะเป็นสามีที่ดีของจอม กลับมาอยู่กับพี่นะคนดีของพี่” เขายื่นมือคว้ามือเล็กมากุมไว้แน่นด้วยกลัวเธอจะวิ่งหนี“โอกาสเหรอคะ? จอมถามหน่อยเถอะ พี่แทคจะให้จอมกลับไปทำไม ในเมื่อในใจพี่แทคไม่เคยมีจอม พี่แทคไม่เคยมีผู้หญิงคนนี้ แล้วจะรั้งจอมไว้ทำไมคะ?” หัวใจดวงน้อยเจ็บทุกครั้งเมื่อต้องย้ำกับตัวเองว่าเขาไม่เคยรักตน“ใครบอกว่าพี่ไม่เคยมีจอม ถ้าไม่มีจอม พี่จะทำแบบนี้เหรอ พี่ไม่เคยคุกเข่าให้ใครเลยนะนอกจากจอมคนเดียวที่คู่ควรกับการคุกเข่าของพี่ กลับมาอยู่ด้วยกันนะทูนหัว ดูพี่สิ ตอนนี้สภาพพี่แย่มาก กินไม่ได้ นอนไม่หลับเพราะคิดถึงเมีย กลับบ้านเรานะทูนหัว” พรรธน์ยศอ้อนทันทีพร้อมกับดึงมือเล็กมาลูบไล้แก้มสากที่ซูบตอบลงของตัวเองเมื่อเขาพูดนั่นแหละ จอมใจถึงได้มองหน้าหล่อๆ ของสามี เพิ่งสังเกตว่ามันซูบลงไปเยอะจริงๆ ดวงตาก็คล้ำโบ๋เหมือนคนไม่ได้หลับได้นอน“แล้วทำไมจอมต้องสนใจพี่แทคด้วยคะ ก็ในเมื่ออีกไม่กี่นาทีข้

“กลับมาอยู่บ้านเรานะลูก” ทิพย์มณีเอ่ยพร้อมกับลูบแผ่นหลังเล็กของลูกสาว ส่วนภูธิปก็ทำเช่นเดียวกันกับภรรยา ตอนนี้พ่อแม่ลูกกอดกันกลม“กลับมาอยู่บ้านเรานะจอม พี่ขอโทษนะที่เห็นแก่ตัว ตอนนี้พี่คิดได้แล้ว” ขวัญใจเดินมาโอบกอดทั้งสามอีก เป็นภาพที่ดูแล้วอิ่มใจมากสำหรับคนที่เดินผ่านไปมา ส่วนรเณศและหนึ่งฤทัยก็ได้แต่หันมาส่งยิ้มให้กันแล้วพากันเดินถอยไปอยู่เงียบๆ ในมุมของตัวเอง เพื่อให้ทุกคนเคลียร์ใจกัน“จอม...พี่ขอโทษนะ ที่ก่อนหน้านี้พี่เห็นแก่ตัว พี่ขอโทษจริงๆ พี่รักจอมนะน้องพี่ ให้อภัยพี่นะจอม” เมื่อทั้งสี่คนผละออกจากกัน ขวัญใจก็จับมือเล็กของน้องสาวมากุมแน่นเพื่อขอให้น้องยกโทษให้กับความผิดของตัวเองที่ผ่านมา“ตอนนี้พี่เขารู้แล้วว่าพี่เขาควรอยู่ตรงไหน” ทิพย์มณีเอ่ยเสริม“ใช่ลูก กลับมาอยู่ด้วยกันนะ กลับมาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวเราเหมือนเดิม ตอนนี้พี่เขาสำนึกผิดแล้วและพ่อก็ให้อภัยพี่เขาแล้ว อย่าแบกความทุกข์ไว้คนเดียวเลยนะลูก และอย่าหนีไปแบบนี้อีกรู้ไหมพ่อกับแม่เป็นห่วงมากแค่ไหน โดยเฉพาะพ่อแทคเขาเป็นห่วงเรามากนะจอม&rdq

หนึ่งฤทัยพาจอมใจมากรุงเทพฯ มาถึงตั้งแต่เช้ามาแวะที่คอนโดของเพื่อนรักก่อน เพื่อรอเวลานัดกับพรรธน์ยศที่หน้าสำนักงานเขตเพื่อไปจดทะเบียนหย่ากับสามี จริงๆ รู้ว่าเพื่อนไม่ไหว แต่ทำยังไงได้เมื่อเพื่อนอยากมาหย่าให้ขาดจากสามี แม้จะรักแต่ยอมเจ็บปวดดีกว่าปล่อยไว้นาน ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “เราไปเปิดประตูก่อนนะ สงสัยพี่เป๊กมาแล้วน่ะ” หนึ่งฤทัยบอกเพื่อนรักแล้วเดินไปเปิดประตูห้องทันที แล้วก็จริงเป็นรเณศจริงๆ ถึงเดินกลับมาพร้อมกับผู้มาใหม่และปิดประตูไว้เหมือนเดิม “เป็นยังไงมั่งจอม โอเคไหม พร้อมไหม” รเณศถามหญิงสาวพร้อมนั่งลงโซฟาตัวที่ว่างตรงข้ามเธอ ส่วนหนึ่งฤทัยก็เดินไปนั่งลงที่เดิมข้างเพื่อนรัก “แล้วจอมไม่โอเคได้ไหมล่ะพี่เป๊ก ไม่โอเคก็ต้องโอเคแหละ ไปกันเถอะค่ะ จอมไหว ตอนนี้ก็ใกล้ได้เวลานัดแล้ว” เธอบอกชายหนุ่ม&n

เลขาแจ้งว่ามีคนมาขอพบอยู่ข้างล่าง เขาจึงถามว่าใคร พอรู้ว่าเป็นรเณศก็รีบให้ขึ้นมาหาตัวเองที่ห้องทำงานทันที ทันทีที่รเณศมาถึง พรรธน์ยศก็ถามทันทีว่าอีกฝ่ายมาทำไม และก็เห็นว่าในมือของอีกฝ่ายมีซองเอกสารสีน้ำตาลมาด้วย รเณศไม่ตอบ แต่กลับเดินมาดึงลากเก้าอี้นั่งโดยไม่สนใจว่าเจ้าของห้องทำงานจะเชิญชวนหรือไม่ “อะไร?” พรรธน์ยศถามเสียงห้วนเมื่อเห็นซองเอกสารในมืออีกฝ่ายที่โยนมาทิ้งตรงหน้าตัวเอง “เปิดดูสิ” รเณศตอบสั้นๆ พร้อมเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ยกขาไขว่ห้างด้วยท่าทางสบายๆ พรรธน์ยศรีบหยิบซองเอกสารเปิดออกมาดูทันทีว่ามันคือซองอะไร พอไล่สายตาอ่านก็ถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความโกรธ สันกรามปูดโปนขึ้นทันที มือใหญ่ก็กำเอกสารในมือแน่น “ใบหย่างั้นเหรอ?” “เซ็นซะ จะได้เสร็จธุระของฉัน” รเณศเอ่ยสั่งอีกฝ่าย&nb