แอดด
เมื่อหญิงสาวทานเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเปิดประตูโผล่หัวออกมาดูว่าชายหนุ่มไปหรือยังเมื่อเห็นว่าเขายังนั่งรอเธอยู่หน้าห้องครัวพร้อมส่งสายตาคาดโทษมาให้เอาทำเอาคิ้วของเธอผูกโบว์กันในทันที
“แฮร่ๆๆ.....เอ่อ...แพรทานเสร็จแล้วไปนอนกันดีกว่าเนอะ”
หญิงสาวแสร้งยิ้มแหยๆและเดินขึ้นห้องโดยไม่สนใจคนที่นั่งมองเธออยู่
เมื่อมาถึงห้องหญิงสาวจึงเข้าไปแปลงฟันในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอจึงเดินออกมาเมื่อก้าวออกจากประตูห้องน้ำก็เห็นชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้วเธอจึงเบาใจที่เขาไม่ได้บ่นอะไรเธออีกหญิงสาวจึงไปปิดไฟแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆเขาเบาๆหวังว่าเขาคงจะไม่โกรธเธอนะก็มันอยากทานจริงๆนี่นา
“อุ้ย....พี่ภู”
“แสบนักนะแพร...เมื่อกลางวันที่ให้พี่จอดร้านสะดวกซื้อเพื่อลงไปซื้ออาหารขยะนี่มาใช่ไหม”
เมื่อเห็นหญิงสาวทิ้งตัวนอนชายหนุ่มเลยรวบตัวเธอมากอดจากด้านหลังพร้อมพูดข้างหูเธอเสียงแข็ง
“เอ่อ.....ก็แพรอยากทานจริงๆนี่คะ”
หญิงสาวยังเถียงชายหนุ่มข้างๆคูๆเธอรู้ว่าเธอผิดที่ไม่ฟังเขาแต่จะให้ทำยังไงล่ะก็มันอยากทานจริงๆนี่นา
“ต่อไปนี้พี่จะดูแลอาหารการกินของแพรทุกมื้อ”
ชายหนุ่มพูดเสียงดังฟังชัดเป็นการประกาศว่าเขาเอาจริง
“แต่....”
“ไม่มีแต่....”
ในเมื่อเรื่องนี้หญิงสาวเป็นคนผิดเขาเองก็ต้องลงโทษโดยใช้วิธีบังคับการเลือกทานของเธอแบบนี้แหละเขาจะเกาะติดเธอไม่ห่างเลยคอยดู
หญิงสาวทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่หันหลังให้กับชายหนุ่มเธอก็เข้าใจที่เขาต้องทำแบบนี้ก็คงพราะเป็นห่วงสุขภาพของเธอแต่ไปไอ้ความหิวของคนท้องนี่มันห้ามกันได้ที่ไหนกันล่ะ
“ไม่พอใจพี่เหรอ”
“ป่าวค่ะ”
ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวนอนหันหลังให้กับเขาก็อมยิ้มให้กับท่าทางพยศของเธอเล็กน้อยก็เพราะเธอนั่นแหละที่ทำให้เขาต้องใช้วิธีนี้กับเธอ
“อื้มมมม..พี่ภู.....อย่าค่ะ”
ชายหนุ่มค่อยๆสอดมือเข้ามาขยำทรวงอกอิ่มของหญิงสาวที่นับวันๆมันยิ่งจะโตขึ้นเรื่อยๆจนหญิงสาวเริ่มรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีแต่ด้วยความที่ยังเคืองเขาอู่เธอจึงปัดมือเขาออกเป็นการปฎิเสธชายหนุ่ม
“ก็อยากทำให้พี่ตื่นกลางดึกเองนี่...เด็กดื้อรับผิดชอบพี่ซะดีๆ”
“อื้อ..”
ชายหนุ่มทำน้ำเสียงเจ้าเล่ห์พร้อมใช้มือพลิกตัวหญิงสาวที่นอนตะแคงหันหลังให้เขาอยู่ให้นอนหงายพร้อมประกบจูบหญิงสาวอย่างหนักหน่วง
ปึก “พี่ภู...อย่าลืมว่าแพรท้องอยู่นะคะ”
หญิงสาวต้องใช้ฝ่ามือทุบที่อกของชายหนุ่มร้องท้วงเขาขึ้นมาเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะทำอะไรรุนแรง
“พี่คุยกับหมอมาเรียบร้อยแล้ว...พี่รู้วิธีของพี่”
ชายหนุ่มเคยแอบคุยกับหมอเรื่องนี้มาบ้างแล้วมีหรือคนอย่างเขาอยู่ใกล้คนเป็นภรรยาแล้วจะไม่ให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลยมันคงเป็นไปไม่ได้
บทรักของทั้งสองดำเนินไปอย่างนุ่มนวลโดยมีชายหนุ่มเป็นคนคุมเกมส์ครั้งนี้หญิงสาวตอบรับเขาได้อย่างดีเยี่ยมไม่มีบกพร่องทำให้เขารู้สึกว่าครั้งนี้มันช่างมีความสุขกว่าสองครั้งที่ผ่านมาเพราะคนใต้ร่างช่างร่วมมือร่วมใจกับเขาเหลือเกิน
“อื้อ...พี่ภู....อร้ายยยย”
“อื้มมม”
เสียงครางของทั้งคู่ดังขึ้นเมื่อต่างคนต่างเสร็จสมอารมณ์หมายกว่าบทรักจะจบลงก็เล่นเอาทั้งคู่เหงื่อท่วมตัวทั้งๆที่เปิดแอร์แต่ก็ไม่สามารถที่จะสู้ความร้อนจากไฟรักของทั้งคู่ได้
7เดือนต่อมา
เป็นเวลา 04.00 น.
“โอ้ยยยย....”
“ใจเย็นๆก่อนนะแพรหายใจเข้าลึกๆค่อยๆเบ่งนะ”
แพรไหมรู้สึกปวดท้องขึ้นมาค่อนแจ้งชายหนุ่มจึงรีบพาเธอส่งโรงพยาบาลดีที่เพลงพิณอยู่กะดึกพอดีเลยเป็นคนทำคลอดให้หญิงสาว
“อื้อ..”
“ดีมากแพรอย่างนั้นแหละ”
แพรไหมใช้แรงที่มีทั้งหมดพยายามเบ่งคลอดโดยมีเพลงพิณและพยาบาลผู้ช่วยเอาใจช่วยเธออยู่ข้างๆ
ทางด้านหน้าห้องคลอด
“ภูจะเดินทำไมนักหนาแม่เวียนหัวไปหมดแล้ว”
พิมพาเห็นลูกชายเดินไปเดินมาอยู่ที่หน้าห้องคลอดไม่ยอมหยุดจนเธอเริ่มจะเวียนหัวแล้ว
“ผมเป็นห่วงแพรกับลูกนี่ครับแม่”
ชายหนุ่มเมื่อเห้นคนป็นภรรยาเจ็บท้องจะคลอดก็รู้สึกว่าเธอดูจะทรมานมากๆถ้าเป็นไปได้เขาอยากปวดท้องแทนเธอเองซะด้วยซ้ำ
“ไม่ต้องห่วงหนูแพรหรอกเชื่อมือน้องเราสิ”
พิมพาพูดเตือนสติชายหนุ่มว่าคนที่ทำคลอดเป็นน้องสาวของเขาและเขาก็น่าจะรู้ว่าน้องสาวเขาเก่งแค่ไหน
30 นาทีต่อมา
“นั่นไงออกมาแล้วว”
เมื่อพิมพาเห็นพยาบาลเข็นเตียงของแพรไหมออกมาก็รีบลุกขึ้นมาหาเธอชายหนุ่มเองที่นั่งอยู่เมื่อได้ยินแม่ของเขาบอกว่าหญิงสาวออกมาแล้วก็ลุกขึ้นรีบมาหาหญิงสาวทันทีเช่นกัน
“ว้าวว..พี่ชายได้ลูกสาวนะคะจ้ำม่ำมากเลยยย..พี่ชายลองอุ้มไหมคะ”
เพลงพิณอุ้มหลานสาวที่พึ่งล้างตัวใส่เสื้อผ้าพร้อมห่อผ้าเสร็จเรียบร้อยออกมาจากในห้องคลอดเธอเห็นว่าชายหนุ่มดูจะตื่นเต้นเมื่อเห็นหน้าลูกจึงลองให้พี่ชายของเธออุ้มดู
“พี่อุ้มแบบนี้ถูกไหม”
“ค่ะ”
ชายหนุ่มขอบตาเริ่มร้อนผ่าวเมื่อเห็นหน้าลุกสาวของตนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ที่อ้อมอกของเขาตอนนี้ความรู้สึกตื้นตันของเขามันช่างอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกจู่ๆน้ำตาลูกผู้ชายเขาก็ไหลออกมาชายหนุ่มอุ้มลูกสาวเขาอยู่สักพักก็ต้องส่งให้พยาบาลเพื่อที่จะนำลูกของเขาไปอยู่ที่ห้องของเด็กทารก
“เป็นไงบ้างแพร”
หญิงสาวถูกเข็นมาอยู่ที่ห้องพักฟื้นโดยมีชายหนุ่มเฝ้าอยู่ไม่ห่าง
“แพรโอเคค่ะพี่ภู”
หญิงสาวที่พึ่งออกมาจากห้องคลอดหมาดๆตอบชายหนุ่มเสียงแผ่วตอนนี้เธอรู้สึกหายเจ็บเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้เห็นหน้าลูกสาวที่แสนจะจ้ำม่ำของเธอ
9 เดือนผ่านไป
“จ๊ะเอ๋น้องเพลินคนสวยของพ่อ”
“อร๊ายย....คิกๆๆๆ”
เด็กหญิงพาเพลินตัวอ้วนกลมเมื่อโดนคุณพ่อของเจ้าตัวกอดรัดฟัดเหวี่ยงแก้มและพุงย้วยๆก็หัวเราะร่าไม่หยุด
ภูผากลับจากทำงานก็ดิ่งตรงมาที่บ้านเพื่อมาหาลูกกับเมียทันทีพักนี้ลูกสาวเขามีพัฒนาการที่ไวมากจนเขาไม่อยากจะละสายตาจากลูกของเขาเลยเพราะอยากจะเห็นสิ่งใหม่ๆที่ลูกของเขาทำได้เป็นคนแรก
“แพรไปไหนเหรอครับคุณย่า”
ภูผากลับมาไม่เห็นคนเป็นภรรยาก็ถามหาเป็นการใหญ่เพราะปกติเธอจะรอรับเขาทุกเย็นนี่นา
“หนูแพรไปกับชาร์ลรับยายเธอมานอนที่นี่น่ะ”
“งั้นเหรอครับ”
เมื่อรู้ว่าภรรยาตัวเองไปไหนก็โล่งอกเขาจึงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามาเล่นกับลูกสาวของเขาต่อ
20.00 น.“จะอุ้มลูกไปไหนเหรอแพร”ชายหนุ่มที่พึ่งอาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมาโดยทั้งตัวพันผ้าขนหนูผืนเดียวเมื่อเห็นคนป็นภรรยาของเขาเตรียมของใช้แล้วก็พวกนมใส่กระเป๋าแถมกำลังอุ้มลูกสาวของเขาที่นอนขดตัวกลมอยู่ในเปลเตรียมจะออกไปข้างนอกอีกจึงต้องเอ่ยถามว่าเธอจะไปไหน“คือยายแพรให้พาน้องเพลินไปนอนด้วยน่ะค่ะแกคิดถึง”“อ่อ...งั้นไปเถอะ”ชายหนุ่มเห็นว่ายายของหญิงสาวไม่ได้ไปมาที่นี่บ่อยนักเขาเองก็ยุ่งซะจนไม่ค่อยมีเวลาพาเธอและลูกไปหาก็เลยยอมปล่อยให้ลูกสาวไปนอนกับยายของคนเป็นภรรยาถ้าไม่อย่างนั้นเขาไม่ยอมปล่อยลูกสาวไปแน่เพราะเขาเองต้องนอนกอดเจ้าก้อนของเขาทุกคืน“ทำไมพี่ภูยังไม่ใส่เสื้อผ้าอีกล่ะคะ”หญิงสาวเปิดประตูเข้ามาก็เห็นคนเป็นสามียังนั่งอยู่บนเตียงโดยที่ยังมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันอยู่เธอรู้สึกแปลกใจเพราะเธอก็ออกไปหายายของเธอพักใหญ่แล้วทำไมกลับมาชายหนุ่มยังอยู่สภาพเดิมอยู่เลย“เอ๋...”หญิงสาวถึงกับทำหน้างงคำถามที่เธอถามเขาเมื่อกี้ยังไม่ได้รับคำตอบจากชายหนุ่มเลยจู่ๆเขาก็ลุกขึ้นเดินมาปิดไฟแล้วดึงมือเธอไปนอนกอดอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้วเธอพอจะเดาออกว่าเหตุการณ์ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น“เดี๋ยวค่ะพี่ภูแพรยังไม่
บริษัท XXX ในเครือแอนเดอสัน09.00 น.แพรไหมหญิงสาวหน้าหวานนั่งกอดเอกสารสมัครงานด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลที่หน้าห้องของเจ้าของบริษัทเธอมาสมัครงานในตำแหน่งบัญชีถ้าเธอไม่ได้งานที่นี่เธอก็ไม่รู้ว่าจะไปสมัครงานที่ไหนแล้วเพราะไปที่ไหนก็ไม่มีใครอยากที่จะรับเพราะเกรดเฉลี่ยและประสบการณ์การทำงานของเธอไม่สู้ดีเอาซะเลยแถมรสนิยมการแต่งตัวก็ดูเฉิ่มไปซะอีกหญิงสาวเคยไปทำงานที่เมืองนอกตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆเพราะมีญาติๆชวนไปทำงานเสริฟอาหารร้านอาหารไทยที่โน่นที่เธอยอมไปเพราะว่าญาติที่มาชวนบอกว่าได้เงินดีบวกกับตอนนั้นเธอยังหางานไม่ได้แถมยายเธอก็ดันมาป่วยหนักต้องใช้ค่ารักษาที่สูงเธอจงยอมไปทั้งที่ในใจก็ไม่รู้ว่าจะดีจริงอย่างที่ญาติบอกหรือป่าวแต่ตอนนี้มันก็เป็นทางเดียวที่จะหาเงินมารักษายายของเธอได้หญิงสาวใช้เงินที่ได้จากเงินประกันอุบัติเหตุของพ่อกับแม่เธอที่เก็บไว้หลังจากที่ท่านเสียเดินทางไปทำงานที่ร้านอาหารที่ออสเตรเลียแต่อยู่ทำได้ไม่ถึงสองเดือนเธอก็ต้องกลับมาที่เมืองไทยเพราะมีเรื่องที่ทำให้เธอต้องหนีกลับบ้านโดยด่วนเพราะเธอทำใจที่จะอยู่ที่นั่นต่อไปไม่ได้แล้วซึ่งเรื่องนี้เธอปิดเป็นความลับไม่มีใครรู้ว่าเธอหนีกลั
ภูผาไม่คิดว่าจะได้เจอหญิงสาวที่เขาเคยเจอเมื่อเดือนก่อนเขาได้กระทำล่วงเกินเธอที่ออสเตรเลียในคืนนั้นเพราะเขาเข้าใจผิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่หุ้นส่วนของเขาส่งมาให้ประกอบกับตอนนั้นเขาก็เริ่มเมาจนได้ที่แล้วด้วยเขารู้ตัวว่าเขาเป็นคนแรกของเธอเพราะเห็นจากรอยที่เตียงนอนเมื่อตอนที่เขาตื่นขึ้นมาที่เขารู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงของหุ้นส่วนที่เขาส่งมาเพราะว่าเช้าของวันนั้นหุ้นส่วนของเขาได้โทรมาต่อว่าว่าชายหนุ่มนั้นปฎิเสธน้ำใจของเขาได้อย่างไรที่ไม่ยอมรับผู้หญิงที่เขาส่งไปให้ทำให้เขาได้รู้ว่าคนที่เขานอนด้วยเมื่อคืนไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่าเขาจึงรีบสืบหาผู้หญิงคนที่เขาบังคับขืนใจเมื่อคืนนี้อย่างเร็วที่สุดเมื่อรู้ว่าเธอเป็นเด็กเสริฟที่ร้านอาหารไทยแห่งหนึ่งในออสเตรเลียเขาจึงไปตามหาเธอถึงที่แต่ก็ได้คำตอบว่าเธอได้หายไปตั้งแต่คืนนั้นแล้วแล้วก็ไม่มีใครติดต่อเธอได้ด้วยเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะไปตามหาเธอที่ไหนรู้แค่ว่าชื่อแพรไหมเท่านั้นเองความรู้สึกผิดยังแล่นอยู่ในหัวใจเขาถึงทุกวันนี้เลยสำหรับเขาเองก็ผ่านผู้หญิงมามากเขาจะเลือกนอนกับผู้หญิงที่สมยอมกับเขาเท่านั้นแต่สำหรับเธอไม่รู้ทำไมเขาจึงได้บังคับขืนใจเธอแบบนั้นยิ่งนึกถึงเ
20.00น “ชาร์ลฉันได้ที่อยู่ของเธอมาแล้วอยู่ในเมลนายรีบไปสืบประวัติเพิ่มเติมของเธอมาด่วนเลยนะ”“ครับคุณภูผา”ชาร์ลอ่านอีเมลของเจ้านายหนุ่มของเขาถึงกับอมยิ้มปกติเจ้านายหนุ่มของเขาไม่มีทีท่าว่าจะสนใจประวัติของสาวคนไหนแต่กับเธอคนนี้กลับให้เขาใช้เวลาสืบอยู่นานโดยที่ไม่ยอมลดละความพยายามเขาเองก็ไม่รู้ว่าแม่สาวคนนี้มีอะไรให้เจ้านายของเขาสนใจนักหนาแต่ในเมื่ออยากรู้เขาก็จะสืบให้ตามหน้าที่ในเมื่อได้ที่อยู่มาแล้วคงจะไม่ยากเรื่องการสืบชาร์ลคิดว่าไม่เกินสามวันได้เรื่องแน่นอนเช้าวันต่อมาวันนี้แพรไหมตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะไปเดินหางานอีกตามเคยหญิงสาวก็ไม่รู้ว่าจะไปหางานที่ไหนแต่ก็ขอออกมาก่อนเพื่อให้คนที่เป็นยายสบายใจ“ว้ายยย..ช่วยด้วยๆๆช่วยด้วยค่าโจรขโมยกระเป๋าค่า”เมื่อหญิงสาวเดินมาถึงหน้าร้านสะดวกซื้อเธอก็ได้ยินเสียงคนร้องให้ช่วยเมื่อเห็นว่มีโจรผู้ชายกำลังกระชากกระเป๋าของผู้หญิงวัยกลางคนอยู่เธอจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยทันทีแบบไม่คิดชีวิต“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ...คุณตำรวจขาทางนี้ค่ะ....โอ้ยยยยย”แพรไหมรีบวิ่งไปสกัดหน้าผู้ร้ายแล้วแย่งกระเป๋าคืนเมื่อเห็นตำรวจวิ่งมาเธอเลยรีบเรียกให้ตำรวจรีบมาจับผู้ร้ายทำให้ไม่ทัน
“สวสดีครับคุณป้า...คนเจ็บเป็นอะไรมาครับ”เมื่ออัคนีเห็นแม่ของเพื่อนเข้ามาก็รีบเข้ามาสวัสดีแต่เมื่อเหลือบไปเห็นหญิงสาวที่มีเลือดออกอยู่ก็ต้องเอ่ยถามยกใหญ่ว่าเธอเป็นอะไรมา“โดนโจรทำร้ายน่ะสิ”“งั้นเชิญคุณที่ห้องทำแผลเลยครับ”“ค่ะ”แพรไหมที่ยืนกุมแผลตัวเองอยู่ตอนนี้ได้เดินตามหมอหนุ่มไปที่ห้องทำแผลตามที่เขาบอกเธอรู้สึกว่าเห็นเลือดตัวเองแล้วจะเป็นลมเพราะเธอกลัวเลือดเป็นที่สุดอยากจะให้หมอทำแผลแล้วเช็ดเลือดออกเร็วๆ“แล้วคุณแม่เป็นอะไรหรือป่าวคะ”เพลงพิณเมื่อเห็นหญิงสาวเข้าไปที่ห้องทำแผลแล้วจึงหันมาดูอาการแม่ของตนเองที่พึ่งจะโดนคนร้ายกระชากกระเป๋ามาว่าเป็นยังไงบ้าง“แม่ไม่เป็นอะไรหรอกแม่หนูคนนั้นมาช่วยได้ทันจนตัวเองบาดเจ็บนั่นแหละ”พิมพาเองไม่ได้เป็นอะไรมากเพราะแพรไหมมาช่วยเธอได้ทันนึกสงสารหญิงสาวที่กล้าหาญจนเกินผู้หญิงจนทำให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บ“แล้วนี่เราออกเวรตั้งแต่เมื่อไรถึงมาที่นี่ได้มีเวรถึงจนถึงเย็นไม่ใช่เหรอ”พิมพาทักลูกสาวของตนที่เป็นหมอสูตินารีแพทย์ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งว่ามาทำไมถึงมาที่นี่ได้เห็นวันนี้บอกมีเวรถึงเย็น“ก็พี่ชายสิคะมาคุยเรื่องรับพนักงานหน้าเคาท์เตอร์ใหม่ไม่ได้เพ
“อย่างนั้นเองเหรอ...งั้นให้เธอนอนพักก่อนก็แล้วกัน”“งั้นเพลงว่าคงต้องเลื่อนการให้ปากคำที่โรงพักแล้วล่ะค่ะคุณแม่...งั้นเดี๋ยวเพลงจัดการให้นะคะ”“ก็ดีเหมือนกัน”“เพลงว่าคุณแม่กลับไปพักที่บ้านก่อนนะคะถ้าเธอฟื้นแล้วเดี๋ยวเพลงไปส่งเธอที่บ้านเองค่ะ”“เอาอย่างนั้นก็ได้จ๊ะ”พิมพารู้สึกเป็นห่วงหญิงสาวจึงกะว่านั่งรอจนกว่าหญิงสาวจะฟื้นแต่เมื่อเพลงพิณเกรงว่าคนเป็นแม่จะนั่งรอนานจึงบอกให้กลับไปก่อนเดี๋ยวเธอจะเป็นคนจัดการทางนี้เองไม่ต้องเป็นห่วง20นาทีต่อมา“ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ”เมื่อเพลงพิณเห็นหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มขยับตัวลืมตาเธอจึงเขยิบเข้าไปทักทายใกล้ๆ“เอ่อคุณ...”แพรไหมลืมตาตื่นแบบสลึมสลือเธอจำได้ว่าหญิงสาวที่นั่งข้างเตียงเธอเป็นคนที่เจอเมื่อตอนที่มาถึงแต่ก็ไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร“ฉันชื่อเพลงพิณจ่ะเป็นลูกสาวของคนที่เธอช่วยไว้น่ะ”เมือเพลงพิณเห็นแพรไหมทำหน้างงเลยเอ่ยแนะนำตัวเองก่อนว่าเป็นลูกสาวของผู้หญิงที่หญิงสาวช่วยไว้“ค่ะ...ฉันแพรไหมค่ะ”“เรียกพี่ว่าพี่เพลงก็ได้พี่เห็นในแฟ้มเรซูเม่ของแพรแล้วแพรอายุน้อยกว่าพี่แล้วแพรกำลังหางานอยู่ใช่ไหมจ๊ะ”เพลงพิณถือโอกาศตีสนิทกับแพรไหมทันทีเพราะเธออยากที่
“อ้าวแพรนั่นพาใครมาด้วยน่ะแล้วแขนไปโดนอะไรมาลูก”ทับทิมเมื่อเห็นหลานสาวยืนคุยกับหญิงสาวที่เธอไม่เคยห็นหน้าเลยเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นว่าแขนของแพรไหมมีผ้าพันแผลก็รีบเข้ามาดูว่าหลานสาวของเธอเป็นอะไร“แพรว่าเราไปนั่งคุยกันข้างในดีกว่าค่ะ”แพรไหมเห็นว่าคงต้องคุยกันยาวเลยรีบบอกให้ทั้งสองเข้าไปคุยที่ด้านในน่าจะดีกว่าเพราะขืนยืนอยู่ตรงนี้กว่าจะคุยรู้เรื่องคงจะเมื่อยกันไปข้างนึง“นี่พี่เพลงเป็นเจ้านายของแพรค่ะยาย”“สวัสดีค่ะคุณยายหนูชื่อเพลงพิณเรียกเพลงเฉยๆก็ได้ค่ะ”ทั้งสามนั่งคุยกันพักใหญ่เกี่ยวกับเรื่องบาดแผลของแพรไหมว่ามาได้อย่างไรทำเอาคนเป็นยายต้องนั่งกุมหัวใจของเธอยกใหญ่เพราะเมื่อได้ยินว่าหลานไปต่อสู้กับผู้ร้ายโดยที่ไม่ห่วงตัวเองทำเอาคนเป็นยายถึงกับจะเป็นลมเพราะเป็นห่วงหลานสาวแต่ก็มีเรื่องให้ดีใจก็ที่แพรไหมได้งานที่ดีๆทำแถมยังใกล้บ้านอีกด้วยทำให้เธอสบายใจไปอีกเรื่อง“ยายต้องขอบใจหนูเพลงมากเลยนะคะที่รับยัยแพรเข้าทำงานถึงหลานยายจะดูซื่อบื้อหน่อยแต่ก็ขยันนะคะ”“หือออ..ยายอ้า”เพลงพิณนั่งขำสองยายหลานที่เขาหยอกกันน่าเอ็นดูเสียจริงถึงทั้งครอบครัวของแพรไหมจะเหลือกันอยู่แค่สองคนแต่เพลงพิณก็รู้สึกถ
“ก็น้องแพรกำลังหางานอยู่พอดีนี่คะแถมยังนิสัยดีอีกด้วย”เพลงพิณบอกกับพี่ชายเธอทั้งที่มือยังเขี่ยมือถือแล้วตายังจ้องหน้าจออยู่“เราพึ่งรู้จักเธอคนนั้นได้แปปเดียวเองมั่นใจแค่ไหนว่าเธอเป็นคนดี”ภูผาอดหมั่นใส้ในความมั่นอกมั่นใจของน้องสาวเขามากที่เจอผุ้หญิงคนนั้นแค่ชั่วครู่ก็บอกว่าเธอดีอย่างนั้นดีอย่างนี้แล้ว“มั่นใจล้านเปอร์เซ็นแล้วคุณยายของน้องแพรก็ทำกับข้าวอร่อยยยม้ากกกมากกกก”ครั้งนี้เพลงพิณละจากมือถือหันมาจ้องหน้าตอบคำถามของพี่ชายเธอด้วยความมั่นใจ“แล้วพี่จะคอยดู..เอ...ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไรนะ”ภูผานึกสะดุดใจตั้งแต่ที่น้องสาวของเขาพูดชื่อหญิงสาวตั้งแต่ทีแรกแล้วจึงถามขึ้นอีกครั้ง“อ๋อ…น้องแพรค่ะชื่อจริ………”Rrrrrrrrrrrrrrเพลงพิณยังไม่ทันได้บอกชื่อจริงของหญิงสาวเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อนเมื่อเห็นว่าป็นเบอจากที่ไหนก็เดินออกไปคุยหน้าบ้าน“สวัสดีค่ะ”“มีเคสผ่าตัดด่วนเหรอคะได้ค่ะเดี๋ยวหมอรีบไปเลยค่ะ”เพลงพิณคุยโทรศัพท์ได้สักแปปก็เดินเข้ามาหยิบกุญแจรถเพื่อที่จะเข้าไปในโรงพยาบาลเพราะมีพยาบาลโทรแจ้งว่ามีเคสฉุกเฉินต้องผ่าตัดทำคลอดด่วน“มีอะไรเหรอเพลง”พิมพาเห็นลูกสาวของเธอดูตกใจตั้งแต่เ