ตอนที่26

“ดีสมน้ำหน้าปากสุนัขแบบนี้ให้อยู่เป็นโสดจนตายไปเลยใครได้เป็นแฟนคงรำคาญหูแย่เพราะชอบพูดไม่เข้าหูคนอื่นอยู่เรื่อยย”

เพลงพิณพูดหน้าระรื่นนึกสะใจคนที่เคยปากไม่ดีใส่เธอ

“เสร็จแล้วเราออกไปกันเถอะจะได้รีบกลับน้องแพรจะได้รีบไปพักผ่อนด้วย"

“ค่ะพี่เพลง”

ทั้งสองเดินออกมาจากห้องลองก็พบว่านางแบบคนอื่นๆทยอยกลับกันจนจะหมดแล้วเพลงพิณจึงชะเง้อหาซินดี้เพราะเธอจะคืนชุดแต่ไม่ยักจะเห็นว่าอยู่ที่ไหนห้องแต่งตัวนี่ก็กว้างเหลือเกิน

“ว้ายน้องแพร”

“แพร”

จู่ๆแพรไหมก็เกิดวูบขึ้นมาอีกครั้งทำเอาเพลงพิณใจหายวาบดีที่ดินแดนเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วเดินออกมาเห็นแพรไหมกำลังจะล้มลงไปพอดีเลยรีบกอดรับไว้ทัน

“คุณดูน้องแพรไว้ก่อนนะเดี๋ยวฉันขอไปหายากับพวกยาดมมาให้น้องแพรก่อน”

“โอเค”

เพลงพิณรีบวิ่งออกมาหวังที่จะไปหายามาให้แพรไหมแต่สายตาเธอดันเหลือบไปเห็นยัยเพนนีที่ยืนอยู่หน้าห้องทำลับๆล่อๆแต่เธอก็ไม่ได้สนใจที่จะเข้าไปถามอะไรเพราะว่าจะต้องรีบไปหายาให้แพรไหม

“ไหวมัยแพรนี่เป็นแบบนี้บ่อยไหมพี่ว่าเราไปหาหมอดีกว่านะ”

ดินแดนอุ้มแพรไหมนั่งที่โต้ะพร้อมประครองเธอไว้หลวมๆพร้อมยื่นหน้าเข้าไปถามอาการของหญิงสาวที่นั่งก้มหน้าจับขมับอยู่

“ไหวค่ะเดี๋ยวพี่เพลงก็เอายามาให้แพรเดี๋ยวคงจะดีขึ้นค่ะ”

“อ่อโอเค”

ชายหนุ่มยืนดูหญิงสาวที่หน้าซีดเผือดด้วยสีหน้ากังวล

“ยาดมมาแล้วน้องแพร…อะนี่”

เพลงพิณหยิบได้แต่หลอดยาดมในกระเป๋าของเธอเลยรีบเอามาให้แพรไหมก่อน

“โอเคขึ้นไหม…นี่ทานน้ำส้มก่อนจะได้สดชื่น”

เพลงพิณยื่นยาดมให้หญิงสาวดมเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มดีขึ้นแล้วจึงยื่นแก้วน้ำส้มให้เธอเพื่อเพิ่มความสดชื่น

“โอเคขึ้นเยอะเลยค่ะ”

แพรไหมรู้สึกดีขึ้นมากเมื่อได้สูดยาดมกับดื่มน้ำส้มแท้เย็นๆ

“อ้านั่นไงพี่ซินดี้แพรอยู่ที่นี่ก่อนนะเดี๋ยวพี่เอาชุดไปคืนพี่ซินดี้ก่อนฝากดูน้องแพรด้วยนะคุณ”

เพลงพิณเห็นซินดี้เดินเข้ามาที่ในห้องพอดีเลยรีบวิ่งเพื่อที่จะเอาชุดไปคืนเธอจะได้รีบกลับเพราะคุณแม่กับคุณย่าเธอกลับไปเรียบร้อยแล้วเพราะเธอเห็นแม่เธอส่งข้อความมาว่าให้เธอกลับพร้อมพี่ชายของเธอเพราะคุณย่าเธอต้องมีคุยงานตอนเช้าจึงกลับก่อน

“เพลงเอาชุดมาคืนค่ะ”

“ขอบคุณที่ช่วยเดินแบบให้พี่วันนี้นะคะวันนี้น้องเพลงสวยมากเลยค่ะ”

ซินดี้ชมหญิงสาวด้วยความปลื้มใจเพราะนักข่าวและผู้ชมในงานต่างชมว่านางแบบในชุดฟินนาเล่สวยมากทำเอาเธอที่เป็นคนจัดงานยิ้มหน้าบานแทบไม่หุบเลย

เมื่อคืนชุดซินดี้เสร็จเรียบร้อยเพลงพิณก็กำลังจะเดินกลับมาเพื่อที่จะไปพาแพรไหมกลับออกไปข้างนอกพลันสายตาเธอกลับเหลือบไปเห็นเพนนียืนขำอยู่กับหน้าจอมือถือท่าทางยัยนี่น่าจะบ้าเธอจึงไม่ได้สนใจอะไร

“เพลงแพรอยู่ไหน”

“อยู่ข้างในค่ะ….มีอะไรหรือป่าวคะพี่..ช……”

เพลงพิณกำลังจะเดินไปตามแพรไหมกลับจู่ๆพี่ชายเธอก็เดินเข้ามาถามหาหญิงสาวด้วยท่าทีโมโหพอเธอจะถามว่ามีเรื่องอะไรเขาก็เดินดุ่มๆเข้าไปข้างในทำเอาเธอเดินตามแทบไม่ทันส้นสูงเจ้ากรรมที่เธอใส่ก็สูงเหลือเกินทำเอาคนที่รีบเดินข้อเท้าพลิกเดินไม่ถนัดเข้าไปอีกจึงทำให้ตอนนี้เธอเดินตามพี่ชายเธอไม่ทันจริงๆ

“มานี่เลย”

“โอ้ยแพรเจ็บนะคะ”

ภูผาเดินลากหญิงสาวออกมาจากด้านในด้วยอารมณ์ที่กำลังครุกรุ่นเพราะเห็นเธออยู่กับผู้ชายอีกคนทั้งในข้อความที่เขาได้รับจากชื่อว่าผู้หวังดีที่ปรากฎเป็นรูปเธอกับชายหนุ่มที่ชื่อดินแดนที่กำลังกอดกันอยู่อีกเขาเดินตามหาเธอในงานให้วุ่นแต่เธอกลับมาพลอดรักกับผู้ชายคนอื่นมันหยามหน้าเขาเกินไป

“พี่เพลงช่วยแพรด้วยค่ะ”

“นี่มันอะไรกันคะพี่ชายเดี๋ยวๆอย่าพึ่งไปค่ะ....อย่ากระชากน้องแพรค่าาาาาา”

แพรไหมเห็นเพลงพิณเดินเข้ามาพอดีจึงร้องเรียกให้เธอช่วยแต่ก็คงไม่ทันความขายาวของพี่ชายเธอเพราะใช้เวลาเพียงไม่กี่วิก็ลากหญิงสาวไปไกลแล้วเธอเองจะวิ่งตามก็ไม่ทันเพราะอีส้นสูงที่เธอใส่แท้ๆ

“เดี๋ยวคุณปากไปโดนอะไรมาเนี่ยแล้วรบกวนบอกฉันด้วยว่าพี่ชายฉันทำไมลากน้องแพรไปแบบนั้น”

เพลงพิณรู้สึกงงอย่างมากเมื่อเห็นพี่ชายเธอลากหญิงสาวแบบอารมณ์เสียออกไปแบบนั้นแถมอีตาดินแดนนี้ยังเดินเลือดออกมุมปากตามมาอีก

“อ๋อผู้ชายคนเมื่อกี้คือพี่ชายคุณเองเหรอ”

ชายหนุ่มนึกอ๋อขึ้นมาทันทีถึงว่านิสัยถึงได้ขี้วีนขี้เหวี่ยงเหมือนกันเขาเองพยายามจะวิ่งตามแพรไหมไปต่อเพราะต้องการที่จะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะชายหนุ่มอยู่ดีๆก็เดินมาต่อยหน้าเขาแถมยังโชว์รูปผมกับแพรที่นั่งอยู่ในนี้กันสองคนอีกเขายังไม่ทันได้อธิบายว่าเกิดอะไรขึ้นเลยชายหนุ่มก็โพร่งบอกกับเขาว่าแพรไหมเป็นเมียของเขาอย่ายุ่งกับเธออีกแล้วก็ลากหญิงสาวออกไปแบบนั้นทั้งๆที่เธอยังดูป่วยอยู่เลย

“ก็ใช่น่ะสิแล้วคุณจะบอกฉันได้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น….โอ้ย”

เพลงพิณพยายามวิ่งตามดินแดนเพื่อที่อยากจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เพราะไม่มีใครให้คำตอบเธอได้เลยได้แต่เดินหนีกันหมดเธอจึงรีบที่จะเดินตามด้วยความที่เจ็บข้อเท้าจึงทำให้เธอล้มลงไปกองกับพื้น

“อ้าวคุณ….โถ่…”

ชายหนุ่มได้ยินเสียงหญิงสาวร้องจึงหันกลับมาดูพบว่าเธอล้มลงไปกองกับพื้นเรียบร้อยแล้วเขาจึงต้องหันกลับมาช่วยเธอก่อน

ทางด้านภูผาเมื่อดึงหญิงสาวออกมาได้ก็จับเธอยัดใส่รถและขับออกมาทันทีโดยไม่พูดไม่จากเหตุการณ์ที่ชายหนุ่มเข้าไปต่อยหน้าดินแดนต่อหน้าต่อตาเธอหญิงสาวยังช็อคไม่หายไม่รู้ว่าเขาเอารูปนั้นมาจากไหนแต่ก็น่าจะฟังเธออธิบายบ้างหญิงสาวรู้สึกโมโหชายหนุ่มเลยไม่อยากจะมองหน้าเมื่อเขาเงียบใส่เธอก็ขอเงียบใส่เหมือนกันเธอคิดว่าถ้าคุยกับคนที่ยังบ้าอยู่ตอนนี้ก็คงยังคุยไม่รู้เรื่องเธอจึงนั่งเอาหัวพิงกระจกรถซุปเปอร์คาร์ของเขาแล้วมองออกไปข้างนอกยังจะสบายใจเสียกว่า

“คุณภูนี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่คะคุณจะพาแพรไปไหนคะ”