ตอนที่24

“คุณซินดี้ครับตกลงงานวันนี้ผมไม่ต้องเดินแล้วใช่ไหมครับในเมื่อไม่มีนางแบบ”

ดินแดนเดินตามหญิงวัยกลางคนมาถึงโซน VIP คราแรกว่าจะขอตัวกลับตั้งแต่อยู่ในห้องแต่งตัวแต่เมื่อรู้ว่านางแบบที่จะเดินด้วยมาไม่ได้เมื่อเขาจะเดินมาบอกซินดี้ว่าจะขอตัวกลับเธอกลับเดินดุ่มๆตรงมาที่นี่ซะงั้นทำให้เขาต้องเดินตามมาถึงที่นี่เขาเองไม่ได้อยากจะเดินแบบงานนี้สักเท่าไรแต่ติดตรงคุณแม่ของเขาเป็นคนขอร้องให้ช่วยเพราะเป็นงานการกุศลถ้าเป็นงานอย่างอื่นเขาไม่ยอมช่วยแน่เขาไม่ชอบสังคมแบบนี้เลยสักนิดชอบอยู่กับป่าอยู่กับเขามากกว่า

“เอ่อใจเย็นๆค่ะคุณดินแดนอยู่ช่วยซินดี้ก่อนนะคะอย่าพึ่งหนีงานไปอีกคนเลยนะไม่งั้นงานพังแน่ๆเลย”

ซินดี้อ้อนวอนขอร้องชายหนุ่มสุดชีวิตเพราะถ้าเขาไม่อยู่เดินอีกคนงานคงพังแน่ๆเพราะชายหนุ่มต้องเดินแบบคู่กับหญิงสาวในชุดฟินนาเล่น่ะสิแต่ตอนนี้เธอเองยังหาคนใส่ชุดฟินนาเล่ไม่ได้เลย

“พี่ดิน…”

แพรไหมนั่งจ้องหน้าชายหนุ่มอยู่สักครู่จึงทักชื่อเขาออกมาทำให้ชายหนุ่มที่ทำหน้าเซ็งอยู่เมื่อครู่เมื่อเห็นหน้าหญิงสาวที่เรียกก็ยิ้มหน้าบานออกมาทันที

“น้องแพร…..พี่ไม่คิดว่าจะเจอน้องแพรที่นี่สวยขึ้นมากเลยนะเรา”

เมื่อชายหนุ่มจำได้ว่าเธอเป็นใครก็รีบเดินเข้ามาหาหญิงสาวทันทีพร้อมยีหัวหญิงสาวเล่นเบาๆอย่างสนิทสนม

“ค่ะ…พี่ดินอยู่ในชุดนี้ก็หล่อที่สุดเลยค่ะ”

แพรไหมยกนิ้วชมชายหนุ่มว่าอยู่ในชุดนี้หล่อขึ้นเป็นกองต่างจากตอนที่เจอในค่ายตอนที่เธอออกค่ายกับทางมหาลัยตอนนั้นชายหนุ่มเป็นวิทยากรตอนออกค่ายทั้งคู่เลยได้เจอกันและทั้งสองก็ติดต่อกันเรื่อยๆส่วนมากหญิงสาวจะสอบถามชายหนุ่มเรื่องเรียนมากกว่าเมื่อเธอเรียนจบก็ไม่ค่อยได้มีโอกาสติดต่อกับชายหนุ่มอีกเลยเพราะวุ่นๆเรื่องการหางาน

“อะ…อื้มมมมม…อื้มมมม”

ภูผาเห็นทั้งคู่ทำท่าสนิทสนมกันเกินหน้าเกินตาก็รู้สึกว่าไม่พอใจนี่ขนาดเขานั่งอยู่ข้างๆเธอหญิงสาวยังกระหนุงกระหนิงกับชายที่มาใหม่อย่างสนิทสนมไม่เกรงใจเขาเลย

“นี่ทั้งสองคนรู้จักกันด้วยเหรอคะ”

ซินดี้ถึงกับทำหน้างงที่จู่ๆทั้งสองก็ดูจะสนิทสนมกันซะงั้น

“เราเคยเจอกันที่ค่ายตอนที่มหาลัยน้องแพรเธอจัดออกค่ายน่ะครับผมเป็นวิทยากรที่นั่น”

ชายหนุ่มตอบคนที่ถามเรียบร้อยแล้วจึงหันมายิ้มให้กับหญิงสาวต่อวันนี้เขารู้สึกว่าเธอดูสวยแปลกตาจากที่เขาเจอตอนนั้นมากดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยแต่เขาชอบแบบเดิมมากกว่าดูเป็นธรรมชาติเข้ากับเธอดี

“คุณซินดี้คะในเมื่อหาคู่เดินให้คุณดินแดนไม่ได้เนี่ยก็ให้เค้ากลับไปเถอะค่ะดูท่าเค้าจะไม่ชอบอยู่งานแบบนี้เท่าไร”

เพลงพิณพูดโพร่งออกมาแบบหน้าตาเฉยรู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าไรที่ชายหนุ่มทำมาเป็นสนิทสนมกับแพรไหมแถมน่าตายังไม่น่าไว้ใจด้วยเธอจำได้ว่าเขาเข้ามาที่นี่เพื่อที่จะขอตัวกลับในเมื่อเขาไม่อยากจะเดินแบบเธอจึงจะช่วยสงเคราะห์ให้จะได้ไปๆซะที

“ได้ยังไงล่ะเพลงให้คุณดินแดนเขากลับไปงานย่าก็พังพอดีน่ะสิ….เอาแบบนี้ละกันซินดี้หลานชั้นก็พอจะสูงยาวเข่าดีอยู่หรอกงั้นก็ให้เพลงเดินแทนแล้วกัน”

เอมิลี่เห็นว่างานจวนจะเริ่มแล้วในเมื่อหาคนไม่ได้ก็ให้หลานตัวเองนี่แหละเดินแทน

“เรื่องอะไรคะคุณย่าแพรเป็นหมอนะคะไม่ใช่นางแบบ”

เพลงพิณส่ายหัวอย่างแรงเธอไม่เคยเดินแบบและก็ไม่คิดจะเดินด้วย

“เถอะน่าเพลง”

พิมพาช่วยพูดกล่อมลูกสาวที่นั่งหน้าหงิกหน้างออีกแรงนึง

“อืมมก็ดีเหมือนกันนะครับคุณคงไม่รังเกียจที่จะเดินคู่กับผมหรอกใช่ไหมครับคุณเพลง”

ดินแดนเห็นอาการของหญิงสาวเขาก็คิดอยากจะแกล้งเธอขึ้นมาเมื่อกี้เธอยังค่อนขอดเขาอยู่เลยดูซิถ้าเดินแบบกับเขาเธอยังจะปากดีอยู่อีกไหม

“หื่มมม….ก็ได้ค่ะ”

เมื่อได้ยินที่ชายหนุ่มพูดซึ่งมันก็เหมือนจะเป็นคำท้าทายเธอมีหรือคนอย่างเพลงพิณจะกลัว

“งั้นเชิญไปแต่งตัวกันเลยค่ะ”

ซินดี้เรียกหญิงสาวพร้อมผายมือให้เธอเดินออกมาแล้วเดินตามเธอไปที่ห้องแต่งตัวโดยเร็ว

ห้องแต่งตัว

“นี่ชุดค่ะน้องเพลง”

“ห้ะ…..คุณซินดี้คะทำไมมันแหวกหน้าแหวกหลังแหวกล่างแหวกบนแบบนี้ล่ะคะ”

เมื่อเห็นชุดปักเลื่อมที่ซินดี้ยื่นให้หญิงงสาวถึงกับรู้สึกสยิวทันทีที่เห็นชุดถ้าจะขนาดนี้ก็ไม่ต้องใส่ดีกว่า

“เอ่อ….นิดหน่อยน่ะค่ะน้องเพลงแต่พี่ซินดี้รับรองถ้าน้องเพลงใส่ชุดนี้ออกมาต้องสวยแน่ๆค่ะไปค่ะเปลี่ยนเลยๆ”

ซินดี้ใช้มือดันตัวหญิงสาวให้เข้าไปเปลี่ยนชุดทันทีเพราะถ้ามัวรีรอทำใจวันนี้ก็ไม่ต้องเดินกันพอดี

“พี่ซินดี้คะเพลงดึงซิบข้างหลังไม่ถึงค่ะช่วยเพลงหน่อยสิคะ”

หญิงสาวรู้สึกรำคาญชุดนี้เอามากๆช่างใส่ยากใส่เย็นแถมกระโปรงที่เหวกสูงก็แทบจะเห็นอะไรต่อมิอะไรของเธอด้วยและในห้องเปลี่ยนชุดนี้ยังไม่มีกระจกให้เธอได้ดูอีก

“นั่นแหละค่ะ…..ขอบคุณค่ะพี่ซินดี้...”

หญิงสาวรู้สึกว่าจัดชุดให้โอเคได้แล้วจึงขอบคุณคนที่มาช่วยเธอใส่ชุดไม่อย่างนั้นเธอคงรูดซิบไม่ได้แน่ๆ

“หุ่นคุณนี่สวยยิ่งกว่านางแบบดังบางคนอีกนะ”

ดินแดนที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยนานแล้วเลยยืนรอหญิงสาวอยู่ใกล้ๆกับหน้าห้องเปลี่ยนชุดเมื่อได้ยินเธอเรียกหาซินดี้ให้เข้าไปช่วยแต่ตอนนี้ซินดี้กำลังยุ่งอยู่กับพวกนางแบบที่เดินออกไปโชว์ตัวก่อนเขาจึงถือวิสาสะเข้าไปช่วยเธอแทนเขายอมรับว่าเธอสวยมากเธอดูดียิ่งกว่านางแบบบางคนเสียอีกความจริงเขาก็ไม่ได้อยากพูดความในใจออกมาสักเท่าไรหรอกแต่เพียงเพราะอยากแกล้งเธอเล่นก็เท่านั้น

“หืมมคุณเข้ามาได้ไงอะ... ไอ้บ้า... ไอ้โรคจิต.. ไอ้ลามก ถอยไปเลยนะ”

หญิงสาวรู้สึกอายอย่างมากเลยโพร่งด่าเขาแบบรัวๆแถมผลักชายหนุ่มแล้วเดินหน้าบึ้งออกมาอีกต่างหาก

“อ้าวคุณผมมาช่วยคุณนะยังจะมาว่าผมอีก”

ชายหนุ่มอมยิ้มให้กับอาการโมโหของหญิงสาวเขารู้สึกว่าเวลาที่เธอเหวี่ยงๆวีนๆมันช่างตลกชะมัด