ตอนที่5

“อย่างนั้นเองเหรอ...งั้นให้เธอนอนพักก่อนก็แล้วกัน”

“งั้นเพลงว่าคงต้องเลื่อนการให้ปากคำที่โรงพักแล้วล่ะค่ะคุณแม่...งั้นเดี๋ยวเพลงจัดการให้นะคะ”

“ก็ดีเหมือนกัน”

“เพลงว่าคุณแม่กลับไปพักที่บ้านก่อนนะคะถ้าเธอฟื้นแล้วเดี๋ยวเพลงไปส่งเธอที่บ้านเองค่ะ”

“เอาอย่างนั้นก็ได้จ๊ะ”

พิมพารู้สึกเป็นห่วงหญิงสาวจึงกะว่านั่งรอจนกว่าหญิงสาวจะฟื้นแต่เมื่อเพลงพิณเกรงว่าคนเป็นแม่จะนั่งรอนานจึงบอกให้กลับไปก่อนเดี๋ยวเธอจะเป็นคนจัดการทางนี้เองไม่ต้องเป็นห่วง

20นาทีต่อมา

“ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ”

เมื่อเพลงพิณเห็นหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มขยับตัวลืมตาเธอจึงเขยิบเข้าไปทักทายใกล้ๆ

“เอ่อคุณ...”

แพรไหมลืมตาตื่นแบบสลึมสลือเธอจำได้ว่าหญิงสาวที่นั่งข้างเตียงเธอเป็นคนที่เจอเมื่อตอนที่มาถึงแต่ก็ไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร

“ฉันชื่อเพลงพิณจ่ะเป็นลูกสาวของคนที่เธอช่วยไว้น่ะ”

เมือเพลงพิณเห็นแพรไหมทำหน้างงเลยเอ่ยแนะนำตัวเองก่อนว่าเป็นลูกสาวของผู้หญิงที่หญิงสาวช่วยไว้

“ค่ะ...ฉันแพรไหมค่ะ”

“เรียกพี่ว่าพี่เพลงก็ได้พี่เห็นในแฟ้มเรซูเม่ของแพรแล้วแพรอายุน้อยกว่าพี่แล้วแพรกำลังหางานอยู่ใช่ไหมจ๊ะ”

เพลงพิณถือโอกาศตีสนิทกับแพรไหมทันทีเพราะเธออยากที่จะได้สาวน้อยตรงหน้านี้มาทำงานด้วยเพราะกว่าที่จะเลือกคนมาทำงานได้มันไม่ใช่ง่ายๆแล้วการหาคนที่ดีมาทำงานด้วยยิ่งยากเข้าไปใหญ่

“ใช่ค่ะแพรกำลังหางานอยู่ค่ะ”

แพรไหมมองหน้าหญิงสาวที่ถามเธอและตอบตามความจริงด้วยแววตาที่เศร้าจนอีกคนดูออก

“ถ้างั้นสนใจมาเป็นประชาสัมพันธ์ให้คลินิกที่นี่ไหมพี่กำลังหาคนอยู่พอดีพี่ให้เงินเดือนสองหมื่นห้าไม่รวมโอทีเราโอเคไหม”

เมื่อรู้ว่าแพรไหมยังไม่ได้งานเพลงพิณเลยรีบพูดข้อเสนอให้เธอทำงานที่นี่ทันทีรู้ว่ายังไงหญิงสาวก็ต้องรับงานที่นี่แน่ๆเพราะท่าทางเธอก็ไม่ใช่คนที่เลือกงานสักเท่าไรพร้อมเสนอเงินให้เธอมากกว่าค่าตำแหน่งที่เธอได้รับเสียอีก

“รับแพรเข้าทำงานจริงเหรอคะ...ขอบคุณมากๆเลยนะคะพี่เพลงขอบคุณจริงๆ”

เมื่อแพรไหมได้ยินว่าหญิงสาวรับเธอเข้าทางานเธอทั้งดีใจจนน้ำตาไหลไม่คิดไม่ฝันว่าจู่ๆเธอจะได้งานเพราะเดินหางานแทบตายกลับไม่ได้บทจะได้ก็ได้มาง่ายๆอย่างนั้นแหละเธอรีบตอบตกลงทันทีโดยไม่มีข้อแม้

“ไม่เป็นไรจ้าพี่พร้อมสนับสนุนคนดีเสมอ...แล้วบ้านแพรอยู่ไหนล่ะเดี๋ยวพี่ไปส่งพอดีคุณแม่พี่กลับไปแล้วน่ะส่วนเรื่องให้ปากคำพี่โทรเลื่อนนัดตำรวจเค้าไปก่อนแล้วล่ะ”

“ค่ะ”

เพลงพิณขับรถมาส่งแพรไหมที่บ้านของเธอทำให้ได้รู้ว่าบ้านของเธออยู่ไม่ไกลจากคลินิกมากนักขับรถ15นาทีก็ถึงเมื่อเพลงพิณเห็นบ้านของหญิงสาวก็รู้สึกชอบขึ้นมาทันทีเพราะถึงจะเป็นบ้านจัดสรรค์ในหมู่บ้านหลังเล็กๆแต่ก็ตกแต่งปกคลุมไปด้วยต้นไม้ดอกไม้ประดับที่ดูร่มรื่นแตกต่างจากหลังอื่นมากๆ

“พี่เพลงเข้าไปดื่มน้ำด้านในก่อนสิคะ”

“จ้าพี่กำลังจะขอเข้าไปข้างในอยู่พอดีบ้านแพรนี่ร่มรื่นดีนะ”

เมื่อได้แพรไหมชวนเพลงพิณเข้าไปในบ้านหญิงสาวก็ตอบตกลงทันทีเพราะก็อยากที่จะเข้าไปเดินดูสวนด้านในเหมือนกันคงจะสดชื่นน่าดู

“ยายของแพรชอบปลูกต้นไม้น่ะค่ะ”

“แล้วแพรอยู่กับยายแค่สองคนเหรอพ่อกับแม่แพรอยู่ไหนเหรอจ๊ะ”

เมื่อเพลงพิณเห็นหญิงสาวพูดถึงแต่ยายเธอจึงอยากรู้ว่าพ่อกับแม่ของหญิงสาวอยู่ที่ไหนจะได้ถือโอกาศสวัสดีด้วยเลย”

“เอ่อ..พ่อกับแม่แพรเสียไปแล้วล่ะค่ะ”

“ตายจริงพี่ขอโทษ...พี่เสียใจด้วยนะ”

เพลงพิณทำหน้าตกใจทันทีนึกอยากตีปากตัวเองยิ่งนักที่ถามคำถามที่หญิงสาวน่าจะลำบากใจที่จะตอบจึงรีบขอโทษเธอยกใหญ่