ตอนที่28

เช้าวันต่อมา

แสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านที่หน้าต่างบ้านริมน้ำเข้ามาด้านในห้องนอนที่ทั้งสองนอนกอดกันกลมอยู่ทำให้ภูผารู้สึกตัวตื่นก่อนหญิงสาวเพราะแสงแดดที่ส่องเข้าบวกกับได้ยินเสียงมือถือของตัวเองสั่นอยู่บนโต้ะวางโคมไฟข้างเตียง

ชายหนุ่มค่อยๆคลายกอดหญิงสาวแล้วหยิบมือถือขึ้นมากดรับเพราะเห็นว่าเป็นเบอของน้องสาวเขาโทรมาท่าทางจะโทรมาหลายรอบแล้วด้วย

“ว่าไงเพลง”

“พี่ชายทำไมพึ่งจะรับสายคะแล้วตอนนี้อยู่ไหนแล้วกันคะเนี่ย....แล้วน้องแพรอยู่กับพี่ด้วยหรือป่าว”

เพลงพิณรีบถามพี่ชายของตนด้วน้ำเสียงร้อนรนจนคนฟังรู้สึกได้จะไม่ให้เธอร้อนรนได้ยังไงเล่นหายกันไปสองคนติดต่อไม่ได้แบบนี้

“พี่อยู่ที่บ้านริมน้ำแพรก็อยู่กับพี่มีอะไรหรือป่าวเพลง”

“เฮ้ออ..ค่อยโล่งอกหน่อยแล้วพี่ชายดูคลิปที่เพลงส่งให้หรือยังคะ”

“คลิปอะไรพี่พึ่งจะจับโทรศัพท์ตอนที่เพลงโทรมานี่เอง”

“รีบเปิดดูเลยค่ะจะได้ทำให้พี่ชายตาสว่างขึ้น...อ้อ...แล้วก็รีบกลับกันมาเลยนะคะเพราะเมื่อเช้าคุณแม่กับคุณย่าถามหาพี่ชายเพลงก็เลยบอกว่าทั้งน้องแพรแล้วก็พี่ยังไม่ตื่นดีนะคะที่คุณแม่กับคุณย่ารีบออกไปคุยงานไม่งั้นถามยาวกว่านี้แน่”

“โอเคพี่จะรีบกลับ”

ชายหนุ่มวางสายจากน้องสาวของเขาก็รีบเปิดดูคลิปที่น้องสาวของเขาส่งมาให้ดูยิ่งดูเขาก็ยิ่งต้องกุมขมับตัวเองชายหนุ่มคิดในใจว่าเขามันคือไอ้หน้าโง่อย่างที่แพรไหมว่าจริงๆนึกตำหนิตัวเองที่ไม่น่าใจร้อนทำร้ายจิตใจเธอขนาดนี้เลย

อันที่จริงเขาน่าจะถามเรื่องราวก่อนสักนิดก่อนที่จะระเบิดอารมณ์ฉุนเฉียวออกมาเขาลากเธอออกมาทั้งๆที่เธอยังป่วยอยู่แท้ๆในรูปที่เขาเห็นมันไม่ใช่อย่างที่เขาคิดเลยสักนิด

เขาไม่คิดว่าตัวเองจะตกเป็นหมากในเกมส์ของยัยเพนนีอะไรนั่นเลยเขาไม่คิดว่าเธอจะร้ายกาจที่กล้ามาปั่นหัวเขาเล่นขนาดนี้

ชายหนุ่มนั่งกุมขมับอยู่ข้างเตียงนอนที่มีหญิงสาวนอนหลับอยู่ยิ่งคิดยิ่งเกลียดตัวเองเป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาขืนใจเธอในใจตอนนี้ความกลัวเหลือเกินกลัวว่าหญิงสาวจะไม่ยอมให้อภัยเขาอีกแค่ตลอดเวลาเขาพยายามทำดีกับเธอแต่ดูแล้วจะสูญป่าวเพราะเขาเป็นคนกรีดแผลในใจเธอขึ้นมาอีกครั้งไม่รู้ว่าครั้งนี้แผลมันจะใหญ่ไปกว่าเดิมไหมตอนนี้ชายหนุ่มมีสารพัดความกลัวอยู่ในหัวของเขา

ถ้าเธอตื่นมาเขาจะเริ่มต้นคุยกับเธอยังไงดีเธอจะยอมคุยกับเขาหรือป่าวเธอจะเกลียดเขาจนไม่อยากมองหน้าเลยไหมเขาไม่อยากให้มันเป็นแบบที่เขาคิดเลย

ชายหนุ่มรีบหาเสื้อเชิ้ตของเขาที่อยู่ในรถมาใส่ให้เธอเพราะตอนนี้เสื้อผ้าที่เธอใส่มาโดนทำลายด้วยมือของเขาไปเรียบร้อยแล้ว

“ตื่นแล้วเหรอคุณ”

ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวขยับตัวและกำลังจะพยุงตัวเองลุกขึ้นเลรีบยื่นมือตัวเองเข้าไปช่วยพยุงแต่กลับโดนหญิงสาวปัดออกและมองเขาด้วยสายตาเชือดเฉือนและไม่ยอมพูดจากับเขาสักคำ

“แพร....ผมขอโทษผมรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว”

ชายหนุ่มเข้าใจที่เธอมีอาการแบบนี้ใส่เขาจึงยอมเปิดปากขอโทษเธอแบบเสียงอ่อยๆและมีสีหน้าที่รู้สึกผิดออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“เรื่องทุกอย่างเรื่องอะไร”

หญิงสาวถึงกับหันควับมาถามชายหนุ่มว่าไอ้ที่เขารู้เรื่องุกอย่างเรื่องอะไรและก็คงจะไม่ใช่เรื่องที่เธอท้องด้วยหรอกนะ

เพราะเมื่อวานเธอกะว่าจะบอกข่าวนี้กับเขาอยู่แล้วเชียวแต่มาเกิดเหตุการณ์ที่ชายหนุ่มโมโหจนคุมสติไม่อยู่เสียก่อนเธอจึงชักจะไม่อยากจะอยู่ใกล้เขาอีกแล้ว

และก็ไม่อยากจะบอกเรื่องที่เธอมีกำลังท้องกับเขาแล้วด้วยถ้าครั้งต่อไปเขาอารมณ์ร้อนไม่ฟังใครอีกเธอกับลูกเธอไม่รู้ว่าจะโดนอะไรจากการโมโหของเขาบ้าง

“เรื่องที่ผมเข้าใจคุณกับนายดินแดนอะไรนั่นผิดไงผมขอโทษ....มีคนจงใจปั่นหัวผมแต่ผมขาดสติเองผมขอโทษขอโทษจริงๆผมสัญญาว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้กับเราอีกแล้ว”

ชายหนุ่มพูดหน้าละห้อยลุคที่ดูน่าเกรงขามเหมือนเสือร้ายของเขาตอนนี้ช่างดูเหมือนลูกแมวน้อยที่ทำหน้าหงอยเพราะสำนึกผิดจริงๆ

“แล้วทำไมโง่ทุกครั้งก็เห็นฉลาด”

เมื่อหญิงงสาวเห็นหน้าตาและน้ำเสียงของชายหนุ่มที่ดูจะสำนึกผิดจริงๆก็รู้สึกหัวใจของเธอมันกำลังจะอ่อนยวบลงมาดื้อๆซะงั้นเธอเลยต้องหันมองทางอื่นแทนการมองหน้าของเขาและขอพูดถากถางเขาสักหน่อยเถอะคนอะไรใช้เหตุผลของตัวเองเป็นใหญ่

“ก็ที่ผมโง่เพราะผมหึงคุณไง....ผมรักผมหวงของผมคุณรู้ไหมตอนที่ผมได้รับข้อความผมแทบบ้าเพราะอยู่ดีๆคุณก็หายไปไม่บอกผมสักคำว่าไปไหนแถมตอนผมเจอคุณก็เห็นคุณอยู่กับไอ้หน้าอ่อนนั่นสองต่อสองอีกจะไม่ให้ผมหึงก็บ้าแล้ว”

ชายหนุ่มโน้มตัวลงไปกอดเธอไว้บนเตียงเพื่อที่จะให้เธอฟังคำอธิบายของเขาใกล้ๆหญิงสาวพยายามจะโน้มตัวออกแต่ก็โดนเขารั้งเธอกอดไว้ไม่ยอมปล่อย

เมื่อหญิงสาวได้ยินคำบอกรักของชายหนุ่มจากที่ใจอ่อนตอนที่เขาทำหน้าตาน่าสงสารแล้วกลับอ่อนยวบลงไปอีกกับคำที่เขาบอกว่ารักแต่เธอก็พยายามห้ามใจตัวเองว่าอย่าไว้ใจคำพูดและการกระทำดีๆของเขาอีกเป็นอันขาดเพราะเธอเคยให้โอกาสเขาครั้งหนึ่งแล้วแต่เขาก็ทำมันพังด้วยอารมณ์โมโหของเขาเองครั้งนี้เธอจะไม่ยอมใจอ่อนให้เขาง่ายๆแน่

“...จะปล่อยแพรได้หรือยัง ”

หญิงสาวเริ่มผลักชายหนุ่มออกไปห่างๆอีกรอบเพราะกลัวใจตัวเองว่าจะหลงไปกับคำพูดหวานๆของเขาและรู้สึกว่าตอนนี้เธอเริ่มจะรู้สึกมึนหัวขึ้นมาอีกแล้วสิ

“อย่าดิ้นได้ไหมขอกอดแบบนี้อีกสักพักนะ”

ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อยตัวหญิงสาวง่ายๆเขาอยากกอดเธอไว้แบบนี้นานๆแม้จะรู้ว่าคนในอ้อมกอดจะต่อต้านก็เถอะ

“เฮ้อ”

หญิงสาวเห็นว่าชายหนุ่มไม่สะทกสะท้านกับการต่อต้านของเธอเลยสักนิดเธอจึงเหนื่อยที่จะขัดขืนเขาต่อในเมื่ออยากกอดก็กอดไปอย่าให้เธอหลุดจากอ้อมกอดนี้ไปได้นะอย่าหวังว่าจะได้กอดเธออีกเลย

“คุณภูปล่อยแพรก่อนค่ะ...อุ้ปปป”

จู่ๆพรไหมก็รู้สึกผะอืดผะอมขึ้นมากะทันหันเมื่อชายหนุ่มเห็นหญิงงสาวท่าจะอาการไม่ดีก็เลยคลายอ้มกอดของเขาทันทีเมื่อพ้นจากอ้อมกอดหญิงสาวก็พุ่งตัวตรงไปที่ประตูห้องน้ำทันที

“อุ้ปปป....อ้วก....”

หญิงสาววิ่งเข้าไปในห้องน้ำฌะอนั่งอาเจียนจนตัวงอ

“คุณไหวไหมเนี่ยเดี๋ยวผมพาไปหาหมอ”

ชายหนุ่มพุ่งตัวตามเธอเข้ามาที่หองน้ำเมื่อเห็นหญิงสาวอาเจียนจนตัวงอเขาเลยเข้าไปลูบหลังให้ด้วยความเป็นห่วงเห็นว่าเธออาการไม่ค่อยดีจึงจะพาเธอไปหาหมอ

“ไม่...ไม่ไป....คือแพรโอเคแล้วค่ะ......”

หญิงสาวรีบลุกขึ้นกะทันหันเมื่อชายหนุ่บอกว่าจะพาไปหาหมอเธอจึงรีบบอกเขาว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรแล้ว

ฟึ่บบบ

“เฮ้ยยคุณ”

หญิงสาวที่พึ่งลุกขึ้นเมื่อครู่กลับเป็นลมกะทันหันดีที่ชายหนุ่มยืนอยู่ใกล้ๆเลยรับเอาไว้ทันทำเอาชายหนุ่มต้องอุ้มเธอไปที่รถโดยด่วนละขับรถพาเธอไปที่โรงพยาบาลทันที