เมื่อหญิงสาวเหม่อมองออกไปด้านนอกก็เห็นว่าทางที่ชายหนุ่มกำลังขับรถพาเธอกลับมันไม่ใช่ทางกลับบ้านของทั้งเขาและเธอและตอนนี้เธอก็พึ่งดูออกว่าเขาน่าจะขับออกนอกเส้นทางมาไกลมากเธอจึงต้องเอ่ยปากถามแต่ก็ได้รับเพียงสายตาโมโหที่มองแล้วดูน่าขนลุกมาแทนแถมเขายังเร่งความเร็วรถจนน่ากลัวจนเธอต้องกุมมือทั้งสองข้างไว้ที่เบลอย่างแน่นอีกต่างหาก
“ที่นี่ที่ไหนคะคุณภู”
เมื่อเห็นชายหนุ่มขับรถมาจอกที่หน้าบ้านริมน้ำที่กลางเก่ากลางใหม่แต่ดูอบอุ่นมากเธอเห็นคราแรกเธอยังชอบเลยเธอจึงปรับอารมณ์แล้วจึงพยายามไล่อารมณ์ที่ตนเองโมโหชายหนุ่มออกและใช้น้ำเสียงที่อ่อนนุ่มพูดคุยกับเขาเผื่อเขาจะใจเย็นลงแล้วจะได้คุยกับเธอให้รู้เรื่องบ้างว่าเรื่องที่เขาคิดมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด
“คุณภูคะคือเรื่องรูปแพรอธิบายได้นะคะ…อันที่จริงมันเป็นเรื่องที่เข้าใจผิดคุณภูน่าจะถามพวกเราก่อนไม่น่าไปทำร้ายพี่ดินแบบนั้นเลย”
เมื่อเห็นชายหนุ่มจอดรถแล้วยังนั่งนิ่งอยู่หญิงสาวพยายามจึงค่อยๆอธิบายเพื่อที่จะได้ให้เขาคิดตามว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดและคราวหลังก็ควรที่จะใช้เหตุผลให้มากกว่านี้
“หึ….คำก็พี่ดินสองคำก็พี่ดิน”
ปึกกก
ภูผารู้สึกขำตัวเองที่พยายามทำดีกับหญิงสาวตั้งมากมายแต่เธอไม่เห็นค่าแถมคำพูดที่เธอใช้เรียกเขาตอนที่ไม่ได้เล่นละครตบตาคนที่บ้านยังดูห่างเหินต่างจากไอ้หน้าอ่อนนั่นอีกที่เรียกมันคำก็พี่สองคำก็พี่เขานึกโมโหในใจพร้อมกัดฟันแล้วใช้มือทุบกระจกรถจนทำให้หญิงสาวถึงกับสะดุ้งเฮือกตอนนี้หญิงสาวเองก็ยังไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรผิด
“ก็พี่ดินเค้าช่วยแพร…ว..ไ….อื้มม”
ชายหนุ่มรู้สึกรำคาญคำว่าพี่ดินของเธอเหลือเกินจึงใช้สองมือใหญ่ของเขาดึงหน้าหญิงสาวเข้ามาแล้วประกบจูบอย่างหนักหน่วง
หญิงสาวรู้ทันทีว่าชายหนุ่มคงดื่มมาหนักเหมือนกันดูจากกลิ่นของแอลกอฮอลล์จากตัวเขาเธอจึงคิดว่ายังไงวันนี้ก็คงอธิบายดีๆกับเขาไม่รู้เรื่องเธอจึงใช้แรงที่มีอาศัยตอนชายหนุ่มเผลอผลักเขาออกแล้วเปิดประตูวิ่งหนีเขาไปเพราะเธอไม่อยากให้เหตุการณ์วันนั้นมันเกิดขึ้นกับเธอซ้ำสอง
“จะไปไหนมานี่เลยย”
ภูผารีบวิ่งไปอุมเธอพาดป่าแล้วเดินเข้าบ้านทันทีไม่คิดว่าเธอจะร้ายกาจอาศัยตอนที่เขาเผลอผลักเขาแล้วหนีออกจากรถไป
“ปล่อยแพรเดี๋ยวนี้นะไอ้คนบ้า..ไอ้คนโง่แค่เห็นรูปก็คิดเองเออเองแล้วไม่ฟังคำอธิบายอะไรเลยไอ้คุณภูบ้าปล่อยแพรเดี๋ยวนี้เลยนะ”
เมื่อหญิงสาวโดนชายหนุ่มอุ้มพาดบ่าอารมณ์โมโหของเธอก็กลับมาอีกครั้งแต่เธอก็ดิ้นอะไรได้ไม่มากเพราะกลัวกระทบกับลูกในท้องในเมื่อพูดดีๆแล้วไม่ชอบเธอก็ขอด่าให้หนำใจสักทีเถอะคนอะไรไม่ยอมคิดจะฟังเหตุผลของคนอื่นบ้างเลย
“อื้ออ…ออกไปจากตัวแพรเลยนะ”
หญิงสาวพยายามผลักคนที่อุ้มเธอมาวางลงบนเตียงแล้วใช้ร่างของเขากดทับเธออยู่
“ใช่ผมมันโง่…โง่ที่ไปรักคนอย่างคุณไง”
ชายหนุ่มแผดเสียงใส่หญิงสาวจนเธอสะดุ้งเฮือก
“แล้วใครใช้ให้มารักเล่า…ออกไป…”
ถึงเธอจะรู้ว่าเธอต่อต้านอะไรเขาไม่ได้แต่เธอก็ไม่ชอบให้ใครมาแผดเสียงใส่เธอเหมือนกันเลยใช้มือพยายามดันตัวเขาออกแรงๆอีกครั้ง
“ผมยังพูดไม่จบ...ผมมันโง่ที่รักคนที่ไม่เคยคิดจะสนใจผมสักนิด...โง่ที่รักผู้หญิงเฉิ่มๆเชยๆคนที่ชอบวิ่งหนีผมทั้งๆที่ผมพยายามไล่ตาม...และคุณก็จำไว้นะว่าไอ้โง่คนนี้คือผัวคนแรกของคุณคนที่คุณจะไม่สามารถหนีจากไอ้หน้าโง่คนนี้ไปได้”
ชายหนุ่มยังพล่ามระบายความในใจออกมาไม่หยุดตอนนี้หน้าของเขาแดงกล่ำด้วยฤทธ์แอลกอฮอลล์บวกด้วยอารมณ์โมโหที่กำลังครุกรุ่นทำให้ความน่ากลัวของเขาทวีคูณขึ้นไปอีก
“ทีพูดคุยคลอเคลียกับไอ้หน้าอ่อนนั่นเสียงอ่อนเสียงหวานทีกับผมคุณไม่เห็นอยากจะเข้าใกล้คงจะลืมไปแล้วสินะว่าผมเป็นอะไรกับคุณเดี๋ยวจะทบทวนความจำให้”
“อื้ม...อื้ออ..”
ปึกๆๆ
ชายหนุ่มไม่รีรอให้เธอมีโอกาสได้เถียงอะไรออกมาเขาก็รีบประกบปากไปที่เธออีกครั้งถึงแม้จะมีฝ่ามือทั้งสองของเธอต่อต้านฟาดมาที่แผงอกของเขาตอนนี้เขาก็ไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดรู้สึกเจ็บที่ใจของเขามากกว่า
แควก
ชุดสวยราคาแพงที่เพลงพิณสั่งมาให้ของเธอขาดออกอย่างง่ายดายโดยการกระตุกเพียงไม่กี่ครั้งของชายหนุ่มเผยให้เห็นเต้าที่อวบอิ่มของเธอที่ดูจะมีน้ำมีนวลกว่าครั้งที่แล้วที่เขาเคยสัมผัสมากเขาจึงใช้ทั้งสองมือประกบเข้ากับอกของเธอที่ขนาดพอดีมือของเขาและใช้ความช่ำชองทำให้เธอเผลอหลงไหลไปกับบทรักของเขาอย่างง่ายดาย
คราแรกหญิงสาวประท้วงเขาสุดตัวแต่เมื่อได้รับสัมผัสที่อ่อนโยนจากจากชายหนุ่มแตกต่างจากเมื่อครั้งก่อนที่เธอเจอเขาโดยสิ้นเชิงกลับทำให้เธอรู้สึกแปลกๆและเคลิบเคลิ้มไปกับรสรักของเขาอย่างง่ายดายบทรักของทั้งสองดำเนินไปอย่างนุ่มนวลอย่างคนที่โหยหากันมานานเมื่อต่างคนต่างหมดแรงหญิงสาวจึงหลับคาอกของชายหนุ่มอยู่แบบนั้นโดยมีชายหนุ่มนอนกอดรัดเธออยู่ไม่ยอมห่างเปรียบดังของรักของหวงที่เขาหวงแหนห้ามใครแตะต้อง
ทางด้านเพลงพิณเมื่อรู้ความจริงจากปากของดินแดนว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงเธอก็พอจะเดาออกว่าเป็นฝีมือใครเธอจึงไปบังคับเจ้าของสถานที่โดยใช้บารมีอิทธิพลของคุณย่าเธอเข้าขู่เพื่อขอดูกล้องวงจรปิดเธอจึงได้หลักฐานชิ้นเด็ดมาแต่เธอติดต่อพี่ชายเธอและแพรไหมไม่ได้เลยจึงได้แต่ส่งข้อความคลิปวิดีโอให้กับพี่ชายของเธอเผื่อจะได้ตาสว่างซะทีเธอรู้ดีว่าที่พี่ชายเธอมีอาการแบบนั้นคงเพราะจะหึงหญิงสาวมากเลยขาดสติก็เท่านั้น
“ฉันว่าแล้วว่าเพนนีเน่านั่นมาทำอะไรลับๆล่อๆที่ห้องแต่งตัวยัยนี้มันร้ายกาจกว่าที่ชั้นคิดไว้เยอะเลย”
ดินแดนต้องเป็นคนขับรถมาส่งหญิงสาวที่บ้านเพราะเห็นว่าเธอไม่มีรถกลับพี่ชายเธอก็เล่นหึงหญิงสาวแล้วหนีไปดื้อๆแบบนั้นจะให้เธอกลับแท็กซี่ก็กลัวว่าจะอันตรายเพราะดึกมากแล้วเขาบอกให้เธอโทรให้คนที่บ้านมารับก็ไม่ยอมโดยบอกว่ากลัวที่บ้านของเธอรู้ว่าทั้งพี่ชายของเธอและแพรไหมมีปัญหากัน
“ฮื๊มมม…ผมว่าคุณร้ายกว่า”
ดินแดนพูดออกมาเบาๆเห็นว่าคนที่อ่านเกมส์นี้ออกโดยฉับพลันนับว่าเป็นผู้หญิงที่ร้ายกว่าคนสร้างเรื่องผู้หญิงอาร๊ายยยยจับผิดเก่งซะขนาดนั้น
“ว่ายังไงนะ”
หญิงสาวได้ยินที่ชายหนุ่มพูดไม่ถนัดจึงหันมาถามเขาอีกรอบเมื่อไม่ได้ยินคำตอบจากชายหนุ่มเธอจึงไม่สนใจที่จะถามต่อ
เช้าวันต่อมาแสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านที่หน้าต่างบ้านริมน้ำเข้ามาด้านในห้องนอนที่ทั้งสองนอนกอดกันกลมอยู่ทำให้ภูผารู้สึกตัวตื่นก่อนหญิงสาวเพราะแสงแดดที่ส่องเข้าบวกกับได้ยินเสียงมือถือของตัวเองสั่นอยู่บนโต้ะวางโคมไฟข้างเตียงชายหนุ่มค่อยๆคลายกอดหญิงสาวแล้วหยิบมือถือขึ้นมากดรับเพราะเห็นว่าเป็นเบอของน้องสาวเขาโทรมาท่าทางจะโทรมาหลายรอบแล้วด้วย“ว่าไงเพลง”“พี่ชายทำไมพึ่งจะรับสายคะแล้วตอนนี้อยู่ไหนแล้วกันคะเนี่ย....แล้วน้องแพรอยู่กับพี่ด้วยหรือป่าว”เพลงพิณรีบถามพี่ชายของตนด้วน้ำเสียงร้อนรนจนคนฟังรู้สึกได้จะไม่ให้เธอร้อนรนได้ยังไงเล่นหายกันไปสองคนติดต่อไม่ได้แบบนี้“พี่อยู่ที่บ้านริมน้ำแพรก็อยู่กับพี่มีอะไรหรือป่าวเพลง”“เฮ้ออ..ค่อยโล่งอกหน่อยแล้วพี่ชายดูคลิปที่เพลงส่งให้หรือยังคะ”“คลิปอะไรพี่พึ่งจะจับโทรศัพท์ตอนที่เพลงโทรมานี่เอง”“รีบเปิดดูเลยค่ะจะได้ทำให้พี่ชายตาสว่างขึ้น...อ้อ...แล้วก็รีบกลับกันมาเลยนะคะเพราะเมื่อเช้าคุณแม่กับคุณย่าถามหาพี่ชายเพลงก็เลยบอกว่าทั้งน้องแพรแล้วก็พี่ยังไม่ตื่นดีนะคะที่คุณแม่กับคุณย่ารีบออกไปคุยงานไม่งั้นถามยาวกว่านี้แน่”“โอเคพี่จะรีบกลับ”ชายหนุ่มวางสายจากน
เมื่อพาหญิงสาวมาถึงโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจึงยืนรอเธออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินเมื่อหมอพาเธอมาพักที่ห้องพักฟื้นเขาก็ตามเฝ้าเธออยู่ไม่ห่าง“หมอครับตกลงเธอที่เธออาเจียนจนเป็นลมแบบนี้เธอเป็นอะไรเหรอครับ”ชายหนุ่มรู้สึกเป็นห่วงคนตรงหน้าที่นอนหลับอยู่บนเตียงเขาอยากรู้เหลือเกินว่าเธอเป็นอะไรกันแน่เขาสังเกตุเห็นเธออาการไม่ค่อยดีมาสองสามวันแล้ว“เป็นอาการปกติของคนแพ้ท้องน่ะครับคุณต้องดูแลภรรยาของคุณเรื่องอาหารการกินและเวลาพักผ่อนของเธอด้วยนะครับเพราะเธอพึ่งท้องอ่อนๆต้องดูแลอย่างดีและเท่าที่หมอตรวจดูเธอน่าจะขาดสารอาหารอยู่ด้วยเดี๋ยวหมอให้ยาบำรุงไปนะครับอีกสักพักเธอคงจะฟื้นเดี๋ยวหมอขอตัวก่อนนะครับ”“ค...ครับ..ขอบคุณมากครับหมอ”ชายหนุ่มอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกเมื่อด้ยินหมอบอกว่าหญิงสาวตั้งท้องแล้วถ้าหญิงสาวตั้งท้องอ่อนๆเขาแน่ใจว่าในท้องของเธอนั้นต้องเป็นลูกเขาเขาแน่นอนเพราะคืนนั้นเขาไม่ได้ป้องกันตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกดีใจจนทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าเธอตื่นมาแล้วเธอจะดีใจเหมือนเขาไหมแต่ตอนนี้เขาขอโทรบอกทางบ้านให้มาฟังข่าวดีที่โรงพยาบาลก่อนละกัน20นาทีต่อมา“มีอะไรตาภูย่ากำลังคุยงานอยู่มีเรื่องอะไรถึงเรียกพ
“ยังโกรธผมอยู่เหรอ....”เมื่อเห็นหญิงสาวไม่ตอบเขาจึงค่อยๆคลายอ้อมกอดออกแล้วหันหน้ามาใกล้ๆเธอแต่หญิงสาวก็ยังหันหน้าหนีเขาจึงต้องใช้สองมือของเขาจับใบหน้าของเธอให้หันมาจ้องตาของเขาเพื่อที่หญิงสาวจะได้เห็นเวลาที่เขาพูดว่าเขาไม่ได้เสแสร้ง“คุณฟังผมนะ...ผมสัญญาว่าเหตุการณ์บ้าๆนั่นจะไม่เกิดขึ้นกับคุณอีก...ผมรักคุณแล้วตอนนี้เราก็กำลังจะมีลูกด้วยกันผมอยากทำให้ครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ที่สุดอะไรที่มันทำให้คุณหายโกรธผมได้ในตอนนี้คุณก็บอกมาเลยหรือจะตบจะตีผมก็ได้ผมยอม...ยอมทุกอย่างเพื่อที่จะให้คุณอยู่กับผม”เมื่อเห็นหญิงสาวยังทำหน้าบึ้งตึงเดาอารมณ์ไม่ออกใส่เขาอยู่เขาจึงรวบรวมความรู้สึกที่มีพูดกับเธอในใจเขาเองหวังว่าเธอคงจะเชื่อที่เขาพูดบ้างและอะไรที่ทำให้เธอหายโกรธเขาได้เขาก็พร้อมที่จะทำขออย่างเดียวของให้เธออย่าไปจากเขาเท่านั้นเพี๊ยะ.....ปั้กๆ...ๆๆๆ......“หึ....อึกก...ฮือๆๆๆๆ..อืออ”เมื่อสิ้นคำพูดของชายหนุ่มหญิงสาวก็ฟาดฝ่ามือไปที่หน้าของเขาทันทีพร้อมทั้งทุบทั้งตีไปที่ตัวของชายหนุ่มเพื่อระบายความโกรธนั้นออกมาแต่ก็ไม่รู้ว่าอยู่ดีๆเธอเป็นอะไรที่ทุบตีเขาเท่าไรเธอกลับเหมือนว่าตัวเธอเจ็บเสียเอ
“เย็นนี้อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมเดี๋ยวพี่ให้แม่บ้านทำไว้ให้”“อืมมมแพรอยากทานข้าวผัดปูค่ะ”“งั้นเดี๋ยวพี่โทรบอกคุณแม่ดีกว่าว่าแพรอยากทานเผื่อคุณแม่จะเป็นคนลงมือทำเองเพราะแม่พี่ทำข้าวผัดปูอร่อยที่สุดสำหรับพี่เลย”ชายหนุ่มพูดพร้อมยกนิ้วทำหน้าทะเล้นใส่หญิงสาวทำเอาเธอต้องกลั้นขำกับท่าทางทะเล้นของเขายกใหญ่“แพรมาทางนี้”“คะ......”จู่ๆชายหนุ่มก็เดินจูงมือเธอเข้าร้านเครื่องเพชรทำเอาหญิงสาวแทบตั้งตัวไม่ทัน“แพรอยากได้วงไหนเลือกเลย”ชายหนุ่มยืนค้ำกับตู้กระจกที่มีเครื่องเพชรรายรอบอยู่ข้างในพร้อมผายมือให้หญิงสาวเลือกได้ตามใจชอบ“เอ่อ....มันคงไม่เหมาะกับแพรมั้งคะ”หญิงสาวตอบพร้อมยิ้มแหยๆเพราะคิดว่าเครื่องประดับพวกนี้ไม่ค่อยจะเหมาะกับตัวเธอสักเท่าไร“รบกวนช่วยเลือกแหวนเพชรที่น้ำงามที่สุดให้เธอด้วยนะครับราคาเท่าไรผมไม่มีปัญหา”“ได้เลยค่ะ....เดี๋ยวคุณผู้หญิงกับคูณผู้ชายรอสักครู่นะคะ”ชายหนุ่มเห็นว่ายังไงหญิงสาวก็คงจะไม่ยอมเลือกของพวกนี้เองแน่ๆและท่าทางก็ไม่ได้อยากได้ซะด้วยถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงจะเลือกครบเซตไปนานแล้วเขาจึงบอกให้พนักงานเลือกแหวนวงที่เพชรน้ำงามที่สุดมาให้เธอ“พี่ภูคะ....ไม่เอาค่า”หลัง
แอดดเมื่อหญิงสาวทานเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเปิดประตูโผล่หัวออกมาดูว่าชายหนุ่มไปหรือยังเมื่อเห็นว่าเขายังนั่งรอเธอยู่หน้าห้องครัวพร้อมส่งสายตาคาดโทษมาให้เอาทำเอาคิ้วของเธอผูกโบว์กันในทันที“แฮร่ๆๆ.....เอ่อ...แพรทานเสร็จแล้วไปนอนกันดีกว่าเนอะ”หญิงสาวแสร้งยิ้มแหยๆและเดินขึ้นห้องโดยไม่สนใจคนที่นั่งมองเธออยู่เมื่อมาถึงห้องหญิงสาวจึงเข้าไปแปลงฟันในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอจึงเดินออกมาเมื่อก้าวออกจากประตูห้องน้ำก็เห็นชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้วเธอจึงเบาใจที่เขาไม่ได้บ่นอะไรเธออีกหญิงสาวจึงไปปิดไฟแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆเขาเบาๆหวังว่าเขาคงจะไม่โกรธเธอนะก็มันอยากทานจริงๆนี่นา“อุ้ย....พี่ภู”“แสบนักนะแพร...เมื่อกลางวันที่ให้พี่จอดร้านสะดวกซื้อเพื่อลงไปซื้ออาหารขยะนี่มาใช่ไหม”เมื่อเห็นหญิงสาวทิ้งตัวนอนชายหนุ่มเลยรวบตัวเธอมากอดจากด้านหลังพร้อมพูดข้างหูเธอเสียงแข็ง“เอ่อ.....ก็แพรอยากทานจริงๆนี่คะ”หญิงสาวยังเถียงชายหนุ่มข้างๆคูๆเธอรู้ว่าเธอผิดที่ไม่ฟังเขาแต่จะให้ทำยังไงล่ะก็มันอยากทานจริงๆนี่นา“ต่อไปนี้พี่จะดูแลอาหารการกินของแพรทุกมื้อ”ชายหนุ่มพูดเสียงดังฟังชัดเป็นการประกาศว่าเขาเอาจร
20.00 น.“จะอุ้มลูกไปไหนเหรอแพร”ชายหนุ่มที่พึ่งอาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมาโดยทั้งตัวพันผ้าขนหนูผืนเดียวเมื่อเห็นคนป็นภรรยาของเขาเตรียมของใช้แล้วก็พวกนมใส่กระเป๋าแถมกำลังอุ้มลูกสาวของเขาที่นอนขดตัวกลมอยู่ในเปลเตรียมจะออกไปข้างนอกอีกจึงต้องเอ่ยถามว่าเธอจะไปไหน“คือยายแพรให้พาน้องเพลินไปนอนด้วยน่ะค่ะแกคิดถึง”“อ่อ...งั้นไปเถอะ”ชายหนุ่มเห็นว่ายายของหญิงสาวไม่ได้ไปมาที่นี่บ่อยนักเขาเองก็ยุ่งซะจนไม่ค่อยมีเวลาพาเธอและลูกไปหาก็เลยยอมปล่อยให้ลูกสาวไปนอนกับยายของคนเป็นภรรยาถ้าไม่อย่างนั้นเขาไม่ยอมปล่อยลูกสาวไปแน่เพราะเขาเองต้องนอนกอดเจ้าก้อนของเขาทุกคืน“ทำไมพี่ภูยังไม่ใส่เสื้อผ้าอีกล่ะคะ”หญิงสาวเปิดประตูเข้ามาก็เห็นคนเป็นสามียังนั่งอยู่บนเตียงโดยที่ยังมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันอยู่เธอรู้สึกแปลกใจเพราะเธอก็ออกไปหายายของเธอพักใหญ่แล้วทำไมกลับมาชายหนุ่มยังอยู่สภาพเดิมอยู่เลย“เอ๋...”หญิงสาวถึงกับทำหน้างงคำถามที่เธอถามเขาเมื่อกี้ยังไม่ได้รับคำตอบจากชายหนุ่มเลยจู่ๆเขาก็ลุกขึ้นเดินมาปิดไฟแล้วดึงมือเธอไปนอนกอดอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้วเธอพอจะเดาออกว่าเหตุการณ์ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น“เดี๋ยวค่ะพี่ภูแพรยังไม่
บริษัท XXX ในเครือแอนเดอสัน09.00 น.แพรไหมหญิงสาวหน้าหวานนั่งกอดเอกสารสมัครงานด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลที่หน้าห้องของเจ้าของบริษัทเธอมาสมัครงานในตำแหน่งบัญชีถ้าเธอไม่ได้งานที่นี่เธอก็ไม่รู้ว่าจะไปสมัครงานที่ไหนแล้วเพราะไปที่ไหนก็ไม่มีใครอยากที่จะรับเพราะเกรดเฉลี่ยและประสบการณ์การทำงานของเธอไม่สู้ดีเอาซะเลยแถมรสนิยมการแต่งตัวก็ดูเฉิ่มไปซะอีกหญิงสาวเคยไปทำงานที่เมืองนอกตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆเพราะมีญาติๆชวนไปทำงานเสริฟอาหารร้านอาหารไทยที่โน่นที่เธอยอมไปเพราะว่าญาติที่มาชวนบอกว่าได้เงินดีบวกกับตอนนั้นเธอยังหางานไม่ได้แถมยายเธอก็ดันมาป่วยหนักต้องใช้ค่ารักษาที่สูงเธอจงยอมไปทั้งที่ในใจก็ไม่รู้ว่าจะดีจริงอย่างที่ญาติบอกหรือป่าวแต่ตอนนี้มันก็เป็นทางเดียวที่จะหาเงินมารักษายายของเธอได้หญิงสาวใช้เงินที่ได้จากเงินประกันอุบัติเหตุของพ่อกับแม่เธอที่เก็บไว้หลังจากที่ท่านเสียเดินทางไปทำงานที่ร้านอาหารที่ออสเตรเลียแต่อยู่ทำได้ไม่ถึงสองเดือนเธอก็ต้องกลับมาที่เมืองไทยเพราะมีเรื่องที่ทำให้เธอต้องหนีกลับบ้านโดยด่วนเพราะเธอทำใจที่จะอยู่ที่นั่นต่อไปไม่ได้แล้วซึ่งเรื่องนี้เธอปิดเป็นความลับไม่มีใครรู้ว่าเธอหนีกลั
ภูผาไม่คิดว่าจะได้เจอหญิงสาวที่เขาเคยเจอเมื่อเดือนก่อนเขาได้กระทำล่วงเกินเธอที่ออสเตรเลียในคืนนั้นเพราะเขาเข้าใจผิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่หุ้นส่วนของเขาส่งมาให้ประกอบกับตอนนั้นเขาก็เริ่มเมาจนได้ที่แล้วด้วยเขารู้ตัวว่าเขาเป็นคนแรกของเธอเพราะเห็นจากรอยที่เตียงนอนเมื่อตอนที่เขาตื่นขึ้นมาที่เขารู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงของหุ้นส่วนที่เขาส่งมาเพราะว่าเช้าของวันนั้นหุ้นส่วนของเขาได้โทรมาต่อว่าว่าชายหนุ่มนั้นปฎิเสธน้ำใจของเขาได้อย่างไรที่ไม่ยอมรับผู้หญิงที่เขาส่งไปให้ทำให้เขาได้รู้ว่าคนที่เขานอนด้วยเมื่อคืนไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่าเขาจึงรีบสืบหาผู้หญิงคนที่เขาบังคับขืนใจเมื่อคืนนี้อย่างเร็วที่สุดเมื่อรู้ว่าเธอเป็นเด็กเสริฟที่ร้านอาหารไทยแห่งหนึ่งในออสเตรเลียเขาจึงไปตามหาเธอถึงที่แต่ก็ได้คำตอบว่าเธอได้หายไปตั้งแต่คืนนั้นแล้วแล้วก็ไม่มีใครติดต่อเธอได้ด้วยเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะไปตามหาเธอที่ไหนรู้แค่ว่าชื่อแพรไหมเท่านั้นเองความรู้สึกผิดยังแล่นอยู่ในหัวใจเขาถึงทุกวันนี้เลยสำหรับเขาเองก็ผ่านผู้หญิงมามากเขาจะเลือกนอนกับผู้หญิงที่สมยอมกับเขาเท่านั้นแต่สำหรับเธอไม่รู้ทำไมเขาจึงได้บังคับขืนใจเธอแบบนั้นยิ่งนึกถึงเ