ตอนที่12

ภูผาจากที่หันหน้ามองไปทางอื่นอยู่ก็ต้องหันกลับมามองเธออย่างตกใจคิดว่านี่เธอเสียใจที่เจอเขาขนาดนี้เลยเหรอชายหนุ่มนั่งหันซ้ายหันขวาทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นเธอสะอื้นจนตัวโยนขนาดนั้นเขาค่อยๆเดินเข้าไปหาเธอแล้วรวบตัวเธอมากอดไว้พร้อมลูบหัวหญิงสาวเบาๆคราแรกคิดว่าเธอจะขัดขืนแต่เมือเขาเข้าไปกอดเธอก็ดันตัวมาซบที่อกของเขาจนตอนนี้เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เขาใส่มาเปียกน้ำตาเธอหมดแล้ว

“ฮือๆๆๆ...”

แพรไหมเริ่มสะอื้นอ่อนลงเมื่อชายหนุ่มเข้ามาปลอบเธอคราแรกหญิงสาวก็รู้สึกแปลกใจอยู่นิดหน่อยที่อยู่ดีๆเขาก็เข้ามากอดปลอบเธอหญิงสาวคิดว่าชายหนุ่มอาจจะรู้สึกสงสารหรือไม่ก็สมเพชเธอล่ะมั้งแต่ตอนนี้เธอก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกันที่มีใครสักคนอยู่ปลอบใจเธอเพราะจิตใจเธอตอนนี้อ่อนแอเหลือเกิน

ภูผากอดหญิงสาวอยู่แบบนั้นจนเธอเริ่มที่จะสะอื้นน้อยลงแต่เมื่อก้มมองคนที่เขากอดอยู่พบว่าเธอค่อนข้างที่จะเหม่อลอยแปลกๆเขาคิดว่าตัวหญิงสาวเองคงต้องมีเรื่องอื่นที่ทำให้เธอกังวลใจอยู่เป็นแน่ไม่อย่างนั้นคงไม่ดูเศร้าหนักขนาดนี้หรอกแต่เขาเองก็ไม่ได้ถามอะไรเธอออกไปเพราะกลัวว่าจะทำให้เธอแย่ไปกว่านี้อีกได้แต่กอดเธอแล้วลูบหัวเบาๆปลอบเธอไปเท่านั้น

Rrrrrrrrrr

“ค่ะคุณหมอ”

แพรไหมที่ตอนนี้เริ่มที่จะหยุดร้องให้แล้วเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์หญิงสาวก็ค่อยๆผละออกจากอกของชายหนุ่มแล้วรับสายทันที

“อะไรนะคะ......”

ตุบบ

“เป็นอะไรคุณ”

ภูผาเห็นว่าหญิงสาวคุยโทรศัพท์อยู่ดีๆก็เกิดมือไม้อ่อนแถมตัวก็ชะงักค้างยืนน้ำตาไหลอยู่แบบนั้นเขาเห็นท่าไม่ดีเลยลุกขึ้นเดินเข้ามาถามเธอแต่หญิงสาวกลับเดินออกไปด้วยท่าทีที่ร้อนรนทำเอาเขาเองต้องรั้งแขนเธอเอาไว้ก่อน

“เดี๋ยวคุณจะไปไหน”

“แพรต้องไปโรงพยาบาลค่ะ”

หญิงสาวหันหน้ามาหาชายหนุ่มที่รั้งแขนเธอไว้พร้อมทำหน้าสงสัยว่าเขาจะดึงเธอไว้ทำไมในเมื่อเธอกำลังรีบที่จะไปโรงพยาบาล

“เดี๋ยวผมพาไป”

“ค่ะ”

หญิงสาวเดินรุกรี้รุกรนออกมาหน้าบ้านโดยที่ตัวเธอเองตกใจจนเบลอมือถือที่เธอทำร่วงไว้และกระเป๋าเธอก็ไม่ได้หยิบมาด้วยทำเอาชายหนุ่มต้องหยิบมือถือของเธอขึ้นมาแล้วจึงค่อยเดินตามเธอออกมา

“จะรีบไปไหนของเธอนะมือถือตัวเองยังลืมเฮ้ออ”

ชาร์ลใช้เวลาประมาณ20นาทีก็ขับรถพาทั้งสองมาที่โรงพยาบาลระหว่างทางภูผาถามหญิงสาวถึงเรื่องที่ทำให้ต้องมาโรงพยาบาลด่วนก็ได้ความว่าหมอโทรมาบอกเธอว่าอาการของยายเธอทรุดลงหนักให้รีบมาที่โรงพยาบาลโดยด่วนเพราะเหตุนี้เองทำให้ชายหนุ่มได้รู้ว่าอาการเศร้าซึมผิดปกติของหญิงสาวที่เป็นอยู่คงจะมีเรื่องนี้ปนอยู่ด้วยเป็นแน่

หน้าห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลXXX

“หมอคะอาการยายของแพรเป็นยังไงบ้างคะ”

เมื่อมาถึงโรงพยาบาลหญิงสาวก็เดินปรี่ตรงเข้ามาคุยกับหมอที่กำลังยืนอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินอย่างหน้าตาตื่นทันทีโดยมีชายหนุ่มเดินตามเธออยู่ข้างๆ

“อาการของคุณทับทิมตอนนี้ต้องได้รัการผ่าตัดทำบายพาสโดยด่วนครับไม่เช่นนั้นหมอไม่แน่ใจว่าจะยื้อชีวิตของเธอไว้ได้อีกหรือป่าวครับ”

หมอที่รักษาอาการของยายเธอพูดพร้อมทำหน้าเศร้าๆเพราะรู้สึกเห็นใจเธออยู่เหมือนกันแต่เขาก็ทำดีที่สุดแล้วจริงๆ

“คุณ.....”

เมื่อหญิงสาวได้ยินคำตอบของหมอทำเอาเธอเป็นลมล้มพับลงไปด้วยความที่ร่างกายเธอที่เพลียมากประกอบกับวันนี้เธอมีเรื่องให้คิดหลายเรื่องดีที่ชายหนุ่มรับตัวเธอเอาไว้ทัน

“พยาบาลมาดูคนป่วยหน่อยเร็ว”

เมื่อหมอเห็นหญิงสาวเป็นลมล้มลงไปก็เรียกพยาบาลให้มาดูเธอโดยด่วน

“หมอครับรักษายายของเธอให้ถึงที่สุดนะครับค่าใช้จ่ายเท่าไรผมจัดการเอง”

เมื่อภูผารู้ว่ายายของหญิงสาวต้องรับการผ่าตัดด่วนเขาจึงคิดว่าเขาจะรับผิดชอบการรักษานี้เองเพราะเขารู้ว่าฐานะทางบ้านเธอเป็นอย่างไรถ้าขืนเขาไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยมีหวังยายของเธอคงไม่ได้รับการรักษาที่ดีเป็นแน่เขารู้ดีว่าเธอเหลือเพียงแค่ยายของเธอเพียงคนเดียวเขาเองไม่อยากที่จะเห็นหญิงคนในครอบครัวไปอีกเพราะถ้าเป็นแบบนั้นเธอคงเจ็บปวดน่าดู

“ครับผมจะทำให้เต็มที่”

หมอรู้ดีว่าคนที่มากับหญิงสาวเป็นใครในแวดวงธุรกิจต่างก็รู้จักเขาเป็นอย่างดีเพราะมีธุรกิจหลายอย่างก็เป็นของตระกูลเขาหมดเครื่องมือแพทย์ที่นี่ก็เช่นกันล้วนแต่ซื้อมาจากบริษัทของเขาทั้งนั้นแต่ก็ไม่ยักรู้ว่าไปรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไรตัวหมอเองก็คิดว่าดีแล้วที่ชายหนุ่มเสนอตัวออกค่ารักษาให้ยายของหญิงสาวไม่เช่นนั้นตัวของหมอเองก็ไม่รู้ว่าจะช่วยอย่างไรเหมือนกันถ้าไม่ได้ผ่าตัดก็คงจะต้องรักษาไปตามอาการแต่มันก็มีแต่จะทรุดลงไปเท่านั้น

เมื่อภูผาคุยธุระกับหมอเรียบร้อยแล้วจึงเดินเข้ามาดูหญิงสาวที่ห้องพักฟื้นต่อชายหนุ่มใช้มือค่อยๆเขี่ยผมที่ปิดหน้าของเธออยู่พร้อมกับนั่งมองหญิงสาวที่กำลังหลับสนิทอยู่หน้าของเธอซีดเซียวละมีแต่คราบน้ำตาเขารู้สึกว่าชีวิตของเธอเจอแต่เรื่องร้ายๆมามากและตัวเขาเองก็เป็นอีกหนึ่งคนที่ทำให้เธอเจอกับเหตุการณ์ร้ายๆที่ไม่น่าจดจำสำหรับตัวเธออีกด้วยเขาคิดว่าต่อจากนี้เขาคงจะปล่อยให้เธอเผชิญอะไรคนเดียวคงไม่ได้เขาจะต้องเป็นคนดูแลเธอเองเขาจะไม่ยอมให้ชีวิตของเธอเจอกับเรื่องร้ายๆอีกเป็นแน่ชายหนุ่มก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงได้ห่วงเธอนัก

“อืมมมอือออ...”

 “ตื่นแล้วเหรอคุณ....เดี๋ยวๆจะไปไหน”

แพรไหมลืมตาตื่นได้ก็ลุกขึ้นลงจากเตียงอย่างรวดเร็วจนชายหนุ่มรั้งไว้แทบไม่ทันเขาใช้วิธีรวบตัวเธอแล้วอุ้มมานั่งที่เตียงเพื่อที่จะให้เธอพักอีกสักหน่อยก่อนจู่ๆก็ลุกพรวดออกไปไม่รู้ว่าเธอจะรีบไปไหนด้วยความที่ตัวของเขาใหญ่กว่าหญิงสาวมากจึงทำให้รวบตัวเธอยกขึ้นปลิวแบบสบายๆ

“แพรจะไปคุยกับหมอค่ะ”

แพรไหมตกใจเล็กน้อยเมื่อชายหนุ่มอยู่ดีๆก็ใช้สองมือจับเอวเธออุ้มตัวลอยแล้ววางลงนั่งที่เตียงหญิงสาวหันมาตอบชายหนุ่มด้วยสีหน้าที่ร้อนรนเธอจะไปคุยกับหมอเรื่องการรักษาของยายเธอเขาจะรั้งเธอไว้ทำไมกันนะ

 “ผมคุยเรียบร้อยแล้ว”

 “คะ...คุยแล้ว”