เข้าสู่ระบบแชร์
ฉันไม่ได้รักเธอ 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-30 15:57:39“ค่ะพี่เป๊ก ค่ะ รอจอมที่ร้านเลยค่ะ เดี๋ยวจอมรีบกลับไปนะคะ” เธอกดวางสายทันทีพร้อมกับเก็บโทรศัพท์ไว้ที่เดิมพร้อมกับคว้าหยิบปิ่นโตที่วางตั้งไว้มาถือเพื่อจะกลับ ก็ในเมื่อสามีไม่ต้องการปิ่นโตที่นำมาให้จะเอาไว้ทำไมล่ะ ก็เอากลับไปกินเองสิ
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว จะกินข้าวที่เธอเตรียมมา” พรรธน์ยศเอ่ยขึ้นเมื่อตอนนี้จอมใจไม่ได้สนใจตัวเองแล้วและกำลังจะเดินกลับไป
“คะ?” เธอเอี้ยวหน้าหันมากลอกตาไปมาอย่างสงสัยในประโยคของสามี
“ฉันหิว” เขาตอบสั้นห้วน
“แล้วยังไงคะ จะกินกับข้าวที่จอมเอามาเหรอคะ?” เธอถามกวนกลับพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก แต่แค่แป๊บเดียวเท่านั้นก็เปลี่ยนกลับเป็นหน้านิ่งปกติ
“ก็เอามาให้ฉันไม่ใช่เหรอ เอามาแล้วก็เอาเข้าไปจัดใส่จานสิ ฉันจะได้กิน” เขาบอกสั่งเธอ
“ไหนบอกว่าไม่กินของที่จอมนำมาให้คะ แล้วทำไมตอนนี้ถึงอยากกินล่ะคะ”
“ถ้าจะให้กินก็ไปจัดใส่จานมา พูดมาก น่ารำคาญ!”
เมื่อพูดจบเขาก็เดินกลับเข้าไปในห้องทำงานพร้อมเปิดประตูทิ้งไว้ ส่วนจอมใจก็ได้แต่เบ้ปากเล็กน้อยแล้วเดินถือปิ่นโตไปยังห้องครัวที่เมื่อกี้เธอเดินผ่านมาทันที เพื่อจัดกับข้าวในปิ่นโตที่นำมาใส่จานนำไปให้ชายหนุ่ม แม้เขาจะปากร้าย แต่เขาก็ยอมทานกับข้าวที่นำมาให้และมันก็เป็นกับข้าวฝีมือเธอด้วยสิ
พรรธน์ยศปรายตามองกับข้าวสองอย่างในจานกับถ้วยตรงหน้าของตนเองที่โต๊ะกลางชุดโซฟาของห้องทำงาน มีแกงเขียวหวานปลากรายกับผัดผักรวมมิตรใส่กุ้งสด แค่เห็นก็น้ำลายไหลแล้ว ใช่...เขาเริ่มหิว เพราะตอนนี้มันเที่ยงกว่าแล้ว
ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด!
“ทานเลยนะคะ เดี๋ยวจอมจะมาเก็บให้ค่ะ” เธอบอกเขาแล้วก็ลุกเดินไปยังมุมห้องเพื่อหยิบโทรศัพท์ที่สั่นเตือนอยู่ออกมารับสาย พอเห็นว่าเป็นรเณศก็รีบรับสายทันที
“พี่เป๊ก จอมขอโทษนะคะ วันนี้คงกลับไปทานข้าวเที่ยงกับพี่เป๊กไม่ได้แล้วค่ะ” เธอบอกปลายสายอย่างรู้สึกผิดที่ผิดนัดรุ่นพี่หนุ่ม
“ฉันไม่ชอบกินข้าวคนเดียว” พรรธน์ยศเอ่ยเสียงดังพร้อมกับผลักจานข้าวตรงหน้าออกห่างแล้วมองไปทางคนที่สนใจโทรศัพท์มากกว่าตัวเองตอนนี้ ‘คงสำคัญมากสินะ คนที่โทรมาถึงได้โทรจี้กันขนาดนี้’ เขาพึมพำกับตัวเองด้วยความไม่พอใจ
จอมใจได้ยินที่เขาพูดจึงรีบคุยกับรุ่นพี่แล้วรีบตัดวางสายและเดินกลับมานั่งที่โซฟาตัวที่ว่างใกล้ๆ เขา
“ต้องให้จอมป้อนไหมคะ ถึงจะทานได้” เธอจับจานข้าวของเขามาตรงหน้าตัวเองพร้อมกับหยิบช้อนส้อมมาตักกับข้าวและข้าวใส่ช้อนให้พอดีคำแล้วยกขึ้นไปใกล้กับปากหนาที่เม้มเป็นเส้นตรง
“ทานสิคะ ไหนบอกไม่ชอบกินข้าวคนเดียว จอมก็จะป้อนค่ะ แต่จอมไม่กินค่ะ เพราะยังไม่หิว” เธอบอกเขาพร้อมกับรอให้เขาเปิดปากกินข้าวที่เธอตักป้อน
“ฉะ...อ่ะ...อื้อ” เพียงแค่เปิดปากจะพูด ข้าวที่จ่อตรงหน้าก็ถูกยัดเข้ามาในปากแบบไม่ให้ได้ตั้งตัวจนต้องยอมรับและเคี้ยวเร็วๆ แล้วกลืนลงท้อง
“เธอทำบ้าอะไรของเธอจอม!” เขากระชากเสียงถามพร้อมคว้าจับมือเล็กที่จับช้อนในมือรั้งไว้
“ก็พี่แทคไม่ชอบกินข้าวคนเดียว จอมก็มานั่งด้วยและป้อนแล้วนี่ไงคะ แล้วยังต้องการอะไรอีก”
“ฉันไม่ได้ให้เธอมาป้อนข้าวสักหน่อย เธอฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องรึไงว่าไม่ชอบกินข้าวคนเดียวก็คือต้องมีคนมานั่งกินเป็นเพื่อน ต้องกินด้วยกันไม่ใช่มานั่งด้วยและป้อนฉันแบบนี้”
“แต่จอมไม่หิวนี่คะ?”
“ไม่หิวหรือหิ้วท้องไว้รอกินกับไอ้ชู้ที่โทรมากันแน่จอม?” เขานึกเคืองคนตัวเล็กที่ให้ความสนใจคนที่โทรมาหามากกว่าตัวเอง และตัวเองก็ไม่เข้าใจตัวเองด้วยเหมือนกันทำไมต้องหงุดหงิดแบบนี้ด้วย แค่หล่อนคุยกับผู้ชายเท่านั้น ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้รัก ไม่ชอบหล่อน ออกจะเกลียดจอมใจเสียด้วยซ้ำ
‘ทำไมพี่แทคพูดเหมือนหึงเราเลยนะ แต่ไม่ใช่หรอก พี่แทคเกลียดเราจะตาย ไม่มีทางหึงเราหรอก มีแต่เราคิดไปเองมากกว่ายัยจอม’ เธอคิดในใจแล้วก็ตอบกลับ
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่แทคด้วยคะ ในเมื่อพี่แทคก็ไม่ได้สนใจอะไรจอมอยู่แล้วนี่คะ”
“ใช่! ไม่ได้สนใจ แต่ลืมไปรึเปล่าว่าเราแต่งงานกันเมื่อวาน และทะเบียนสมรสก็จดเรียบร้อยแล้ว”
“แล้วยังไงคะ? ก็ในเมื่อพี่บอกเองว่าไม่คิดจะยกย่องจอมอยู่แล้วนี่ แล้วจะมาสนใจอะไรคะ ถ้าไม่กินข้าวแล้ว จอมเก็บนะคะ จอมต้องรีบกลับไปร้าน”
“รีบกลับไปร้านหรือรีบกลับไปหาผู้ชายที่โทรมากันแน่จอม” เขารีบพูดตอบกลับและมือเล็กที่กำลังจะเก็บโต๊ะก็หยุดชะงักทันทีพร้อมกับเงยหน้าขึ้นสบตาสีทมิฬแข็งกร้าวของเขาที่มองมายังตนอยู่ก่อน
“รู้อะไรไหมคะ ตอนนี้พี่แทคเหมือนคนกำลังหึงจอมเลยค่ะ อย่าทำให้จอมนึกดีใจสิคะว่าพี่แทคกำลังหึงจอมทั้งๆ ที่ความจริงพี่แทคเกลียดจอมมาตลอด”
“อย่าสำคัญตัวเองผิดจอม ฉันไม่เคยนึกพิศวาสเธอแม้แต่น้อย แต่ที่พูดเพราะอยากให้เธอจำใส่สมองไว้ว่าตัวเธอมีผัวแล้วไม่ใช่สาวโสดอย่างเมื่อก่อน ถึงแม้ว่าฉันจะยังไม่ได้นอนกับเธอก็ตาม แต่ยังไงเธอก็ใช้นามสกุลของฉันแล้ว”
“ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ พี่แทคไม่ต้องห่วงค่ะ จอมจำใส่สมองเป็นอย่างดีและก็จำเสมอว่าตัวเองเป็นเมียแต่งที่พี่เกลียดชังน้ำหน้าและไม่มีวันแทนที่พี่ขวัญได้”
“หึ! รู้ตัวก็ดีแล้วนี่ และเธอก็น่ารังเกียจที่สุด ที่นึกอิจฉาได้แม้กระทั่งพี่สาวตัวเอง” เขาตอบสวนกลับ
“จอมขอถามหน่อยเถอะ ทำไมพี่แทคถึงรักจอมไม่ได้ ทำไมถึงต้องเป็นพี่ขวัญคนเดียวด้วย” เธอถามเขาอย่างสุดจะทนพร้อมกับยกมือปาดเช็ดน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาอาบสองแก้ม
อึก!
“น้ำตามันช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอกนะจอม เธอร้องไห้เป็นสายเลือดหรือร้องจนตาย ฉันก็ไม่มีทางรักหรือชอบเธอได้หรอก เธอมันไม่ได้ครึ่งของขวัญเลยสักอย่าง ขวัญทั้งสวย ทั้งน่ารัก แต่เธอสิ สวยก็ไม่สวย มองตรงไหนก็น่าเบื่อ อย่าคิดเอาตัวเองมาเปรียบกับขวัญ จำไว้...วันไหนที่ขวัญกลับมา ฉันจะหย่ากับเธอเพื่อไปหาขวัญทันที” วาจาห้าวหาญเอ่ยเชือดเฉือนใจคนที่นั่งสะอื้นไห้อยู่บนโซฟาอีกตัว โดยไม่คิดจะตอบคำถามของจอมใจที่ถามตน
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาวบำเรอใจ ฉันไม่ได้รักเธอ 3
ฮึก! ฮือๆยิ่งเขาพูด เธอก็ยิ่งเจ็บยิ่งช้ำกับคำพูดของเขา คำพูดของพรรธน์ยศเปรียบเหมือนเข็มเล็กๆ ที่ทิ่มแทงตำในอกของเธอและมันก็เหมือนมีดเล่มเล็กๆ ที่กรีดเฉือนใจเธอด้วยในตอนนี้ ทำไมกัน ทำไมเขาถึงมองเธอในแง่ร้ายแบบนี้ เธอไม่เคยคิดและนึกอิจฉาขวัญใจเลยสักครั้งที่ถูกเขาเลือก แต่เธอน้อยใจในโชคชะตาตัวเองมากกว่าที่ไม่เป็นคนที่ถูกเขาเลือก“ใช่ จอมมันไม่สวย จอมมันไม่น่าดึงดูดแบบพี่ขวัญ แต่ยังไงตอนนี้พี่แทคก็เป็นของจอม เป็นสามีจอมไม่ใช่ของพี่ขวัญ” เธอปาดเช็ดน้ำตากลืนก้อนสะอื้นลงคอพร้อมโต้ตอบกลับเสียงดังโดยไม่นึกกลัวสายตาสีทมิฬที่เพ่งมองมาทางตน“น่าสมเพช! หึ!” พรรธน์ยศยิ้มเยาะเล็กน้อยแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะพูดต่อ “เก็บโต๊ะแล้วรีบไสหัวไป ก่อนที่ฉันจะทำร้ายเธอจอม ไปให้พ้นหน้าฉัน ผู้หญิงความคิดต่ำอิจฉาได้แม้กระทั่งพี่สาวตัวเอง”“ถึงวันนี้จอมจะไป ยังไงเราก็ต้องเจอกัน เพราะเราคือสามีภรรยากัน จำไว้ว่าพี่แทคเป็นของจอมไม่ใช่ของพี่ขวัญแล้วตอนนี้ พี่แทคเป็นของจอม” เธอฝืนความเจ็บปวดในอกตะโกนตอกกลับพร้อมกับคว้าหยิบกระเป๋าแล้วลุกเดินหนีออกจากห้องทำงานใหญ่ไปทันที โดยไม่สนใจจะเก็บโต๊ะตามที่เขาสั่งปึก!พรร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-30เจ้าสาวบำเรอใจ ฉันไม่ได้รักเธอ 4
‘อืม! อร่อยเป็นบ้า ไม่อยากเชื่อว่าเป็นฝีมือยัยนี่ และเหมือนกับรสชาติเมื่อตอนกลางวันเลยด้วย หรือว่าเธอทำกับข้าวเมื่อตอนกลางวันด้วยวะ!’ เขาได้แต่พูดถามตัวเองในใจเมื่อลิ้นได้รับรสอาหารฝีมือภรรยาแต่งตัวเอง คือรสชาติถูกปากเขามาก แต่พอมองไปทางคุณแม่ที่รักที่มองมาทางตนก็แสร้งวางช้อนในมือทำเหมือนไม่พอใจกับรสชาติอาหาร“รสชาติก็งั้นๆ ไม่เห็นอร่อยเลย แทบกระเดือกไม่ลง” เขาพูดจบก็คว้าหยิบแก้วน้ำใกล้มือมาดื่มไปจนหมดแก้วแล้วเด็กรับใช้ที่ยืนรอรับใช้ก็เดินมารินน้ำใส่ไว้ให้เต็มแก้วเหมือนเดิม“เหรอ งั้นแม่กินมั่ง หนูจอมก็ทานด้วยนะลูก คืนนี้กับพี่เขาค้างที่บ้านเรานะ แม่ให้เด็กจัดห้องไว้ให้แล้ว ส่วนเราห้ามไปนอนคอนโดด้วยวันนี้ ถ้าไปแม่โกรธจริงด้วย” นางพูดจบก็ตักหมูผัดกะปิมาทานเป็นเมนูแรก“อืม...อร่อยจะตาย ใครบอกงั้นๆ กระเดือกไม่ลงก็ไม่ต้องกิน แม่กินเองคนเดียวก็ได้” เมื่อได้ลิ้มรสชาติฝีมือลูกสะใภ้ก็เอ่ยชมทันที“งั้นผมจะกินข้าวไข่เจียว ไปเจียวไข่ให้ฉันหน่อย ฉันจะกินข้าวกับไข่เจียว และนอนที่บ้าน ผมนอนได้ครับ ไม่มีปัญหา เพราะเนี่ยบ้านผม ไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลย” คนใจแข็งเอ่ย ส่วนเด็กรับใช้ก็รีบไปทำไข่เจียวมาให้เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-30เจ้าสาวบำเรอใจ อยากเป็นเมียฉันไม่ใช่เหรอ 1
ในห้องนอนของเขา ห้องนอนส่วนตัวที่เขาเคยอยู่คนเดียวก่อนที่จะแต่งงานเข้าไปอยู่ในบ้านเธอ คืนนี้ต้องนอนค้างที่นี่สองต่อสอง จอมใจมองไปยังประตูห้องน้ำที่ปิดแนบสนิทและมีเขาอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ ส่วนเธอยังอยู่ในชุดเดิมยังไม่ได้อาบน้ำ เพราะไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามา และไม่คิดว่าจะได้นอนค้างที่บ้านของสามี ห้องนอนสีอึมครึมไม่ได้สดใสเหมือนห้องนอนผู้หญิง ห้องนอนใหญ่ตกแต่งด้วยโทนสีดำและสีเทา เธอมองไปรอบๆ ห้องแล้วก็นั่งตัวเกร็งเมื่อเสียงน้ำในห้องน้ำหยุดไหลพร้อมกับประตูห้องน้ำที่เปิดกว้างออกพร้อมกับคนที่อยู่ข้างในเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กคล้องคออยู่ และเขาใส่เพียงกางเกงบ็อกเซอร์ตัวบางตัวเดียวติดตัวออกมา “ทะ...ทำไมพี่แทคไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยคะ” เธอถามเขาเสียงสั่นพร้อมกับมองไปทางอื่น “เวลานอนใครเขาใส่เสื้อผ้ากันหลายตัวกัน เธอก็ไปอาบน้ำได้แล้ว” เขาตอบพร้อมเดินสะบัดผมที่เปียกไปหน้าโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อเสียบปลั๊กไดร์เป่าผมที่ตั้งวางบนโต๊ะเครื่องแป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-31เจ้าสาวบำเรอใจ อยากเป็นเมียฉันไม่ใช่เหรอ 2
“ค่ะ ตอนนี้จอมก็เป็นเมียพี่แทคที่มีทะเบียนสมรสยืนยันสถานะ” เธอตอบเขาเต็มเสียงพร้อมกับหันหน้าไปทางเดิมเมื่อตอบเขาจบ แต่แล้วก็ตกใจเมื่อพรรธน์ยศจับหัวไหล่บังคับให้พลิกตัวหันมาทางเขาว้าย!“พี่แทคจะทำอะไรคะ?” เธอถามด้วยความตกใจ เมื่อเขาจับพลิกตัวให้หันมาทางเขาไม่พอ เขายังเคลื่อนตัวรวดเร็วมาคร่อมทับ ตอนนี้เธอนอนหงายอยู่ใต้ร่างใหญ่ โดยมีเขาคร่อมทับ มันอันตราย ตอนนี้จอมใจรู้แล้วว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย หล่อนดีดดิ้นบิดตัวหนีจากใต้ร่างสามีทันที“ก็เธอเป็นเมียฉันนี่ ทำไมฉันจะคร่อมขี่เธอไม่ได้ล่ะ”เขาตอบกลับเสียงทุ้มพร่าด้วยสายตากรุ้มกริ่มแกมเจ้าชู้ เล่นเอาใจสาวใต้ร่างสั่นไหวไม่เป็นจังหวะ เธอหยุดดิ้นจ้องสบตากรุ้มกริ่มของคนตัวโตที่คร่อมทับตัวเองในตอนนี้ก็รู้สึกเขินอายจนหน้าเห่อแดงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว และสองแก้มแดงปลั่งนั้นก็ช่างน่าเอ็นดูเหลือเกินในสายตาของพรรธน์ยศจนเขาต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก‘น่ารักเป็นบ้า ทำไมวันนี้เธอทั้งสวย ทั้งเซ็กซี่ แถมน่ารักแบบนี้จอม เราเพิ่ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-01เจ้าสาวบำเรอใจ อยากเป็นเมียฉันไม่ใช่เหรอ 3
พรรธน์ยศรับรู้ได้ถึงแรงสะอื้นไห้ของเจ้าหล่อน และเห็นว่าดวงตากลมโตของจอมใจนั้นอาบคลอไปด้วยน้ำตาและทางหางตาก็มีน้ำไหลตลอด เขารู้สึกเจ็บปวดไม่แพ้เธอหรอกตอนนี้ และตัวเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงรู้สึกเจ็บปวดเพียงแค่เห็นน้ำตาของจอมใจ แต่ก็สลัดความรู้สึกนั้นทิ้งไปเมื่อความร้อนรุ่มกลางหว่างขามันเร่งเร้าให้เขารุกหล่อนต่อ“อ่า...อื้อ” เสียงร้องครางกระเส่าหวานดังลอดออกมาแทนเสียงสะอื้นไห้ เมื่อปากหนาดูดเร่าขบเม้มซอกคอระหงมาถึงเนินอกอวบอูมของหล่อน สองมือใหญ่ผละเคลื่อนจากหัวไหล่ที่กดไว้มากอบกุมสองเต้าผ่านเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของตัวเอง“อ่า...เธอเนี่ยติดมือไวเหมือนกันนะจอม” เมื่อได้กอบกุมเต้าบีบเคล้นความอวบอิ่มผ่านเสื้อก็รับรู้ได้ถึงยอดอกที่ตื่นตัวแข็งสู้มือตัวเองจึงเอ่ยเย้ยหยันเจ้าของเต้า“ค่ะ ติดมือไว ทำสิคะ ตอนนี้จอมพร้อมจะเป็นเมียพี่แทคแล้ว จอมอยากเป็นเมียพี่แทค” เธอตอบกลับอย่างประชดแล้วก็ต้องแอ่นเด้งยกอกขึ้นตอบสนองไปอย่างเผลอไผล เมื่อปากหนาของเขาก้มลงกัดเม้มยอดอกผ่านเสื้อ ความรู้สึกเหมือนถูประจุไฟฟ้าช็อตร่างก็เกิดขึ้น ทั้งร้อนทั้งเสียวใน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-02เจ้าสาวบำเรอใจ เชื่อแล้วว่ากินดุ 1
พรรธน์ยศเคลื่อนไหวเอาแต่ใจไม่สนใจว่าหล่อนจะเจ็บปวดและยังไม่คุ้นชินกับการมีตัวเองฝากฝังตัวอยู่ภายในความคับแน่นของเธอ นาทีนี้สิ่งที่เขาสนใจคือตัวเอง จะว่าเห็นแก่ตัวก็ว่าได้ ความสดใหม่ของสาวพรหมจรรย์ทำให้เขาหลงระเริงไปกับเซ็กซ์ในครั้งนี้ เอวสอบอัดแน่นสะโพกหนาของตัวเองเด้งเร่าเข้าออกภายในของเจ้าหล่อนจนคนตัวเล็กกระเด็นกระดอนไปตามแรงกระแทกของเอวหนา แต่ก็มีเขากอดรั้งไว้ไม่ให้หล่อนกระเด็นจนหัวชนกับหัวเตียง “อือ...เจ็บ! จอมเจ็บพี่แทค อ่ะ...อ่อย” เธอเจ็บทุกครั้งยามเขาเคลื่อนไหวเอาแต่ใจ แต่ก็รู้สึกเสียวร้อนในท้องน้อยไปด้วยเช่นกัน มีทั้งความเจ็บและความเสียวร้อนก็ว่าได้ สองมือน้อยไม่รู้จะวางตรงไหนจึงตวัดโอบลำคอหนาตามสัญชาตญาณ “อือ...เจ็บหรือเสียวเอาให้แน่จอม อ่า...แน่นดีเป็นบ้า อ่า...แม่งเอ้ย! เสียว ไม่ไหวแล้ว อ่า...แรงๆ นะทูนหัว อืม...” “อ่ะ...อื้อ” เสียงครางทุ้มต่ำยังคงดังลอดออก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-03เจ้าสาวบำเรอใจ เชื่อแล้วว่ากินดุ 2
ร่างเล็กขยับตัวไปมาในตอนสาย เธอตื่นสาย ตื่นมาไม่เจอคนที่นอนด้วยทั้งคืนแล้ว พอจะลุกขึ้นจากเตียงก็เมื่อยล้าและปวดร้าวตรงกลางหว่างขา เขามันคนกินดุจริงๆ อย่างที่เขาบอก เขาปล่อยให้เธอได้นอนพักก็เกือบจะตีห้าแล้ว ร่างเล็กพาร่างบอบช้ำตัวเองที่แสนจะโทรมขยับเคลื่อนลงจากเตียงช้าๆ เพื่อไม่ให้เรียวขาทั้งสองเสียดสีกันมากและไม่ให้น้องสาวเธอเจ็บจากการก้าวเดินมากนัก “อ่า...เจ็บ!” เธอพึมพำกับตัวเองเดินเข้าไปในห้องน้ำ พอเห็นสภาพตัวเองที่เต็มไปด้วยรอยขบเม้มของเขาแล้วก็นึกอายหน้าแดงขึ้นมาทันที เขามันหื่นที่สุด “แล้วจะออกไปจากห้องยังไงสภาพนี้ ตอนนี้จะเที่ยงแล้วด้วย” เธอพึมพำกับตัวเอง ตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยร่องรอยที่พรรธน์ยศฝากไว้ตามตัว ไหนจะซอกคอ เนินอก หน้าท้อง ต้นแขน ต้นขา และที่เยอะสุดคือหน้าอกอวบอูมของเธอ นิษฐาไม่ได้ขึ้นมาปลุกลูกสะใภ้ เพราะลูกชายบอกไว้ว่าให้จอมใจตื่นเอง เพราะนอนกันตอนเช้า นางยิ้มแก้มแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-04เจ้าสาวบำเรอใจ เชื่อแล้วว่ากินดุ 3
ทันทีที่เปิดประตูร้านก้าวขาเข้ามาในร้านก็มองสำรวจไปรอบๆ ร้านที่เต็มแน่นไปด้วยผู้คนที่มาทานมื้อเที่ยง และเขาเองก็มาทานข้าวเช่นกัน พรรธน์ยศถึงกับเม้มปากแน่นเมื่อมองไปเห็นมุมในสุดของร้านที่มีชายหญิงกำลังพูดคุยหัวร่อต่อกระซิกกัน เท้าหนาจึงก้าวเดินฉับๆ ไวๆ ตรงไปหาทั้งคู่ทันทีด้วยความเดือดดาล “พี่แทค” เธอแหงนหน้าขึ้นมองคนที่เดินมาหยุดข้างโต๊ะทานข้าวของตน “นึกว่าลืมผัวไปแล้ว” เขาตอบกลับมาน้ำเสียงขุ่น “พี่แทคเพิ่งมาเหรอคะ นั่งด้วยกันไหมคะ” เธอไม่ตอบแต่เอ่ยถามและชวนเขานั่งด้วยพร้อมขยับตัวเองไปนั่งอีกเก้าอี้ให้เขานั่งลงเก้าอี้ของตนที่นั่งก่อนหน้านี้แทน “เห็นแล้วยังจะถาม” เขาตอบเสียงห้วนแล้วนั่งลงเก้าอี้ตัวที่เธอขยับลุกออกทันที “แล้วพี่แทคกินอะไรมารึยังคะ” เธอถามเขา โดยลืมไปเลยว่ามีรเณศนั่งร่วมโต๊ะอยู่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-05
บทล่าสุด
เจ้าสาวบำเรอใจ บทพิเศษ ทาสรักของเมีย 2
พรรธน์ยศปล่อยร่างอวบอิ่มของภรรยาคนสวยของตัวเองยืนข้างอ่างอาบน้ำเพื่อรอให้ตัวเองเปิดน้ำผสมน้ำในอ่างให้ได้อุณหภูมิพอดี และเพียงเวลาไม่นานก็ได้น้ำที่พอดีและอุณหภูมิพอดี เขาก็อุ้มจอมใจลงไปนอนแช่ในอ่างแล้วตามด้วยตัวเขาลงไปนั่งในอ่างซ้อนหลังภรรยา“อ่ะ...พี่แทค อืม...” เธอครางกระเส่าเมื่อปากหนาของเขาเริ่มจูบคลอเคลียกับต้นคอระหงเลื้อยมายังหัวไหล่เนียนมายังแผ่นหลัง“อ่า...หอม ขนาดมีเหงื่อยังหอมขนาดนี้ ขอบคุณนะทูนหัว ที่วันนี้แต่งงานกับพี่ และพี่ดีใจที่พี่ไม่ล่มงานแต่งงานของเรา ขอบคุณที่ขวัญหนีไปและทำให้พี่ได้เจ้าสาวแสนสวยคนนี้มา” เขาพึมพำกับหัวไหล่เปลือยของเธอพร้อมสอดมือโอบกอดมาด้านหน้าเคล้นคลึงสองเต้าอวบใหญ่ล้นมือไปด้วย“อ่ะ...อื้อ ถ้าย้อนเวลากลับไปวันนั้นอีกครั้ง จอมก็จะยังแต่งงานแทนพี่ขวัญค่ะ เพราะจอมรักพี่แทค จอมอยากเป็นเจ้าของพี่แทคมาตลอด อ่ะ...ชูว์ เบาๆ พี่แทค จอม...อ่า...เสียว” เธอจับมือใหญ่ที่ขยุ้มขยำหน้าอกตนเองให้ผ่อนแรงลงอีกนิดเมื่อเขาบีบแรงเกินไป“อ่า...แล้วก็ได้เป็นเจ้าสาวสมดั่งใจหวัง และที่สำคัญตอนนี้ได้ครองหัวใจพี่ด้วย จอมเป็นเหมือนยาชั้นดีที่หล่อเลี
เจ้าสาวบำเรอใจ บทพิเศษ ทาสรักของเมีย 1
ร่างเล็กที่เคยผอมบางเพรียวระหงตอนนี้อวบอิ่มและกำลังเดินอุ้ยอ้ายถือตะกร้าผักเข้ามาในบ้าน ตั้งแต่ง้อกันสำเร็จ เขาก็ได้รับของขวัญในเย็นนั้นคือจอมใจกำลังตั้งครรภ์ลูกของเขา เขากำลังจะเป็นพ่อคน และทั้งคู่ก็พากันย้ายมาอยู่บ้านสามี เพราะพรรธน์ยศเป็นห่วงแม่ที่เริ่มอายุเยอะแล้วอยู่คนเดียว และจอมใจก็เห็นด้วย เพราะที่บ้านขวัญใจพี่สาวก็กลับมาอยู่บ้านแล้ว ตอนนี้จึงสบายใจที่พี่สาวอยู่ดูแลพ่อกับแม่แทนตัวเอง “ไปเก็บผักสวนครัวหลังบ้านเหรอจ๊ะทูนหัว” เขาที่เพิ่งกลับมาจากทำงานก็รีบถามสาวใช้ทันทีว่าภรรยาตัวเองอยู่ไหน พอรู้ก็รีบมาหาและเห็นร่างอุ้ยอ้ายของหญิงท้องแก่อีกสองเดือนก็จะคลอดเจ้าตัวเล็กเดินถือตะกร้าผักบุ้ง ผักคะน้าเข้ามาในบ้านพอดี “ค่ะ พี่แทค เพิ่งมาถึงเหรอคะ?” “ครับ เหนียวตัวจังเลย เก็บผักมาเหงื่อคงเยอะแน่เลย ไปอาบน้ำกันเถอะ” เขาเดินมาโอบประคองภรรยาที่ถือตะกร้าผักในมือแล้วยื้อแย่งจากมือส่งให้สาวใช้ที่เดินตามหลังภรร
เจ้าสาวบำเรอใจ อยากหย่าก็มาหย่าเอง 4
“ไม่หย่า! กลับมาอยู่ด้วยกันนะ ให้โอกาสพี่นะ ที่ผ่านมาพี่มันไม่ดีจริงๆ ปากไม่ดีและนิสัยก็ไม่ดี ให้พี่ได้แก้ตัวกับสิ่งที่ผ่านมานะ พี่จะเป็นสามีที่ดีของจอม กลับมาอยู่กับพี่นะคนดีของพี่” เขายื่นมือคว้ามือเล็กมากุมไว้แน่นด้วยกลัวเธอจะวิ่งหนี“โอกาสเหรอคะ? จอมถามหน่อยเถอะ พี่แทคจะให้จอมกลับไปทำไม ในเมื่อในใจพี่แทคไม่เคยมีจอม พี่แทคไม่เคยมีผู้หญิงคนนี้ แล้วจะรั้งจอมไว้ทำไมคะ?” หัวใจดวงน้อยเจ็บทุกครั้งเมื่อต้องย้ำกับตัวเองว่าเขาไม่เคยรักตน“ใครบอกว่าพี่ไม่เคยมีจอม ถ้าไม่มีจอม พี่จะทำแบบนี้เหรอ พี่ไม่เคยคุกเข่าให้ใครเลยนะนอกจากจอมคนเดียวที่คู่ควรกับการคุกเข่าของพี่ กลับมาอยู่ด้วยกันนะทูนหัว ดูพี่สิ ตอนนี้สภาพพี่แย่มาก กินไม่ได้ นอนไม่หลับเพราะคิดถึงเมีย กลับบ้านเรานะทูนหัว” พรรธน์ยศอ้อนทันทีพร้อมกับดึงมือเล็กมาลูบไล้แก้มสากที่ซูบตอบลงของตัวเองเมื่อเขาพูดนั่นแหละ จอมใจถึงได้มองหน้าหล่อๆ ของสามี เพิ่งสังเกตว่ามันซูบลงไปเยอะจริงๆ ดวงตาก็คล้ำโบ๋เหมือนคนไม่ได้หลับได้นอน“แล้วทำไมจอมต้องสนใจพี่แทคด้วยคะ ก็ในเมื่ออีกไม่กี่นาทีข้
เจ้าสาวบำเรอใจ อยากหย่าก็มาหย่าเอง 3
“กลับมาอยู่บ้านเรานะลูก” ทิพย์มณีเอ่ยพร้อมกับลูบแผ่นหลังเล็กของลูกสาว ส่วนภูธิปก็ทำเช่นเดียวกันกับภรรยา ตอนนี้พ่อแม่ลูกกอดกันกลม“กลับมาอยู่บ้านเรานะจอม พี่ขอโทษนะที่เห็นแก่ตัว ตอนนี้พี่คิดได้แล้ว” ขวัญใจเดินมาโอบกอดทั้งสามอีก เป็นภาพที่ดูแล้วอิ่มใจมากสำหรับคนที่เดินผ่านไปมา ส่วนรเณศและหนึ่งฤทัยก็ได้แต่หันมาส่งยิ้มให้กันแล้วพากันเดินถอยไปอยู่เงียบๆ ในมุมของตัวเอง เพื่อให้ทุกคนเคลียร์ใจกัน“จอม...พี่ขอโทษนะ ที่ก่อนหน้านี้พี่เห็นแก่ตัว พี่ขอโทษจริงๆ พี่รักจอมนะน้องพี่ ให้อภัยพี่นะจอม” เมื่อทั้งสี่คนผละออกจากกัน ขวัญใจก็จับมือเล็กของน้องสาวมากุมแน่นเพื่อขอให้น้องยกโทษให้กับความผิดของตัวเองที่ผ่านมา“ตอนนี้พี่เขารู้แล้วว่าพี่เขาควรอยู่ตรงไหน” ทิพย์มณีเอ่ยเสริม“ใช่ลูก กลับมาอยู่ด้วยกันนะ กลับมาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวเราเหมือนเดิม ตอนนี้พี่เขาสำนึกผิดแล้วและพ่อก็ให้อภัยพี่เขาแล้ว อย่าแบกความทุกข์ไว้คนเดียวเลยนะลูก และอย่าหนีไปแบบนี้อีกรู้ไหมพ่อกับแม่เป็นห่วงมากแค่ไหน โดยเฉพาะพ่อแทคเขาเป็นห่วงเรามากนะจอม&rdq
เจ้าสาวบำเรอใจ อยากหย่าก็มาหย่าเอง 2
หนึ่งฤทัยพาจอมใจมากรุงเทพฯ มาถึงตั้งแต่เช้ามาแวะที่คอนโดของเพื่อนรักก่อน เพื่อรอเวลานัดกับพรรธน์ยศที่หน้าสำนักงานเขตเพื่อไปจดทะเบียนหย่ากับสามี จริงๆ รู้ว่าเพื่อนไม่ไหว แต่ทำยังไงได้เมื่อเพื่อนอยากมาหย่าให้ขาดจากสามี แม้จะรักแต่ยอมเจ็บปวดดีกว่าปล่อยไว้นาน ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “เราไปเปิดประตูก่อนนะ สงสัยพี่เป๊กมาแล้วน่ะ” หนึ่งฤทัยบอกเพื่อนรักแล้วเดินไปเปิดประตูห้องทันที แล้วก็จริงเป็นรเณศจริงๆ ถึงเดินกลับมาพร้อมกับผู้มาใหม่และปิดประตูไว้เหมือนเดิม “เป็นยังไงมั่งจอม โอเคไหม พร้อมไหม” รเณศถามหญิงสาวพร้อมนั่งลงโซฟาตัวที่ว่างตรงข้ามเธอ ส่วนหนึ่งฤทัยก็เดินไปนั่งลงที่เดิมข้างเพื่อนรัก “แล้วจอมไม่โอเคได้ไหมล่ะพี่เป๊ก ไม่โอเคก็ต้องโอเคแหละ ไปกันเถอะค่ะ จอมไหว ตอนนี้ก็ใกล้ได้เวลานัดแล้ว” เธอบอกชายหนุ่ม&n
เจ้าสาวบำเรอใจ อยากหย่าก็มาหย่าเอง 1
เลขาแจ้งว่ามีคนมาขอพบอยู่ข้างล่าง เขาจึงถามว่าใคร พอรู้ว่าเป็นรเณศก็รีบให้ขึ้นมาหาตัวเองที่ห้องทำงานทันที ทันทีที่รเณศมาถึง พรรธน์ยศก็ถามทันทีว่าอีกฝ่ายมาทำไม และก็เห็นว่าในมือของอีกฝ่ายมีซองเอกสารสีน้ำตาลมาด้วย รเณศไม่ตอบ แต่กลับเดินมาดึงลากเก้าอี้นั่งโดยไม่สนใจว่าเจ้าของห้องทำงานจะเชิญชวนหรือไม่ “อะไร?” พรรธน์ยศถามเสียงห้วนเมื่อเห็นซองเอกสารในมืออีกฝ่ายที่โยนมาทิ้งตรงหน้าตัวเอง “เปิดดูสิ” รเณศตอบสั้นๆ พร้อมเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ยกขาไขว่ห้างด้วยท่าทางสบายๆ พรรธน์ยศรีบหยิบซองเอกสารเปิดออกมาดูทันทีว่ามันคือซองอะไร พอไล่สายตาอ่านก็ถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความโกรธ สันกรามปูดโปนขึ้นทันที มือใหญ่ก็กำเอกสารในมือแน่น “ใบหย่างั้นเหรอ?” “เซ็นซะ จะได้เสร็จธุระของฉัน” รเณศเอ่ยสั่งอีกฝ่าย&nb
เจ้าสาวบำเรอใจ เธอไปอยู่ไหน 3
ส่วนภูธิปได้แต่นั่งนิ่งเม้มปากแน่นพร้อมกำมือแน่นกับหน้าตักของตัวเองมองดูลูกสาวคนโตที่กำลังร้องไห้ซบหน้ากับขาของตนที่กอดไว้ อยากจะลูบหัวปลอบ แต่ก็ยั้งมือไว้แล้วเอ่ย “พี่ภูคะ ยังไงเสียตอนนี้ขวัญก็สำนึกผิดแล้วนะคะ อย่าเอามาเป็นอารมณ์เลย ยังไงเสียยัยขวัญก็ลูกเราสองคนนะคะ” ทิพย์มณีลูบแขนสามีให้คลายความโกรธ ความเสียใจพร้อมกับอีกมือกุมมือสามีที่กำแน่นให้คลายออก “ให้อภัยลูกเราเถอะนะคะ ยังไงซะ ตอนนี้ยัยขวัญก็สำนึกและขอโทษเราแล้ว ตอนนี้ยัยขวัญก็กำลังมีหลานให้เราด้วย นึกสงสารหลานที่จะเกิดมาเถอะนะคะพี่ภู” นางบอกสามีพร้อมกับปล่อยมือจากมือของสามีมาลูบอกที่เต้นแรงของภูธิป “พี่...” “นะคะพี่ภู ให้อภัยยัยขวัญนะคะ ตอนนี้ยัยขวัญก็รู้ตัวแล้วว่าตัวเองควรอยู่ตรงไหน” นางเอ่ยแทรกไม่รอสามีเอ่ยจบความ ภูธิปมองลูกสาวที่กอดขาตัวเองซบหน้าร้องไห้ในตอน
เจ้าสาวบำเรอใจ เธอไปอยู่ไหน 2
รเณศไม่แปลกใจที่อยู่ๆ สามีของจอมใจมาหาตัวเอง เขายิ้มต้อนรับชายหนุ่มที่เปิดประตูเข้ามาในร้าน พร้อมกับเอ่ยทักทายตามประสาพ่อค้าร้านทอง “มาซื้อทองให้น้องจอมเหรอครับคุณแทค” เขาถามเชิงประชด “ซื้อกับผีน่ะสิ มึงเอาเมียกูไปไว้ไหน” เขาตอกกลับเสียงกระด้างเดือดดาลทันที “ไม่ต้องครับคุณตำรวจ ผมกับเขารู้จักกัน” รเณศยกมือห้ามตำรวจที่ทำหน้าที่ดูแลร้านทองประจำของตัวเองที่กำลังเดินมาหมายจะล็อกตัวพรรธน์ยศไว้ เขาก็รีบบอกห้ามทันทีแล้วเดินออกมาหาคนพาล “จะมาหาเรื่องก็ดูสถานที่ด้วยครับ และคุณแทคเห็นน้องจอมอยู่ในร้านผมไหม? ก็ไม่นี่ ไม่มีน้องจอม แล้วผมจะรู้เหรอว่าเมียคุณอยู่ไหน นั่นเมียคุณนี่” เขาตอบกลับกวนๆ พลางชี้มือไปรอบๆ ร้านให้เขาดูว่าในนี้ไม่มีคนที่เขาตามหา “อย่ามาปากดี มึงเอาจอมไปไว้ไหน” พรรธน์ยศกระชากคอเสื้อเช
เจ้าสาวบำเรอใจ เธอไปอยู่ไหน 1
ระหว่างการประชุม ใจของพรรธน์ยศแทบอยู่ไม่นิ่ง เขารู้สึกมีลางสังหรณ์บางอย่างจึงรีบปิดประชุมเลื่อนไปเป็นวันจันทร์ของอาทิตย์หน้า เพราะคิดถึงคนที่จากมา พอสั่งเลื่อนการประชุมก็สั่งเลขาของตัวเองส่งรายงานเข้าอีเมล ก่อนจะรีบออกจากห้องประชุมเพื่อขับรถกลับมาที่คอนโด และเพียงเวลาไม่นานในช่วงบ่ายสองโมงก็มาถึงคอนโดแล้วรีบดับเครื่องยนต์วิ่งไปในตึกกดเรียกลิฟต์ พอประตูลิฟต์เปิดก็เข้าไปพร้อมกดเลือกชั้นทันทีแล้วลิฟต์ก็พาไปยังชั้นที่เลือก เมื่อโดยสารมาถึงชั้นที่เลือกก็รีบวิ่งตรงสาวเท้าไปยังห้องตัวเองทันที แต่พอเปิดประตูเข้าไปกลับเงียบว่างเปล่าอย่างที่นึกสังหรณ์ไม่มีผิด ไม่มีร่างเล็กนอนเปลือยห่มผ้าบนเตียง “ไปไหนของเธอยัยเด็กโง่!” เมื่อส่องทุกซอกในห้องของคอนโดแล้ว ในห้องน้ำ ระเบียงก็ไม่เจอจึงรีบล้วงโทรศัพท์ออกมากดต่อสายหาหญิงสาวทันที และก็ไร้สัญญาณตอบรับ โทรกี่ครั้งๆ ก็ติดต่อไม่ได้จึงตัดสินใจโทรกลับไปบ้านถามพ่อตาแม่ยาย ซึ่งทั้งสองก็บอกว่าจอมใจยังไม่กลับบ้าน จึงโทรหาแม่ตัวเองเผื่อคนตัวเล็กจะไปบ้านตัวเอง และคำตอบก็เหมือนกันหมด จึงรีบอ
