ตอบแทน(3)  

ฟ้ารุ่งรู้สึกตัวเองมีค่าตัวที่สูงมากหลังจากได้รับรู้หน้าที่ และนำมาเทียบกับค่าตอบแทนที่เธอได้ หน้าที่ทำกับข้าวเป็นงานที่เธอถนัดมาก แต่ระยะหลังเธอก็ไม่ได้เข้าครัวนานแล้วเพราะใช้ชีวิตอยู่ตามลำพัง จึงเลือกที่จะกินอยู่อย่างง่ายๆเอา

พยาบาลเรียกตัวเธอไปสอนวิธีการดูแลคนป่วย ฟ้ารุ่งเธอมีมารดาเป็นพยาบาลจึงไม่ยากที่เรียนรู้ และเธอก็ยินดีที่จะได้ดูแลภรรยาของคนที่มีพระคุณกับเธอ

เมนูอาหารมื้อแรกที่แม่ครัวคนใหม่เลือกที่จะทำ ก็เกิดจากการสอบถามจากยิ้มสาวใช้ของบ้านถึงเมนูโปรดของคนในบ้าน

“หนูทำกับข้าวไม่ได้เรื่องเลย โดนคุณภูบ่นประจำ ฝากน้าด้วยนะคะ” ยังโชคดีอยู่บ้างที่เธอถูกเรียกว่าน้านึกว่าจะกลายเป็นป้าซะแล้วฟ้ารุ่งยิ้มในใจ

“แม่ครัวคนใหม่ของคุณพ่อฝีมือใช้ได้เลยนะครับ” ภูวนนท์กินอาหารจนเกลี้ยงจานเพราะถูกปากกับรสมือของแม่ครัวคนใหม่

“เมื่อเย็นแม่ของลูกกินข้าวต้มได้เกือบหมดถ้วยเลย” ปกติอภิรดีจะกินข้าวเย็นเพียงไม่กี่คำ เพราะหล่อนไม่ชอบกินข้าวต้ม แต่ด้วยรสชาติที่ถูกใจวันนี้เลยกินได้มาก

คืนแรกในบ้านหลังใหญ่ที่มีสมาชิกหลายคนอาศัยอยู่ ฟ้ารุ่งคุยเรื่องราวต่างๆให้ลูกสาวได้รับรู้ผ่านทางเฟสบุ๊ค นานแล้วที่เธอใช้ชีวิตตัวคนเดียว วันนี้เธอรู้สึกไม่เหงามีอะไรให้เธอทำมากมาย ชีวิตดูมีค่าขึ้นเยอะ

‘ แม่คะ...มิ้นจะรีบหาเงินมาใช้เขาให้ได้ แม่ถ้าเหนื่อยก็ไม่ต้องทำนะ มิ้นเป็นห่วง ’

ความเป็นห่วงถูกส่งมาจากปารีส มินรญาลูกสาวคนเดียวของเธอไม่เคยทำให้เธอต้องผิดหวัง ถึงแม้ความใกล้ชิดในฐานะแม่กับลูกจะมีน้อยมาก เธอส่งให้ลูกไปอยู่โรงเรียนประจำตั้งแต่เลิกกับสามี เพราะฟ้ารุ่งรู้ตัวเธอดีว่าความรับผิดชอบและความรู้สึกของเธอตอนนั้นไม่ดีพอที่จะดูแลใคร โรงเรียนประจำจะทำให้ลูกของเธอเข้มแข็งและแข็งแกร่งได้ บ่อยครั้งที่เธอแอบไปดูมินรญาโดยที่ลูกสาวของเธอไม่รู้ตัว เพราะฟ้ารุ่งอยากให้ลูกเข้มแข็ง และมันก็ทำให้ลูกสาวของเธอเป็นหญิงสาวที่แข็งแกร่งได้จริงๆ

เช้านี้กับตำแหน่งแม่ครัว กับข้าวถูกเรียงรายบนโต๊ะอาหาร ข้าวผัดไข่คนป่วยกินจนหมดจาน คนป้อนแอบยิ้มดีใจที่ภรรยาของเขากินเยอะมาสองมือแล้ว ตั้งแต่มีแม่ครัวคนใหม่ ไม่ใช่แค่อภิรดีแต่ทั้งเขาและภูวนนท์ต่างก็เจริญอาหารกันน่าดูช่วงนี้

“น้ารุ่งครับ เย็นนี้ผมจะพาแขกมากินข้าวที่บ้านหนึ่งคนนะครับ” ภูวนนท์นัดหมายกับชิดจันทร์จะมากินข้าวที่บ้านของเขาในช่วงเย็น

“อาหารอร่อยมากๆเลยค่ะ”

ชิดจันทร์ออกปากชมฝีมือทำกับข้าวของแม่ครัวคนใหม่ ฟ้ารุ่งเธอมีความสุขและภูมิใจทุกครั้งที่ได้ยิ้มรอยยิ้มของคนที่ได้กินฝีมือของเธอ

หลังอาหารเย็นภูวนนท์พาชิดจันทร์ไปเรือนหลังเล็กที่เป็นมุมโปรดของเขา พรุ่งนี้เขานัดช่างให้มาดูว่าจะซ่อมแซมปรับปรุงในส่วนไหนบ้าง เพราะเขาตั้งใจจะทำเรือนหลังเล็กให้เป็นเรือนหอของเขากับชิดจันทร์

“ช่วงนี้งานเป็นอย่างไรบ้างคะ” หญิงสาวชวนภูวนนท์คุยเพราะไม่อยากให้เขาถามถึงเรื่องที่ขอเธอแต่งงาน กลัวจะทำให้บรรยากาศเสีย

“กำลังยุ่งอยู่เลยครับ กำลังจะเปิดโครงการใหม่ เป็นโครงการบ้านสำหรับคนรายได้ปานกลาง ช่วงนี้บางวันก็ให้คุณพ่อไปช่วยดูหน้างานให้”

“เอยล่ะครับ... ที่โรงแรมเป็นอย่างไรบ้างช่วงนี้” ครอบครัวของเอยนอกจากพ่อปลัดกระทรวงแม่ของเอยก็ทำธุรกิจโรงแรมที่เชียงใหม่และภูเก็ต

“พรุ่งนี้เอยกับคุณแม่จะบินไปเชียงใหม่ ไปดูความเรียบร้อยและเตรียมปรับปรุงแผนงานช่วงฤดูท่องเที่ยวค่ะ จะอยู่ที่นั่นพักใหญ่ๆนะคะ” ชิดจันทร์มากินข้าวเย็นที่บ้านของภูวนนท์เพราะตั้งใจจะมาบอกเรื่องที่ต้องไปอยู่เชียงใหม่สักพัก

“ทำไมไปนานจัง คิดถึงแย่เลย” ชายหนุ่มไม่พูดเปล่า ดึงตัวหญิงสาวเข้ามาไว้ในอ้อมกอด และหอมแกล้มจนแทบแกล้มของชิดจันทร์แดงช้ำ

“เอย...เจ็บแล้วนะ” ใบหน้าแดงของชิดจันทร์เป็นหลักฐานว่าเขาทำรุนแรงเกินไป

“ก็มันจะเก็บไว้เวลาที่คิดถึง อยากไปนานเอง กลับมาก็จะหอมแบบนี้อีก” ชายหนุ่มทำหน้าทะเล้น ล้อเลียนหญิงสาวที่หน้ามุ่ยเพราะเจ็บที่แกล้มทั้งสองข้าง

ไม่ใช่แค่ภูวนนท์รู้สึกว่าทำไมต้องไปอยู่ที่นั่นหลายวันขนาดนั้น เพราะปกติแล้วคุณนายโฉมเฉลาไม่เคยจะยอมทิ้งสามีไปไหนนานๆ การไปครั้งนี้ต้องมีอะไรมากกว่าการไปดูแลกิจการที่เชียงใหม่แน่ๆ

จวนจะค่ำมากแล้วชิดจันทร์จึงขอตัวกลับบ้าน โดยไม่ยอมให้ภูวนนท์ไปส่งที่บ้านขอให้ส่งแต่เพียงหน้าปากซอยทางเข้าหมู่บ้าน แต่ภูวนนท์ก็พอจะคลาดเดาได้ว่า ชิดจันทร์คงยังไม่พร้อมที่จะให้เขาและมารดาของเธอได้เจอกันในเวลานี้

ความจริงแล้ววันนี้ภูวนนท์ตั้งใจจะถามถึงเรื่องที่เขาขอเธอแต่งงานแต่เห็นจากท่าทีที่ชิดจันทร์พยายามหาเรื่องคุย ก็คิดว่าเธอยังคงไม่พร้อมที่จะให้คำตอบในเรื่องแต่งงาน เร่งรัดเอาคำตอบก็คงจะมีแต่ต้องช้ำใจแน่ๆ

“พรุ่งนี้คิดหรือยังจะทำอะไรให้อภิรดีกิน” กฤษฎาเข้ามาทักทายฟ้ารุ่งที่กำลังวุ่นวายกับการทำความสะอาดห้องครัว

“ต้มยำปลาค่ะ” เมื่อเช้าเธอออกไปตลาดแต่เช้าเพื่อหาซื้อปลามาเตรียมไว้ คนป่วยกินปลาน่าจะมีประโยชน์ที่สุดฟ้ารุ่งคิดแบบนี้

“อืม...แต่อย่าให้รสจัดนะ”

พูดเพียงเท่านี้แล้วกฤษฎาก็เดินกลับออกไป ความจริงเขาอยากชวนฟ้ารุ่งคุยนานๆแต่ด้วยสถานภาพเจ้านายกับสาวใช้ เขาไม่ควรจะมายืนคุยสองต่อสองกับเธอแบบนี้จะทำให้เสียทั้งเธอและเขา

กว่าจะได้เข้านอนก็เกือบสี่ทุ่ม ฟ้ารุ่งเก็บล้างครัวให้สะอาดเพื่อเตรียมสำหรับทำอาหารในพรุ่งนี้เช้า จากชีวิตสาวสวยเดินไปเดินมาอวดความสวยไปวันๆ แต่วันนี้เธอมีหน้าที่ต้องดูแลอาหารให้กับทุกคนในบ้านนี้ กลางวันคอยพลิกตัวให้คนป่วย ถึงมันจะเหนื่อยหน่อยแต่มันก็ทำให้ฟ้ารุ่งรู้สึกคุณค่าของการได้เกิดมาเป็นคน

ก่อนเข้านอนเธอแวะเข้าไปดูอภิรดี เพื่อมีอะไรที่เธอพอจะช่วยได้ ภาพที่อยู่ตรงหน้ากฤษฎากำลังพยุงภรรยาให้ลุกขึ้นเพื่อดื่มน้ำผลไม้ พรุ่งนี้ตื่นมาจะได้ไม่ท้องผูก การดูแลเอาอกเอาใจของสามีที่แสดงต่อภรรยาที่เขารักอย่างทะนุถนอมเป็นภาพชินตาแต่ไม่ชินใจที่ฟ้ารุ่งได้เห็นตลอดเวลาที่เขาได้ก้าวเข้าเป็นส่วนหนึ่งของบ้านวิรชโลธร

ชีวิตของเธอมีแต่ความโดดเดี่ยวเลิกกับสามีได้ไม่นานก็มาเสียพ่อกับแม่ไป เธอไม่เคยสัมผัสกับคำว่าครอบครัวมานานจนเธอเองก็จำไม่ได้ว่านานมากแค่ไหน ฟ้ารุ่งได้แต่หวังว่าสักวันเธอคงเจอคนที่รักเธอและพร้อมจะดูแลเธอไปจนแก่เฒ่า ไม่ใช่เข้ามาหวังแค่เพียงตัวก็จากไป