ตอนที่32

แอดด

เมื่อหญิงสาวทานเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเปิดประตูโผล่หัวออกมาดูว่าชายหนุ่มไปหรือยังเมื่อเห็นว่าเขายังนั่งรอเธอยู่หน้าห้องครัวพร้อมส่งสายตาคาดโทษมาให้เอาทำเอาคิ้วของเธอผูกโบว์กันในทันที

“แฮร่ๆๆ.....เอ่อ...แพรทานเสร็จแล้วไปนอนกันดีกว่าเนอะ”

หญิงสาวแสร้งยิ้มแหยๆและเดินขึ้นห้องโดยไม่สนใจคนที่นั่งมองเธออยู่

เมื่อมาถึงห้องหญิงสาวจึงเข้าไปแปลงฟันในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอจึงเดินออกมาเมื่อก้าวออกจากประตูห้องน้ำก็เห็นชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้วเธอจึงเบาใจที่เขาไม่ได้บ่นอะไรเธออีกหญิงสาวจึงไปปิดไฟแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆเขาเบาๆหวังว่าเขาคงจะไม่โกรธเธอนะก็มันอยากทานจริงๆนี่นา

“อุ้ย....พี่ภู”

“แสบนักนะแพร...เมื่อกลางวันที่ให้พี่จอดร้านสะดวกซื้อเพื่อลงไปซื้ออาหารขยะนี่มาใช่ไหม”

เมื่อเห็นหญิงสาวทิ้งตัวนอนชายหนุ่มเลยรวบตัวเธอมากอดจากด้านหลังพร้อมพูดข้างหูเธอเสียงแข็ง

“เอ่อ.....ก็แพรอยากทานจริงๆนี่คะ”

หญิงสาวยังเถียงชายหนุ่มข้างๆคูๆเธอรู้ว่าเธอผิดที่ไม่ฟังเขาแต่จะให้ทำยังไงล่ะก็มันอยากทานจริงๆนี่นา

“ต่อไปนี้พี่จะดูแลอาหารการกินของแพรทุกมื้อ”

ชายหนุ่มพูดเสียงดังฟังชัดเป็นการประกาศว่าเขาเอาจริง

“แต่....”

“ไม่มีแต่....”

ในเมื่อเรื่องนี้หญิงสาวเป็นคนผิดเขาเองก็ต้องลงโทษโดยใช้วิธีบังคับการเลือกทานของเธอแบบนี้แหละเขาจะเกาะติดเธอไม่ห่างเลยคอยดู

หญิงสาวทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่หันหลังให้กับชายหนุ่มเธอก็เข้าใจที่เขาต้องทำแบบนี้ก็คงพราะเป็นห่วงสุขภาพของเธอแต่ไปไอ้ความหิวของคนท้องนี่มันห้ามกันได้ที่ไหนกันล่ะ

“ไม่พอใจพี่เหรอ”

“ป่าวค่ะ”

ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวนอนหันหลังให้กับเขาก็อมยิ้มให้กับท่าทางพยศของเธอเล็กน้อยก็เพราะเธอนั่นแหละที่ทำให้เขาต้องใช้วิธีนี้กับเธอ

“อื้มมมม..พี่ภู.....อย่าค่ะ”

ชายหนุ่มค่อยๆสอดมือเข้ามาขยำทรวงอกอิ่มของหญิงสาวที่นับวันๆมันยิ่งจะโตขึ้นเรื่อยๆจนหญิงสาวเริ่มรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีแต่ด้วยความที่ยังเคืองเขาอู่เธอจึงปัดมือเขาออกเป็นการปฎิเสธชายหนุ่ม

“ก็อยากทำให้พี่ตื่นกลางดึกเองนี่...เด็กดื้อรับผิดชอบพี่ซะดีๆ”

“อื้อ..”

ชายหนุ่มทำน้ำเสียงเจ้าเล่ห์พร้อมใช้มือพลิกตัวหญิงสาวที่นอนตะแคงหันหลังให้เขาอยู่ให้นอนหงายพร้อมประกบจูบหญิงสาวอย่างหนักหน่วง

ปึก “พี่ภู...อย่าลืมว่าแพรท้องอยู่นะคะ”

หญิงสาวต้องใช้ฝ่ามือทุบที่อกของชายหนุ่มร้องท้วงเขาขึ้นมาเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะทำอะไรรุนแรง

“พี่คุยกับหมอมาเรียบร้อยแล้ว...พี่รู้วิธีของพี่”

ชายหนุ่มเคยแอบคุยกับหมอเรื่องนี้มาบ้างแล้วมีหรือคนอย่างเขาอยู่ใกล้คนเป็นภรรยาแล้วจะไม่ให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลยมันคงเป็นไปไม่ได้

บทรักของทั้งสองดำเนินไปอย่างนุ่มนวลโดยมีชายหนุ่มเป็นคนคุมเกมส์ครั้งนี้หญิงสาวตอบรับเขาได้อย่างดีเยี่ยมไม่มีบกพร่องทำให้เขารู้สึกว่าครั้งนี้มันช่างมีความสุขกว่าสองครั้งที่ผ่านมาเพราะคนใต้ร่างช่างร่วมมือร่วมใจกับเขาเหลือเกิน

“อื้อ...พี่ภู....อร้ายยยย”

“อื้มมม”

เสียงครางของทั้งคู่ดังขึ้นเมื่อต่างคนต่างเสร็จสมอารมณ์หมายกว่าบทรักจะจบลงก็เล่นเอาทั้งคู่เหงื่อท่วมตัวทั้งๆที่เปิดแอร์แต่ก็ไม่สามารถที่จะสู้ความร้อนจากไฟรักของทั้งคู่ได้

7เดือนต่อมา

เป็นเวลา 04.00 น.

“โอ้ยยยย....”

“ใจเย็นๆก่อนนะแพรหายใจเข้าลึกๆค่อยๆเบ่งนะ”

แพรไหมรู้สึกปวดท้องขึ้นมาค่อนแจ้งชายหนุ่มจึงรีบพาเธอส่งโรงพยาบาลดีที่เพลงพิณอยู่กะดึกพอดีเลยเป็นคนทำคลอดให้หญิงสาว

“อื้อ..”

“ดีมากแพรอย่างนั้นแหละ”

แพรไหมใช้แรงที่มีทั้งหมดพยายามเบ่งคลอดโดยมีเพลงพิณและพยาบาลผู้ช่วยเอาใจช่วยเธออยู่ข้างๆ

ทางด้านหน้าห้องคลอด

“ภูจะเดินทำไมนักหนาแม่เวียนหัวไปหมดแล้ว”

พิมพาเห็นลูกชายเดินไปเดินมาอยู่ที่หน้าห้องคลอดไม่ยอมหยุดจนเธอเริ่มจะเวียนหัวแล้ว

“ผมเป็นห่วงแพรกับลูกนี่ครับแม่”

ชายหนุ่มเมื่อเห้นคนป็นภรรยาเจ็บท้องจะคลอดก็รู้สึกว่าเธอดูจะทรมานมากๆถ้าเป็นไปได้เขาอยากปวดท้องแทนเธอเองซะด้วยซ้ำ

“ไม่ต้องห่วงหนูแพรหรอกเชื่อมือน้องเราสิ”

พิมพาพูดเตือนสติชายหนุ่มว่าคนที่ทำคลอดเป็นน้องสาวของเขาและเขาก็น่าจะรู้ว่าน้องสาวเขาเก่งแค่ไหน

30 นาทีต่อมา

“นั่นไงออกมาแล้วว”

เมื่อพิมพาเห็นพยาบาลเข็นเตียงของแพรไหมออกมาก็รีบลุกขึ้นมาหาเธอชายหนุ่มเองที่นั่งอยู่เมื่อได้ยินแม่ของเขาบอกว่าหญิงสาวออกมาแล้วก็ลุกขึ้นรีบมาหาหญิงสาวทันทีเช่นกัน

“ว้าวว..พี่ชายได้ลูกสาวนะคะจ้ำม่ำมากเลยยย..พี่ชายลองอุ้มไหมคะ”

เพลงพิณอุ้มหลานสาวที่พึ่งล้างตัวใส่เสื้อผ้าพร้อมห่อผ้าเสร็จเรียบร้อยออกมาจากในห้องคลอดเธอเห็นว่าชายหนุ่มดูจะตื่นเต้นเมื่อเห็นหน้าลูกจึงลองให้พี่ชายของเธออุ้มดู

“พี่อุ้มแบบนี้ถูกไหม”

“ค่ะ”

ชายหนุ่มขอบตาเริ่มร้อนผ่าวเมื่อเห็นหน้าลุกสาวของตนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ที่อ้อมอกของเขาตอนนี้ความรู้สึกตื้นตันของเขามันช่างอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกจู่ๆน้ำตาลูกผู้ชายเขาก็ไหลออกมาชายหนุ่มอุ้มลูกสาวเขาอยู่สักพักก็ต้องส่งให้พยาบาลเพื่อที่จะนำลูกของเขาไปอยู่ที่ห้องของเด็กทารก

 “เป็นไงบ้างแพร”

หญิงสาวถูกเข็นมาอยู่ที่ห้องพักฟื้นโดยมีชายหนุ่มเฝ้าอยู่ไม่ห่าง

“แพรโอเคค่ะพี่ภู”

หญิงสาวที่พึ่งออกมาจากห้องคลอดหมาดๆตอบชายหนุ่มเสียงแผ่วตอนนี้เธอรู้สึกหายเจ็บเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้เห็นหน้าลูกสาวที่แสนจะจ้ำม่ำของเธอ

9 เดือนผ่านไป

“จ๊ะเอ๋น้องเพลินคนสวยของพ่อ”

“อร๊ายย....คิกๆๆๆ”

เด็กหญิงพาเพลินตัวอ้วนกลมเมื่อโดนคุณพ่อของเจ้าตัวกอดรัดฟัดเหวี่ยงแก้มและพุงย้วยๆก็หัวเราะร่าไม่หยุด

ภูผากลับจากทำงานก็ดิ่งตรงมาที่บ้านเพื่อมาหาลูกกับเมียทันทีพักนี้ลูกสาวเขามีพัฒนาการที่ไวมากจนเขาไม่อยากจะละสายตาจากลูกของเขาเลยเพราะอยากจะเห็นสิ่งใหม่ๆที่ลูกของเขาทำได้เป็นคนแรก

“แพรไปไหนเหรอครับคุณย่า”

ภูผากลับมาไม่เห็นคนเป็นภรรยาก็ถามหาเป็นการใหญ่เพราะปกติเธอจะรอรับเขาทุกเย็นนี่นา

“หนูแพรไปกับชาร์ลรับยายเธอมานอนที่นี่น่ะ”

“งั้นเหรอครับ”

เมื่อรู้ว่าภรรยาตัวเองไปไหนก็โล่งอกเขาจึงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามาเล่นกับลูกสาวของเขาต่อ