ตอนที่31

Rrrrrrrrr

“ครับคุณอินทัช...ผมคงยังไม่เข้าไปที่โรงงานอีกสองสามวันรบกวนคุณอินทัชดูแลความเรียบร้อยด้วยนะครับ”

ดูเหมือนอินทัชจะโทรมาตรงจังหวะชายหนุ่มเลยถือโอกาสบอกเรื่องที่เขาจะไม่เข้าไปที่โรงงานสักสองสามวันเพราถ้าหากเขายังมีเรื่องกังวลใจเรื่องปรารีนี้อยู่งานของเขาไม่เดินแน่

เป็นครั้งแรกที่เขาเสียงานเพราะเรื่องผู้หญิงนี่แหละเขายอมรับเลยว่าหญิงสาวมีอิทธิพลต่อตัวและหัวใจของเขาจริงๆ

21.30 น.

“ยังไม่นอนอีกเหรอ”

ณคุณเดินออกมาดูหญิงสาวที่นั่งที่เก่าอี้ไม้หน้าบ้านในตอนดึกๆดื่นๆเขาพึ่งทำงานเสร็จบังเอิญเห็นเธอจากมุมข้างหน้าต่างเลยเดินออกมาดูคราแรกคิดว่าเธอจะหลับไปแล้วเสียอีก

“เอ่อ...เดี๋ยวข้าวกำลังจะเข้าไปพอดีเลยค่ะ”

ต้นข้าวสะดุ้งตกใจเล็กน้อยที่ชายหนุ่มเดินออกมาหาเธอด้วยความที่ไม่อยากให้ชายหนุ่มเป็นห่วงจึงลุกขึ้นหมายจะกลับไปที่ห้องนอนของเธอทันที

“คิดถึงพ่อล่ะสิ...นั่งคุยกับพี่ก่อนได้ไหม”

ณคุณดูออกว่าที่หญิงสาวมานั่งเหม่อตอนนี้แสดงว่าน่าจะคิดถึงพ่อที่จากไปเขาเองก็มีเรื่องที่จะคุยกับเอพอดีไหนๆก็ยังไม่นอนก็ขอคุยเลยแล้วกัน

“ค่ะ”

ทั้งสองนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยกันบรรยากาศตรงหน้าคือท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวและเสียงหรีดหริ่งเรไรร้องอยู่ไม่ขาดสายมีลมพัดเอื่อยๆไม่แรงมากเป็นบรรยากาศที่กำลังดีเลยทีเดียว

“พรุ่งนี้พี่จะพาเราไปหาซื้อของใช้ตื่นแต่เช้าล่ะ”

พรุ่งนี้ณคุณว่าจะพาหญิงสาวไปหาซื้อของใช้จำเป็นเพราะเขาดูแล้วยังไงเธอก็จะต้องได้ใช้อยู่ดี

“แล้วพี่เปาล่ะคะใครจะดู”

ต้นข้าวตอนนี้เป็นห่วงก็แต่ปรารี

“แม่เค้าดูอยู่น่ะไม่ต้องห่วง”

ณคุณรู้ว่าหากต้นข้าวไม่อยู่สักพักสักครู่ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรหรอกเพราะว่ามลฤดีก็คงจะดูแลลูกสาวเธอเองอีกอย่างพรุ่งนี้ปรารีก้คงจะอาการดีขึนแล้วล่ะ

“ความจริงข้าวก็ไม่มีอะไรที่จะต้องซื้อนี่คะ”

ต้นข้าวคิดไปคิดมาชายหนุ่มจะพาเธอไปซื้อของใช้เธอเองก็ไม่ได้มีของอะไรที่จะต้องซื้อแล้วและถ้าไปก็ไม่รู้ด้วยว่าจะซื้ออะไร

“เรามีมือถือไหม”

“ไม่อะค่ะ”

ต้นข้าวส่ายหัวหงึกหงักเธอไม่เคยมีหรอกมือถือและก็ไม่รู้ว่าจะมีทำไมด้วยเธออยู่ที่นี่ก็มีโทรศัพท์บ้านใช้

“โน๊ตบุ๊คล่ะ”

“ไม่มีเหมือนกัน”

“นี่ไงสิ่งที่เราต้องใช้หากเข้ามหาลัยมันเป็นของจำเป็น”

ณคุณต้องบอกว่าสิ่งที่เขาพูดมามันเป็นของจำเป็นที่หญิงสาวต้องใช้เมื่อเข้ามหลาลัยเพราะเธอก็ต้องติดต่อกับเขาและโน๊ตบุ๊คอะไรพวกนี้มันก็เป็นของจำเป็นในการเรียนรู้

“เอ่อ..ขอบคุณนายน้อยมากเลยนะคะ”

ในเมื่อเขาเห็นว่ามันสำคัญเธอก็ต้องขอบคุณเขาอย่างมากที่ใส่ใจเธอขนาดนี้

“เฮ้อ...เมื่อไรเราจะเลิกเรียกพี่ว่านายน้อยซะทีนะ”

บางคำที่หญิงสาวชอบพูดตลอดเวลาที่รีบยกเขาบางทีเขาก็รู้สึกขัดหูอยู่หลายครั้งเหมือนกันเขาอุปการะเธอก็เหมือนกับเธอเป็นน้องสาวคนนึงของเขาการที่จะมาเรียกนายน้อยๆในบ้านทุกๆวันเขาว่ามันไม่โอเคเท่าไร

“ก็...”

ต้นข้าวเองก็แค่ไม่อยากตีจนเสมอชายหนุ่มเท่านั้นเองเพราะสำหรับเธอเขาคือผู้มีพระคุณคนนึงที่ไม่ใช่แม้แต่ญาตของเธอแต่ก็ยังรับเธอมาเลี้ยงแถมดูแลอย่างดีอีกด้วย

“เรียกพี่ว่าพี่หมอเหมือนที่เปาเรียกก็ได้”

เขารู้ว่าในใจหญิงสาวคิดอะไรเขาเพียงแค่อยากให้เธอลบความคิดนั้นทิ้งไปเสีย

“ถ้านายน้อยต้องการแบบนั้นก็ได้ค่ะ”

หากชายหนุ่มสบายใจที่จะให้เธอเรียกพี่เธอก็จะเรียกแต่ความรู้สึกของเธอตอนนี้มันก็ยังเปลี่ยนไม่ได้จริงๆ

“ไหนลองเรียกซิ”

“พี่หมอ”

“ไปนอนได้แล้ว”

ณคุณจับหัวหญิงสาวยีเบาๆอย่างเอ็นดูพร้อมสั่งให้เธอไปนอนได้เพราเรื่องที่เขาจะคุยกับเธอก็มีเท่านี้

“ค่ะ”

วันต่อมา

“ได้เรื่องยังไงคุณชัยส่งข่าวมาบอกผมให้เร็วที่สุดเลยนะครับ”

วันนี้ตฤณภพโทรสั่งงานธวัชชัยแต่เช้าว่าให้ทำการหาข้อมูลต่อว่าหญิงสาวจะไปที่ไหนได้บ้างอย่างไม่ลดละ

 “ตาต้น”

ที่มลฤดีมาแต่เช้าก็เพราะอยากจะมาดูเชิงว่าลูกชายของเธอมีสภาพเป็นเป็นอย่างไรบ้างในตอนนี้

“คุณแม่มาที่นี่ได้ไงครับ”

ตฤณภพค่อนข้างแปลกใจเพราะว่าแม่ของเขามาที่นี่อย่างไม่บอกไม่กล่าวกันก่อน

“แม่ก็จะมาถามเราว่าทำอะไรน้อง..น้องถึงขอยกเลิกที่จะอุ้มท้องให้ลูกแถมยังขอไปอยู่ที่อื่นอีก”

มลฤดียังคงเล่นบทเนียนทำเป็นไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นแถมยังมิวายใส่ไฟว่าปรารีขอไปอยู่ที่อื่นอีกด้วยเธออยากจะเห็นอาการของลูกชายเธอว่าเมื่อรู้แบบนี้แล้วเขาจะทำยังไงต่อไป

“เปา..เปาไปไหนครับเธออยู่ที่ไหน”

คำว่าไปอยู่ที่อื่นของแม่เขาทำให้ตฤณภพหูผึ่งรีบเดนเข้ามาถามแม่ของเขาว่าที่อื่นที่ปรารีไปอยู่มันคือที่ไหน

“ตอบแม่ก่อนว่ามีปัญหาอะไรกัน”

มลฤดีอยากจะรู้นักว่าลูกชายของเธอจะกล้าบอกปัญหาที่มันเกิดขึ้นหรือเปล่า

“เอ่อ..เราทะเลาะกันนิดหน่อยครับ”

ตฤณภพยังไม่พร้อมเล่ารายละเอียดอะไรตอนนี้เขาอยากจะคุยกับปรารีก่อน

“แค่นั้นเหรอ”

มลฤดีมีทำหน้าสงสัยส่งไปให้ลูกชายของเธอ

“ครับ...แต่ผมไม่ยกเลิกที่จะให้เธอเป็นแม่ของลูกผมนะครับ”

ตฤณภพไม่ยอมให้ปรารีเลิกเป็นแม่อุ้มท้องลุกของเขาเด็ดขาด

“ก็น้องไม่อยากทำแล้ว...เดี๋ยวแม่หาผู้หญิงคนใหม่มาแทนก็ได้นี่นา”

มลฤดียังทำไขสือไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นแถมยังหาเรื่องให้ชายหนุ่มได้ปวดหัวเพิ่มโดยการจะหาผู้หญิงคนใหม่ให้ลูกชายเธออีกต่างหาก

“ไม่ได้ครับ...ต้องเป็นเปาเท่านั้น”

ตฤณภพยืนยันเสียงแข็งว่ายังไงก็ต้องเป็นปรารีเท่านั้นคนอื่นเขาไม่ต้องการ