Share

ตอนที่20

“เลิกคิดแบบนั้นได้เลยค่ะคุณภูแพรไม่มีทางคบกับคุณได้หรอก....”

แพรไหมพูดพร้อมตักข้าวเข้าปากและเบนหน้าหนีชายหนุ่มไปกดเปิดทีวีดูเธอรู้ตัวเองดีว่าเธอและเขายังไงมันก็เป็นไปไม่ได้ถึงแม้ว่าเขาก็ไม่ใช่คนที่เลวร้ายอะไรขนาดนั้นก็เถอะฐานะของเธอและเขาต่างกันแค่ไหนเธอรู้ดีและอีกอย่างไอ้ที่เขาทำดีกับเธอก็คงเป็นเรื่องที่เขารู้สึกผิดกับเธอมากกว่า

“อ๋อ...อืมมม”

ชายหนุ่มหน้าเสียเล็กน้อยจากที่เมื่อครู่ยังทำหน้าทะเล้นใส่หญิงสาวอยู่เลยเขาคิดว่าเขาต้องทำยังไงเพื่อให้เธอเห็นว่าเขาจริงใจกับเธอไอ้ที่เธอพูดเมื่อครู่เธอจะรู้ตัวหรือป่าวว่าคำพูดของเธอบีบหัวใจเขาเเค่ไหน

เมื่อทังสองทานข้าวเสร็จแล้วแพรไหมจึงให้ชายหนุ่มนอนที่ห้องรับแขกด้านล่างที่เธอเตรียมไว้ให้เมื่อจัดแจงเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอจึงมานอนที่ห้องของเธอละไม่ลืมที่จะล็อคประตูเพราะเธอไม่ไว้ใจชายหนุ่มที่อยู่ข้างล่างสักเท่าไร

“อะไรเนี่ยแพร....อย่าลืมสิว่าเขาเคยทำอะไรกับเราไว้...เลิกคิดๆๆๆๆๆๆๆ”

เมื่อทิ้งตัวลงนอนหญิงสาวก็กลับนอนไม่หลับเมื่อนึกถึงเรื่องชายหนุ่มที่เข้ามาทำดีกับเธอแถมสถานการณ์ตอนนี้เธอยังคงต้องอยู่ใกล้ชิดเขาบ่อยๆด้วยเธอกลัวใจตัวเองเหลือเกินกลัวว่าจะแอบมีใจให้เขาเพราะว่าเขาทำดีด้วยจึงภาวนาว่าให้แผนนี้จบลงโดยเร็วเธอจะได้ไม่ต้องเจอเขาอีก

ทางด้านชายหนุ่มเมื่ออาบน้เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงที่ห้องรับแขกบ้านของเธอชายหนุ่มลืมไปเสียสนิทว่าเตียงที่นี่ไม่ได้นิ่มเหมือนกับที่บ้านของเขาการที่ทิ้งตัวลงไปแรงๆแบบนั้นมันทำให้เขาจุกอยู่ไม่น้อยนึกขำตัวเองนี่ถ้าไม่ใช่เพราะห่วงหญิงสาวมีหรือที่เขาจะต้องมาทนลำบากอยู่แบบนี้อ่างแช่น้ำแบบที่บ้านเขาก็ไม่มีแถมเครื่องฟอกอากาศยังไม่มีด้วยคนที่เจ้าระเบียบและต้องเป้ะทุกอย่างแบบเขาก็รู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปมากเหมือนกันเมื่อได้มาเจอหญิงสาว

ก๊อกๆๆๆ

“คุณ”

ก๊อกๆๆๆๆ

“มีอะไรเหรอคะคุณภู”

เมื่อแพรไหมได้ยินที่ชายหนุ่มเคาะประตูเรียกเธอจึงเดินออกมาเปิดประตูดูว่าดึกดื่นป่านนี้เขามีธุระอะไรกับเธออีก

“คือๆๆ...ผมกลัวผีขอนอนด้วยคนนะ”

ชายหนุ่มพูดพร้อมแทรกตัวเดินเข้ามาด้านใน

“กลัวผี...คุณอย่ามาพูดเรื่องผีอะไรตอนนี้นะ”

หญิงสาวหน้าเสียทันทีเมื่อชายหนุ่มพูดถึงเรื่องผีเพราะสิ่งที่เธอกลัวที่สุดก็คือคำว่าผีนี่แหละถึงแม้จะไม่เคยเจอก็เถอะอยากจะตีปากเขาจริงๆที่มาพูดเรื่องบนี้กับเธอเวลานี้เนี่ย

“คือผมได้ยินเสียงแปลกๆแบบว่...”

ชายหนุ่มเห็นสีหน้าของเธอก็ดูออกว่าแผนที่เขาคิดไว้สำเร็จผู้หญิงอย่างเธอต้องกลัวผีแน่นอนอิๆๆๆๆขอบคุณในความฉลาดของเขาจริงๆเมื่อเห็นหญิงสาวยืนอึ้งอยู่เขาจึงแกล้งพูดเรื่องที่ทำให้เธอกลัวต่อ

“หยุดพูดเลยคุณภู”

หญิงสาวเห็นว่าเขากำลังจะพูดสิ่งที่ทำให้เธอกลัวเลยยกมือปิดปากของเขาไว้ไม่ให้พูดออกมา

“ผมขอนอนด้วยนะผมกลัวอะคุณ”

หญิงสาวมองอาการของชายหนุ่มแล้วเธอไม่คิดว่าเขาจะกลัวผีกับเค้าด้วยอย่างเธอกลัวมันก็ไม่น่าแปลกแถมยังมาขอนอนกับเธอด้วยเธอชั่งใจว่าระหว่างผีกับชายหนุ่มเธอกลัวชายหนุ่มมากกว่า

“ไม่อะคุณภูมันคงไม่มีอะไรหรอกมั้งคุณกลับไปนอนที่ห้องคุณเถอะ”

ตอนแรกชายหนุ่มคิดว่าเขาจะได้นอนที่นี่อยู่แล้วเชียวแต่ไหนเธอมาย้อนกลับว่าไม่น่ามีอะไรล่ะแบบนี้เสียแผนหมดแต่ไม่เป็นไรคนอย่างเขาเตรียมแผนสำรองไว้เสมอ

“คุณแต่ผมกลัวจริงๆนะงั้นเอางี้คุณไปดูที่ห้องข้างล่างเป็นเพื่อนผมถ้ามันไม่มีอะไรจริงๆผมจะไม่กวนคุณแล้ว”

“อืมม..งั้นก็ได้ค่ะ”

หญิงสาวเดินลงตามชายหนุ่มมาอย่างกล้าๆกลัวๆภาวนาอย่าให้มีอะไรโผล่มาเลยไม่อย่างนั้นคืนนี้เธอต้องไม่ได้นอนแน่ๆเธอยังจำได้ตอนมัธยมเธอเคยอ่านเรื่องผีเพราะอยากลองท้าความกลัวของเธอเองมันทำให้เธอหลอนไปเป็นอาทิตย์

“เข้าไปสิคุณ”

ชายหนุ่มเปิดประตูห้องที่ยังเปิดไฟอยู่ให้เธอเดินเข้าไปแล้วเขาค่อยๆเดินตามหลังเธอพร้อมปิดประตูเมื่อเห็นหญิงสาวเดินสำรวจอยู่เขาก็ถือโอกาศปิดไฟทันที

“ว้ายยยยยย”

เมื่อเขาปิดไฟแล้วจึงเข้าไปรวบตัวหญิงสาวลงมานอนกอดที่เตียงทำเอาหญิงสาวร้องเสียงดังเพราะตกใจตอนนี้เขาได้ยินเสียงหัวใจเธอที่เต้นจนจะกระเด็นออกมาแล้วคงจะกลัวมากสินะ

“นี่คุณภูปล่อยแพรเลยนะ..อ๋อ...นี่มันเป็นแผนของคุณใช่มะ..ไอ้คนเจ้าเล่ห์”

เพี๊ยยยะๆๆๆๆๆ

หญิงสาวใช้สองมือตีแขนของเขาที่กอดเธออยู่เป็นการระบายความโมโหที่เสียรู้คนอย่างเขาอีกจนได้

“แผนอะไรเล่าคุณผมกลัวจริงๆถ้าผมไม่ใช้วิธีนี้คุณก็ไม่ยอมนอนเป็นเพื่อนผมนี่นา”

ชายหนุ่มยังคงใช้กลอุบายแถพูดกับเธอต่อไปเพื่อที่เธอจะได้ยอมนอนเป็นเพื่อนเขา

“แพรไม่เชื่อคุณภูแล้ว..ตัวโตยังกะควายมากลัวผี..”

ตอนนี้หญิงสาวเริ่มควันออกหูนี่เขาเห็นเธอเป็นตัวอะไรถึงได้ถือโอกาศฉวยโอกาศอยู่เรื่อย

“ควายเหรอ...หืม” ฟอด..

“ว้ายยย....นี่คุณภู”

หญิงสาวเริ่มดิ้นประท้วงการกอดของเขาพร้อมแผดเสียงใส่..เธอโมโหที่เขายังมีหน้ามาฉวยโอกาศหอมแก้มเธอแล้วยังทำไม่รู้ไม่ชี้อีก

เพี๊ยะๆๆๆๆ

เมื่อหญิงสาวรู้ตัวว่าดิ้นอย่างเดียวคงไม่หลุดเธอเลยใช้ทั้งสองมือฟาดไปที่แขนของเขาอย่างรัวๆ

“นี่คุณนอนเถอะนี่มันก็ดึกมากแล้วถ้าคุณยังไม่หยุดแล้วนอนเฉยๆผมทำมากกว่าหอมแน่”

ชายหนุ่มกระซิบเบาๆข้างหูหญิงสาวเพื่อเป็นการขู่เบาๆเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้นก็หยุดการกระทำของเธอทันทีตอนนี้เธอรู้สึกว่าโมโหจนอยากจะร้องให้ที่ทำอะไรเขาไม่ได้เพราะเธอรู้ว่ายังไงเธอก็ไม่ชนะเขาอยู่ดีตอนนี้เธอทำได้แค่นอนเฉยๆแล้วรอให้เช้าไวๆเท่านั้นหญิงสาวค่อนขอดในใจเมื่อเขาเห็นเธอซื่อหน่อยก็หลอกได้หลอกดีเหลือเกินอย่าให้ถึงทีเธอบ้างก็แล้วกัน

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status