Share
ตอนที่29
เมื่อพาหญิงสาวมาถึงโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจึงยืนรอเธออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินเมื่อหมอพาเธอมาพักที่ห้องพักฟื้นเขาก็ตามเฝ้าเธออยู่ไม่ห่าง
“หมอครับตกลงเธอที่เธออาเจียนจนเป็นลมแบบนี้เธอเป็นอะไรเหรอครับ”
ชายหนุ่มรู้สึกเป็นห่วงคนตรงหน้าที่นอนหลับอยู่บนเตียงเขาอยากรู้เหลือเกินว่าเธอเป็นอะไรกันแน่เขาสังเกตุเห็นเธออาการไม่ค่อยดีมาสองสามวันแล้ว
“เป็นอาการปกติของคนแพ้ท้องน่ะครับคุณต้องดูแลภรรยาของคุณเรื่องอาหารการกินและเวลาพักผ่อนของเธอด้วยนะครับเพราะเธอพึ่งท้องอ่อนๆต้องดูแลอย่างดีและเท่าที่หมอตรวจดูเธอน่าจะขาดสารอาหารอยู่ด้วยเดี๋ยวหมอให้ยาบำรุงไปนะครับอีกสักพักเธอคงจะฟื้นเดี๋ยวหมอขอตัวก่อนนะครับ”
“ค...ครับ..ขอบคุณมากครับหมอ”
ชายหนุ่มอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกเมื่อด้ยินหมอบอกว่าหญิงสาวตั้งท้องแล้วถ้าหญิงสาวตั้งท้องอ่อนๆเขาแน่ใจว่าในท้องของเธอนั้นต้องเป็นลูกเขาเขาแน่นอนเพราะคืนนั้นเขาไม่ได้ป้องกันตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกดีใจจนทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าเธอตื่นมาแล้วเธอจะดีใจเหมือนเขาไหมแต่ตอนนี้เขาขอโทรบอกทางบ้านให้มาฟังข่าวดีที่โรงพยาบาลก่อนละกัน
20นาทีต่อมา
“มีอะไรตาภูย่ากำลังคุยงานอยู่มีเรื่องอะไรถึงเรียกพวกเรามาที่นี่ล่ะ”
เอมิลี่ร้อนใจอย่างมากเมื่อได้รับโทรศัพท์ว่าให้มาที่โรงพยาบาลกันด่วนทั้งๆที่เธอก็ยังคุยงานไม่เรียบร้อยแถมยังให้ลากทั้งลูกสะใภ้ทั้งหลานสาวมาด้วยอีก
“คุณย่าฟังนะครับ...ผมกำลังจะมีลูก..แล้วว..”
ชายหนุ่มทำท่าทางดีใจจนออกนอกหน้าจนทั้งเอมิลี่ต้องส่ายหัวให้กับอาการเห่อลูกของหลานชายทั้งสามยืนอมยิ้มให้กับชายหนุ่มโดยไม่มีอาการตื่นเต้นเลยสักนิด
“โถ่.....ไอ้เราก็นึกว่าอะไร”
“แล้วทุกคนไม่ตื่นเต้นกันเหรอครับ”
เพลงพิณพูดพร้อมอมยิ้มให้กับพี่ชายของเธอทำเอาชายหนุ่มถึงกับทำหน้างงว่าทำไมทุกคนถึงไม่รู้สึกตื่นเต้นไปกับเขาด้วย
“เรื่องนี้พวกเรารู้ตั้งนานแล้วล่ะลูกแต่หนูแพรบอกให้พวกแม่เงียบเอาไว้กอนเพราะอยากจะบอกลูกเองแล้วน้องพึ่งบอกเองเหรอ”
พิมพานึกสงสัยว่าแพรไหมพึ่งจะบอกลูกชายของตนเองว่าเธอท้องเหรอ
“อ้าว....เหรอครับ...คือแพรไม่ได้บอกผมหรอกครับพอดีหมอเป็นคนบอก”
ชายหนุ่มหน้าเสียเล็กน้อยนึกน้อยใจหญิงสาวที่ไม่คิดว่าจะบอกเรื่องลูกกับเขาสักนิดไม่รู้ว่าจะรอให้ถึงเมื่อไรกันดีนะที่เขาเป็นคนพาเธอมาโรงพยาบาลไม่งั้นก็คงไม่รู้ว่าเขากำลังจะเป็นพ่อคนคงต้องรอให้เธอตื่นมาก่อนเดี๋ยวเขาค่อยชำระความเรื่องนี้กับเธออีกทีดีนะที่เมื่อคืนเขาไม่ได้ทำรุนแรงกับเธอไม่อย่างนั้นถ้าเธอกับลูกป็นอะไรไปเขาคงจะทำใจไม่ได้แน่ๆ
“แล้วน้องเป็นอะไรถึงต้องพามาโรงพยาบาลละตาภู”
เอมิลี่เดินไปที่เตียงที่หญิงสาวนอนอยู่พร้อมลูบหัวคนที่นอนหน้าซีดอยู่บนเตียงถามไถ่อาการว่าเธอเป็นอะไรถึงต้องหามกันส่งโรงพยาบาล
“คือแพรเธออาเจียนจนป็นลมน่ะครับผมเลยพาเธอมาโรงพยาบาลเห็นหมอบอกว่าเธอน่าจะขาดสารอาหารด้วยต่อไปนี้ผมคงต้องดูแลเธออย่างจริงจังแล้วล่ะครับ”
“อย่างงั้นเหรอย่าก็ว่าหนูแพรน่ะผอมไปนะ”
เอมิลี่เห็นว่าหญิงสาวก็ดูน่าจะขาดสารอาหารจริงๆนั่นแหละก็ดูเธอช่างผอมแห้งแรงน้อยเหลือเกิน
“อืมมมม”
“ตื่นแล้วเหรอหนูแพร”
“คุณย่า...คุณแม่...พี่เพลง..ทำไมอยู่กันครบเลยล่ะคะ”
แพรไหมตื่นขึ้นมาก็พอจะรู้ว่าที่นี่คือโรงพยาบาลแต่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยว่าทุกคนทำไมถงอยู่ที่นี่กันครบทุกคนเลย
“ก็พี่เค้าน่ะสิเห่อลูกจนโทรตามเราทุกคนมาที่นี่น่ะจ่ะ”
พิมพาพูดไปยิ้มไปที่ลูกชายเธอเองเห่อลูกจนทำอะไรไม่ถูกแล้วโทรตามพวกเธอมาที่นี่
“คะ...ลูก..”
หญิงสาวถึงกับตาโตนี่รู้ว่าเธอท้องแล้วเหรอเนี่ยเธอคิดในใจว่าถ้าเธอกลับไปคงได้เคลียกับชายหนุมยาวแน่ๆเมื่อเห็นแววตาของชายหนุ่มมองมาที่เธอแบบคาดโทษเธอมองชะตากรรรมของตัวเองออกเลยว่าจะเป็นยังไง
“งั้นถ้าแพรตื่นแล้วเรากลับกันเถอะครับผมอยากจะไปคุยเรื่องลูกกับเธอที่บ้านต่อ”
ชายหนุ่มพูดกับทุกคนพร้อมจงใจใช้สายตาที่มีเล่ห์เหลี่ยมมองมาที่เธอทำเอาหญิงสาวแสร้งมองไปทางอื่นแทบไม่ทัน
“เห่อลูกจังเลยนะคะพี่ชาย”
เพลงพิณอดแซวความเห่อของพี่ชายตัวเองไม่ได้
“จะทำอะไรคะ..คุ...เอ่อพี่ภู”
จู่ๆชายหนุ่มก็เข้ามาที่เตียงเธอพร้อมจะใช้แขนทั้งสองข้างช้อนตัวเธอขึ้นหญิงสาวจึงต้องร้องถามเขาทันทีว่าจะทำอะไรและก็เกือบหลุดเรียกเขาว่าคุณด้วยความตกใจซะแล้วไหมล่ะ
“ก็ผมจะอุ้มคุณไปขึ้นรถน่ะสิ..”
ชายหนุ่มเห็นว่าเธอพึ่งฟื้นและก็กลัวว่าเธอจะเดินเป็นลมล้มไปแล้วกระทบกระเทือนลูกในท้องเขาคิดว่าเป็นเขาอุ้มเธอไปน่าจะดีกว่า
“เดี๋ยวๆค่ะ...แพรเดินเองได้ค่ะ”
แพรไหมรีบร้องท้วงชายหนุ่มทันทีเธอแค่แพ้ท้องไม่ได้พิการสักหน่อยแต่มีหรือที่เธอจะขัดเขาได้ตอนนี้เธอมานั่งอยู่ที่รถของเขาโดยที่มีเขาอุ้มออกมาเรียบร้อยแล้วโดยที่ไม่อายสายตาของคนไข้และพยาบาลที่นั่งกันอยู่เลย
เอมิลี่และพิมพาเมื่อออกจากโรงพยาบลก็รีบไปคุยงานที่ค้างไว้ต่อส่วนเพลงพิณก็ถึงเวลาเข้าเวรที่โรงพยาบาลพอดีเลยมีแค่ภูผากับแพรไหมเท่านั้นที่กลับมาบ้านเมื่อชายหนุ่มขับรถมาถึงบ้านเขาตั้งใจไว้แล้วว่ายังไงวันนี้ก็ต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่องว่าทำไมถึงไม่ยอมบอกเขาเรื่องลูก
“เดี๋ยวคุณภูแพรเดินเองได้ค่ะ”
ชายหนุ่มลงจากรถได้ก็รีบเดินอ้อมมาอุ้มหญิงสาวออกไปจากรถทันที
“รู้ว่าตัวเองท้องแล้วทำไมถึงไม่ยอมบอกผม”
ชายหนุ่มวางเธอที่เตียงนอนของเขาและรีบล็อคประตูพร้อมเข้าไปกอดเธอจากด้านหลังไว้ทันที
“ก็...ตั้งใจจะบอกแล้วแต่คุณภูดันบ้าใส่แพรก่อนทำไมล่ะคะ”
หญิงสาวตอบด้วยสีหน้าระอาเป็นเพราะเขานั่นแหละเธอถึงไม่อยากจะบอกให้รู้
“ผมขอโทษ.....ยังไงเราก็กำลังจะมีลูกกันแล้วงั้นต่อไปนี้เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ”
ชายหนุ่มรู้ว่าตัวเองทำผิดต่อเธอแต่ในเมื่อเรื่องมันเข้าข้างเขาขนาดนี้เขาก็ขอถือโอกาสนี้ขอเธอเริ่มต้นใหม่เลยแล้วกันเขาเองตั้งใจไว้แล้วว่าต่อไปนี้จะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจอีกเป็นอันขาด
Related chapter
หนีร้ายอุ้มรัก ตอนที่30
“ยังโกรธผมอยู่เหรอ....”เมื่อเห็นหญิงสาวไม่ตอบเขาจึงค่อยๆคลายอ้อมกอดออกแล้วหันหน้ามาใกล้ๆเธอแต่หญิงสาวก็ยังหันหน้าหนีเขาจึงต้องใช้สองมือของเขาจับใบหน้าของเธอให้หันมาจ้องตาของเขาเพื่อที่หญิงสาวจะได้เห็นเวลาที่เขาพูดว่าเขาไม่ได้เสแสร้ง“คุณฟังผมนะ...ผมสัญญาว่าเหตุการณ์บ้าๆนั่นจะไม่เกิดขึ้นกับคุณอีก...ผมรักคุณแล้วตอนนี้เราก็กำลังจะมีลูกด้วยกันผมอยากทำให้ครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ที่สุดอะไรที่มันทำให้คุณหายโกรธผมได้ในตอนนี้คุณก็บอกมาเลยหรือจะตบจะตีผมก็ได้ผมยอม...ยอมทุกอย่างเพื่อที่จะให้คุณอยู่กับผม”เมื่อเห็นหญิงสาวยังทำหน้าบึ้งตึงเดาอารมณ์ไม่ออกใส่เขาอยู่เขาจึงรวบรวมความรู้สึกที่มีพูดกับเธอในใจเขาเองหวังว่าเธอคงจะเชื่อที่เขาพูดบ้างและอะไรที่ทำให้เธอหายโกรธเขาได้เขาก็พร้อมที่จะทำขออย่างเดียวของให้เธออย่าไปจากเขาเท่านั้นเพี๊ยะ.....ปั้กๆ...ๆๆๆ......“หึ....อึกก...ฮือๆๆๆๆ..อืออ”เมื่อสิ้นคำพูดของชายหนุ่มหญิงสาวก็ฟาดฝ่ามือไปที่หน้าของเขาทันทีพร้อมทั้งทุบทั้งตีไปที่ตัวของชายหนุ่มเพื่อระบายความโกรธนั้นออกมาแต่ก็ไม่รู้ว่าอยู่ดีๆเธอเป็นอะไรที่ทุบตีเขาเท่าไรเธอกลับเหมือนว่าตัวเธอเจ็บเสียเอ
หนีร้ายอุ้มรัก ตอนที่31
“เย็นนี้อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมเดี๋ยวพี่ให้แม่บ้านทำไว้ให้”“อืมมมแพรอยากทานข้าวผัดปูค่ะ”“งั้นเดี๋ยวพี่โทรบอกคุณแม่ดีกว่าว่าแพรอยากทานเผื่อคุณแม่จะเป็นคนลงมือทำเองเพราะแม่พี่ทำข้าวผัดปูอร่อยที่สุดสำหรับพี่เลย”ชายหนุ่มพูดพร้อมยกนิ้วทำหน้าทะเล้นใส่หญิงสาวทำเอาเธอต้องกลั้นขำกับท่าทางทะเล้นของเขายกใหญ่“แพรมาทางนี้”“คะ......”จู่ๆชายหนุ่มก็เดินจูงมือเธอเข้าร้านเครื่องเพชรทำเอาหญิงสาวแทบตั้งตัวไม่ทัน“แพรอยากได้วงไหนเลือกเลย”ชายหนุ่มยืนค้ำกับตู้กระจกที่มีเครื่องเพชรรายรอบอยู่ข้างในพร้อมผายมือให้หญิงสาวเลือกได้ตามใจชอบ“เอ่อ....มันคงไม่เหมาะกับแพรมั้งคะ”หญิงสาวตอบพร้อมยิ้มแหยๆเพราะคิดว่าเครื่องประดับพวกนี้ไม่ค่อยจะเหมาะกับตัวเธอสักเท่าไร“รบกวนช่วยเลือกแหวนเพชรที่น้ำงามที่สุดให้เธอด้วยนะครับราคาเท่าไรผมไม่มีปัญหา”“ได้เลยค่ะ....เดี๋ยวคุณผู้หญิงกับคูณผู้ชายรอสักครู่นะคะ”ชายหนุ่มเห็นว่ายังไงหญิงสาวก็คงจะไม่ยอมเลือกของพวกนี้เองแน่ๆและท่าทางก็ไม่ได้อยากได้ซะด้วยถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงจะเลือกครบเซตไปนานแล้วเขาจึงบอกให้พนักงานเลือกแหวนวงที่เพชรน้ำงามที่สุดมาให้เธอ“พี่ภูคะ....ไม่เอาค่า”หลัง
หนีร้ายอุ้มรัก ตอนที่32
แอดดเมื่อหญิงสาวทานเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเปิดประตูโผล่หัวออกมาดูว่าชายหนุ่มไปหรือยังเมื่อเห็นว่าเขายังนั่งรอเธอยู่หน้าห้องครัวพร้อมส่งสายตาคาดโทษมาให้เอาทำเอาคิ้วของเธอผูกโบว์กันในทันที“แฮร่ๆๆ.....เอ่อ...แพรทานเสร็จแล้วไปนอนกันดีกว่าเนอะ”หญิงสาวแสร้งยิ้มแหยๆและเดินขึ้นห้องโดยไม่สนใจคนที่นั่งมองเธออยู่เมื่อมาถึงห้องหญิงสาวจึงเข้าไปแปลงฟันในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอจึงเดินออกมาเมื่อก้าวออกจากประตูห้องน้ำก็เห็นชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้วเธอจึงเบาใจที่เขาไม่ได้บ่นอะไรเธออีกหญิงสาวจึงไปปิดไฟแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆเขาเบาๆหวังว่าเขาคงจะไม่โกรธเธอนะก็มันอยากทานจริงๆนี่นา“อุ้ย....พี่ภู”“แสบนักนะแพร...เมื่อกลางวันที่ให้พี่จอดร้านสะดวกซื้อเพื่อลงไปซื้ออาหารขยะนี่มาใช่ไหม”เมื่อเห็นหญิงสาวทิ้งตัวนอนชายหนุ่มเลยรวบตัวเธอมากอดจากด้านหลังพร้อมพูดข้างหูเธอเสียงแข็ง“เอ่อ.....ก็แพรอยากทานจริงๆนี่คะ”หญิงสาวยังเถียงชายหนุ่มข้างๆคูๆเธอรู้ว่าเธอผิดที่ไม่ฟังเขาแต่จะให้ทำยังไงล่ะก็มันอยากทานจริงๆนี่นา“ต่อไปนี้พี่จะดูแลอาหารการกินของแพรทุกมื้อ”ชายหนุ่มพูดเสียงดังฟังชัดเป็นการประกาศว่าเขาเอาจร
หนีร้ายอุ้มรัก ตอนที่33 ตอนจบ
20.00 น.“จะอุ้มลูกไปไหนเหรอแพร”ชายหนุ่มที่พึ่งอาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมาโดยทั้งตัวพันผ้าขนหนูผืนเดียวเมื่อเห็นคนป็นภรรยาของเขาเตรียมของใช้แล้วก็พวกนมใส่กระเป๋าแถมกำลังอุ้มลูกสาวของเขาที่นอนขดตัวกลมอยู่ในเปลเตรียมจะออกไปข้างนอกอีกจึงต้องเอ่ยถามว่าเธอจะไปไหน“คือยายแพรให้พาน้องเพลินไปนอนด้วยน่ะค่ะแกคิดถึง”“อ่อ...งั้นไปเถอะ”ชายหนุ่มเห็นว่ายายของหญิงสาวไม่ได้ไปมาที่นี่บ่อยนักเขาเองก็ยุ่งซะจนไม่ค่อยมีเวลาพาเธอและลูกไปหาก็เลยยอมปล่อยให้ลูกสาวไปนอนกับยายของคนเป็นภรรยาถ้าไม่อย่างนั้นเขาไม่ยอมปล่อยลูกสาวไปแน่เพราะเขาเองต้องนอนกอดเจ้าก้อนของเขาทุกคืน“ทำไมพี่ภูยังไม่ใส่เสื้อผ้าอีกล่ะคะ”หญิงสาวเปิดประตูเข้ามาก็เห็นคนเป็นสามียังนั่งอยู่บนเตียงโดยที่ยังมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันอยู่เธอรู้สึกแปลกใจเพราะเธอก็ออกไปหายายของเธอพักใหญ่แล้วทำไมกลับมาชายหนุ่มยังอยู่สภาพเดิมอยู่เลย“เอ๋...”หญิงสาวถึงกับทำหน้างงคำถามที่เธอถามเขาเมื่อกี้ยังไม่ได้รับคำตอบจากชายหนุ่มเลยจู่ๆเขาก็ลุกขึ้นเดินมาปิดไฟแล้วดึงมือเธอไปนอนกอดอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้วเธอพอจะเดาออกว่าเหตุการณ์ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น“เดี๋ยวค่ะพี่ภูแพรยังไม่
หนีร้ายอุ้มรัก ตอนที่1
บริษัท XXX ในเครือแอนเดอสัน09.00 น.แพรไหมหญิงสาวหน้าหวานนั่งกอดเอกสารสมัครงานด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลที่หน้าห้องของเจ้าของบริษัทเธอมาสมัครงานในตำแหน่งบัญชีถ้าเธอไม่ได้งานที่นี่เธอก็ไม่รู้ว่าจะไปสมัครงานที่ไหนแล้วเพราะไปที่ไหนก็ไม่มีใครอยากที่จะรับเพราะเกรดเฉลี่ยและประสบการณ์การทำงานของเธอไม่สู้ดีเอาซะเลยแถมรสนิยมการแต่งตัวก็ดูเฉิ่มไปซะอีกหญิงสาวเคยไปทำงานที่เมืองนอกตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆเพราะมีญาติๆชวนไปทำงานเสริฟอาหารร้านอาหารไทยที่โน่นที่เธอยอมไปเพราะว่าญาติที่มาชวนบอกว่าได้เงินดีบวกกับตอนนั้นเธอยังหางานไม่ได้แถมยายเธอก็ดันมาป่วยหนักต้องใช้ค่ารักษาที่สูงเธอจงยอมไปทั้งที่ในใจก็ไม่รู้ว่าจะดีจริงอย่างที่ญาติบอกหรือป่าวแต่ตอนนี้มันก็เป็นทางเดียวที่จะหาเงินมารักษายายของเธอได้หญิงสาวใช้เงินที่ได้จากเงินประกันอุบัติเหตุของพ่อกับแม่เธอที่เก็บไว้หลังจากที่ท่านเสียเดินทางไปทำงานที่ร้านอาหารที่ออสเตรเลียแต่อยู่ทำได้ไม่ถึงสองเดือนเธอก็ต้องกลับมาที่เมืองไทยเพราะมีเรื่องที่ทำให้เธอต้องหนีกลับบ้านโดยด่วนเพราะเธอทำใจที่จะอยู่ที่นั่นต่อไปไม่ได้แล้วซึ่งเรื่องนี้เธอปิดเป็นความลับไม่มีใครรู้ว่าเธอหนีกลั
หนีร้ายอุ้มรัก ตอนที่2
ภูผาไม่คิดว่าจะได้เจอหญิงสาวที่เขาเคยเจอเมื่อเดือนก่อนเขาได้กระทำล่วงเกินเธอที่ออสเตรเลียในคืนนั้นเพราะเขาเข้าใจผิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่หุ้นส่วนของเขาส่งมาให้ประกอบกับตอนนั้นเขาก็เริ่มเมาจนได้ที่แล้วด้วยเขารู้ตัวว่าเขาเป็นคนแรกของเธอเพราะเห็นจากรอยที่เตียงนอนเมื่อตอนที่เขาตื่นขึ้นมาที่เขารู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงของหุ้นส่วนที่เขาส่งมาเพราะว่าเช้าของวันนั้นหุ้นส่วนของเขาได้โทรมาต่อว่าว่าชายหนุ่มนั้นปฎิเสธน้ำใจของเขาได้อย่างไรที่ไม่ยอมรับผู้หญิงที่เขาส่งไปให้ทำให้เขาได้รู้ว่าคนที่เขานอนด้วยเมื่อคืนไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่าเขาจึงรีบสืบหาผู้หญิงคนที่เขาบังคับขืนใจเมื่อคืนนี้อย่างเร็วที่สุดเมื่อรู้ว่าเธอเป็นเด็กเสริฟที่ร้านอาหารไทยแห่งหนึ่งในออสเตรเลียเขาจึงไปตามหาเธอถึงที่แต่ก็ได้คำตอบว่าเธอได้หายไปตั้งแต่คืนนั้นแล้วแล้วก็ไม่มีใครติดต่อเธอได้ด้วยเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะไปตามหาเธอที่ไหนรู้แค่ว่าชื่อแพรไหมเท่านั้นเองความรู้สึกผิดยังแล่นอยู่ในหัวใจเขาถึงทุกวันนี้เลยสำหรับเขาเองก็ผ่านผู้หญิงมามากเขาจะเลือกนอนกับผู้หญิงที่สมยอมกับเขาเท่านั้นแต่สำหรับเธอไม่รู้ทำไมเขาจึงได้บังคับขืนใจเธอแบบนั้นยิ่งนึกถึงเ
หนีร้ายอุ้มรัก ตอนที่3
20.00น “ชาร์ลฉันได้ที่อยู่ของเธอมาแล้วอยู่ในเมลนายรีบไปสืบประวัติเพิ่มเติมของเธอมาด่วนเลยนะ”“ครับคุณภูผา”ชาร์ลอ่านอีเมลของเจ้านายหนุ่มของเขาถึงกับอมยิ้มปกติเจ้านายหนุ่มของเขาไม่มีทีท่าว่าจะสนใจประวัติของสาวคนไหนแต่กับเธอคนนี้กลับให้เขาใช้เวลาสืบอยู่นานโดยที่ไม่ยอมลดละความพยายามเขาเองก็ไม่รู้ว่าแม่สาวคนนี้มีอะไรให้เจ้านายของเขาสนใจนักหนาแต่ในเมื่ออยากรู้เขาก็จะสืบให้ตามหน้าที่ในเมื่อได้ที่อยู่มาแล้วคงจะไม่ยากเรื่องการสืบชาร์ลคิดว่าไม่เกินสามวันได้เรื่องแน่นอนเช้าวันต่อมาวันนี้แพรไหมตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะไปเดินหางานอีกตามเคยหญิงสาวก็ไม่รู้ว่าจะไปหางานที่ไหนแต่ก็ขอออกมาก่อนเพื่อให้คนที่เป็นยายสบายใจ“ว้ายยย..ช่วยด้วยๆๆช่วยด้วยค่าโจรขโมยกระเป๋าค่า”เมื่อหญิงสาวเดินมาถึงหน้าร้านสะดวกซื้อเธอก็ได้ยินเสียงคนร้องให้ช่วยเมื่อเห็นว่มีโจรผู้ชายกำลังกระชากกระเป๋าของผู้หญิงวัยกลางคนอยู่เธอจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยทันทีแบบไม่คิดชีวิต“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ...คุณตำรวจขาทางนี้ค่ะ....โอ้ยยยยย”แพรไหมรีบวิ่งไปสกัดหน้าผู้ร้ายแล้วแย่งกระเป๋าคืนเมื่อเห็นตำรวจวิ่งมาเธอเลยรีบเรียกให้ตำรวจรีบมาจับผู้ร้ายทำให้ไม่ทัน
หนีร้ายอุ้มรัก ตอนที่4
“สวสดีครับคุณป้า...คนเจ็บเป็นอะไรมาครับ”เมื่ออัคนีเห็นแม่ของเพื่อนเข้ามาก็รีบเข้ามาสวัสดีแต่เมื่อเหลือบไปเห็นหญิงสาวที่มีเลือดออกอยู่ก็ต้องเอ่ยถามยกใหญ่ว่าเธอเป็นอะไรมา“โดนโจรทำร้ายน่ะสิ”“งั้นเชิญคุณที่ห้องทำแผลเลยครับ”“ค่ะ”แพรไหมที่ยืนกุมแผลตัวเองอยู่ตอนนี้ได้เดินตามหมอหนุ่มไปที่ห้องทำแผลตามที่เขาบอกเธอรู้สึกว่าเห็นเลือดตัวเองแล้วจะเป็นลมเพราะเธอกลัวเลือดเป็นที่สุดอยากจะให้หมอทำแผลแล้วเช็ดเลือดออกเร็วๆ“แล้วคุณแม่เป็นอะไรหรือป่าวคะ”เพลงพิณเมื่อเห็นหญิงสาวเข้าไปที่ห้องทำแผลแล้วจึงหันมาดูอาการแม่ของตนเองที่พึ่งจะโดนคนร้ายกระชากกระเป๋ามาว่าเป็นยังไงบ้าง“แม่ไม่เป็นอะไรหรอกแม่หนูคนนั้นมาช่วยได้ทันจนตัวเองบาดเจ็บนั่นแหละ”พิมพาเองไม่ได้เป็นอะไรมากเพราะแพรไหมมาช่วยเธอได้ทันนึกสงสารหญิงสาวที่กล้าหาญจนเกินผู้หญิงจนทำให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บ“แล้วนี่เราออกเวรตั้งแต่เมื่อไรถึงมาที่นี่ได้มีเวรถึงจนถึงเย็นไม่ใช่เหรอ”พิมพาทักลูกสาวของตนที่เป็นหมอสูตินารีแพทย์ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งว่ามาทำไมถึงมาที่นี่ได้เห็นวันนี้บอกมีเวรถึงเย็น“ก็พี่ชายสิคะมาคุยเรื่องรับพนักงานหน้าเคาท์เตอร์ใหม่ไม่ได้เพ
Latest chapter
