ฉันไม่ได้รักเธอ 4

‘อืม! อร่อยเป็นบ้า ไม่อยากเชื่อว่าเป็นฝีมือยัยนี่ และเหมือนกับรสชาติเมื่อตอนกลางวันเลยด้วย หรือว่าเธอทำกับข้าวเมื่อตอนกลางวันด้วยวะ!’ เขาได้แต่พูดถามตัวเองในใจเมื่อลิ้นได้รับรสอาหารฝีมือภรรยาแต่งตัวเอง คือรสชาติถูกปากเขามาก แต่พอมองไปทางคุณแม่ที่รักที่มองมาทางตนก็แสร้งวางช้อนในมือทำเหมือนไม่พอใจกับรสชาติอาหาร

“รสชาติก็งั้นๆ ไม่เห็นอร่อยเลย แทบกระเดือกไม่ลง” เขาพูดจบก็คว้าหยิบแก้วน้ำใกล้มือมาดื่มไปจนหมดแก้วแล้วเด็กรับใช้ที่ยืนรอรับใช้ก็เดินมารินน้ำใส่ไว้ให้เต็มแก้วเหมือนเดิม

“เหรอ งั้นแม่กินมั่ง หนูจอมก็ทานด้วยนะลูก คืนนี้กับพี่เขาค้างที่บ้านเรานะ แม่ให้เด็กจัดห้องไว้ให้แล้ว ส่วนเราห้ามไปนอนคอนโดด้วยวันนี้ ถ้าไปแม่โกรธจริงด้วย” นางพูดจบก็ตักหมูผัดกะปิมาทานเป็นเมนูแรก

“อืม...อร่อยจะตาย ใครบอกงั้นๆ กระเดือกไม่ลงก็ไม่ต้องกิน แม่กินเองคนเดียวก็ได้” เมื่อได้ลิ้มรสชาติฝีมือลูกสะใภ้ก็เอ่ยชมทันที

“งั้นผมจะกินข้าวไข่เจียว ไปเจียวไข่ให้ฉันหน่อย ฉันจะกินข้าวกับไข่เจียว และนอนที่บ้าน ผมนอนได้ครับ ไม่มีปัญหา เพราะเนี่ยบ้านผม ไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลย” คนใจแข็งเอ่ย ส่วนเด็กรับใช้ก็รีบไปทำไข่เจียวมาให้เจ้านายหนุ่มทันที

“ใครอยากกินข้าวไข่เจียวก็กินไป แต่แม่จะกินกับข้าวฝีมือหนูจอม อืม...อร่อยมากเลยน้ำพริกปลาย่างกินกับผักสดเข้ากั้นเข้ากัน หนูจอมทานเยอะๆ นะลูก ไหนลองแกงป่าไก่บ้านซิ อ่า...อร่อยเหมือนกัน รสกลมกล่อมดีลูกเอ๊ย! ใครกระเดือกไม่ลงก็ช่างหัวมัน”

นิษฐากินยั่วลูกชายที่นั่งเม้มปากเป็นเส้นตรงกลืนน้ำลายคำโตลงคอ ทำไมนางจะมองไม่ออกว่าลูกชายอยากกินกับข้าวฝีมือของจอมใจ แต่ฟอร์มเยอะเลยได้แต่นั่งมองตาแข็ง ส่วนจอมใจก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทาน ไม่สนใจสายตาของสามีที่มองมาทางตัวเองเป็นระยะๆ

“เนี่ยหนูจอมฝีมือดีแบบนี้ แม่ชักอยากให้มาทำให้ทานทุกวันแล้วสิจ๊ะ”

“จอมมาทำให้คุณแม่ทานทุกวันได้ค่ะ แต่ได้เฉพาะตอนเย็นนะคะ” เธอเงยหน้าจากจานข้าวมาตอบท่าน

“ได้สิลูก ตอนไหนก็ได้ที่ลูกสะดวก แม่ได้หมดจ้ะ อร่อยมากเลย อืม!” แล้วนางก็เคี้ยวเสียงดังยั่วลูกชายที่นั่งหน้าตึงร่วมทานข้าวด้วย

‘แม่ฐาจะแกล้งผมไปถึงไหน ผมรู้ครับว่าอร่อยและอยากกินมาก แต่ผมจะไม่แตะกับข้าวที่ยัยนี่ทำเป็นอันขาด ผมเกลียดคนทำ ผมจะไม่กินของที่หล่อนทำ’ เขาพึมพำในใจแล้วก็คว้าหยิบแก้วน้ำมากระดกดื่มอีกครั้งจนหมดแก้วและเด็กรับใช้ก็มารินเติมน้ำให้เต็มแก้วเหมือนเดิม ‘ไปเจียวไข่ถึงต่างประเทศรึไงวะ! ชักช้า!’ แล้วก็นึกพาลโกรธเด็กรับใช้ที่หายไปทำไข่เจียวให้ตนที่ยังไม่ยอมโผล่มาสักที เขากินน้ำรอจนจะเต็มท้องแล้วตอนนี้ ส่วนแม่เขาก็ดูจะมีความสุขกับการทานกับข้าวฝีมือลูกสะใภ้เหลือเกิน ส่วนจอมใจก็เอาแต่ก้มหน้ามองจานข้าวตรงหน้าไม่สนใจเขา ‘ให้มันได้แบบนี้สิวะ! ยัยน่าเบื่อเอ๊ย!’ เขาต่อว่าเธอในใจพร้อมหยิบแก้วน้ำขึ้นมาจิบดื่มรอไข่เจียวของตัวเองต่อ