ตอนที่31

“เย็นนี้อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมเดี๋ยวพี่ให้แม่บ้านทำไว้ให้”

“อืมมมแพรอยากทานข้าวผัดปูค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวพี่โทรบอกคุณแม่ดีกว่าว่าแพรอยากทานเผื่อคุณแม่จะเป็นคนลงมือทำเองเพราะแม่พี่ทำข้าวผัดปูอร่อยที่สุดสำหรับพี่เลย”

ชายหนุ่มพูดพร้อมยกนิ้วทำหน้าทะเล้นใส่หญิงสาวทำเอาเธอต้องกลั้นขำกับท่าทางทะเล้นของเขายกใหญ่

“แพรมาทางนี้”

“คะ......”

จู่ๆชายหนุ่มก็เดินจูงมือเธอเข้าร้านเครื่องเพชรทำเอาหญิงสาวแทบตั้งตัวไม่ทัน

“แพรอยากได้วงไหนเลือกเลย”

ชายหนุ่มยืนค้ำกับตู้กระจกที่มีเครื่องเพชรรายรอบอยู่ข้างในพร้อมผายมือให้หญิงสาวเลือกได้ตามใจชอบ

“เอ่อ....มันคงไม่เหมาะกับแพรมั้งคะ”

หญิงสาวตอบพร้อมยิ้มแหยๆเพราะคิดว่าเครื่องประดับพวกนี้ไม่ค่อยจะเหมาะกับตัวเธอสักเท่าไร

“รบกวนช่วยเลือกแหวนเพชรที่น้ำงามที่สุดให้เธอด้วยนะครับราคาเท่าไรผมไม่มีปัญหา”

“ได้เลยค่ะ....เดี๋ยวคุณผู้หญิงกับคูณผู้ชายรอสักครู่นะคะ”

ชายหนุ่มเห็นว่ายังไงหญิงสาวก็คงจะไม่ยอมเลือกของพวกนี้เองแน่ๆและท่าทางก็ไม่ได้อยากได้ซะด้วยถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงจะเลือกครบเซตไปนานแล้วเขาจึงบอกให้พนักงานเลือกแหวนวงที่เพชรน้ำงามที่สุดมาให้เธอ

“พี่ภูคะ....ไม่เอาค่า”

หลังจากที่พนักงานกำลังเดินเข้าไปหยิบแหวนวงที่เพชรน้ำงามที่สุดออกมาหญิงสาวถึงขั้นส่ายหัวรัวๆแล้วกระซิบกับเขาว่าไม่อยากได้แต่ชายหนุ่มก็ดันทำเป็นไม่สนใจและจับมือเธอเอาไว้ก่อนที่เธอจะเดินออกจากร้านไป

“วงนี้เป็นยังไงคะคุณผู้ชายวงนี้น้ำงามที่สุดในร้านแล้วค่า”

พนักงานเดินออกมาพร้อมกล่องแหวนเพชรเม็ดโตที่ดูสวยสะดุดตาพร้อมบอกว่าวงนี้น้ำงามที่สุดที่มีอยู่ร้าน

“โอเคผมเลือกวงนี้”

“เดี๋ยวดิชั้นจะรีบจัดการให้นะคะ”

ชายหนุ่มรู้สึกชอบวงแหวนวงนี้ตั้งแต่แรกเห็นคิดว่าถ้ามันอยู่บนมือของหญิงสาวน่าจะเหมาะจึงยื่นบัตรให้กับพนักงานพร้อมส่งที่อยู่ให้พนักงานไปส่งที่บ้าน

“พี่ภูแพรบอกว่าไม่อยากได้ไงคะวงนั้นน่าจะแพงจนสร้างบ้านได้สามหลังเลยมั้งคะของแพงขนาดนั้นมันไม่เหมาะกับแพรเลยสักนิด”

หญิงสาวเดินหน้ามุ่ยบ่นอุกเมื่อเธอนั่งอยู่ที่รถเตรียมตัวกลับเรียบร้อยแล้วเธอรู้ว่าเขารวยแต่ของที่เขาซื้อให้เธอมันมีมูลค่ามากเกินไป

“อย่าพูดแบบนี้อีกนะแพรสำหรับพี่แพรมีมูลค่ามากกว่าเพชรพวกนั้นเยอะ....ถ้าแพรไม่อยากได้แพรก็เก็บไว้ให้ลูกเราก็ได้นี่ถือเป็นของขวัญที่พี่ซื้อไว้ให้ลูกแล้วกันนะ”

ชายหนุ่มรู้สึกไม่ชอบใจที่หญิงสาวดูถูกตัวเองเกินไปของชิ้นนี้ถ้าเธอไม่อยากได้จริงๆเขาก็ขอให้เธอรับไว้แล้วเก็บไว้ให้ลูกก็แล้วกันอันที่จริงเขาสามารถซื้อแหวนแบบนั้นได้เป็นสิบๆวงเลยด้วยซ้ำไม่รู้เธอจะเกรงใจอะไรสามีตัวเองนักหนา

“โอเคค่ะงั้นแพรจะรับไว้นะคะแต่ครั้งหน้าถ้าพี่ภูจะซื้ออะไรอีกต้องถามความสมัครใจแพรก่อนนะคะ”

“โอเคพี่สัญญา”

ชายหนุ่มพูดพร้อมใช้มืออีกข้างที่จับพวงมาลัยอยู่ยื่นไปยีหัวคนตัวเล็กที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ข้างๆ

“พี่ภูจอดตรงนี้ให้แพรแปปนึงได้ไหมคะ...”

หญิงสาวเห็นร้านสะดวกซื้อตอนที่ชายหนุ่มขับรถผ่านพอดีเธอจึงขอให้เขาจอดเพราะเธอรู้สึกอยากซื้อบะหมี่ที่มันมีรูปตั้งอยู่ที่หน้าร้านเหลือเกินไม่รู้ช่วงนี้เป็นอะไรเห็นรูปเป็นอยากจะทานเสียทุกอย่าง

“ได้สิแพรจะซื้ออะไรเหรอ..”

ชายหนุ่มคิดว่าเธอคงอยากจะซื้ออะไรสักอย่างจึงให้เขาจอดที่หน้าร้านสะดวกซื้อเขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะซื้ออะไรในเมื่อของกินของใช้ทุกอย่างก็ซื้อมาจนครบหมดแล้วยิ่งของกินที่บำรุงครรภ์ของเธอยิ่งไม่ต้องห่วงเขาเป็นคนเลือกซื้อกับมือไม่มีขาดแน่ๆ

“พี่ภูรอแพรแปปนะคะเดี๋ยวแพรมา”

“โอเค”

หญิงสาวรีบเปิดประตูเดินออกไปอย่างรวดเร็วชายหนุ่มจึงนั่งรอเธออยู่ในรถคิดว่าเธอคงจะขอไปแปปเดียวอย่างที่เธอว่าเขาจึงไม่ตามไป

“กลับมากันแล้วเหรอลูก...ได้เวลาทานข้าวเย็นพอดีเลยมาๆนั่งก่อน.”

พิมพาเห็นทั้งสองเดินเข้ามาก็รีบเรียกมานั่งที่โต้ะอาหารเพราะเพราะทั้งคู่กลับมาก็เป็นเวลาอาหารเย็นพอดีแถมข้าวผัดปูที่หญิงสาวอยากทานเธอก็ทำเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย

“โห....หอมจังเลยค่ะ...น่าทานมากเลย”

เมื่อแพรไหมนั่งลงที่เก้าอี้จมูกก็ดันได้กลิ่นข้าวผัดแถมเอมองไปที่กลางโต้ะอาหารยังเห็นจานข้าวผัดปูจานใหญ่อีกด้วยทำเอาหญิงสาวต้องลอบกลืนน้ำลายทันที

“งั้นทานเยอะๆเลยนะหนูแพรแม่ทำไว้เยอะเลย”

พิมพาเห็นท่าทางลูกสะใภ้ก็ดูออกว่างจะอยากทานเต็มทนเธอจึงบอกให้เธอทานเยอะๆเพราะในครัวยังมีอีกเพียบ

“แล้วนี่เพลงยังไม่กลับอีกเหรอครับคุณแม่เห็นเข้าเวรตั้งแต่เช้าแล้ว”

ชายหนุ่มนึกสงสัยว่าน้อสาวตนเองทำไมถึงยังไม่กลับบ้านกลับช่องมาอีกทั้งๆที่เวลานี้น่าจะเลิกงานได้แล้วนี่นา

“เห็นโทรมาบอกว่าจะกลับดึกๆหน่อยน่ะมีเคสด่วนอีกแล้ว”

“งั้นเหรอครับ”

เป็นเรื่องปกติไปแล้วที่คนที่บ้านจะไม่ได้ทานข้าวพร้อมเพลงพิณเพราะหญิงสาวมักจะยุ่งอยู่กับงานตลอด

22.00 น.

“หูยยยยย”

หญิงสาวตื่นขึ้นมาหลังจากที่รู้สึกหิวอย่างมากตอนนี้เธออยากจะกินบะหมี่ที่ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อสุดๆหญิงสาวจึงต้องแอบย่องเดินลงไปในครัวเพราะถ้าชายหนุ่มที่นอนหลับรู้ว่าเธอกำลังแอบไปกินบะหมี่มีหวังเธอโดนเทศเรื่องทานอาหารขยะแน่ๆ

“หืมมมหอมจังเลย....แม่ขอโทษนะลูกที่แม่ทานของพวกนี้แต่แม่อยากทานจริงๆขอแค่ถ้วยเดียวละกันนะ”

เธอเปิดถ้วยบะหมี่ที่เริ่มสุกออกมาพร้อมลูบท้องเป็นการขออนุญาติลูกในท้องทานอาหารที่ไม่มีประโยชน์เพราะตอนนี้เธออยากจะทานบะหมี่ถ้วยนี้มาก

“หืมมมมอร่อยที่สุดในโลกเลยยยยย”

หญิงสาวทำหน้าฟินเมื่อคีบเส้นบะหมี่เข้าปากมันช่างหอมอร่อยเสียจริง

“แพรมาแอบทานของไม่มีประโยชน์อย่างนี้ได้ยังไง”

ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาไม่เห็นหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างๆเมื่อเดินเข้าไปดูที่ห้องน้ำก็ไม่มีเลยลองเดินมาดูด้านล่างใช่แบบที่เขาคิดจริงๆด้วยเธอกำลังนั่งคีบบะหมี่คำโตเข้าปากอยู่ที่ห้องครัวต่อหน้าต่อตาเขาเธอทานอาหารพวกนี้ได้ยังไงกันนะทั้งๆที่รู้อยู่ว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพ

ปังงงง

แพรไหมเห็นชายหนุ่มจะเดินเข้าหาเธอหญิงสาวจึงรีบปิดประตูห้องครัวแล้วจึงรีบทานบะหมี่ถ้วยนี้ให้หมดก่อนที่คนตัวโตจะเข้ามาได้

ปังๆๆ

“เปิดประตูให้พี่เดี๋ยวนี้นะแพร”

ชายหนุ่มทุบประตูห้องครัวเป็นการใหญ่นึกเคืองหญิงสาวเล็กน้อยที่ไม่ยอมเชื่อฟังเขาบ้างว่าอย่าทานอาหารที่ไม่มีประโยชน์เมื่อเคาะประตูแล้วเธอไม่เปิดเขาก็ขอนั่งรอตรงนี้จนกว่าเธอจะออกมาคอยดูนะถ้าออกมาจะทำโทษซะให้เข็ด