“ใช่ฉันเองแล้วนี่ก็หลานสะใภ้ฉัน”
เอมิลี่ยืนกุมมือแพรไหมแล้วป่าวประกาศให้เธอได้รู้ว่าคนที่หญิงสาวพึ่งดูถูกคือหลานสะใภ้ของเธอเอง
“ไหนคุณท่านบอกว่าอยากได้เพนนีไปเป็นหลานสะใภ้ไงคะทำไมถึงเลือกยัยเฉิ่มคนนี้แทนล่ะคะ”
เมื่อได้ยินหญิงชราแนะนำตัวหญิงสาวที่เธอพึ่งดูถูกไปหมาดๆว่าเป็นหลานสะใภ้ก็เท่ากับหักหน้าเธอทำให้เธอเริ่มอารมณ์ขึ้นในเมื่อไม่ไว้หน้าเธอเธอเองก็จะไม่ไว้หน้าใครเหมือนกัน
“ฉันไม่ได้เป็นคนเลือกเองแต่หลานชายฉันเค้าเลือกแล้วเค้าก็รักของเค้ามากด้วย”
เอมิลี่พูดเสียงดังฟังชัดและหวังว่าคนตรงหน้าจะเข้าใจที่เธอพูดเธอรู้สึกไม่ชอบใจอย่างมากที่หญิงสาวตรงหน้ามาแผดเสียงและถลึงตาใส่เธอ
“นังนี่เหรอคะไม่มีอะไรที่เทียบเพนนีได้สักนิดแต่งตัวก็เฉิ่มๆเชยๆ”
เพนนียังไม่หยุดที่จะดูถูกหญิงสาวในเมื่อเธอไม่ได้สิ่งที่ต้องการเธอก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเกรงใจใครอีกแล้ว
“ก็ยังดีกว่าแต่งตัวดูดีแต่เพราะใช้เงินจากการกินน้ำใต้ศอกคนอื่นหรอกนะ”
เอมิลี่ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้หญิงสาวพร้อมเดินออกไปจากร้านอย่างผู้ชนะเธอรู้สึกว่าเพนนีไม่มีสัมมาคารวะเอาเสียเลยนี่ถ้าไม่เห็นแก่พ่อของเธอเอมิลี่ทำมากกว่าแค่ค่อนขอดเธอแน่
“คุณย่านี่สุดยอดไปเลยค่ะเพลงปรบมือให้555555”
เพลงพิณรู้สึกว่าจะมีใครน้าที่จะมาชนะย่าของเธอได้และรู้สึกชอบใจที่ย่าของเธอตอกหน้าแม่สาวขี้วีนคนนั้นจนหงายเงิบพูดอะไรไม่ออกไปเลย
“ว้ายยหนูแพรร/น้องแพร”
พิมพาและเพลงพิณร้องเรียกหญิงสาวเสียงหลงเพราะอยุ่ดีๆเธอก็เกิดมาเป็นลมเอาเสียดื้อๆเธอเองเห็นหน้าของหญิงสาวไม่สู้ดีตั้งแต่เดินออกมาแล้วไม่คิดว่าจะถึงขั้นเป็นลมเป็นแล้งไปทั้งสามจึงรีบพาเธอส่งโรงพยาบาลใกล้ๆเป็นโรงพยาบาลเดียวกับที่เพลงพิณทำงานอยู่
20นาทีต่อมา
“น้องเป็นยังไงบ้างเพลง”
พิมพาเมื่อเห็นลูกสาวของเธอเดินเขาห้องมาด้วยสีหน้าที่เดาไม่ออกเธอจึงเอ่ยถามขึ้นว่าตกลงหญิงสาวเป็นอะไรกันแน่
เมื่อเพลงพิณมาถึงโรงพยาบาลก็ขอเป็นคนตรวจแพรไหมเองเพราะถึงเธอจะเป็นหมอสูติแต่โรคทั่วไปเธอก็ตรวจได้แต่เมื่อผลตรวจมันออกมาแน่ชัดแล้วเธอเองก็เดินเข้ามาในห้องอย่างหน้านิ่งๆเพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มบอกกับทั้งคุณย่าและคุณแม่ของเธออย่างไรดี
“เอ่อ...คือ...ผลตรวจน้องแพรออกมาว่าน้องแพรท้องได้ประมาณเดือนกว่าๆได้แล้วค่ะ”
เพลงพิณไม่รู้ว่าเจ้าตัวตื่นขึ้นมารู้ว่าตัวเองท้องจะว่ายังไงวันนั้นเธอยังเป็นคนบอกเองว่ายังไม่พร้อมซะด้วย
“ห้ะท้อง/หนูแพรท้อง”
พิมพาต้องใช้มือทาบอกเมื่อลูกชายของเธอทำลูกสาวเค้าท้องทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงานมันใช้ดี่ไหนแบบนี้เธอต้องขอเรียกมาคุยซะหน่อยแล้วแต่ก็รู้สึกดีใจอยู่ไม่น้อยที่เธอจะได้อุ้มหลานเสียทีแต่คนที่ดูจะดีใจที่สุดเห็นจะเป็นแม่สามีของเธอที่ยืนยิ้มหน้าบานภูมิใจที่จะได้อุ้มเหลนอยู่ตรงหน้าเธอนั่นเอง
“แหมตาภูนี่ก็ไวไฟใช่ย่อยเลยนะคบกันปุ้ปทำให้ท้องปั๊ปถูกใจย่าจริงๆ”
“คุณแม่คะแบบนี้เราต้องรีบจัดงานแต่งก่อนที่หนูแพรจะท้องป่องไปกว่านี้แล้วล่ะค่ะ”
พิมพาคิดว่าในเมื่อหญิงสาวตั้งท้องแล้วก็ควรที่จะต้องรีบจัดงานแต่งให้ทั้งสองโดยเร็วก่อนที่ท้องของหญิงสาวจะใหญ่ไปกว่านี้เพราะกลัวว่าเธอจะโดนคนอื่นนินทาเอาได้
“จริงสิแม่พิมงั้นอาทิตย์หน้าเลยดีไหม”
“เอ่อ.....ให้น้องแพรตื่นมาก่อนดีไหมคะแล้วค่อยตกลงกันแล้วตอนนี้คนเป็นพ่อก็ยังไม่รู้เลยด้วยว่าตัวเองจะมีลูก”
เพลงพิณต้องเอ่ยขึ้นมาขัดทั้งคุณแม่และคุณย่าของเธอเสียก่อนที่คุยเองเออเองเรื่องงานแต่งไปเรียบร้อยแล้วทั้งที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวยังไม่รู้เรื่องเลย
“อือ...อืมมมม”
แพรไหมรู้สึกว่าตอนนี้เธอหนักหัวมากแต่ก็กำลังจะพยายามที่จะลุกขึ้นนั่งเธอพอจะดูออกว่าที่นี่คือโรงพยาบาล
“ตืนแล้วเหรอน้องแพรนอนลงไปก่อนจ่ะ....เดี๋ยวพี่ขอวัดความดันอีกรอบนะ”
เพลงพิณเห็นหญิงสาวตื่นแล้วรีบลุกขึ้นมาเธอจึงรีบบอกให้หญิงสาวนอนลงไปก่อนเพราะกลัวว่าเธอจะหน้ามืดขึ้นมาอีกพร้อมกับขอวัดความดันเธออีกรอบเพื่อดูให้แน่ใจว่าเป็นปกติแล้ว
“แพรเป็นอะไรคะพี่เพลง”
แพรไหมรู้ว่าร่างกายเธอตอนนี้ผิดปกติแต่เธอก็อยากรู้ว่าเธอเป็นอะไรกันแน่
“หนูแพรท้องจ๊ะ”
เอมิลี่รู้สึกคันปากอยากให้หลานสะใภ้ของเธอรู้ตัวไวๆว่าเธอท้องจึงโพร่งบอกกับหญิงสาวแทนหลานสาวเสียเลย
“คะ..ทะ..ท้องงง”
เมื่อหญิงสาวได้ยินแบบนั้นเธอเองแทบลมจับไปอีกรอบเธอไม่คิดว่าเรื่องคืนนั้นมันจะส่งผลกับเธอแบบนี้ตอนนี้เธออยากให้สิ่งที่เธอได้ยินเป็นแค่ความฝันแต่ก็คงจะเป็นไปไม่ได้ในเมื่อพยานรู้เห็นอยู่กันพร้อมหน้าขนาดนี้
“เอ่อ....เรื่องนี้ยังไม่ได้บอกพี่ภูใช่ไหมคะ”
เธอภาวนาว่าชายหนุ่มคงยังไม่รู้หรอกนะเธอจะได้มีเวลาคิดที่จะคุยตกลงเรื่องลูกกับเขา
“ใช่จ่ะ...จะให้แม่โทรบอกเลยไหมพี่เค้าจะได้มาหาที่นี่เลย”
พิมพาคิดว่าหญิงสาวเองก็คงอยากจะบอกข่าวดีกับลูกชายของเธอเหมือนกับเธอที่อยากบอกใจจะขาดแล้วเธอจึงจะอาสาโทรให้ลูกชายเธอมาที่นี่
“เอ่อ...มะ..ไม่ค่ะ...เดี๋ยวแพรขอเซอร์ไพรซ์แล้วบอกพี่ภูเองนะคะ”
หญิงสาวรีบปฏิเสธที่จะให้ชายหนุ่มรู้เรื่องตอนนี้ทันควันเพราะเธอยังรู้สึกตกใจกับเรื่องนี้อยู่พอสมควรขอเวลาเธอทำใจหน่อยแล้วกันจึงแกล้งบอกไปว่าอยากจะเซอร์ไพรซ์บอกชายหนุ่มเอง
“โรแมนติกนะเราเนี่ยได้...เดี๋ยวจะปิดเรื่องนี้ให้มิดเลยแต่อย่านานนักล่ะหนูแพรเพราะเดี๋ยวย่ากลัวว่าจะหลุดพูดเรื่องนี้กันซะก่อน”
เอมิลี่คิดว่าสองคนนี้ช่างน่ารักเสียจริงมีการทำเซอร์ไพรซ์กันด้วยแต่เธอก็รับปากว่าจะปิดเรื่องนี้ให้มิดเพื่อที่จะได้เป็นการเซอร์ไพรซ์อย่างสมบูรณ์แบบ
“ค่ะ..ไม่นานหรอกค่ะ”
หญิงสาวตอบคนตรงหน้าไปแบบนั้นแต่เธอเองตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดกับเขายังไงเหมือนกันตอนนี้เธอขอกลับไปนอนคิดสักวันสองวันก่อนนะ
บ้านแอนเดอสันเย็นของวันต่อมา“ว้าว….สวยจังเลยแพรพี่ว่าแล้วว่าแพรต้องใสชุดนี้สวยแน่ๆ”เพลงพิณยืนยิ้มให้กับหญิงสาวตรงหน้าที่พึ่งแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยเธอคิดไม่ผิดที่เลือกชุดสีขาวนี้ให้กับเธอเพราะพออยู่บนตัวหญิงสาวแล้วมันช่างเข้ากับเธอมากที่สุดรวมทั้งทรงผมที่รวบตึงมัดหางม้าลุคนี้ทำให้แพรไหมดูลุคเป็นสาวที่มีรสนิยมมากขึ้น“ขอบคุณค่ะ”แพรไหมยืนยิ้มให้ตัวเองในกระจกเธอไม่คิดว่าตัวเองจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้หลังจากที่แต่งหน้าทำผมเสร็จเธอเองยังตะลึงคนในกระจกอยู่เลย“งั้นถ้าเรียบร้อยแล้วเราไปกันเถอะ…อ้อ…แล้วถ้ารู้สึกเวียนหัวหน้ามืดบอกพี่ได้นะ”“ค่ะ”เพลงพิณยังเป็นห่วงหญิงสาวกลัวว่าเธอจะมีอาการแบบเมื่อวานอีก“เรียบร้อยแล้วค่ะเราไปกันเถอะ”เพลงพิณพูดขึ้นหลังจากที่เห็นทุกคนยืนรออยู่ข้างล่างกันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้วภูผาหันมาตามเสียงของคนเป็นน้องสาวพลันสายตาก็เหลือบไปจ้องมองคนที่เดินตามหลังน้องสาวเขาทันทีภาพตรงหน้าช่างสะกดสายตาของเขาให้มองไปทางไหนไม่ได้วันนี้แพรไหมสวยแปลกตามากสวยมากจนเขาหยุดมองไม่ได้ทั้งชุดและการแต่งหน้าทำผมทำให้เธอดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคน“น้องแพรสวยใช่ไหมล่ะคะพี่ชาย”เมื่อเพลงพิณเห็นคนเป็น
“คุณซินดี้ครับตกลงงานวันนี้ผมไม่ต้องเดินแล้วใช่ไหมครับในเมื่อไม่มีนางแบบ”ดินแดนเดินตามหญิงวัยกลางคนมาถึงโซน VIP คราแรกว่าจะขอตัวกลับตั้งแต่อยู่ในห้องแต่งตัวแต่เมื่อรู้ว่านางแบบที่จะเดินด้วยมาไม่ได้เมื่อเขาจะเดินมาบอกซินดี้ว่าจะขอตัวกลับเธอกลับเดินดุ่มๆตรงมาที่นี่ซะงั้นทำให้เขาต้องเดินตามมาถึงที่นี่เขาเองไม่ได้อยากจะเดินแบบงานนี้สักเท่าไรแต่ติดตรงคุณแม่ของเขาเป็นคนขอร้องให้ช่วยเพราะเป็นงานการกุศลถ้าเป็นงานอย่างอื่นเขาไม่ยอมช่วยแน่เขาไม่ชอบสังคมแบบนี้เลยสักนิดชอบอยู่กับป่าอยู่กับเขามากกว่า“เอ่อใจเย็นๆค่ะคุณดินแดนอยู่ช่วยซินดี้ก่อนนะคะอย่าพึ่งหนีงานไปอีกคนเลยนะไม่งั้นงานพังแน่ๆเลย”ซินดี้อ้อนวอนขอร้องชายหนุ่มสุดชีวิตเพราะถ้าเขาไม่อยู่เดินอีกคนงานคงพังแน่ๆเพราะชายหนุ่มต้องเดินแบบคู่กับหญิงสาวในชุดฟินนาเล่น่ะสิแต่ตอนนี้เธอเองยังหาคนใส่ชุดฟินนาเล่ไม่ได้เลย“พี่ดิน…”แพรไหมนั่งจ้องหน้าชายหนุ่มอยู่สักครู่จึงทักชื่อเขาออกมาทำให้ชายหนุ่มที่ทำหน้าเซ็งอยู่เมื่อครู่เมื่อเห็นหน้าหญิงสาวที่เรียกก็ยิ้มหน้าบานออกมาทันที“น้องแพร…..พี่ไม่คิดว่าจะเจอน้องแพรที่นี่สวยขึ้นมากเลยนะเรา”เมื่อชายหนุ่มจำได้ว
“ทั้งสองคนแต่งตัวกันเรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะ….ว้าวววว..น้องเพลงสวยมากเลยค่ะหุ่นดีมาก..งานหน้าต้องขอยืมตัวน้องเพลงมาเดินให้อีกแล้วล่ะค่ะ”ซินดี้เห็นหุ่นหญิงสาวก็อดชมไม่ได้ชุดนี้มันช่างเข้ากับเธอจริงๆไหนจะอกเป็นอกเอวเป็นเอวแล้วก็ขายาวสวยของเธอนั่นอีก“ขอบคุณค่ะ”หญิงสาวขอบคุณคนที่ชมแบบเอียงอายนิดๆ“คิวต่อไปจะเป็นคิวของคุณดินแดนและน้องเพลงแล้วนะคะเตรียมตัวรอเลยค่ะ”ซินดี้เดินนำหน้าทั้งสองเพื่อที่จะไปรอหลังเวที“เอ่อ…พี่ซินดี้คะเพลงไม่เคยเดินนะคะ”เมื่ออยู่หลังเวทีหญิงสาวรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันทีพอลองมองออกไปที่หน้าเวทีเห็นคนที่นั่งรอดูอยู่เยอะเธอยิ่งประหม่า“ไม่ต้องกลัวค่ะเดินธรรมชาติเลยค่ะแบบคู่รักค่ะ”ซินดี้หันมาตอบหญิงสาวแบบยิ้มๆและหันไปดูความเรียบร้อยที่หน้างานต่อ“คะ…คู่รัก”หญิงสาวรู้สึกตกใจกับสิ่งที่ซินดี้บอกไหนตอนพาเธอมาเปลี่ยนชุดไม่บอกตั้งแต่แรกล่ะ“ใช่คุณก็วันนี้เป็นตรีมคู่รักที่เดินกันเป็นคู่…อืมมมคุณก็คิดว่าคุณเดินกับแฟนละกันฟิวประมาณนั้น”ชายหนุ่มลองพูดเพื่อให้หญิงสาวคิดตามว่าเดินแบบวันนี้ฟิวมันจะประมาณไหน“มันฟิวไหนเล่าชั้นไม่เคยมีแฟนนี่”หญิงสาวตอบกลับชายหนุ่มทันควันพร้อมยืนกอ
“ดีสมน้ำหน้าปากสุนัขแบบนี้ให้อยู่เป็นโสดจนตายไปเลยใครได้เป็นแฟนคงรำคาญหูแย่เพราะชอบพูดไม่เข้าหูคนอื่นอยู่เรื่อยย”เพลงพิณพูดหน้าระรื่นนึกสะใจคนที่เคยปากไม่ดีใส่เธอ“เสร็จแล้วเราออกไปกันเถอะจะได้รีบกลับน้องแพรจะได้รีบไปพักผ่อนด้วย"“ค่ะพี่เพลง”ทั้งสองเดินออกมาจากห้องลองก็พบว่านางแบบคนอื่นๆทยอยกลับกันจนจะหมดแล้วเพลงพิณจึงชะเง้อหาซินดี้เพราะเธอจะคืนชุดแต่ไม่ยักจะเห็นว่าอยู่ที่ไหนห้องแต่งตัวนี่ก็กว้างเหลือเกิน“ว้ายน้องแพร”“แพร”จู่ๆแพรไหมก็เกิดวูบขึ้นมาอีกครั้งทำเอาเพลงพิณใจหายวาบดีที่ดินแดนเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วเดินออกมาเห็นแพรไหมกำลังจะล้มลงไปพอดีเลยรีบกอดรับไว้ทัน“คุณดูน้องแพรไว้ก่อนนะเดี๋ยวฉันขอไปหายากับพวกยาดมมาให้น้องแพรก่อน”“โอเค”เพลงพิณรีบวิ่งออกมาหวังที่จะไปหายามาให้แพรไหมแต่สายตาเธอดันเหลือบไปเห็นยัยเพนนีที่ยืนอยู่หน้าห้องทำลับๆล่อๆแต่เธอก็ไม่ได้สนใจที่จะเข้าไปถามอะไรเพราะว่าจะต้องรีบไปหายาให้แพรไหม“ไหวมัยแพรนี่เป็นแบบนี้บ่อยไหมพี่ว่าเราไปหาหมอดีกว่านะ”ดินแดนอุ้มแพรไหมนั่งที่โต้ะพร้อมประครองเธอไว้หลวมๆพร้อมยื่นหน้าเข้าไปถามอาการของหญิงสาวที่นั่งก้มหน้าจับขมับอยู่“ไหวค่ะเดี
เมื่อหญิงสาวเหม่อมองออกไปด้านนอกก็เห็นว่าทางที่ชายหนุ่มกำลังขับรถพาเธอกลับมันไม่ใช่ทางกลับบ้านของทั้งเขาและเธอและตอนนี้เธอก็พึ่งดูออกว่าเขาน่าจะขับออกนอกเส้นทางมาไกลมากเธอจึงต้องเอ่ยปากถามแต่ก็ได้รับเพียงสายตาโมโหที่มองแล้วดูน่าขนลุกมาแทนแถมเขายังเร่งความเร็วรถจนน่ากลัวจนเธอต้องกุมมือทั้งสองข้างไว้ที่เบลอย่างแน่นอีกต่างหาก“ที่นี่ที่ไหนคะคุณภู”เมื่อเห็นชายหนุ่มขับรถมาจอกที่หน้าบ้านริมน้ำที่กลางเก่ากลางใหม่แต่ดูอบอุ่นมากเธอเห็นคราแรกเธอยังชอบเลยเธอจึงปรับอารมณ์แล้วจึงพยายามไล่อารมณ์ที่ตนเองโมโหชายหนุ่มออกและใช้น้ำเสียงที่อ่อนนุ่มพูดคุยกับเขาเผื่อเขาจะใจเย็นลงแล้วจะได้คุยกับเธอให้รู้เรื่องบ้างว่าเรื่องที่เขาคิดมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด“คุณภูคะคือเรื่องรูปแพรอธิบายได้นะคะ…อันที่จริงมันเป็นเรื่องที่เข้าใจผิดคุณภูน่าจะถามพวกเราก่อนไม่น่าไปทำร้ายพี่ดินแบบนั้นเลย”เมื่อเห็นชายหนุ่มจอดรถแล้วยังนั่งนิ่งอยู่หญิงสาวพยายามจึงค่อยๆอธิบายเพื่อที่จะได้ให้เขาคิดตามว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดและคราวหลังก็ควรที่จะใช้เหตุผลให้มากกว่านี้“หึ….คำก็พี่ดินสองคำก็พี่ดิน”ปึกกกภูผารู้สึกขำตัวเองที่พยายามทำดีกับ
เช้าวันต่อมาแสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านที่หน้าต่างบ้านริมน้ำเข้ามาด้านในห้องนอนที่ทั้งสองนอนกอดกันกลมอยู่ทำให้ภูผารู้สึกตัวตื่นก่อนหญิงสาวเพราะแสงแดดที่ส่องเข้าบวกกับได้ยินเสียงมือถือของตัวเองสั่นอยู่บนโต้ะวางโคมไฟข้างเตียงชายหนุ่มค่อยๆคลายกอดหญิงสาวแล้วหยิบมือถือขึ้นมากดรับเพราะเห็นว่าเป็นเบอของน้องสาวเขาโทรมาท่าทางจะโทรมาหลายรอบแล้วด้วย“ว่าไงเพลง”“พี่ชายทำไมพึ่งจะรับสายคะแล้วตอนนี้อยู่ไหนแล้วกันคะเนี่ย....แล้วน้องแพรอยู่กับพี่ด้วยหรือป่าว”เพลงพิณรีบถามพี่ชายของตนด้วน้ำเสียงร้อนรนจนคนฟังรู้สึกได้จะไม่ให้เธอร้อนรนได้ยังไงเล่นหายกันไปสองคนติดต่อไม่ได้แบบนี้“พี่อยู่ที่บ้านริมน้ำแพรก็อยู่กับพี่มีอะไรหรือป่าวเพลง”“เฮ้ออ..ค่อยโล่งอกหน่อยแล้วพี่ชายดูคลิปที่เพลงส่งให้หรือยังคะ”“คลิปอะไรพี่พึ่งจะจับโทรศัพท์ตอนที่เพลงโทรมานี่เอง”“รีบเปิดดูเลยค่ะจะได้ทำให้พี่ชายตาสว่างขึ้น...อ้อ...แล้วก็รีบกลับกันมาเลยนะคะเพราะเมื่อเช้าคุณแม่กับคุณย่าถามหาพี่ชายเพลงก็เลยบอกว่าทั้งน้องแพรแล้วก็พี่ยังไม่ตื่นดีนะคะที่คุณแม่กับคุณย่ารีบออกไปคุยงานไม่งั้นถามยาวกว่านี้แน่”“โอเคพี่จะรีบกลับ”ชายหนุ่มวางสายจากน
เมื่อพาหญิงสาวมาถึงโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจึงยืนรอเธออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินเมื่อหมอพาเธอมาพักที่ห้องพักฟื้นเขาก็ตามเฝ้าเธออยู่ไม่ห่าง“หมอครับตกลงเธอที่เธออาเจียนจนเป็นลมแบบนี้เธอเป็นอะไรเหรอครับ”ชายหนุ่มรู้สึกเป็นห่วงคนตรงหน้าที่นอนหลับอยู่บนเตียงเขาอยากรู้เหลือเกินว่าเธอเป็นอะไรกันแน่เขาสังเกตุเห็นเธออาการไม่ค่อยดีมาสองสามวันแล้ว“เป็นอาการปกติของคนแพ้ท้องน่ะครับคุณต้องดูแลภรรยาของคุณเรื่องอาหารการกินและเวลาพักผ่อนของเธอด้วยนะครับเพราะเธอพึ่งท้องอ่อนๆต้องดูแลอย่างดีและเท่าที่หมอตรวจดูเธอน่าจะขาดสารอาหารอยู่ด้วยเดี๋ยวหมอให้ยาบำรุงไปนะครับอีกสักพักเธอคงจะฟื้นเดี๋ยวหมอขอตัวก่อนนะครับ”“ค...ครับ..ขอบคุณมากครับหมอ”ชายหนุ่มอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกเมื่อด้ยินหมอบอกว่าหญิงสาวตั้งท้องแล้วถ้าหญิงสาวตั้งท้องอ่อนๆเขาแน่ใจว่าในท้องของเธอนั้นต้องเป็นลูกเขาเขาแน่นอนเพราะคืนนั้นเขาไม่ได้ป้องกันตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกดีใจจนทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าเธอตื่นมาแล้วเธอจะดีใจเหมือนเขาไหมแต่ตอนนี้เขาขอโทรบอกทางบ้านให้มาฟังข่าวดีที่โรงพยาบาลก่อนละกัน20นาทีต่อมา“มีอะไรตาภูย่ากำลังคุยงานอยู่มีเรื่องอะไรถึงเรียกพ
“ยังโกรธผมอยู่เหรอ....”เมื่อเห็นหญิงสาวไม่ตอบเขาจึงค่อยๆคลายอ้อมกอดออกแล้วหันหน้ามาใกล้ๆเธอแต่หญิงสาวก็ยังหันหน้าหนีเขาจึงต้องใช้สองมือของเขาจับใบหน้าของเธอให้หันมาจ้องตาของเขาเพื่อที่หญิงสาวจะได้เห็นเวลาที่เขาพูดว่าเขาไม่ได้เสแสร้ง“คุณฟังผมนะ...ผมสัญญาว่าเหตุการณ์บ้าๆนั่นจะไม่เกิดขึ้นกับคุณอีก...ผมรักคุณแล้วตอนนี้เราก็กำลังจะมีลูกด้วยกันผมอยากทำให้ครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ที่สุดอะไรที่มันทำให้คุณหายโกรธผมได้ในตอนนี้คุณก็บอกมาเลยหรือจะตบจะตีผมก็ได้ผมยอม...ยอมทุกอย่างเพื่อที่จะให้คุณอยู่กับผม”เมื่อเห็นหญิงสาวยังทำหน้าบึ้งตึงเดาอารมณ์ไม่ออกใส่เขาอยู่เขาจึงรวบรวมความรู้สึกที่มีพูดกับเธอในใจเขาเองหวังว่าเธอคงจะเชื่อที่เขาพูดบ้างและอะไรที่ทำให้เธอหายโกรธเขาได้เขาก็พร้อมที่จะทำขออย่างเดียวของให้เธออย่าไปจากเขาเท่านั้นเพี๊ยะ.....ปั้กๆ...ๆๆๆ......“หึ....อึกก...ฮือๆๆๆๆ..อืออ”เมื่อสิ้นคำพูดของชายหนุ่มหญิงสาวก็ฟาดฝ่ามือไปที่หน้าของเขาทันทีพร้อมทั้งทุบทั้งตีไปที่ตัวของชายหนุ่มเพื่อระบายความโกรธนั้นออกมาแต่ก็ไม่รู้ว่าอยู่ดีๆเธอเป็นอะไรที่ทุบตีเขาเท่าไรเธอกลับเหมือนว่าตัวเธอเจ็บเสียเอ