วิวาห์สายฟ้าหวานใจมาเฟีย

โม่เหยียนนายน้อยคนรองตระกูลโม่ มีความสามารถทั้งร้องทั้งเต้น แม้ว่าชื่อเสียงของเขาจะไม่ดีนัก แต่เขาก็มีทุนของตัวเองและเป็นบุคคลผู้โด่งดัง!เมื่อเร็ว ๆ นี้หลีรั่วเชี่ยนพยายามอย่างเต็มให้ได้รับความร่วมมือระหว่างเขากับเหมยเสี่ยวตี๋ แต่โดยไม่คาดคิด เธอดันหลับนอนกับโม่เหยียนไปเสียได้นัยน์ตาสวยสดของเหมยเหมยเป็นประกาย เธอหยิบโทรศัพท์มือถือมาจากหัวเตียง ต่อมาก็หันกล้องเพื่อถ่ายรูปตัวเองคู่กับโม่เหยียน...แม้เธอจะถูกหลีรั่วเชี่ยนปิดบังหลอกลวงและนอกใจ แต่ยามนี้เธอยังไม่ควรอกหักฟูมฟาย และเธอไม่ควรตั้งคำถามอย่างไร้สมอง เธอจะต้องพยายามควบคุมอารมณ์ของตนเอาไว้ ผู้ชายเจ้าชู้เปลี่ยนทิศทางชีวิตของเธอไม่ได้ ในทางกลับกัน เธอจะแย่งสิ่งที่เจ้าชู้มีมาเป็นของเธอ!หลังจากได้สิ่งที่ต้องการแล้ว เหมยเหมยก็อดทนต่อความเจ็บปวดที่ท่อนร่างแล้วสวมเสื้อผ้าก่อนที่เธอจะทิ้งโน้ตไว้แผ่นหนึ่งและจากออกไปเมื่อมีเสียงประตูปิดลงชายหนุ่มบนเตียงก็ลืมตาขึ้น ดวงตาเรียวสีดำขลับของเขาก็ทอดไปที่โน้ตบนหัวเตียงอย่างเย็นชา:“อีกไม่นานเราจะได้เจอกันอีก”**หลังจากออกมาด้านนอก เหมยเหมยโทรออกไปสองสาย ไม่นานนักเธอก็ได้รับวิดีโอวงจร

“คุณอาอย่าปฏิเสธดีกว่าครับ เพราะผมเพิ่งปะกับว่าที่อาสะใภ้มา แต่ดูอาสะใภ้จะจำคุณอาเป็นผมแทน แล้วยังคิดจะ…”“รีบเล่าเรื่องที่พวกนายเจอกันให้อาฟังซะ เดี๋ยวนี้” โม่ฉีเฉินขัดคำพูดของโม่เหยียนด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ“แค่ก ๆ”โม่เหยียนไม่กล้ารีรอ และเล่าบทสนทนาเมื่อครู่ให้เขาฟังทั้งหมดแน่นอนว่าเขาพูดแค่ครึ่งหลัง เพราะครึ่งแรกเขาหยอกล้อเธอ ขืนอารองรู้ว่าเขากล้าหยอกผู้หญิงของอารองละก็…คิดไปก็เสียวกระดูกสันหลังวาบ…“ต่อไปนายทำตามที่อาบอก”เสียงเย็นชาที่ปลายสายอีกด้านของโทรศัพท์ไร้อารมณ์จนน่ากลัว**เหมยเหมยออกจากสนามบิน เธอนั่งแท็กซี่แล้วตรงไปโรงพยาบาลแรกเริ่มเดิมทีตระกูลเหมยสร้างตัวจากอุตสาหกรรมการแพทย์ แม้ว่าจะลดลงบ้างแล้วตั้งแต่ที่พ่อของเธอเสียชีวิต แต่ก็ยังมีบทบาทสำคัญในอุตสาหกรรมนี้เธอตรงไปที่โรงพยาบาลที่เธอเชื่อถือมากที่สุดและให้ผู้เชี่ยวชาญด้านกระดูกตรวจดูเท้าของเธอแพทย์บอกว่าอาการบาดเจ็บที่เท้าของเธอไม่ได้ร้ายแรง แต่เพราะการใช้ยาที่ไม่ถูกต้องทำให้อาการบาดเจ็บนั้นรุนแรงขึ้น ขอแค่กลับมาใช้ยาตามปกติและดูแลตัวเอง เธอก็ยังมีหวังจะรักษาหายนัยน์ตาสวยสดของเหมยเหมยเผยความเย็นชา เมื่อ

เหมยเหมยรู้ดีว่าหากความร่วมมือของตระกูลเหมยกับอีกหลายกลุ่มบริษัทในคืนนี้ล้มเหลว หนี้ทั้งหมดก็จะตกเป็นของเธอแน่นอนล่าสุดพ่อผู้ให้กำเนิดของเหมยเสี่ยวตี๋หรือก็คือ เหมยเหลียนตง อาสามของเธอ ได้ร่วมมือกับคณะกรรมการบริหารบังคับให้แม่ของเธอสละตำแหน่งประธานบริษัทหลายครั้ง ดูเหมือนว่าภาพถ่ายพวกนี้ก็คงเป็นความร่วมมือระหว่างคู่ลูกพ่อเหมยเสี่ยวตี๋เหมือนกันหากพวกเขาทำสำเร็จ เธอคงต้องรู้สึกผิดต่อแม่ที่ยังเอาแต่ทำงานหนักเพื่อเหมยซื่อกรุ๊ปอยู่ที่ต่างประเทศแน่ในตอนนี้เอง ถูเจียเออร์ เพื่อนสนิทของเธอ พรวดพราดเข้ามาภายในห้องจัดเลี้ยง ก่อนจะมายืนหอบข้าง ๆ เธอ: “เหมยเหมย ฉันส่งคนไปควบคุมหลังเวทีแล้ว พอคนของฉันมาถึงแล้วเราจะตัดหน้าจอทันที” เธอพูดอย่างเร่งรีบ“ไม่จำเป็นหรอก”เหมยเหมยเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอจ้องไปที่หน้าจออย่างใจจดใจจ่อ โดยที่แววตาไร้ซึ่งความเปลี่ยนแปลงดวงตาของถูเจียเออร์เต็มไปด้วยความกังวล: “เธอแน่ใจเหรอ?”เหมยเหมยพยักหน้าและเปิดโทรศัพท์อย่างใจเย็น ก่อนจะล็อกอินอีเมลของเธออย่างรวดเร็วเพื่อดึงข้อมูลบางส่วนและส่งไปที่ถูเจียเออร์: “ให้คนของเธอเชื่อมต่อพวกนี้เข้ากับหน้าจอ และฉายวนซ้ำรวม

ชายที่อยู่ในห้องนั่งอยู่บนเก้าอี้วีลแชร์ เขามีรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าออกอาการป่วยเล็กน้อยแต่ยังไม่อาจซ่อนความสง่าและความหล่อเหลาของเขาได้ ความพิการทางร่างกายของเขาซ่อนบุคลิกแข็งแกร่งของเขาไม่ได้เลยสักนิดคิ้วหนาและดวงตาเรียวยาวของเขาหรี่ลง นิสัยท่าทางของชายคนนี้เหมือนกับชายหนุ่มในโรงแรมในปารีสคืนนั้นทุกประการเหมือนกว่าโม่เหยียนซะอีก!ในขณะนั้นเอง บอดี้การ์ดคนหนึ่งจากอีกห้องพูดกับเธอว่า: “ประธานโม่ตั้งใจมารอคุณที่นี่ครับ คุณเหมย”ประธานโม่...มีข่าวลือว่าบุคคลที่รับผิดชอบโม่นั้นซื่อกรุ๊ป ไม่ใช่ใครอื่นหอกแต่เป็น โม่ฉีเฉิน นายน้อยคนรองตระกูลโม่ ว่ากันว่าเขามีอารมณ์รุนแรง อาศัยอยู่ต่างประเทศมาหลายปีและไม่เคยกลับเข้ามาในประเทศ และเขาเป็น...คนพิการ...เธอไม่ได้สงสัยว่าทำไมโม่ฉีเฉินถึงปรากฏตัวในห้องของเธอ เพราะถึงยังไงทั่วเมืองไหวเฉิงก็คืออาณาเขตของเขาดูเหมือนจะมีจุดอ่อนที่ไม่อาจแตะต้องอยู่ในดวงตายาวเรียวและเหินห่างคู่นั้น เธออยากหลีกเลี่ยง แต่การหลบดวงตาดำขลับของเขากลับเป็นเรื่องยากโม่ฉีเฉินดูเหมือนชายในความทรงจำของเธอคืนนั้นมากเหมยเหมยควบคุมสีหน้าของเธอ พยายามนึกถึงความทรงจำที่ก

เหมยเหมยเก็บสายตาอันเฉียบคมของเธอ ก่อนจะแสร้งทำเป็นสงสัยและถามว่า: “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมทุกคนถึงมาที่นี่ละ?”“ป้าก็มาปลุกหนูยังไงละ! ก็วันนี้เป็นวันหมั้นของหนูกับนายน้อยหลี หนูก็ต้องตื่นแต่เช้ามาแต่งตัวสิจ๊ะ!”เฉินอวี้ฟังผู้เป็นอาสะใภ้สามเบียดตัวผ่านเธอและเป็นคนแรกที่รีบเข้ามา สายตาของเธอกวาดมองไปรอบ ๆ ห้อง และในที่สุดเธอก็จ้องมองไปที่เตียงขนาดใหญ่ในห้องนอน...ที่นั่นมีเสื้อผ้ากองรวมกันเละเทะกับผ้าห่มที่สุมหัวเอาไว้...“ไอ้หยา ยัยหนูนี่ รีบเก็บของเร็ว ๆ เข้า สไตลิสต์จะมาถึงแล้วอยู่แล้ว” เฉินอวี้ฟังพูดขณะที่เธอเดินไปยังห้องนอนเหมยเหมยติดตามอย่างใกล้ชิด: “หนูทำเองค่ะ!”“ให้ป้าทำให้เถอะ!”เฉินอวี้ฟังจะปล่อยโอกาสเปิดเผยความลับนี้ไปได้ยังไง เธอรุดตัวไปที่เตียงแล้วเอื้อมมือไปยกผ้าห่มบนเตียงโดยไม่ลังเล!ผ้าห่มถูกโยนลงพื้น เมื่อเธอเห็นสถานการณ์บนเตียง เฉินอวี้ฟังก็ตกตะลึง ——เตียงนอนขาวสะอาด ——ไม่มีผู้ชายสักคนเฉินอวี้ฟังหดคอของเธออย่างสงสัย และมองย้อนกลับไปที่เหมยเหลียนตงผู้ที่กำลังสงสัยพอ ๆ กัน เสี่ยวตี๋บอกว่าจะยัดผู้ชายเข้ามาในห้องของเหมยเหมยไม่ใช่เหรอ แล้วผู้ชายล่ะ?“หนูทำความส