ตอนที่21

เช้าวันต่อมา

หญิงสาวตื่นขึ้นมาก็ต้องตกใจภาพตรงหน้าเพราะตอนนี้หน้าของเธออยู่ห่างจากชายหนุ่มไม่ถึงคืบเมื่อเธอได้มองเขาใกล้ๆขนาดนี้อีกครั้งทำให้เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆจนเธอต้องเอามือกุมหัวใจตัวเองพร้อมรีบผละออกแล้วเดินออกมานอกห้องนั้นอย่างรวดเร็วก่อนที่ชายหนุ่มจะตื่นขึ้นมา

08.00 น.

“เก็บของเสร็จแล้วเหรอคุณเมื่อเช้าตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกผม”

เมื่อเห็นหญิงสาวเดินถือกระเป๋าลงมาชายหนุ่มจึงทักเธอขึ้นแต่หญิงสาวกลับทำเหมือนเขาเป็นอากาศที่ลอยอยู่ซะงั้นสงสัยคงจะงอนเขาอยู่เป็นแน่

“ยังโกรธผมอยู่เหรอคุณ...ผมขอโทษ..ก็ผมกลัวนี่นา”

ชายหน่มยังแถใช้มุขกลัวผีไม่เลิก

“เอาเป็นว่าผมรู้ว่าคุณโกรธแต่ตอนนี้เรามาสงบศึกกันก่อนดีกว่าเพราะว่าวันนี้เราต้องเล่นบทเป็นคู่รักกันคุณอย่าลืมนะ”

ชายหนุ่มพูดพร้อมเดินเข้าไปช่วยหญิงสาวถือของมาที่รถ

“อืมม...แพรไม่ลืมหรอกค่ะว่าต่อหน้าครอบครัวของคุณภูแพรต้องทำตัวแบบไหน”

หยิงสาวพูดพร้อมทำหน้างอเธอเดินผ่านหน้าชายหนุ่มแล้วเปิดประตูไปนั่งรอเขาบนรถหน้าตาเฉยทำเอาชายหนุ่มต้องส่ายหัวเบาๆให้กับอาการพยศของเธอ

บ้านแอนเดอสัน

“เก็บของมาเรียบร้อยแล้วใช่ไหมหนูแพร”

พิมพาเดินมาดูหญิงสาวที่กำลังจัดของอยู่ในห้องเธอมาดูว่าเผื่อขาดเหลืออะไรจะได้รีบจัดแจงให้เรียบร้อย

“ค่ะคุณแม่”

หญิงสาวหันมายิ้มให้คนเป็นแม่ของชายหนุ่มเธอรู้สึกว่าคนบ้านนี้ช่างเป็นกันเองกับเธอเหลือเกิน

“เมื่อกี้พี่เค้ามีประชุมด่วนน่ะจ๊ะเลยรีบออกไปไม่ได้บอกงั้นเดี๋ยววันนี้เรามีภารกิจต้องไปช้อปปิ้งกันเพราะคืนพรุ่งนี้หนูต้องออกงานกับพี่เค้านะ”

“คะ...ออกงาน”

หญิงสาวถึงกับตาโตรเพราะยังนึกภาพไม่ออกว่าไอ้คำว่าออกงานของคนระดับชายหนุ่มมันจะเป็นแบบไหนกันนะ

“ใช่จ่ะถ้าหนูแพรจัดของเรียบร้อยแล้วเดี๋ยวเราไปกันเลยนะ”

“ค่ะคุณแม่”

เมื่อพิมพาหันหลังเดินออกไปจากห้องเธอแล้วหญิงสาวก็ลอบถอนหายใจใหญ่ๆหนึ่งทีไอ้การเป็นแฟนหลอกๆของเขาหนึ่งเดือนนี่คงไม่ง่ายอย่างที่เธอคิดแล้วสินะ

“คุณแม่คะคนนี้นี่ใช่ผู้หญิงที่ชื่อเพนนีที่คุณย่าเคยให้มาดูตัวกับพี่ชายหรือป่าวคะ”

เพลงพิณนั่งเล่นมือถืออยู่จู่ๆก็มีข่าวของผู้หญิงที่ชื่อเพนนีเด้งขึ้นมาเธอจึงลองถามคนเป็นแม่ดูว่าใช่คนที่คุณย่าเธอเคยให้มาดูตัวกับพี่ชายของเธอหรือป่าว

“ไหนแม่ดูซิลูก...อืมมมน่าจะใช่นะเธอมีข่าวอะไรเหรอ”

พิมพาหยิบมือถือของเพลงพิณขึ้นมาดูเพื่อที่จะได้เห็นผู้หญิงในข่าวชัดๆเธอจำได้ว่าเป็นคนนี้แหละที่แม่สามีเธอเอารูปให้ดู

“ข่าวหนูเพนนีข่าวอะไรเหรอเพลง”

เอมิลี่เดินออกมาก็ได้ยินเรื่องที่สองแม่ลูกคุยกันอยู่พอดีเลยอยากรู้ว่ามีข่าวอะไร

“ก็ในข่าวเขียนว่าเธอเป็นเมียน้อยเสี่ยคนโน้นทีคนนี้ทีเลยโดนแฉจากคนที่เป็นกลุ่มเมียหลวงน่ะค่ะในข่าวเขียนว่าเธอชอบแอ๊บใสๆทำตัวเป็นคุณหนูผู้ดีแต่ที่จริงแล้วเธอคอยหลอกสูบเงินพวกผู้ชายเพื่อมาซื้อของแบรนด์เนมใช้อวดคนอื่นค่ะ”

“ย่าก็เคยได้ยินข่าวนี้อยู่เหมือนกันนับว่าเธอก็เก่งนะที่ทำหน้าใสซื่อตบตาย่าได้”

เอมิลี่เองก็เคยได้ยินข่าวนี้อยู่เหมือนกันถึงบ้านของหญิงสาวจะเป็นหุ้นส่วนคนสำคัญของบริษัทหนึ่งของเธอแต่ก็ใช่ว่าฐานะทางบ้านจะดีไปกว่าใครมากมายคราแรกเธอก็แอบสงสัยความรวยของหญิงสาวอยู่เหมือนกันเพราะเจอเธอทีไรก็จะใช้แต่ของแบรนด์เนมแพงๆตลอดโดยที่คนเป็นพ่อของเธอทำงานงกๆหาเงินจนหัวปั่น

“ดีนะคะที่พี่ชายเลือกได้ถูกคน”

เพลงพิณรู้สึกโล่งอกที่พี่ชายเธอไม่ไปคว้าผู้ดีจอมปลอมมาเป็นคนรักดีแล้วที่พี่ชายเธอเลือกแพรไหมหญิงสาวที่ดูยังไงก็ไม่มีพิษมีภัยกับใครแถมหน้าตาก็น่ารักนิสัยก็ดีอีกต่างหาก

“แพรเก็บของเรียร้อยแล้วค่ะคุณแม่”

หญิงสาวเดินออกมาจากห้องก็เห็นทุกคนรออยู่พร้อมแล้วเธอจึงรีบบอกทุกคนว่าเธอจัดการธุระเรียบร้อยแล้วเพราะกลัวว่าทุกคนจะรอนาน

“งั้นเราไปกันเลยวันนี้พี่จะเป็นสไตล์ลิสเลือกชุดให้น้องแพรเอง”

เพลงพิณรีบดึงมือแพรไหมให้มาขึ้นรถเพราะวันนี้เธออยากจะไปชอปปิ้งแย่แล้วพี่ชายเธออุตส่าห์ยื่นบัตรเครดิตให้พาแฟนสาวของเขาไปแปลงโฉมเธอก็ต้องทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด

ตอนนี้ทั้งเพลงพิณพิมพาและเอมิลี่ต่างก็จับแพรไหมแต่งตัวกันอย่างสนุกสนานทำเหมือนเธอเป็นตุ๊กตาที่ลองชุดนั้นที่ชุดนี้ทีจนตอนนี้เธอเริ่มเวียนหัวแย่แล้ว

“เดี๋ยวแพรขอพักแปปนะคะคุณย่าแพรรู้สึกเวียนหัวมากเลยค่ะ”

หญิงสาวนั่งพักที่โซฟาของร้านหรูแบรนด์ดังแบรนด์นึงในห้างเพราะเธอรู้สึกว่าเริ่มที่จะไม่ไหวจู่ๆก็เวียนหัวหน้ามืดขึ้นมาดื้อๆซะงั้น

“หืมพี่ยังเลือกชุดไม่ได้เลยน้องแพรก็น้องแพรเล่นใส่ชุดไหนก็สวยไปหมดจนพี่เลือกไม่ถูกแล้ว”

เพลงพิณที่ยืนเลือกชุดแล้วเลือกชุดอีกก็ยังไม่ได้ชุดที่จะให้หญิงสาวใส่ได้สักทีเพราะรู้สึกว่าหญิงสาวใส่อะไรก็ดูเข้าไปหมดเธอเลยเลือกถูกสักที

“เดี๋ยวพี่ขอตัวไปช่วยคุณแม่กับคุณย่าเลือกกระเป๋ากับรองเท้าก่อนนะน้องแพรนั่งรอพี่อยู่ตรงนี้ก่อนนะ”

“ค่ะ”

เพลงพิณเห็นว่าแพรไหมคงยังลุกขึ้นมาลองชุดตอนนี้ไม่ไหวแน่ๆเธอจึงขอไปเดินเลือกกระเป๋ากับรองเท้าก่อนละกัน

“ว้ายยย....นังบ้าเดินยังไงของเธอเนี่ย”

เมื่อแพรไหมเริ่มที่จะลุกไหวเธอเลยจะเดินไปหาทั้งสามที่กำลังเลือกของกันอยู่แต่บังเอิญเธอลุกขึ้นโดยที่ไม่ได้มองซ้ายมองขวาเลยชนกับผู้หญิงคนนึงจนแก้วกาแฟที่เธอถือมากระเด็นใส่ชุดของหญิงสาวเธอจึงโดนหญิงสาวแต่งตัวเปรี้ยวจี้ดโวยวายใส่

“เอ่อ...ขอโทษค่ะคุณเป็นอะไรมากไหมคะ”

เมื่อแพรไหมเห็นชุดของหญิงสาวที่เธอลุกขึ้นมาชนเลอะเธอจึงรีบยกมือขอโทษยกใหญ่

“เธอรู้ไหมว่าชุดฉันราคาเท่าไร....คนที่ใส่เสื้อผ้าตามตลาดนัดแบบเธอคงไม่รู้สินะ”

เพนนีใช้สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมเบ้ปากใส่หญิงสาวที่เธอมองแปปเดียวก็รู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าใส่เสื้อผ้าเกรดไหน

“ฉันขอโทษจริงๆค่ะไม่ได้ตั้งใจเดี๋ยวฉันจะชดใช้ให้คุณนะคะ”

หญิงสาวกมือขอโทษเธอเป็นครั้งที่สองเพราะเธอรู้ว่าตัวเองผิดจริงๆที่ไม่ทันดูตาม้าตาเรือก่อนจะเดิน

“เธอมีปัญญาเหรอ”

เพนนีเหยียดยิ้มมุมปากคิดว่าคนตรงหน้าคงไม่มีปัญญาที่จะรับผิดชอบชุดที่เธอใส่แล้วยังจะกล้าอวดดีมาขอชดใช้อีก

“แล้วถ้าเป็นฉันรับผิดชอบก็คงจะมีปัญญาจ่ายให้เธออยู่หรอกต้องการเท่าไรล่ะ”

เอมิลี่ยืนมองเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นที่เพนนีส่งเสียงเอะอะโวยวายวันนี้นี่เองที่เธอได้เห็นธาตุแท้ของคนที่เคยอยากได้มาเป็นหลานสะใภ้สันดานเธอป็นอย่างนี้นี่เอง..ดีแล้วที่เธอมาเห็นกับตาตัวเองภาพหญิงสาวใสซื่อดูผู้ดีมันจะได้ลบออกไปจากหัวเธอให้หมด

“คุณท่าน”

เพนนีลดโทนเสียงของเธอลงทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาเป็นใคร